Chapter 25 Chapter 25: Wei Hui’s Motive Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu "Dong, dong, dong…"   As the other man left the room, Wei Hui absent-mindedly drummed his index finger on the lobular rosewood table
บทที่ 25 บทที่ 25 นักแปลชายของ Wei Hui AstralGhost Editor: Kurisu "Dong, dong, dong ... " ขณะที่ชายคนอื่นออกจากห้อง Wei Hui กลองนิ้วชี้ลงบนโต๊ะกลม
   ‘Humph! Does he really think I’m going to build a villa at the foot of Mt
'ฮึ! 
 Qing Ling? Isn’t it all just an elaborate cover? Heh
ชิงหลิง? 
 The thing I‘m really after is the secret within the old mansion!’   The corner of Wei Hui’s lips curled up in a mocking smile
สิ่งที่ฉันรักจริงๆคือความลับภายในคฤหาสน์เก่า! 'มุมของริมฝีปากของเหว่ยฮุยงอขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย
   His hand moved to his bosom, retrieving a dilapidated, old map from his clothes
มือของเขาย้ายไปที่อกของเขาเรียกแผนที่ที่เก่าทรุดโทรมเก่าจากเสื้อผ้าของเขา
 This map was made from an unknown animal’s fur
แผนที่นี้ทำมาจากขนสัตว์ที่ไม่รู้จัก
 There were traces of bright red dye on the fur, used instead of ink to depict a map
มีร่องรอยของสีย้อมสีแดงบนขนสัตว์ใช้แทนหมึกเพื่อแสดงแผนที่
   It was unclear how long it had been, but the matter of a heaven-defying secret within the old mansion was hidden from the world
มันไม่ชัดเจนว่ามันจะนานแค่ไหน แต่เรื่องของความลับที่ซ่อนเร้นอยู่ในคฤหาสน์เก่าถูกซ่อนไว้จากโลก
 Nobody was aware that the old mansion actually harbored a huge secret, not even the previous owner!   Wei Hui had actually set his sights on the old mansion a long time ago
ไม่มีใครรู้ว่าคฤหาสน์เก่า ๆ เก็บงำความลับอย่างมากไม่ใช่เจ้าของเดิม 
 He had tried to purchase it on numerous occasions
เขาพยายามที่จะซื้อมันในหลายโอกาส
 However, the impenetrably thick-headed, stubborn old man refused to sell it no matter what!   And now, after waiting for so long, the rigid old geezer had finally died! Wei Hui thought that the inexperienced village bumpkin of a youngster who inherited the old mansion should be much easier to deal with
อย่างไรก็ตามชายชราหัวแข็งหัวเทียนปฏิเสธที่จะขายมันไม่ว่าอะไร! 
 If he made an offer of a million yuan, the kid should be easily gotten rid of, he was just a non-factor after all
ถ้าเขาเสนอข้อเสนอเป็นล้านหยวนเด็กก็น่าจะถูกกำจัดออกไปได้ง่ายเขาไม่ใช่แค่ปัจจัยที่สำคัญ
 However, who would have thought that the youngster would also turn out to be another inflexible and pig-headed person, stubbornly holding on to useless sentiments!   Normally, it should not require too much effort if he wanted the land
อย่างไรก็ตามใครจะคิดว่าเด็กก็จะกลายเป็นคนยืดหยุ่นและหมูอีกหัวชนฝาถือความรู้สึกไร้ประโยชน์! 
 He could just directly tear down the old mansion and then settle the outcome and suppress Bei Feng with his connections
เขาสามารถฉีกแมนชั่นเก่าลงมาได้โดยตรงและตัดสินผลและปราบปราม Bei Feng ด้วยความสัมพันธ์ของเขา
   However, the original owner of the old mansion was actually an extraordinary individual
อย่างไรก็ตามเจ้าของเดิมของคฤหาสน์เก่าเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดา
 In the beginning, when he wanted to tear down the mansion by force, he almost lost his life because of that person! He was only saved thanks to a powerful associate’s intervention
ในตอนแรกเมื่อเขาต้องการที่จะฉีกแมนชั่นลงโดยการบังคับเขาแทบจะสูญเสียชีวิตเพราะคนคนนั้น! 
