Chapter Prologue Prologue ~ A Lost Couple and A New Coffee Shop   To all passengers, thank you for traveling with us
บทนำบท Prologue ~ คู่ที่หลงทางและร้านกาแฟใหม่สำหรับผู้โดยสารทุกคนขอขอบคุณที่เดินทางมากับเรา
 This is the last stop for this train
นี่เป็นจุดสุดท้ายสำหรับรถไฟขบวนนี้
 Please show your tickets at the gate
กรุณาแสดงตั๋วที่ประตู
 Since this train will be entering the depot afterwards, please make sure that you do not leave anything behind
เนื่องจากรถไฟนี้จะเข้าคลังหลังจากนั้นโปรดตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง
ーIf you have any problems, please do not hesitate to inform the station master
ーถ้าคุณมีปัญหากรุณาอย่าลังเลที่จะแจ้งนายสถานี
 On a certain evening, the red, setting sun illuminated a train stopped at the platform of Harper Town Station
ในช่วงเย็นวันหนึ่งแสงสีแดงที่ดวงอาทิตย์ตกส่องลงบนรถไฟหยุดลงที่แท่นของ Harper Town Station
After the steam whistle blew, the steam locomotive slowly rumbled away, pulling the passenger cars with it
หลังจากเป่านกหวีดไอน้ำรถจักรไอน้ำค่อยๆโผล่ออกมาดึงรถโดยสารไปด้วย
When the silence eventually returned, only two long shadows remained on the platform
เมื่อความเงียบกลับในที่สุดเพียงสองเงายาวยังคงอยู่บนแพลตฟอร์ม
 「You youths over there, the station will be closing soon
「คุณเยาวชนที่นั่นสถานีจะปิดเร็ว ๆ นี้
 Have you finished getting your tickets checked?」 An old man, who was wearing a double-breasted coat with a stand-up collar and a kepi cap made of navy blue fabric and decorated with a gold ornament, spoke to the two young people at the foot of the shadows
คุณได้รับตั๋วเรียบร้อยแล้วหรือยัง? 」ชายชราคนหนึ่งซึ่งสวมเสื้อคู่หน้าพร้อมปลอกคอที่ยืนขึ้นและหมวก kepi ที่ทำจากผ้าสีน้ำเงินและตกแต่งด้วยเครื่องประดับทองพูดกับหนุ่มสาวสองคนที่ 
A bespectacled young man, leading a petite lady by the hand, headed towards the ticket gate where the old man was standing
ชายหนุ่มสวมแว่นตานำสุภาพสตรีบางคนไปด้วยมือเดินตรงไปยังประตูตั๋วที่ชายชรายืน
 From the looks of the ears atop the lady’s head, she appeared to be a cat demi-human
จากรูปลักษณ์ของหูบนศีรษะของสุภาพสตรีเธอดูเหมือนจะเป็นแมว demi มนุษย์
 「Excuse me, where on earth is this…?」 The young man asked the old man in embarrassment, after arriving at the ticket gate
「ขอโทษนะที่นี่คือโลกใบนี้ ... ? 」ชายหนุ่มถามชายชราคนนี้ด้วยความลำบากใจหลังจากมาถึงประตูตั๋ว
 「This is Harper Town Station, the last station on the Roses-Harper Line… Did something happen?」 The old man answered while observing them
「นี่คือสถานีฮาร์เปอร์ทาวน์สถานีสุดท้ายบนสายโรสเซส - ฮาร์เปอร์ ... มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่? ชายชราตอบขณะสังเกตพวกเขา
The young man asked the girl, who seemed to be worrying on the side, whether she recognized the town or not, but she seemed puzzled
ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่ดูเหมือนจะกังวลด้านข้างไม่ว่าเธอจะรู้จักเมืองนี้หรือไม่ แต่เธอก็งงงวย
As the station master, the old man was unable to simply stand and watch, so he called out to them again
ในฐานะนายสถานีชายชราไม่สามารถยืนและเฝ้าดูได้ดังนั้นเขาจึงโทรหาพวกเขาอีกครั้ง
 「Hmm, if you have something troubling you, would you please let us know what your situation is?」 The old man said as he closed the door of the ticket gate, which had been installed at waist height
「อืมถ้าคุณมีเรื่องหนักใจคุณกรุณาแจ้งให้เราทราบว่าสถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไร」ชายชรากล่าวขณะที่เขาปิดประตูประตูตั๋วซึ่งติดตั้งไว้ที่ความสูงของเอว
He led the two people to a nearby waiting room, just in front of the ticket gate
เขาพาคนสองคนไปที่ห้องรออยู่ใกล้ ๆ ตรงหน้าประตูตั๋ว
 ――――― 「…What should we do? No, I believe that it’s reasonable to not believe this is happening…」 The young man introduced himself as Takumi and explained the situation to the old man in front of him – the station master entrusted with the management of the station
----- 「 ... เราควรทำอย่างไร? 
