Chapter 14 Chapter 14 – Unexpected Transformation   Wang Lin felt warmth in his heart
บทที่ 14 บทที่ 14 - การแปลงที่ไม่คาดคิด Wang Lin รู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ
 For the past month, he had to get used to people deriding him
ในช่วงเดือนที่ผ่านมาเขาต้องรู้จักกับคนที่เยาะเย้ยเขา
 Now that he was back home, he felt the warmth of his parents
ตอนนี้เขากลับมาถึงบ้านแล้วรู้สึกอบอุ่นจากพ่อแม่
 “Second brother, Wang Lin is really an immortal disciple
"น้องชายคนที่สองวังหลินเป็นศิษย์อมตะจริงๆ
 Your sixth brother is blind and said a few harsh words
พี่ชายที่หกของคุณตาบอดและพูดคำหยาบคายบางคำ
 I hope brother won’t take it too serious
ฉันหวังว่าน้องชายจะไม่เอาจริงเอาจังเกินไป
 You know me, I have a sharp tongue, but a soft heart
คุณรู้ฉันฉันมีลิ้นคม แต่หัวใจที่อ่อนนุ่ม
 It was all for Wang Lin’s own good
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ Wang Lin ทำไว้
” “Second sister in law, when I told my daughter that I didn’t betroth her, she panicked and said that she absolutely must marry your family’s Tie Zhu
"" น้องสาวที่สองเมื่อฉันบอกลูกสาวว่าฉันไม่หมั้นเธอเธอตกใจและบอกว่าเธอต้องแต่งงานกับครอบครัวของคุณ Tie Zhu
 Let us settle this marriage
ให้เราแต่งงานกันเถอะ
” “Lao Er, your fifth uncle is old
"Lao Er, ลุงที่ห้าของคุณแก่แล้ว
 In the future, the Wang Family will depend on you guys
ในอนาคตครอบครัววังจะขึ้นอยู่กับพวกคุณ
 Your fifth uncle has always had an eye for your son
ลุงที่ห้าของคุณมักจะมีตาสำหรับลูกชายของคุณ
 In my eyes, he is even more promising than your older brother’s son
ในสายตาของฉันเขามีแนวโน้มมากขึ้นกว่าลูกชายของพี่ชายของคุณ
” Wang Lin’s parents’ faces were glowing
ใบหน้าของพ่อแม่ของวังแลนสว่างขึ้น
 After the birthday party started, all the relatives praised Wang Lin non-stop
หลังจากวันเกิดครบรอบแล้วญาติทุกคนก็ยกย่อง Wang Lin ไม่หยุดหย่อน
 Even a few who drank too much started causing a ruckus about banding together to get back the inheritance Wang Lin’s father deserved
แม้กระทั่งไม่กี่คนที่ดื่มมากเกินไปก็เริ่มก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายเกี่ยวกับการรวมกลุ่มเข้าด้วยกันเพื่อให้ได้มรดกที่พ่อของ Wang Lin สมควรได้รับ
 Wang Lin’s father only smiled, not taking it seriously
พ่อของวังหลินยิ้มเท่านั้นไม่เอาจริงเอาจัง
 He knew far too well how these relatives were
เขารู้ดีว่าญาติเหล่านี้เป็นอย่างไร
 Wang Lin’s father no longer cared about the things of the past
พ่อของ Wang Lin ไม่สนใจเรื่องของอดีตมากนัก
 He just wanted Wang Lin to become better and better, nothing else
เขาต้องการวังแลนที่จะดีขึ้นและดีขึ้นไม่มีอะไรอื่น
 After a lively day, when it was dusk, all of the relatives left
หลังจากวันที่มีชีวิตชีวาเมื่อมีพลบค่ำทั้งหมดญาติซ้าย
 Wang Lin was looking at the gifts in the yard
วังหลินกำลังมองหาของขวัญอยู่ในบ้าน
 His heart filled with emotion
หัวใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์
 He remembered reading from a book saying when one achieves success, those around him benefit as well
