Chapter 12 Chapter 12 – Who Dares To Harm My Grandson? Translator: Mr Voltaire Editor: Phoobiee   The talent Fang Hao displayed was something that the Xiao family’s younger generation could not compare to, and his potential was limitless
บทที่ 12 บทที่ 12 - ใครกล้าที่จะทำร้ายหลานชายของฉัน? 
 As such, none of the elders of the Xiao family wanted their entire family to be dragged down by Xiao Yun
เช่นนี้ไม่มีผู้สูงอายุของครอบครัว Xiao ต้องการให้ทั้งครอบครัวของพวกเขาถูกลากลงมาโดย Xiao Yun
 “Since it’s like that, we’ll wait,” Fang Xun said with an icy expression
"ตั้งแต่นั้นมาเราจะรอสักครู่" ฟางซุนกล่าวด้วยการแสดงออกอย่างรุนแรง
 The Xiao family’s elders all apologetically smiled, feeling incredibly depressed
บรรดาผู้สูงอายุของครอบครัว Xiao ต่างก็ยิ้มแย้มแจ่มใสและรู้สึกหดหู่อย่างไม่น่าเชื่อ
 Some of the elders bitterly complained inwardly, “If we knew that brat would cause such trouble, it would have been better for him to die long ago
ผู้อาวุโสบางคนขมขื่นบ่นอยู่ข้างในว่า "ถ้าเรารู้ว่าน้องๆจะก่อให้เกิดปัญหาดังกล่าวก็จะเป็นการดีสำหรับเขาที่ต้องตายเมื่อนานมาแล้ว
” Currently, Xiao Yun was excitedly running back to the Xiao family’s residence, his tender face filled with delight
"ปัจจุบันเสี่ยวยุนรู้สึกตื่นเต้นที่ได้วิ่งกลับไปที่ที่พักของตระกูล Xiao ใบหน้าอ่อนโยนของเขาเต็มไปด้วยความสุข
 “I was able to step into the Eighth Layer of Body Tempering this time; I should be able to reach the Ninth Layer soon as well
"ฉันสามารถก้าวเข้าสู่ชั้นบรรยากาศที่แปดได้ในเวลานี้ 
” Xiao Yun had stayed in the Violet Cloud Mountain for 2 days, and not only had his Martial Spirit become much stronger, his cultivation had also broken through
"เสี่ยวหยิงอยู่ในภูเขาเมฆสีม่วงเป็นเวลา 2 วันและไม่เพียง แต่วิญญาณของเขากลายเป็นพลังมากขึ้นการเพาะปลูกของเขาก็แตกสลายไปเรื่อย ๆ
 However, the Essence Qi in the outskirts of the Violet Cloud Mountain was too thin, and he had only stepped into the early stages of the Eighth Layer of Body Tempering
อย่างไรก็ตาม Essence Qi ในเขตชานเมืองของภูเขาเมฆสีม่วงบางเกินไปและเขาได้ก้าวเข้าสู่ขั้นตอนแรกของชั้นแปดของร่างกาย Tempering
 Despite this, Xiao Yun was quite satisfied - being able to break through was already a great benefit to him
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เสี่ยวหยินก็พอใจมากทีเดียว - ความสามารถในการเจาะทะลุได้เป็นประโยชน์อย่างมากต่อเขาแล้ว
 At the very least, he had proven that he was no longer that trash whose cultivation did not progress for 8 years
อย่างน้อยที่สุดเขาก็พิสูจน์แล้วว่าเขาไม่ใช่ขยะที่ปลูกไม่ได้เป็นเวลา 8 ปี
 As long as he could satisfy the Martial Spirit’s resource requirements, he would be able to continue to cultivate
ตราบเท่าที่เขาสามารถตอบสนองความต้องการทรัพยากรของ Martial Spirit ได้เขาก็สามารถที่จะปลูกฝังต่อไปได้
 As his Martial Spirit became stronger, his cultivation speed would become faster
เมื่อพลังการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งขึ้นความเร็วในการเพาะปลูกของเขาก็จะเร็วขึ้น