Up until a few hours ago, the young man had been heading to “Takayama” in a train bound for “Nagoya” (although Takumi mentioned “Tokyu”, the station master guessed that this was a nickname for trains)
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาชายหนุ่มคนนั้นได้มุ่งหน้าไปยัง "Takayama" ในรถไฟที่มุ่งหน้าไปที่ "นาโกย่า" (แม้ว่า Takumi กล่าวว่า "Tokyu" สถานีต้นแบบเดาว่านี่เป็นชื่อเล่นสำหรับรถไฟ)
 It seemed that he had fallen asleep, but a loud noise had woken him up, and he had found himself on the train that had stopped at this station just a short time ago
ดูเหมือนว่าเขาหลับไป แต่เสียงดังก็ปลุกเขาขึ้นและเขาก็พบว่าตัวเองอยู่บนรถไฟที่หยุดอยู่ที่สถานีนี้เพียงไม่นานมานี้
Furthermore, his legally married wife, who was sitting next to him, “sprouted cat ears and turned into a young girl”, according to him… Takumi was attempting to somehow explain it logically, but he wasn’t able to put his thoughts into order, so it felt like he wasn’t able to express himself
นอกจากนี้ภรรยาที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายของเขาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเขา "หูแมวเหม็นและกลายเป็นเด็กสาว" ตามที่เขาพูด ... Takumi พยายามอธิบายเหตุผลนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถใส่ความคิดของเขาลงไปได้ 
(TL note: Tokyu is a famous train company in Japan so Japanese people sometimes call their trains by the train names such as “Tokyu” too
(ข้อความ TL: Tokyu เป็น บริษัท รถไฟที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่นดังนั้นคนญี่ปุ่นบางครั้งจึงเรียกรถไฟของพวกเขาด้วยชื่อรถไฟเช่น "Tokyu" ด้วย
)(ED: Since our TLC pointed this out, “legally married” seemed strange to us in this context, but it was present in the raws
) (ED: เนื่องจาก TLC ของเราชี้ให้เห็นว่า "แต่งงานถูกต้องตามกฎหมาย" ดูแปลก ๆ สำหรับเราในบริบทนี้ แต่ก็มีอยู่ในวัตถุดิบ
) The station master listened carefully, while nodding seriously at every word that Takumi carefully chose during his explanation
) หัวหน้าสถานีฟังอย่างระมัดระวังในขณะที่พยักหน้าอย่างจริงจังในทุกๆคำที่ทาคุมิเลือกอย่างระมัดระวังระหว่างคำอธิบายของเขา
Then, after pondering it with folded arms, he faced the young Takumi and spoke
จากนั้นหลังจากที่ขบคิดกับแขนพับแล้วเขาก็หันไปหาหนุ่ม Takumi และพูด
 「I see…did a “Timeline Switch” occur?」 「”Timeline Switch”…what’s that?」 When Takumi heard the unfamiliar words, he asked for clarification
」 "Timeline Switch" เกิดขึ้นหรือไม่? 」「 "Timeline Switch" ... คืออะไร」เมื่อ Takumi ได้ยินคำที่ไม่คุ้นเคย
 「”Timeline Switch” is a phenomenon where the time and space of parallel worlds somehow intersect spontaneously, affecting people who live in one world by moving them to the other
「 "Timeline Switch" เป็นปรากฏการณ์ที่เวลาและพื้นที่ของโลกคู่ขนานอย่างใดตัดกันเป็นธรรมชาติส่งผลกระทบต่อคนที่อาศัยอยู่ในโลกใบหนึ่งโดยการย้ายไปยังอีก
