Chapter 104 Chapter 104 – Calamity Mourning (Final) Wang Lin had never felt something like this before
บทที่ 104 บทที่ 104 - การเสียสละของภัยพิบัติ (ตอนจบ) วังแลนไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน
 This was a pain that made him want to tear his own heart out
นี่เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้เขาอยากฉีกออกจากหัวใจของตัวเอง
 It was as if all of the blood in his body was instantly sucked out
มันเหมือนกับว่าเลือดทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกดูดออกทันที
 Waves of dizziness hit his head
คลื่นของอาการวิงเวียนศีรษะตีศีรษะของเขา
 Wang Lin withstood this unexpected pain as he quickly ran
วังแลนทนทุกข์ทรมานกับอาการปวดที่ไม่คาดคิดนี้ขณะที่รีบวิ่งไป
 He turned away and saw that those three were still chasing him
เขาหันหลังให้และเห็นว่าทั้งสามคนยังคงไล่ล่าเขา
 His eyes turned cold as he changed his direction to the Corpse Sect gathering area
ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นเมื่อเขาเปลี่ยนทิศทางไปยังพื้นที่รวบรวม Corpse Sect
 Four beams of light quickly flew across Jue Ming Valley
สี่คานของแสงได้บินข้าม Jue Ming Valley ได้อย่างรวดเร็ว
 The only thoughts in Wang Hao and Wang Zhuo’s minds were panic and helplessness
ความคิดเพียงอย่างเดียวในจิตใจของวังฮัวและของวังกวางคือความหวาดกลัวและไร้อำนาจ
 They didn’t even dare to move as they watched Wang Tao and his sister die before them
พวกเขาไม่กล้าที่จะขยับตัวขณะที่พวกเขาเฝ้าดูวังเต่าและน้องสาวของเขาตายก่อนหน้าพวกเขา
 The fairy-like cultivator revealed a complex look on his face
นางฟ้าเหมือนผู้เพาะปลูกเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่ซับซ้อนบนใบหน้าของเขา
 He sighed and turned around so he longer had to look at them
เขาถอนหายใจและหันกลับมามองเขาอีกต่อไป
 Teng Huayuan smiled as he walked into the house
Teng Huayuan ยิ้มขณะที่เขาเดินเข้าไปในบ้าน
 He closed his hand
เขาปิดมือ
 When he reopened it, a ring of purple light appeared, preventing people from leaving
เมื่อเขาเปิดฝาใหม่แล้วมีเสียงไฟสีม่วงปรากฏขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนออกไป
 Then he took a step and entered one of the side houses
จากนั้นเขาก็ก้าวเข้าไปในบ้านข้างเคียง
 This was where the servants lived
นี่คือที่ที่คนรับใช้อาศัยอยู่
 Waves of miserable screams came from the house and streams of yellow gas were collected by the flag
คลื่นจากเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองมาจากบ้านและลำธารของก๊าซสีเหลืองถูกเก็บรวบรวมโดยธง
 Seven or eight painful looking faces of the Wang family servants appeared on the flag
เจ็ดหรือแปดใบหน้าที่ดูเจ็บปวดของคนรับใช้ของครอบครัววังปรากฏบนธง
 Teng Huayuan didn’t stop as he walked into the next house and more screams followed
Teng Huayuan ไม่ได้หยุดขณะที่เขาเดินเข้าไปในบ้านหลังต่อไปและเสียงกรีดร้องมากขึ้นตาม
 Wang Hao’s body trembled
ร่างกายวังเหวี่ยงสั่น
 He wanted to resist, but was unable to say a word
เขาต้องการที่จะต่อต้าน แต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดคำ
 Soon, all of the Wang family servants had been turned into ghosts and Teng Huayuan’s face was very serious
