Chapter 67 Chapter 67: The Village Floors Are So Slippery… Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu As he looked at Mystics Two and Three trying their best to learn, Bei Feng also nodded with approval
Translate: AstralGhost Editor: Kurisu เมื่อเขามอง Mystics Two and Three พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเรียนรู้ Bei Feng ก็พยักหน้าด้วยความเห็นชอบ
 Although their progress was not as fast, they at least won in terms of effort
แม้ว่าความคืบหน้าของพวกเขาไม่เร็วเท่าไหร่พวกเขาก็ได้รับชัยชนะอย่างน้อยที่สุดในแง่ของความพยายาม
 The backs of the duo were already soaked in sweat, but they still persisted in practicing, over and over again
ด้านหลังของคู่ถูกแช่ด้วยเหงื่อแล้ว แต่พวกเขายังคงยืนกรานที่จะฝึกซ้อมอยู่เรื่อย ๆ
 Bei Feng, as a person who had also begun the same way, knew well how difficult it was to cultivate Minor Illumination Breathing Technique
Bei Feng เป็นคนที่ได้เริ่มต้นด้วยวิธีเดียวกันรู้ดีว่ามันยากที่จะปลูกฝังเทคนิคการหายใจไมเนอร์ลุก
 "Alright, we’ll stop here for today
"เอาล่ะเราจะหยุดที่นี่ในวันนี้
" He
"เขา
stopped the three
หยุดสาม
 The Bei Feng Guards were different from him
กองกำลัง Bei Feng Guards ต่างจากเขา
 They did not have the support of the Blood Origin Fruit, and would not be able to endure such long practice sessions
พวกเขาไม่ได้รับการสนับสนุนจาก Blood Origin Fruit และจะไม่สามารถทนต่อการฝึกซ้อมได้เป็นเวลานาน
 Being hardworking was one thing, but to go beyond was as wrong as to fall short
การทำงานหนักเป็นสิ่งหนึ่ง แต่การก้าวไปไกลเกินกว่าจะผิดพลาด
 If the practice was too long and went beyond what one’s body could handle, hidden injuries would appear
หากการฝึกซ้อมยาวเกินไปและเกินกว่าที่ร่างกายของคนคนใดคนหนึ่งจะจัดการได้จะมีการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่
 "Yes, boss!" Mystic Two and Three immediately stopped
"ครับเจ้านาย!" 
 Their entire bodies were aching, and their heads were so light that they felt like they were walking on air as they followed Bei Feng down the mountain
ร่างทั้งร่างของพวกเขาน่าปวดหัวและศีรษะของพวกเขาอ่อนแอมากจนรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังเดินขึ้นไปบนอากาศขณะที่พวกเขาเดินลงไปตามภูเขาเบยงฮวง
 Bei Feng did not slow down to wait for the three Bei Feng Guards
Bei Feng ไม่ได้ชะลอการรอสาม Bei Feng Guards
 Although he seemed to be walking very leisurely, every step actually carried him two meters forward
ถึงแม้เขาจะเดินสบาย ๆ ทุกก้าวก็เดินไปข้างหน้าสองเมตร
 Very quickly, the three Bei Feng Guards found that they were unable to keep up with him, and could only watch as he disappeared rapidly into the distance   Mystic One and the rest took the opportunity to take a rest to catch their breaths before slowly continuing on their way
ได้อย่างรวดเร็วทั้งสาม Bei Feng Guards พบว่าพวกเขาไม่สามารถให้ทันกับเขาและสามารถดูเฉพาะเมื่อเขาหายไปอย่างรวดเร็วในระยะไกล Mystic หนึ่งและส่วนที่เหลือได้ใช้โอกาสที่จะใช้เวลาที่เหลือเพื่อจับลมหายใจของพวกเขาก่อนที่จะค่อยๆดำเนินการต่อใน 
 By the time the three Bei Feng Guards returned to the old mansion, Bei Feng had already finished preparing lunch
