Chapter 1 Chapter 1 – Leaving Home Tie Zhu was sitting on the side of a little road in the village, looking at the blue sky in a daze
บทที่ 1 บทที่ 1 - ออกจากบ้าน Tie Zhu นั่งอยู่ข้างถนนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านมองท้องฟ้าสีครามในความงุนงง
 Tie Zhu was not his real name, but due to having a weak body since he was little, his father was afraid he wouldn’t be able to keep him alive and gave him this traditional nickname
Tie Zhu ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา แต่เนื่องจากมีร่างกายอ่อนแอตั้งแต่อายุน้อยพ่อของเขากลัวว่าเขาจะไม่สามารถทำให้เขามีชีวิตอยู่และให้ชื่อเล่นแบบนี้แก่เขาได้
 His real name was Wang Lin
ชื่อจริงของเขาคือวังหลิน
 The Wang family was considered a big family name in the area, a family of carpenters
ครอบครัววังได้รับการพิจารณาเป็นชื่อครอบครัวใหญ่ในพื้นที่ครอบครัวของช่างไม้
 The Wang family was well known in the area, and owned a number of shops that sold wood products
ครอบครัววังเป็นที่รู้จักกันดีในพื้นที่และเป็นเจ้าของร้านค้าจำนวนมากที่ขายผลิตภัณฑ์จากไม้
 Tie Zhu’s father was the second son of the family
พ่อของ Tie Zhu เป็นลูกชายคนที่สองของครอบครัว
 He was born from a concubine, therefore, he couldn’t take over the family business, so he left the house after he got married and settled in this village
เขาเกิดมาจากภรรยาน้อยเพราะฉะนั้นเขาไม่สามารถทำธุรกิจของครอบครัวได้ดังนั้นเขาจึงออกจากบ้านหลังจากที่เขาแต่งงานและตั้งรกรากอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้
 However, due to his father being a skilled carpenter, Tie Zhu’s family was pretty well off, not having to worry about food or clothes
อย่างไรก็ตามเนื่องจากบิดาของเขาเป็นช่างไม้ที่มีฝีมือครอบครัวของ Tie Zhu จึงทำผลงานได้ดีไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้า
 They were well respected within the village
พวกเขาเป็นที่นับหน้าถือตาในหมู่บ้าน
 Tie Zhu had always been very intelligent since he was little
Tie Zhu เคยฉลาดมาตั้งแต่ยังเล็ก ๆ
 He loved to read books and had a lot of ideas
เขาชอบอ่านหนังสือและมีไอเดียมากมาย
 Almost everyone in the village agreed that he was a prodigy
เกือบทุกคนในหมู่บ้านเห็นด้วยว่าเขาเป็นอัจฉริยะ
 Every time his father heard someone praise Tie Zhu, the wrinkles on his face would fade and he would reveal a happy smile
ทุกครั้งที่พ่อของเขาได้ยินคนที่สรรเสริญ Tie Zhu รอยย่นบนใบหน้าของเขาจะจางหายไปและเขาจะเปิดเผยรอยยิ้มที่มีความสุข
 His mother cared for him a lot
แม่ของเขาให้ความสำคัญกับเขามาก
 One could say that he had grown up in his parents’ love
หนึ่งอาจกล่าวได้ว่าเขาเติบโตขึ้นมาในความรักของพ่อแม่
 He knew that his parents had high expectations of him
เขารู้ว่าพ่อแม่ของเขามีความคาดหวังสูงของเขา
 Other children his age were all working in the fields, while he sat at home reading
เด็กคนอื่น ๆ อายุของเขากำลังทำงานอยู่ในทุ่งนาทั้งหมดขณะที่เขานั่งอ่านหนังสือที่บ้าน
 As one reads more, ideas come naturally
ในฐานะที่เป็นคนอ่านมากขึ้นความคิดมาตามธรรมชาติ
 He yearned for the world outside of the village
เขาปรารถนาให้โลกภายนอกหมู่บ้าน
 Tie Zhu raised his head, looked at the end of the road, let out a sigh, closed his book, got up, and walked home
Tie Zhu ยกศีรษะมองไปที่ปลายถนนให้ถอนหายใจถอนหนังสือของเขาลุกขึ้นและเดินกลับบ้าน
 His father was sitting in the courtyard
พ่อของเขานั่งอยู่ที่ลาน
 Holding a pipe, he took a deep breath and said, “Tie Zhu, how goes your studies?” as Tie Zhu walked through the door
ถือท่อหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวว่า "Tie Zhu การศึกษาของคุณเป็นอย่างไร?" ขณะที่ Tie Zhu เดินผ่านประตู
 Tie Zhu muttered a few words as he passed by
Tie Zhu พึมพำคำไม่กี่คำในขณะที่เขาเดินผ่านไป
 His father shook the ashes out of his pipe, rose up, and said, “Tie Zhu, you have to study properly
พ่อของเขาส่ายขี้เถ้าออกจากท่อของเขาลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า "Tie Zhu คุณต้องเรียนอย่างถูกต้อง
 Next year is the district exam
ปีถัดไปคือการสอบของตำบล
 Whether you have a future or not will all depend on this exam, don’t end up like me, who will spend my entire life in a village
