Chapter 30 「I am the magistrate of the Alda prefecture, Turan
บทที่ 30 「ฉันเป็นผู้พิพากษาของเขต Alda, Turan
 Nice to meet you
ยินดีที่ได้พบคุณ
」 The young man named Turan greeted so and handed the right hand to here
」ชายหนุ่มที่ชื่อ Turan ทักทายและส่งมือขวาไปที่นี่
 「A polite person, thanks
「คนสุภาพขอบคุณ
 I am the adventurer Ren
ฉันเป็นนักผจญภัย Ren
 Nice to meet you too
ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกัน
」 I got a little pleased with Turan’s attitude and grabbed his hand and gave a natural smile
」ฉันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับทัศนคติของ Turan และคว้ามือของเขาและยิ้มให้กับธรรมชาติ
 This is my first handshake in this different world
นี่คือการจับมือครั้งแรกของฉันในโลกที่แตกต่างนี้
 It is somewhat strange like the time when I was able to meet an executive for the first time
มันค่อนข้างแปลกเหมือนช่วงเวลาที่ฉันสามารถพบกับผู้บริหารได้เป็นครั้งแรก
 After all, those people who leads others are supposed to be like this
หลังจากที่ทุกคนที่นำคนอื่น ๆ ควรจะเป็นแบบนี้
 While thinking about such a thing, I sat down on a sofa that was placed against Turan
ในขณะที่คิดถึงสิ่งนั้นฉันก็นั่งลงบนโซฟาที่วางอยู่กับ Turan
 This is the private room of the magistrate Turan
นี่คือห้องส่วนตัวของผู้พิพากษา Turan
 It is oval shaped and it seems that it also acts as a parlor
มันเป็นรูปไข่และดูเหมือนว่ามันยังทำหน้าที่เป็นห้องนั่งเล่น
 The walls and ceilings in the room are wooden but the floor is made up of lined up stone that are cut neatly
ผนังและเพดานในห้องเป็นไม้ แต่พื้นปูด้วยหินเรียงรายที่ตัดอย่างประณีต
 There is a large office desk, bookshelf as high as the ceiling, and even a closet
มีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ชั้นหนังสือสูงถึงเพดานและแม้แต่ตู้เสื้อผ้า
 There are two sofas with a table in the middle
มีโซฟาสองโต๊ะวางอยู่ตรงกลาง
 Turan and I are sitting face to face on those sofas
Turan กับฉันกำลังนั่งมองหน้าอยู่บนโซฟาเหล่านั้น
 Turan is a slender man with short brown hair and eyes of the same hue
Turan เป็นคนที่เรียวยาวมีผมสีน้ำตาลสั้นและตาของสีเดียวกัน
 Age is about 30 or so
อายุประมาณ 30 ปีหรือมากกว่านั้น
 「…Oya, Lord Bowarei? Aren’t you going to sit?」 Suddenly, Turan finds it mysterious that Bowarei does not sit on the sofa
「 ... Oya, Lord Bowarei? 
 「No, I will stand here
「ไม่ฉันจะยืนอยู่ที่นี่
 Turan-dono, concentrate with your meeting with Ren-dono by all means
Turan-dono ให้ความสำคัญกับการพบกับ Ren-dono โดยทั้งหมด
」 When Bowarei answered Turan’s question, Turan looked stunned and looked at the face of Bowarei
」เมื่อ Bowarei ตอบคำถาม Turan Turan มองตะลึงและมองไปที่ใบหน้าของ Bowarei
 Bowarei calls me Ren-dono in public
Bowarei เรียกฉันว่า Ren-dono ในที่สาธารณะ
 Calling me Your Excellency will probably feel out of place
โทรหาฉันคุณ Excellency ของคุณอาจจะรู้สึกไม่อยู่ที่
 「Is, is that so? Well then, Ren-dono, can we proceed with our meeting immediately?」 When Turan said so, I cleared my throat, corrected my posture and looked at his face
「เป็นเช่นนั้น? 