เมื่อถึงเวลาที่ทั้งสามนาย Bei Feng Guards กลับมาที่คฤหาสน์เก่า Bei Feng ได้เตรียมอาหารกลางวันเสร็จแล้ว
 To Bei Feng, the saying that a gentlemen should stay clear of the kitchen spoke of an extremely ridiculous notion
กับเบยงฮยอกกล่าวว่าสุภาพบุรุษควรอยู่ห่างจากห้องครัวพูดถึงความคิดที่ไร้สาระมาก
 In contrast, he actually found cooking to be a form of enjoyment
ในทางตรงกันข้ามเขาก็พบว่าการทำอาหารเป็นรูปแบบของความเพลิดเพลิน
 During his latest period of idleness, Bei Feng had spent much time picking up new cooking recipes to improve his skills
ในระหว่างช่วงเวลาแห่งความเกียจคร้านล่าสุด Bei Feng ได้ใช้เวลามากในการหยิบสูตรการทำอาหารใหม่ ๆ เพื่อพัฒนาทักษะของเขา
 But while he had committed these cooking methods to memory, he hadn’t had the chance to try them out yet
แต่ในขณะที่เขาได้ทำวิธีการปรุงอาหารเหล่านี้ไปยังหน่วยความจำเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะลองพวกเขายัง
 As for his chat group, a number of people had already sent their deposits to his account
สำหรับกลุ่มสนทนาของเขาผู้คนจำนวนมากได้ส่งเงินเข้าบัญชีของตนแล้ว
 In addition, there was a lot of questions for him
นอกจากนี้ยังมีคำถามมากมายสำหรับเขา
 "I’ve already sent the deposit
"ฉันได้ส่งเงินมัดจำแล้ว
 When can we eat?" "Hello?" "Boss, if you’re here, can you please say something?" "F*ck, could this entire thing be a scam?" Bei Feng had completely forgotten about the message he had posted on the chat earlier
เมื่อไหร่ที่เราสามารถกินได้? "" สวัสดีครับ "" เจ้านายถ้าคุณอยู่ที่นี่คุณช่วยกรุณาพูดอะไรได้ไหม? "" F * ck อาจเป็นเรื่องหลอกลวงได้หรือไม่? "เบยงฮยองลืมเรื่องข้อความ 
 It was almost noon, and all the guests were beginning to grow anxious
เกือบเที่ยงแล้วแขกทุกคนก็เริ่มกังวลใจ
 "Please arrive at Qingling Village which is at the foot of Mt
"กรุณามาถึงหมู่บ้าน Qingling ที่อยู่เชิงเขา Mt
 Qingling by 6 pm
Qingling เวลา 18.00 น
 Dinner will be from 6 to 8 pm," Bei Feng sent
อาหารค่ำจะเป็นตั้งแต่ 6 ถึง 20:00 "Bei Feng ส่ง
 There was a total of five tables reserved for this evening
มีโต๊ะห้าโต๊ะไว้สำหรับเย็นนี้
 But Bei Feng had not started the restaurant with the thought of serving this many guests
แต่เบยงฮยองไม่ได้เริ่มต้นร้านอาหารด้วยความคิดที่จะให้บริการกับแขกจำนวนมากนี้
 Because of that, he suddenly found that he was lacking both space and seats! Mystics Two and Three were immediately dispatched to purchase two more sets of tables and stools, and were also instructed them to place them in the yard
ด้วยเหตุนี้เขาก็พบว่าเขาขาดพื้นที่และที่นั่ง! 
 *** Wang Hu was a dealer in the business of construction materials
*** วังหู่เป็นตัวแทนจำหน่ายในธุรกิจวัสดุก่อสร้าง
 With the way the economy was, business was getting harder to find these days
ด้วยวิธีการทางเศรษฐกิจธุรกิจกำลังเริ่มยากขึ้นเรื่อย ๆ ในวันนี้
 For the sake of just a single big deal, he had already expended an entire half month of effort! The deal he had his eyes on was one with a reputed property company
เพื่อประโยชน์ในการจัดการเรื่องใหญ่เพียงอย่างเดียวเขาใช้จ่ายไปแล้วครึ่งเดือน! 