   Because of that incident, that family directly set a rule for him
เพราะเหตุนั้นครอบครัวนั้นจึงตั้งกฎให้เขาโดยตรง
 If anyone wanted the mansion, sure, that’s fine
ถ้าใครต้องการคฤหาสน์แน่ใจได้สิดี
 However, they could only buy it through legitimate means
อย่างไรก็ตามพวกเขาสามารถซื้อได้ด้วยวิธีที่ถูกต้องเท่านั้น
 If anyone dared to tear down the mansion, their entire family would be exterminated!   Wei Hui had once dispatched a huge number of people to secretly dig a tunnel into the mansion to get the thing hidden there
ถ้าใครกล้าที่จะรื้อคฤหาสน์ครอบครัวทั้งหมดของพวกเขาจะถูกกำจัด! 
 However, they were unable to find their way in despite all their efforts
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถหาทางของพวกเขาในแม้จะมีความพยายามของพวกเขา
 In fact, pursuing his goal caused tens of his men to perish in the past few years!   He had gone through numerous ordeals before he found out that the only way into the mansion was through the front gate
ในความเป็นจริงการไล่ตามเป้าหมายของเขาทำให้หลายสิบคนของเขาพินาศในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา! 
 It was impossible to enter from any other direction!   After so many years, Wei Hui felt that the original owner’s family should have stopped paying attention to the situation here
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้ามาจากทิศทางอื่น! 
 Coincidentally, Bei Feng had also returned, causing him to think that it was a good chance
บังเอิญเบยงฮองก็กลับมาทำให้เขาคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดี
   ‘Soon! The day I regain the honor of our Wei family is not far off!’ Wei Hui thought solemnly as he lit three incense sticks before the altar and stuck them on the incense burner
‘เร็ว ๆ นี้! 
   One hundred years ago, the Wei family was a well-known martial family
หนึ่งร้อยปีก่อนครอบครัวของ Wei เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียง
 However, they were almost wiped out by the Great Qing Dynasty that year
อย่างไรก็ตามพวกเขาเกือบถูกเช็ดออกโดยราชวงศ์ชิงที่ยิ่งใหญ่ในปีนั้น
 Only Wei Hui’s branch family managed to survive
เฉพาะสาขาของ Wei Hui เท่านั้นที่สามารถเอาชีวิตรอดได้
   It was a pity that their legacy was incomplete
มันเป็นความสงสารที่มรดกของพวกเขาไม่สมบูรณ์
 For the past few generations, the highest cultivation level that their Wei family practitioners could reach was the peak level of the Inner Strength realm
ในช่วงสองสามสามสามศตวรรษที่ผ่านมาระดับการเพาะปลูกที่สูงที่สุดที่ผู้ประกอบการในครอบครัวของพวกเขาสามารถเข้าถึงได้คือระดับสูงสุดของอาณาจักรพลังภายใน
 Nobody was able to take a single step further and breakthrough to the next realm
ไม่มีใครสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีกและก้าวสู่อนาคตอันใกล้
 It was only on his deathbed that Wei Hui’s father finally revealed an astonishing secret!   One hundred years ago, although the Wei Family was at its peak and appeared to have basked in unrivalled glory, it was so only on the surface
มันเป็นเพียงช่วงล่างที่พ่อของ Wei Hui เปิดเผยความลับที่น่าอัศจรรย์! 
   At that time, Wei Hui’s family was not even a part of the main family
ในเวลานั้นครอบครัวของเหว่ยฮุยไม่ใช่ส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่
 They were only an insignificant branch family, and had no access to secrets of that level
พวกเขาเป็นเพียงครอบครัวสาขาที่ไม่สำคัญและไม่มีทางเข้าถึงความลับในระดับนั้น
   The only reason Wei Hui’s father came to know about this secret was because an elder from the main family had revealed it to Wei Hui’s great-grandfather with his dying breath
เหตุผลเดียวที่ทำให้พ่อของ Wei Hui รู้เรื่องความลับนี้ก็เพราะผู้สูงอายุจากครอบครัวใหญ่ได้เปิดเผยกับคุณปู่ของ Wei Hui ด้วยลมหายใจที่กำลังจะตาย
   However, he did not manage to reveal the entirety of the secret before he passed away
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถเปิดเผยความลับทั้งหมดก่อนที่เขาจะจากไป
 Thus, the exact location of the secret remained a mystery
ดังนั้นตำแหน่งที่แน่นอนของความลับยังคงเป็นความลึกลับ
 Furthermore, that period of time was one of wars and chaos
นอกจากนี้ระยะเวลาดังกล่าวเป็นหนึ่งในสงครามและความวุ่นวาย
 Thus, Wei Hui’s great-grandfather ended up leaving the continent with the whole branch family
ดังนั้นปู่ย่าตายายของ Wei Hui จึงออกจากทวีปไปกับครอบครัวสาขาทั้งหมด
   By the time everything passed, the only thing left behind in Wei Hui’s father’s possession was the dilapidated old map
เมื่อถึงเวลาที่ทุกอย่างผ่านไปสิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่ในความครอบครองของพ่อของ Wei Hui คือแผนที่เก่าที่ทรุดโทรม
 Wei Hui’s father spent his entire lifetime searching for the location marked on the map, but was ultimately unsuccessful
พ่อของ Wei Hui ใช้เวลาตลอดชีวิตในการค้นหาตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ แต่ไม่ประสบความสำเร็จในที่สุด
   Wei Hui was the third generation to inherit the map and the knowledge of the secret
Wei Hui เป็นคนรุ่นที่สามที่สืบทอดแผนที่และรู้ถึงความลับ
 Perhaps it was due to fate, or perhaps it was just luck, but it was Wei Hui who finally managed to find the place where that thing was hidden!   ***   "Uncle Xia, you know that I’ve started a private restaurant business right? The business is doing pretty well right now
บางทีอาจเป็นเพราะโชคชะตาหรือบางทีอาจเป็นแค่โชค แต่ Wei Hui ก็สามารถหาสถานที่ที่ซ่อนอยู่ได้! 