เขาจำได้ว่าการอ่านจากหนังสือบอกว่าเมื่อใดที่ประสบความสำเร็จคนรอบข้างก็มีประโยชน์เช่นกัน
 He finally understood those words
ในที่สุดเขาก็เข้าใจคำเหล่านั้น
 That night, Wang Lin’s parents asked him how his life at the sect was
คืนนั้นพ่อแม่ของ Wang Lin ถามเขาว่าชีวิตของเขาอยู่ที่นิกายนี้อย่างไร
 Seeing the anticipation in his parents’ eyes, he lied to them for the first time
เมื่อเห็นความคาดหมายในสายตาของพ่อแม่เขาโกหกพวกเขาเป็นครั้งแรก
 He described to them how popular he was, and how he practiced immortal techniques
เขาอธิบายว่าเขาเป็นที่นิยมและวิธีการที่เขาฝึกเทคนิคอมตะ
 His parents listened in awe
พ่อแม่ของเขาฟังด้วยความกลัว
 For his parents, no matter how harsh being an honorary disciple was, no matter how much people ridiculed him, he would endure it, because ever since he was little, he had never seen them this happy
สำหรับพ่อแม่ของเขาไม่ว่าจะเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ที่รุนแรงเพียงใดก็ตามไม่ว่าเขาจะเยาะเย้ยเขามากแค่ไหนเขาก็อดทนเพราะนับตั้งแต่เขายังน้อยเขาไม่เคยเห็นพวกเขามีความสุข
 “It’s only ten years, I’ll endure!” Wang Lin secretly decided in his heart
"มันแค่สิบปีเท่านั้นที่ฉันจะทน!" วังแลนแอบตัดสินใจในใจ
 Wang Lin stayed at home and spent time with his parents for two days
วังแลนอยู่บ้านและใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่เป็นเวลาสองวัน
 On the third day, his parents and everyone in the village sent him off
ในวันที่สามพ่อแม่และทุกคนในหมู่บ้านส่งเขาไป
 He put the immortal talisman on his leg and left
เขาวางยันต์อมตะไว้ที่ขาและทิ้งไว้
 Even when he was far away, he could hear the voices of the villagers
แม้แต่ตอนที่เขาอยู่ห่างไกลเขาก็ได้ยินเสียงของชาวบ้าน
 It was getting dark
มันเริ่มมืดแล้ว
 The sky filled with dark clouds
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆมืด
 There was thunder in the sky, and the high humidity caused mist to appear
มีฟ้าร้องอยู่ในท้องฟ้าและมีความชื้นสูงทำให้เกิดหมอกควันขึ้นมา
 Wang Lin couldn’t help but speed up
วังแลนไม่สามารถช่วย แต่เพิ่มความเร็วได้
 He arrived at the Heng Yue Sect at midnight, then went to lay in his bed
เขามาถึง Heng Yue Sect ตอนเที่ยงคืนจากนั้นก็ไปนอนบนเตียงของเขา
 Zhang Hu was still snoring
Zhang Hu ยังคงนอนกรน
 Wang Lin tossed and turned, but couldn’t fall asleep
วังแลนพลิกตัวและหัน แต่ไม่หลับ
 In the middle of the night, thunder roared outside and a flash of lightning lit up the room
ในตอนกลางคืนมีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นข้างนอกและมีแสงจากฟ้าแลบสว่างขึ้น
 Wang Lin touched the bead next to his chest
วังแลนจับลูกปัดติดกับหน้าอกของเขา
 When he went home, he had his mom make an inner pocket in his shirt
เมื่อเขากลับบ้านเขามีแม่ของเขาทำให้กระเป๋าเสื้อด้านใน
 Want Lin took out the stone bead and studied it in the light from the oil lamp
อยากหลินหยิบลูกปัดหินและศึกษามันในแสงจากโคมไฟน้ำมัน
 He rubbed his eyes as he took a close look at the cloud patterns on the bead
