Chapter 8 8
บทที่ 8 8
 Experiment   Ο Ο Ο “Huh, oh, isn’t it Jaim?” “Hi, Jaim!” “You came here with your dad today, huh?” “Is it okay for you to come to school?” “By the way······
การทดลองΟΟΟ "โอ้ใช่ไม่ใช่ Jaim?" "สวัสดี Jaim!" "คุณมาที่นี่กับพ่อของคุณวันนี้ใช่มั้ย?" "มันเป็นไรสำหรับคุณที่จะมาโรงเรียน?" "โดยวิธีการ 
 What’s wrong with Jaim?” My classmates welcomed Jaim, who they hadn’t seen for a while since Jaim had stopped coming to school, but their expressions soon changed into puzzlement once they saw Jaim’s state
มีอะไรผิดปกติกับ Jaim? "เพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันต้อนรับ Jaim ซึ่งพวกเขาไม่ได้เห็นมานานแล้วตั้งแต่ Jaim ไม่ได้มาโรงเรียน แต่การแสดงออกของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นความสับสนวุ่นวายเมื่อพวกเขาได้เห็นสถานะของ Jaim
 “It’s nothing
"ไม่เป็นไร
 She’s just feeling a bit sick
เธอรู้สึกเบื่อหน่าย
” “What happened to Jaim’s hand? It’s completely wrapped in bandages
"" เกิดอะไรขึ้นกับมือของ Jaim? 
” “Her face as well······
"" ใบหน้าของเธอด้วยเช่นกัน······
 Was there a problem or something?” “Jaro, your face isn’t a joke either, you know?” That’s obvious
มีปัญหาหรืออะไรบางอย่าง? "" Jaro ใบหน้าของคุณไม่ใช่เรื่องตลกอย่างใดอย่างหนึ่งคุณรู้หรือไม่? "ที่เห็นได้ชัด
 I wasn’t able to get a wink of sleep last night
ฉันไม่สามารถที่จะได้รับพริบของการนอนหลับคืนที่ผ่านมา
 “Jaim, what’s wrong? Does it hurt a lot?” “Uu, uuu······
"Jaim, มีอะไรผิดพลาดหรือ? 
 Uuuuu······
uuuuu ······
” Jaim backed away from my classmates who were trying to approach her while talking to her in a friendly tone
"Jaim ถอยห่างจากเพื่อนร่วมห้องที่กำลังพยายามเข้าหาเธอขณะพูดกับเธอด้วยเสียงที่เป็นมิตร
 However, she couldn’t possibly escape since I was holding onto her hand
อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถหลบหนีได้เนื่องจากฉันจับมือเธอไว้
 Although she was also incredibly terrified of holding hands with me, it couldn’t be helped
แม้ว่าเธอจะกลัวที่จะจับมือกับฉัน แต่ก็ไม่สามารถช่วยได้
 I couldn’t leave her like this after all
ฉันไม่สามารถทิ้งเธอไว้แบบนี้ได้
 “Go away, you guys
"ไปให้พวกคุณ
 You’re scaring Jaim
คุณกลัว Jaim
” “Why would Jaim be afraid? We didn’t do anything
"ทำไม Jaim ถึงกลัว? 
” “If she’s scared, then wouldn’t it be of you?” They chuckled as if they had said a good joke
"" ถ้าเธอกลัวแล้วมันจะไม่เป็นของคุณ? "พวกเขาหัวเราะราวกับว่าพวกเขาพูดตลกดี
 Yeah, it’s exactly as you guys said
ใช่มันเหมือนกับที่พวกคุณพูด
 She’s probably more afraid of me
เธอน่ากลัวมากกว่าฉัน
 Regardless, “I get it, so go away already!” Because of my shout, all of my classmates shut their mouths
ไม่ว่า "ฉันได้รับมันออกไปแล้ว!" ด้วยเสียงตะโกนของฉันเพื่อนร่วมชั้นทุกคนก็ปิดปาก
 “Uu, uuk······
"Uu, uuk ······
” Moreover, because of my shout, Jaim, who was already in a state of panic, became even more terrified and tried to pull her hand away from me in order to place even the slightest bit more distance between us
"ยิ่งไปกว่านั้นด้วยเสียงตะโกนของฉัน Jaim ซึ่งอยู่ในสภาพตกใจกลัวมากยิ่งขึ้นและพยายามดึงมือเธอออกห่างจากฉันเพื่อให้ห่างไกลระหว่างเรามากยิ่งขึ้น
 “······Hiik
“······ Hiik
” Because I had turned my head to look at her, she became so bewildered that it appeared as if she held her breath, “I-I’m sorry······
"เพราะฉันหันศีรษะไปมองเธอเธอจึงงุนงงมากจนดูเหมือนว่าเธอกลั้นลมหายใจของเธอไว้" ฉัน - ฉันขอโทษ······
 I-I won’t do it again······
ฉันจะไม่ทำมันอีกครั้ง······
” So while lowering her head, she trembled as if I were going to scold her at any moment
"ดังนั้นขณะที่ลดศีรษะของเธอเธอก็สั่นตัวราวกับว่าฉันกำลังจะข่มขู่เธออยู่ตลอดเวลา
 “······No
“ไม่มี°
 It’s fine
ทุกอย่างปกติดี
” I couldn’t even let out a proper sigh
"ฉันไม่สามารถแม้แต่จะปล่อยให้ถอนหายใจที่เหมาะสม
 The edges of my mouth were twitching
ขอบปากของฉันกระตุก
 Within one day, just how many things have changed within a single day? The terrified Jaim became more nervous because it seems she was afraid of my action, but it couldn’t be helped
ภายในหนึ่งวันมีเพียงแค่กี่วันเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลงภายในหนึ่งวัน? 
 Regardless of whether this kid was the source of the problem or not, I couldn’t leave her like this
ไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นต้นเหตุของปัญหาหรือไม่ก็ตามฉันก็ไม่อาจปล่อยให้เธอแบบนี้ได้
 At first, I thought that she was doing this on purpose
ตอนแรกฉันคิดว่าเธอกำลังทำอย่างนี้อย่างตั้งใจ
 Like the time I had tried to gain the attention of those two people, I thought that this kid must have been doing the same thing
เช่นเดียวกับเวลาที่ฉันพยายามจะดึงดูดความสนใจของคนสองคนนี้ฉันคิดว่าเด็กคนนี้จะต้องทำในลักษณะเดียวกัน
 Because she was like me
เพราะเธอเป็นเหมือนฉัน
 Because she had a similar past as I did
เพราะเธอมีความคล้ายคลึงกันในอดีตเช่นฉัน
 But that wasn’t the case
แต่นั่นไม่ใช่กรณี
 It wasn’t on purpose
มันไม่ใช่จุดมุ่งหมาย
 I could at least tell that much
อย่างน้อยฉันอาจจะบอกได้มากว่า
 That’s why I couldn’t leave her be
นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่อาจปล่อยให้เธอเป็นได้
 Also, throughout that entire night, Saeyeon didn’t return
ตลอดทั้งคืนไซยอนไม่ได้กลับมา
 “Hi, everyone! Good morning!” In that moment
"สวัสดีทุกคน! 
 The back door of the classroom opened and I heard an enthusiastic greeting
ประตูห้องเรียนเปิดออกและฉันได้ยินคำทักทายอย่างกระตือรือร้น
 The same greeting and giggle which I’ve heard every single day until now
คำทักทายและขำเหมือนเดิมที่ฉันเคยได้ยินมาทุกวันจนถึงบัดนี้
 Because of Saeyeon’s appearance, Jaim’s face became further consumed by fear
เพราะรูปลักษณ์ของ Saeyeon ใบหน้าของ Jaim กลายเป็นความกลัวมากขึ้น
 However, everyone must have felt that something was out of place
อย่างไรก็ตามทุกคนต้องรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่อยู่ที่ใด
 She hadn’t slept at all
เธอไม่ได้นอนเลย
 I could tell
ฉันบอกได้
 I’ve been watching over her until now after all
ฉันเฝ้ามองเธอจนบัดนี้
 Her large eyes were saturated in exhaustion, and her soft cheeks, which used to be perfect to pull on, appeared to be lacking any elasticity right now
ดวงตาใหญ่ของเธออิ่มตัวในความอ่อนเพลียและแก้มนุ่มของเธอซึ่งเคยเป็นที่สมบูรณ์แบบในการดึงดูเหมือนจะขาดความยืดหยุ่นใด ๆ ในขณะนี้
 If it were a normal girl, then she would most likely know how to cover all of that up with makeup, but the childish Saeyeon didn’t know how to
ถ้าเป็นเด็กปกติเธอน่าจะรู้วิธีการปกปิดสิ่งเหล่านี้ด้วยการแต่งหน้า แต่ Saeyeon เด็ก ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
 Both her child-like face and her physique which didn’t suit her had no energy in them
ทั้งหน้าเหมือนเด็กและร่างกายที่ไม่เหมาะกับเธอไม่มีพลังงานเลย
 Her shoulders were drooped and her clothes were wrinkled
ไหล่ของเธอห้อยลงและเสื้อผ้าของเธอมีรอยเหี่ยวย่น
 Only her strengthless giggle that was trying to sound energetic, was doing its best to emanate her usual atmosphere
มีเพียงเสียงหัวเราะอ่อนแอที่กำลังพยายามฟังพลังของเธอกำลังทำอย่างดีที่สุดในการเลียนแบบบรรยากาศปกติของเธอ
 However, I didn’t say anything
แต่ฉันไม่ได้พูดอะไร
 Playing house was over
เล่นบ้านเสร็จแล้ว
 In the end, everything has an opportunity
ในตอนท้ายทุกสิ่งทุกอย่างมีโอกาส
 Even things like a childhood friend becoming just a person who lives next door and then becoming a stranger
แม้กระทั่งสิ่งต่างๆเช่นเพื่อนในวัยเด็กก็กลายเป็นแค่คนที่อาศัยอยู่ถัดไปและกลายเป็นคนแปลกหน้า
 Whether it’s because of the flow of time or an occurrence like this
ไม่ว่าจะเป็นเพราะการไหลของเวลาหรือเหตุการณ์เช่นนี้
 An existence which possesses, since the very beginning, a defect that will make it break down, will have no other choice but to break down when the time comes
การดำรงอยู่ซึ่งมีตั้งแต่จุดเริ่มต้นข้อบกพร่องที่จะทำให้มันพังลงจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะพังทลายลงเมื่อถึงเวลาแล้ว
 It can’t be fixed, nor do I intend to fix it
ไม่สามารถแก้ไขหรือฉันตั้งใจจะแก้ไขได้
 I was tired of being delusional
ฉันเบื่อที่จะหลงทาง
 So, even if Saeyeon is hurt, and no matter what expression she makes, I don’t care about what happens to Saeyeon since she had heard all that from me yesterday
ดังนั้นแม้ว่าซายอนจะทำร้ายและไม่ว่าเธอจะแสดงออกอะไรก็ตามผมไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับซายอนเพราะเธอได้ยินทุกอย่างจากฉันเมื่อวานนี้
 Once I turned away, I heard them talk behind me
เมื่อฉันหันไปฉันได้ยินพวกเขาพูดคุยอยู่ข้างหลังฉัน
 “Saeyeon, did Jaro bully you again?” “Jaim’s state is weird as well
"Saeyeon, Jaro ข่มขู่คุณอีกครั้งหรือ?" "รัฐของ Jaim ก็แปลกเหมือนกัน
 Don’t tell me he put his hands on you yesterday as well?” “······What?” Because of the weird sensation I felt at that moment, I turned my head around despite knowing that I shouldn’t pay attention to them
อย่าบอกฉันว่าเขายังจับมือกับคุณเมื่อวานด้วยหรือไม่? "" ······? "" เพราะความรู้สึกแปลก ๆ ที่ฉันรู้สึกในขณะนั้นฉันหันศีรษะไปแม้ไม่รู้ว่าฉันไม่ควรจ่าย 
 Our classmates were surrounding Saeyeon
เพื่อนร่วมชั้นของเราอยู่รอบ ๆ Saeyeon
 They looked at Saeyeon with worried expressions on their faces and spoke
พวกเขามองไปที่ Saeyeon ด้วยการแสดงออกที่น่ากังวลบนใบหน้าของพวกเขาและพูด
 “No matter how you think about it, aren’t Saeyeon’s parents going too far? Just because he lives next door, they asked Jaro for a favor
"ไม่ว่าคุณจะคิดยังไงก็ตามพ่อแม่ของซายอนก็ไม่ไกลเกินไป? 
 Even though it’s clear that Saeyeon doesn’t like it
แม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าไซยอนไม่ชอบมัน
” “Yeah
"" ใช่
 Saeyeon, as I thought, wouldn’t it be better to do something for Jaim’s sake? Although I’m not sure how you two even had a daughter when you don’t get along······
ซายอนคิดอย่างที่คิดจะดีกว่าการทำอะไรสักอย่างให้กับ Jaim? 
” “Wait, what are you guys talking about?” Once I stood up and asked that, different to their previous expressions, they gave me hostile looks and pointed at Saeyeon
"เดี๋ยวก่อนพวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร?" เมื่อฉันลุกขึ้นยืนและถามว่าแตกต่างไปจากการแสดงออกก่อนหน้าพวกเขาทำให้ฉันดูเป็นศัตรูและชี้ไปที่ Saeyeon
 “That’s the case, isn’t it? Jaro, you, you did something to Saeyeon and Jaim yesterday as well, right?” “Even if you dislike Saeyeon, isn’t putting your hands on Jaim as well going too far? You definitely did something severe, didn’t you?” Their reaction this time was clearly different to back when I had entered the classroom with Jaim for the first time
"ใช่แล้วใช่มั้ย? 
 They were responding as if I hated Saeyeon since the very beginning
พวกเขาตอบสนองราวกับว่าฉันเกลียดไซยอนตั้งแต่เริ่มแรก
 When I inadvertently turned to glance at Jaim, Jaim trembled in fear and avoided my gaze
เมื่อฉันหันไปมอง Jaim โดยไม่ได้ตั้งใจ Jaim กลัวตัวเองและหลีกเลี่ยงการจ้องมองของฉัน
 I was somehow able to grasp the situation due to that action
ฉันก็สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้เนื่องจากการกระทำนั้น
 Information contamination, memory manipulation
การปนเปื้อนข้อมูลการจัดการหน่วยความจำ
 That incomprehensible emotion I felt when Jaim appeared for the first time
อารมณ์ที่ไม่สามารถเข้าใจที่ฉันรู้สึกได้เมื่อ Jaim ปรากฏตัวครั้งแรก
 But, it was different to that time
แต่ว่ามันแตกต่างไปจากตอนนั้น
 In spite of myself, I felt relieved
แม้ว่าฉันรู้สึกโล่งใจก็ตาม
 Yeah, I’m uncertain of the reasons, but if they all know that I dislike Saeyeon, if they believe that we’ve always had a bad relationship, then even Saeyeon, who was scarred by my words, wouldn’t be able to approach me
ใช่ฉันไม่แน่ใจเหตุผล แต่ถ้าพวกเขารู้ว่าฉันไม่ชอบ Saeyeon ถ้าพวกเขาเชื่อว่าเราเคยมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีอยู่แล้วแม้แต่ Saeyeon ที่มีคำพูดของฉันก็ไม่น่าจะสามารถ 
 I had thought that
ฉันคิดว่า
 I pleaded for that to be the case
ฉันขอร้องให้เป็นเช่นนั้น
 However, “······Jjaro, what happened to Jaim?” I know
Jjaro, เกิดอะไรขึ้นกับ Jaim? "ฉันรู้
 Since it’s Saeyeon, since she’s a child, since she’s so kind-hearted
ตั้งแต่เธอเป็นเด็กตั้งแต่เธอใจดี
 I knew that Saeyeon would approach me because of their words
ฉันรู้ว่าไซยอนจะเข้าใกล้ฉันเพราะคำพูดของพวกเขา
 But it would have been better if she didn’t come
แต่จะดีกว่าถ้าเธอไม่ได้มา
 “Jaim, look at your mom
"Jaim มองแม่ของคุณ
” “······Uu, uuuu······
"" ······ Uu, uuuu ······
” Because Saeyeon had drawn near and asked Jaim that while grabbing onto her shoulders, Jaim acted as if she had been caught for doing something bad and twisted her body in order to escape my hand
"เพราะซายินี่ได้เข้ามาใกล้และถาม Jaim ว่าขณะที่คว้าไหล่ของเธอ Jaim ทำราวกับว่าเธอถูกจับได้ว่าทำอะไรเลวร้ายและบิดตัวเพื่อหนีมือของฉัน
 “Jjaro, what’s wrong with Jaim? Hm?” “I don’t know
"Jjaro เกิดอะไรขึ้นกับ Jaim? 
” “You don’t know······? Did something happen after what happened yesterday? Hm? She was so bright up till yesterday, so isn’t it weird that she’s suddenly like this? Is she hurt somewhere? What can we do? What happened? Hm? Jjaro
"" คุณไม่ทราบว่า······? 