 However, my place is a bit remote indeed
แต่สถานที่ของฉันเป็นบิตห่างไกลแน่นอน
 Most people are unable to find their way in, and it’s a little troublesome for me to come out and fetch them every time
คนส่วนใหญ่ไม่สามารถหาทางเข้ามาได้และทำให้ฉันลำบากเล็กน้อยที่จะออกมาและเรียกพวกเขาทุกครั้ง
 Right now, I’m looking for someone to help me bring the guests to my place… Uncle Xia, do you know anyone suitable for this job?"   Bei Feng went to Xia Zhen’s shop and, after chatting with him for a bit, quickly brought up the main issue
ตอนนี้ฉันกำลังมองหาใครสักคนที่จะช่วยฉันพาแขกไปที่บ้านของฉัน ... ลุงเซียงคุณรู้หรือไม่ว่าใครเหมาะกับงานนี้? "เบยงฮยองไปที่ร้านเซี่ยเห็นและหลังจากคุยกับเขาสักหน่อย 
   "Hmm… there is indeed one guy who might be able to help
"อืม ... จริงๆแล้วมีผู้ชายคนหนึ่งที่อาจจะช่วยได้
 He’s not very bright, but there should be no problem with him if his only responsibility is to lead customers to your place
เขาไม่สดใสมาก แต่ก็ไม่ควรมีปัญหากับเขาหากความรับผิดชอบเฉพาะของเขาคือการนำลูกค้าไปยังสถานที่ของคุณ
 There’s no need for any monetary remunerations either
ไม่จำเป็นต้องมีค่าตอบแทนใด ๆ
 You just need to take care of his meals and lodging
คุณเพียงแค่ต้องดูแลอาหารและที่พักของเขา
 Besides, he can also do some simple chores for you if there’s nothing going on," Xia Zhen pondered deeply for a while before he thought of a certain young lad
นอกจากนี้เขายังสามารถทำงานที่เรียบง่ายให้กับคุณได้อีกถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "Xia Zhen ครุ่นคิดลึก ๆ ก่อนที่เขาจะนึกถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
   "That’s fine, he just needs to lead the way for my customers," Bei Feng did not consider it for long
"ดีแล้วเขาแค่ต้องการนำทางลูกค้าของฉัน" เบยงฮยอกไม่คิดว่าจะนาน
 Although, judging from the other’s words, the guy Xia Zhen recommended might not be the brightest bulb in the box, it’s not like he’s a complete fool, right? A simple task like leading the way for guests shouldn’t be a problem
แม้ว่าการตัดสินจากคำพูดของคนอื่นคนที่แต่งตัวประหลาด Xia Zhen แนะนำอาจจะไม่ได้เป็นหลอดไฟที่สว่างที่สุดในกล่องก็ไม่ชอบเขาเป็นคนโง่สมบูรณ์ใช่มั้ย? 
   "Great, wait a moment, I’ll call him over," Xia Zhen put his tools down and immediately went out of the shop
"ดีรอสักครู่ฉันจะเรียกเขาว่า" Xia Zhen ใส่เครื่องมือของเขาลงและทันทีที่ออกไปจากร้าน
   Bei Feng did not need to wait long
Bei Feng ไม่จำเป็นต้องรอนาน
 Xia Zhen returned in no time, leading a stout guy with him
Xia Zhen กลับมาในไม่ช้านำคนที่แต่งตัวประหลาดอ้วนกับเขา
   ‘Wow! So tall! So muscular!’ That was the first thought that flashed through Bei Feng’s mind
'ว้าว! 