 「Normally, it is not possible to talk about this with Ren-dono suddenly because it is our first meeting but I will trust and talk with you about it since Bowarei-dono brought me a letter from the earl
「ปกติแล้ว Ren-dono ก็ไม่สามารถพูดถึงเรื่องนี้ได้เพราะนี่เป็นการประชุมครั้งแรกของเรา แต่ฉันจะไว้วางใจและพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่ Bowarei-dono ได้นำจดหมายมาจากคุณเอิร์ล
 The content of this talk is completely confidential and can not be leaked outside, okay?」 Turan asked me as to confirm and looked at my expression
เนื้อหาของบทสนทนานี้เป็นความลับอย่างสมบูรณ์และไม่สามารถรั่วไหลออกมานอกได้หรือ? 」 Turan ถามฉันเพื่อยืนยันและมองไปที่การแสดงออกของฉัน
 I nodded as I looked in Turan’s eyes and opened my mouth
ฉันพยักหน้าขณะที่ฉันมองตาของ Turan และเปิดปากของฉัน
 「Ah, no problem
「อ้อไม่มีปัญหา
」 When I acknowledged, Turan nodded without expression
」เมื่อฉันยอมรับ Turan พยักหน้าโดยไม่แสดงออก
 「Well then… First of all, our army’s dispatched as requested by the earl, the emperor will fully cooperate with it
「ดีแล้ว ... ประการแรกกองทัพของเราถูกส่งไปตามที่ Earl ร้องขอจักรพรรดิจะร่วมมือกับมันอย่างเต็มที่
 Therefore, there will be quite a lot more troops than the  5000 soldiers requested will be dispatched
ดังนั้นจะมีทหารจำนวนมากขึ้นกว่าที่ทหาร 5000 คนร้องขอจะถูกส่งไป
」 「Hou! That’s great! The seriousness of the Galland Empire is transmitted,those will be good decisive power! It is a wonderful news!」 When Turan said so, Bowarei gave a cheer readily
」「 Hou! 
 Turan narrows his eyes
Turan แคบดวงตาของเขา
 I got the feeling of chill in my head
ฉันรู้สึกหนาวเหน็บในหัวของฉัน
 「…How much is quite a lot?」 When I asked, Turan looked back at me with a smile
「 ... เท่าไหร่ค่อนข้างมาก? 」เมื่อฉันถาม Turan มองกลับมาที่ฉันด้วยรอยยิ้ม
 「Yes, I understand… I don’t know the correct figure but it will be an excellent troops of about 10,000 or  20,000? It is for your independence from that Rembrandt Kingdom
「ใช่ฉันเข้าใจ ... ฉันไม่รู้ตัวเลขที่ถูกต้อง แต่จะเป็นทหารที่ยอดเยี่ยมประมาณ 10,000 หรือ 20,000? 
 It is natural for the Emperor to be serious and give that much support
เป็นเรื่องธรรมดาที่จักรพรรดิจะให้ความสำคัญและให้การสนับสนุนเป็นอย่างมาก
」 「Hou, that’s great
」「 Hou, ที่เยี่ยมยอด
 So, when will these soldiers go to Rembrandt Kingdom?」 When I asked more questions, Turan momentarily stiffened his body
ทหารเหล่านี้จะไปที่ราชอาณาจักร Rembrandt เมื่อใด? เมื่อฉันถามคำถามเพิ่มเติม Turan ทำให้ร่างกายของเขาแข็งตัว
 However, as soon as he gained composure, he said a word to me
อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาได้รับความสงบเขาพูดกับฉัน
 「I heard that it is tomorrow or the day after tomorrow
「ฉันได้ยินมาว่าวันพรุ่งนี้หรือวันพรุ่งนี้
」 「What!? That’s too soon!」 To the words of Turan, Bowarei opened eyes wide and screamed
" "อะไร!? 
 「We’re not ready yet! Even though Earl Villiers territory is a border territory, if a large army from the Galland Empire stayed for days, it will be known to the kingdom’s capital in two days!」 When Bowarei cried out, Turan laughed as if he was in trouble
「เรายังไม่พร้อม! 