 ······Jjaro!” “Shut up!” Because of those words, I couldn’t hold back any longer
Jjaro! "" Shut up! "เพราะคำพูดเหล่านั้นฉันไม่สามารถถือครองได้อีกต่อไป
 “I’m sick and tired of it! That attitude of yours!” Why did she approach me? Despite having heard those words, having been scarred, having cried in front of me, having shouted that I was a dummy or whatever as loudly as you could, even though you must have shut yourself in your room and cried, As if nothing happened, as if those things didn’t matter, as if you didn’t care about what happened, as if you had already forgotten about something like that
"ฉันป่วยและเบื่อกับมัน! 
 Even though everyone was acting as if they knew that this was the case, even though they believed that our relationship was bad since the start, even though she should be smart enough to at least understand that
แม้ว่าทุกคนจะทำราวกับว่าพวกเขารู้ว่าเป็นกรณีนี้แม้ว่าพวกเขาจะเชื่อว่าความสัมพันธ์ของเราไม่ดีตั้งแต่เริ่มแรกถึงแม้ว่าเธอควรจะฉลาดพอที่จะเข้าใจได้อย่างน้อยว่า
 As if she didn’t care about the gazes of the people around her, as if right now wasn’t the time to be concerned about that
ราวกับว่าเธอไม่สนใจเรื่องจ้องของคนรอบตัวราวกับว่าตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ต้องกังวล
 Even though she knew that I had played around with her however I pleased, even though she knew that I had lied to her, even though she knew everything, despite that
แม้ว่าเธอรู้ว่าฉันได้เล่นรอบกับเธอ แต่ฉันยินดีแม้ว่าเธอรู้ว่าฉันได้โกหกเธอแม้เธอรู้ทุกอย่างแม้จะมี
 Every time you’re like that, every time you show such a radiant appearance, every time you show such an honest and upright appearance, do you know how miserable I feel? Because it feels like you’re mocking the twisted and crooked me, because it feels like you’re making fun of me for still being bound by something like that, my shadow thickens
ทุกครั้งที่คุณชอบแบบนั้นทุกครั้งที่คุณแสดงท่าทางที่สดใสเช่นนี้ทุกครั้งที่คุณแสดงท่าทางที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาคุณรู้หรือไม่ว่าฉันรู้สึกแย่แค่ไหน? 
 Do you want to stay as such a good kid? How pathetic do you want to make me before you’re satisfied? Fine
คุณต้องการที่จะอยู่เป็นเด็กที่ดี? 
 Do what you want
ทำในสิ่งที่คุณต้องการ
 “If you’re that worried, then take her and ask her yourself!” I pushed Jaim towards the hesitating Saeyeon and stood up
"ถ้าคุณเป็นห่วงแล้วพาเธอไปถามเธอด้วยตัวเอง!" ฉันผลัก Jaim ไปที่ Saeyeon ลังเลและลุกขึ้นยืน
 “W-Wait! Jaro, isn’t that going too······
“W-รอ! 
” “······Get out of the way
"" ···························
” I pushed aside my muttering classmates, who couldn’t possibly block my path, and slammed the door shut as I left
"ฉันผลักดันเพื่อนร่วมชั้นของฉันที่กำลังพูดพึมพำผู้ซึ่งไม่สามารถปิดกั้นเส้นทางของฉันได้และกระแทกประตูปิดขณะที่ฉันจากไป
 Because I wouldn’t be able to endure if I stayed there any longer
เพราะฉันไม่สามารถทนต่อได้ถ้าฉันอยู่ที่นั่นอีกต่อไป
 My irritation didn’t stop
การระคายเคืองของฉันไม่ได้หยุดลง
 Ο ÅΟΟÅΟΟÅ Ο “Congratulations, Underclassman Jin Jaro
ΟÅΟΟÅΟΟÅΟ "ขอแสดงความยินดี Underclassman Jin Jaro
” Upperclassman Nabom clapped as she said that
Upperclassman Nabom ตบมือขณะที่เธอบอกว่า
 “······What are you congratulating me for?” “Hm? Didn’t everything end up as Underclassman Jin Jaro had desired?” In my hideout, the ‘Creative Science Club’ club room, where I would always meet Upperclassman Nabom
"คุณกำลังแสดงความยินดีกับคุณบ้างไหม?" "หือ? 
 I could hear her words clearly since there was no one else here
ฉันได้ยินคำพูดของเธอได้อย่างชัดเจนเพราะไม่มีใครอยู่ที่นี่
 “As Underclassman Jin Jaro wanted, a problem has occurred with Miss Jaim
"ในขณะที่ Underclassman Jin Jaro ต้องการปัญหาเกิดขึ้นกับคุณ Jaim
 Furthermore, everyone now believes that your relationship with Underclassman Ja Saeyeon has always been bad since the very beginning
นอกจากนี้ทุกคนเชื่อว่าความสัมพันธ์ของคุณกับ Underclassman Ja Saeyeon เป็นเรื่องไม่ดีตั้งแต่เริ่มแรก
 Now, just as Underclassman Jin Jaro had intended, I’ll be taking Miss Jin Jaim away
ตอนนี้เหมือนที่ Underclassman Jin Jaro ตั้งใจเอาไว้ผมจะพานางสาวจินจิมไป
 Aren’t you happy?” Upperclassman Nabom smiled and bowed her head
คุณไม่พอใจหรือ "Upperclassman Nabom ยิ้มและโค้งคำนับหัวของเธอ
 “Well, I’ve been really indebted to you throughout this time, but still, Underclassman Jin Jaro, I see that you take care of your work with certainty
"อืมฉันเป็นหนี้บุญคุณตลอดเวลานี้ แต่ก็ยัง Underclassman Jin Jaro ฉันเห็นว่าคุณดูแลงานของคุณด้วยความมั่นใจ
 I expected you to take more time
ฉันคาดว่าคุณจะใช้เวลามากขึ้น
” There wasn’t even a single drop of emotion within Upperclassman Nabom’s face as she said those words while smiling
"ในใบหน้าของ Upperclassman Nabom ไม่มีแม้แต่อารมณ์แบบเดียวกับที่เธอพูดคำเหล่านั้นในขณะที่ยิ้ม
 Thus, it was hard for me to say anything
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะพูดอะไร
 “Wait
"รอ
 Jaim ended up like that, but you’re congratulating me?” I was barely able to squeeze out my words
Jaim จบลงแบบนั้น แต่คุณแสดงความยินดีกับฉัน "ฉันแทบจะไม่สามารถบีบคำพูดของฉันได้
 “Is there a problem?” Upperclassman Nabom asked me that as if she were truly surprised
"มีปัญหาหรือไม่?" Upperclassman Nabom ถามฉันราวกับว่าเธอรู้สึกประหลาดใจจริงๆ
 “You intended to do this since the beginning, didn’t you?” Yeah
"คุณตั้งใจที่จะทำเช่นนี้ตั้งแต่เริ่มต้นใช่ไหม?" ใช่
 I did
ฉันทำ
 I planned to do this since the start
ฉันวางแผนที่จะทำเช่นนี้ตั้งแต่เริ่มต้น
 The instant the bothersome kid caused a problem, I was going to report it to Upperclassman Nabom and have her take the kid back to the future
ตอนที่เด็กน่ารำคาญก่อให้เกิดปัญหาผมจะรายงานเรื่องนี้ให้ Upperclassman Nabom และพาเด็ก ๆ กลับมาสู่อนาคต
 I was planning to do that, but······
ฉันวางแผนจะทำอย่างนั้น แต่······
 “What are you going to do about the problem that has occurred here?” “That’s irrelevant to me
"คุณจะทำอะไรเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นที่นี่?" "ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน
 I absolutely hate bothersome things
ฉันเกลียดสิ่งที่น่ารำคาญอย่างสิ้นเชิง
” Upperclassman Nabom answered so cleanly that it almost sounded refreshing
Upperclassman Nabom ตอบอย่างชัดเจนว่าเกือบจะฟังสดชื่น
 What is she saying despite having shoved people around however she pleased until now? The moment I was about to get upset, Upperclassman Nabom added
เธอกำลังพูดอะไรอยู่แม้จะมีคนที่กำลังผลักดันไปบ้าง แต่เธอพอใจจนถึงตอนนี้? 
 “There’s nothing more for me to do here
"ไม่มีอะไรเพิ่มเติมสำหรับฉันที่จะทำที่นี่
” “What about the time paradox? If Jaim goes back like this, then······
"" สิ่งที่เกี่ยวกับความขัดแย้งในเวลา? 
” “What are you talking about, Underclassman Jin Jaro?” As she said that, the smile that Upperclassman Nabom made, was an expression that I was seeing for the first time
"คุณกำลังพูดถึงอะไร Underclassman Jin Jaro?" ขณะที่เธอกล่าวว่ารอยยิ้มที่ Upperclassman Nabom สร้างขึ้นเป็นความรู้สึกที่ฉันได้เห็นเป็นครั้งแรก
 She has always been that type of person, but this smile was a first
เธอเป็นคนประเภทนี้เสมอ แต่รอยยิ้มนี้เป็นครั้งแรก
 A mocking smile that bluntly appeared as if she were asking me if I were stupid
รอยยิ้มเยาะเย้ยที่ปรากฏอย่างโผงผางราวกับว่าเธอกำลังถามฉันว่าฉันโง่หรือไม่
 “The type of time paradox which Underclassman Jin Jaro is thinking about doesn’t exist
"ประเภทของการขัดแย้งเวลาที่ Underclassman Jin Jaro กำลังคิดถึงเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง
” “······What did you say?” “I’m certain that I told you before
"" ······คุณพูดอะไร? "" ฉันแน่ใจว่าฉันเคยบอกคุณมาก่อน
 ‘I came here in order to prevent a problem from occurring because of Miss Jaim’
'ฉันมาที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นเนื่องจากคุณ Jaim'
 It seems that Underclassman Jin Jaro had misunderstood something
ดูเหมือนว่า Underclassman Jin Jaro เข้าใจผิดบางอย่าง
” While chuckling to herself, Upperclassman Nabom walked towards me while brushing her fingers along the top of the table
"ในขณะที่หัวเราะตัวเอง Upperclassman Nabom เดินไปทางฉันขณะที่แปรงนิ้วของเธอไปด้านบนของตาราง
 “It is indeed similar, however, the problem which Underclassman Jin Jaro is thinking about will not occur
"ปัญหานี้คล้ายกันจริงๆ แต่ปัญหาที่ Underclassman Jin Jaro คิดจะไม่เกิดขึ้น
 The side where the problem will occur is on Miss Jaim’s side
ด้านข้างที่ปัญหาจะเกิดขึ้นอยู่ข้างนางสาวไพลิน
” “What is that supposed to······
"" สิ่งที่ควรจะเป็น······
” Before I could even finish my sentence, I remembered
"ก่อนที่ฉันจะจบประโยคได้ฉันจำได้
 At one point, I had asked her a question
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฉันถามคำถามของเธอ
 I asked her if I ‘united’ with Saeyeon like Jaim wanted and Upperclassman Nabom had suggested, then wouldn’t a time paradox occur
ฉันถามเธอว่าฉันจะรวมตัวกับ Saeyeon หรือไม่เช่น Jaim ต้องการและ Upperclassman Nabom แนะนำแล้วจะไม่เกิดเรื่องขัดแย้งกับเวลา
 Upperclassman Nabom had told me back then as well
Upperclassman Nabom ได้บอกกับฉันด้วยเช่นกัน
 She had told me that if there’s a problem and Jaim is the reason, then she’ll have a reason to take her back
เธอบอกฉันว่าถ้ามีปัญหาและ Jaim คือเหตุผลเธอก็จะมีเหตุผลที่จะพาเธอกลับมา
 At that time I believed that if I tried to unite with Saeyeon, then a reason to take Jaim away would be made since that would cause a time paradox
ในเวลานั้นผมเชื่อว่าถ้าผมพยายามรวมตัวกับไซยอนแล้วเหตุผลที่จะพา Jaim ไปจะต้องทำเพราะมันจะทำให้เกิดความขัดแย้งกับเวลา
 But that wasn’t the case
แต่นั่นไม่ใช่กรณี
 Reality doesn’t change
ความเป็นจริงไม่เปลี่ยนแปลง
 The only thing that will change is Jaim’s memories
สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนคือความทรงจำของ Jaim
 Only an ‘information contamination’ will occur
มีเพียงการปนเปื้อนข้อมูลเท่านั้น
 Like now
เหมือนตอนนี้
 “Isn’t it interesting? Even if the cause changes, the result will not change
"มันไม่น่าสนใจมั้ย? 
” “Then, in the end, that means······
"" ในท้ายที่สุดนั่นหมายความว่า······
” “It means that everything Miss Jaim has done was in vain since the beginning
"" นั่นหมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นางสาวไจล์ได้กระทำนั้นก็ไร้ประโยชน์ตั้งแต่เริ่มแรก
” Even while speaking those cold-hearted words, Upperclassman Nabom smiled
"แม้ในขณะที่พูดคำที่ใจเย็น ๆ เหล่านี้ Upperclassman Nabom ก็ยิ้ม
 Yeah
ใช่
 That would be the case
ที่จะเป็นเช่นนั้น
 I understood
ฉันเข้าใจแล้ว
 Eventually, I’ll most likely continue to look after Saeyeon just like before
ในที่สุดฉันก็มักจะดูแล Saeyeon เหมือนก่อน
 Since I had twisted her into a way that suited me
ตั้งแต่ฉันได้บิดเธอเป็นแบบที่เหมาะกับฉัน
 A child who couldn’t properly become a woman would definitely choose the boy she likes who lives next door
เด็กที่ไม่สามารถเป็นผู้หญิงได้อย่างแน่นอนจะเลือกเด็กผู้ชายที่เธอชอบที่อาศัยอยู่ถัดไป
 Then the aftermath is obvious
จากนั้นผลพวงจะเห็นได้ชัด
 Jin Jaro and Ja Saeyeon, will end up giving birth to Jin Jaim
Jin Jaro และ Ja Saeyeon จะให้กำเนิด Jin Jaim
 Jin Jaro and Ja Saeyeon, will end up fighting and breaking up
Jin Jaro และ Ja Saeyeon จะจบลงด้วยการต่อสู้และเลิกกัน
 Jin Jaro and Jin Jaim, will end up being incapable of getting along
Jin Jaro และ Jin Jaim จะไม่สามารถเดินทางไปได้
 Because the past doesn’t change
เพราะในอดีตไม่เปลี่ยนแปลง
 “Well, though I did hope that everything would turn out a bit better, things have already wound up like this so it shouldn’t matter now
"ดี แต่ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นนิดหน่อยสิ่งต่างๆได้แผลหายไปแล้วแบบนี้ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญหรอก
 There’s the saying that ‘the end justifies the means’
มีคำกล่าวที่ว่า 'ปลายหมายถึงความหมาย'
” Upperclassman Nabom tapped on her lips as if she were thinking about something before continuing
"upperclassman Nabom เคาะริมฝีปากของเธอราวกับว่าเธอกำลังคิดถึงบางอย่างก่อนดำเนินการต่อ
 “Well, although it seems Miss Jin Jaim’s Memory Manipulator has malfunctioned due to the information contamination, that goes beyond my field of expertise
"แม้ว่าจะดูเหมือนว่าหุ่นยนต์ Memory Manipulator ของ Miss Jin Jaim ทำงานผิดปกติเนื่องจากการปนเปื้อนข้อมูลซึ่งเกินกว่าความชำนาญของฉัน
 It doesn’t seem like it’ll cause any additional harm either
ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นอันตรายต่ออีก
” Upperclassman Nabom beamed and gave an explanation
Upperclassman Nabom คานและให้คำอธิบาย
 “The Memory Manipulator works by altering the perception of the people around them towards the direction the user desires
"Memory Manipulator ทำงานโดยเปลี่ยนการรับรู้ของผู้คนรอบตัวพวกเขาไปสู่ทิศทางที่ผู้ใช้ต้องการ
 It seems that because of Miss Jaim’s information contamination, it has made everyone perceive your relationship with Underclassman Ja Saeyeon as having always been bad
ดูเหมือนว่าเพราะการปนเปื้อนข้อมูลของนางสาวไจม้ยทำให้ทุกคนเข้าใจถึงความสัมพันธ์ของคุณกับลุงแจจุงว่าไม่ดีเสมอไป
 Isn’t that great?” Upperclassman Nabom then stood in front of me and gave me a military salute
ไม่ดีหรอเนี่ย? "Upperclassman Nabom ยืนอยู่ตรงหน้าฉันและให้การต้อนรับด้วยทหาร
 “Once again, thank you for your work, Underclassman Jin Jaro
"อีกครั้งหนึ่งขอบคุณสำหรับงานของคุณ Underclassman Jin Jaro
 Additionally, congratulations
นอกจากนี้ขอแสดงความยินดี
 Now you won’t have to see your daughter anymore
ตอนนี้คุณจะไม่ต้องเห็นลูกสาวของคุณอีกต่อไป
” “Don’t tell me, you were planning this since the very beginning······?” Due to a strange chill that went down my spine, I asked her that while mumbling
"" อย่าบอกฉันว่าคุณกำลังวางแผนเรื่องนี้อยู่ตั้งแต่เริ่มแรก······? "เนื่องจากความหนาวเย็นอันแปลกประหลาดที่ทำให้กระดูกสันหลังของฉันจางลงฉันจึงถามเธอในขณะที่พึมพำ
 How she would say nonsensical jokes, how she had tempted me while displaying a friendly appearance, how she had made Saeyeon jealous, how the conclusion had ended up like this, ⎯⎯⎯Big Sis Nabom told me
วิธีที่เธอจะพูดเรื่องตลกไร้สาระว่าเธอล่อลวงฉันในขณะที่แสดงท่าทางที่เป็นมิตรว่าเธอทำให้เซย์ยอนอิจฉาอย่างไรสรุปได้อย่างไรเช่นนี้ "บิกซิสนาบูบอกฉัน
 I asked her what I had to do in order to be more like a couple with Jjaro, and she said that I should tell Jjaro that I want to sleep together, and if you still refuse······
ฉันถามเธอว่าฉันต้องทำอย่างไรเพื่อให้เป็นเหมือนคู่กับ Jjaro และเธอบอกว่าฉันควรจะบอก Jjaro ว่าฉันต้องการนอนด้วยกันและถ้าคุณยังปฏิเสธ······
 Then to do, this
จากนั้นก็ให้ทำแบบนี้
 This was all, planned·····? “Who knows·····?” In response to my question, Upperclassman Nabom answered while tilting her head
นี่คือทั้งหมดที่วางแผนไว้·····? 
