Chapter 45: Departure Wen Xiaotian was extremely worried because she had heard most of Yu’s atrocious actions from the survivors
บทที่ 45: Departing Wen Xiaotian กังวลอย่างมากเพราะเธอได้ยินเสียงการกระทำที่เลวทรามของ Yu จากผู้รอดชีวิต
 She was really worried about Jiang’s safety, if it wasn’t for him, Wen Xiaotian would not be able to come back
เธอกังวลมากเกี่ยวกับความปลอดภัยของเจียงถ้าไม่ได้สำหรับเขา Wen Xiaotian จะไม่สามารถกลับมาได้
 Wen Xiaotian hoped that Jiang Liushi would put his own safety first
Wen Xiaotian หวังว่า Jiang Liushi จะนำความปลอดภัยของตัวเองมาใช้ก่อน
 It didn’t really matter if Jiang Liushi was able to kill Yu or not, either way the rest of the motorcycle members would target them in order to take revenge
ไม่จริงหรอกถ้า Jiang Liushi สามารถฆ่า Yu ได้หรือไม่อย่างไรส่วนที่เหลือของรถจักรยานยนต์จะกำหนดเป้าหมายเพื่อแก้แค้น
 Only if Jiang Liushi had the ability to capture all the motorcycle members in one go would they be really safe
เฉพาะในกรณีที่ Jiang Liushi มีความสามารถในการจับภาพสมาชิกรถจักรยานยนต์ทั้งหมดในครั้งเดียวก็จะปลอดภัยจริงๆ
 That feeling of desperation and helplessness was common to most of the survivors…Wen Lu put her hand in her pocket, secretly holding a dagger
ความรู้สึกของความหมดหวังและความไร้อำนาจเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้รอดชีวิตส่วนใหญ่ ... Wen Lu เอามือของเธอไว้ในกระเป๋าของเธอแอบถือกริชไว้
 She clearly knew how Yu treated those who dare to resist him or his underlings, so she didn’t plan on giving them a chance to torture her
เธอรู้อย่างชัดเจนว่ายูรับการรักษาผู้ที่กล้าที่จะต่อต้านเขาหรือลูกน้องของเขาดังนั้นเธอจึงไม่ได้วางแผนที่จะให้โอกาสพวกเขาทรมานเธอ
 Thinking about this, Wen Lu felt her hand holding the knife was in slightly trembling
คิดถึงเรื่องนี้ Wen Lu รู้สึกว่ามือของเธอถือมีดอยู่ในตัวสั่นเล็กน้อย
 Soon they will have their answer, but right now, every passing moment seemed endless
เร็ว ๆ นี้พวกเขาจะมีคำตอบของพวกเขา แต่ตอนนี้ทุกช่วงเวลาที่ผ่านดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
"Woo!" Suddenly, the roaring sound of the engine came
"แอ่ว!" 
 All the survivors, including Wen Lu and Wen Xiaotian were so nervous that their hearts raced like crazy
ผู้รอดชีวิตทั้งหมดรวมทั้ง Wen Lu และ Wen Xiaotian รู้สึกกระวนกระวายใจที่หัวใจของพวกเขาวิ่งอย่างบ้าคลั่ง
They moved to the window, and at the same time were terrified of what they were about see
พวกเขาเดินไปที่หน้าต่างและในเวลาเดียวกันก็กลัวว่าพวกเขากำลังมองอะไรอยู่
 Wen Lu strengthened her grip on the dagger, and Wen Xiaotian tightly clenched her fists
เหวินเฉินหยัดจับกริชและเหวิน Xiaotian แน่นกำปั้นของเธอ
"Jiang brother!" Wen Lu suddenly shouted
"เจียงน้อง!" 
Outside of the courtyard, the minibus was dragging a fuel tank car, with a lot of sacks on its roof, slowly moving to the entrance, and then stopped
รถมินิบัสลากรถถังน้ำมันไว้ข้างนอกลานจอดรถมีกระสอบจำนวนมากบนหลังคาเคลื่อนตัวช้า ๆ เข้าทางเข้าและหยุดลง
 Wen Lu put the dagger aside, and rushed toward the door
Wen Lu เอากริชไว้และวิ่งไปที่ประตู
 She could not wait to learn what had happened
เธอไม่สามารถรอเพื่อเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
 Wen Xiaotian was still staring the minibus, she was extremely worried, but she felt relieved to see that Jiang Liushi was fine
Wen Xiaotian ยังคงจ้องมองรถมินิบัสเธอกังวลมาก แต่รู้สึกโล่งใจที่เห็น Jiang Liushi ดี
 She felt like she was dreaming
เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝัน
The survivors had not reacted at all till Wen Lu ran out of the courtyard
ผู้รอดชีวิตไม่เคยทำปฏิกิริยาใด ๆ เลยจนกระทั่งเวนลูวิ่งออกจากลาน
"Hurry up!" "What happened?"The minibus had appeared without being followed by the motorcycle gang, also dragging a fuel tank car
"รีบขึ้น!" 