 Can I call you Takumi-dono?」 Even though he was puzzled by his name being called out so suddenly, Takumi just nodded in agreement
ฉันสามารถเรียกคุณว่าทาคูมิดะโนะ」ถึงแม้เขาจะงงว่าชื่อของเขาถูกเรียกอย่างฉับพลันทาคูมิก็พยักหน้าตกลง
 The station master also nodded and continued his story
นายสถานียังพยักหน้าและต่อเรื่องราวของเขา
 「Perhaps, some kind of incident happened in Takumi-dono’s original world
「บางทีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในโลกดั้งเดิมของ Takumi-dono
 As a result, a ‘Timeline Switch’ was triggered, and both of you were transported to ‘this world’
เป็นผลให้ "Timeline Switch" ถูกเรียกใช้และทั้งสองคนได้รับการขนส่งไปยัง 'โลกนี้'
」 「I see… To be honest, I can’t understand what has happened at all, but all I know is…this place is different from the world I’m from
」「ฉันเห็น ... ความซื่อสัตย์ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่ฉันรู้ก็คือ ... สถานที่นี้แตกต่างจากโลกที่ฉันมาจาก
 If that’s the case, then my wife too…?」 While Takumi digested the station master’s words, he looked towards the cat-eared girl dangling her legs on the seat next to him
ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วภรรยาผมด้วย ... ? 」ขณะที่ทาคูมิอ่านคำพูดของนายสถานีเขามองไปที่ตุ๊กตาสาวที่แขวนขาของเธอไว้บนที่นั่งข้างๆ
 She opened her eyes wide, tilted her head, and stared at Takumi
เธอเปิดตากว้างเอียงศีรษะของเธอและจ้องไปที่ทาคูมิ
The station master gave him the answer he was looking for while watching the situation
นายสถานีให้คำตอบที่เขากำลังมองหาในขณะที่ดูสถานการณ์
 「Yeah, that girl is probably still your wife
「ใช่แล้วเธออาจจะเป็นภรรยาของคุณ
 I don’t know the details, but this is probably also the influence of the “Timeline Switch”
ฉันไม่ทราบรายละเอียด แต่นี่อาจเป็นอิทธิพลของ "Timeline Switch"
 Umm, is fine to call you Nyaachi-san?」 「Funya~?」 When her name was called out, Nyaachi responded absentmindedly
Umm, สบายดีที่จะโทรหาคุณ Nyaachi-san? 」「 Funya ~? 」เมื่อชื่อของเธอถูกเรียกออกไป Nyaachi ตอบอย่างเหินห่าง
 「Nyaachi-san, do you remember being with Takumi-san before you woke up?」 The station master dropped down to Nyaachi’s eye level and spoke to her with a gentle tone
「 Nyaachi-san, คุณจำได้มั้ยกับทาคูมิก่อนที่คุณจะตื่นขึ้นมา? 」เจ้านายของสถานีหล่นลงไปที่ระดับสายตาของ Nyaachi และพูดกับเธอด้วยเสียงอ่อนโยน
Nyaachi began to think, raising her head with her mouth pursed slightly, as she look up at the empty ceiling and fidgeted
Nyaachi เริ่มคิดยกหัวของเธอด้วยปากของเธอ pursed เล็กน้อยขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองที่เพดานว่างเปล่าและ fidgeted
 「I don’t really knyow
「ฉันไม่ได้จริงๆ knyow
 But, I feel like I’ve been together with my husband for a long time-nya!」 As soon as she said that, Nyaachi embraced Takumi’s arm, who seemed embarrassed and looked like he wanted to hide his face
แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่กับสามีมาเป็นเวลานานแล้ว nya! 」ทันทีที่เธอบอกว่า Nyaachi เอาแขนของทาคูมิซึ่งดูอายและดูเหมือนว่าเขาต้องการจะซ่อนหน้า
Takumi naturally received Nyaachi, who was behaving like a spoiled child, and gently stroked her hair
Takumi ได้รับ Nyaachi ตามธรรมชาติซึ่งทำตัวเหมือนเด็กที่บูดและค่อย ๆ ลูบผมของเธอ
 Nyaachi purred loudly while enjoying the warmth
Nyaachi ทำนองเสียงดังขณะเพลิดเพลินกับความอบอุ่น
 The station master happily watched the situation, but since he felt that it would carry on longer, he cleared his throat before asking Takumi about his plans for the future
ต้นสังกัดอย่างมีความสุขได้เฝ้าดูสถานการณ์ แต่เนื่องจากเขารู้สึกว่ามันจะต้องใช้เวลานานกว่านี้เขาจึงล้างลำคอของเขาก่อนที่จะถามทาคูมิเกี่ยวกับแผนการของเขาในอนาคต
 「Now then, what will you do from now on, Takumi-dono?」 Takumi, who was brought back to reality by the station master’s words, chided Nyaachi, who was clinging onto his arm, and started to think while folding his arms
ตอนนี้แล้วคุณจะทำอะไรต่อจากนี้ไป Takumi-dono? Takumi ผู้ซึ่งถูกนำกลับไปสู่ความเป็นจริงด้วยคำพูดของหัวหน้าสถานีได้กล่าวโทษ Nyaachi ที่ยึดติดกับแขนของเขาและเริ่มคิดถึงขณะพับแขนของเขา
 「To be honest…I haven’t the faintest idea of what to do
「ความซื่อสัตย์ ... ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง
 To begin with, I don’t know whether I can return to my own world… Above all, I have to find a place to stay first…」 The station master listened to Takumi and made an understanding expression
ในตอนแรกฉันไม่รู้ว่าฉันจะสามารถกลับไปสู่โลกของตัวเองได้หรือไม่ ... เหนือสิ่งอื่นใดฉันต้องหาที่อยู่ก่อน ... 」เจ้านายของสถานีฟังทาคูมิและทำความเข้าใจ
 He worked out his thoughts for a while
เขาทำงานออกความคิดของเขาในขณะที่
The station master concluded that there was probably a way, and he proposed a plan to Takumi and Nyaachi
เจ้านายของสถานีสรุปได้ว่าอาจจะมีทางและเขาได้เสนอแผนการที่จะให้ Takumi และ Nyaachi
 「For the time being, you may use this station as your lodgings and stay here for a while
「ในขณะนี้คุณอาจใช้สถานีนี้เป็นที่พักของคุณและพักที่นี่สักพักหนึ่ง
 Since the second floor of the station was originally a lodging house, I don’t think it will be much of a problem for two people to stay there
ตั้งแต่ชั้นสองของสถานีเดิมเป็นที่พักอาศัยฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหามากสำหรับคนสองคนที่จะอยู่ที่นั่น
 Also, please do not hesitate to let me know if you need anything
นอกจากนี้โปรดอย่าลังเลที่จะแจ้งให้เราทราบหากคุณต้องการอะไร
」 Takumi was troubled by the proposition…but the station master laughed in return and asked him not to hold back
」 Takumi รู้สึกลำบากกับเรื่องนี้ ... แต่หัวหน้าสถานีหัวเราะกลับมาและขอให้เขาไม่ถอยกลับ
Takumi pondered for some time while staring at Nyaachi
ทากิมิครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งขณะที่จ้องไปที่ Nyaachi
 Then, he stood up and bowed deeply