 There were talks about their plans to construct a new housing estate; such a large project required a mountain of construction materials
มีการพูดถึงแผนการสร้างที่อยู่อาศัยใหม่ 
 A large undertaking like this was understandably, a piece of fat, juicy meat in Wang Hu’s eyes
งานที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่ายเนื้อไขมันฉ่ำในสายตาของวังหู
 If he succeeded in signing the contract with them to be their official supplier, he would get enough commission so that he would not need to worry about money at all for the next 10 years! But throughout all their discussions, the other party had never accepted his proposal, nor had they rejected it
ถ้าเขาประสบความสำเร็จในการลงนามในสัญญากับพวกเขาเพื่อเป็นผู้จัดจำหน่ายอย่างเป็นทางการของพวกเขาเขาจะได้รับค่าคอมมิชชั่นเพียงพอเพื่อที่เขาจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเงินทั้งหมดสำหรับ 10 ปีข้างหน้า! 
 Just like that, Wang Hu was kept suspended in the middle, unsure of whether he should persist or give up
เช่นเดียวกับที่วังฮู่ถูกระงับอยู่กลางไม่แน่ใจว่าเขาควรจะยังคงมีอยู่หรือไม่ยอมแพ้
 To be honest, his business model was not at all impressive
ความซื่อสัตย์โมเดลธุรกิจของเขาไม่ได้น่าประทับใจเลย
 He was also clearly not the only person who had eyes on this juicy slab of meat
นอกจากนี้เขายังไม่ได้เป็นคนเดียวที่มองเห็นแผ่นเนื้อฉ่ำนี้
 Other, more powerful dealerships were also trying to obtain the contract! Although he had the character ‘Hu’ in his name, Wang Hu was not the least bit sloppy when it came to work
ตัวแทนจำหน่ายอื่น ๆ ที่มีอำนาจมากขึ้นยังพยายามที่จะได้รับสัญญา! 
 He knew that there was no way he could come out on top against those powerful competitors in terms of strength, but he could still compete in other areas! [1] Wang Hu had learned from people close to President Ma that the latter enjoyed a slew of activities, including horseback riding, archery and golf
เขารู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะสามารถก้าวขึ้นมาต่อสู้กับคู่แข่งที่ทรงพลังเหล่านี้ได้ในแง่ของความแข็งแกร่ง แต่เขาก็ยังสามารถแข่งขันในด้านอื่นได้! 
 So, he would go out of his way to ‘bump’ into him at all those areas
ดังนั้นเขาจะออกไปในทางของเขาที่จะ 'ชน' เข้าไปในตัวเขาในทุกพื้นที่เหล่านั้น
 The amount of money he spent on this task was not low
จำนวนเงินที่เขาใช้ไปในงานนี้ไม่น้อย
 But other than having a slightly closer relationship with the man, he didn’t achieve anything else
แต่นอกเหนือจากการมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดเล็กน้อยกับชายคนนั้นเขาไม่ประสบความสำเร็จอย่างอื่น
 "President Ma’s technique is getting better and better!" Standing in the middle of a vast green plain, Wang Hu grabbed a bottle of Evian mineral water and walked over to a plumpy man, a radiant smile on his face
"เทคนิคของประธานาธิบดีมาซ่ากำลังดีขึ้นและดีขึ้น!" 
 "Glug, glug… hai, I was much better when I was young
"Glug, glug ... สองฉันดีมากตอนที่ยังเยาว์วัย
" Ma Ming smiled lightly as he replied in a humble tone
"แม่หมิงยิ้มเบา ๆ ขณะที่เขาตอบด้วยน้ำเสียงต่ำต้อย
 But who was Wang Hu? He was great at reading people
แต่ใครคือวังฮุ่ย? 