 “You may think whatever you wish
"คุณอาจคิดว่าคุณต้องการอะไร
 As I told you before, I’m a government employee, I hold efficiency as my highest priority
ดังที่ผมเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ผมเป็นพนักงานของรัฐบาลถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
 You may accept whatever’s most convenient for you
คุณอาจยอมรับสิ่งที่สะดวกที่สุดสำหรับคุณ
” “How, could you do such·····
"" ทำยังไงคุณสามารถทำเช่นนั้นได้·····
” “Rather, the one I’m unable to understand is you, Underclassman Jin Jaro
"คนที่ฉันเข้าใจไม่ได้ก็คือนาย Underclassman Jin Jaro
” While continuing to tilt her head, Upperclassman Nabom asked
"ในขณะที่ยังคงเอียงศีรษะของเธอ Upperclassman Nabom ถาม
 “Underclassman Jin Jaro, you clearly said that you hated families, did you not? From the start, you tried to get rid of Miss Jaim and you merely forced yourself to stay with Underclassman Ja Saeyeon despite disliking her
"Underclassman Jin Jaro คุณพูดอย่างชัดเจนว่าคุณเกลียดครอบครัวคุณไม่? 
 Isn’t this a good thing? Why is your face like that even though everything has turned out how you wanted?” Yeah
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีหรือ? 
 That was the case
นั่นเป็นเช่นนั้น
 Things have become like I wanted
สิ่งต่างๆได้กลายเป็นเหมือนที่ฉันต้องการ
 Jaim will disappear and I’ll go back to my normal life
Jaim จะหายตัวไปและฉันจะกลับไปสู่ชีวิตปกติของฉัน
 Although everyone now perceives my relationship with Saeyeon as having always been bad, that was good in its own way
ถึงแม้ว่าทุกคนจะรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของฉันกับไซยอนว่าไม่ดีเสมอไป แต่ก็เป็นวิธีที่ดี
 I was finally able to get rid of my bothersome luggage and live by myself just as I have always wanted
ในที่สุดฉันก็สามารถกำจัดกระเป๋าที่น่ารำคาญของฉันและใช้ชีวิตได้ตามต้องการอย่างที่ฉันต้องการ
 The maid robot that I had been aiming to make has been completed for now
หุ่นแม่บ้านที่ฉันตั้งใจจะทำเสร็จแล้วตอนนี้
 Although it’s still in its initial stage, I’ve piled up a lot of research data
แม้ว่าจะยังคงอยู่ในระยะเริ่มต้น แต่ฉันก็ใช้ข้อมูลการวิจัยเป็นจำนวนมาก
 With this, I’ll be able to make something more advanced next time
ด้วยเหตุนี้ฉันจึงสามารถทำสิ่งที่ก้าวหน้าขึ้นในครั้งต่อไปได้
 The backing from Saeyeon’s parents may come to a halt, but it’s not like my livelihood will come to a stop as well
การสนับสนุนจากพ่อแม่ของไซยอนอาจจะหยุดชะงักได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าการทำมาหากินของฉันก็จะหยุดลงเช่นกัน
 I still have the royalties from my patents
ฉันยังคงมีสิทธิจากสิทธิบัตรของฉัน
 I could also get a part-time job or whatever and maintain my livelihood with that
ฉันยังสามารถหางาน part-time หรืออะไรก็ได้และรักษาความเป็นอยู่ของฉันด้วยนั่นเอง
 It’s already been a long time since I’ve become familiar with living by myself
เป็นเวลานานแล้วที่ฉันคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
 If anything, I’ve been trying to live way too easily until now
ถ้ามีอะไรผมก็พยายามที่จะใช้ชีวิตอย่างง่ายดายจนบัดนี้
 Even though everything has turned out how I wanted
แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างได้เปิดออกตามที่ฉันต้องการ
 “Well, things have become slightly tiresome since I didn’t expect Underclassman Jin Jaro to bring Miss Jaim to school, but·····
"สิ่งที่ได้กลายเป็นที่น่าเบื่อหน่ายเล็กน้อยเพราะฉันไม่ได้คาดหวังให้ Underclassman Jin Jaro นำ Miss Jaim ไปโรงเรียน แต่·····
 I should be able to take care of it, so, Underclassman Jin Jaro, you don’t have to concern yourself that far
ฉันควรจะสามารถดูแลมันได้ดังนั้น Underclassman Jin Jaro คุณไม่ต้องห่วงใยตัวเองที่ไกล
 I’ll handle things from here
ฉันจะจัดการสิ่งต่างๆจากที่นี่
” I didn’t know what she meant by that, but I had to at least ask her this much
"ฉันไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่อย่างน้อยก็ขอให้เธอถามเรื่องนี้มาก
 “Jaim, when she goes back to the future, will she be able to return back to normal?” “No
"Jaim, เมื่อเธอกลับไปในอนาคต, เธอจะสามารถกลับมาเป็นปกติได้หรือไม่?" "ไม่ใช่
 That’s impossible
เป็นไปไม่ได้
” Without waiting to think for even a single second, Upperclassman Nabom answered flat out
"โดยไม่ต้องรอสักครู่แม้แต่นิดหน่อย Upperclassman Nabom ตอบออกไปอย่างเรียบง่าย
 “In the future, you cannot fix a problem that has happened in the past
"ในอนาคตคุณไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้ในอดีต
 Once Miss Jaim returns to the future, she’ll receive a punishment for traveling through time illegally, and, although she will receive treatment there, due to the characteristics of information contamination, a full recovery will be impossible
เมื่อนางสาวชามิดกลับสู่อนาคตเธอจะได้รับการลงโทษสำหรับการเดินทางข้ามเวลาอย่างไม่ถูกต้องและแม้ว่าเธอจะได้รับการรักษาที่นั่นเนื่องจากลักษณะการปนเปื้อนข้อมูลการฟื้นตัวอย่างเต็มรูปแบบจะเป็นไปไม่ได้
” “Then that means·····
"" แล้วนั่นหมายความว่า·····
” “It’s fine, isn’t it?” Upperclassman Nabom smiled and brushed past me
"ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?" Upperclassman Nabom ยิ้มและแปรงเข้ามา
 “In any case, please coordinate the story properly
"ในกรณีใด ๆ โปรดประสานงานเรื่องราวให้ถูกต้อง
 Because of what you had done, Underclassman Jin Jaro, I have to go through some hardship
เพราะสิ่งที่คุณได้ทำ Underclassman Jin Jaro ฉันต้องผ่านความลำบากบางอย่าง
” “·····What? What is that supposed to·····
" "·····อะไร? 
” Right when I was about to turn around, Upperclassman Nabom had already left
"ตอนที่กำลังจะพลิกโฉม Upperclassman Nabom ได้ออกไปแล้ว
 Ο ÅΟΟÅΟΟÅ Ο “·····Saeyeon, didn’t I tell you several times to not bring her to school?” “Ah, that’s·····
"ฉันไม่ได้บอกคุณหลายครั้งว่าจะไม่พาเธอไปโรงเรียน"
 Uhm·····
Uhm ·····
” Our homeroom teacher, who had a gorilla-like body, scratched his head with the end of his ballpoint pen and spoke in a troubled voice
"ครูประจำชั้นของเราที่มีร่างคล้ายกอริลลาเกาหัวของเขาด้วยปลายปากกาหมึกแห้งและพูดด้วยเสียงลำบาก
 The other teachers in the teachers’ room had perplexed looks on their faces
ครูคนอื่น ๆ ในห้องของครูมองดูใบหน้าของพวกเขางงงวย
 “Ah, never mind
"อา, ไม่เป็นไร
 In any case, what’s wrong with the little missy?” In response to those words that were said with a sigh, Jaim, who had been looking down while holding onto Saeyeon’s hand, became bewildered and shrunk back
ในกรณีใดมีอะไรผิดพลาดกับพวกขุนนางตัวน้อยหรือ? "ในการตอบสนองต่อคำพูดเหล่านั้นที่ถูกกล่าวด้วยการถอนหายใจ Jaim ผู้มองลงมาขณะจับมือของไซยอนกลายเป็นคนที่งงงวยและหดตัว
 “T-This morning, it seems that she woke up not feeling well
"T-เช้านี้ดูเหมือนว่าเธอตื่นขึ้นมาไม่รู้สึกดี
” “Is that so
"" เป็นเช่นนั้น
 Hm·····
หืมมม·····
” Although our homeroom teacher glimpsed at me as if Saeyeon’s answer was suspicious, he shook his head as if it were fine and looked at me and Saeyeon
"ถึงแม้ว่าครูประจำชั้นของเราจะรับรู้ว่าฉันตอบคำถามของ Saeyeon แต่เขาก็ส่ายหน้าราวกับว่ามันดูดีและมองฉันและแซน
 “I heard your explanation before, but allow me to ask again
"ฉันได้ยินคำอธิบายของคุณมาก่อน แต่ขอให้ฉันถามอีกครั้ง
” Our homeroom teacher took a strangely long breath before speaking
ครูประจำชั้นของเราได้หายใจเข้าในห้องยาวก่อนที่จะพูด
 I felt a sense of dread and anxiety for some reason
ฉันรู้สึกถึงความกลัวและความกังวลด้วยเหตุผลบางอย่าง
 This person only talked like this whenever something big had happened
คนนี้พูดเฉพาะอย่างนี้เมื่อใดก็ตามที่มีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้น
 “That little girl, is she really your cousin?” I didn’t reply
"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้คือลูกพี่ลูกน้องของเธอจริงๆหรือ?" ฉันไม่ตอบ
 Saeyeon quickly answered instead
Saeyeon ตอบอย่างรวดเร็วแทน
 “S-She’s really our cousin! So·····
"S-She จริงๆญาติของเรา! 
 Uu·····
uu ·····
 I-In any case, she’s our cousin!” “·····Haa
ฉัน - ไม่ว่าเธอจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเรา! "" ····· Haa
” Our homeroom teacher let out a deep sigh and turned to look at me
"ครูประจำชั้นของเราได้ถอนหายใจลึก ๆ และหันมามองฉัน
 “Jaro, don’t get me wrong and listen to me
"Jaro อย่าเข้าใจฉันผิดและฟังฉัน
 Although I did it knowing that you wouldn’t like it, it was something that I had to do as your teacher
แม้ว่าฉันจะรู้ว่าคุณไม่ชอบมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำในฐานะครูของคุณ
” What is he trying to say? Our homeroom teacher tapped his ballpoint pen against his desk a couple of times
"เขากำลังพยายามจะพูดอะไร? 
 “I called your parents
"ฉันเรียกพ่อแม่ของคุณ
” “·····What?” Despite having prepared myself for what he had to say, waves of cold and hot electricity shot through my entire body
"" ·····อะไร? "แม้จะมีการเตรียมตัวสำหรับสิ่งที่เขาต้องพูดคลื่นไฟฟ้าเย็นและร้อนยิงผ่านร่างกายทั้งหมดของฉัน
 “Why did you call them without asking me?!” “Hiik·····
"ทำไมคุณเรียกพวกเขาโดยไม่ถามฉันด้วย ?!" "Hiik ·····
” Because I had yelled while having forgotten that I was currently in the teachers’ room, Jaim panicked once more
"เพราะฉันตะโกนในขณะที่ลืมไปว่าตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของครูแล้ว Jaim ก็ตื่นตระหนกอีกครั้ง
 The other teachers furrowed their brows, but our homeroom teacher simply nodded his head
ครูคนอื่น ๆ รุกคิ้วของพวกเขา แต่ครูประจำชั้นของเราเพียงแค่พยักหน้า
 “Yeah
"ใช่
 I knew you would say that, Jaro
ฉันรู้ว่าคุณจะพูดแบบนี้ Jaro
” “If you knew, then you shouldn’t have called them! Why did you contact those people?! Without saying a single thing to me, how could you·····!” “Jin Jaro
"" ถ้าคุณรู้แล้วคุณไม่ควรเรียกพวกเขา! 
” Tap, our homeroom teacher lowered his pen and let out another sigh
"แตะครูประจำชั้นของเราลดปากกาของเขาและปล่อยให้ถอนหายใจอีก
 “It was weird no matter how much I thought about it, so I gave them a call and they both told me that they didn’t know anything about this
"มันแปลก ๆ ไม่ว่าฉันจะนึกถึงเรื่องนี้มากขนาดไหนดังนั้นฉันจึงโทรหาพวกเขาและพวกเขาทั้งสองบอกฉันว่าพวกเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
 They weren’t aware of any relative like that, and even if they did, they said that they wouldn’t have asked you to handle it, Jaro, since there’s no reason for them to do that
พวกเขาไม่ได้รับรู้ถึงญาติพี่น้องแบบนั้นและแม้ว่าพวกเขาจะทำก็ตามพวกเขาบอกว่าพวกเขาจะไม่ขอร้องให้คุณจัดการเรื่องนี้ให้กับ Jaro เนื่องจากไม่มีเหตุผลที่จะทำอย่างนั้น
” Although my fists were shaking and my heart was pounding so furiously that it was difficult to breathe, I did my best to stand properly and listen to what our homeroom teacher had to say
ถึงแม้หมัดของฉันจะสั่นสะเทือนและหัวใจของฉันเต้นแรงจนกระปรี้กระเปร่าฉันก็ทำได้ดีที่สุดที่จะยืนได้อย่างถูกต้องและฟังสิ่งที่ครูประจำชั้นของเราต้องพูด
 “So I called you both here in order to ask you again
"ฉันเลยโทรหาคุณทั้งสองที่นี่เพื่อขอให้คุณอีกครั้ง
 Saeyeon, since I can’t contact your parents because they’re on vacation, I’ll ask you
เพราะฉันไม่สามารถติดต่อพ่อแม่ของคุณเพราะพวกเขากำลังพักผ่อนได้ฉันจะถามคุณ
 Is that little girl perhaps your cousin?” “T-That’s what I’ve been saying
สาวน้อยคนนี้อาจจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณหรือ? "" T- นั่นคือสิ่งที่ฉันพูด
 She’s my cousin who I said I’d take care of for a while·····
เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันที่ฉันบอกว่าฉันจะดูแลสักพักหนึ่ง·····
” “She isn’t
"" เธอไม่ได้
” “Jjaro?” In response to my words that had cut her off, Saeyeon looked at me
"" Jjaro? "ตอบคำพูดของฉันที่ตัดเธอออกไป, Saeyeon มองมาที่ฉัน
 “·····Jaro, what did you say just now?” While clenching both my teeth and fists, I spoke as if I were spitting out my words
"Jaro, ตอนนี้คุณพูดอะไร?" ในขณะที่ขยับฟันและกำปั้นของฉันฉันพูดเหมือนฉันถ่มน้ำลายออกคำพูดของฉัน
 “She isn’t my cousin or Saeyeon’s cousin
"เธอไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของฉันหรือลูกพี่ลูกน้องของ Saeyeon
 We’re simply keeping her around because she calls Saeyeon and me Mom and Dad
เราเพียง แต่รักษาเธอไว้เพราะเธอเรียกไซยอนและฉันแม่กับพ่อ
” All right
"เอาล่ะ
 Everyone’s going to be that way, huh? Saeyeon, Upperclassman Nabom, our homeroom teacher, those two people, everyone
ทุกคนจะเป็นแบบนั้นใช่มั้ย? 
 ⎯⎯⎯You intended to do this since the beginning, didn’t you? ⎯⎯⎯Be quiet! This is all your fault! That’s right
คุณตั้งใจจะทำเช่นนี้ตั้งแต่เริ่มแรกใช่มั้ย? 
