Chapter 13 Chapter 13 – The Elder He walked closer
บทที่ 13 บทที่ 13 - เอ็ลเดอร์เขาเดินเข้าไปใกล้
 Under careful inspection, he noticed that even the purple flowers across from the blue grass had withered, but not as badly as the blue grass
ภายใต้การตรวจสอบอย่างรอบคอบเขาสังเกตเห็นว่าแม้แต่ดอกไม้สีม่วงที่ข้ามทุ่งหญ้าสีฟ้าก็เหี่ยวไป แต่ก็ไม่แย่เท่าหญ้าสีฟ้า
 He clearly remembered that the herbs were still healthy and strong at noon
เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าสมุนไพรยังแข็งแรงและแข็งแรงในตอนเที่ยง
 How could they become like this in just one afternoon? He picked up the blue grass and inspected it
พวกเขากลายเป็นแบบนี้ในบ่ายวันหนึ่งได้อย่างไร? 
 From the look of the blue grass, it seemed to have lost all its moisture, causing it to wilt
จากรูปลักษณ์ของหญ้าสีฟ้าดูเหมือนว่ามันจะสูญเสียความชุ่มชื้นทั้งหมดทำให้มันร่วงโรย
 He touched the ground, but the ground was at the correct moisture for growing herbs
เขาสัมผัสพื้นดิน แต่พื้นดินอยู่ในความชื้นที่ถูกต้องสำหรับสมุนไพรที่กำลังเติบโต
 He was very confused
เขาสับสนมาก
 After a while, he suddenly thought, “This afternoon only one person visited me
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็นึกขึ้นมาว่า "ช่วงบ่ายนี้มีเพียงคนเดียวที่มาเยี่ยมฉัน
 However, he is only an honorary disciple, how could he cause the herbs to wither?” Thinking about it, he decided to look into this matter
อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงศิษย์กิตติมศักดิ์เท่านั้นเขาจะทำให้สมุนไพรเหี่ยวแห้งได้อย่างไร? "การคิดถึงเรื่องนี้เขาตัดสินใจที่จะมองเข้าไปในเรื่องนี้
 Without saying a word, he flicked his sleeves and his body started flying
โดยไม่พูดอะไรสักคำเขาสะบัดแขนเสื้อขึ้นและร่างกายก็เริ่มบิน
 Shortly after, he arrived at the place honorary disciples got their work assigned
ไม่นานหลังจากนั้นเขามาถึงสถานที่ที่สาวกกิตติมศักดิ์ได้รับมอบหมายหน้าที่
 Elder Sun shouted in a deep voice, “Which disciple here is in charge?” The voice was like thunder
เอ็ลเดอร์ซันตะโกนด้วยเสียงอันลึกซึ้งว่า "ศิษย์คนไหนในที่นี่เป็นผู้รับผิดชอบ?" เสียงเหมือนฟ้าร้อง
 The yellow clothed disciple that was in charge quickly came over and kneeled on the ground, kowtowing non-stop
ลูกศิษย์สวมผ้าสีเหลืองที่กำลังดูแลได้อย่างรวดเร็วเดินเข้ามาและคุกเข่าลงบนพื้นดินโดยไม่หยุดนิ่ง
 Elder Sun impatiently said, “Do you have Wang Lin’s registration?” Disciple Liu’s heart skipped a beat
เอ็ลเดอร์ซันไม่แคร์ว่า "คุณมีการลงทะเบียนของคุณวังแลนหรือไม่?" หัวใจของศิษย์หลิวหลงลืมไป
 He would never have thought that such a high ranking elder would ever come asking about that piece of trash, Wang Lin
เขาคงจะไม่เคยคิดเลยว่าคนสูงวัยระดับสูงนั้นจะถามเกี่ยวกับขยะชิ้นนี้วังหลิน
 He thought of the times he bullied Wang Lin and his face paled
เขาคิดถึงครั้งที่เขารังแกวังหลินและใบหน้าของเขาจาง ๆ
 “This disciple… has … has brother Wang Lin’s registration
"ศิษย์นี้ ... ได้ ... มีการลงทะเบียนของนายวังหลิน
 Brother Wang loves to learn and is always serious with this work