 How could he miss the smug look hidden under the other’s humble words? He hurriedly followed up in a flattering tone, "That’s not true, a good sword never gets dull; President Ma’s skills are in fact more exquisite after being polished by the sands of time
เขาจะพลาดรอยยิ้มที่ซ่อนอยู่ภายใต้คำต่ำต้อยของคนอื่นได้อย่างไร? 
 It’s definitely not something an inexperienced youngster can compare with!" "Right, the reason you came to look for me today should not be to just play golf with me right? As someone who was able to obtain his current position, Ma Ming was also quite good at reading people
มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กหนุ่มมือใหม่สามารถเปรียบเทียบได้! "" ใช่เหตุผลที่คุณต้องมาหาฉันในวันนี้ไม่ควรที่จะเล่นกอล์ฟกับฉันใช่มั้ย? 
 He knew what the business was, but still deliberately asked
เขารู้ว่าธุรกิจเป็นอย่างไร แต่ยังคงต้องถามโดยเจตนา
 "Haha, I’m indeed unable to hide anything from President Ma
"ฮ่าฮฉันจริง ๆ แล้วไม่สามารถซ่อนอะไรจากประธานาธิบดีแม่ได้
 Alright, I’ve reserved a table for a meal, and was hoping that President Ma could join me
เอาล่ะฉันจองโต๊ะไว้ทานอาหารแล้วหวังว่าประธานาธิบดีมะจะเข้าร่วมกับฉัน
"   Wang Hu appeared relaxed, but his heart was actually thumping wildly in his chest
"วังฮุนรู้สึกผ่อนคลาย แต่หัวใจเต้นแรงอย่างท่วมท้นในอก
 With Ma Ming’s intellect, he should be able to guess his intentions
ด้วยความเฉลียวฉลาดของหม่องหมิงเขาควรจะคาดเดาความตั้งใจของเขาได้
 Chinese people liked to discuss business over a meal, so now that he had extended an official invitation to Ma Ming for a meal, it was obviously to talk about the deal
คนจีนชอบคุยธุรกิจกันมากกว่ามื้ออาหารดังนั้นตอนนี้ที่เขาได้ยื่นคำเชิญอย่างเป็นทางการไปยังหม่องหมิงเพื่อรับประทานอาหารมันก็เห็นได้ชัดว่าจะพูดถึงข้อตกลง
 "Ok
"ตกลง
" A brief silence hung around the two before Ma Ming finally nodded his head
"ความเงียบเงียบ ๆ สองรอบก่อนที่หม่อมหมิงพยักหน้า
 The reason he agreed was because he felt that the person before him was really not bad, in terms of character and sincerity
เหตุผลที่เขาเห็นด้วยก็เพราะเขารู้สึกว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่แย่จริงๆในแง่ของตัวละครและความจริงใจ
 "Great! How’s 4 pm? I’ll come over and pick you up
"ดีหน่อยตอน 4 โมงเย็นฉันจะมาหาคุณ
" Wang Hu was over the moon with joy
วังฮัออยู่เหนือดวงจันทร์ด้วยความปิติยินดี
 The thing he was most worried about was that Ma Ming would not even give him a chance
สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดก็คือมาหมิงไม่ได้ให้โอกาสเขา
 From the looks of things now, there still was hope! One of Ma Ming’s greatest hobbies was actually eating
จากรูปลักษณ์ของสิ่งต่างๆตอนนี้ยังคงมีความหวัง! 
 Flying creatures, water creatures, running or crawling creatures… as long as it was edible, he had tasted everything at least once!   As a result, his palate had become very sensitive
สิ่งมีชีวิตที่บินสัตว์น้ำวิ่งหรือคลานสัตว์ ... ตราบเท่าที่มันกินได้เขาได้ลิ้มรสทุกอย่างอย่างน้อยหนึ่งครั้ง! 
