Chapter 1 The Girl With A Trunk and Her Boarding Meal   To all the passengers, thank you for for travelling with us
บทที่ 1 หญิงสาวที่มีลำตัวและเครื่องใช้ประจำของเธอสำหรับผู้โดยสารทุกคนขอขอบคุณที่เดินทางมากับเรา
 This is the last station for this train
นี่เป็นสถานีสุดท้ายสำหรับรถไฟขบวนนี้
 Please present your tickets at the ticketing gate
กรุณาแสดงบัตรเข้าชมที่ประตูตั๋ว
 Since this train will enter the depot after this, please be careful not to leave any of your luggage behind
เนื่องจากรถไฟนี้จะเข้าสู่คลังสินค้าหลังจากนี้โปรดระวังอย่าให้กระเป๋าเดินทางของคุณอยู่ข้างหลัง
–––If you have any concerns, please do not hesitate to approach the station master
--- ถ้าคุณมีข้อกังวลใด ๆ โปรดอย่าลังเลที่จะติดต่อนายสถานี
 「Thank you for your patronage
「ขอบคุณสำหรับการอุปถัมภ์ของคุณ
 Since this is a return ticket, please do not lose it and bring it with you when you ride your return train
เนื่องจากนี่เป็นตั๋วที่ได้รับคืนโปรดอย่าเสียเวลาและนำติดตัวไปกับคุณเมื่อคุณนั่งรถไฟกลับ
 Now then, please travel safely
ตอนนี้โปรดเดินทางอย่างปลอดภัย
」 Takumi breathed a sigh of relief as he finished checking the tickets of the passengers who had arrived on the last train
」ทาคูมิหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เขาตรวจสอบตั๋วผู้โดยสารที่เดินทางมาถึงรถไฟขบวนสุดท้าย
 The line at the ticketing gate had died down, and it became quiet again
เส้นที่ประตูตั๋วตายลงและมันก็เงียบอีกครั้ง
 ‘Today was a peaceful day, too
วันนี้เป็นวันที่เงียบสงบเช่นกัน
 No problems at all
ไม่มีปัญหาเลย
’ With that thought, Takumi headed back into the train station for the closing inspection, which was his last job today as a “Station Master Representative
"ด้วยความคิดนั้น Takumi กลับเข้าไปในสถานีรถไฟเพื่อตรวจสอบการปิดบัญชีซึ่งเป็นงานสุดท้ายของเขาในฐานะ" Station Master Representative "
” The last train had already left the platform and was headed for the depot
"รถไฟขบวนสุดท้ายได้ออกจากลานจอดรถและมุ่งหน้าไปที่คลังสินค้า
 Takumi proceeded with his usual inspection after the last car of the train disappeared into the sunset
Takumi ดำเนินการตรวจสอบตามปกติหลังจากที่รถคันสุดท้ายของขบวนรถไฟหายไปในพระอาทิตย์ตก
 The smell of its smoke still lingered on the platform
กลิ่นควันของมันยังคงอ้อยอิ่งอยู่บนแท่น
 It was as silent as always in the train station
มันเงียบเหมือนทุกสถานีรถไฟ
 ‘There doesn’t seem to any problems on the railway…’ After Takumi confirmed this, he turned around to check the other side and was greeted by an unusual sight
"ดูเหมือนไม่มีปัญหาใด ๆ เกี่ยวกับรถไฟ ... " หลังจากทาคูมิยืนยันเรื่องนี้เขาหันไปตรวจสอบด้านอื่น ๆ และได้รับการต้อนรับด้วยสายตาที่ผิดปกติ
 A guest, carrying a large trunk, was sitting on one of the benches at the corner of the platform
แขกนั่งอยู่บนม้านั่งข้างหนึ่งอยู่ที่มุมหนึ่งของเวที
 The small girl sitting on the bench was wearing an oversized checkered hunting cap that hung low over her eyes
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่นั่งอยู่บนม้านั่งกำลังสวมหมวกล่าสัตว์ขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่บนดวงตาของเธอ
 Takumi searched his memory, but she wasn’t a “regular” of this station
แต่เธอไม่ใช่ "ปกติ" ของสถานีนี้
 As far as he was concerned, she was probably just a passenger from the train that had arrived just now
เท่าที่เขากังวลเธอน่าจะเป็นแค่ผู้โดยสารที่มาจากรถไฟที่เพิ่งมาถึง
Judging from the traces of innocence in the atmosphere surrounding her, she was probably 15 or 16 years old
การตัดสินจากร่องรอยแห่งความไร้เดียงสาในบรรยากาศรอบตัวเธออาจมีอายุ 15 หรือ 16 ปี
 By “this world’s” standards, she would be old enough to be considered an adult
ตามมาตรฐาน "โลกนี้" เธอจะอายุมากพอที่จะถือว่าเป็นผู้ใหญ่ได้
 Well, now that it had come to this… Since Takumi was still a “Station Master Representative” in “this world,” it was probable that the girl was involved in some kind of trouble
ตอนนี้มันมาถึงเรื่องนี้แล้ว ... ตั้งแต่ที่ทาคามิยังคงเป็น "Station Master Representative" ใน "โลกนี้" มันอาจเป็นไปได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับปัญหาบางอย่าง
 These thoughts were running through his mind
ความคิดเหล่านี้กำลังไหลผ่านจิตใจของเขา
 「Excuse me
"ขอโทษ
 Is there something wrong, miss?」 Takumi maintained a small gap between them as he bent forward to speak, so that he would not surprise the girl, who appeared to be unsure of what to do
มีอะไรผิดพลาดรึเปล่า」 Takumi ยังคงมีช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างพวกเขาขณะที่เขาก้มตัวไปข้างหน้าเพื่อพูดเพื่อที่เขาจะไม่ทำให้ผู้หญิงประหลาดใจซึ่งดูเหมือนจะไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร
At his voice, the girl, who still seemed a bit innocent, opened her eyes, turned around, and answered in a panic, tears in her eyes
เมื่อเสียงของเขาเด็กผู้หญิงคนนั้นที่ยังดูไร้เดียงสาก็เปิดตาหันกลับมาและตอบด้วยความตื่นตระหนกน้ำตาไหลเข้าตา
 「S-sorry! I-I-I missed my station…」 The girl spoke in a flustered manner
「 S-ขอโทษ! 