บราเดอร์วังรักการเรียนรู้และปฏิบัติภารกิจนี้อย่างจริงจังเสมอไป
 This disciple … this disciple has always looked to him as a role model
ศิษย์นี้ ... ศิษย์นี้มองเขาเสมอว่าเป็นแบบอย่าง
” The Elder Sun didn’t know whether to laugh or cry, but in his heart he knew that this was good
"เอลเดอร์ซันไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ แต่ในใจเขารู้ดีว่านี่เป็นสิ่งที่ดี
 The more nervous someone was when they talked to him meant the more they respected him
คนประสาทมากขึ้นเมื่อพวกเขาพูดคุยกับเขาหมายถึงพวกเขาเคารพเขามากขึ้น
 The title elder is in fact a really worthless title in the Heng Yue Sect
ผู้สูงอายุชื่อนั้นเป็นชื่อที่ไม่มีค่าใน Heng Yue Sect
 Almost all second generation disciples are called elder by the honorary disciples, but all the inner disciples call him Uncle-Master
อัครสาวกรุ่นที่สองเกือบทั้งหมดเรียกว่าศิษย์กิตติมศักดิ์ แต่เหล่าสาวกภายในเรียกเขาว่าลุง - ครู
 Although he was respected in the eyes of the honorary disciples, he didn’t have power in the second generation
แม้ว่าเขาจะได้รับความนับถือในสายตาของเหล่าสาวกกิตติมศักดิ์ แต่เขาก็ไม่มีอำนาจในยุคที่สอง
 Even the third generation didn’t respect him much
แม้แต่คนรุ่นที่สามไม่เคารพเขามากนัก
 Else he wouldn’t be assigned the pointless job of managing the requests of honorary disciples wishing to visit home
เขาจะไม่ได้รับมอบหมายงานที่ไร้จุดหมายในการจัดการคำขอของเหล่าสาวกกิตติมศักดิ์ที่ต้องการไปเยี่ยมบ้าน
 Elder Sun asked, “Which yard does Wang Lin live in?” “At…at the northern Earth Division’s yard…” Without waiting for him to finish, Elder Sun flew away on a rainbow toward the north and disappeared in a blink of an eye
เอ็ลเดอร์ซันถามว่า "วังหลินอยู่ที่ลานไหน?" "ที่ ... ที่ลานสนามรบภาคเหนือ ... " โดยไม่ต้องรอให้เขาเสร็จสิ้นเอ็ลเดอร์ซันบินตรงไปทางเหนือไปทางเหนือและหายไปในพริบตา
 Disciple Liu became even more nervous
ศิษย์หลิวยิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้น
 His intestine almost turned green
ลำไส้ของเขาเกือบจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว
 He vowed that when he saw Wang Lin again, he must not ridicule him, but instead praise him treat him like his own grandfather
เขาสาบานว่าเมื่อเขาเห็นวังหลินอีกครั้งเขาจะต้องไม่เยาะเย้ยเขา แต่แทนที่จะสรรเสริญเขารักษาเขาเหมือนปู่ของเขาเอง
 After all, he was something an elder personally asked about
เพราะเขาเป็นคนที่ถามเรื่องส่วนตัว
 Elder Sun arrived at the Earth Division’s yard and didn’t see Wang Lin
เอลเดอร์ซันมาถึงลานของฝ่ายโลกและไม่ได้เห็นวังหลิน
 He went to the registry to find Wang Lin’s room number, then arrived at Wang Lin’s room
เขาเดินเข้าไปในห้องทะเบียนเพื่อหาจำนวนห้องพักของ Wang Lin จากนั้นก็มาถึงห้องของ Wang Lin
 Zhang Hu was still sleeping
Zhang Hu ยังคงนอนอยู่
 He was snoring loudly and didn’t even realize Elder Sun was there
เขากรนเสียงดังและไม่ได้รู้ว่าเอ็ลเดอร์ซันอยู่ที่นั่น
 Elder Sun carefully examined the room
เอ็ลเดอร์ซันคอยตรวจสอบห้องอย่างรอบคอบ
 He frowned and muttered, “He left very quickly
เขาขมวดคิ้วและพูดพึมพำ "เขาออกไปอย่างรวดเร็ว