ในไม่ช้าทั้งหมดของข้าราชการครอบครัววังได้กลายเป็นผีและใบหน้าของ Teng Huayuan เป็นเรื่องร้ายแรงมาก
 The rest of the Wang family was alerted by the screams and tried to escape, but to their horror, they found a purple light preventing them from leaving
ส่วนที่เหลือของครอบครัววังได้รับการแจ้งเตือนจากเสียงกรีดร้องและพยายามหลบหนี แต่เพื่อความสยดสยองของพวกเขาพวกเขาพบว่ามีแสงสีม่วงช่วยป้องกันไม่ให้พวกเขาออกจากบ้าน
 They could only hear the constant stream of miserable screams coming from outside
พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าสยดสยองมาจากภายนอกเท่านั้น
 This kind of fear caused the entire Wang family to become unsettled
ความกลัวแบบนี้ทำให้ครอบครัววังทั้งหมดไม่มั่นคง
 Teng Huayuan muttered to himself, “Li Er, that person killed you, so I’ll kill his entire family to get revenge for you
Teng Huayuan พึมพำกับตัวเอง "Li Er คนที่ฆ่าคุณดังนั้นฉันจะฆ่าทั้งครอบครัวของเขาเพื่อแก้แค้นให้กับคุณ
” With that, he stepped into another room
"เขาเดินเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง
 Wang Hao’s body shook as if there was some power rushing out from inside him
ร่างกายของวังเหวี่ยงสั่นราวกับมีพลังไหลออกจากตัวเขา
 He took a few steps forward and loudly shouted, “No…” Teng Huayuan turned around and sneered
เขาก้าวขึ้นไปข้างหน้าและตะโกนเสียงดังว่า "ไม่ ... " เต็งฮวยนหันไปและหัวเราะเยาะ
 He waved his hand and that house turned to dust without a sound, revealing a man and woman whose faces were filled with fear
เขาโบกมือและบ้านหลังนั้นกลายเป็นฝุ่นละอองโดยไม่มีเสียงเผยให้เห็นชายหญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว
 This man and woman were Wang Lin’s 3rd uncle and aunt, which were also Wang Hao’s parents
ชายและหญิงคนนี้เป็นลุงและป้าที่ 3 ของ Wang Lin ซึ่งเป็นพ่อแม่ของวังฮ่า
 Teng Huayuan’s right hand reached out and Wang Hao’s father floated into the air with his hand around his neck
มือขวาของเต็ง Huayuan เอื้อมมือออกไปและพ่อของวังฮาวลอยขึ้นไปในอากาศด้วยมือของเขาที่คอของเขา
 His face immediately became red and he opened his mouth, revealing a suffering expression
ใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงและเขาก็เปิดปากเผยความรู้สึกทุกข์ทรมาน
 Wang Hao’s eyes were bloodshot as tears flowed out
ตาของ Wang Hao เปื้อนเลือดไหลออก
 He let out a roar and was about to run out when Wang Zhuo held him down
เขาจู่โจมและกำลังจะหมดไปเมื่อวังกวางชูเขาลง
 Wang Zhuo whispered, “Wang Hao, don’t be rash
"วังฮ่าไม่รังเกียจ"
 That person is a Nascent Soul cultivator
คนนั้นเป็นผู้เพาะปลูกจิตวิญญาณแห่งอนาคต
” Teng Huayuan sneered
"Teng Huayuan เยาะเย้ย
 His right hand closed
ปิดมือขวาของเขา
 With a bang, Wang Hao’s father’s head turned into pulp
ด้วยเสียงปังหัวของวังฮาวเปลี่ยนเป็นเยื่อกระดาษ
 His body fell to the ground, then his soul came out and was collected by the flag
ร่างกายของเขาล้มลงกับพื้นแล้ววิญญาณของเขาก็ออกมาและถูกเก็บรวบรวมโดยธง
 “No!!” Wang Hao’s voice turned hoarse
"ไม่ใช่ !!" เสียงวังฮาวเปลี่ยนเสียงแหบ
 He felt a pain in his chest as he coughed out blood
เขารู้สึกเจ็บตัวที่หน้าอกขณะที่ไอออกเลือด