 Takumi took a good look at the ticket that was shown to him
ทาคูมิมองดูตั๋วที่เขาแสดง
 The name of her station, which was two stations before this one, was written on it
ชื่อสถานีของเธอซึ่งเป็นสถานีก่อนหน้านี้สองสถานีเขียนไว้
 It was an hour and a half away from this station
ห่างจากสถานีนี้ประมาณครึ่งชั่วโมง
The girl explained that she had not gotten much sleep the night before, due to being excited about going on a long-distance train ride for the first time
หญิงสาวอธิบายว่าเธอไม่ได้รับการนอนหลับมากในคืนก่อนเนื่องจากตื่นเต้นเกี่ยวกับการไปนั่งรถไฟระยะยาวเป็นครั้งแรก
 This, coupled with the tension and fatigue from the long journey, had led to her falling asleep halfway through the trip and accidentally missing her stop
นี้ควบคู่ไปกับความตึงเครียดและความเมื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนานได้นำไปสู่การนอนหลับของเธอครึ่งทางผ่านการเดินทางและตั้งใจที่จะหยุดเธอหยุด
 She had been sitting in one of the unreserved seats in the Third Class coach, so the conductor had not called out to her until she arrived here
เธอนั่งอยู่ในที่นั่งที่ไม่มีการจองจำในชั้นที่สามของโค้ชดังนั้นตัวนำไม่ได้โทรหาเธอจนกว่าเธอจะมาถึงที่นี่
 「…and that’s what happened
「 ... และนั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้น
 I’m really sorry
ฉันเสียใจจริงๆ
 Is this considered…fare dodging? 」 「No, it’s alright
นี้ถือว่า ... dodging ค่าโดยสาร? 
 It doesn’t seem like you missed your stop on purpose, so the fare dodging rule doesn’t apply here
ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้ตั้งใจในเรื่องวัตถุประสงค์ดังนั้นกฎการหลบเลี่ยงค่าโดยสารจะไม่สามารถใช้ได้ที่นี่
 In this case, you will be able to return to your intended stop at no extra charge, so please don’t worry about it
ในกรณีนี้คุณจะสามารถกลับไปยังจุดที่คุณต้องการโดยไม่มีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมดังนั้นโปรดอย่ากังวลกับเรื่องนี้
」 Takumi bent down to the girl’s eye level as he spoke to her
」 Takumi ก้มลงไปที่ระดับสายตาของหญิงสาวขณะพูดกับเธอ
 After hearing his words, the girl, who had shrunk back in fear after speaking, finally seemed relieved
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาแล้วเด็กหญิงคนนั้นที่หดตัวด้วยความหวาดกลัวหลังจากพูดแล้วก็รู้สึกโล่งใจ
 「However, since today’s last train has already left, you will have to wait until tomorrow to go back…」 「Eh, i-is that so?」 The girl, who had just begin to cheer up, turned pale again, unsure of how to proceed
」「「「「「「「「「「「「「「「「「「                                      
 After heaving a big sigh, the girl explained her circumstances to Takumi
หลังจากถอนหายใจครั้งใหญ่สาว ๆ อธิบายสถานการณ์ของเธอกับทาคูมิ
 「I-I’m sorry
「ฉัน - ฉันขอโทษ
 If it isn’t inconvenient, may I w-wait here for tomorrow’s train? I have some money with me…」 Takumi mulled over her words
ถ้าไม่สะดวกใจฉันอาจรอที่นี่ในวันพรุ่งนี้หรือไม่? 
 As far as Takumi knew, “walking” and “stagecoaches” were normal methods of transport in this world, but train stations and long-distance trains were still considered a high-end kind of service
Takumi รู้ว่า "เดิน" และ "stagecoaches" เป็นวิธีการขนส่งตามปกติในโลกนี้ แต่สถานีรถไฟและรถไฟทางไกลก็ยังถือว่าเป็นบริการระดับไฮเอนด์
Even if it was an unreserved seat in the Third Class coach, trains weren’t something you could ride on easily unless you “splurged a considerable amount” on “special occasions
แม้ว่าจะเป็นที่นั่งแบบไม่มีหลักประกันในโค้ช Third Class แต่รถไฟก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถนั่งได้อย่างง่ายดายเว้นเสียแต่ว่า "สลายจำนวนมาก" ใน "โอกาสพิเศษ
” This girl surely had a special occasion, which was why she had taken the train
"สาวนี้แน่นอนมีโอกาสพิเศษซึ่งเป็นเหตุผลที่เธอนั่งรถไฟ
 It wasn’t difficult for Takumi to guess that the girl didn’t have much in her pockets
ไม่ใช่เรื่องยากที่ทามิมิจะเดาได้ว่าหญิงสาวนั้นไม่มีกระเป๋ามากนัก
 Nevertheless, as a Station Master Representative, he couldn’t leave this girl alone at the station
อย่างไรก็ตามในฐานะตัวแทนสถานีเขาไม่สามารถออกจากหญิงสาวคนนี้คนเดียวที่สถานี
 Even though Takumi himself could more or less be a “lookout” for her, since he was a live-in employee, it wasn’t clear what dangers could fall upon her if she were to sleep in a place like this, in the open with no one around
แม้ว่า Takumi เองอาจมองหาเธอไม่มากก็น้อยเพราะเขาเป็นลูกจ้างอยู่ แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าอันตรายจะตกหล่นไปกับเธออย่างไรถ้าเธอต้องนอนในสถานที่แบบนี้ในที่โล่ง 
 In the first place, although spring was just beginning and the weather was getting warmer, it was still chilly at night
ในตอนแรกแม้ว่าฤดูใบไม้ผลิเพิ่งเริ่มต้นและอากาศก็อุ่นขึ้น แต่ก็ยังคงเย็นในเวลากลางคืน
 Just from thinking of her physical condition alone, Takumi couldn’t possibly accept her request
จากการคิดถึงสภาพร่างกายของเธอคนเดียว Takumi ไม่อาจยอมรับคำร้องขอของเธอได้
 ’Well, if I did it that way…’ Takumi only had one solution left
'ถ้าฉันทำอย่างนั้น ... ' Takumi มีทางออกเหลือเพียงอย่างเดียว
 「I’m sorry, I have to close the station until tomorrow morning
「ฉันต้องขอโทษฉันต้องปิดสถานีจนกว่าพรุ่งนี้เช้า
 As someone who manages this station, I can’t leave a guest alone on the platform
ในฐานะที่เป็นคนที่ดูแลสถานีนี้ฉันไม่สามารถออกจากแขกคนเดียวบนแพลตฟอร์มได้
 Instead, if you don’t mind, would you like to stay at my place? You must be tired from your long journey
แต่ถ้าคุณไม่คิดว่าคุณต้องการที่จะอยู่ที่บ้านของฉัน? 