 Hmm, I’ll inspect him once he is back
อืมฉันจะตรวจสอบเขาทันทีที่เขากลับมา
” Wang Lin was walking in the mountain with the talisman on his leg
วังแลนเดินอยู่บนภูเขาพร้อมกับยันต์ที่ขาของเขา
 The talisman was really amazing
ยันต์เป็นที่น่าอัศจรรย์จริงๆ
 After putting it on his leg, he felt a stream of warmth fill his body
หลังจากวางมันลงบนขาแล้วเขารู้สึกว่ามีกระแสความรู้สึกอบอุ่นเต็มไปหมด
 Gathered at his feet were dazzling white light, making him look like an immortal
รวบรวมไว้ที่เท้าของเขาเป็นแสงสีขาวพราวทำให้เขาดูเป็นอมตะ
 When all the creatures in the mountain saw the white light, they all stayed away
เมื่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในภูเขาเห็นแสงสีขาวพวกเขาทั้งหมดก็อยู่ห่าง
 None dare to come close
ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้
 The fresh mountain air blew at Wang Lin’s face
อากาศของภูเขาที่พัดผ่านหน้า Wang Lin
 He was in a good mood as he quickly went home following the route from his memory
เขาอยู่ในอารมณ์ที่ดีในขณะที่เขารีบกลับบ้านตามเส้นทางจากความทรงจำของเขา
 One night had passed, and it was the dawn of the next day
คืนหนึ่งผ่านไปและเป็นวันรุ่งสางของวันรุ่งขึ้น
 He took a mouthful of water from the gourd and was filled with energy again
เขาดื่มน้ำจากมะระและเต็มไปด้วยพลังงานอีกครั้ง
 He noticed he had already left the mountain
เขาสังเกตเห็นว่าเขาได้ทิ้งภูเขาแล้ว
 Once he reached the village, he would just have to follow the little road back home
เมื่อเขามาถึงหมู่บ้านเขาก็จะต้องตามถนนสายเล็ก ๆ กลับบ้าน
 Without stopping, he rapidly went forward
เขาก็เดินหน้าอย่างรวดเร็ว
 He entered a town when the sun was bright and the crowd was hustling and bustling
เขาเดินเข้าไปในเมืองเมื่อดวงอาทิตย์สดใสและฝูงชนก็เร่งรีบและคึกคัก
 Wang Lin went around for a bit, buying gifts for his parents, then quickly left
วังแลนเดินไปรอบ ๆ เพื่อซื้อของขวัญให้กับพ่อแม่ของเขาจากนั้นก็รีบไป
 When it was late, Wang Lin finally reached the village
เมื่อถึงตอนปลายวังแลนก็มาถึงหมู่บ้าน
 He saw from afar a red flag with the word life on it in front of his house
เขาเห็นจากธงแดงที่มีคำว่าชีวิตอยู่ข้างหน้าบ้านของเขา
 Outside, there were many wagons
ด้านนอกมีรถเก๋งหลายคัน
 There was a bustling crowd
มีกลุ่มคนคึกคัก
 Wang Lin was stunned as he arrived at the front of his house
วังแลนรู้สึกทึ่งในขณะที่เขามาถึงที่หน้าบ้านของเขา
 His arrival was too flashy
การมาถึงของเขาฉูดฉาดเกินไป
 His relatives, who were here for his father’s birthday, only saw a flash of white light as Wang Lin appeared
ญาติของเขาที่มาที่นี่เพื่อวันเกิดของบิดาของเขาเห็นเฉพาะแสงสีขาวที่วังหลินปรากฏตัว
 Everyone had a look of envy as they started their praises
ทุกคนมีรูปลักษณ์อิจฉาเมื่อพวกเขาเริ่มต้นการสรรเสริญของพวกเขา
 “Second brother, Wang Lin came back
"น้องชายคนที่สองวังแลนกลับมา
 Just look at how handsome this kid is! He looks just like an immortal!” “Isn’t it just so? Even the Immortals messed up and ended up regretting their decision and took Wang Lin as their disciple
แค่มองดูว่าเด็กคนนี้ดูหล่อดีแค่ไหน! 