ไม่ว่าคุณจะมีอนาคตหรือไม่ทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับการสอบครั้งนี้ไม่จบสิ้นอย่างฉันใครจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตของฉันในหมู่บ้าน
” “Honey, you complain about this every day
"" น้ำผึ้งคุณบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกวัน
 If you ask me, our Tie Zhu will definitely pass the exam!” Tie Zhu’s mother carried over some food and set it on the table
ถ้าคุณถามฉัน Tie Zhu ของเราจะผ่านการสอบได้อย่างแน่นอน! "แม่ของ Zhu Tie ถืออาหารและวางไว้บนโต๊ะ
 She gestured at the two to come and eat
เธอท่าทางให้ทั้งสองคนมากิน
 Tie Zhu responded with a sound, then sat down and casually ate a few mouthfuls
Tie Zhu ตอบโต้ด้วยเสียงจากนั้นก็นั่งลงและตั้งใจกินคำสองสามคำ
 His mother affectionately looked at him and passed him the few pieces of meat there were
แม่ของเขามองเขาอย่างสนิทสนมและส่งเนื้อที่กี่ชิ้นให้เขา
 “Dad, is Fourth Uncle almost here?” Tie Zhu asked, as he raised his head
"พ่อเป็นลุงที่สี่อยู่ที่นี่หรือเปล่า?" Tie Zhu ถามขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น
 “Calculating the time, it should be within these next few days
"การคำนวณเวลามันควรจะอยู่ภายในไม่กี่วันต่อไปนี้
 Your fourth uncle is more successful than your father
ลุงที่สี่ของคุณประสบความสำเร็จมากกว่าคุณพ่อ
 Hey, Tie Zhu’s mom, have the mountain dishes prepared for Fourth Uncle all been packed?” The moment Tie Zhu’s father mentioned Fourth Uncle, there was a hint of sadness on his face
Hey, Tie Zhu's แม่มีจานภูเขาเตรียมไว้สำหรับลุงที่สี่ทั้งหมดถูกบรรจุหรือไม่ "ขณะ Tie Zhu ของพ่อกล่าวถึงลุงที่สี่มีร่องรอยของความโศกเศร้าบนใบหน้าของเขา
 His mom nodded and emotionally said, “Tie Zhu, your fourth uncle is a very good person
แม่ของเขาพยักหน้าและอารมณ์บอกว่า "Tie Zhu ลุงที่สี่เป็นคนดีมาก
 In these past few years, it was all thanks to him that your father’s wood carvings have stayed at a good price
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทุกคนต้องขอบคุณเขาว่าการแกะสลักไม้ของบิดาของคุณได้อยู่ในราคาที่ดี
 If you are able to achieve success, don’t forget to repay your fourth uncle
หากคุณสามารถประสบความสำเร็จได้อย่าลืมที่จะชำระคืนลุงของคุณด้วย
” As Tie Zhu’s mom was talking, the sound of a horse was heard outside the door
"ขณะที่แม่ของ Tie Zhu กำลังพูดอยู่ได้ยินเสียงม้าที่ได้ยินข้างนอกประตู
 Following the sound of the horse drawn carriage, a hearty laugh could be heard
หลังจากได้ยินเสียงม้าลากแล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมาย
 “Second Brother, open the door!” Tie Zhu was surprised
"พี่ชายคนที่สองเปิดประตู!" Tie Zhu รู้สึกประหลาดใจ
 He immediately rushed to open the main gate
เขารีบวิ่งไปเปิดประตูใหญ่
 He saw a strong middle aged man with bright eyes standing outside
เขาเห็นชายวัยกลางคนที่แข็งแกร่งและมีดวงตาสดใสยืนข้างนอก
 He called out Tie Zhu’s name, laughed, and rubbed Tie Zhu’s head
เขาเรียกชื่อของ Tie Zhu หัวเราะและลูบหัว Tie Zhu
 Smiling, he said, “Tie Zhu, I only haven’t seen you in half a year and you have grown taller again
ยิ้มเขากล่าวว่า "Tie Zhu, ฉันไม่ได้เห็นคุณในครึ่งปีและคุณได้เติบโตขึ้นอีกครั้งสูง
” Tie Zhu’s parents immediately stood up
พ่อแม่ของ Tie Zhu ลุกขึ้นยืนทันที
 His father, smiling, said, “Fourth Brother, I figured it was about time you arrived
พ่อของเขายิ้มกล่าวว่า "บราเดอร์ที่สี่ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับเวลาที่คุณมาถึง
 Hurry inside
รีบเข้าไปข้างใน
 Tie Zhu, why haven’t you gotten a chair for your fourth uncle yet?” Tie Zhu happily agreed
Tie Zhu ทำไมคุณถึงยังไม่ได้เก้าอี้สำหรับลุงที่สี่ของคุณหรือ? "Tie Zhu เห็นด้วยอย่างเห็นได้ชัด
 He hurried back into the house, took out a chair, and placed it next to the dining table
เขารีบกลับเข้าไปในบ้านเอาเก้าอี้ออกวางไว้ข้างโต๊ะอาหาร
 He carefully wiped it with his sleeves while looking hopefully at the middle-aged man
เขาเช็ดถูด้วยแขนของเขาอย่างระมัดระวังขณะที่มองไปที่ชายวัยกลางคนหวัง
 The middle-aged man winked in his direction and jokingly said, “Tie Zhu, since when were you so diligent? I remember the last time I was here, you were not like this
ชายวัยกลางคนกำบังในทิศทางของเขาและพูดติดตลกว่า "Tie Zhu ตั้งแต่ตอนที่คุณขยันขันแข็ง? 