 As such, as long as he had enough resources, stepping into the Innate realm would be no problem at all
ดังนั้นตราบเท่าที่เขามีทรัพยากรเพียงพอก้าวเข้าสู่ดินแดน Innate จะไม่มีปัญหาเลย
 Just as Xiao Yun joyfully entered the Xiao family’s residence, he suddenly felt that the way the other family members looked at him became a bit strange
เช่นเดียวกับที่ Xiao Yun ได้เข้ามาในครอบครัวของ Xiao อย่างสนุกสนานเขาก็รู้สึกว่าทางสมาชิกในครอบครัวคนอื่นมองเขาเป็นแบบแปลก ๆ
 However, he was feeling quite happy, so he didn’t take it to heart
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกมีความสุขมาก ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจมัน
 “That trash disappeared for 2 days, and still dares to come back
"ถังขยะที่หายไปเป็นเวลา 2 วันและยังคงกล้าที่จะกลับมา
” “I bet he ran out to go into hiding for 2 days
"ฉันเดิมพันเขาวิ่งหนีไปซ่อนตัวอยู่ 2 วัน
” Before he walked too far away, the other people started murmuring among themselves
"ก่อนที่เขาจะเดินไปไกลเกินไปคนอื่น ๆ ก็เริ่มพูดพึมพำกันเอง
 When he heard these things, Xiao Yun instantly felt that something was off
เมื่อได้ยินเรื่องเหล่านี้ Xiao Yun รู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างปิด
 “Big bro, you’re back
"พี่บิ๊กคุณกลับมาแล้ว
” Just as Xiao Yun was wondering what had happened, a clear and pleasant voice sounded out
"เช่นเดียวกับ Xiao Yun สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นเสียงที่ชัดเจนและน่ารื่นรมย์ออกมา
 He saw Xiao Ling’Er running over from the distance, a worried expression on her small and delicate face
เขาเห็น Xiao Ling'Er วิ่งออกมาจากระยะไกลความรู้สึกกังวลในใบหน้าเล็ก ๆ และอ่อนโยนของเธอ
 She seemed to be running as fast as she could
เธอดูเหมือนจะวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
 “Ling’Er, what happened?” Xiao Yun asked with a frown
"หม่อมฉันสิ่งที่เกิดขึ้น?" เสี่ยวหยินถามด้วยความขมวดคิ้ว
 Xiao Ling’Er pulled Xiao Yun’s shirtsleeves as she said anxiously, “Big bro, the Fang family’s people came to make trouble for you, and the elders want to hand you over
Xiao Ling'Er เอาเสื้อเชิร์ตของ Xiao Yun ออกมาขณะที่เธอกล่าวอย่างกังวลว่า "นายบิ๊กคนในครอบครัวของฝางมาเพื่อสร้างปัญหาให้กับคุณและพวกผู้ใหญ่ก็อยากจะมอบคุณให้
 Hurry up and run, otherwise it’ll be too late
รีบขึ้นและวิ่งมิฉะนั้นก็จะสายเกินไป
” She was so worried that there were even tears in her eyes
"เธอรู้สึกกังวลมากที่มีน้ำตาไหลเข้ามา
 She had heard that the Fang family’s people wouldn’t spare her big brother
เธอได้ยินมาว่าคนในครอบครัวของฝางไม่ยอมปล่อยให้พี่ใหญ่ของเธอ
 When he heard this, Xiao Yun tightly frowned and felt as if his heart had been cut by knives
เมื่อได้ยินเรื่องนี้เสี่ยวยุนก็ค่อยๆขุ่นเคืองและรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกตัดด้วยมีด
 “The family’s elders want to hand me over? Could it be that I hold such a low position in their hearts that they would hand me over without even asking me what had happened?” At this moment, a rough and boorish voice called out, “Xiao Yun, you’re finally here
"ผู้อาวุโสของครอบครัวต้องการให้ฉันไป? 