   That guy was taller than Xia Zhen by at least a few heads!   One should know that Xia Zhen was not a short person at all! He was around 1
ผู้ชายตัวนั้นสูงกว่าเซียนเซยนอย่างน้อยสองสามครั้ง! 
8-meters-tall
8 เมตรสูง
 Yet, this fellow seemed to be at least 2
แต่เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะมีอย่างน้อย 2 คน
3-meters-tall!   Other than that, his body was massive and well-built! Even his arms were thicker than Bei Feng’s thighs!   "This is the guy
3 เมตรสูง! 
 He’s called Bai Xiang
เขาเรียกว่า Bai Xiang
 This kid used to be pretty smart… however, his parents passed away in a car accident when he was only fifteen years old
เด็กคนนี้เคยฉลาดมาก ... แต่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่ออายุแค่สิบห้าปีเท่านั้น
 From then on, he became a little abnormal in the head
จากนั้นเขาก็กลายเป็นความผิดปกติเล็กน้อยในหัว
 The poor boy had lived till now relying on the kindness and support of the villagers," Xia Zhen whispered into Bei Feng’s ear
เด็กชายที่น่าสงสารอาศัยอยู่จนถึงตอนนี้พึ่งพาความเมตตาและการสนับสนุนจากชาวบ้าน "Xia Zhen กระซิบเข้าหู Bei Feng
   "En
"En
 He’ll do," Bei Feng nodded his head and said
เขาจะทำ "เบยงฮย็อบพยักหน้าและพูด
   "Bai Xiang, come over here
"Bai Xiang มาที่นี่
 This person will be your boss from now on
คนนี้จะเป็นเจ้านายของคุณนับจากนี้เป็นต้นไป
 You must do your work well
คุณต้องทำงานให้ดี
 Understood?"   Xia Zhen craned his neck as he looked up and instructed Bai Xiang
เข้าใจไหม "เซียะเห๋ง Zhen craned คอของเขาในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นและสั่ง Bai Xiang
   "Bo… boss," Bai Xiang scratched his head in a honest and straightforward manner, walked forward and greeted Bei Feng
"บ่อ ... เจ้านาย" Bai Xiang เกาหัวของเขาด้วยความซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาเดินไปข้างหน้าและทักทาย Bei Feng
   "Mn
"Mn
 Your job is to wait at Uncle Xia’s shop
งานของคุณคือต้องรอที่ร้านของลุงเซ่
 When a customer comes here, you just need to bring them to my house
เมื่อลูกค้ามาที่นี่คุณต้องนำพวกเขาไปที่บ้านของฉัน
 Okay?"   Bei Feng said lightly
เอาล่ะ? "เบยงฮยองกล่าวเบา ๆ
 He did not seem to look down on or despise Bai Xiang because he was different
ดูเหมือนเขาจะมองลงไปหรือไม่ดูถูกใบเซียงเพราะเขาแตกต่างกัน
   "Ok
"ตกลง
 But, I don’t know where your house is…"   Perhaps because Bai Xiang noticed the kindness in Bei Feng’s voice, he became more relaxed with his speech
แต่ฉันไม่ทราบว่าบ้านของคุณอยู่ที่ไหน ... "บางทีอาจเป็นเพราะ Bai Xiang สังเกตเห็นความกรุณาในเสียงของเบยงฮยองเขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกับคำพูดของเขา
 At the very least, he was not stuttering anymore
อย่างน้อยที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดติดอ่างอีกต่อไป
   "Let’s go, I’ll bring you there now," Bei Feng got up after pondering for a moment
"ไปเถอะฉันจะพาคุณไปที่นั่นตอนนี้" เบยงฮยก็ลุกขึ้นยืนหลังจากขบคิดสักครู่แล้ว
 He had nothing else to do right now anyway
ตอนนี้เขาไม่มีอะไรที่จะทำอะไรได้อีกแล้ว
 After bidding farewell to Xia Zhen, he took Bai Xiang with him
หลังจากได้รับการอำลา Xia Zhen เขาได้หยิบ Bai Xiang มากับเขา
   As soon as they reached the old mansion, Bei Feng went into the kitchen and started cooking, letting Bai Xiang return to the village to await customers
ทันทีที่พวกเขามาถึงคฤหาสน์เก่า Bei Feng เดินเข้าไปในห้องครัวและเริ่มทำอาหารเพื่อให้ Bai Xiang กลับมาที่หมู่บ้านเพื่อรอคอยลูกค้า
   ***   Qin Yun was one of many members of the chat group Bei Feng had created and, today, he finally managed to make a reservation
*** ฉินหยุนเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มสนทนาที่เบยงฮวงสร้างขึ้นและในวันนี้เขาก็สามารถจองห้องพักได้
 Not willing to lose even one second, he immediately called a few of his friends and rushed to Qing Ling Village excitedly
ไม่เต็มใจที่จะสูญเสียแม้แต่หนึ่งวินาทีเขาเรียกเพื่อนของเขาไม่กี่คนและรีบวิ่งไปที่ Qing Ling Village อย่างตื่นเต้น
   "Oh? There’s a new message," Qin Yun took out his mobile phone and looked at the WeChat message
"โอ้มีข้อความใหม่" ฉินหยุนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและมองไปที่ข้อความ WeChat
   "What’s the matter?"   The other guys were not in their best condition, spirit-wise
"เกิดอะไรขึ้น?" 