 You will be able to take a bath and sleep overnight there
คุณจะสามารถอาบน้ำและนอนค้างคืนที่นั่นได้
 That would put my mind at ease as well
ที่จะทำให้ใจฉันสบายใจเช่นกัน
」 She was so surprised that her eyes become big and round, almost like a perfect circle
」เธอประหลาดใจมากที่ดวงตาของเธอใหญ่และกลมเกือบจะเหมือนวงกลมที่สมบูรณ์แบบ
 「Eh, but I… that… I will trouble you…」 「No, it’s alright
「เอ่อ แต่ฉัน ... ว่า ... ฉันจะทำให้คุณลำบาก ... 」「ไม่เป็นไร
 There are some vacant rooms as well, so please do not hesitate to rest properly
มีห้องว่างอยู่ด้วยเช่นกันดังนั้นโปรดอย่าลังเลที่จะพักผ่อนอย่างถูกต้อง
 Well, let’s go to the ticketing gate for now
มาที่ประตูตั๋วกันเถอะ
」 Takumi picked up the big leather trunk next to girl, and walked to the ticketing gate
」 Takumi หยิบลำตัวหนังขึ้นข้างหญิงสาวและเดินไปที่ประตูตั๋ว
 ◇ ◇ ◇ Takumi used the telegraph installed next to the ticketing gate to contact the station that the girl was supposed to have gotten off at
◇◇◇ทามิมิใช้โทรเลขที่ติดตั้งอยู่ติดกับประตูตั๋วเพื่อติดต่อสถานีซึ่งสาว ๆ ควรจะออกไป
 Apparently, there had been an inquiry about a girl who had not arrived yet at that station, so he told them that she would be headed there the next morning
เห็นได้ชัดว่ามีการสืบสวนเรื่องเด็กหญิงคนหนึ่งที่ยังไม่มาถึงสถานีนั้นดังนั้นเขาจึงบอกกับพวกเขาว่าเธอจะมุ่งหน้าไปที่นั่นในเช้าวันรุ่งขึ้น
 「Now then, right this way
「ตอนนี้ถูกต้องด้วยวิธีนี้
」 「Ah, yes
อา, ใช่
 Pardon my intrusion…」 After ending his message, Takumi did a final inspection of the ticketing gate and confirmed that he had locked up the station before heading towards a door on the immediate left of the ticketing gate with the girl
ให้อภัยการบุกรุกของฉัน ... 」หลังจากจบข้อความทาคูมิได้ตรวจสอบประตูตั๋วและยืนยันว่าเขาได้ล็อกสถานีก่อนที่จะมุ่งหน้าไปทางประตูด้านซ้ายของประตูตั๋วพร้อมกับเด็กผู้หญิง
 When he opened the door, which was made out of a single, heavy piece of timber, the sound of a cowbell rang out
เมื่อเขาเปิดประตูซึ่งทำจากไม้หนักชิ้นเดียวเสียงกระดิ่งก็โผล่ออกมา
 Immediately afterwards, as Takumi was entering the room, a cheerful voice greeted them
ทันทีหลังจากนั้นเมื่อทาคูมิเข้าห้องเสียงร่าเริงได้ต้อนรับพวกเขา
 「Welcome home~! You worked hard today, too, nya~!」 「Th-thank you
「ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ~! 
 Did you clean up properly?」 「Nyes! I did it purr-fectly!」 「Th-thanks
คุณทำความสะอาดอย่างถูกต้องหรือไม่? Nyes! 
」 While saying so, Takumi pet the head of the girl who had approached them, still holding a dust cloth in her hand
」ขณะที่พูดอย่างนั้น Takumi ก็เลี้ยงหัวของเด็กสาวที่เดินเข้ามาหาพวกเขา แต่ยังคงถือผ้าฝุ่นอยู่ในมือ
 The girl, who had short, curly, reddish hair, smiled delightfully, and the cat ears on her head twitched
หญิงสาวผู้มีผมสั้นหยิกผมสีแดงยิ้มอย่างน่าชื่นชมและหูแมวบนหัวของเธอกระเซิดกระเจี้ยว
 「Then, is it okay if I go to sleep today? It’s okay, right?!」 「Hey, let’s eat properly first
「ถ้าวันนี้ฉันจะไปนอนได้ไหม? 