เขาถูดวงตาของเขาขณะที่เขาได้มองดูรูปแบบเมฆบนลูกปัดอย่างใกล้ชิด
 “This isn’t right
"นี่ไม่ถูกต้อง
 I remember that last time there were five clouds, but now there are six
ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายมีเมฆห้าดวง แต่ตอนนี้มีอยู่ 6 แห่ง
” Wang Lin was surprised, he sat up and counted
"วังหลินรู้สึกประหลาดใจเขานั่งและนับ
 Indeed, there were six clouds
มีเมฆหกก้อน
 He was very surprised and couldn’t think of a reason
เขารู้สึกประหลาดใจมากและไม่สามารถนึกถึงเหตุผลได้
 This increased his curiosity toward the stone bead
นี้เพิ่มความอยากรู้ของเขาต่อหินลูกปัด
 He put it back in his pocket, turned off the oil lamp, and went to sleep
เขาเอามันกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขาปิดหลอดไฟน้ำมันและไปนอน
 Outside, the wind was howling, thunder was roaring, lightning was striking, and rain was pouring from the sky
ข้างนอกมีลมพัดโห่ฟ้าแลบฟ้าร้องกำลังฟ้าผ่าและฝนกระโชกแรงขึ้นมาจากฟากฟ้า
 The rain slammed against the window
ฝนตกกระแทกหน้าต่าง
 Wang Lin was suddenly awakened by a burst of cold air
วังแลนตื่นขึ้นอย่างฉับพลันด้วยการระเบิดของอากาศหนาวเย็น
 He opened his eyes and was dumbfounded
เขาเปิดตาและมึนงง
 The continuous lightning lit up the room
ฟ้าผ่าต่อเนื่องทำให้ห้องสว่างขึ้น
 The room was full of thick mist
ห้องเต็มไปด้วยหมอกหนา
 The table, ground, and even the beds were wet
ตารางพื้นดินและแม้แต่เตียงก็เปียก
 However, except for a damp spot where he stored the bead, Wang Lin was completely dry
อย่างไรก็ตามยกเว้นจุดชื้นที่เขาเก็บลูกปัดวังหลินแห้งสนิท
 He looked at Zhang Hu and saw that his body was surrounded by a white mist
เขามองไปที่ Zhang Hu และเห็นว่าร่างของเขาถูกล้อมด้วยหมอกขาว
 His were clothes wet, his body was covered in frost, and his teeth were clenched shut
เสื้อผ้าของเขาเปียกชื้นร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งและฟันของเขาก็พังลง
 “Zhang Hu! Zhang Hu!” Wang Lin was surprised and quickly got up and shook Zhang Hu
"Zhang Hu! 
 However, Zhang Hu showed no sign of waking up, and his breath was weak
อย่างไรก็ตาม Zhang Hu ไม่ได้แสดงอาการตื่นตัวและลมหายใจก็อ่อนแอ
 Wang Lin was very anxious
วังแลนกังวลมาก
 He was about to head out to look for other disciples for help, when he suddenly stopped and touched his clothes
เขากำลังจะมุ่งหน้าไปหาสาวกอื่น ๆ เพื่อขอความช่วยเหลือเมื่อเขาหยุดและแตะเสื้อผ้าของเขา
 A doubt raised in his mind
สงสัยในใจของเขา
 “Why is it that even though we are in the same room, and both beds are soaked, every part of my body, except for this damp spot, is dry?” Wang Lin pondered, then suddenly took out the stone bead from his breast pocket
"ทำไมถึงแม้ว่าเราอยู่ในห้องเดียวกันและทั้งสองเตียงถูกแช่ทุกส่วนของร่างกายยกเว้นบริเวณที่เปียกชื้นนี้แห้ง" Wang Lin ครุ่นคิดแล้วก็หยิบลูกปัดหินออกจากเต้านมของเขา 
 At that moment, all of the water droplets trembled and slowly began to float
ขณะนั้นหยดน้ำทุกหยดและค่อยๆลอยขึ้น
 Even the white mist on Zhang Hu started to form water droplets