 Hurry and come with me to the guest hall
รีบไปมาที่ห้องรับรองแขก
” A big middle-aged man led a group of Iron Guards and surrounded Xiao Yun, as if they were capturing a criminal
"ชายวัยกลางคนใหญ่นำกลุ่มทหารเหล็กและล้อมรอบ Xiao Yun ราวกับจับกุมคนร้าย
 “Uncle Xiao Mo, are you here to arrest me?” A bitter smile appeared on Xiao Yun’s face
"ลุง Xiao Mo คุณมาที่นี่เพื่อจับกุมฉันหรือ?" รอยยิ้มอันขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเสี่ยวยุน
 If other people found out that a descendant of the main house fell into such a situation, they’d gossip about it like there was no tomorrow
ถ้าคนอื่นรู้ว่าลูกหลานของบ้านหลังใหญ่หล่นลงไปในสถานการณ์เช่นนั้นพวกเขาจะนินทาเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นว่าไม่มีวันพรุ่งนี้
 Xiao Mo replied coldly, “That’s right
เสี่ยวโมตอบอย่างเย็นชาว่า "ถูกต้อง
 Xiao Yun, you dared to use poison to injure price Fang Wei; hurry up and come with me to receive your punishment
Xiao Yun คุณกล้าที่จะใช้ยาพิษที่จะทำร้ายราคา Fang Wei; 
 Trash should just obediently stay at home instead of going out and causing problems for the family
ถังขยะควรเพียงแค่อยู่ที่บ้านแทนการออกไปข้างนอกและสร้างปัญหาให้กับครอบครัว
 We’ve raised you for nothing all these years
เรายกคุณมาตลอดหลายปี
” “Trash?” Xiao Yun’s eyelids jumped as he laughed inwardly
"ถังขยะ?" เปลือกตาของเสี่ยวยุนเพิ่มขึ้นขณะที่หัวเราะเข้ามาข้างใน
 “Alright, I’ll come with you to meet the Fang family’s people
"เอาล่ะฉันจะไปกับคุณเพื่อพบปะกับครอบครัวของฝาง
 I want to see how you guys are going to punish trash like me for the sake of outsiders
ฉันอยากเห็นว่าพวกคุณกำลังจะลงโทษถังขยะเช่นฉันเพื่อประโยชน์ของคนนอก
” As he said the second sentence, Xiao Yun felt his heart clench in pain
"ในขณะที่เขากล่าวประโยคที่สอง, Xiao Yun รู้สึกว่าหัวใจของเขาขลิบด้วยความเจ็บปวด
 This was reality - without enough power, everything was meaningless
นี่คือความเป็นจริง - ไม่มีอำนาจเพียงพอทุกอย่างไม่มีความหมาย
 Luckily, he was not the same person he was before! The group of Iron Guards hurriedly fell into formation around the youth, trapping him tightly between them
โชคดีที่เขาไม่ใช่คนเดิมที่เขาเคยเป็นมาก่อน! 
 Xiao Yun shrugged and didn’t say anything as he followed Xiao Mo to the guest hall
เสี่ยวหยันยักไหล่และไม่ได้พูดอะไรตามที่เขาได้ตามเสี่ยวโมไปที่ห้องโถงแขก
 “Big bro, don’t go with them,” Xiao Ling’Er half-sobbed as she pulled on her big brother’s arm
"นายบิ๊กอย่าไปกับพวกเขาเลย" หลี่หลี่หลี่ร้องไห้สะอื้นขณะที่เธอดึงแขนของพี่ใหญ่
 “Ling’Er, don’t worry, your big bro will be fine
"หล่ะอย่ากังวลนายใหญ่ของคุณจะสบายดี
” Xiao Yun patted her head as he smiled
"เสี่ยวหยุตบหัวของเธอขณะที่เขายิ้ม
 Xiao Mo coldly laughed, “You still think you’re the genius from back then? Let’s go
Xiao Mo หัวเราะอย่างโหดร้าย "คุณยังคิดว่าคุณเป็นอัจฉริยะตั้งแต่ตอนนั้น? 