」 When Takumi grabbed her by the scruff, the cat-eared girl feebly meowed and meekly curled up
」เมื่อ Takumi คว้าเธอด้วยการข่วน, สาว cat-eared feebly meowed และขยันขันแข็งขึ้น
 「Err…」 It seemed that Takumi had left the girl out while having his usual exchange with the cat-eared girl
「 Err ... 」ดูเหมือนว่า Takumi ทิ้งเด็กผู้หญิงออกไปในขณะที่มีการแลกเปลี่ยนตามปกติกับสาวหูแมว
 He quickly turned his face to her and explained the situation
เขารีบหันหน้าไปหาเธอและอธิบายสถานการณ์
 「Oh, I’m sorry about that
「แหมฉันขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้
 I seemed to have surprised you a bit… Well, this is the waiting room and coffee shop of this station
ฉันดูเหมือนจะทำให้คุณประหลาดใจนิดหน่อย ... นี่เป็นห้องรอและร้านกาแฟของสถานีนี้
 This noisy coffee shop staff member is Nyaachi, and she’s a lodger, too
พนักงานร้านกาแฟที่มีเสียงดังนี้คือ Nyaachi และเธอเป็นคนเช่าเช่นกัน
 Hey, say hello
เฮ้พูดสวัสดี
」 He let the cat-eared girl, Nyaachi, whom he was grabbing by the scruff, down and urged her to greet the girl
」เขาปล่อยให้สาวหูแมว Nyaachi คนที่เขาคว้าโดย scruff ลงและกระตุ้นให้เธอไปทักทายหญิงสาว
 Nyaachi pinched the hem of her cafe apron, which she wore over her black leggings and had a cat embroidered on it, and curtsied while greeting the girl energetically
Nyaachi บีบขอบผ้ากันเปื้อนของคาเฟ่ซึ่งเธอสวมถุงน่องสีดำของเธอและมีแมวปักลงบนมันและขำขันในขณะทักทายผู้หญิงที่ขะมักเขม้น
 「Nyaachi is Nyaachi, you know! Welcome, and good eve-nying! What is your name?」 「Ah, my, my name is, Nuttel Gratt
「 Nyaachi คือ Nyaachi คุณรู้แล้ว! 
 I, err, caused trouble for the station master today…」 「Oh, right
ฉันผิดพลาดทำให้เกิดปัญหากับนายสถานีวันนี้ ... 」「โอ้ใช่
 I haven’t introduced myself yet
ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเอง
 I am Takumi Kurogane
ฉันคือ Takumi Kurogane
 I am the Station Master Representative of this station, and the chef of this coffee shop
ฉันเป็นตัวแทนสถานีของสถานีนี้และพ่อครัวของร้านกาแฟแห่งนี้
」 「Ah, do you live here as well?」 「Yeah, Nyaachi and I live here together
」「อา, คุณอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยรึเปล่า? 」「ใช่, Nyaachi และฉันอยู่ที่นี่ด้วยกัน
 Although the guest room is small, please make yourself at home tonight
แม้ว่าห้องพักเล็ก ๆ น้อย ๆ โปรดไปที่บ้านคืนนี้
 I will also prepare dinner soon
ฉันก็จะเตรียมอาหารเย็นเร็ว ๆ นี้
」 「That… I’m really fine with anything… I feel quite guilty
」「ว่า ... ฉันสบายดีจริงๆกับอะไร ... ฉันรู้สึกผิดมาก
」 「No, no, you would do the same for me if I were in trouble, too
」「ไม่ใช่หรอกคุณจะทำเช่นเดียวกันสำหรับฉันถ้าฉันมีปัญหาเช่นกัน
 Besides, it’s nice to be able to welcome a customer
นอกจากนี้ยินดีที่จะสามารถต้อนรับลูกค้าได้
」 Takumi spoke to the despondent Nuttel in a gentle voice in order to calm her down, and left the trunk to Nyaachi
」 Takumi พูดคุยกับ Nuttel ด้วยความสุภาพอ่อนโยนเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ลงและออกจากลำต้นไปยัง Nyaachi
 「Then, Nyaachi, can I have you guide Nuttel-san to her room? I think the room beside ours will be fine
「งั้น Nyaachi ฉันจะให้คุณแนะนำ Nuttel-san ไปที่ห้องของเธอได้ไหม? 
 Ah, please boil water for the bath as well
อาโปรดน้ำเดือดเพื่ออาบน้ำเช่นกัน
」 「Aye aye, captain~! Now then, Nuttel-chan, I’ll be in your care!」(ED: One of our tls wanted it to be captain instead of sir…pfft) 「Ah, yes, I’m in your care, too
」「ใช่แล้วกัปตัน ~! 