” Tie Zhu’s father glanced at Tie Zhu and said, “This little rascal was just inquiring about when you would arrive
พ่อของ Tie Zhu เหลือบมอง Tie Zhu และพูดว่า "คนขี้โกงตัวน้อยคนนี้ถามคำถามเกี่ยวกับเวลาที่คุณจะมาถึง
” The middle age man saw Tie Zhu blushing and laughingly said, “Tie Zhu, your fourth uncle hasn’t forgotten his promise to you
"ชายวัยกลางคนเห็น Tie Zhu แดงและหัวเราะกล่าวว่า" Tie Zhu ลุงที่สี่ไม่ลืมคำมั่นสัญญากับคุณ
” After he finished speaking, he took out two books and placed them on the table
"หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้วเขาหยิบหนังสือสองเล่มออกวางไว้บนโต๊ะ
 Tie Zhu excitedly cheered, then flipped through the books
Tie Zhu ตื่นเต้นอย่างร่าเริงจากนั้นพลิกดูหนังสือ
 He could barely contain his excitement
เขาแทบจะไม่มีความตื่นเต้นของเขา
 Tie Zhu’s mom kindly glanced at her son and said to the middle-aged man, “Fourth Brother, your older brother is always thinking of you
แม่ของ Tie Zhu ร่าเริงมองไปที่ลูกชายของเธอและพูดกับชายวัยกลางคนว่า "พี่ชายคนที่สี่พี่ชายของคุณมักจะคิดถึงคุณ
 This time, you should stay for a few days
คราวนี้คุณควรจะอยู่อีกสองสามวัน
” The middle-aged man shook his head and said, “Second Sister-in-Law, there are many matters to attend to in the family these days
"ชายวัยกลางคนส่ายหัวและพูดว่า" น้องสาวที่สองมีหลายเรื่องที่ต้องดูแลในครอบครัวทุกวันนี้
 I must head home early tomorrow morning
ฉันต้องกลับบ้านเช้าวันพรุ่งนี้เช้า
 After this busy time, I’ll come back and see you guys
หลังจากเวลาว่างนี้ฉันจะกลับมาเจอพวกคุณ
” He gave his second brother a regretful look
"เขาให้พี่ชายคนที่สองดูน่าเศร้า
 Tie Zhu’s father sighed, saying, “Don’t listen to my wife
พ่อของ Tie Zhu ถอนหายใจกล่าวว่า "อย่าฟังภรรยาของฉัน
 Properly pack the goods tomorrow
บรรจุสินค้าในวันพรุ่งนี้อย่างถูกต้อง
 The family’s matters are more important
เรื่องของครอบครัวมีความสำคัญมากขึ้น
 We can meet next time
เราสามารถพบกันครั้งต่อไป
” The middle aged man looked at Tie Zhu’s father and asked, “Second Brother, Tie Zhu is 15 years old, yes?” Tie Zhu’s father nodded and said, “After this year, this little rascal is going to be 16
"ชายวัยกลางคนมองไปที่พ่อของ Tie Zhu และถามว่า" พี่ชายคนที่สอง Tie Zhu มีอายุ 15 ปีใช่หรือไม่? "พ่อของ Tie Zhu พยักหน้าและกล่าวว่า" หลังจากปีนี้น้องสาวตัวน้อยคนนี้จะอายุ 16 ปี
 In a flash, more than 10 years has quickly passed by
ในระยะเวลามากกว่า 10 ปีได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
” He look at his son dotingly
"เขามองไปที่ลูกชายของเขาอย่างดุเดือด
 The middle-aged man pondered for a while and said, in a serious tone, “Second Brother, Second Sister-in-Law, I have something to tell you: the Heng Yue Sect is taking in disciple
ชายวัยกลางคนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงว่า "พี่ชายคนที่สองน้องสาวที่สองของฉันฉันมีเรื่องที่จะบอกคุณ: Heng Yue Sect กำลังสละในศิษย์
 This year, the family has three recommendation slots and I received one of them
ในปีนี้ครอบครัวมีช่องคำแนะนำสามช่องและฉันได้รับหนึ่งในนั้น
” Tie Zhu’s father was stunned and said, with a pale face, “Heng Yue Sect? But the Heng Yue Sect is full of immortals
พ่อของ Tie Zhu ตะลึงและพูดด้วยใบหน้าอ่อน ๆ "Heng Yue Sect? 
” The middle-aged man smiled, nodded, and said, “Second Brother, it is that very immortal sect! Our family is still a prominent one in the area and has the qualifications to recommend potential disciples
"ชายวัยกลางคนยิ้มให้พยักหน้าและตรัสว่า" พี่น้องที่ 2 นี่เป็นนิกายที่เป็นอมตะมาก! 
 You know my boy, he can’t really study, but is good with swords and knives
คุณรู้ว่าเด็กผู้ชายของฉันเขาไม่สามารถจริงๆการศึกษา แต่เป็นสิ่งที่ดีด้วยดาบและมีด
 I doubt the immortal sect will take my son
ฉันสงสัยว่านิกายอมตะจะพาลูกชายของฉัน
 This spot is really precious
จุดนี้มีค่ามาก
 I know Tie Zhu has been very smart since he was little and has always loved to study
ฉันรู้ว่า Tie Zhu เป็นคนฉลาดมากตั้งแต่เขายังเล็กอยู่และเคยรักการศึกษาอยู่เสมอ
 He might have a chance
เขาอาจจะมีโอกาส
” Tie Zhu’s mother felt delighted and said, “Fourth Brother this … this …” The middle-aged man rubbed Tie Zhu’s head and said, “Second Brother, Second Sister-in-Law, from my view, let this matter be settled
"แม่ของ Tie Zhu รู้สึกดีใจมากและพูดว่า" พี่ชายคนที่สี่คนนี้ ... คนนี้ ... "ชายวัยกลางคนถูหัว Tie Zhu และพูดว่า" พี่ชายคนที่สองน้องสาวที่สองจากมุมมองของฉัน
 Let Tie Zhu try; if he really gets accepted, it is his fortune
ลองผูก Zhu ลอง; 
” Tie Zhu confusedly looked at his parents and his fourth uncle
"Tie Zhu สับสนมองไปที่พ่อแม่ของเขาและลุงที่สี่ของเขา
 He wasn’t able to understand what was going on
เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้
 “Immortals? What are immortals?” Tie Zhu softly and hesitantly asked
“อมตะ? 
The middle-aged man’s face turned serious
ใบหน้าของชายวัยกลางคนหันมาจริงจัง
 Looking at Tie Zhu, he said, “Tie Zhu, immortals are those who can fly in the sky, and are simply not something us mortals can understand
มองไปที่ Tie Zhu เขากล่าวว่า "Tie Zhu, immortals คือผู้ที่สามารถบินได้บนท้องฟ้าและไม่ใช่แค่สิ่งที่มนุษย์เราสามารถเข้าใจได้
”Tie Zhu grew curious of immortals
"Tie Zhu เริ่มสงสัยเรื่องอมตะ
 Tie Zhu’s father excitedly got up, pulled Tie Zhu’s mom, and bowed to the middle-aged man
พ่อของ Tie Zhu ได้ตื่นเต้นลุกขึ้นดึงแม่ของ Tie Zhu และกราบทูลชายวัยกลางคน
 The middle-aged man quickly pulled them up and sincerely said, “Second Brother, what are you doing? My mother died early
ชายวัยกลางคนดึงพวกเขาอย่างรวดเร็วและพูดอย่างจริงใจว่า "พี่ชายคนที่สองคุณทำอะไรอยู่? 