” One of the Iron Guards pulled Xiao Ling’Er away
"กองเหล็กคนหนึ่งดึง Xiao Ling'Er ออกไป
 “Screw off, don’t touch my little sister
"กลอกออกไม่ได้สัมผัสน้องสาวตัวน้อยของฉัน
” Xiao Yun was furious, and sent a palm strike towards that Iron Guard, causing him to release Xiao Ling’Er
"Xiao Yun โกรธมากและส่งเสียงปาล์มไปทาง Iron Guard ทำให้เขาต้องปล่อย Xiao Ling'Er
 “What powerful force!” The Iron Guard was shocked, and he became enraged and said, “You dare to attack me?” “A mere Iron Guard like you dares to yell at me?” Xiao Yun’s gaze became piercing
"พลังแรงอะไร!" Iron Guard ตกใจและเขาก็โกรธและพูดว่า "คุณกล้าทำร้ายฉันเหรอ?" "แค่เหล็กการ์ดเหมือนกับคุณกล้าที่จะตะโกนใส่ฉัน?" สายตาของเสี่ยวยุนกลายเป็นเสียงแหลม
 “Do you not know the family’s rules?” The Iron Guard coldly harrumphed
"คุณไม่รู้จักกฎของครอบครัวหรือเปล่า?" นายเหล็กเริงร่าพูดล้อเลียน
 He wanted to strike back at Xiao Yun, but resisted, because he knew that this youth knew how to use poison! “Don’t quibble with him; he’s already a walking corpse,” Xiao Mo said as he calmly smiled
เขาต้องการที่จะตีกลับที่ Xiao Yun แต่ต่อต้านเพราะเขารู้ว่าเยาวชนคนนี้รู้วิธีการใช้ยาพิษ! 
 “If you don’t want anyone to touch your sister, then be obedient and walk
"ถ้าคุณไม่ต้องการให้ใครมาสัมผัสน้องสาวของคุณแล้วจงเชื่อฟังและเดิน
” After saying this, he didn’t look back as he strode towards the guest hall, treating Xiao Yun like a corpse
"หลังจากพูดแบบนี้เขาไม่ได้มองย้อนกลับไปขณะที่เดินไปที่ห้องโถงแขกรับเชิญรักษา Xiao Yun เหมือนซากศพ
 “Ling’Er, don’t worry, I’ll be back soon
"Ling'Er ไม่ต้องกังวลฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้
” Xiao Yun felt a chill within his heart, but continued to comfort his little sister
"Xiao Yun รู้สึกหนาว ๆ ในใจ แต่ยังคงปลอบน้องสาวตัวเล็กของเขา
 “Big bro, I’ll go find grandpa
"บิ๊ก bro, ฉันจะไปหาคุณปู่
 He’ll definitely save you,” Xiao Ling’Er said as she sobbed
แน่นอนเขาจะช่วยให้คุณประหยัด "เสี่ยวหลิงเอ่อกล่าวขณะที่เธอร้องไห้
 “Grandpa…” Xiao Yun spaced out as the image of a kind old man appeared in his mind
"ปู่ ... " Xiao Yun ห่างออกไปเป็นภาพของชายชราชนิดปรากฏในใจของเขา
 Xiao Yun then bitterly replied, “It’s a pity he has been in closed door training for the past 2 years; I’m afraid he won’t come
Xiao Yun ตอบอย่างขมขื่นว่า "เป็นเรื่องน่าเสียดายที่เขาได้เข้ารับการฝึกฝนมาเป็นเวลา 2 ปีที่ผ่านมา 
” He shook his head, then walked with Xiao Mo and the Iron Guards
"เขาส่ายหัวแล้วเดินไปกับ Xiao Mo และ Iron Guards
 A look of determination appeared on Xiao Ling’Er’s face as she ran towards the depths of the Xiao family’s residence
รูปลักษณ์ของความมุ่งมั่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ Xiao Ling'Er ขณะที่เธอวิ่งตรงไปยังส่วนลึกของที่พักของครอบครัวเสี่ยว
 The Xiao family and Fang family’s elders sat silently within the Xiao family’s guest hall, and a strange atmosphere hung in the air
ตระกูล Xiao และครอบครัวของ Fang นั่งเงียบ ๆ ในห้องแขกของ Xiao และบรรยากาศอันแปลกประหลาดที่ลอยอยู่ในอากาศ
 A boorish voice sounded out, “Xiao Yun’s here!” Everyone’s eyes lit up as they looked towards the entrance of the guest hall
เสียงไชโยโห่ร้องออกมา "Xiao Yun อยู่ที่นี่!" ตาของทุกคนสว่างไสวขึ้นขณะที่พวกเขามองไปทางทางเข้าห้องโถงแขก
 There, a youth was slowly walking in, looking extremely calm
มีเยาวชนเดินช้า ๆ มองสงบมาก
 Xiao Hong couldn’t help but frown and give a light sigh when he saw this youth
Xiao Hong ไม่สามารถช่วยขมวดคิ้วและเบาหวานได้เมื่อเขาเห็นหนุ่มคนนี้
 “What have the elders called me here for?” Xiao Yun glanced around, then looked at the Xiao family’s elders
"พวกผู้ใหญ่เรียกฉันมาที่นี่ได้อย่างไร?" Xiao Yun เหลือบไปรอบ ๆ และมองไปที่พวกผู้ใหญ่ของวง Xiao
 The head elder’s expression darkened as he roared, “Xiao Yun, kneel down!” The elders beside him glared at Xiao Yun coldly, as if they were looking at a pestilence
การแสดงออกของหัวหน้าผู้อาวุโสคล้ำเมื่อเขาโห่ร้อง "เสี่ยวหยินคุกเข่าลง!" พวกผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆเขาจ้องมองที่เซียนหยุนราวกับกำลังมองโรคระบาด
 “Kneel down? Why do I need to kneel down?” Xiao Yun’s gaze also became cold as he looked back at the elder who had spoken
"คุกเข่าลง? 