」 Nyaachi got the big trunk from Takumi, grabbed Nuttel’s hand, and pulled her up the stairs to the second floor
」 Nyaachi มีลำต้นขนาดใหญ่จาก Takumi จับมือ Nuttel และดึงเธอขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง
 A small dormitory was on the second floor of this station building
หอพักขนาดเล็กตั้งอยู่บนชั้นสองของอาคารสถานีแห่งนี้
 Aside from the one that Takumi and Nyaachi were using as their home, there were four other private rooms that could hold one or two people each, as well as one large room
นอกเหนือจากที่ Takumi และ Nyaachi ใช้เป็นบ้านของพวกเขามีสี่ห้องส่วนตัวอื่น ๆ ที่สามารถถือหนึ่งหรือสองคนแต่ละเช่นเดียวกับห้องพักขนาดใหญ่หนึ่ง
 Although there were not enough people to operate a lodgings service, the rooms were cleaned, and the beds were made regularly, so it was alright to receive sudden guests
แม้ว่าจะไม่มีคนเพียงพอที่จะใช้บริการที่พักห้องพักสะอาดและเตียงถูกสร้างขึ้นมาเป็นประจำดังนั้นจึงไม่เป็นไรที่จะได้รับแขกรับเชิญอย่างกะทันหัน
 After Takumi saw Nyaachi and Nuttel off to the second floor, he headed to the food pantry next to the kitchen
หลังจากทาคูมิเห็น Nyaachi และ Nuttel ออกไปที่ชั้นสองเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องครัวอาหารข้างห้องครัว
 This incident suddenly came up, they didn’t have many ingredients, but it seemed that he could somehow manage by combining the remaining ingredients leftover from today
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นโดยฉับพลันพวกเขาไม่ได้มีส่วนผสมมากมาย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถจัดการโดยใช้ส่วนผสมที่เหลือจากวันนี้
 At first, he had planned to make something simple, since it was just Nyaachi and himself, but with the arrival of the “overnight guest,” he decided to make something more elaborate
ตอนแรกเขาวางแผนที่จะทำอะไรง่ายๆเพราะมันเป็นแค่ Nyaachi และตัวเขาเอง แต่ด้วยการมาถึงของ "แขกค้างคืน" เขาตัดสินใจที่จะทำอะไรที่ซับซ้อนมากขึ้น
 Takumi selected the ingredients while thinking about today’s menu
ทาคูมิเลือกส่วนผสมในขณะที่คิดถึงเมนูของวันนี้
 Once Takumi confirmed the lineup of the ingredients he had selected, which he laid out on the kitchen table, he began his prep work for cooking
เมื่อ Takumi ยืนยันผู้เล่นตัวจริงของส่วนผสมที่เขาเลือกไว้ซึ่งเขาวางไว้บนโต๊ะอาหารเขาเริ่มเตรียมงานทำอาหาร
 First, he plucked off the leaves of a vegetable called lechuga, which resembled a lettuce
ประการแรกเขาดึงใบของผักที่ชื่อว่า lechuga ซึ่งคล้ายกับผักกาดหอม
 He washed these in a bucket filled with water, before draining the water off and placing them into a colander
เขาล้างข้อมูลเหล่านี้ในถังที่เต็มไปด้วยน้ำก่อนที่จะระบายน้ำออกและวางลงในกระชอน
 He then went on to properly rinse the round, bright red tomatoes and sliced them up into 5-mm-thick slices with a kitchen knife
จากนั้นเขาก็เดินต่อไปอย่างถูกต้องล้างออกรอบมะเขือเทศสีแดงสดและหั่นเป็นชิ้นหนา 5 มม. พร้อมมีดครัว
 Likewise, he also rinsed yellow peppers, red peppers, and pepino, which looked similar to rather thick cucumbers, and sliced them up before putting them into the colander
ในทำนองเดียวกันเขายังล้างพริกสีเหลืองพริกแดงและ pepino ซึ่งดูคล้ายกับแตงกวาหนาค่อนข้างและหั่นบาง ๆ ก่อนที่จะใส่ลงในกระชอน
 After he finish preparing the vegetables, he took out fish pickled in oil that he had stored in the food pantry
หลังจากเสร็จสิ้นการเตรียมผักแล้วเขาก็หยิบปลาดองลงในน้ำมันที่เก็บไว้ในห้องเตรียมอาหาร
 The fish, which was called “bonito”, had a characteristically strong, lean meat
ปลาที่เรียกว่า "bonito" มีลักษณะเนื้อไม่ติดมัน
 It had been sliced up and, together with various herbs, soaked in oil that had been harvested from a colza plant, which resembled rapeseed
มันถูกหั่นเป็นชิ้นและรวมกับสมุนไพรต่างๆแช่ในน้ำมันที่ได้รับการเก็บเกี่ยวจากโรงงาน colza ซึ่งคล้าย rapeseed
 It was simmered over a gentle fire, then transferred to a container with the colza oil to ferment
มันถูกเคี่ยวไฟอ่อนโยนจากนั้นก็ย้ายไปอยู่ในภาชนะที่มีน้ำมัน colza เพื่อหมัก
 Since fresh fish was difficult to obtain and “this world” had no refrigerators, Takumi had somehow devised a plan to preserve the fish
เนื่องจากปลาสดหาได้ยากและ "โลกนี้" ไม่มีตู้เย็นทาคูมิจึงวางแผนที่จะเก็บปลาไว้
 Takumi took a palm-sized block of oil-pickled bonito out of the container, draining off the oil before putting it into a bowl to break into small pieces
ทามิมิเอาก้อนน้ำมันป่นออกจากภาชนะบรรจุปาล์มขนาดใหญ่ปัดน้ำมันออกก่อนใส่ลงในชามเพื่อเจาะเป็นชิ้นเล็ก ๆ
 He then mixed two teaspoons of oil from the pickled bonito and the juice from a freshly squeezed naranja, a bright orange, citrus-like fruit
จากนั้นเขาก็ผสมน้ำมันสองช้อนชาจากน้ำองุ่นดองและน้ำผลไม้จากมะขามป้อมที่สุกใหม่ส้มสีส้มผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวเหมือนส้ม
 After mixing them well, he taste-tested a small portion, then seasoned it with salt and pepper
หลังจากผสมให้เข้ากันแล้วเขาก็ได้ลิ้มลองรสเล็กน้อยแล้วปรุงรสด้วยเกลือและพริกไทย
 He then put the vegetables that he had washed and drained a while ago into a rather deep wooden bowl
จากนั้นเขาก็ใส่ผักที่เขาล้างและระบายทิ้งไว้สักครู่ในชามไม้ลึก ๆ
 He placed the plucked lechuga leaves at the bottom of the bowl before arranging the tomatoes, pepino, yellow peppers, and red peppers over the leaves to add color
เขาวางใบ lechuga plucked ที่ด้านล่างของชามก่อนที่จะจัดมะเขือเทศ pepino พริกสีเหลืองและพริกแดงบนใบเพื่อเพิ่มสี
 The pieces of bonito meat, along with the oil and fruit juice dressing, were placed in the center
ชิ้นเนื้อ bonito พร้อมด้วยน้ำมันและน้ำผลไม้แต่งตัวถูกวางไว้ตรงกลาง
 The leftover dressing was drizzled over the vegetables
น้ำสลัดที่เหลือถูก drizzled มากกว่าผัก