 I intended to do this from the beginning
ฉันตั้งใจจะทำอย่างนี้ตั้งแต่แรก
 That’s right
ถูกตัอง
 Everything was this brat’s fault from the beginning
ทุกอย่างเป็นความผิดของน้องชายตั้งแต่เริ่มแรก
 We were simply keeping around a bothersome and annoying existence who would be better off gone
เราก็รักษารอบการดำรงอยู่รำคาญและน่ารำคาญที่จะดีไป
 If things have already come this far, and if the situation is going to help me, then there was absolutely no reason for me to go through any more hardships
ถ้าสิ่งที่ได้มาไกลแล้วและถ้าสถานการณ์จะช่วยฉันแล้วมีอย่างไม่มีเหตุผลสำหรับฉันไปผ่านความยากลำบากใด ๆ เพิ่มเติม
 Our homeroom teacher let out a sigh because of my answer
ครูประจำชั้นของเราให้ถอนหายใจเพราะคำตอบของฉัน
 “·····No wonder I couldn’t find her family registration or anything else no matter how much I searched for them
"·····ไม่น่าแปลกใจที่ฉันไม่สามารถหาการจดทะเบียนในครอบครัวหรือสิ่งอื่นใดได้ไม่ว่าฉันจะค้นหาข้อมูลเหล่านี้มากแค่ไหน
 Then who exactly is this little girl?” “T-Teacher, that’s not it
แล้วใครคือเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้? "" T-Teacher นั่นไม่ใช่
 Like I said·····
เช่นฉันพูดว่า·····
” Although Saeyeon desperately tried to make up an excuse while panicking, there’s no way that she would be able to make a proper excuse with a kid’s brain
"แม้ว่าซายอนกำลังพยายามแก้ตัวในขณะที่ตื่นตระหนก แต่ก็ไม่มีทางที่เธอจะสามารถแก้ตัวด้วยสมองของเด็กได้
 Our homeroom teacher waved his hand at Saeyeon as if he no longer had a need to hear what she had to say and turned to talk to me
ครูประจำชั้นของเราโบกมือให้ Saeyeon ราวกับว่าเขาไม่จำเป็นต้องฟังสิ่งที่เธอต้องพูดและหันมาพูดกับฉัน
 “Then tell me the truth this time
"แล้วบอกความจริงกับฉันในครั้งนี้
 Who is this little girl and why you’re looking after her
สาวน้อยคนนี้คือใครและทำไมคุณถึงมองเธอ
 The other teachers are worried as well
ครูคนอื่น ๆ ก็เป็นห่วงเช่นกัน
 The little girl is still, well, a little girl, and there are also weird rumors going around about you two among the other students
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ยังคงเป็นเด็กหญิงตัวน้อยและมีข่าวลือที่แปลก ๆ เกี่ยวกับตัวคุณสองเรื่องในหมู่นักเรียนคนอื่น
” I didn’t answer
"ฉันไม่ได้ตอบ
 Our homeroom teacher turned his gaze
ครูประจำชั้นของเราหันมาจ้องมอง
 “·····All right
"·····ถูกต้อง
 Then I’ll ask the little girl first
จากนั้นฉันก็จะถามเด็กหญิงตัวแรก
 Little girl?” “Hiik·····
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ? "" Hiik ·····
” Due to the sight of me keeping my mouth shut, our homeroom teacher turned his head towards Jaim
"เนื่องจากสายตาของฉันทำให้ปากของฉันปิดครูครูประจำชั้นของเราหันหัวของเขาไปทาง Jaim
 Although Jaim was terrified and trying to run away, it seems Saeyeon wasn’t able to adapt to the situation yet as she had put more strength into her hand and was anxiously looking at our homeroom teacher
แม้ว่า Jaim กลัวและพยายามที่จะหนีออกไป แต่ดูเหมือนว่า Saeyeon ไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ได้ขณะที่เธอใส่ความแข็งแรงไว้ในมือของเธอมากขึ้นและกังวลกับครูประจำชั้นของเรา
 “I’m not a scary person
"ฉันไม่ใช่คนที่น่ากลัว
 I’m not trying to scold you either
ฉันไม่ได้พยายามที่จะตำหนิคุณทั้งสอง
 Now then, tell me
ตอนนี้บอกฉันแล้ว
 Can you tell me who you are, little girl? Where did you come from?” “·····Ah, uu, so·····
คุณช่วยบอกฉันได้ไหมว่าคุณเป็นใคร, เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ? 
” Jaim looked around as if she were asking for help
"Jaim มองไปรอบ ๆ ราวกับว่าเธอกำลังขอความช่วยเหลือ
 However, the other teachers were still just looking this way with sharp eyes
อย่างไรก็ตามครูคนอื่น ๆ ยังมองด้วยวิธีนี้ด้วยตาแหลมคม
 There was no one here to help her
ไม่มีใครช่วยเธอได้
 “S-So, so, ah, uh, uu·····
"S-So, ดังนั้น, ah, uh, uu ·····
” Because of the sight of Jaim being unable to talk properly, our homeroom teacher forcefully smiled with his gorilla-like face before speaking in the gentlest voice that he could muster
"เพราะสายตาของ Jaim ไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้องครูประจำชั้นของเรายิ้มอย่างแรงกับใบหน้าเหมือนกอริลลาของเขาก่อนที่จะพูดด้วยเสียงอ่อนโยนที่เขาสามารถรวบรวม
 “That’s it
"แค่นั้นแหละ
 You can talk slowly, so take your time
คุณสามารถพูดคุยได้ช้าๆเพื่อใช้เวลาของคุณ
 Oh right
โอ้ใช่
 Do you want a piece of candy? Here, it’s good
คุณต้องการขนมชิ้นหนึ่งหรือ 
” However, Jaim backed away as if the piece of candy had been coated in poison
"อย่างไรก็ตาม Jaim ถอยห่างออกไปราวกับว่าชิ้นส่วนของลูกอมถูกเคลือบด้วยยาพิษ
 She desperately tried to pull her hand away from me as if she were pleading me to let her escape, but I didn’t release my grip
เธอพยายามดึงมือเธอออกห่างจากฉันราวกับว่าเธอกำลังอ้อนวอนขอให้เธอหลบหนี แต่ฉันไม่ปล่อยมือของฉัน
 “I-It’s, so, me, no, I, uu, am·····
"ฉัน - มันเป็นเช่นนั้น, ฉัน, ไม่, ฉัน, uu, am ·····
” “Okay, good
" "ตกลงดี
 You’re what?” Eventually, Jaim realized that the only way to escape from this situation was to talk, so she hesitantly opened her mouth
คุณคืออะไร? "ในที่สุด Jaim ตระหนักว่าวิธีเดียวที่จะหลบหนีจากสถานการณ์นี้คือการพูดคุยดังนั้นเธอจึงลังเลเปิดปากของเธอ
 “·····I, ca,me, fr,om, the fu, ture·····
"·····ฉัน, ca, ฉัน, fr, om, fu, ture ·····
” Our homeroom teacher’s face slightly hardened because of that answer
ใบหน้าของครูประจำชั้นของเราแข็งขึ้นเล็กน้อยเพราะคำตอบนั้น
 Jaim must have thought that he was about to scold her so she then spoke quickly
Jaim ต้องคิดว่าเขากำลังจะข่มขู่เธอดังนั้นเธอจึงพูดได้อย่างรวดเร็ว
 “M-Mom, and, Dad, that, since, I was, young, fought, eventually, Mom, left, home, D-Dad, said, i, it was, my fa, ult, s-so, if I, went back, to, the ti, me, when M-Mom, and Dad, were close, a, long, ti, me, ago, so, if I, can change, even, a little, bit·····
"M-Mom และพ่อตั้งแต่นั้นมาฉันก็เป็นเด็กต่อสู้กันในที่สุดแม่ซ้ายบ้าน D-Dad กล่าวว่าฉันเป็นเอฟเอฟเอสของฉันดังนั้นถ้าฉัน 
” I involuntarily ended up turning towards Jaim with my mouth hanging agape
"ฉันไม่ได้ตั้งใจหันไปทาง Jaim กับปากของฉันแขวน agape
 Is this ‘information contamination’? Was it all changed because I had fought with Saeyeon, because there was no way that we’d be able to become a harmonious family at this rate, because I had told her that I didn’t need her, because I had told her that it was her fault? Her memories, her remembrances
นี่คือ 'การปนเปื้อนข้อมูล' หรือไม่? 
 Everything
ทุกอย่าง
 Jaim must have believed that, at the very least, Saeyeon and I got along while she was little
Jaim ต้องเชื่ออย่างน้อยที่สุดแล้วอย่างน้อยที่สุดไซยอนและฉันก็เข้ากันได้ในขณะที่เธอยังเด็กอยู่
 That Saeyeon and my relationship only got worse because of that day on which we fought after she was born
ไซยอนและความสัมพันธ์ของฉันแย่ลงเรื่อย ๆ เพราะวันนั้นเราต่อสู้หลังจากที่เธอเกิดมา
 But that wasn’t the case
แต่นั่นไม่ใช่กรณี
 What she had witnessed was the sight of Saeyeon and I shouting at each other and fighting before she had even been born
สิ่งที่เธอได้เห็นคือสายตาของ Saeyeon และฉันตะโกนใส่กันและกันและต่อสู้กันก่อนที่เธอจะเกิดมา
 The sight of me shouting that I had never seen Saeyeon as a woman and that I disliked her
สายตาของฉันตะโกนว่าฉันไม่เคยเห็น Saeyeon เป็นผู้หญิงและฉันไม่ชอบเธอ
 Since that was the case, there’s no way that my relationship with Saeyeon would be good
ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีทางใดที่จะทำให้ความสัมพันธ์กับไซยอนดีได้
 Her memories of her harmonious childhood were all a delusion
ความทรงจำของเธอในวัยเด็กที่กลมกลืนกับเธอล้วนเป็นภาพลวงตา
 The fact that she was born was proof that the two of us had a relationship, however, there’s no way that we were living in harmony
ความจริงที่ว่าเธอเกิดมาเป็นหลักฐานว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กัน แต่ก็ไม่มีทางที่เราจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างกลมกลืน
 We most likely fought constantly
เรามักต่อสู้อย่างต่อเนื่อง
 Adding to that, as I had shouted before, it was all her fault
เพิ่มไปที่ที่ฉันได้ตะโกนมาก่อนมันเป็นความผิดของเธอทั้งหมด
 There’s no way that her parents, who disliked her and thought it was her fault, would simply ignore her
ไม่มีทางที่พ่อแม่ที่ไม่ชอบเธอและคิดว่าเป็นความผิดของเธอก็จะเพิกเฉยต่อเธอ
 They most likely harassed her
พวกเขามักจะคุกคามเธอ
 They most likely scared her
พวกเขากลัวเธอมากที่สุด
 They most likely scolded her
พวกเขามักจะบ่นกับเธอ
 If that happened, then, of course she would be afraid
ถ้าเกิดขึ้นแล้วแน่นอนเธอจะกลัว
 Our homeroom teacher was quietly listening to all of that
ครูประจำชั้นของเรากำลังฟังเพลงทั้งหมดอย่างเงียบ ๆ
 “·····Haa
“····· Haa
” As if he didn’t need to hear the rest, our homeroom teacher made Jaim stop by waving his hand before letting out a deep sigh
"ราวกับว่าเขาไม่จำเป็นต้องได้ยินเสียงส่วนที่เหลือครูครูประจำชั้นของเราทำให้ Jaim หยุดโดยการโบกมือให้เขาก่อนที่จะถอนหายใจลึก ๆ
 “As I thought
"ฉันคิดว่า
” “W-Wait, teacher
"" W- รอครู
 It’s not like that!” “No
ไม่ใช่แบบนั้นหรอก! "" ไม่
 Saeyeon, I know what you’re trying to say
Saeyeon ฉันรู้ว่าคุณกำลังพยายามจะพูดอะไร
 You did well up till now
คุณทำได้ดีจนถึงตอนนี้
 It must have been hard looking after a little girl like this
มันต้องยากที่จะดูแลเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างนี้
” As if he understood everything, our homeroom teacher patted Saeyeon’s shoulder
"ราวกับว่าเขาเข้าใจทุกอย่างครูครูประจำชั้นของเราสะบัดไหล่ของแซนดี้
 “Teacher, what should we do? As I thought, should we contact the police?” “That would be good
"ครูเราควรทำอย่างไร? 
 As you can tell, her mind seems a bit weird as well·····
ในขณะที่คุณสามารถบอกได้ใจของเธอก็ดูแปลก ๆ เช่นกัน·····
” “Do you think it’s because of abuse or something?” “If we contact the police, then shouldn’t they be able to identify her?” “We should contact places like missing children shelters as well
"คุณคิดว่าเป็นเพราะการล่วงละเมิดหรืออะไรบางอย่าง?" "ถ้าเราติดต่อตำรวจก็ไม่ควรจะสามารถระบุตัวเธอได้หรือ" "เราควรติดต่อสถานที่ต่างๆเช่นที่พักพิงเด็กที่ขาดหายไปด้วย
” “No, that’s not
"" ไม่, ไม่เป็นไร
 Wait·····
รอ·····
” While ignoring Saeyeon’s words, our homeroom teacher was now focused on his conversation with the other teachers who had drawn closer to us before we knew it
"ขณะละเลยคำพูดของ Saeyeon ครูประจำชั้นของเราตอนนี้กำลังจดจ่ออยู่กับการสนทนาของเขากับครูคนอื่น ๆ ที่มาใกล้ชิดกับเราก่อนที่เราจะรู้
 What would be a good way to deal with the little girl who was saying weird things like being from the future, and among those methods, what would be optimal
สิ่งที่จะเป็นวิธีที่ดีในการจัดการกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่กำลังพูดถึงเรื่องแปลก ๆ เช่นการมาจากอนาคตและในวิธีการเหล่านั้นสิ่งที่จะดีที่สุด
 “Saeyeon, you did a good job
"ซายอนคุณทำงานได้ดี
” “Jaro, you did a good job as well
"" Jaro คุณทำงานได้ดีเช่นกัน
 Honestly, I thought that you were a weird kid, but I guess you also have this kind of side to you
สุจริตฉันคิดว่าคุณเป็นเด็กแปลก ๆ แต่ฉันคิดว่าคุณมีแบบนี้กับคุณ
” “You did well
"คุณทำได้ดี
 Us teachers will handle it from here
เราจะจัดการครูจากที่นี่
” “Yeah, good job
"" ใช่งานที่ดี
 I see that even Jaro has this sort of side to his personality
ฉันเห็นว่าแม้กระทั่ง Jaro มีลักษณะแบบนี้กับบุคลิกของเขา
” While patting my shoulder, the teachers spoke as if they were proud of us
"ในขณะที่กอดไหล่ครูของฉันพูดราวกับว่าพวกเขารู้สึกภาคภูมิใจกับเรา
 Even though I didn’t do this to be praised
แม้ว่าฉันจะไม่ได้รับคำชมเชยนี้
 Even though I didn’t do this with that intention in mind
แม้ว่าฉันไม่ได้ทำอย่างนี้ด้วยความตั้งใจนั้น
 Even though I wasn’t trying to boast that ‘I had this sort of side to me’
แม้ว่าฉันไม่ได้พยายามที่จะโม้ว่า 'ฉันมีด้านนี้สำหรับฉัน'
 “Wait a moment! I said that’s not the case!” I calmly spoke towards the teachers who weren’t listening to the crying Saeyeon’s words
"รอสักครู่! 