 This was the Xiao family’s head elder, and wielded quite a bit of power
นี่เป็นหัวหน้าของตระกูล Xiao และใช้พลังอำนาจค่อนข้างมาก
 The head elder’s gaze became vicious, as he said oppressively, “You’ve walked down an evil path and learned despicable techniques
การจ้องมองของผู้สูงอายุกลายเป็นเรื่องเลวร้ายในขณะที่เขาพูดอย่างกดขี่ "คุณเดินลงเส้นทางที่ชั่วร้ายและเรียนรู้เทคนิคที่น่ารังเกียจ
 You used poison to harm the Fang family’s young master, and brought shame to our Xiao family
คุณใช้ยาพิษเพื่อทำร้ายเจ้านายของวงฝางและทำให้เกิดความอัปยศต่อครอบครัวชาว Xiao ของเรา
 You still dare to act tough? Do you want this old man to make a move? Hmph, you should know that you’re not the same genius you were before
คุณยังกล้าที่จะแสดงออก 
” “Xiao Yun, hurry up and tell us how you harmed the Fang family’s young master,” another elder said as he glared at Xiao Yun
"Xiao Yun, รีบขึ้นและบอกพวกเราว่าคุณทำร้ายเจ้านายของวง Fang อย่างไร" ผู้อาวุโสคนอื่นพูดขณะที่เขาจ้องมองที่ Xiao Yun
 The Fang family’s elders coldly looked back and didn’t say anything, as if it had nothing to do with them
พวกผู้ใหญ่ของครอบครัวฟางมองย้อนกลับไปอย่างช้า ๆ และไม่ได้พูดอะไรเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขา
 Xiao Yun tilted his head back and laughed as he replied, “Haha, I’m not the same genius I was before? Just because my cultivation stopped progressing, you’re going to side with outsiders against me? Just because my cultivation stopped progressing, you view me as a piece of grass you can just toss away?” “Insolence! Is that how you speak to your seniors?” the head elder shouted, as his oppressive might swept out, trying to cause this youth to submit
Xiao Yun เอียงศีรษะของเขากลับมาและหัวเราะออกมาขณะที่เขาตอบว่า "ฮ่าฮ่าฉันไม่ใช่อัจฉริยะที่ฉันเคยเป็นมาก่อนหรือ? 