 Once the vegetable salad was completed, he placed it in the food pantry so that it wouldn’t be affected by the external temperature
เมื่อสลัดผักเสร็จแล้วเขาก็ใส่มันลงในตู้กับข้าวอาหารเพื่อไม่ให้อุณหภูมิภายนอกเกิดผลกระทบ
 Next, he began to cook the main dish
จากนั้นเขาก็เริ่มปรุงอาหารจานหลัก
 The prepared ingredient was an odd cut of pork that had been leftover from this afternoon
ส่วนผสมที่เตรียมไว้คือหมูที่แปลก ๆ ที่เหลืออยู่ตั้งแต่บ่ายนี้
 Takumi pounded this odd cut of meat with the kitchen knife to finely mince it
ทากิมิทุบเนื้อที่แปลก ๆ ด้วยมีดทำครัวเพื่อประณีตสับ
 While he was pounding it, he added and mixed the meat with chopped cebolla (onions), salt, pepper, herbs, egg, grated cheese, and homemade tofu that had been made with beans of “this world,” which were similar to soybeans
ขณะที่เขากำลังหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ เขาเสริมและผสมเนื้อสัตว์กับ cebolla (หัวหอม) สับเกลือพริกไทยสมุนไพรไข่ชีสขูดและเต้าหู้โฮมเมดที่ทำจากถั่วของ "โลกนี้" ซึ่งคล้ายกับถั่วเหลือง
 When it was well-mixed, he divided it into three equal parts and shaped each part, compressing them with his hand
เมื่อมันถูกผสมกันดีเขาแบ่งออกเป็นสามส่วนเท่า ๆ กันและแต่ละส่วนมีรูปร่างและบีบอัดด้วยมือของเขา
 Thus, the hamburger steaks were completed
ดังนั้นแฮมเบอร์เกอร์สเต็กจึงเสร็จสมบูรณ์
 After he finished the other prep work, he finally started on the finishing touches
หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นการเตรียมงานอื่น ๆ แล้วเขาก็เริ่มต้นสัมผัสการตกแต่ง
 There were no gas stoves in “this world,” so firewood stoves were widely used here
ไม่มีเตาแก๊สอยู่ใน "โลกนี้" ดังนั้นจึงมีการใช้เตาฟืนอย่างกว้างขวางที่นี่
 The cooking stove model in the kitchen of this station building had been installed piece-by-piece, and consistent of a rocket stove and the oven stove, modifications of the firewood stove
รูปแบบเตาปรุงอาหารในห้องครัวของอาคารสถานีแห่งนี้ได้รับการติดตั้งทีละชิ้นและสอดคล้องกับเตาจรวดและเตาอบการปรับเปลี่ยนเตาฟืน
 Takumi used a matchstick to light the oven stove with experienced hands
ทาคูมิใช้ไม้ขีดไฟเพื่อจุดเตาอบด้วยมือที่มีประสบการณ์
 He then placed a small pot containing a brown stew, which was meant for their boarding meals, on top of the stove
จากนั้นเขาก็วางหม้อขนาดเล็กที่มีสตูว์สีน้ำตาลซึ่งมีขึ้นสำหรับมื้อกินนอนของพวกเขาที่ด้านบนของเตา
The top plate of the oven stove was made of cast iron, so it absorbed the heat from the furnace
เตาด้านบนของเตาอบทำด้วยเหล็กหล่อจึงดูดซับความร้อนจากเตาได้
 Takumi had learned from experience that it was easier to heat up soup and sauces using the heat transmitted to the top plate of the oven stove rather than the rocket stove, which was difficult to adjust to low heat
ทาคูมิได้เรียนรู้จากประสบการณ์ว่ามันง่ายขึ้นที่จะให้ความร้อนกับซุปและซอสโดยใช้ความร้อนที่ส่งผ่านไปยังแผ่นด้านบนของเตาอบแทนที่จะเป็นเตาจรวดซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะปรับตัวให้เข้ากับความร้อนต่ำ
 He stirred it a little as it warmed up, letting the steam rise up
เขาขยับตัวขึ้นนิดหน่อยขณะอุ่นขึ้นทำให้ไอน้ำเพิ่มขึ้น
 Since he didn’t want it to come to a boil, he moved the pot away from the centre of the stove, to the edge
เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เดือดเขาจึงย้ายหม้อออกจากจุดกึ่งกลางของเตาไปด้านข้าง
 Next, he lit the fire in the rocket stove and placed a rather large frying pan on it
ถัดไปเขาจุดไฟในเตาจรวดและวางกระทะค่อนข้างใหญ่ในนั้น
 When the frying pan was finally hot enough and making crackling sounds, he tossed in the beef tallow, which made a sizzling sound and produced a sweet, fatty smell that filled the kitchen
เมื่อกระทะจนร้อนจนพอและทำให้เสียงแตกเขาโยนมันลงในเนื้อวัวซึ่งทำเสียงเบา ๆ และทำให้เกิดกลิ่นหวานที่เต็มไปด้วยไขมัน
 He then placed the three hamburger steaks onto it, grilling both sides until they turned brown, before plating them on three separate iron plates
จากนั้นเขาก็วางสเต็กแฮมเบอร์เกอร์สามชิ้นลงบนมันย่างทั้งสองด้านจนกว่าพวกเขาจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลก่อนที่จะเคลือบบนแผ่นเหล็กสามแผ่น
 Takumi remembered that iron plates were often used in the coffee shop back in his hometown, so he had had them custom-made, since they were indispensable for this shop
ทาคูมิจำได้ว่าแผ่นเหล็กมักถูกนำมาใช้ในร้านกาแฟในบ้านเกิดของเขาดังนั้นเขาจึงมีพวกเขาทำเองเนื่องจากเป็นสินค้าที่ขาดไม่ได้สำหรับร้านนี้
 He arranged some skewered patata, a tuber that resembled potatoes, next to the hamburger steaks and placed the iron plates into the oven
เขาจัดแคร่บาง patata หัวคล้ายมันฝรั่งติดกับสเต็กแฮมเบอร์เกอร์และวางแผ่นเหล็กลงในเตาอบ
 After baking them for just the right amount of time, his deluxe hamburger steaks would be completed
หลังจากอบพวกเขาเพียงระยะเวลาที่เหมาะสม, สเต็กแฮมเบอร์เกอร์ดีลักซ์ของเขาจะแล้วเสร็จ
 While waiting for these to finish baking, Takumi cleaned up the kitchen and prepared round bread made from corn flour, the staple food here
ขณะที่รอให้เสร็จสิ้นการอบทาคูมิทำความสะอาดครัวและเตรียมขนมปังกลมที่ทำจากแป้งข้าวโพดอาหารหลัก
 Takumi checked the baking hamburger steak through a small window on the oven and estimated that it was ready, so he called out to Nyaachi through a voice pipe installed in the kitchen
ทาคูมิตรวจดูแฮมเบอร์เกอร์สเต็กที่อบแล้วผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ บนเตาอบและคาดว่าจะพร้อมแล้วจึงเรียกหา Nyaachi ผ่านท่อเสียงที่ติดตั้งในห้องครัว
 「Dinner will be ready soon, so come on down with Nuttel-san~」 「Aye aye, sir~! Let’s go, Nuttel-chan!」 It seemed that Nyaachi had taken proper care of Nuttel… which was a relief
「อาหารมื้อเย็นจะพร้อมเร็ว ๆ นี้แล้วก็มาลงที่ Nuttel-san ~ 」「อืมใช่ครับ ~! 