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและกราบลงลึก
 「I’m honestly grateful
「ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
 Then, I’ll accept your kind offer
จากนั้นฉันจะยอมรับข้อเสนอพิเศษของคุณ
 At least, please let me know if there’s anything we can do to help you
อย่างน้อยที่สุดโปรดแจ้งให้เราทราบหากมีสิ่งใดที่เราสามารถทำได้เพื่อช่วยคุณ
」 「No problem
" "ไม่มีปัญหา
 Well then, this might be a bit sudden, but since the rooms on the second floor haven’t been used lately, please help me clean them up
ดีแล้วนี่อาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่เนื่องจากห้องที่ชั้นสองไม่ได้ใช้งานเมื่อเร็ว ๆ นี้โปรดช่วยฉันทำความสะอาดพวกเขา
」 As the station master said that, he took a match from his pocket and lit the portable lamp on the table
」ขณะที่เจ้านายสถานีบอกว่าเขาจับคู่จากกระเป๋าเสื้อและวางโคมไฟแบบพกพาไว้บนโต๊ะ
The interior, which had been getting darker as nightfall approached, was suddenly bathed in light
การตกแต่งภายในซึ่งได้รับเข้มขึ้นขณะที่ค่ำเข้าหาก็อาบในแสง
 Takumi and Nyaachi followed the station master, who was leading with the lamp, up the stairs
ทาคูมิและ Nyaachi ตามนายสถานีที่นำโคมไฟไปขึ้นบันได
 Thus, it was decided that Takumi and Nyaachi would stay in this station building, and soon after that, they were employed by the station, becoming live-in staff
ดังนั้นจึงตัดสินใจว่า Takumi และ Nyaachi จะอยู่ในอาคารสถานีนี้และไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ถูกว่าจ้างโดยสถานีกลายเป็นพนักงานที่อาศัยอยู่
 The lodging house on the second floor of the station became their home in “this world”
ที่พักบนชั้นสองของสถานีกลายเป็นบ้านของพวกเขาใน "โลกนี้"
 ――――― A few months later, Takumi, who had become the “station master’s representative” and was currently wearing a black apron, was silently contemplating something in the kitchen behind the waiting room of the station
----- ไม่กี่เดือนต่อมาทาคูมิซึ่งกลายเป็น "ตัวแทนของสถานีต้นแบบ" และกำลังสวมผ้ากันเปื้อนสีดำอยู่เงียบ ๆ ใคร่ครวญบางอย่างในห้องครัวที่อยู่เบื้องหลังห้องรอของสถานี
 A pot of coffee was steaming on the newly installed oven stove, and the smell of cinnamon was in the air
กระถางกาแฟกำลังนึ่งบนเตาอบที่ติดตั้งใหม่และกลิ่นของอบเชยอยู่ในอากาศ
The basket on the kitchen table contained slices of yellow cornbread, all waiting for their turn
ตะกร้าบนโต๊ะอาหารมีขนมปังข้าวโพดสีเหลืองทุกชิ้นรอให้พวกเขาหันมา
Finally, there was a flat wooden tray holding a bowl of salad, which had contrasting light green and bright red vegetables mixed with white, unpeeled eggs on the side
ในที่สุดมีถาดไม้แบนถือชามสลัดซึ่งมีสีแดงเข้มตัดกันและผักสีแดงสดใสผสมกับไข่ขาว unpeeled ที่ด้านข้าง
 「The preparations here are OK-nya! 」 「Got it!」 Takumi loudly responded to Nyaachi’s energetic voice, which had come from the other side of the small window separating the kitchen and the waiting room
「การเตรียมการที่นี่คือ OK-nya! 
