Chapter 10 Chapter 10: Naming Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: Tennesh [Navigation Elf]: The Lucky Cat is one of the few pets that is hard to capture; the only way to obtain this kind of pet is through the lottery after the player finishes the tutorial
บทที่ 10 บทที่ 10: การตั้งชื่อผู้แปล: Nyoi-Bo Studio Editor: Tennesh [Navigation Elf]: แมวโชคดีเป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงที่หายากไม่มากนัก 
   [Navigation Elf]: That’s all I can tell you
[Navigation Elf]: นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกได้
 Please make every effort to improve its favorability
โปรดใช้ความพยายามทุกอย่างเพื่อปรับปรุงความพึงพอใจ
 After you unlock its origin and true name, all of your questions will be answered
หลังจากที่คุณปลดล็อกต้นกำเนิดและชื่อจริงแล้วคำถามทั้งหมดของคุณจะได้รับคำตอบ
   "What does it eat?" Zhang Zian asked
"มันกินอะไร?" 
   [Navigation Elf]: Your Lucky Cat is quite special in that it doesn’t need to eat
[Navigation Elf]: แมวลัคกี้ของคุณเป็นพิเศษในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องกิน
   "Look, it’s too timid to stay close to me or let me touch it, and it doesn’t eat, so how can I improve its favorability?" Zhang Zian pointed to the kitten and smiled bitterly
"ดูมันขี้อายเกินไปที่จะอยู่ใกล้ชิดกับฉันหรือปล่อยให้ฉันสัมผัสมันและมันไม่กินดังนั้นฉันจะปรับปรุงความชื่นชอบของ?" 
   [Navigation Elf]: Please try to find the solution by yourself
[Navigation Elf]: ลองหาวิธีแก้ด้วยตัวเอง
 That’s the fun part of the game
นั่นเป็นส่วนที่สนุกของเกม
   After saying these words, the navigation elf became silent once more
หลังจากพูดคำเหล่านี้แล้วเด็กซนนำทางก็เงียบอีกครั้ง
   "All right!" Zhang Zian put the phone back on table, trying to show his kindest smile to the perturbed Lucky Cat hiding behind the purple-leafed flower pot
"เอาล่ะ!" 
 However, the kitten looked shocked, as if it was seeing some horrible ghosts or a bank robbery, and was lying on the ground, trembling, with two tiny paws covering its head
อย่างไรก็ตามลูกแมวดูตกใจราวกับกำลังเห็นผีที่น่าสยดสยองหรือการปล้นธนาคารและนอนอยู่บนพื้นสั่นสะเทือนมีสองอุ้งเท้าเล็ก ๆ คลุมศีรษะ
   Zhang Zian was hurt deep in his heart
Zhang Zian ได้รับบาดเจ็บอย่างลึกซึ้งในใจ
   "Am I that ugly?" he thought, touching his face
"ฉันน่าเกลียด?" 
   No, no matter what I look like, I have a soft heart!   "Don’t be afraid, I won’t hurt you or even touch you, I mean that! Look, I am sitting far from you
ไม่ว่าฉันจะมีรูปร่างแบบไหนฉันก็มีใจที่อ่อนนุ่ม! 
" He started sitting in a chair, taking off his shoes to show that he would not get close to it
"เขาเริ่มนั่งในเก้าอี้ถอดรองเท้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาจะไม่เข้าใกล้มัน
   "Meow… Don’t touch me…"   "I know, I won’t touch you, I promise!" He stretched his hands aside, showing the cat
"Meow ... ไม่ได้สัมผัสฉัน ... " "ฉันรู้ฉันจะไม่สัมผัสคุณฉันสัญญา!" 
   The Lucky Cat moved its right paw a little bit and peeped at him timidly
แมวโชคดีขยับตีนหมูขวานิด ๆ หน่อย ๆ
 "For sure?"   "For sure!"   "Who knew what had happened to this kitten before that made it so afraid of people?" Zhang Zian said in his mind, but why had the navigation elf said people had faith in it? Who could harm the thing they had faith in?   Yeah! It didn’t matter
"แน่นอนเหรอ?" 
 Although It could not be touched or fed, it talked! The first thing on the list was to make it not be scared of him
แม้ว่าจะไม่สามารถสัมผัสหรือกินอาหารได้พูดคุย! 