 Not long after that, he could hear lively footsteps from the stairs
ไม่นานหลังจากนั้นเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่มีชีวิตชีวาจากบันได
 「Hubbbbby~! What’s for dinner tonya-ight~?」 「Yes, yes
「 Hubbbbby ~! 
 I would appreciate it if you help set these up for now
ฉันจะขอบคุณถ้าคุณช่วยตั้งค่าเหล่านี้สำหรับตอนนี้
 Ah, please go over there, Nuttel-san
อา, กรุณาไปที่นั่น, Nuttel-san
」 Takumi handed knives, forks, and plates to Nyaachi before returning to the kitchen again to check on whether the hamburger steaks were done
」ทาคูมิได้ส่งมีดส้อมและจานใส่ Nyaachi ก่อนจะกลับไปที่ห้องครัวอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่าสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ทำเสร็จหรือไม่
 When he stabbed the hamburger steak, which had been baked thoroughly in the oven, clear juice flowed out from the meat
เมื่อเขาแทงสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ซึ่งได้รับการอบอย่างทั่วถึงในเตาอบน้ำที่ใสไหลออกมาจากเนื้อสัตว์
 Once Takumi confirmed that the hamburger steaks were done, he took the iron plates out of the oven and set each on individual wooden platters, which he then carried out, along with the vegetable salad, corn bread, and the sauce pot containing the moderately simmered brown sauce, and placed on the dining table
เมื่อทาคูมิยืนยันว่าสเต็กแฮมเบอร์เกอร์เสร็จแล้วเขาหยิบแผ่นเหล็กออกจากเตาอบและวางจานแต่ละแผ่นไว้บนแผ่นไม้แต่ละแผ่นซึ่งเขานำมาประกอบอาหารพร้อมกับสลัดผักขนมปังข้าวโพดและหม้อซอสที่เคี่ยวปานกลาง 
 ◇ ◇ ◇ 「Wow… This is my first time having such a feast…」 Nuttel was fascinated
◇◇◇「ว้าว ... นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่มีงานฉลองเช่นนี้ ... 」 Nuttel หลงใหล
 The hamburger steaks on the iron plates were served in front of each seat, while the salad, sauce pot, and corn bread were placed at the center of the table
สเต็กแฮมเบอร์เกอร์บนจานเหล็กถูกเสริฟที่ด้านหน้าของแต่ละที่นั่งขณะที่สลัดซอสหม้อและขนมปังข้าวโพดถูกวางไว้ตรงกลางโต๊ะ
 「Ah, do you want to pour the sauce over it? Or is it fine this way?」 「Err, I don’t know… How do you do it, Nyaachi-san?」 「I do it like this~!」 Nyaachi took the sauce pot, and poured the brown stew sauce on half of the hamburger steak
「อ้าคุณอยากจะเทซอสมั้ย? 
 The sauce sizzled as it touched the iron plate, and the sweet, burnt fragrance wafted through the air
น้ำจิ้มร้อนแรงขณะที่มันสัมผัสแผ่นเหล็กและกลิ่นหอมหวาน ๆ ที่ถูกไฟไหม้ลุกลามไปทั่วอากาศ
 「Ah, then I’ll do that, too! Enjoying both sides seems fun
「อ่าแล้วฉันจะทำอย่างนั้นด้วย! 
」 「I know, right? Then, I’ll pour it for you nya~!」 Nyaachi poured the sauce on one half of Nuttel’s hamburger steak, just like on hers
ฉันรู้ใช่มั้ย? 