 He looked at his father’s body and muttered, “Why…why…” Teng Huayuan once again seized Wang Hao’s mother, crushed her skull, and threw her before Wang Hao
เขามองไปที่ร่างของพ่อและพึมพำว่า "ทำไม ... ทำไม ... " Teng Huayuan จับแม่ของ Wang Hao อีกครั้งควั่นกะโหลกศีรษะของเธอและโยนเธอก่อน Wang Hao
 Wang Hao’s body shook as he coughed out more blood and finally collapsed
ร่างกายวังเหวี่ยงสั่นขณะที่เขาออกเลือดมากขึ้นและทรุดตัวลง
 He held his mother’s body
เขากอดร่างของแม่
 Tears flowed down from his eyes as he shouted, “Why!?!?!?!” Teng Huayuan’s expression darkened
น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของเขาขณะที่เขาตะโกน "ทำไม!?!?" ความรู้สึกของ Teng Huayuan มืดลง
 He waved his hand and under the shining purple light, all of the houses turned to dust
เขาโบกมือและอยู่ใต้แสงสีม่วงส่องแสงทุกบ้านหันไปหาฝุ่น
 There were around 40 people on the ground
มีผู้คนอยู่บนพื้นดินประมาณ 40 คน
 All of them were Wang family members
ทุกคนเป็นสมาชิกในครอบครัววัง
 The women started to cry
ผู้หญิงเริ่มร้องไห้
 They were all filled with fear
พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยความกลัว
 Aside from the people that were alive, there were only dead bodies without heads
นอกเหนือจากคนที่ยังมีชีวิตอยู่มีเพียงศพที่ไม่มีหัวเท่านั้น
 Teng Huayuan smiled as he grabbed a person
Teng Huayuan ยิ้มขณะจับกุมตัวเขา
 This person was Wang Lin’s father’s 3rd uncle
คนนี้เป็นลุงที่ 3 ของ Wang Lin
 He was currently the most senior member of the Wang family
ปัจจุบันเขาเป็นสมาชิกอาวุโสสูงสุดของตระกูลวัง
 Surrounded by screams, his soul was taken by Teng Huayuan and he died
ล้อมรอบด้วยเสียงกรีดร้องวิญญาณของเขาถูกจับโดย Teng Huayuan และเขาเสียชีวิต
 Wang Hao stared at the scene dumbfoundedly
วังฮ่าจ้องไปที่ฉากอย่างตะลึง
 He didn’t even notice that the hand Wang Zhuo was using to pin him down had already carved out blood marks on his body
เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามือของนายวังกวางกำลังใช้เข็มกลัดสลักรอยเลือดไว้บนร่างกาย
 Wang Zhuo didn’t dare to look at his parents among the crowd
Wang Zhuo ไม่กล้ามองพ่อแม่ของเขาท่ามกลางฝูงชน
 He lowered his bloodshot eyes
เขาลดสายตาที่บวมเป็นโลหิต
 Wang Lin’s 4th uncle had lived in the wilderness for a long time, so he was much more brave than most people
ลุงที่ 4 ของ Wang Lin อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลานานดังนั้นเขาจึงกล้าหาญมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ
 He let out a wry smile and seemed to have thought things through
เขาปล่อยให้รอยยิ้มและดูเหมือนจะคิดถึงสิ่งต่างๆ
 His wife died one year ago and his son had already been sent out to a martial arts sect, so he was gone already
ภรรยาของเขาเสียชีวิตเมื่อหนึ่งปีที่แล้วและลูกชายของเขาถูกส่งไปยังนิกายศิลปะการต่อสู้ดังนั้นเขาจึงไปแล้ว
 He asked, in a loud voice, “Immortal, what has my Wang family done to offend you? I know we mortals are like ants in your eyes, but even ants have the right to know what the cause of all this is
เขาถามด้วยเสียงอันดังว่า "เป็นอมตะครอบครัววังของฉันทำอะไรเพื่อรุกรานคุณ? 