  “Senior?” Facing that oppressive might, Xiao Yun felt like he couldn’t breathe
"อาวุโส?" หันไปทางความกดขี่นั้น Xiao Yun รู้สึกเหมือนว่าเขาหายใจไม่ออก
 He gritted his teeth, but didn’t retreat as he glared at the head elder and replied, “If you treated me like a relative, you would naturally be my senior, and I would show you respect
เขาถ่มฟัน แต่ไม่ถอยขณะที่เขาจ้องที่ศีรษะของศีรษะและตอบว่า "ถ้าคุณปฏิบัติกับฉันเหมือนญาติพี่จะเป็นผู้อาวุโสของฉันและฉันจะแสดงความนับถือ
 However, since you see me as a dispensable piece of grass, why do I need to show you respect?” Another elder chided, “Insolence, you evil creature
อย่างไรก็ตามเนื่องจากคุณเห็นฉันเป็นชิ้นหญ้าที่จ่ายได้ฉันจึงต้องแสดงความเคารพต่อผู้ใด? "ผู้สูงอายุคนอื่น ๆ กล่าวว่า" ความอึดอัดใจคุณเป็นสัตว์ชั่วร้าย
” Seated at the main seat, Xiao Hong frowned, expressing his displeasure towards those elders’ attitude
นั่งอยู่ที่ที่นั่งหลักเสี่ยวหงส์ขุ่นเข็ญแสดงความไม่พอใจต่อทัศนคติของเหล่าผู้สูงอายุ
 However, he only gave a light sigh as he waved, asking the youth to speak
อย่างไรก็ตามเขาเพียงแค่ถอนหายใจขณะที่เขาโบกมือขอให้เยาวชนพูด
 “Alright, Xiao Yun, tell us how you injured the Fang family’s young master
"เอาล่ะ Xiao Yun บอกพวกคุณว่าคุณทำร้ายนายหนุ่มหนุ่มวง Fang อย่างไร
” Xiao Yun remained calm and said, “Fang Wei and the others provoked me for nothing, and I endured their humiliation
"เสี่ยวหยุนยังคงสงบและพูดว่า" ฝางเหว่ยและคนอื่น ๆ ทำให้ฉันไม่รู้สึกอะไรและฉันต้องอดทนกับความอัปยศอดสูของพวกเขา
 However, he wanted to kill me, so I acted in order to protect myself
อย่างไรก็ตามเขาต้องการที่จะฆ่าฉันดังนั้นฉันจึงทำเพื่อปกป้องตัวเอง
 Elders, are you really going to hand me over to outsiders because of something like this? Could it be that my Xiao family is going to endure being beaten and bashed by others? Could it be that we need to allow ourselves to be dealt with by outsiders for justly protecting ourselves?” The elders were all speechless
เอ็ลเดอร์คุณจริงๆจะไปส่งฉันไปยังบุคคลภายนอกเพราะบางอย่างเช่นนี้? 
 “This…” The head elder venomously glared at him
"เรื่องนี้ ... " หัวจอมปลอมมองมาที่ตัวเขา
 “But why did you use poison?” “If someone wanted to kill you, would you just allow them to kill you?” Xiao Yun was filled with anger, as he coldly laughed, “Haha, what a joke
"แต่ทำไมถึงใช้ยาพิษ?" "ถ้ามีใครอยากจะฆ่าคุณคุณจะอนุญาตให้ฆ่าคุณได้ไหม?" Xiao Yun เต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่เขาหัวเราะอย่างเย็นชา "Haha, เรื่องตลกอะไร
 You didn’t even know the full story, and yet you were in such a hurry to hand me over
คุณไม่ได้รู้เรื่องทั้งหมด แต่คุณก็รีบไปมอบฉันไว้
 Are you the Fang family’s dogs? I’m a descendant of the Xiao family’s main house, and have a noble status - don’t you think that we’ll be laughed at if this matter was spread?” “Impudent!” The head elder roared, feeling extremely enraged
คุณเป็นสุนัขของครอบครัวฟางหรือเปล่า? 