แม้หมอกขาวบน Zhang Hu เริ่มก่อตัวเป็นหยดน้ำ
 Lightning flashed again and Wang Lin noticed that all the water droplets looked like crystals and charged toward the stone bead in his hand
ฟ้าแลบประกายอีกครั้งและวังหลินสังเกตเห็นว่าหยดน้ำทั้งหมดดูเหมือนคริสตัลและพุ่งเข้าหาเม็ดหินในมือของเขา
 Wang Lin quickly threw the stone bead and dropped to the floor to avoid the water droplets
วังหลินโยนก้อนหินอย่างรวดเร็วและหล่นลงสู่พื้นเพื่อหลีกเลี่ยงหยดน้ำ
 The mysterious bead fell in an arc and rolled to the corner after it hit the ground
ลูกปัดลึกลับหล่นลงไปในส่วนโค้งและกลิ้งไปที่มุมหลังจากโดนพื้น
 All the water droplets quickly shot toward the bead and disappeared into it
หยดน้ำทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วยิงไปที่ลูกปัดและหายไปในนั้น
 A moment later, all the water in the room disappeared
ครู่ต่อมาน้ำในห้องหายไป
 Even the beds were now dry
แม้กระทั่งเตียงตอนนี้แห้ง
 Zhang Hu’s breathing returned to normal
การหายใจของ Zhang Hu กลับสู่ภาวะปกติ
 After a long time, the thunderstorm still raged outside, but the sky was no longer pitch black, and rays of moonlight broke through
หลังจากเวลาผ่านไปนานพายุฝนฟ้าคะนองยังคงโผล่ออกมาข้างนอก แต่ท้องฟ้าไม่มืดอีกต่อไปแล้วและแสงจันทร์ผ่านเข้ามา
 Wang Lin stood up and hesitantly picked up the stone bead
วังแลนยืนขึ้นและลังเลหยิบลูกปัดหิน
 Upon closer inspection, he noticed that it had changed
เมื่อสังเกตอย่างใกล้ชิดเขาสังเกตเห็นว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว
 The number of clouds on it had increased to seven! The scene before had caused his curiosity for the bead to increase, but also instilled a bit of fear into him
จำนวนของเมฆที่เพิ่มขึ้นเป็นเจ็ด! 
 If he hadn’t woken up in time, Zhang Hu would have been frozen to death
ถ้าเขาไม่ตื่นขึ้นมาทันเวลา Zhang Hu จะถูกแช่แข็งจนตาย
 As to why he himself wasn’t affected, Wang Lin could only guess that it was because he drank a lot of water that had the dew from the bead mixed in
เหตุผลที่ตัวเขาเองไม่ได้รับผลกระทบ Wang Lin สามารถคาดเดาได้ว่าเป็นเพราะเขาดื่มน้ำมากที่มีน้ำค้างจากลูกปัดผสม
 However, Wang Lin was very curious about what the clouds on the stone bead do
อย่างไรก็ตามวังหลินอยากรู้มากเกี่ยวกับสิ่งที่ก้อนเมฆทำจากเม็ดหิน
 But he eliminated the idea of going outside and letting the bead absorb more water
แต่เขาก็ตัดความคิดที่จะออกไปข้างนอกและปล่อยให้ลูกปัดซึมซับน้ำมากขึ้น
 He was afraid the scene would cause everyone to notice
เขากลัวที่เกิดเหตุจะทำให้ทุกคนสังเกตเห็น
 After hesitating for a while, he carefully put the bead back into his pocket
หลังจากลังเลในขณะที่เขาอย่างใส่ลูกปัดกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา
 Not long after, dawn came and as Wang Lin was about to leave to do his chore when Zhang Hu jumped out of bed screaming, “Water! Water! The thirst is killing me!”
ไม่นานหลังจากนั้นรุ่งอรุณมาถึงและขณะที่วังหลินกำลังจะออกไปทำงานที่บ้านของเขาเมื่อ Zhang Hu กระโดดออกจากเตียงกรีดร้องว่า "น้ำ!