 “Then I’ll be leaving first
"แล้วฉันจะออกก่อน
” “Jjaro!” Although Saeyeon turned to look at me with pleading eyes, it didn’t matter to me
"" Jjaro! "แม้ว่า Saeyeon หันมามองฉันด้วยสายตาขอร้อง แต่ก็ไม่สำคัญหรอกนะ
 If you want to do something, then do it with your own strength from now on
ถ้าคุณต้องการทำอะไรสักอย่างจากนั้นให้ทำตามความต้องการของคุณเองตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
 The instant I turned my body, squeeze, as if she were afraid of what the teachers were discussing, Jaim held my hand
ทันทีที่ฉันหันไปร่างกายของฉันบีบราวกับว่าเธอกลัวว่าครูกำลังคุยกัน Jaim จับมือฉันไว้
 Albeit she soon became startled and let go
แม้ว่าในไม่ช้าเธอก็ตกใจและปล่อยมือไป
 I cast away her hand without any lingering attachment and left the teachers’ room by myself
ฉันเหวี่ยงมือของเธอออกไปโดยไม่มีข้อ จำกัด ใด ๆ
 I didn’t know why, but I was gritting my teeth audibly
ฉันไม่ทราบว่าทำไม แต่ฉันกรีดฟันของฉันอย่างเห็นได้ชัด
 Ο ÅΟΟÅΟΟÅ Ο “Jjaro, do you have a minute?” After school, Nanda called out to me and pointed behind him with his thumb
"Jjaro, คุณมีเวลารึ?" หลังจากที่โรงเรียนนันดาเรียกผมมาและชี้ไปข้างหลังเขาด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา
 He’s most likely telling me to come outside
เขามักจะบอกให้ฉันออกไปข้างนอก
 In the end, it was concluded that people would come to take Jaim away tomorrow
ในตอนท้ายสรุปได้ว่าผู้คนจะพา Jaim ไปพรุ่งนี้
 The teachers said that cases like this had to be dealt with quickly, so the conversation progressed as if they had already made preparations beforehand
ครูบอกว่ากรณีเช่นนี้ต้องได้รับการจัดการอย่างรวดเร็วดังนั้นการสนทนาจึงก้าวหน้าราวกับว่าพวกเขาได้เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว
 Although it seems Saeyeon tried to persuade and stop the teachers however she could, it seems her efforts were wasted
แม้ว่าดูเหมือนว่าซายอนพยายามจะชักจูงและหยุดยั้งครู แต่ก็ดูเหมือนว่าความพยายามของเธอจะสูญเปล่า
 Saeyeon wordlessly turned to look at me each time that happened, but I ignored her
ซายอนหันมามองฉันทุกครั้งที่เกิดขึ้น แต่ฉันไม่สนใจเธอ
 I was sick and tired of this now
ตอนนี้ฉันป่วยและเบื่อหน่าย
 “·····Is it something you have to tell me now?” “A moment of your time is fine
"มันเป็นเรื่องที่คุณต้องบอกตอนนี้หรือไม่?" "ช่วงเวลาของคุณสบายดี
 It won’t take long
จะใช้เวลาไม่นาน
” If he says so
"ถ้าเขาพูดอย่างนั้น
 I nodded my head
ฉันพยักหน้าหัวของฉัน
 The ‘Creative Science Club’ club room
ห้องชมรม 'Creative Science Club'
 My hideout
ที่หลบภัยของฉัน
 Nanda locked the door behind him as he followed me into the room
นันดาล็อกประตูหลังเขาขณะที่เขาเดินตามฉันเข้าไปในห้อง
 “Jjaro, take your glasses off for a bit
"Jjaro, เอาแว่นตาของคุณออกสักหน่อย
” “·····All right
"" ·····ทั้งหมด
” I knew what he was going to do
"ฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร
 I took my glasses off
ฉันเอาแว่นตาออก
 I saw stars
ฉันเห็นดาว
 This guy, he hit me seriously
ผู้ชายคนนี้เขาตีฉันอย่างจริงจัง
 Nanda spoke while shaking his right hand
นันดาพูดขณะจับมือขวาของเขา
 “I honestly shouldn’t have done that since this is my mic hand
"ฉันไม่ควรทำอย่างนั้นเพราะนี่เป็นมือไมโครโฟนของฉัน
” He then grinned and sat down on a chair
"แล้วเขาก็ยิ้มและนั่งลงบนเก้าอี้
 “I told you yesterday, didn’t I? I told you to apologize to Saeyeon as soon as you got home
"ฉันบอกคุณเมื่อวานนี้ใช่มั้ย? 
 What are you thinking?” The fact that he could smile coolly like that despite having hit me hard enough to see stars and the fact that I didn’t feel particularly upset about it was most likely Nanda’s charm
คุณคิดยังไงบ้าง? "ความจริงที่ว่าเค้าสามารถยิ้มได้อย่างเย็นชาอย่างนี้แม้จะโดนใจฉันมากพอที่จะได้เห็นดาวและความจริงที่ว่าฉันไม่รู้สึกผิดหวังอย่างมากเกี่ยวกับเสน่ห์ของ Nanda
 “I’m not thinking of anything
"ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย
 It’s exactly as you heard
มันเหมือนกับที่คุณได้ยิน
” “Well, I didn’t believe that she was really your daughter anyway, but
"" อืมฉันไม่เชื่อว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณจริงๆแล้วกัน แต่
” As he said that, Nanda had a somewhat forlorn expression on his face
"ขณะที่เขากล่าวว่านันดามีท่าทางค่อนข้างอู้ปกลมบนใบหน้าของเขา
 “·····Still, seeing the little lady who told me that she was my number one fan behave like that all of a sudden is, as I thought, painful
"·····ยังคงเห็นผู้หญิงคนเล็กที่บอกฉันว่าเธอเป็นแฟนคลับหมายเลขหนึ่งของฉันที่ประพฤติอย่างกระทันหันเหมือนที่ฉันคิดว่าเจ็บปวด
” “But it has nothing to do with you
"" แต่มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ
” In response to my words that I had said while rubbing my stinging cheek, Nanda nodded his head
"ในการตอบสนองต่อคำพูดของฉันที่ฉันได้กล่าวขณะที่ถูแก้มแก้มของฉันนันดาพยักศีรษะ
 “Yeah
"ใช่
 It probably has nothing to do with me
มันอาจจะไม่มีอะไรจะทำกับฉัน
” After saying that, Nanda looked straight at me
"หลังจากบอกว่า, Nanda มองตรงๆฉัน
 “Then what about you, Jjaro?” “·····
"แล้วล่ะล่ะ Jjaro?" "·····
” I missed my timing to respond
"ฉันพลาดเวลาที่ฉันจะตอบ
 Nanda smiled
Nanda ยิ้ม
 “I don’t know the circumstances and I don’t really want to know either
"ฉันไม่ทราบสถานการณ์และฉันไม่อยากรู้อย่างใดอย่างหนึ่ง
 Jjaro, your reason is your own reason after all
Jjaro เหตุผลของคุณคือเหตุผลของคุณเอง
 If you won’t say it, then I don’t plan to question you about it
ถ้าคุณจะไม่พูดมันฉันไม่ได้วางแผนที่จะถามคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้
” And I have no plans to tell him
"และฉันไม่มีแผนจะบอกเขา
 Nanda gave me an earnest look as he saw that I was staying quiet before continuing
Nanda ให้ฉันดูจริงจังในขณะที่เขาเห็นว่าฉันอยู่เงียบ ๆ ก่อนดำเนินการต่อ
 “But at the very least, I have to tell you this
"แต่อย่างน้อยที่สุดฉันต้องบอกคุณเรื่องนี้
 Jjaro, you really resemble someone right now
Jjaro ตอนนี้คุณมีความคล้ายคลึงกับใครจริงๆ
 You know that, right?” “·····I know
คุณรู้ไหมใช่มั้ย? "" ·····ฉันรู้
” Among the untaught masses, the reason why Nanda and I are able to call each other ‘friends’, is because this guy knew my circumstances and understood it
"ในกลุ่มคนที่ไม่ต้องพึ่งพาเหตุผลที่ Nanda และฉันสามารถเรียกเพื่อนของกันและกันได้เนื่องจากผู้ชายคนนี้รู้สถานการณ์ของฉันและเข้าใจมัน
 Last year, when we were in the same class, in response to when I had absentmindedly told him about my past, he displayed a forlorn smile and spoke these words, ‘That must have been difficult’
เมื่อปีที่แล้วตอนที่เราอยู่ในชั้นเดียวกันเพื่อตอบสนองต่อการที่ฉันได้บอกกับอดีตเกี่ยวกับอดีตของฉันเขาแสดงรอยยิ้มที่ย่ำแย่และพูดคำเหล่านี้ว่า 'ต้องเป็นเรื่องยาก'
 I hated that
ฉันเกลียดที่
 Even though he had a proper family, even though there’s no way that he would understand my situation, I absolutely hated it when he had patted my shoulder as if he understood
แม้ว่าเขาจะมีครอบครัวที่เหมาะสมแม้ว่าจะไม่มีทางใดที่เขาจะเข้าใจสถานการณ์ของฉัน แต่ก็เกลียดมันอย่างสุดซึ้งเมื่อเขากราบไหล่ของฉันราวกับว่าเขาเข้าใจ
 That’s why I believed that if I was going to make friends, then it would only be this guy
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเชื่อว่าถ้าฉันจะไปหาเพื่อนก็คงเป็นแค่ผู้ชายตัวนี้เท่านั้น
 Because if it’s this guy, who’s capable of sympathizing with me because I’m able to live by myself, then I’d be able to spit in that smiling face of his one day
เพราะถ้าเป็นผู้ชายคนนี้ที่มีความสามารถในการเห็นใจฉันเพราะฉันสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้แล้วฉันก็สามารถที่จะถ่มน้ำลายรดหน้ายิ้มให้กับวันหนึ่งของเขาได้
 When the time comes, I feel like the only way that my pitied self could feel better would be if I could see his face after he’s been betrayed by someone he trusts
เมื่อถึงเวลาผมรู้สึกว่าวิธีเดียวที่ตัวเองน่าสงสารของฉันจะรู้สึกดีขึ้นจะเป็นถ้าฉันได้เห็นใบหน้าของเขาหลังจากที่เขาถูกทรยศโดยคนที่เขาไว้ใจ
 Regardless, while showing the same forlorn smile as before, Nanda spoke
ไม่ว่าในขณะที่แสดงรอยยิ้มเหมือนกันก่อนหน้านี้นันดาพูด
 “I believe that someone else’s business is their own business, so I don’t plan to trespass into the safe zone that you had set up, Jjaro
"ผมเชื่อว่าธุรกิจของคนอื่นเป็นธุรกิจของตัวเองดังนั้นผมจึงไม่ได้วางแผนที่จะบุกรุกเข้าไปในเขตปลอดภัยที่คุณได้ตั้งขึ้นไว้ Jjaro
 However, since I’m your friend, I’ll tell you something from my position outside that zone
อย่างไรก็ตามตั้งแต่ฉันเป็นเพื่อนของคุณฉันจะบอกคุณบางอย่างจากตำแหน่งของฉันนอกเขตนั้น
” Nanda erased the pleasant smile from his face and looked straight, directly at me
"Nanda ลบรอยยิ้มที่น่าพอใจออกจากใบหน้าของเขาและมองตรงไปตรงมาที่ฉัน
 “There are times, when you have to know another person’s situation
"มีบางครั้งที่คุณต้องรู้จักสถานการณ์ของคนอื่น
 Especially if it’s the situation of your family
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นสถานการณ์ของครอบครัวของคุณ
” “·····It’s not a concern of mine
"" ···························★
 She’s not even my family
เธอไม่ใช่ครอบครัวของฉัน
” She’s merely claiming to be my family
"เธออ้างว่าเป็นครอบครัวของฉัน
 I have never perceived it as such
ฉันไม่เคยเห็นว่าเป็นเช่นนั้น
 Similar to how I have never sincerely perceived this guy as my friend
คล้ายคลึงกับที่ฉันไม่เคยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของฉันอย่างจริงใจ
 “Is that so? Then I have nothing more to say
"เป็นเช่นนั้นเหรอ? 
” Nanda let out a chuckle as he got up
"Nanda หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาลุกขึ้น
 “It’s your business, Jjaro, so I won’t say anything more
"มันเป็นธุรกิจของคุณ Jjaro ดังนั้นฉันจะไม่พูดอะไรอีก
 If you’re going to be like that, then so be it
ถ้าคุณจะเป็นเช่นนั้นแล้วก็เถอะ
 I’m your friend and not your family after all
ฉันเป็นเพื่อนของคุณไม่ใช่ครอบครัวคุณ
” “If you have something to say, then say it properly
"" ถ้าคุณมีอะไรจะพูดแล้วพูดอย่างถูกต้อง
” Nanda turned to look back at me as he opened the door
"Nanda หันมองกลับมามองฉันขณะที่เขาเปิดประตูขึ้น
 “If you’re incapable of understanding something if it isn’t said properly, then you really are a child
"ถ้าคุณไม่สามารถเข้าใจอะไรบางอย่างถ้าพูดไม่ถูกต้องคุณก็เป็นเด็กจริงๆ
” Nanda spoke as if he were gazing at an unfortunate friend
"Nanda พูดราวกับว่าเขาจ้องที่เพื่อนที่โชคร้าย
 “And if you don’t try to listen, then you’ll continue to be a child
"และถ้าคุณไม่พยายามที่จะฟังแล้วคุณจะยังคงเป็นเด็ก
” Ο ÅΟΟÅΟΟÅ Ο “Ja Saeyeon
"ΟÅΟΟÅΟΟÅΟ" Ja Saeyeon
” Because of the sight of me standing next to Saeyeon’s seat and speaking to her, our classmates turned their heads
"เนื่องจากสายตาของฉันยืนอยู่ข้างที่นั่งของไซยอนและพูดกับเธอเพื่อนร่วมห้องของเราหันหัวของพวกเขา
 As if they were staring at a bomb that was about to go off, they looked as if they would step forward at any moment in order to prevent it
ราวกับว่าพวกเขาจ้องมองที่ระเบิดที่กำลังจะออกไปพวกเขามองราวกับว่าพวกเขาจะก้าวไปข้างหน้าในขณะใด ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้มัน
 They were evidently raising their guards and whispering among one another
พวกเขาเห็นได้ชัดว่าเพิ่มกำลังทหารของพวกเขาและกระซิบกระซาบกันและกัน
 Don’t tell me he’s going to start something again? Shouldn’t we stop him right now? etc etc
อย่าบอกฉันว่าเขาจะเริ่มต้นเรื่องใหม่อีกครั้ง? 
 “·····Yeah, Jjaro
"·····ใช่ Jjaro
” Between the whispers, Saeyeon quietly answered
"ระหว่างกระซิบซายอนตอบอย่างเงียบ ๆ
 “I’ll be taking Jaim home
"ฉันจะพา Jaim กลับบ้าน
” I wasn’t doing this specifically because of what Nanda had said
"ฉันไม่ได้ทำอย่างนี้เพราะสิ่งที่ Nanda กล่าวไว้
 I merely wanted to confirm something
ฉันแค่อยากจะยืนยันบางสิ่งบางอย่าง
 That was all
นั่นคือทั้งหมด
 Of course, she most likely won’t let me take Jaim
แน่นอนเธอน่าจะไม่ยอมให้ฉันพา Jaim
 Saeyeon doesn’t even know what happened yesterday
เมื่อวานนี้ไซยอนไม่ได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
 Additionally, I had said those words to her yesterday
นอกจากนี้ฉันได้พูดคำเหล่านั้นกับเธอเมื่อวานนี้
 That I disliked her, that I was sick and tired of her
ที่ฉันไม่ชอบเธอว่าฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับเธอ
 I even clearly refused when she was asking for my help earlier
ฉันได้ปฏิเสธอย่างชัดเจนเมื่อเธอขอความช่วยเหลือจากฉันก่อนหน้านี้
 “Okay
“โอเค
” But Saeyeon smiled brightly and answered like that
"แต่ไซยอนยิ้มอย่างสดใสและตอบอย่างนั้น
 “·····Eh?” “Then I’ll go home by myself today
"วันนี้ฉันจะกลับบ้านด้วยตัวเองวันนี้
 I’ll try to handle dinner by myself as well
ฉันจะพยายามจัดการกับอาหารเย็นด้วยตัวเองเช่นกัน
” Saeyeon displayed a confident look on her face as if she were telling me to not worry
"ซายอนแสดงภาพลักษณ์ที่มั่นใจบนใบหน้าราวกับว่าเธอกำลังบอกให้ฉันไม่ต้องกังวล
 Why
ทำไม
 Although I couldn’t muster the strength to say what was on my mind, Saeyeon must have read my expression in some way as she continued to smile
ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถรวบรวมความแข็งแกร่งเพื่อพูดได้ว่าอะไรคือความคิดของผม แต่ซายอนต้องอ่านนิพจน์ของผมด้วยวิธีการบางอย่างในขณะที่เธอยังคงยิ้มอยู่
 “If Jjaro is saying that, then that means he’ll definitely do something
ถ้า Jjaro พูดแบบนั้นก็หมายความว่าเขาจะทำอะไรได้บ้าง
” Among all of the things that Saeyeon does, this was what I hated the most
"ในบรรดาสิ่งที่ Saeyeon ทำนี่เป็นสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด
 She holds expectations on her own and gets disappointed on her own
เธอมีความคาดหวังด้วยตัวเองและรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง
 Regardless, right now wasn’t the time to get upset about that
โดยไม่คำนึงถึงตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะต้องกังวลกับเรื่องนี้
 I didn’t say anything more and left to pick up Jaim, who was being looked after by the school nurse, a nurse who was closer to being a grandma, at the infirmary
ฉันไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้เพื่อไปรับ Jaim ที่กำลังมองหาโดยพยาบาลโรงเรียนพยาบาลที่ใกล้ชิดกับการเป็นยายที่โรงพยาบาล
 “Take special care of that girl
"ดูแลเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นพิเศษ
 It seems she has a lot of injuries in her heart
ดูเหมือนว่าเธอมีอาการบาดเจ็บมากมายในหัวใจ
” I couldn’t say anything in return to what the school nurse had said as I left
"ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ในสิ่งที่พยาบาลบอกว่าขณะที่ฉันไปโรงเรียน
 “·····
“·····
” Moreover, as I had expected, Jaim didn’t respond at all throughout the entire day
"อย่างที่ฉันคาดไว้ไจ Jaim ก็ไม่ตอบอะไรตลอดทั้งวัน
 No, it would be better to say that she was constantly trembling in the corner of the room
ไม่ก็คงเป็นการดีกว่าที่จะบอกว่าเธอกำลังสั่นอยู่ตลอดเวลาในมุมห้อง
 Even after a considerable amount of time had passed since we got home, like an injured animal, like a scared cat, Jaim stayed in the corner with her back against the wall and kept watching me with fearful eyes that were dark and filled to the brim with anxiety
แม้กระทั่งหลังจากที่เราผ่านบ้านเป็นเวลานานพอสมควรเช่นเดียวกับสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บเหมือนแมวที่น่ากลัว Jaim อยู่ที่มุมห้องกับหลังของเธอกับผนังและเฝ้าดูฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวซึ่งมืดและเต็มไปด้วยปีก 
 She was unable to bite her nails because of the bandages that were wrapped around her hand, so I had to stop her several times since she would try to bite the bandages off
เธอไม่สามารถกัดเล็บของเธอเพราะผ้าพันแผลที่ถูกห่อไว้รอบมือของเธอดังนั้นฉันต้องหยุดเธอหลายครั้งตั้งแต่เธอจะพยายามที่จะกัดผ้าพันแผลออก
 Every time I did, she would flinch and repeatedly say ‘I’m sorry’ once more
ทุกครั้งที่ฉันทำเธอจะสะดุ้งและพูดซ้ำว่า 'ฉันขอโทษ' อีกครั้ง
 She didn’t eat either
เธอไม่ได้กินอย่างใดอย่างหนึ่ง
 Even though I filled the plates with her favorite foods, she wouldn’t even take a glimpse at them
แม้ว่าฉันจะเต็มจานกับอาหารที่เธอชื่นชอบเธอก็จะไม่ได้แวบมองพวกเขา
 I did hear her stomach grumble, but it appeared as if she suspected that the food I made her was filled with poison
ฉันได้ยินเสียงกระเพื่อมท้องของเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอสงสัยว่าอาหารที่ฉันทำให้เธอเต็มไปด้วยสารพิษ
 She should be tired since she wasn’t able to sleep at all since yesterday, but it seems she was afraid that I might do something to her while she’s asleep
เธอควรจะเหนื่อยเพราะเธอไม่สามารถนอนเลยตั้งแต่เมื่อวาน แต่ดูเหมือนว่าเธอกลัวว่าฉันจะทำอะไรบางอย่างให้เธอขณะที่เธอหลับ
 “·····Kid
"·····เด็ก
” Time went by like that and the day had ended before I knew it
"เวลาผ่านไปแบบนั้นและวันนั้นก็จบลงก่อนที่ฉันจะรู้
 It was now today
ตอนนี้มันเป็นวันนี้แล้ว
 Once morning arrives, I was going to have to say farewell to this kid
เมื่อเช้ามาถึงฉันจะต้องบอกลากับเด็กคนนี้
 Upperclassman Nabom had told me
Upperclassman Nabom บอกผม
 She told me that she was going to have to go through some hardships because I had brought Jaim to school
เธอบอกฉันว่าเธอจะต้องผ่านความลำบากบางอย่างเพราะฉันได้นำ Jaim ไปโรงเรียน
 I wonder what she meant by that
ฉันสงสัยว่าเธอหมายถึงอะไร
 Did she mean that she has to now kidnap Jaim while she’s on her way to a child shelter or whatever in order to take her back to the future? Or did she mean that she has to go through some hardships because she won’t be able to take her away now? “·····Kid
เธอหมายความว่าตอนนี้เธอต้องลักพาตัว Jaim ขณะกำลังเดินทางไปที่ที่พักพิงชั่วคราวหรืออะไรก็ตามเพื่อพาเธอกลับสู่อนาคต? 