 If it wasn’t for Second Brother’s mother taking care of me, I wouldn’t be here today
ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของบราเดอร์ที่สองดูแลฉันฉันคงจะไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้
 Tie Zhu is my nephew and this is the least I can do
Tie Zhu เป็นหลานชายของฉันและเป็นอย่างน้อยฉันสามารถทำได้
” Tie Zhu’s father started crying
พ่อของ Tie Zhu เริ่มร้องไห้
 He heavily patted the middle-aged man’s back, nodded his head, and sternly said to Tie Zhu, “Remember, Wang Lin, never forget what your fourth uncle has done for us or else I will not consider you my son!” Tie Zhu’s heart trembled
เขาตบเบา ๆ ชายวัยกลางคนพยักหน้าและตึงต่อ Tie Zhu ว่า "อย่าลืมว่าวังหลินอย่าลืมว่าลุงคนที่สี่ของคุณทำอะไรให้เราหรือมิฉะนั้นก็จะไม่คิดว่าคุณเป็นลูกของฉัน" Tie Zhu's 
 Although he was ignorant towards immortals, he could tell from parent’s expressions that they viewed this matter with great importance
แม้ว่าเขาจะไม่รู้เรื่องอมตะ แต่เขาก็สามารถบอกได้จากการแสดงออกของพ่อแม่ว่าพวกเขามองเรื่องนี้ด้วยความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง
 He knelt in front of his fourth uncle and kowtowed a few times
เขาคุกเข่าอยู่หน้าลุงที่สี่และสบถสองสามครั้ง
 The middle-aged man pulled up Tie Zhu and praised him
ชายวัยกลางคนดึง Tie Zhu และยกย่องเขา
 “Good child
"เด็กดี
 You get ready and I’ll pick you up at the end of the month
คุณพร้อมแล้วและจะรับคุณเมื่อสิ้นเดือน
” That night, Tie Zhu went to bed early
"คืนนั้นไทกู่ไปนอนเร็ว ๆ นี้
 He could still hear sounds from his father and fourth uncle
เขายังคงได้ยินเสียงจากพ่อและลุงที่สี่
 Father was very happy
พ่อมีความสุขมาก
 Even though he rarely drank, he had to drink a few cups with Fourth Uncle today
แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยดื่มเหล้าเขาก็ต้องดื่มถ้วยกับลุงที่สี่ในวันนี้
 Immortals, what were they? Tie Zhu’s heart was very excited
อมตะสิ่งที่พวกเขา? 
 He knew in his heart that this was an opportunity, an opportunity to see the outside world! Fourth Uncle left early the next morning
เขารู้ในใจว่านี่คือโอกาสโอกาสที่จะได้เห็นโลกภายนอก! 
 Tie Zhu and his parents saw him off at the village entrance
Tie Zhu และพ่อกับแม่เห็นเขาที่ประตูทางเข้าหมู่บ้าน
 On the way back, he noticed that his father looked a lot younger
ระหว่างทางกลับเขาสังเกตเห็นว่าพ่อของเขาดูอ่อนกว่าวัยมาก
 His eyes were filled with hope
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง
 The expectations in his eyes were much greater than the time he wanted Tie Zhu to pass the district exam
ความคาดหวังในสายตาของเขามากขึ้นกว่าเวลาที่เขาต้องการให้ Tie Zhu ผ่านการสอบของตำบล
 There was no secret in the village, even if it was how many pups a dog gave birth to
ไม่มีความลับในหมู่บ้านแม้ว่าจะมีลูกสุนัขกี่ตัวก็ตาม
 Everyone in the village would hear the news
ทุกคนในหมู่บ้านจะได้ยินข่าว
 Soon, everyone in the village knew the news from Tie Zhu’s mother and all the neighbors came in to visit
ในไม่ช้าทุกคนในหมู่บ้านรู้ข่าวจากแม่ของ Tie Zhu และเพื่อนบ้านทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชม
 Everyone’s eyes were different from before as they looked at Tie Zhu with envy and jealousy
สายตาของทุกคนต่างจากตอนก่อนที่พวกเขามองไปที่ Tie Zhu ด้วยความอิจฉาและความหึงหวง
 “The Wang family gave birth a good son
"ครอบครัววังให้กำเนิดบุตรที่ดี
 He has been accepted as a disciple of the Heng Yue Sect
เขาได้รับการยอมรับว่าเป็นศิษย์ของเฮงวุ้ย
” “I have watched this child, Tie Zhu, as he grew up! He was very smart since he was little
"ฉันได้เฝ้าดูเด็กคนนี้ Tie Zhu ในขณะที่เขาเติบโตขึ้นมา! 
 Now he is a Heng Yue Sect disciple
ตอนนี้เขาเป็นศิษย์ของ Heng Yue Sect
 He has a very promising future
เขามีอนาคตที่สดใสมาก
” “Tie Zhu, you have great talent! When you are successful in the future, don’t forget to come back and visit
"" Tie Zhu, คุณมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม! 