” The fairy-like cultivator let out a surprised sound as he examined this man
"นางฟ้าเหมือนผู้เพาะปลูกให้เสียงที่ประหลาดใจในขณะที่เขาตรวจสอบคนนี้
 “Why?” Teng Huayuan pointed a few times and several more people died
"ทำไม?" เต็ง Huayuan ชี้ไม่กี่ครั้งและอีกหลายคนเสียชีวิต
 Blood sprayed everywhere from their messy, dismembered bodies
เลือดพ่นได้ทุกที่จากร่างกายของพวกเขายุ่ง, dismembered
 “Someone from your Wang Family dared to kill my great-great-grandson, so I decided to kill his entire family!” With that, he struck the air with his right hand and more than ten people died
"คนจากตระกูลวังของคุณกล้าที่จะฆ่าหลานชายที่ยิ่งใหญ่ของฉันดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะฆ่าทั้งครอบครัวของเขา!" กับที่เขาตีด้วยมือขวาของเขาและมากกว่าสิบคนเสียชีวิต
 Wang Hao struggled free from Wang Zhuo and was about to charge forward when Wang Zhuo pinned him down again
วังฮ่าต่อสู้ฟรีจากวัง Zhuo และกำลังจะเรียกเก็บเงินไปข้างหน้าเมื่อวัง Zhuo ตรึงเขาลงอีกครั้ง
 Wang Zhuo’s face was filled with tears as he whispered, “Wang Hao, no matter how it was before, we have to live
ใบหน้าของหวงโจวเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เขากระซิบ "วังฮ่าไม่ว่าเราจะมีชีวิตมาก่อนยังไง
 Only by living can we get revenge!” Wang Lin’s 4th uncle bitterly smiled and said, “Immortal, how could someone from my Wang family kill your great-great-grandson? In these past hundreds of years, my Wang family has only had three immortals…” He suddenly stopped as if he realized something
โดยการมีชีวิตเราสามารถแก้แค้นได้! "ลุงของวังหลินขมขื่นยิ้มและพูดว่า" เป็นอมตะใครบางคนจากครอบครัววังของฉันสามารถฆ่าคุณหลานชายที่ดีเยี่ยมได้อย่างไร? 
 Among the surviving people, Wang Zhuo’s father kneeled on the ground and said, “Immortal, is the person who killed your great-great-grandson named Wang Lin?” A cold light flashed across Teng Huayuan’s eyes as he secretly thought, “Wang Lin…so he is called Wang Lin!” He looked at Wang Zhuo’s father, reached out, and held Wang Zhuo’s father before him
ในหมู่คนที่ยังมีชีวิตอยู่พ่อของ Wang Zhuo คุกเข่าลงบนพื้นและกล่าวว่า "อมตะคือคนที่ฆ่าหลานชายคนสำคัญของคุณชื่อวังหลินหรือไม่?" ไฟเย็น ๆ ประกายข้ามดวงตาของ Teng Huayuan ขณะที่เขาแอบคิดว่า "Wang Lin 
 He looked Wang Zhuo’s father in the eyes and said, word for word, “Tell me everything about this Wang Lin!” Wang Zhuo’s father quickly told Teng Huayuan everything about Wang Lin, including where his parents lived
เขามองพ่อของ Wang Zhuo ในสายตาและกล่าวคำว่า "บอกทุกอย่างเกี่ยวกับวังหลินนี้!" พ่อของ Wang Zhuo บอกกับ Teng Huayuan ทุกอย่างเกี่ยวกับ Wang Lin รวมทั้งที่พ่อแม่ของเขาอาศัยอยู่ด้วย
 He viciously thought in his mind, “Die, all of you, die! Even if this person wasn’t killed by you, the Wang family is dead, so your parents should die as well!” After Teng Huayuan finished listening, he let out a laugh
เขาคิดอย่างชั่วร้ายในใจว่า "ตายทุกคนตาย! 