 What had happened was pretty obvious
สิ่งที่เกิดขึ้นได้ชัดเจนทีเดียว
 But even so the survivors had a hard time to swallow it
แต่แม้กระทั่งผู้รอดชีวิตก็มีเวลาที่จะกลืนได้ยาก
 Soon, they surrounded the vehicle so that they could hear Jiang Liushi explaining what had happened
เร็ว ๆ นี้พวกเขาล้อมรอบรถเพื่อให้พวกเขาได้ยิน Jiang Liushi อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น
 Jiang Liushi had left some details out, as his ‘Air Cannon’, and also told them that they could take over the motorcycle gang’s stronghold, which had supplies that could sustain them for a while
Jiang Liushi ทิ้งรายละเอียดออกมาเป็น "Air Cannon" ของเขาและบอกกับพวกเขาว่าพวกเขาสามารถเข้ายึดป้อมปราการของรถจักรยานยนต์ซึ่งมีอุปกรณ์ที่สามารถช่วยพวกเขาได้ชั่วขณะหนึ่ง
It was really hard to accept it, as Yu was the personification of despair in their minds
มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับมันเป็น Yu เป็นตัวของความสิ้นหวังในจิตใจของพวกเขา
 Nobody had dared to resist him, till Jiang Liushi appeared
ไม่มีใครกล้าที่จะต้านทานเขาจนกว่า Jiang Liushi จะปรากฏตัว
 He had single-handedly exterminated the whole gang, it was inconceivable
เขาโดดเดี่ยวเดียวดายกำจัดแก๊งทั้งหมดมันก็ไม่น่าเชื่อ
 Looking at the minibus, they could see several bullet holes on the windshield, but the bullets had not penetrated the glass!Furthermore, Jiang Liushi was safe and sound, so they were finally convinced that what Jiang Liushi had said was true
มองไปที่รถมินิบัสพวกเขาสามารถมองเห็นกระสุนปืนหลายอันบนกระจกหน้ารถได้ แต่กระสุนไม่ได้ทะลุแก้ว! นอกจากนี้ Jiang Liushi ยังปลอดภัยและเสียงดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อมั่นในสิ่งที่ Jiang Liushi กล่าวว่าเป็นความจริง
 At last, they were finally freed from the motorcycle gang’s shadow
ในที่สุดพวกเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากเงาของแก๊งค์มอเตอร์ไซค์
The survivors felt like they had gained a new life
ผู้รอดชีวิตรู้สึกว่าพวกเขามีชีวิตใหม่
 That old man came out from the house, standing behind the crowd, listening to Jiang’s words, with his hands trembling
ชายชราคนนั้นออกมาจากบ้านยืนอยู่ข้างหลังฝูงชนฟังคำพูดของเจียงด้วยมือของเขาสั่น
 He bitterly wept, it was normal to cry
เขาร้องไห้อย่างขมขื่นมันเป็นเรื่องปกติที่จะร้องไห้
 He was in a state of anxiety for several days
เขาอยู่ในสภาพวิตกกังวลเป็นเวลาหลายวัน
 And after today’s events, he had decided that if his grandson were to die, he would accompany him
และหลังจากเหตุการณ์ในวันนี้เขาได้ตัดสินใจว่าถ้าหลานชายของเขากำลังจะตายเขาจะมากับเขา
 However, everything was about to change
อย่างไรก็ตามทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยน
 They could live in a more secure place and have better chances at surviving
พวกเขาสามารถอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยและมีโอกาสที่จะอยู่รอดได้ดีขึ้น
In the future, they wouldn’t suffer the gang’s torture, they were deeply grateful
ในอนาคตพวกเขาจะไม่ได้รับการทรมานของกลุ่มพวกเขารู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
But Jiang Liushi told them that he was going to leave soon
แต่ Jiang Liushi บอกพวกเขาว่าเขากำลังจะออกเดินทางเร็ว ๆ นี้
 His gasoline tank was filled, and everything was ready
ถังน้ำมันของเขาเต็มไปหมดและทุกอย่างก็พร้อมแล้ว
 Jiang Liushi could not wait to go Nanjing City
Jiang Liushi ไม่สามารถรอไปเมืองหนานจิงได้
Wen Xiaotian and Wen Lu had been reunited
Wen Xiaotian และ Wen Lu ได้รวมตัวกันแล้ว
 But he was still quite worried about Jiang Zhuying
แต่เขาก็ยังเป็นห่วงเรื่องเจียงอุย
 This town was not far from Nanjing City
เมืองนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองหนานจิง
 Jiang Liushi would resume his journey after he had moved the survivors to the stronghold
Jiang Liushi จะกลับมาเดินทางต่อหลังจากที่ย้ายผู้รอดชีวิตไปยังฐานที่มั่น
 Hearing Jiang Liushi’s decision, the survivors were all shocked
เมื่อได้ยินคำตัดสินของ Jiang Liushi ผู้รอดชีวิตทุกคนตกใจ
 "Saying that we are thankful is an understatement
"กล่าวว่าเรารู้สึกขอบคุณเป็นคำพูด
 We are indebted to you for your help
เราเป็นหนี้คุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ
" Wen Lu had a quick tongue and always said what she thought
"Wen Lu มีลิ้นอย่างรวดเร็วและพูดในสิ่งที่เธอคิดเสมอ
 Wen Lu would like to repay Jiang Liushi for his kindness, Wen Xiaotian would like to do so eagerly
Wen Lu ต้องการจะตอบแทน Jiang Liushi สำหรับความเมตตาของเขา Wen Xiaotian ต้องการทำอย่างกระหาย
 The survivors felt the same
ผู้รอดชีวิตรู้สึกเหมือนกัน
Although Jiang Liushi wouldn’t accept any gifts, at least, they could prepare several good meals for him…"No, thanks
แม้ว่าเจียงหลุยส์จะไม่รับของขวัญใด ๆ อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเตรียมอาหารที่อร่อยได้หลายอย่างสำหรับเขา ... "ไม่ขอบคุณ
" Jiang Liushi said
Jiang Liushi กล่าวว่า
 From the start his goal was to collect gasoline
ตั้งแต่เริ่มต้นเป้าหมายของเขาคือการรวบรวมน้ำมันเบนซิน
 Saving these people wasn’t his original intention, it was something that occurred along the way
การช่วยคนเหล่านี้ไม่ใช่ความตั้งใจเดิมของเขานั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทาง
"You have to be careful… Oh, I almost forgot
"คุณต้องระวัง ... โอ้ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว
" Jiang Liushi suddenly remembered something
Jiang Liushi จำอะไรได้บ้าง
 He told them about Xiao Rou and the others
เขาบอกพวกเขาเกี่ยวกับ Xiao Rou และคนอื่น ๆ
 Wen Lu immediately said that there was no problem, she could relate with them
เหวินหลูกล่าวทันทีว่าไม่มีปัญหาใด ๆ เธอสามารถสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาได้
Jiang Liushi insisted on leaving, and then he marked the gas station on the map
เจียง Liushi ยืนยันที่จะออกและจากนั้นเขาทำเครื่องหมายสถานีบริการน้ำมันบนแผนที่
 Later if he could not find gasoline, he could return
ต่อมาถ้าเขาไม่สามารถหาน้ำมันได้เขาก็สามารถกลับมาได้
Nanjing’s gasoline perhaps had already been taken away by the military
น้ำมันของหนานจิงอาจถูกนำตัวไปแล้วโดยทางทหาร
 Although he had taken as much gasoline as possible he may have to face a situation that he lacked gasolineIf these survivors moved to the gas station, they could help him watch the gas station
แม้ว่าเขาจะต้องใช้น้ำมันเบนซินมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เขาก็อาจต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เขาขาดน้ำมันเบนซินหากผู้รอดชีวิตเหล่านี้ย้ายไปที่สถานีบริการน้ำมันพวกเขาสามารถช่วยดูสถานีบริการน้ำมันได้
 Seeing the Wen sisters as well as other survivors eager to repay him, Jiang Liushi made that demand
เมื่อเห็นพี่สาวของ Wen และผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ ที่อยากจะตอบแทนเขา Jiang Liushi ได้เรียกร้องความต้องการดังกล่าว
 They immediately accepted
พวกเขายอมรับทันที
 As a matter of fact, they felt extremely happy to help Jiang Liushi
เป็นความจริงพวกเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ช่วย Jiang Liushi
The Wen sisters kept waving their hands and saying goodbye
พี่สาวของ Wen เดินไปโบกมือและลาก่อน
 Although they didn’t get along with each other in the past, they were reluctant to part
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกันและกันในอดีต แต่พวกเขาก็ลังเลที่จะเข้าร่วม
 Sitting in the MCV, Jiang Liushi opened Nanjing's map
Jiang Liushi นั่งอยู่ใน MCV เปิดแผนที่ของหนานจิง