 Ordinary food could not enter his eyes at all
อาหารสามัญไม่สามารถเข้าตาได้เลย
 Wang Hu could only hope that the food at Bei Feng’s Private Restaurant would be good
วังฮัก็หวังเพียงอย่างเดียวว่าอาหารที่ภัตตาคารส่วนตัวของ Bei Feng จะดี
 ‘Even Wang Jian goes there to eat, so it shouldn’t be too bad…’ At this point, he could only cross his fingers and reassure himself repeatedly
'แม้แต่วัง Jian ไปที่นั่นเพื่อกินอาหารดังนั้นมันไม่ควรเลวร้ายอะไร ... ' เมื่อมาถึงจุดนี้เขาสามารถข้ามนิ้วของเขาและยืนยันตัวเองได้บ่อยๆ
 This Bei Feng's private restaurant was the best choice he had, as well as his last chance
ร้านอาหารส่วนตัวของ Bei Feng เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเขาเช่นเดียวกับโอกาสสุดท้ายของเขา
 Wang Hu could not find a better alternative
วังฮั้วไม่สามารถหาทางเลือกที่ดีกว่าได้
 *** The fact that a complete stranger had placed all his hopes and career in his hands was completely unknown to Bei Feng who had spent the entire afternoon practicing Minor Illumination Breathing Technique, attempting to create his martial technique
*** ความจริงที่ว่าคนแปลกหน้าที่สมบูรณ์ได้วางความหวังและอาชีพของเขาไว้ในมือของเขาก็ไม่เป็นที่รู้จักอย่างสมบูรณ์แก่ Bei Feng ผู้ซึ่งได้ใช้เวลาช่วงบ่ายทั้งหมดที่ฝึกเทคนิคการหายใจแบบ Minor Illumination เพื่อพยายามสร้างเทคนิคการต่อสู้ของเขา
 Before long, his phone started ringing and, after a brief conversation, Mystic Two was sent to the village to recieve the guests
ไม่นานหลังจากนั้นโทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นและหลังจากการสนทนาสั้น ๆ Mystic Two ถูกส่งไปยังหมู่บ้านเพื่อรับแขก
 But even as he ended the first call, his phone started ringing again
แต่แม้ขณะที่เขาโทรเข้าสายแรกโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีก
 It was all from his customers
ทั้งหมดนี้เป็นของลูกค้าของเขา
 Shaking his head in annoyance, Bei Feng simply informed Mystic Two to gather all the guests and bring them back with him together
สั่นศีรษะของเขาด้วยความรังเกียจเบยงจุนก็บอก Mystic Two เพื่อรวบรวมแขกทุกคนและพาพวกเขากลับมาพร้อมกับเขาด้วยกัน
 As they walked along the dried mud path, Ma Ming and Wang Hu were all smiles, and were conversing jovially about how nice the air in the countryside was, and how refreshing it was to see such a breathtaking scenery
ขณะที่พวกเขาเดินไปตามเส้นทางโคลนแห้งแม่หมิงและวังฮุนต่างก็ยิ้มแย้มแจ่มใสและกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับความอบอุ่นของอากาศในชนบทและความสดชื่นของบรรยากาศที่น่าทึ่ง
 All was well until Ma Ming missed a step and fell heavily on his buttocks
ทุกอย่างก็ดีจนกระทั่งหม่องหมิงพลาดขั้นตอนและล้มลงบนก้นของเขา
 In that moment, he understood the saying, "The conspiracies in the city run deep, and I decided to return to the village
ในขณะนั้นเขาเข้าใจคำพูดว่า "การกบฏในเมืองดำเนินไปอย่างลึกซึ้งและฉันตัดสินใจที่จะกลับไปที่หมู่บ้าน
 But upon my return, I find that the village floors are slippery as well…" From that moment on, Ma Ming completely stopped talking and wore a black face all the way
แต่เมื่อกลับมาผมก็พบว่าพื้นของหมู่บ้านยังลื่นเหมือนกัน ... "ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาหม่อมเองก็หยุดพูดและสวมหน้าดำตลอดเวลา
 Wang Hu was panicking in his heart
วังฮู่ตื่นตระหนกในหัวใจของเขา
 He was half expecting Ma Ming to turn around and leave at any moment, rendering all his efforts useless
เขาหวังว่าแม่หมิงจะหันไปรอบ ๆ และออกจากบ้านได้ทุกขณะ
 "Mr
"นาย
 Wang, is this the place you’ve chosen for our meal? How come we’re still not there despite walking for so long?" Ma Ming could not help but ask after walking for over 20 minutes
วังนี้เป็นสถานที่ที่คุณเลือกสำหรับมื้ออาหารของเราหรือไม่? 