” These talks filled Tie Zhu’s ears, acting like Tie Zhu was already a Heng Yue Sect disciple
"การพูดคุยเหล่านี้เต็มไปด้วยหู Tie Zhu ทำตัวเหมือน Tie Zhu เป็นศิษย์ของ Heng Yue Sect
 Every time his parents heard it, they couldn’t stop smiling
ทุกครั้งที่พ่อแม่ของเขาได้ยินเช่นนี้พวกเขาก็ไม่สามารถยิ้มได้
 The wrinkles on their faces had lessened greatly
ริ้วรอยบนใบหน้าของพวกเขาลดลงอย่างมาก
 Whenever Tie Zhu would walk alone in the village, all of the villagers passionately asked him about this and that
เมื่อใดก็ตามที่ Tie Zhu เดินตามลำพังในหมู่บ้านชาวบ้านทุกคนก็ถามเขาเรื่องนี้อย่างกระตือรือร้น
 There were even people who told their kids to follow Tie Zhu as an example
มีแม้แต่คนที่บอกลูก ๆ ของพวกเขาให้ทำตาม Tie Zhu เป็นตัวอย่าง
Half a month passed by quickly
ครึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
 The news of Tie Zhu becoming a Heng Yue Sect disciple quickly spread
ข่าวเรื่อง Tie Zhu กลายเป็นสาวกของ Heng Yue Sect ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว
 All of the villagers nearby came to see Tie Zhu
ชาวบ้านทั้งหมดที่อยู่ใกล้ ๆ ได้มาดู Tie Zhu
 Everyone who came by brought gifts
ทุกคนที่มาด้วยของขวัญ
 Tie Zhu’s parents couldn’t reject them, but as they left, Tie’s Zhu’s parents planned return gifts
บิดามารดาของ Tie Zhu ไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้ แต่เมื่อพวกเขาออกไปพ่อแม่ของ Tie Zhu ก็ได้วางแผนของขวัญคืน
 According to Tie Zhu’s father, “Our son will be an immortal in the future, so he can’t owe any favors
ตามพ่อของ Tie Zhu "ลูกชายของเราจะเป็นอมตะในอนาคตดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเป็นที่โปรดปรานได้
 We will prepare return gifts for all the visitors
เราจะจัดเตรียมของขวัญคืนสำหรับผู้เข้าชมทั้งหมด
”Soon, the Wang family learned that Tie Zhu’s fourth uncle gave his son’s spot to Tie Zhu
"ในไม่ช้าครอบครัววังได้เรียนรู้ว่าลุงที่สี่ของ Tie Zhu ให้จุดที่ลูกชายของเขากับ Tie Zhu
 One after another, they came to congratulate him
พวกเขามาเพื่อแสดงความยินดีกับเขา
 Tie Zhu’s father attached great importance to the visiting relatives, as many of them used to look down on him in the past and drove him out of the family all those years ago
พ่อของ Tie Zhu ได้ให้ความสำคัญกับญาติผู้เยี่ยมชมเป็นอย่างมากเนื่องจากหลายคนเคยมองดูเขาในอดีตและขับไล่เขาออกจากครอบครัวตลอดหลายปีที่ผ่านมา
 Now that they were all coming to visit him, he swept away his sorrows
เมื่อเขามาเยี่ยมเยียนเขาแล้วเขาก็ได้ขจัดความทุกข์ยากของเขาเสีย
 He and Tie Zhu’s mother discussed a bit and decided to properly entertain everyone
เขาและแม่ของ Tie Zhu คุยกันเล็กน้อยและตัดสินใจที่จะให้ความบันเทิงแก่ทุกคนอย่างถูกต้อง
 They spent a fortune to hire the village teacher to write invitations to send to their relatives
พวกเขาใช้โชคในการจ้างครูในหมู่บ้านเพื่อเขียนคำเชิญเพื่อส่งให้ญาติพี่น้อง
 The village teacher didn’t want money, but wanted Tie Zhu to acknowledge that he grew up studying in his care
ครูหมู่บ้านไม่ต้องการเงิน แต่ต้องการให้ Tie Zhu ยอมรับว่าเขาเติบโตขึ้นมาเรียนอยู่ในความดูแลของเขา
 Tie Zhu had no objections as this was the truth
Tie Zhu ไม่มีการคัดค้านเพราะนี่เป็นความจริง
 After the invitations were sent to most of the Wang family members, there were so many people that Tie Zhu’s dad had to move the party’s location to the village square and set up a feast
หลังจากที่มีการส่งคำเชิญไปยังสมาชิกในครอบครัว Wang มากที่สุดมีคนจำนวนมากที่พ่อของ Tie Zhu ต้องย้ายที่ตั้งของพรรคไปยังจัตุรัสหมู่บ้านและจัดงานเลี้ยง
The villagers helped entertain the guests
ชาวบ้านช่วยสร้างความบันเทิงแก่แขก
 As they spoke to each other, they would praise Tie Zhu endlessly
ขณะที่พวกเขาพูดคุยกันพวกเขาจะสรรเสริญ Tie Zhu ตลอดไป
 Tie Zhu’s dad brought his wife and son to the village entrance to personally greet the guests and introduce each relative to Tie Zhu
พ่อของ Tie Zhu นำภรรยาและลูกชายมาที่ทางเข้าหมู่บ้านเพื่อทักทายแขกรับเชิญและแนะนำญาติพี่น้องแต่ละคนกับ Tie Zhu
 “This is your third grandfather
"นี่คือปู่ที่สามของคุณ
 When Father left the family, your third grandfather secretly helped a lot
เมื่อพ่อออกจากครอบครัวคุณปู่ที่สามช่วยแอบช่วยกันมาก
 Tie Zhu, you have to remember to repay his kindness,” Tie Zhu’s father said, as he helped a white-haired old man
Tie Zhu คุณต้องจำไว้ว่าจะตอบแทนความเมตตาของเขา "พ่อของ Tie Zhu กล่าวในขณะที่เขาช่วยชายชราคนหนึ่งที่มีผมสีขาว
 Tie Zhu quickly agreed
Tie Zhu เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว
 The old man looked at Tie Zhu and said, “Lao Er, time passes by so fast
ชายชรามองไปที่ Tie Zhu และพูดว่า "Lao Er เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
 Your son is already this big! He has better prospects than you
ลูกชายของคุณมีขนาดใหญ่แล้ว! 