” Dark trembling eyes that made it clear that she had her guard up
"ดวงตากลมสีเข้มทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอมียามขึ้น
 “Come here
"มานี่สิ
 Let’s talk for a bit
พูดคุยกันสักหน่อย
 Okay?” I wonder what this kid is thinking
เอาล่ะ "ฉันสงสัยว่าเด็กคนนี้คิดยังไง
 Is she relieved that she no longer has to face a scary person like me once morning arrives? What thoughts are going back and forth within those dark eyes? “If you don’t come here, then I’ll come to you, you know?” “·····Uu
เธอรู้สึกโล่งใจที่เธอไม่ต้องเผชิญกับคนที่น่ากลัวอย่างฉันเมื่อเช้ามาถึง? 
” Twitch, Jaim pushed her body against the wall even more
"Twitch, Jaim ผลักร่างกายของเธอกับผนังมากยิ่งขึ้น
 She was even eyeing the door behind me so she could avoid and get away from me if she had to
เธอกำลังมองหาประตูที่อยู่เบื้องหลังฉันเพื่อให้เธอสามารถหลีกเลี่ยงและหลบหนีไปได้ถ้าเธอต้องทำ
 Yeah, that’s right
ใช่ถูกต้อง
 Of course
แน่นอน
 Anyone would want to run away from something that scares them
ใครอยากจะหนีจากสิ่งที่ทำให้พวกเขากลัว
 Especially if it’s from the person who told her that she wasn’t needed and never wanted her
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันมาจากคนที่บอกว่าเธอไม่จำเป็นและไม่เคยต้องการเธอ
 There’s no way that she would want to go near that person
ไม่มีทางที่เธออยากจะไปใกล้คนนั้น
 “All right
"เอาล่ะ
 Then listen to me from there
จากนั้นฟังฉันจากที่นั่น
” No answer
" ไม่มีคำตอบ
 She only looked at me with scared eyes and moved her head in a vague manner that made it so that I couldn’t tell if she were nodding or shaking her head
เธอมองฉันด้วยสายตาที่หวาดกลัวและขยับศีรษะด้วยท่าทางที่คลุมเครือทำให้ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าเธอพยักหน้าหรือสั่นศีรษะ
 There’s a chance that she was simply trembling
มีโอกาสที่เธอจะสั่น
 Regardless, and in spite of that
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม
 “You know, I thought that I didn’t need something like a family
"คุณรู้ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องการอะไรแบบครอบครัว
” Since this is the end anyway
"ตั้งแต่นี้ยังมีจุดสิ้นสุดอยู่ดี
 If it’s someone who I’m not sure was listening to me or not, if it’s someone who won’t understand unless told properly, then I’ll most likely be able to actually talk with ease
ถ้าเป็นคนที่ฉันไม่แน่ใจว่ากำลังฟังฉันอยู่หรือไม่ถ้าเป็นคนที่ไม่เข้าใจนอกจากจะบอกอย่างถูกต้องแล้วฉันมักจะสามารถพูดคุยได้อย่างง่ายดาย
 Ο I hate families
Οฉันเกลียดครอบครัว
 Since they make you have false hope
เนื่องจากพวกเขาทำให้คุณมีความหวังเท็จ
 Since they make you work hard for nothing
เนื่องจากพวกเขาทำให้คุณทำงานหนักเพื่ออะไร
 When I was young, I believed that I could change something if I worked hard
เมื่อฉันยังเด็กฉันเชื่อว่าฉันสามารถเปลี่ยนอะไรได้บ้างถ้าฉันทำงานหนัก
 If I helped my parents, if I did whatever I could, then I believed that it would work out somehow
ถ้าฉันช่วยพ่อแม่ของฉันถ้าฉันทำทุกอย่างที่ฉันทำได้ฉันก็เชื่อว่ามันจะทำงานได้ดี
 Since we’re a family
ตั้งแต่เราเป็นครอบครัว
 Since we’re a precious existence that you only have one of
เนื่องจากเรามีชีวิตที่มีค่าที่คุณมีเพียงคนเดียวเท่านั้น
 If there’s a difficult task, then we help each other
หากมีงานที่ยากลำบากเราก็ช่วยเหลือกันและกัน
 Since we’re an existence that shares each other’s happiness and pain
เนื่องจากเราเป็นตัวตนที่แชร์ความสุขและความเจ็บปวดของกันและกัน
 Since we’re an existence that everyone obviously has, and if they don’t, then it’d be painful
เนื่องจากเราเป็นตัวตนที่ทุกคนเห็นได้ชัดและถ้าพวกเขาไม่ทำมันก็คงเจ็บปวด
 Ο Ever since she was little, Saeyeon has always been a dope
Οนับตั้งแต่ที่เธออายุน้อยไซยอนก็เป็นยาเสพติด
 If someone didn’t help her, then she really couldn’t do anything
ถ้ามีคนไม่ช่วยเธอเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้
 Every time I saw Saeyeon like that, it was pitiful
ทุกครั้งที่ฉันเห็น Saeyeon แบบนั้นมันช่างน่าสมเพช
 During pre-school, there was a time when she had tried to eat mud while we were playing house
ในช่วงก่อนวัยเรียนมีช่วงเวลาที่เธอพยายามกินโคลนขณะที่เรากำลังเล่นบ้าน
 I hit her on the back of her head in order to stop her and went to fight with the kids who had made her do that
ฉันตีเธอที่ด้านหลังศีรษะของเธอเพื่อที่จะหยุดเธอและไปต่อสู้กับเด็กที่ทำให้เธอทำอย่างนั้น
 During elementary school, there was a time when she had brought a doll, which she had cherished since she was a baby, to school, and ended up being teased for it and someone even threw her doll away
ระหว่างโรงเรียนประถมมีช่วงเวลาที่เธอได้นำตุ๊กตาซึ่งเธอรักตั้งแต่ยังเด็กไปโรงเรียนและจบลงด้วยการล้อเล่นและมีคนขว้างตุ๊กตาออกไป
 I comforted Saeyeon so she wouldn’t cry and, after picking the doll up from the river, I went after the guys who did it and beat them up
ผมปลอบโยนไซยอนเพื่อที่เธอจะไม่ร้องไห้และหลังจากหยิบตุ๊กตาขึ้นมาจากแม่น้ำแล้วฉันก็เดินตามพวกที่ทำมันและเอาชนะพวกเขา
 Because Saeyeon was scolded by the teacher for being unable to properly learn Korean literature and simple mathematics, I had tutored her throughout the night at a young age
เพราะซายิได้รับการตำหนิจากครูเพราะไม่สามารถเรียนรู้วรรณกรรมเกาหลีและคณิตศาสตร์ได้อย่างถูกต้องฉันได้สอนเธอตลอดทั้งคืนในวัยหนุ่มสาว
 When she was crying because she had broken a window during cleaning time, I told the teacher that I had done it and got in trouble in her stead
เมื่อเธอร้องไห้เพราะเธอได้หักหน้าต่างในช่วงเวลาทำความสะอาดฉันบอกครูว่าฉันได้ทำมันและมีปัญหาในสถานที่ของเธอ
 There was a time she said she was going to copy me since I cooked for my parents and wound up almost starting a fire, so I ended up helping her
มีเวลาที่เธอบอกว่าเธอกำลังจะคัดลอกฉันตั้งแต่ฉันสุกสำหรับพ่อแม่ของฉันและแผลขึ้นเกือบจะเริ่มต้นไฟดังนั้นฉันจึงช่วยเธอ
 And, every time I saw Saeyeon like that, I was jealous
ทุกครั้งที่ฉันเห็น Saeyeon แบบนี้ฉันรู้สึกอิจฉา
 Because Saeyeon had a family that looked after her
เพราะซายอนมีครอบครัวที่ดูแลเธอ
 Because she had parents that would smile and comfort her whenever she went to them crying
เพราะเธอมีพ่อแม่ที่จะยิ้มและปลอบโยนเธอเมื่อใดก็ตามที่เธอไปร้องไห้
 I envied that
ฉันอิจฉาที่
 I was jealous of the laughter I would hear next door whenever I was eating dinner by myself
ฉันอิจฉาเสียงหัวเราะที่ฉันได้ยินข้างบ้านทุกครั้งที่ฉันกินข้าวเย็นด้วยตัวเอง
 Whenever I went to visit Saeyeon, who had a weak constitution since she was little and would often fall sick, while she was ill, I would be jealous of the fact that her parents would take a day off from work and take care of her all day
เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปเยี่ยมชม Saeyeon ที่มีรัฐธรรมนูญที่อ่อนแอตั้งแต่เธอยังเด็กอยู่และมักป่วยอยู่ในขณะที่ฉันป่วยฉันก็จะหึงหวงกับความจริงที่ว่าพ่อแม่ของเธอจะต้องใช้เวลาในวันหยุดงานและดูแลทุกอย่าง 
 That’s why I felt miserable whenever Saeyeon approached me
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกอับอายเมื่อใดก็ตามที่ไซยอนเข้ามาหาฉัน
 I was annoyed because of Saeyeon who would always stick close to me
ฉันรู้สึกหงุดหงิดเพราะ Saeyeon ที่มักจะติดอยู่กับฉัน
 Why me? Even though she has a family
ทำไมต้องเป็นฉัน? 
 Even though she already has people who would comfort her and take care of her without something like me around, why me? I would get irritated whenever I heard Saeyeon’s parents or any other adult say that we got along
แม้ว่าเธอจะมีคนที่จะปลอบโยนเธอและดูแลเธอโดยไม่ได้มีอะไรบางอย่างเหมือนกับฉันอยู่รอบ ๆ ทำไมต้องเป็นฉัน? 
 Even though I’m not taking care of her because I want to
แม้ว่าฉันจะไม่ดูแลเธอเพราะฉันต้องการ
 Even though I’m simply taking care of her because she felt like too much of a child
แม้ว่าฉันจะดูแลเธอเพียงเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกเหมือนเด็กมากเกินไป
 Regardless, no one understood
ไม่ว่าใครจะเข้าใจ
 Everyone thought that I was taking care of her because I liked her
ทุกคนคิดว่าฉันดูแลเธอเพราะฉันชอบเธอ
 Saeyeon’s mother had a weak constitution like Saeyeon
แม่ของซายอนมีรัฐธรรมนูญที่อ่อนแอเหมือน Saeyeon
 When I was young, I thought that that was the reason why Saeyeon’s body was weak
ตอนที่ผมยังเยาว์วัยผมคิดว่านั่นเป็นเหตุผลที่ร่างกายของซายน์อ่อนแอ
 In the end, she had fallen sick due to a bad illness and passed away around the same time Saeyeon was about to start elementary school
ในที่สุดเธอก็ป่วยด้วยอาการป่วยและเสียชีวิตในเวลาเดียวกันกับที่ Saeyeon กำลังจะเริ่มเรียนชั้นประถม
 She was a good person
เธอเป็นคนดี
 She would worry about me who was home alone often
เธอคงเป็นห่วงฉันที่อยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ
 She would occasionally invite me over to have dinner with them and she would even suggest that I should stay over for the night
บางครั้งเธออาจเชิญฉันไปรับประทานอาหารค่ำกับพวกเขาและเธอก็จะแนะนำให้ฉันควรจะค้างคืน
 She would always tease me by calling me ‘Jjaro’
เธอมักจะแกล้งฉันด้วยการเรียกฉันว่า 'Jjaro'
 During my last meeting with her, Saeyeon’s mother had said this to me, “Since this old lady can no longer look after Saeyeon, I’ll leave her in your care, Jjaro
ในระหว่างการพบปะครั้งล่าสุดของฉันกับเธอแม่ของซายอนพูดเรื่องนี้กับฉันว่า "ตั้งแต่สุภาพสตรีคนนี้ไม่สามารถดูแล Saeyeon ได้อีกต่อไปฉันจะปล่อยให้เธออยู่ในความดูแลของคุณ Jjaro
” She smiled as if it were regrettable and stroked my hair
"เธอยิ้มราวกับว่ามันน่าเสียใจและลูบผมของฉัน
 “Saeyeon is kind, innocent, and dopey·····
"ซายอนเป็นคนใจดีไร้เดียงสาและไม่ชอบใจ·····
 Someone has to constantly be by her side, but it seems that’s going to be impossible for this old lady
มีใครบางคนคอยอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคุณผู้หญิงคนนี้
” So please stay beside Saeyeon in this old lady’s stead, Jjaro
"ขอให้อยู่เคียงข้าง Saeyeon ในสถานที่รับใช้ของคุณชราคนนี้ Jjaro
 “I’m only asking you this because you’re like our son, Jjaro
"ฉันแค่ถามคุณแบบนี้เพราะคุณเหมือนลูกชายของเรา Jjaro
” Because she couldn’t do it herself
"เพราะเธอไม่สามารถทำมันได้เอง
 She arbitrarily expected me to do it
เธอโดยพลการคาดหวังให้ฉันทำมัน
 Even while in front of death’s door, she asked me to carry out a lifelong request
แม้ในขณะที่อยู่หน้าประตูแห่งความตายเธอขอให้ฉันดำเนินการขอตลอดชีวิต
 I envied that so much
ฉันอิจฉาที่มาก
 Even Saeyeon’s new mother, her current mother, who Saeyeon’s father had married several years later, was like that
แม้กระทั่งแม่ใหม่ของซายอนแม่ปัจจุบันของเธอซึ่งพ่อของซายอนได้แต่งงานมาหลายปีต่อมาก็เป็นเช่นนั้น
 “Since it’s Jaro, who’s like our son, we’ll help you if you look after Saeyeon
"ตั้งแต่ Jaro ซึ่งเป็นเหมือนลูกชายของเราเราจะช่วยคุณถ้าคุณดูแล Saeyeon
” She spoke as if she were coercing me once more with an unheard of promise
"เธอพูดราวกับว่าเธอกำลังข่มขู่ฉันอีกครั้งด้วยการไม่เคยได้ยินคำสัญญา
 I begrudged that so much
ฉันบ่นว่ามาก
 That’s why, I hated families even more
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเกลียดครอบครัวมากยิ่งขึ้น
 Because I wasn’t able to have one
เพราะฉันไม่สามารถมีได้
 If I could choose, then I wanted to be born in a family like that as well
ถ้าฉันเลือกได้แล้วฉันก็อยากจะเกิดในครอบครัวแบบนี้เช่นกัน
 Not a household that would ignore me as if I didn’t exist, no, as if I were a nuisance, but a family that would embrace me warmly
ไม่ใช่ครอบครัวที่จะเพิกเฉยต่อฉันราวกับว่าฉันไม่มีอยู่จริงไม่ใช่เหมือนฉันเป็นคนที่น่ารำคาญ แต่ครอบครัวที่จะกอดฉันอย่างอบอุ่น
 I wished that I had parents who would say that for me
ฉันอยากให้ฉันมีพ่อแม่ที่จะบอกว่าสำหรับฉัน
 But something like that didn’t exist
แต่บางอย่างเช่นที่ไม่ได้มีอยู่
 I didn’t have it
ฉันไม่ได้มี
 An existence that everyone obviously has and would be painful if you didn’t, this was a lie
การดำรงอยู่ที่ทุกคนเห็นได้ชัดและจะเจ็บปวดถ้าคุณไม่ได้นี่เป็นเรื่องโกหก
 If you don’t have a family, then you could live using your own strength just as I have
ถ้าคุณไม่มีครอบครัวคุณก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยใช้กำลังของคุณเองเช่นเดียวกับที่ฉันมี
 An existence that helps each other if there’s a difficult task and shares each other’s happiness and struggles, this was a lie
การดำรงอยู่ซึ่งช่วยกันและกันหากมีงานที่ยากลำบากและแบ่งปันความสุขและการต่อสู้กันและกันนี่เป็นเรื่องโกหก
 Because I have dealt with difficult tasks by myself
เพราะฉันได้รับมือกับงานที่ยากลำบากด้วยตัวเอง
 Because I have enjoyed happy occasions and overcome struggles all by myself
เพราะฉันมีความสุขกับโอกาสและเอาชนะการต่อสู้ด้วยตัวเอง
 The fact that it was a precious existence that you only had one of, this was also a lie
ความจริงที่ว่ามันเป็นชีวิตที่มีค่าที่คุณมีเพียงหนึ่งเดียวนี้ก็เป็นเรื่องโกหก
 Since I didn’t even have one
ตั้งแต่ฉันยังไม่มี
 So, I don’t need, a family
ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องมีครอบครัว
 Ο “But, but I don’t get it!” Because I had shouted unconsciously, Jaim reacted by flinching
Ο "แต่ฉันไม่เข้าใจหรอ!" เพราะฉันตะโกนโดยไม่รู้ตัวไจ่ไ้ด้ทำปฏิกิริยาโดยการพลิกผัน
 But I had no time to pay attention to that
แต่ฉันไม่มีเวลาให้ความสนใจกับเรื่องนี้
 “Even though I don’t need it, even though it’s a lie! Even though it’s an existence that’ll be tossed aside when you no longer need it! Even though it doesn’t matter if you have one or not since it’s the same thing anyway!” At first, when this kid, Jaim appeared before me and called herself my daughter, I simply thought that she was bothersome
"แม้ว่าฉันไม่ต้องการมันแม้ว่าจะเป็นเรื่องโกหก! 