 "President Ma, we’ll be reaching in just a few more minutes
"ประธานาธิบดีแม่เราจะไปถึงภายในอีกไม่กี่นาที
 You have to trust me, the food here is the absolute best; you will definitely not be disappointed!" This was actually the first time Wang Hu was visiting the infamous and elusive restaurant of which the legends spoke
คุณต้องเชื่อใจฉันอาหารที่นี่เป็นที่ดีที่สุดแน่นอน; 
 Naturally, he had no freaking idea that such a long walk was required to reach the restaurant! But in that moment, Wang Hu displayed an extremely confident demeanor, as though he knew the road and food like the back of his hand
ธรรมชาติเขาไม่มีความคิดที่แปลกประหลาดว่าต้องเดินเป็นระยะทางไกลเพื่อไปถึงร้านอาหาร! 
   But he was actually shedding quiet tears in his heart, ‘F*ck, I’m in a real jam this time
แต่เขาก็หลั่งน้ำตาที่เงียบสงบในหัวใจของเขาว่า 'F * ck ฉันอยู่ในช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก
!’ "Oh, that better be the case, otherwise…" They were both people of intellect
! '"โอ้ดีกว่าจะเป็นกรณีมิฉะนั้น ... " พวกเขาทั้งสองคนของสติปัญญา
 Wang Hu obviously knew what it was that Ma Ming didn’t say
วังฮัวเห็นได้ชัดว่าหม่องหมิงไม่ได้พูดอะไร
 "We’re here," Mystic Two stopped in front of the old mansion, turned around and said in a bland voice
"เราอยู่ที่นี่" Mystic Two หยุดอยู่หน้าคฤหาสน์เก่าหันกลับมาและพูดด้วยเสียงอ่อน ๆ
 Throughout the journey, Mystic Two had not deigned to open his mouth at all
ตลอดการเดินทาง Mystic Two ไม่ได้ตัดสินใจที่จะเปิดปากของเขาเลย
 He simply could not understand the mind of his boss
เขาไม่เข้าใจจิตใจของเจ้านายของเขา
 He couldn’t fathom why a powerful person like boss would bother to do useless things like this
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่มีพลังเช่นเจ้านายจึงต้องกังวลกับการทำสิ่งไร้ประโยชน์เช่นนี้
 Perhaps he was simply too bored? As for the group of guests at the back, they were currently whispering to each other, expressing their dissatisfaction about the location of this private restaurant
บางทีเขาอาจเบื่อมากเกินไป? 
 All of them were of the same opinion: the place was too f*cking remote!   The group could not help but let out a collective sigh of relief as they looked at the old mansion before them
พวกเขาทั้งหมดมีความเห็นเช่นเดียวกัน: สถานที่ดังเกินไป * cking ระยะไกล! 
 After so much hardship, they had finally reached the restaurant! "Boss, the guests are here!" Mystic Two announced as he stepped through the gate
หลังจากความยากลำบากมากพวกเขาก็มาถึงร้านอาหาร! 
 "En, you can go and rest first
"คุณสามารถไปและพักผ่อนได้ก่อน
" Bei Feng nodded his head as he led the group of people to the tables in the yard
เบยองฮฮักพยักศีรษะขณะที่เขานำกลุ่มคนไปที่โต๊ะในสนาม
 [1] TL/N: The Chinese word for sloppy is 马虎, i
[1] TL / N: คำภาษาจีนสำหรับเลอะเทอะคือ马虎, i
e
อี
 Ma Hu
Ma Hu
 Hu is spelled the same in Wang Hu’s name
Hu สะกดเหมือนกันในชื่อของวังหู