 In the future, our Wang family will depend on these three children
ในอนาคตครอบครัววังของเราจะขึ้นอยู่กับลูกสามคนนี้
” “It was due to my old eyes that I wasn’t able to see this kid’s good points, but looking at him now, what part of him can’t compare to Wang Zhuo and Wang Hao? Clearly a dragon amongst men! Good, good, good!” Exclaimed Wang family’s 3rd eldest uncle, as if he forgot all the vile things he had said before
"มันเป็นเพราะตาเก่าของฉันที่ฉันไม่สามารถที่จะเห็นจุดที่ดีของเด็ก ๆ นี้ แต่มองไปที่เขาตอนนี้สิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับวัง Zhuo และวัง Hao? 
 “This kid, Wang Lin, has always been smart since he was a kid
"เด็กคนนี้วังหลินเคยเป็นคนฉลาดมาตั้งแต่เด็ก
 I have to say, even the immortals made a mistake last time, so how could us mortals not make a mistake? Wang Lin I hope you don’t hate your fifth uncle, your fifth uncle apologizes to you
ฉันต้องบอกว่าแม้กระทั่งอมตะทำผิดเมื่อครั้งที่แล้วดังนั้นเราจะไม่ทำผิดพลาดได้อย่างไร? 
” All the relatives changed their expressions and revealed kind and smiling faces
ญาติทั้งหมดเปลี่ยนการแสดงออกของพวกเขาและเปิดเผยชนิดและรอยยิ้มใบหน้า
 Wang Lin coldly snorted to himself
วังแลนร้องไห้อย่างเย็นชากับตัวเอง
 At that moment, his father appeared and was surprised as he pulled Wang Lin’s arm
ในขณะนั้นพ่อของเขาปรากฏตัวและรู้สึกประหลาดใจเมื่อดึงแขน Wang Lin
 “Tie Zhu, why did you come back? Didn’t I tell you to stay at the Heng Yue Sect? Don’t always worry about home
"Tie Zhu ทำไมคุณถึงกลับมา? 
” Wang Lin looked at his dad and saw his dad’s wrinkles had lessened a lot
วังแลนมองพ่อของเขาและเห็นว่าริ้วรอยของคุณพ่อลดลงมาก
 He was obviously very happy these days
เห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขมากในทุกวันนี้
 “Dad, don’t you worry
"พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
 All the disciples of the sect have three chances to visit home a year
สาวกทั้งหมดของนิกายมีโอกาสเดินทางกลับบ้านปีละสามครั้ง
 Once your birthday is over, I’ll quickly head back
เมื่อวันเกิดของคุณสิ้นสุดลงฉันจะรีบหันกลับมา
” Wang Lin’s dad proudly looked at the relatives around him and pulled Wang Lin to the door yelling, “Wife, look who is back!” Wang Lin’s mother was surround by a group of female relatives
"พ่อของ Wang Lin ภูมิใจมองญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขาและดึง Wang Lin เข้าประตูร้องตะโกนว่า" ภรรยามองใครกลับมา "แม่ของ Wang Lin อยู่ล้อมรอบด้วยกลุ่มญาติหญิง
 When she heard her husband’s voice, she looked toward him and was surprised to see Wang Lin
เมื่อเธอได้ยินเสียงของสามีเธอมองไปทางเขาและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นวังหลิน
 She rushed over and started asking about how he had been
เธอรีบวิ่งไปและเริ่มถามว่าเขาเป็นอย่างไร