 I was already busy with my own stuff, so I didn’t have the time to deal with her
ฉันยุ่งอยู่กับสิ่งต่างๆของตัวเองดังนั้นฉันจึงไม่มีเวลาจัดการกับเธอ
 I tried to not pay attention to her
ฉันพยายามจะไม่ให้ความสนใจกับเธอ
 Family? How stupid
ครอบครัว? 
 You don’t need something like that
คุณไม่ต้องการอะไรแบบนั้น
 You just have to live by yourself
คุณต้องอยู่ด้วยตัวเอง
 However, as we continued to spend our time together, I gradually became concerned
อย่างไรก็ตามในขณะที่เรายังคงใช้เวลาอยู่ด้วยกันผมค่อยๆกลายเป็นห่วง
 What is she doing by herself at home? What exactly is so good about this place that she would come here? Do I have to ignore her? Or do I have to respond to her somehow? Even though this kid came here with a goal anyway
เธอทำอะไรที่บ้านด้วยตัวเอง? 
 Even though she had come here in order to use me so I would unite or whatever with Saeyeon
แม้ว่าเธอจะมาที่นี่เพื่อที่จะใช้ฉันดังนั้นฉันจะรวมตัวกันหรืออะไรก็ตามกับไซยอน
 Even though that was it
แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม
 Even though she was trying to use me for her own gain
แม้ว่าเธอจะพยายามใช้ฉันเพื่อประโยชน์ของตนเอง
 Why am I concerned? Even though, according to this generation’s genius scientist, Jin Jaro’s, my, theory, families aren’t necessary
เหตุใดฉันจึงกังวล? 
 Even though not having a family is the premise and the conclusion
ถึงแม้จะไม่มีครอบครัวก็เป็นหลักฐานและบทสรุป
 I couldn’t understand
ฉันไม่เข้าใจ
 I don’t know
ฉันไม่รู้
 I don’t understand why I’m worried, why I’m concerned
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงห่วงว่าทำไมฉันถึงห่วง
 Additionally, the one thing I didn’t understand the most was, how exactly is this kid, despite having had the same past as me, despite the fact that she should have sufficiently learned that she didn’t need something like a family, how
นอกจากนี้สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจมากที่สุดคือว่าเด็กคนนี้เป็นอย่างไรแม้จะมีอดีตที่ผ่านมาเหมือนฉันแม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าเธอควรจะได้เรียนรู้อย่างพอเพียงว่าเธอไม่ต้องการอะไรแบบครอบครัว
 How is she still able to have hope? Does she still possess the hope that she’ll be able to change something if she works hard enough? “Even though it’s impossible for me to not know something! Even now!” I’m perfect
เธอยังมีความหวังได้อย่างไร? 
 I’m capable of living on my own
ฉันสามารถที่จะอยู่ด้วยตัวเองได้
 I’m a genius
ฉันเป็นอัจฉริยะ
 There’s nothing that I don’t know
ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้
 I like science because the answer comes out right away
ฉันชอบวิทยาศาสตร์เพราะคำตอบออกมาทันที
 Only a single answer resides within a single question
เฉพาะคำตอบเดียวอยู่ภายในคำถามเดียว
 Furthermore, if we use the principle of science and follow the procedure of problem posing, observation, experimentation, and result, then in order to find out the answer to the question of whether families are needed or not, you just have to look at my, the perfect genius’, experience to know that families aren’t needed
นอกจากนี้ถ้าเราใช้หลักการของวิทยาศาสตร์และปฏิบัติตามขั้นตอนของปัญหาการวางตัวสังเกตการทดลองและผลแล้วเพื่อที่จะหาคำตอบสำหรับคำถามว่าครอบครัวมีความจำเป็นหรือไม่คุณก็ต้องมองไปที่ 
 I can do the experiment whenever I want, but the result is already out
ฉันสามารถทดลองได้ทุกเมื่อที่ต้องการ แต่ผลออกมาแล้ว
 There is only a single answer
มีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น
 There should only be one
ควรมีเพียงอันเดียวเท่านั้น
 It can’t not be one
ไม่อาจเป็นอย่างนั้นได้
 But, but why am I still unable to get it? There’s no way that something the great I doesn’t understand could exist
แต่ทำไมฉันยังไม่สามารถรับมันได้? 
 Why, does this kid still have hope? Why, am I jealous of families? Why, am I so annoyed right now? At myself
ทำไมเด็กคนนี้จึงยังมีความหวัง? 
 “I-I’m·····sorry·····
“ฉันขอโทษฉันเป็น··········
” “·····Hm?” I raised my head in response to those words
"" ····· Hm? "ฉันยกศีรษะขึ้นเพื่อตอบสนองต่อคำพูดเหล่านั้น
 Because Jaim, was speaking to me
เพราะ Jaim พูดกับฉัน
 She was apologizing
เธอขอโทษ
 Jaim’s voice was different from before
เสียงของ Jaim แตกต่างไปจากเดิม
 Although it still sounded as if she were holding back her sobbing, her tone was now boundlessly dark and cold
ถึงแม้มันจะฟังดูราวกับว่าเธอกอดเธอไว้ แต่เสียงของเธอก็มืดและเย็น
 “What’s wrong? What are you sorry about?” I quickly asked back
"มีอะไรผิดพลาด? 
 That’s not what’s important right now
นั่นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญตอนนี้
 Jaim, had finally reacted to my presence here
Jaim ในที่สุดก็ตอบสนองต่อการปรากฏตัวของฉันที่นี่
 I was happy about that
ฉันมีความสุขกับเรื่องนี้
 ⎯⎯⎯That’s why, you ‘reacting’ to me properly is enough to make me happy, Dad
นั่นคือเหตุผลที่คุณทำปฏิกิริยากับฉันอย่างถูกต้องก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขพ่อ
 I finally understood what Jaim meant when she had said that at that time
ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ Jaim หมายถึงเมื่อเธอกล่าวในเวลานั้น
 But it wasn’t just that
แต่ไม่ใช่แค่นั้น
 That wasn’t the only thing I wanted to know
นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ฉันอยากรู้
 I had to get an answer
ฉันต้องได้รับคำตอบ
 What is it that I don’t get
อะไรที่ฉันไม่ได้รับ
 I was able to slightly open the door of her closed mind
ฉันสามารถเปิดประตูจิตใจที่เธอปิดได้เล็กน้อย
 I had to open it all the way no matter what
ฉันต้องเปิดมันไม่ว่าอะไรก็ตาม
 What’s hidden inside that closed mind and what I’m going to do after I open it, is a problem for later
สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในใจที่ปิดและสิ่งที่ฉันจะทำหลังจากที่ฉันเปิดมันเป็นปัญหาสำหรับในภายหลัง
 No matter what she did wrong, regardless of what it was, I’ll forgive her
ไม่ว่าเธอจะทำอะไรผิดพลาดไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามฉันจะยกโทษให้เธอ
 I asked her while smiling
ฉันถามเธอขณะยิ้ม
 The edges of my mouth shook
ขอบปากของฉันสั่น
 “Because you made that plastic model without my permission? That’s fine
"เพราะคุณทำแบบพลาสติกที่ไม่ได้รับอนุญาตของฉัน? 
 It would have been knocked over by time anyway, so who knows when I would have made it myself, and I could just buy another one later
มันจะได้รับการเคาะโดยเวลาต่อไปเพื่อให้ผู้ที่รู้เมื่อฉันจะได้ทำมันด้วยตัวเองและฉันก็สามารถซื้ออีกคนหนึ่งในภายหลัง
” “Because you called me an idiot? That’s fine
"" เพราะคุณเรียกฉันว่าคนงี่เง่า? 
 That’s an easy misunderstanding to have
นั่นเป็นความเข้าใจผิดที่ง่ายมากที่จะมี
 Geniuses occasionally do stupid things as well after all
อัจฉริยะบางครั้งก็ทำสิ่งโง่เขลาด้วยเช่นกัน
” “Or because you abruptly traveled through time in order to be here? That’s fine
"" หรือเพราะคุณเดินทางโดยฉับพลันในเวลาเพื่อที่จะอยู่ที่นี่? 
 Everything is fine, all of that is okay, so tell me
ทุกสิ่งทุกอย่างดีแล้วที่บอกได้เลย
 What did you do wrong?” In the end, Jaim started to shed tears as she spoke
คุณทำอะไรผิด? "ในตอนท้าย Jaim เริ่มหลั่งน้ำตาขณะพูด
 And in that instant, the smile that I was forcefully making on my face hardened
และในขณะนั้นรอยยิ้มที่ฉันกำลังทำขึ้นบนใบหน้าของฉันแข็งกระด้าง
 I felt like all of the blood in my body was rushing through my blood vessels in reverse
ฉันรู้สึกเหมือนเลือดทั้งหมดในร่างกายของฉันวิ่งผ่านหลอดเลือดของฉันในสิ่งที่ตรงกันข้าม
 Ο “I’m, sorry·····
Ο "ฉันขอโทษ·····
 It would, have been better if I weren’t born·····
จะดีกว่าถ้าฉันไม่ได้เกิดมา·····
 Then, mom, and dad, wouldn’t have had, to fight·····
จากนั้นแม่และพ่อก็จะไม่มีการสู้รบ·····
 I’m sorry·····
ฉันขอโทษ·····
 I’m sorry·····
ฉันขอโทษ·····
 I’m sorry, for being born·····
ฉันเสียใจที่เกิดมา·····
 I’m sorry·····
ฉันขอโทษ·····
” Ο “·····You!” I couldn’t hold back
"Ο" ·····นาย! "ฉันไม่สามารถระงับได้
 I jumped up and walked towards Jaim
ฉันกระโดดขึ้นและเดินไปทาง Jaim
 Jaim, who had been wiping her tears and continuously saying that she was sorry, was startled, but she must have been terrified of the expression on my face as she was unable to even run away
Jaim ที่กำลังเช็ดน้ำตาของเธอและพูดอย่างต่อเนื่องว่าเธอเสียใจก็ตกใจ
 I raised my hand
ฉันยกมือขึ้น
 Jaim bit her lips tightly as she held her eyes shut
Jaim เลียริมฝีปากอย่างแน่นหนาขณะที่เธอกอดตาไว้
 While barely holding back my shaking arm, I shouted
ขณะที่แทบจับแขนสั่นไหวฉันตะโกน
 “Never, never say that you’re sorry for being born!” Ο Those words, because those words were what I wanted to say to my parents
"ไม่เคยอย่าบอกว่าคุณเสียใจที่ได้เกิดมา!" Οคำพูดเหล่านั้นเพราะคำพูดเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ฉันอยากจะพูดกับพ่อแม่ของฉัน
 Because that was what I wanted to say to my parents who wouldn’t take care of me, to tell them to take care of me, to please take care of me at least once
เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะพูดกับพ่อแม่ของฉันที่จะไม่ดูแลฉันเพื่อบอกให้พวกเขาดูแลฉันโปรดดูแลฉันอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
 Because those words were the very words I couldn’t say because of that, the words I couldn’t allow myself to say
เพราะคำพูดเหล่านั้นเป็นคำที่ฉันไม่สามารถพูดได้เพราะเหตุนั้นคำพูดที่ฉันไม่สามารถพูดได้
 Because, out of all the things I could have seen, I had seen the one thing I didn’t want to see the most within her mind, I ended up seeing myself
เพราะจากทุกสิ่งที่ฉันได้เห็นฉันได้เห็นสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ต้องการเห็นมากที่สุดในใจเธอฉันเห็นตัวเอง
 Ο “H-Hiik!” Jaim crawled on the floor because of my shout
Ο "H-Hiik!" Jaim คลานขึ้นมาบนพื้นเพราะเสียงตะโกนของฉัน
 With her hands and feet, she crawled away like a cat and opened the door before running out of the room
ด้วยมือและเท้าเธอคลานออกไปเหมือนแมวและเปิดประตูออกก่อนที่จะวิ่งออกจากห้อง
 I heard tumbling
ฉันได้ยินเสียงกระหึ่ม
 She must have tripped because she was in such a hurry
เธอต้องสะดุดเพราะเธอรีบร้อน
 She didn’t dare to open the front door, so she had run to the empty room that was the furthest away
เธอไม่กล้าที่จะเปิดประตูหน้าดังนั้นเธอจึงวิ่งไปที่ห้องที่ว่างที่สุดที่ไกลที่สุด
 I heard the door to my parent’s room being opened and closed before it was then locked
ฉันได้ยินเสียงประตูห้องแม่ของฉันถูกเปิดและปิดก่อนที่มันจะถูกล็อค
 Starting from a whimper, I then soon heard crying
เริ่มจากเสียงครวญครางแล้วฉันก็ได้ยินเสียงร้องไห้เร็ว ๆ นี้
 “·····I see, so this is how it feels
"·····ฉันเห็นนี่เป็นสิ่งที่รู้สึก
 When you hear those words
เมื่อคุณได้ยินคำพูดเหล่านั้น
” I could only laugh
"ฉันหัวเราะได้เท่านั้น
 I inadvertently laughed without a sound
ฉันหัวเราะโดยไม่ตั้งใจโดยไม่มีเสียง
 I didn’t say those words because I was afraid
ฉันไม่ได้พูดคำเหล่านั้นเพราะฉันกลัว
 I couldn’t
ฉันไม่สามารถ
 During my birthday during my second year of middle school, I wanted to spit those words out in response to what my parents had told me over the phone
ในช่วงวันเกิดปีที่สองของโรงเรียนมัธยมฉันต้องการจะถ่มคำพูดเหล่านั้นออกมาเพื่อตอบสนองต่อสิ่งที่พ่อแม่เคยบอกทางโทรศัพท์
 But I was afraid
แต่ฉันกลัว
 In response to my words, ‘Yeah, it would have been better if you weren’t born
ในการตอบสนองต่อคำพูดของฉัน 'ใช่จะดีกว่าถ้าคุณไม่ได้เกิดมา
’ ‘It would have been better if we didn’t have something like you
"คงจะดีกว่าถ้าเราไม่มีอะไรคล้าย ๆ กับคุณ
’ ‘Then I would have been able to work faster
"แล้วฉันก็จะสามารถทำงานได้เร็วขึ้น
’ ‘Then I would have been able to focus on my work
'' แล้วฉันจะได้รับสามารถที่จะมุ่งเน้นการทำงานของฉัน
’ I was afraid, that I would hear these sorts of responses
ฉันกลัวว่าฉันจะได้ยินคำตอบแบบนี้
 Because, that answer would mean that I had no value whatsoever
เพราะคำตอบนั้นจะหมายความว่าฉันไม่มีคุณค่าอะไรเลย
 I didn’t want that
ฉันไม่ต้องการที่
 Thus, I would tell myself this
ดังนั้นฉันจะบอกตัวเองนี้
 I’m a genius
ฉันเป็นอัจฉริยะ
 I’m an existence that’s necessary to the world
ฉันเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อโลก
 I’m not a needless existence
ฉันไม่ใช่ชีวิตที่ไม่มีความจำเป็น
 If I didn’t tell myself this, if I didn’t endure everything on my own, then I wouldn’t have been able to survive