 「Oh
「โอ้
 Did we misunderstand the schedule here…? No, I am sorry
เราเข้าใจผิดเกี่ยวกับกำหนดการที่นี่ไหม? 
But rest assured
แต่มั่นใจได้
 The army should have a considerable number of provisions
กองทัพควรมีบทบัญญัติมากพอสมควร
 They carry about 1 or 2 months worth
พวกเขามีมูลค่าประมาณ 1 หรือ 2 เดือน
 So let them camp in the suburbs, not in the town that is visible to public eyes
ให้ค่ายในเขตชานเมืองไม่ได้อยู่ในเมืองที่มองเห็นได้จากสายตาของประชาชน
 No one will notice them for a few days
ไม่มีใครจะสังเกตเห็นพวกเขาสักสองสามวัน
」 Turan laughed cheerfully when explaining so, Bowarei groaned with a difficult face
」 Turan หัวเราะอย่างร่าเริงเมื่ออธิบายให้ฟัง Bowarei คร่ำครวญด้วยใบหน้าที่ยากลำบาก
 「No, not at all… Can you manage to get through with being found out? But still a few days… contacting each lord and gathering them will take about…10 days? No, we have to make it in time
「ไม่ไม่เลย ... คุณสามารถจัดการกับการค้นพบได้หรือไม่? 
 I have to get ready in a hurry!」 Bowarei stood up in a hurry while calculating the number of days in his head with a cloudy face
ฉันต้องเตรียมพร้อมในการรีบ! 」 Bowarei ลุกขึ้นรีบรีบคำนวณจำนวนวันที่ศีรษะของเขาด้วยใบหน้าที่แจ่มใส
 「Sorry, we will be rude with this! If you are able to gather soldiers promptly, can you please keep the soldiers here!」 Bowarei said that and tried to get out of the room but stopped upon seeing that I didn’t move
「ขออภัยเราจะหยาบคายกับเรื่องนี้! 
 I stare at Turan who’s looking back at me mysteriously and opens my mouth
ฉันจ้องมองที่ Turan ผู้มองกลับมาที่ฉันอย่างลึกลับและเปิดปากของฉัน
 「I didn’t hear where the dispatched soldier of the Galland Empire will go first?」 When I asked, Turan answered with a smile
「ฉันไม่ได้ยินเสียงที่ส่งทหารของจักรวรรดิ Galland ไปก่อน」เมื่อฉันถาม Turan ตอบด้วยรอยยิ้ม
 「Hasn’t it been decided that it will be at the margrave territory of Earl Villiers? Then, they’ll join up with you and move to action? Ah, please contact the border security properly
「ไม่ได้รับการตัดสินใจว่าจะอยู่ในอาณาเขตของเอิร์ล Villiers เอิร์ล? 
 It will be serious if it gets attacked
มันจะร้ายแรงถ้าถูกโจมตี
」 Turan smiled and gave a bitter laugh
」 Turan ยิ้มและหัวเราะขม
 「Is that so? I’ll tell them properly
「เป็นเช่นนั้น? 
」 When I said that, I left the room with a farewell greeting
」เมื่อฉันพูดว่าฉันออกจากห้องด้วยคำอำลา
 「Nu, with His Excellency’s flight magic, we’ll make it in time
「 Nu กับเวทมนตร์การบินของนายฯ เราจะทำให้มันทันเวลา
 However, it will be at the last minute! Come on, we must go quickly!」 Bowarei who’s going out of town told me so but I shook my head and answered
อย่างไรก็ตามมันจะเป็นในนาทีสุดท้าย! 