 Tie Zhu’s father’s face was full of radiance
ใบหน้าของพ่อของ Zhu Zhu เต็มไปด้วยความสดชื่น
 He smiled, and said, “Third Grandfather, Tie Zhu has been smart ever since he was a kid
เขายิ้มและพูดว่า "คุณปู่ที่สาม Tie Zhu เคยเป็นคนฉลาดมาตั้งแต่เด็ก
 He was bound to be better than me
เขาต้องดีกว่าฉัน
 Take your time
ใช้เวลาของคุณ
 Wife, help support Third Grandfather
ภรรยาช่วยปู่สาม
” Tie Zhu’s mother quickly helped the old man walk toward the feast
"แม่ของ Zhu Tie ช่วยให้ชายชราเดินอย่างรวดเร็วไปงานเลี้ยง
 Seeing the old man leaving, Tie Zhu’s father let out a snort and said to Tie Zhu, “This old guy looked down on your dad and forced me away
เมื่อเห็นชายชราคนหนึ่งจากไปพ่อของ Zhu Tie Zhu ออกมาพูดกับ Tie Zhu ว่า "ชายชราคนนี้มองดูพ่อของคุณและบังคับให้ฉันไป
 Now that you have a good future, he comes to congratulate me
ตอนนี้คุณมีอนาคตที่ดีเขามาแสดงความยินดีกับผม
 He is just that kind of relative
เขาเป็นเพียงญาติแบบนั้น
” Tie Zhu cluelessly nodded and asked, “Is Fourth Uncle coming?” Tie Zhu’s father shook his head
"Tie Zhu ไม่ค่อยพยักหน้าและถามว่า" ลุงที่สี่มาไหม "พ่อของ Tie Zhu ส่ายหัว
 “Your fourth uncle sent a letter
ลุงที่สี่ของคุณส่งจดหมาย
 He won’t be able to come back until the end of the month
เขาจะไม่สามารถกลับมาได้จนกว่าจะสิ้นเดือน
” At that moment, another carriage arrived at the village entrance
"ในขณะนั้นรถคันอื่นมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน
 A 50-plus-year-old man came out
ชายวัย 50 ปีออกมา
 He looked at Tie Zhu’s father and said, “Lao Er, congratulations!” Tie Zhu’s father’s face turned complicated and said, “Big Brother!” The old man’s eyes swept across and looked at Tie Zhu
เขามองไปที่พ่อของ Tie Zhu และพูดว่า "Lao Er, ขอแสดงความยินดี!" ใบหน้าของ Tie Zhu เปลี่ยนไปและพูดว่า "Big Brother!" ดวงตาของชายชรากวาดข้ามและมองไปที่ Tie Zhu
 He smiled
เขายิ้ม
 “Lao Er, so this is your son? Not bad! Maybe he will really be selected
"Lao Er นี่เป็นลูกของคุณ? 
” Tie Zhu’s father frowned, stretched, and said, “Tie Zhu might not have much merit, but he is smart and loves to read books
พ่อของ Zhu Tie Zhu ขมวดคิ้วยืดออกและพูดว่า "Tie Zhu อาจไม่ได้รับบุญมากนัก แต่เขาฉลาดและชอบอ่านหนังสือ
 He is bound to be selected
เขาจะต้องเลือก
” “That is not necessarily true
"" นั่นไม่ใช่ความจริงอย่างแท้จริง
 When immortal sects look for disciples, there are very strict requirements
เมื่อนิกายอมตะมองหาสาวกมีข้อกำหนดที่เข้มงวดมาก
 I see this kid is very dumb
ฉันเห็นเด็กคนนี้เป็นใบ้มาก
 Going is a waste of time,” said a haughty voice from the carriage, as a 16 or 17 year old boy stepped out
จะเป็นเรื่องเสียเวลา "เสียงหัวเราะจากรถเมื่อเด็กชายอายุ 16 หรือ 17 ปีก้าวออกมา
 The young boy looked very pretty
เด็กหนุ่มดูสวยมาก
 He had eyebrows like scimitars, a face like Guan Yu, and eyes full of disdain
เขามีขนคิ้วเหมือนหน้ากากเหมือนหน้า Guan Yu และตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ
 Tie Zhu’s father glared at him and Wang Lin gave him a deep look, but didn’t say anything
พ่อของ Tie Zhu วูบวาบกับเขาและ Wang Lin ทำให้เขามองลึก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
 The old man’s face changed color and shouted, “Wang Zhuo, how can you be so rude?! This is your second uncle and your little brother Wang Lin, why haven’t you greeted them?!” He turned to Tie Zhu’s father and said, “My son’s speech is ugly
ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนสีและตะโกนว่า "วังจู้คุณเป็นคนหยาบคายได้อย่างไร!? 