 He then closed his hand
จากนั้นเขาก็ปิดมือ
 When he opened it, a ball of lightning appeared
เมื่อเขาเปิดมันลูกบอลของฟ้าผ่าปรากฏตัวขึ้น
 He casually pushed it forward and a circular wave spread out
เขาผลักดันอย่างไม่เป็นทางการไปข้างหน้าและคลื่นวงกลมกระจายออกไป
 Wang Zhuo’s father was the closest one
พ่อของ Wang Zhuo นั้นใกล้เคียงที่สุด
 When he touched the shock wave, his body shook and turned into dust along with his clothes
เมื่อเขาสัมผัสคลื่นกระแทกร่างของเขาสั่นสะเทือนและกลายเป็นฝุ่นพร้อมกับเสื้อผ้าของเขา
 As the ripples spread out, everyone who touched it died and their souls were collected by the flag
ขณะที่ระลอกคลื่นกระจายออกทุกคนที่สัมผัสมันตายและดวงวิญญาณของพวกเขาถูกเก็บรวบรวมโดยธง
 When the ripple was about to hit Wang Lin’s 4th uncle, he had already closed his eyes, but a gentle, white light covered his body and blocked the ripple of the ball of lightning
เมื่อระลอกกำลังจะลุงที่ 4 ของ Wang Lin เขาได้หลับตาลงแล้ว แต่แสงสีขาวอ่อน ๆ ปกคลุมร่างกายของเขาและปิดกั้นคลื่นลูก
 Teng Huayuan turned around and stared at the fairy-like cultivator
Teng Huayuan หันไปรอบ ๆ และจ้องไปที่ผู้เพาะปลูกเหมือนนางฟ้า
 The cultivator sighed and said, “Fellow cultivator Teng, leave this person alive
ผู้เพาะปลูกถอนหายใจและพูดว่า "เพื่อนร่วมค่ายเต็งปล่อยให้คนนี้มีชีวิตอยู่
 He is useful to me
เขาเป็นประโยชน์กับฉัน
” Teng Huayuan sneered as he pointed at Wang Zhuo and Wang Hao and said, “You won’t butt into the matter with those two then?” The cultivator lightly smiled as he looked at Teng Huayuan and said, “Fellow cultivator Teng, why are you asking such an obvious question? Of course I won’t stop you, but if senior Punnan Zi asks, I’ll have to tell him the truth
"นายเต็ง Huayuan ยิ้มเยาะขณะที่เขาชี้ไปที่วัง Zhuo และวังฮ่าและกล่าวว่า" คุณจะไม่เข้าเรื่องกับทั้งสองคนนี้ได้หรือ? "นักเพาะปลูกยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่มอง Teng Huayuan และกล่าวว่า" Fellow cultivator Teng ทำไม 
” Teng Huayuan looked at the fairy-like cultivator
"เต็ง Huayuan มองไปที่นางฟ้าเหมือน cultivator
 After a long time, he stomped his feet and the entire Wang family estate turned into rubble
หลังจากนั้นเป็นเวลานานเขาก็เหยียบเท้าของเขาและที่ดินของวังทั้งหมดกลายเป็นซากปรักหักพัง
 As for Wang Zhuo and them, he didn’t even look at them as he flew toward Wang Lin’s parents
สำหรับ Wang Zhuo และพวกเขาเขาไม่ได้มองดูพวกเขาในขณะที่เขาบินไปหาพ่อแม่ของ Wang Lin
 Wang Zhuo’s body trembled as he looked at the ruins
ร่างกายของ Wang Zhuo สั่นขณะที่มองไปที่ซากปรักหักพัง
 After pondering for a while, he kneeled on the ground and kowtowed
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งเขาคุกเข่าลงบนพื้นและกรีดร้อง
 His forehead bled and his expression was extremely serious
หน้าผากของเขาเลือดออกและการแสดงออกของเขาร้ายแรงมาก
 Wang Hao clenched his teeth
วังฮาวกอดฟันไว้
 He let out a miserable laugh and fell down
เขาปล่อยให้หัวเราะที่น่าสังเวชและล้มลง
 Wang Zhuo got up and picked up Wang Hao
วังกวางขึ้นและหยิบขึ้นมาวังฮ่า
 He bowed toward the fairy-like cultivator and flew toward the Xuan Dao Sect
เขาก้มศีรษะนางฟ้าเหมือนนักเพาะปลูกและบินไปยังนิกายซวนดัค
 All of his memories of the Wang family were swept away
ทุกความทรงจำของเขาในครอบครัววังถูกกวาดไป
 The fairy-like cultivator sighed and thought, “This is really a sin
นางฟ้าเหมือนคนเลี้ยงสัตว์ถอนหายใจและคิดว่า "นี่เป็นบาปจริงๆ
 I don’t know if what I did was right or wrong… but this middle aged man is really not normal
ฉันไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันทำถูกหรือผิด ... แต่ชายอายุปานกลางนี้ไม่ปกติ
 I’ll save who I can
ฉันจะช่วยคนที่ฉันทำได้
” Thinking about that, he waved his sleeves and disappeared from the Wang family estate along with Wang Lin’s 4th uncle
"เขาคิดถึงเรื่องนี้เขาโบกมือแขนของเขาและหายตัวไปจากบ้านของ Wang พร้อมกับลุงที่ 4 ของ Wang Lin
 Teng Huayuan almost immediately arrived at the small village Wang Lin’s parent lived in
Teng Huayuan เกือบจะทันทีที่มาถึงพ่อแม่ของหมู่บ้านเล็ก ๆ Wang Lin อาศัยอยู่
 With him was a small flag with more than 100 faces of the Wang family
กับเขาเป็นธงขนาดเล็กที่มีใบหน้าของวังมากกว่า 100 ใบหน้า
 All of them wore very painful expressions
ทุกคนสวมใส่ความรู้สึกเจ็บปวดมาก
 Waves of miserable screams came from the flag, causing waves of cold wind
คลื่นจากเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองมาจากธงก่อให้เกิดคลื่นลมหนาว
 After arriving at the village, he spread out his divine sense
หลังจากเดินทางมาถึงหมู่บ้านแล้วเขาก็ขยายความรู้สึกของพระเจ้าออกไป
 He quickly found Wang Lin’s house and rushed toward it
เขารีบพบบ้านของวังหลินและรีบวิ่งไปทางนั้น
 15 minutes later, Teng Huayuan walked out of Wang Lin’s house
15 นาทีต่อมา Teng Huayuan เดินออกจากบ้าน Wang Lin
 His right hand hit the flag and it grew to a giant size as Teng Huayuan spat out some Nascent Blood
มือขวาของเขาชนธงและโตขึ้นเป็นขนาดยักษ์เนื่องจากเต็งหวหยวนถ่มน้ำลายออกมาบางส่วน
 Bursts of scream came from the flag as ripples appeared on it
เสียงกรีดร้องออกมาจากธงขณะที่ระลอกปรากฏขึ้น
 Slowly, the ripples disappeared, revealing an image
ค่อยๆระลอกคลื่นหายไปเผยให้เห็นภาพ
 This image showed Wang Lin quickly moving through a jungle
ภาพนี้แสดงวังหลินเดินผ่านป่าได้อย่างรวดเร็ว
 Teng Huayuan smiled and his right hand pointed at the image
Teng Huayuan ยิ้มและมือขวาของเขาชี้ไปที่ภาพ
 As for Wang Lin, under the effect of this unexplainable feeling of horror, he lead his three pursers toward the Corpse Sect’s gathering location
สำหรับวังหลินภายใต้อิทธิพลของความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้นี้เขาได้นำพาสติปัญญาสามเล่มของเขาไปยังสถานที่ชุมนุมของ Corpse Sect
 The pain! Unimaginable pain! Indescribable pain! This kind of pain drowned Wang Lin like a flood
ความเจ็บปวด! 
 Cultivators were very sensitive toward certain things
ผู้เพาะปลูกมีความรู้สึกไวต่อสิ่งต่างๆ
 Wang Lin experienced a sense of panic he had never experienced before
วังแลนประสบความตื่นตระหนกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
 His parents’ faces appeared before him
ใบหน้าพ่อแม่ของเขาปรากฏตัวต่อหน้าเขา
 Shortly after, Wang Lin saw a scene that he will remember for the rest of his life
ไม่นานหลังจากนั้นวังหลินก็เห็นฉากที่เขาจะจดจำไว้ตลอดชีวิต
 “No!!!” Two streams of blood flowed down from his eyes
"ไม่!" กระแสเลือดสองสายไหลออกมาจากดวงตาของเขา
 His expression was painful, his body trembled, and slivers of Yin spiritual energy moved violently in his body, completely out of his control
การแสดงออกของเขาเจ็บปวดร่างกายของเขาสั่นสะเทือนและเศษของพลังงานจิตวิญญาณหยินเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงในร่างกายของเขาสมบูรณ์ออกจากการควบคุมของเขา
 Every plant within a ten meter radius of him froze
ทุกโรงงานในรัศมีสิบเมตรแข็งกระด้าง
 This freezing aura kept growing stronger
รัศมีความหนาวเย็นนี้ยังคงแข็งแกร่งขึ้น
 It was in this moment that the “Ji” inside Wang Lin endlessly climbed up, reaching the Ji Realm!
ในขณะนี้ "Ji" ภายใน Wang Lin ได้ปีนขึ้นไปถึง Ji Realm!