 Such a thought suddenly appeared in his mind
ความคิดดังกล่าวก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
   "Eh… Do you have a name? Could you tell me your name?" He spoke softly
"เอ๊ะ ... คุณมีชื่อหรือเปล่า? คุณช่วยบอกชื่อคุณได้มั้ย?" 
   "Meow… No, I don’t have a name… Meow… People always called me by another name, but I don’t like that name
"Meow ... ไม่ฉันไม่มีชื่อ ... Meow ... คนมักเรียกฉันด้วยชื่ออื่น แต่ฉันไม่ชอบชื่อนั้น
 "   "So it is
"" มันเป็นเช่นนั้น
" Zhang Zian wanted to ask its real name, but it seemed that the kitten hated that name and would never give that name out
"Zhang Zian อยากจะถามชื่อจริง แต่ดูเหมือนว่าลูกแมวนั้นเกลียดชื่อนั้นและจะไม่ให้ชื่อนั้นออกมา
 If forced to say it, the favorability would absolutely decrease
ถ้าถูกบังคับให้พูดความชอบจะลดลงอย่างแน่นอน
   "Then, how about I give you a name you like?" he suggested
"แล้วฉันจะให้ชื่อที่คุณชอบ?" 
   The kitten nodded slightly after hesitating for a while
ลูกแมวพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง
   Zhang Zian found that he had made trouble for himself
Zhang Zian พบว่าเขาสร้างปัญหาให้กับตัวเอง
 He was not good at picking names at all, and he didn’t know the kitten well, so how could he know its preference?   "Blacky?"   The kitten bowed its head, looking at its white belly
เขาไม่เก่งในการเลือกชื่อเลยและเขาก็ไม่รู้จักลูกแมวอย่างดีดังนั้นเขาจะรู้ได้อย่างไร? 
   "How about… Whitey?"   The kitten blocked its eyes with black paws
"วิธีการเกี่ยวกับ ... Whitey?" 
   Damn it! The name was too cheesy! Maybe it was unhappy now!   "White-black?"   "What a bad idea!" he complained to himself in his mind
ประณาม! 
 "It is not a cold medicine!"   "No, no, no, that didn’t count
"ไม่ใช่ยาแก้หวัด!" 
 Let me try again!"   He tried to hold his head with both hands like the kitten had done, thinking hard
ให้ฉันลองอีกครั้ง! "เขาพยายามที่จะจับศีรษะด้วยมือทั้งสองอย่างที่ลูกแมวเคยทำมาและคิดหนัก
   All of a sudden, he saw the sunset-projected shadows of pedestrians on the road and looked toward the bloody sun setting in the west, a few stars blinking in the sky
ทันใดนั้นเขาก็เห็นเงาของคนเดินเท้าที่ดวงอาทิตย์ตกบนท้องถนนและมองไปทางดวงอาทิตย์ตกในฝั่งตะวันตกดาวไม่กี่ดวงกระพริบขึ้นบนท้องฟ้า
   "Yes!" He snapped his fingers
"ใช่!" 
 "How about Dawn? Do you know dawn? The moment between darkness and light, when there are still some stars blinking in the dark blue sky, but the east shows
ช่วงเวลาระหว่างความมืดและความสว่างเมื่อยังคงมีดาวฤกษ์บางดวงกระพริบอยู่ในท้องฟ้าสีคราม แต่แสดงให้เห็นว่าตะวันออก
" He wanted to say "fish-belly white," but before he said that he replaced it with "cat-belly white
"เขาต้องการจะพูดว่า" ปลาท้องขาว "แต่ก่อนที่เขาจะบอกว่าเขาเปลี่ยนมันด้วย" แมวขาวท้อง "
" He was very proud of himself for saying that flattering sentence
"เขารู้สึกภูมิใจมากที่ได้พูดประโยคที่ประจบสอพลอ
   He stared at it with hope, waiting for its response
เขาจ้องมองด้วยความหวังรอการตอบรับ
   The kitten didn’t move, with only its slim black tail swiping
ลูกแมวไม่ขยับตัวโดยมีเพียงหางสีดำบางเฉียบเท่านั้น
   "That meant… not satisfied?"   Zhang Zian felt that he was in trouble, since "Dawn" was the best name he had in mind in such a rush
"นั่นหมายความว่า ... ไม่พอใจ?" 