 Lao Er, don’t mind him, but…” As he was talking, he suddenly turned and said, “But Lao Er, it is not a simple matter for these immortals to accept a disciple–it is a matter of fate
ลาวเอ่อไม่รังเกียจเขา แต่ ... "ขณะที่เขากำลังพูดอยู่เขาก็หันมาพูดว่า" แต่ลาวเอ่อไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเหล่าอมตะเหล่านี้ที่จะยอมรับศิษย์ - มันเป็นเรื่องของโชคชะตา
 This time, it’s because the Heng Yue Sect was very interested in my son that our Wang family was given three spots, including his
คราวนี้เป็นเพราะ Heng Yue Sect สนใจลูกชายของฉันมากว่าครอบครัว Wang ของเราได้รับสามจุด
” Tie Zhu’s father snorted and said, “If your son can do it, then my son will definitely be selected!”The youth laughed, not caring about the old man’s words
พ่อของ Tie Zhu สาบานและพูดว่า "ถ้าลูกชายของคุณสามารถทำมันได้แล้วลูกชายของฉันจะถูกเลือกอย่างแน่นอน!" เยาวชนหัวเราะไม่สนใจคำพูดของชายชรา
 With disdain, he said, “So, you are Second Uncle
ด้วยความรังเกียจเขาพูดว่า "งั้นคุณเป็นลุงที่สอง
 I suggest you don’t be so optimistic
ผมขอแนะนำให้คุณอย่ามองโลกในแง่ดี
 The way of cultivation is very complex, and only one in ten thousand people can even learn it
วิธีการเพาะปลูกมีความซับซ้อนมากและมีเพียงหนึ่งในหมื่นคนที่สามารถเรียนรู้ได้
 How can he compete with me, who, while not being an official disciple yet, was personally selected by an immortal teacher?” The old man’s face flashed with a color of pride, “scolded” the youth, and brought him toward the feast
เขาสามารถแข่งขันกับฉันได้อย่างไรขณะที่ยังไม่ได้เป็นศิษย์อย่างเป็นทางการได้รับการคัดเลือกโดยครูผู้เป็นอมตะด้วยตัวเอง "ใบหน้าของชายชรากระพริบด้วยสีสันแห่งความภาคภูมิใจ" ตรัสว่า "เยาวชนและพาเขาไปสู่งานเลี้ยง
 “Tie Zhu, don’t worry
"Tie Zhu ไม่ต้องเป็นห่วง
 Even if you are not selected, it doesn’t matter
แม้ว่าคุณจะไม่ได้เลือก แต่ก็ไม่สำคัญหรอก
 There is always the district exam next year
ในปีหน้ามีการสอบวัดเขตอยู่เสมอ
” Tie Zhu’s father earnestly said, after suppressing his anger
พ่อของ Tie Zhu พูดอย่างจริงจังหลังจากที่ปราบปรามความโกรธของเขา
 Wang Lin confidently whispered, “Dad, don’t worry
วังยาวหลั่งกระซิบ "พ่ออย่ากังวล
 I’ll be selected!” Tie Zhu’s dad gently patted his son’s shoulder
ฉันจะถูกเลือก! "พ่อของ Tie Zhu เบา ๆ สะบัดลูกชายของเขา
 His eyes were filled with rays of hope
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรังสีแห่งความหวัง
 One after another, they greeted a lot of relatives
พวกเขาทักทายญาติหลายคน
 Tie Zhu’s father took him back to the feast
พ่อของ Tie Zhu พาเขากลับไปที่งานเลี้ยง
 In front of them was a bustling scene of people celebrating
ด้านหน้าของพวกเขาเป็นฉากคึกคักของผู้คนที่เฉลิมฉลอง
 Tie Zhu’s father cried out, “My dear relatives, my fellow villagers, I, Wang Tianshui, am not a very cultured man and don’t have much to say, but today, I’m very happy because my son has a chance to become a Heng Yue Sect disciple
พ่อของ Tie Zhu ร้องไห้ออกมาว่า "ญาติที่รักของฉันชาวบ้านฉันฉัน Wang Tianshui ไม่ใช่คนที่มีวัฒนธรรมมากและไม่มีอะไรจะพูดได้ แต่วันนี้ฉันมีความสุขมากเพราะลูกชายของฉันมีโอกาสที่จะ 
 This is the happiest moment of my life
นี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน
 I won’t say more, but thank you all for coming
ฉันจะไม่พูดอะไรมาก แต่ขอขอบคุณทุกท่านที่มา
” He raised his cup and drained it of the wine within
"เขายกถ้วยของเขาและระบายน้ำองุ่นภายใน
 “Lao Er, your son has been very smart ever since he was little
"Lao Er ลูกชายของคุณฉลาดมากนับตั้งแต่เขายังน้อย
 He will definitely be selected like Wang Zhu’s son and become an immortal
แน่นอนเขาจะถูกเลือกให้เป็นลูกชายของวังจู้และกลายเป็นอมตะ
” “Second Brother, having a son like Tie Zhu, you have not lived your life in vain
"" พี่ชายคนที่สองมีลูกชายคนหนึ่งชื่อ Tie Zhu คุณไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างไร้ผล
 In the future, all you have to do is wait to enjoy the good fortune
ในอนาคตสิ่งที่คุณต้องทำคือรอที่จะได้รับความโชคดี
” “Tie Zhu, you must make your father proud! This time, no matter what, you must enter the Heng Yue Sect!” There were numerous bright scenes everywhere
"" Tie Zhu คุณต้องทำให้พ่อของคุณภูมิใจ! 
 The sounds of celebration came from all sides, but there were many people, like Wang Zhuo’s father, who on the surface was giving his congratulations, but in his heart had always looked down upon his brother and his brother’s son
เสียงของการเฉลิมฉลองมาจากทุกด้าน แต่ก็มีคนมากมายเช่นพ่อของ Wang Zhuo ผู้ซึ่งได้แสดงความยินดีกับพื้นผิวของเขา แต่ในใจของเขามองดูพี่ชายและน้องชายของเขาตลอดเวลา
 He looked at his son, and then at Tie Zhu
เขามองไปที่ลูกชายของเขาและต่อมาที่ Tie Zhu
 He felt very dissatisfied
เขารู้สึกไม่พอใจมาก
 Fourth Brother’s actions were outside of his expectations, but as the immortals weren’t blind, there was no way Tie Zhu would be selected
การกระทำของบราเดอร์ที่สี่อยู่นอกความคาดหวังของเขา แต่เมื่ออมตะไม่ตาบอดไม่มีทางที่จะผูกไท่จู้ได้
 People passed by, one by one
คนที่เดินผ่านทีละคน
 Tie Zhu’s father pulled Tie Zhu around from table to table to give a toast and introduce various unknown relatives to him
พ่อของ Tie Zhu ดึง Tie Zhu ออกจากโต๊ะเพื่อให้ขนมปังและแนะนำญาติที่ไม่คุ้นเคยกับเขา
 Today, Tie Zhu’s father drank a lot of wine
วันนี้พ่อของ Tie Zhu ดื่มเหล้ามาก
 He was never this well regarded
เขาไม่เคยได้รับการยกย่องเป็นอย่างดี
 The feast lasted until it was very late and everyone started to head home
งานเลี้ยงกินเวลาจนถึงเวลาที่สายมากและทุกคนก็เริ่มมุ่งหน้ากลับบ้าน
 Before leaving, and still with a look of contempt, Wang Zhuo, while no one noticed, whispered to Tie Zhu, “Little fool, you won’t be selected
ก่อนที่จะออกและยังคงมีรูปลักษณ์ของการดูถูกวัง Zhuo ในขณะที่ไม่มีใครสังเกตเห็นกระซิบกับ Tie Zhu "คนโง่น้อยคุณจะไม่ได้รับเลือก
 You don’t have the ability
คุณไม่มีความสามารถ
” He left with his father as he displayed a smile full of contempt
"เขาทิ้งไว้กับพ่อของเขาขณะที่เขาแสดงรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
 After returning home, Tie Zhu lied on his bed
หลังจากกลับมาถึงบ้าน Tie Zhu นอนอยู่บนเตียง
 He secretly decided in his heart that he must be selected no matter what! Half a month passed by quickly
เขาตัดสินใจอย่างลับๆในใจว่าเขาจะต้องได้รับการคัดเลือกไม่ว่าจะเป็นอะไร! 