 「Impossible, we’ll not make it in time
「เป็นไปไม่ได้เราจะไม่ทำให้เสร็จทันเวลา
」 「Wh, what!?」 Bowarei was astonished at my reply and stopped
」」 Wh, อะไร !? 」 Bowarei รู้สึกประหลาดใจที่คำตอบของฉันและหยุดลง
 「Why is that?」 I will briefly explain the upset Bowarei the reason
「ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? 」ฉันจะอธิบายสั้น ๆ ว่า Bowarei ไม่พอใจเหตุผล
 「Those guys are planning to enlarge their territory using the independence plan of the earl from the beginning but their movements were faster than I imagined
「คนเหล่านี้กำลังวางแผนที่จะขยายอาณาเขตของตนโดยใช้แผนเอกราชของ Earl ตั้งแต่ต้น แต่การเคลื่อนไหวของพวกเขาเร็วกว่าที่ฉันคิด
 I thought that they will support the independent country of the earl then pilfer the newly established country but it seems that they gathered enough soldiers to occupy it
ฉันคิดว่าพวกเขาจะสนับสนุนประเทศเอกราชของเอิร์ลแล้วขโมยประเทศที่จัดตั้งขึ้นใหม่ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขารวบรวมทหารมากพอที่จะครอบครองมัน
」 「What… but, using power to expand territory, the other countries will not keep silent
」「อะไร ... แต่การใช้กำลังเพื่อขยายอาณาเขตประเทศอื่น ๆ จะไม่เงียบ
 Even though the Rembrandt Kingdom has made many enemies, the Galland Empire will no go unscatched
แม้ว่าราชอาณาจักรแรมแบรนดท์ได้สร้างศัตรูขึ้นมากมาย แต่จักรวรรดิ Galland จะไม่ถูกจับไป
 Don’t you think it’s too disadvantageous?」 Bowarei wrinkles his brows and said such a thing
คุณไม่คิดว่ามันเสียเปรียบมากหรือ? 」 Bowarei เหี่ยวย่นคิ้วและพูดอย่างนั้น
 「That’s a foolish remark
「นั่นเป็นคำพูดที่โง่เขลา
 Hasn’t the Rembrandt Kingdom repeatedly expanded its territory through war? The Rembrandt Kingdom will gather soldiers and attack the Galland Empire soldiers in the margrave territory, this will be a just cause for attacking and invading the kingdom
ราชอาณาจักรเรมบ์ไม่ได้ขยายอาณาเขตของตนไปอีกแล้วโดยผ่านทางสงคราม? 
 With that, other countries can’t complain publicly
ด้วยเหตุนี้ประเทศอื่น ๆ จึงไม่สามารถบ่นต่อสาธารณชนได้
」 「A, ah… that said… what should we do…」 Bowarei who heard my explanation looked at me with a pale face
」」 A, ah ... พูด ... ว่าเราควรจะทำอย่างไร ... 」 Bowarei ผู้ฟังคำอธิบายของฉันมองฉันด้วยใบหน้าที่ซีด
 Either way, the earl’s army will not make it in time
ทั้งสองวิธีกองทัพเอิร์ลจะไม่ทำให้มันทันเวลา
 Of course, the army of the Rembrandt Kingdom who knows nothing will not be in time either
แน่นอนกองทัพของราชอาณาจักร Rembrandt ที่รู้ว่าไม่มีอะไรจะไม่อยู่ในเวลาอย่างใดอย่างหนึ่ง
 Then, there is only one answer
จากนั้นมีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น
 「Lagreat, will you make one historic flight for the sake of our flashy nation founding?」 When I said that, Lagreat laughed happily
「 Lagreat คุณจะเที่ยวบินอันเก่าแก่เพื่อประโยชน์แห่งการตั้งประเทศที่ฉูดฉาดหรือไม่? เมื่อฉันกล่าวว่า Lagreat หัวเราะอย่างมีความสุข
 「I want to do everything in a flashy way
「ฉันอยากทำทุกอย่างอย่างฉูดฉาด
 」 After hearing Lagreat, Mira and Rosa looked at each other and shrugged their shoulder all together
หลังจากได้ยิน Lagreat Mira และ Rosa ต่างมองกันและยิ้มไหล่ทั้งสองข้างด้วยกัน
 AN: The feeling of exhilaration… No, wait a little longer! You feel a storm of exhilaration before you notice it! The feeling of exhilaration that projects like rain and wind! Hey, that’s scary! The feeling of exhilaration is scary!
AN: ความรู้สึกเบิกบานใจ ... ไม่รออีกนิด!