ถ้าฉันไม่ได้บอกตัวเองว่าถ้าฉันไม่ได้ทนทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวเองฉันก็คงจะไม่สามารถอยู่รอดได้
 And yet I had said those words to Jaim
แต่ฉันก็พูดกับนาย Jaim
 You’re something that I have never wanted even once in my life
คุณเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยต้องการแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิตของฉัน
 You’re a needless existence
คุณมีชีวิตที่ไม่มีความจำเป็น
 You’re an existence that’s worthless and better off gone
คุณเป็นสิ่งที่ไร้ค่าและดีกว่าไป
 “·····Hm?” Jaim’s backpack that was sitting in the corner of the room came into my line of sight
"กระเป๋าถือของไจล์ที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องเข้ามาในสายตาของฉัน
 An inefficiently small and adorable bag
กระเป๋าที่มีขนาดเล็กและน่ารักที่ไม่มีประสิทธิภาพ
 Now that I think about it, every time we worked together at night, she would leave that there
ตอนที่ฉันคิดถึงทุกครั้งที่เราทำงานกันตอนกลางคืนเธอก็จะออกไปที่นั่น
 Moreover, the instant I saw that backpack, I remembered something
นอกจากนี้ในทันทีที่ฉันเห็นกระเป๋าเป้สะพายหลังที่ผมจำได้บางสิ่งบางอย่าง
 I pulled the zipper open and poured the contents of the backpack onto the ground
ฉันดึงซิปเปิดและเทเนื้อหาของกระเป๋าเป้สะพายหลังลงบนพื้น
 A notebook that you could feel the unique childishness of a little kid just by looking at the cover
โน้ตบุ๊คที่คุณรู้สึกได้ถึงความดูอ่อนเยาว์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเด็กน้อยเพียงแค่มองไปที่หน้าปก
 〈Happy Family Planning〉 I flipped the first page and flipped the page after that
 ฉันพลิกหน้าแรกและพลิกหน้าหลังจากนั้น
 There were lines written here and there
มีเส้นเขียนที่นี่และที่นั่น
 Scribbles that were drawn in a childish manner
Scribbles ที่วาดในลักษณะหน่อมแน้ม
 I flipped through the notebook one page at a time
ฉันพลิกโน้ตบุ๊คไปทีละหน้า
 While engraving in my eyes the lines that seemed similar to wishes
ในขณะที่แกะสลักในสายตาของฉันสายที่คล้ายกับความปรารถนา
 Ο ‘Watch TV as a family
Ο 'ดูทีวีเป็นครอบครัว
’ ‘Eat dinner as a family
กินข้าวเป็นครอบครัว
’ ‘Cook for mom and dad
'' ปรุงอาหารสำหรับแม่และพ่อ
’ ‘Take a bath together as a family
'' อาบน้ำด้วยกันเป็นครอบครัว
’ ‘Go on a family outing
'' ไปเที่ยวครอบครัว
’ Ο “·····How childish
'Ο "·····หน่อมแน้ม
” While I let out a snort and laughed, the pages became wet
"ขณะที่ฉันหัวเราะออกมาและหน้าหัวเราะ
 In the end, we’re merely the same human
ในท้ายที่สุดเราเป็นเพียงมนุษย์เดียวกัน
 If you look at my belief that something like a family wasn’t necessary from another angle, then it meant that I was just jealous
ถ้าคุณมองไปที่ความเชื่อของฉันว่าสิ่งที่เหมือนครอบครัวไม่จำเป็นต้องมาจากอีกมุมหนึ่งนั่นหมายความว่าฉันเป็นคนขี้หึง
 Even these trivial things that were normally done routinely, was something that I envied immensely
แม้สิ่งที่ไม่ธรรมดาเหล่านี้ซึ่งปกติทำกันเป็นประจำก็เป็นสิ่งที่ฉันอิจฉาอย่างมาก
 But since I couldn’t grasp it within my hands, because I couldn’t have it, I had turned my head away and disregarded them saying that those grapes were sour
แต่เนื่องจากฉันไม่เข้าใจมันอยู่ในมือของฉันเพราะฉันไม่สามารถมีมันฉันได้หันศีรษะของฉันออกไปและไม่สนใจพวกเขาบอกว่าองุ่นเหล่านั้นมีรสเปรี้ยว
 I finally obtained the answer of why I was so annoyed
ในที่สุดฉันก็ได้รับคำตอบว่าทำไมฉันถึงรู้สึกหงุดหงิด
 Because it was Jaim’s first family
เพราะนี่เป็นครอบครัวแรกของ Jaim
 Because she had obtained the family that she had always wanted
เพราะเธอได้รับครอบครัวที่เธอต้องการ
 Because it was the family that I had hated until now and said that it was unnecessary
เพราะเป็นครอบครัวที่ฉันเกลียดจนบัดนี้และบอกว่ามันไม่จำเป็น
 Moreover, as if it were being reflected in a mirror, it was a family that was just like me
นอกจากนี้ราวกับว่ามันสะท้อนอยู่ในกระจกก็เป็นครอบครัวที่เป็นเหมือนฉัน
 Something I didn’t want to watch the most, something that had a part that I didn’t want to acknowledge
บางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่ต้องการดูมากที่สุดสิ่งที่มีส่วนที่ฉันไม่ต้องการรับทราบ
 I’ve come to a realization
ฉันได้ตระหนักถึง
 I’m not a genius
ฉันไม่ใช่อัจฉริยะ
 I didn’t discover the truth of the world nor do I know something that’s capable of treating others as untaught masses
ฉันไม่ได้ค้นพบความจริงของโลกหรือฉันรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างที่สามารถรักษาคนอื่นเป็นฝูงไม่ได้
 I’m not an existence that’s absolutely necessary to the world either
ฉันไม่ใช่การดำรงอยู่ที่จำเป็นอย่างยิ่งต่อโลกทั้งนั้น
 Those are merely things that I wanted to hear from someone that’s not myself
นี่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันต้องการได้ยินจากคนที่ไม่ใช่ตัวฉันเอง
 That you’re needed
ที่คุณต้องการ
 That you’re precious
ว่าคุณมีค่า
 I didn’t know anything
ฉันไม่รู้อะไร
 Really, I knew nothing
จริงๆฉันไม่รู้อะไรเลย
 “·····All right
"·····ถูกต้อง
” But that was a mistake
"แต่นั่นเป็นความผิดพลาด
 I couldn’t accept this answer
ฉันไม่สามารถยอมรับคำตอบนี้ได้
 “Things are blackening(The Final Mode)
"สิ่งที่เป็นสีดำ (โหมดสุดท้าย)
” Ο ÅΟΟÅΟΟÅ Ο In the morning
"ΟÅΟΟÅΟΟÅΟในตอนเช้า
 Upperclassman Nabom, who had come outside after being contacted by me, looked more tired than usual
Upperclassman Nabom ที่มาข้างนอกหลังจากได้รับการติดต่อจากฉันแล้วรู้สึกเหนื่อยล้ากว่าปกติ
 Her eyes weren’t half-open but a quarter-open right now
ตาของเธอไม่ได้เปิดครึ่ง แต่เป็นไตรมาสที่เปิดตอนนี้
 “·····What is it, Underclassman Jin Jaro? During this early morning
"·····อะไรคือ Underclassman Jin Jaro? 
” I spoke bluntly towards Upperclassman Nabom who was looking at her watch and talking in an evidently annoyed tone
"ฉันพูดตรงๆกับ Upperclassman Nabom ที่มองดูนาฬิกาของเธอและพูดด้วยเสียงรบกวนที่เห็นได้ชัดอย่างเห็นได้ชัด
 “I forgot about one thing
"ฉันลืมเกี่ยวกับสิ่งหนึ่ง
” “What is it? I’m tired beyond belief because you had complicated matters immensely yesterday, Underclassman Jin Jaro
" "มันคืออะไร? 
” So this person becomes like this if she’s tired
"คนนี้จะกลายเป็นแบบนี้ถ้าเธอเหนื่อย
 If her normal behavior was to act courteous, then right now, she sounded sincerely annoyed
ถ้าพฤติกรรมปกติของเธอคือการทำตัวสุภาพแล้วตอนนี้เธอฟังอย่างน่ารังเกียจอย่างจริงใจ
 Without even covering her mouth, Upperclassman Nabom let out a big yawn and rubbed her eyes
โดยไม่ปิดบังปากของเธอไว้ Upperclassman Nabom ก็ปล่อยนกกระทาตัวใหญ่และลูบดวงตาของเธอ
 “Seriously, I definitely told you to coordinate your story properly, but till the very end, you wound up dealing with things like that
"อย่างจริงจังแน่นอนฉันบอกให้คุณประสานงานเรื่องราวของคุณอย่างถูกต้อง แต่จนถึงท้ายสุดคุณจะจัดการกับสิ่งต่างๆเช่นนั้น
 My head hurts for several different reasons thanks to you
ฉันปวดหัวด้วยเหตุผลหลายประการด้วยกัน
 I have to deal with the government authority here and the timing to take the kid back to the future has now become vague
ฉันต้องจัดการกับอำนาจของรัฐบาลที่นี่และระยะเวลาในการพาลูกกลับไปในอนาคตได้กลายเป็นเรื่องคลุมเครือ
” “That doesn’t concern me
"" ที่ไม่เกี่ยวกับฉัน
” “·····You talk well despite being the very person who made me go through all of this hardship in the first place
"" ·····คุณพูดได้ดีแม้จะเป็นคนที่ทำให้ฉันต้องผ่านความยากลำบากทั้งหมดนี้ในตอนแรก
” Wow, that’s a bit scary
"ว้าวน่ากลัวนิดหน่อย
 Her murderous intent right now wasn’t a joke because her eyes were only a quarter-open
เจตนาฆาตกรรมของเธอตอนนี้ไม่ได้เป็นเรื่องตลกเพราะตาของเธอมีเพียงหนึ่งในสี่เปิด
 Nevertheless, I spoke imposingly
อย่างไรก็ตามผมพูดอย่างโอ้อวด
 “Upperclassman Nabom, you definitely promised me before, right? That if I guide you through modern society, then ‘you’d give me something that I’d need in the future’
"Upperclassman Nabom คุณสัญญากับผมมาก่อนใช่ไหม? 
” “Do you mean the DLC content·····? You’re really amazing, Underclassman Jin Jaro
"" คุณหมายถึงเนื้อหา DLC ·····? 
” Upperclassman Nabom looked annoyed
Upperclassman Nabom ดูรำคาญ
 “You’re aiming for your own personal gain even in this situation, huh·····
"คุณกำลังเล็งเห็นถึงผลประโยชน์ส่วนตัวของคุณเองแม้ในสถานการณ์เช่นนี้ฮะฮึ·····
 Well, sure, you always have
ดีแน่ใจว่าคุณมีเสมอ
 All right
เอาล่ะ
 I’ll give you something, then
ฉันจะให้อะไรกับคุณบ้าง
 However, it won’t be a time machine or something from the future, but·····
อย่างไรก็ตามจะไม่เป็นเครื่องเวลาหรืออะไรสักอย่างจากอนาคต แต่·····
” “No
"" ไม่
 I’ll pick what I want
ฉันจะเลือกสิ่งที่ฉันต้องการ
” Because of my stern answer, Upperclassman Nabom’s eyes opened a bit wider
"เพราะคำตอบที่เข้มงวดของฉันตา Upperclassman Nabom เปิดกว้างขึ้นเล็กน้อย
 They were now half-open
ตอนนี้พวกเขาครึ่งเปิด
 “·····Well, okay then
"·····โอเคแล้ว
 This is the end anyway, and since I was able to finish my task within a month thanks to you, I can offer you a certain amount of service
นี่คือจุดสิ้นสุดอย่างไรก็ตามและเนื่องจากฉันสามารถเสร็จสิ้นงานของฉันภายในเดือนขอบคุณคุณฉันสามารถเสนอคุณจำนวนหนึ่งของบริการ
 Although I do have some resentment since you made me go through a lot of trouble throughout the entire night and called me here even though the sun isn’t up yet, a promise is a promise
แม้ว่าฉันจะมีความขุ่นเคืองบางอย่างเนื่องจากคุณทำให้ฉันต้องผ่านปัญหามากมายตลอดทั้งคืนและเรียกฉันมาที่นี่แม้ว่าดวงอาทิตย์ยังไม่ถึงจุดสูงสุด แต่คำสัญญาก็คือคำสัญญา
” After letting out a long sigh, Upperclassman Nabom asked
"หลังจากปล่อยให้ถอนหายใจนาน Upperclassman Nabom ถาม
 “So, what is it that you want? Should I tell you the superordinate concepts of the cell phones that’ll be all the rage in the future? If you’ll be satisfied with that, then·····
"แล้วคุณต้องการอะไร? 
” “I don’t need something like that
"" ฉันไม่ต้องการอะไรแบบนี้
” I looked straight at Upperclassman Nabom, who was going through her pockets, and told her what I needed the most in my future
"ฉันมองตรงไปที่ Upperclassman Nabom ใครกำลังเดินผ่านกระเป๋าของเธอและบอกเธอว่าฉันต้องการอะไรมากที่สุดในอนาคตของฉัน
 “⎯⎯⎯Give me my daughter
"ให้ฉันลูกสาวของฉัน
” “·····Are you going make bad jokes even in a situation like this? I did say before that the only thing I could offer you was my body, but·····
"" ·····คุณจะทำเรื่องตลกไม่ดีแม้ในสถานการณ์เช่นนี้หรือไม่? 
” “I’m not talking about that! Read the context, the context!” Damn it, she’s going to release the valve because of that nonsense
"" ฉันไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้! 
 Now that I think about it, there’s no reason to speak formally to her now
ตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่องนี้แล้วก็ไม่มีเหตุผลที่จะพูดอย่างเป็นทางการกับเธอตอนนี้
 She’s someone who’s trying to take my daughter away
เธอคือคนที่กำลังพยายามพาลูกสาวไป
 She’s an enemy, “I want Jaim
เธอเป็นศัตรู "ฉันต้องการ Jaim
 Help me
ช่วยฉันด้วย
” And if need be, you have to ally with your enemy
"และถ้าจำเป็นคุณต้องเป็นพันธมิตรกับศัตรูของคุณ
 I’m the genius scientist of this age, a mad scientist, so I’m not as narrow-minded as those foolish untaught masses
ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะในยุคนี้ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่บ้าคลั่งดังนั้นฉันจึงไม่ใจเย็นเหมือนคนที่โง่เขลา
 Upperclassman Nabom blinked
Upperclassman Nabom กระพริบตา
 She must have been bewildered since I had abruptly spoken to her informally and she couldn’t understand what my intentions were
เธอต้องสับสนเพราะฉันได้คุยกับเธออย่างกะทันหันและเธอไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจของฉันได้
 “·····Why, did you change your mind all of a sudden?” While gazing at Upperclassman Nabom who had asked that while tilting her head, I answered
"ทำไมคุณเปลี่ยนความคิดของคุณทั้งหมดในทันที?" ขณะที่มองไปที่ Upperclassman Nabom ผู้ถามขณะที่เอียงศีรษะของเธอฉันตอบ
 “Yesterday, Jaim had said this to me
"เมื่อวาน Jaim ได้พูดเรื่องนี้กับฉัน
 She said that she was sorry for having been born, that she was sorry for being here
เธอบอกว่าเธอเสียใจที่เกิดมาว่าเธอเสียใจที่มาที่นี่
” “·····So?” I unconsciously clenched my fists
"" ·····ดังนั้น? "ฉันกอดหมัดของฉันโดยไม่รู้ตัว
 I had no
ฉันไม่มี