   "Okay… could you tell me what kind of name do you like? At least give me a direction
"เอาล่ะ ... คุณบอกได้ไหมว่าคุณชอบชื่ออะไร? อย่างน้อยก็ให้ทิศทางฉัน
"   "Meow… I… I want a big name
"Meow ... ฉัน ... ฉันต้องการชื่อใหญ่
"   "What? What is a ‘big name’?"   Zhang Zian was stunned
"   "อะไร? 
 The principle of naming usually included sounding good, being easy to remember, being meaningful, not being a bad homophone… but it was the first time he had heard of asking for a big name…   "Big… Okay… Let me think
หลักการของการตั้งชื่อมักจะรวมถึงการออกเสียงที่ดีการจดจำได้ง่ายมีความหมายไม่เป็นคำพ้องเสียงที่ไม่ดี ... แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินชื่อใหญ่ ... "บิ๊ก ... โอเค ... ขอให้ฉันคิด
"   He had to follow the preference of this poor, cute kitten
"เขาต้องปฏิบัติตามความพึงพอใจของลูกแมวน่ารักคนนี้ที่น่ารัก
   "Big… Big… Big
"บิ๊ก ... บิ๊ก ... บิ๊ก
"   "How about Yellow River? The Yellow River flows from heaven to the ocean and never turns back! The Yellow River is the mother river of the Chinese people, the origin of China; is that big enough?"   "Meow… Bigger
"" แล้วแม่น้ำสายสีเหลืองล่ะ? 
"   What the f*ck! Although it was said that the mind was as wide as the world, the mind of this kitten was so wide that even the Yellow River could not satisfy it!"   "Bigger than Yellow River… how about Grassland? With its blue skies, wind blowing, and grass with sheep and cows? The great Genghis Khan only knows how to shoot eagles with archery
แม้ว่าจะมีคำกล่าวกันว่าจิตใจกว้างเท่าโลก แต่ความคิดของลูกแมวนี้กว้างจนแม้แต่แม่น้ำเหลืองก็ไม่สามารถตอบสนองได้! 
" He didn’t care whether the name sounded good or not, it just needed to be "big" enough!   "Meow… Bigger"   "
"เขาไม่สนใจว่าชื่อนี้จะฟังดูดีหรือไม่ก็แค่ต้อง" ใหญ่ "พอ" Meow ... ใหญ่กว่า ""
"   Zhang Zian tried to restrain his motivation to complain, smiling instead
"Zhang Zian พยายามยับยั้งแรงจูงใจในการบ่นและยิ้มแทน
 "How about Ocean? Ocean
โอเชียนพูดได้อย่างไร?
"   Before he tried to explain, the kitten said, "Meow… Bigger… Bigger
"ก่อนที่เขาจะพยายามอธิบายลูกแมวบอกว่า" Meow ... ใหญ่กว่า ... ใหญ่กว่านี้
"   "Sky! People always say that, as much as the ocean is wider than the land, the sky is higher than the ocean! Is Sky big enough?"   Its swinging tail paused for a second, but right when Zhang Zian said "That’s it!" in his mind, it swung again
"" ท้องฟ้า! 
 The more it swung, the weaker its confidence
ยิ่งทำให้ความเชื่อมั่นลดลง
   "Meow… The bigger the better
"Meow ... ยิ่งดีเท่าไร
"   "I see
"   "ฉันเห็น
" After a deep breath, Zhang Zian face grew serious
"หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้า Zhang Zian ก็โตขึ้น
 "The next name may satisfy you
"ชื่อต่อไปอาจจะทำให้คุณพอใจ
 I can’t find any name bigger than this
ฉันไม่สามารถหาชื่อใดที่ใหญ่กว่านี้
"   "G-A-L-A-X-Y"   Time froze; the tail stopped swinging
"" G-A-L-A-X-Y "เวลา froze หางหยุดแกว่ง
   One second… Two second…   "Galaxy… Meow… Galaxy
หนึ่งวินาที ... สองวินาที ... "Galaxy ... Meow ... Galaxy
"   Lights blinked in its silver eyes, and the kitten carefully put down its paws
"ไฟกระพริบตาสีเงินและลูกแมวใส่ตีนตุ้งของมันอย่างระมัดระวัง
   Zhang Zian felt a bit dizzy
Zhang Zian รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย
 Those were not silver eyes, but the stars in the universe blinking!
ดวงดาวเหล่านี้ไม่ใช่ดวงตาสีเงิน แต่ดวงดาวในจักรวาลกระพริบ!