 Today, Tie Zhu’s fourth uncle arrived in a carriage
วันนี้ลุงที่ 4 ของ Tie Zhu มาถึงรถ
Tie Zhu’s parents quickly welcomed him inside
พ่อแม่ของ Tie Zhu รีบเข้ามาต้อนรับเขา
 The middle-aged man washed his face and hurriedly said, “Second Brother, Second Sister-in-Law, I can’t stay long this time
ชายวัยกลางคนล้างหน้าและรีบกล่าวว่า "พี่ชายคนที่สองน้องสาวที่สองฉันไม่สามารถอยู่ได้นาน
 I’m taking Tie Zhu and leaving
ฉันใช้ Tie Zhu และออกไป
 The Heng Yue Sect will arrive to pick up the potential disciples tomorrow morning
เสด็จพระราชดำเนินไปหาสาวกที่มีโอกาสพรุ่งนี้เช้าวันพรุ่งนี้
” Tie Zhu’s father was stunned
พ่อของ Tie Zhu ตะลึง
 A trace of sadness appeared on his face
มีรอยแห่งความเศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขา
 He firmly said, “Fine
เขาพูดอย่างแน่นหนาว่า "ดี
 Tie Zhu, follow your fourth uncle
Tie Zhu ตามลุงคนที่สี่ของคุณ
 If you are selected, study dutifully at the Heng Yue Sect
ถ้าคุณได้รับการคัดเลือกให้ศึกษาอย่างมีคุณธรรมที่ Heng Yue Sect
 However, if you aren’t selected, don’t worry and come back home
อย่างไรก็ตามถ้าคุณไม่ได้เลือกไม่ต้องกังวลและกลับมาที่บ้าน
” Tie Zhu, not wanting to leave his parents, nodded heavily
"Tie Zhu ไม่ต้องการทิ้งพ่อแม่ของเขาพยักหน้าอย่างหนัก
 His mother took out a parcel from the room and lovingly said, “Tie Zhu, listen to your fourth uncle and don’t cause any trouble; the outside is not the same as home
แม่ของเขาหยิบหีบห่อออกจากห้องและพูดด้วยความรักว่า "Tie Zhu ฟังลุงคนที่สี่และไม่ทำให้เกิดปัญหาใด ๆ 
 You must have patience
คุณต้องมีความอดทน
 Mother has prepared you some new clothes
แม่ได้เตรียมเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้คุณ
 Also, there are some of your favorite, baked sweet potatoes
นอกจากนี้ยังมีขนมหวานอบกรอบที่คุณโปรดปราน
 Mother will miss you
แม่จะคิดถึงคุณ
 If you are not selected, just come back
หากคุณไม่ได้เลือกเพียงกลับมา
” As Tie Zhu’s mom was talking, tears began appearing in her eyes
"ขณะที่แม่ของ Tie Zhu กำลังพูดน้ำตาเริ่มปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ
 Tie Zhu had never left the village ever since he was born
Tie Zhu ไม่เคยออกจากหมู่บ้านมาตั้งแต่เกิดมา
 This was his first time leaving
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาออกเดินทาง
 Fourth Uncle emotionally said, “Tie Zhu, you must be selected to make your parents proud
ลุงที่สี่กล่าวว่า "Tie Zhu คุณต้องเลือกให้พ่อแม่ของคุณภูมิใจ
 Second Brother, Second Sister-in-Law, the family will have a big celebration in a few days, so I am too busy today
บราเดอร์ที่สองน้องสาวที่สองในครอบครัวจะมีการเฉลิมฉลองใหญ่ภายในสองสามวันดังนั้นวันนี้ฉันก็ยุ่งมาก
 Tomorrow, I’ll pick you guys up
พรุ่งนี้ฉันจะเลือกพวกคุณขึ้น
 The results for the three candidates should be out by then
ผลลัพธ์สำหรับสามผู้สมัครควรจะออกแล้ว
” He quickly pulled Tie Zhu onto the carriage, whipped the horse, and set off
"เขารีบดึงไทผูกไว้บนรถม้าวิปปิ้งม้าและออกเดินทาง
 With tears in their eyes, Tie Zhu’s parents stared at the carriage as it quickly disappeared into the distance
ด้วยน้ำตาในสายตาพ่อแม่ของ Tie Zhu มองจ้องรถขณะที่มันหายไปอย่างรวดเร็ว
 “Tie Zhu has never left home before
"Tie Zhu ไม่เคยออกจากบ้านมาก่อน
 Will he be bullied?” Tie Zhu’s mom said, while biting her lip
เขาจะถูกรังแกหรือไม่? "แม่ของ Tie Zhu กล่าวขณะกัดริมฝีปาก
 Her eyes were filled with sadness
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า
 “He has grown up and has to deal with his own fortune
"เขาโตขึ้นและต้องรับมือกับโชคชะตาของตัวเอง
” Tie Zhu’s father picked up his pipe and inhaled deeply
พ่อของ Tie Zhu หยิบท่อขึ้นและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
 More wrinkles appeared on his face
ริ้วรอยบนใบหน้าของเขา