Takumi looked around the kitchen once more
ทาคูมิมองไปรอบ ๆ ห้องครัวอีกครั้ง
 This was the new workplace, which had been shaped by Takumi’s “wish”
นี่เป็นสถานที่ทำงานใหม่ซึ่งได้รับการออกแบบโดย "ความปรารถนา" ของทาคูมิ
 Takumi had learned that the development of technology in “this world” was at least 150 years behind his original world
Takumi ได้เรียนรู้ว่าการพัฒนาเทคโนโลยีใน "โลกนี้" อย่างน้อย 150 ปีหลังโลกดั้งเดิมของเขา
There were stagecoaches trotting around the city, and the main power source for locomotives and factories were steam engines
มีการเดินทอดน่องรอบเมืองและแหล่งพลังงานหลักสำหรับตู้ระเนระนาดและโรงงานคือเครื่องยนต์ไอน้ำ
 Wells and waterworks had been somewhat developed, but there was no electricity or gas
เวลส์และประปาได้รับการพัฒนาค่อนข้าง แต่ไม่มีไฟฟ้าหรือก๊าซ
 The heat source used for cooking was mainly “firewood” or “charcoal”
แหล่งความร้อนที่ใช้ปรุงอาหารคือ "ฟืน" หรือ "ถ่าน"
In that sense, his new workshop was considered a “classic” and couldn’t be compared to the kitchen that he had worked in previously
ในแง่นี้การประชุมเชิงปฏิบัติการใหม่ของเขาถือเป็น "คลาสสิก" และไม่สามารถเทียบกับห้องครัวที่เขาเคยทำงานมาก่อนหน้านี้
 However, even so, by the standards of “this world”, this kitchen contained cutting edge equipment
อย่างไรก็ตามแม้ตามมาตรฐานของ "โลกนี้" ห้องครัวนี้มีอุปกรณ์ทันสมัย
For example, the rocket stove could produce high heating power even with firewood, and was introduced as a substitute for a gas stove
ตัวอย่างเช่นเตาจรวดสามารถผลิตพลังงานความร้อนสูงได้กับฟืนและได้รับการแนะนำให้ใช้แทนเตาแก๊ส
In addition, since the oven stove looked like a metal stove, you weren’t limited to using the inside of the furnace as a grill oven
นอกจากนี้เนื่องจากเตาอบดูเหมือนเตาโลหะคุณไม่ได้ จำกัด เฉพาะการใช้ภายในเตาเผาเป็นเตาปิ้งย่าง
 The plate on top could be used as a hot plate that warmed pots with a gentle heat, so it was now possible to make flame broiled food
แผ่นด้านบนสามารถใช้เป็นแผ่นร้อนที่หม้ออุ่นกับความร้อนอ่อนโยนดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะทำให้อาหารที่ย่างเปลวไฟ
All of these things had been prepared by the station master
สิ่งเหล่านี้ได้รับการจัดเตรียมโดยนายสถานี
 He had made sure to perfectly prepare everything Takumi needed in order to open a coffee shop by fully utilizing his personal connections
เขาได้ทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะต้องเตรียมทุกอย่างที่ทามิมิจำเป็นในการเปิดร้านกาแฟด้วยการใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัวของเขา
 Takumi mentally muttered his gratitude towards the station master once more
ทามิมิพูดถึงความกตัญญูของเขาต่อนายสถานีอีกครั้ง
 A rather modern rocket stove for reference The minute hand of the grandfather clock pointed straight up and announced the time by making a “ding dong” sound eight times
เตาจรวดค่อนข้างทันสมัยสำหรับอ้างอิงเข็มนาทีของนาฬิกาปู่ชี้ตรงขึ้นและประกาศเวลาด้วยการทำ "ding dong" เสียงแปดครั้ง
 It was finally time to open the shop
ในที่สุดก็ถึงเวลาเปิดร้าน
Takumi went to the waiting room, which would be used as a “dining area” from today onwards, and opened the big wooden door facing the pathway in front of the ticket gate
Takumi ไปที่ห้องรอซึ่งจะใช้เป็น "พื้นที่รับประทานอาหาร" ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปและเปิดประตูไม้ขนาดใหญ่หันหน้าไปทางทางด้านหน้าของประตูตั๋ว
 He saw some faces that he had become familiar with while working in the station
เขาเห็นใบหน้าบางอย่างที่เขาคุ้นเคยกับการทำงานในสถานี
Takumi stood in front of the door with Nyaachi, bowed deeply, and made his first greeting as the “master” of this store
Takumi ยืนอยู่หน้าประตูกับ Nyaachi โค้งคำนับอย่างลึกซึ้งและทำทักทายครั้งแรกของเขาในฐานะ "ต้นแบบ" ของร้านนี้
 「I’m sorry to have kept you waiting
「ฉันเสียใจที่ได้ทำให้คุณรอ
 The coffee shop “Swallow” is now open
ร้านกาแฟ "Swallow" เปิดให้บริการแล้ว
」
」