 The rest of the elders made a decision to hand Xiao Yun over
ส่วนที่เหลือของพวกผู้ใหญ่ได้ตัดสินใจส่งมอบ Xiao Yun
  The rest of the elders made a decision to hand Xiao Yun over
ส่วนที่เหลือของพวกผู้ใหญ่ได้ตัดสินใจส่งมอบ Xiao Yun
 “Trash like you brought disaster to our family, and yet you dare to oppose your seniors like this
"ถังขยะเช่นคุณนำภัยพิบัติให้กับครอบครัวของเราและยังคุณกล้าที่จะต่อต้านผู้สูงอายุของคุณเช่นนี้
 Looks like you’re so arrogant that you put no one in your eyes; even if we spare you, we’ll just be keeping evil in our midst
ดูเหมือนคุณจะหยิ่งที่ไม่ใส่ใครในสายตาของคุณ 
 Since it’s like this, I think there’s no need so say anymore; Fang Clan’s Third Uncle, we’ll give this person to you to deal with
ตั้งแต่นี้ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป 
” They didn’t care who was in the right and who was in the wrong - they simply wanted to appease the Fang family’s anger
"พวกเขาไม่ได้สนใจว่าใครถูกทางด้านขวาและใครผิด - พวกเขาเพียงต้องการที่จะเอาใจความโกรธของครอบครัวฝาง
 After witnessing Fang Hao’s talent, they started to worry for the future
หลังจากที่ได้เห็นความสามารถของ Fang Hao พวกเขาเริ่มกังวลกับอนาคต
 “Since it’s like that, we’ll be taking the boy with us,” Fang Xun said as he smiled, nodding as he stood up
"ตั้งแต่ว่าเป็นแบบนั้นเราจะพาเด็กไปกับเรา" ฝางซุนกล่าวขณะที่เขายิ้มและพยักหน้าขณะที่เขาลุกขึ้นยืน
 Xiao Yun’s heart fell
หัวใจของ Xiao Yun ลดลง
 “So it turns out in your eyes, I’m just a piece of trash
"มันกลายเป็นแค่เศษเสี้ยว
” Did they even count as relatives? “Eldest Uncle, do you also approve for me to be given over to them?” Xiao Yun suddenly raised his head as he looked at the middle-aged man in the main seat
"พวกเขานับเป็นญาติกันหรือเปล่า? 
 He wanted to see what his eldest uncle thought
เขาต้องการเห็นว่าลุงคนโตของเขาคิดอย่างไร
 Xiao Hong didn’t dare to meet the gaze of the youth
Xiao Hong ไม่กล้าที่จะพบกับความเยาว์วัย
 He took a deep breath and smiled at Fang Xun as he said, “Fang Clan’s Third Uncle, do you think you could spare his life? After all, he’s my Xiao family’s main house’s descendant
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และยิ้มให้ฝางซุนขณะที่เขากล่าวว่า "ลุงที่สามของฟางแคลนคุณคิดว่าคุณจะรอดชีวิตได้หรือ? 
” “We can spare his life, but he needs to hand over the antidote, as well as sever the meridians in his wrists and destroy his cultivation,” Fang Xun coldly replied
"เราสามารถช่วยชีวิตเขาได้ แต่เขาต้องการที่จะมอบยาแก้พิษรวมทั้งตัดเส้นเมอริเดียนในข้อมือของเขาและทำลายการเพาะปลูกของเขา" ฝางซุนตอบอย่างเย็นชา
 “Of course, if he can’t cure my son’s poison, then don’t even think about living
"แน่นอนถ้าเขาไม่สามารถรักษายาพิษของลูกชายของฉันได้แล้วก็ไม่ได้คิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิต
” Xiao Hong frowned, “Sever the meridians in his wrists? Is that really necessary?” Fang Xun’s tone became colder as he said, “Yes, it is
"เสี่ยวหงส์ขมวดคิ้ว" ตัดเส้นเมอริเดียนในข้อมือของเขา? 
 He injured many people from my family; how can he be forgiven just like that?” At this moment, a vigorous voice sounded out like a peal of thunder
เขาได้รับบาดเจ็บหลายคนจากครอบครัวของฉัน; 
 “I’ll see who dares to harm my grandson!” “It’s father!” Xiao Hong’s eyebrows jumped as a look of surprise appeared in his eyes
"ฉันจะดูว่าใครกล้าที่จะเป็นอันตรายต่อหลานของฉัน!" "มันเป็นพ่อ!" คิ้ว Xiao Hong เพิ่มขึ้นในขณะที่รูปลักษณ์ของความประหลาดใจปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
  “Grandpa!” The youth’s heart leapt with joy, and his heart, which had felt colder and colder, became warm again
"ปู่!" หัวใจของเด็กหนุ่มกระโจนด้วยความปีติและหัวใจของเขาซึ่งรู้สึกหนาวเย็นและหนาวเย็นก็อุ่นขึ้นอีกครั้ง
 He couldn’t hold back a tear as he felt the blood in his body boil, and the old man’s voice continuously swirled around in his ears
เขาไม่สามารถระงับความรู้สึกได้อีกในขณะที่เขารู้สึกว่าเลือดในร่างกายของเขาเดือดและเสียงของชายชราหมุนวนไปรอบ ๆ หูของเขา