 They were going to sleep until 11 a
พวกเขากำลังจะนอนหลับไปจนถึง 11 a
m
ม.
 or 12 p
หรือ 12 p
m since they did not need to go to work that day
เนื่องจากพวกเขาไม่จำเป็นต้องไปทำงานในวันนั้น
 However, in the end, they were still forced to wake up at 9
อย่างไรก็ตามในตอนท้ายพวกเขายังคงบังคับให้ตื่นขึ้นมาที่ 9
30 a
30 a
m
ม.
   In addition, they had been riding in a car for around two hours
นอกจากนี้พวกเขายังเคยนั่งรถประมาณสองชั่วโมง
 Thus, it was no wonder that their groggy brains weren’t working too well at that moment
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยว่าสมองที่หยดของพวกเขาไม่ได้ทำงานได้ดีในขณะนั้น
   "The boss told us to look for a custom furniture store
เจ้านายบอกให้เราหาที่เก็บเฟอร์นิเจอร์ที่กำหนดเอง
 There will be someone there to fetch us," Qin Yun finished reading the message, lifted his head and said
จะมีใครบางคนพาเราไป "Qin Yun อ่านข้อความเสร็จแล้วยกศีรษะขึ้นและกล่าวว่า
   "Alright, then let’s look for it quickly
"เอาล่ะเรามาดูกันเร็ว ๆ
 We can rest a bit after we find the place," the other guys said
เราสามารถพักผ่อนสักหน่อยได้หลังจากที่เราพบที่แห่งนี้ "คนอื่น ๆ กล่าว
   "Boss, we came here following the instructions of the private restaurant’s Boss Bei Feng
"เจ้านายเรามาที่นี่ตามคำแนะนำของ Boss Boss Bei Feng ของร้านอาหารส่วนตัว
 He said that there would be someone here to fetch us…" Qin Yun walked into the shop
เขาบอกว่าจะมีใครบางคนพาเราไป ... "ฉินหยุนเดินเข้าไปในร้าน
   "Oh
"โอ้
 Bai Xiang! The guests are here
Bai Xiang! 
 Bring them to Bei Feng’s house!" Xia Zhen turned around and called loudly into the shop
นำพวกเขาไปที่บ้านของเบยงฮวง! "เซ่อเซ่หันไปรอบ ๆ และเรียกเสียงดังเข้าไปในร้าน
   "You guys, follow me," responding to the call, a gigantic figure emerged from the store, a honest smile on his face
"พวกคุณตามฉันไป" ตอบสนองต่อการโทรร่างยักษ์โผล่ออกมาจากร้านค้ารอยยิ้มที่ซื่อสัตย์บนใบหน้าของเขา
   ‘Woah! Impressive! I’d like to see who still dares to say that arms can never be thicker than thighs!’ The light smile on Qin Yun’s face froze, as he looked up at Bai Xiang who seemed to be smiling grimly at them
‘ว้าว! 
 All of a sudden, he felt the ground beneath his feet soften…   Somehow, the obviously honest smile on Bai Xiang’s face became an ugly and ferocious scowl in Qin Yun and his friends’ eyes
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าพื้นดินใต้เท้าของเขานุ่มนวลขึ้น ... อย่างใดรอยยิ้มที่ซื่อสัตย์อย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าของ Bai Xiang กลายเป็นคนขี้ขลาดน่าเกลียดและดุร้ายในฉินหยุนและดวงตาของเพื่อนของเขา