 Takumi, smiling at the heartwarming scene, took the sauce from Nyaachi and also poured it on just half of his, just like them
ทามิมิยิ้มให้กับฉากอบอุ่นใจเอาซอสมาจาก Nyaachi และเทลงบนเพียงครึ่งหนึ่งของเขาเช่นเดียวกับพวกเขา
 「Now then, let’s bring our hands together… Itadakimasu
ตอนนี้ขอพากันจับมือกันเถอะ ... Itadakimasu
」 「Itadakimasu-nya~!」 Nuttel, who was a bit puzzled at the unfamiliar, very short prayer they said before the meal, also clasped her hands together before her chest to offer her prayers
」「 Itadakimasu-nya ~! 」 Nuttel ผู้ซึ่งรู้สึกงงงวยกับคำอธิษฐานที่ไม่คุ้นเคยและพูดสั้น ๆ ก่อนมื้ออาหารก็จับมือของเธอไว้ด้วยกันก่อนที่หน้าอกของเธอจะนำเสนอคำอธิษฐานของเธอ
 (God, thank you for the food you have given me today, and thank you for letting me meet these two nice people
(พระเจ้าขอบคุณสำหรับอาหารที่คุณได้ให้ฉันในวันนี้และขอขอบคุณสำหรับการปล่อยให้ฉันได้พบกับสองคนที่ดีเหล่านี้
) 「Now, let’s dig in before it gets cold
) ตอนนี้, ให้ขุดก่อนที่มันจะหนาว
 Please, be careful since it’s hot
โปรดระวังเพราะมันร้อน
」 「I will
" "ฉันจะ
 Thank you very much~」 Nuttel wasn’t sure what to eat first
ขอบคุณมาก ~ 」 Nuttel ไม่แน่ใจว่าจะทานอะไรครั้งแรก
 In the end, she chose the hamburger steak, which was still giving off a very appetizing scent
ในตอนท้ายเธอเลือกสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ซึ่งยังคงให้ความหอมน่ารับประทานมาก
 Her fork went in without any resistance
ส้อมของเธอเดินเข้ามาโดยปราศจากความต้านทาน
 It was more tender than she had imagined
มันนุ่มนวลกว่าที่เธอคิด
 When she cut into it with her knife, juices flowed out of the meat and onto the iron plate, creating a beautiful sizzling sound
เมื่อเธอตัดมันด้วยมีดของเธอน้ำผลไม้ไหลออกมาจากเนื้อสัตว์และบนแผ่นเหล็กสร้างเสียงร้อนสวยงาม
 (Wow! This is amazing!!) Nuttel took her first bite from the side without sauce
(ว้าวน่าทึ่ง!) Nuttel กัดครั้งแรกจากด้านข้างโดยไม่มีซอส
 The first thing that surprised her was how tender the meat was
สิ่งแรกที่ทำให้เธอแปลกใจคือการซื้อเนื้อสัตว์
 She had eaten hamburger steak occasionally at home, but the meat had just shaped into a ball, like a hard dango, and felt dry and crumbly
เธอกินแฮมเบอร์เกอร์สเต็กเป็นครั้งคราวที่บ้าน แต่เนื้อสัตว์มีรูปทรงเป็นรูปลูกเดียวเช่นก๋วยเตี๋ยวแข็งและรู้สึกแห้งและร่วน
 However, every time she chewed on this hamburger steak, more juices flowed into her mouth
อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่เธอเคี้ยวบนสเต็กแฮมเบอร์เกอร์นี้น้ำผลไม้มากขึ้นไหลเข้าปากของเธอ
 It didn’t taste heavy like fat; it tasted like a rich soup
มันไม่ได้รสชาติหนักเหมือนไขมัน; 
 In a daze, Nuttel ate two, no three more bites
ในช่วงงอ Nuttel กินสองไม่มีกัดอีกสามครั้ง
 Hamburger steak 「This is good, too
สเต็กแฮมเบอร์เกอร์「นี่เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน
 Why don’t you try it out nya~?」 Nuttel, who had been completely engrossed with her hamburger steak, had not noticed Nyaachi serving the vegetable salad at all
ทำไมคุณถึงไม่ลองใช้ nya ~ 」 Nuttel ที่กินหมูสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ทั้งหมดไม่ได้สังเกตเห็นว่า Nyaachi ให้บริการสลัดผักเลย
 The flustered girl received multicolored vegetables and what appeared to be fish flakes spread over a lechuga leaf, as if it was a green mat, on her plate
สาวที่หงุดหงิดได้รับผักหลายสีและสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเกล็ดปลากระจายอยู่เหนือใบ lechuga ราวกับว่ามันเป็นเสื่อสีเขียวบนจานของเธอ
 「Err, what are those things on top?」 「Ah, that’s skipjack… No, wait, it’s not
「เออสิ่งที่อยู่ข้างบนคืออะไร」「อ่านั่นเป็นรองเท้าส้นสูง ... ไม่รอไม่ได้
 It’s a fish called bonito, made into a confit
มันเป็นปลาที่เรียกว่า bonito ทำให้เป็น confit
 I wanted to reproduce the “tuna salad” that was often eaten in my homeland
ฉันต้องการทำซ้ำ "สลัดทูน่า" ที่มักกินในบ้านเกิดของฉัน
」(TL note: confit is meat slowly cooked in fat/oil) 「Heeh, tuna salad, huh? It sounds delicious
」 (หมายเหตุ TL: confit เป็นเนื้อสุกช้าๆในไขมัน / น้ำมัน) 「 Heeh, สลัดทูน่า, huh? 
 Well then, I’ll dig into this, too
ดีแล้วฉันจะเจาะลึกเข้าไปด้วยเช่นกัน
」 ‘I wonder if Takumi-san came from somewhere far away…?’ Nuttel wondered while reaching out to the tuna salad with her fork
"ฉันสงสัยว่าทาคูมิมาจากที่ไหนสักแห่งที่ห่างไกล ... ?" Nuttel สงสัยขณะที่กำลังไปถึงสลัดทูน่ากับส้อมของเธอ
 When she took a bite, the crumbling fish flakes on top of the crisp lechuga filled her mouth with an incredibly fascinating flavor and texture
เมื่อเธอกินปลากัดที่บวมขึ้นมาบนยอดของ lechuga กรอบที่เต็มไปด้วยปากของเธอที่มีรสชาติที่น่าสนใจอย่างไม่น่าเชื่อและพื้นผิว
 Although the dressing, which had aromatic herbs mixed into it, was prone to overpowering the mild taste of the vegetables with its strong flavor, it was washed away by the refreshing sweet and sour juices of the citrus
แม้ว่าเครื่องแต่งกายซึ่งมีสมุนไพรหอมผสมเข้ากับมันมีแนวโน้มที่จะเอาชนะรสชาติอ่อนของผักที่มีรสชาติที่แข็งแกร่งของมันก็ถูกล้างออกไปโดยน้ำผลไม้หวานและเปรี้ยวสดชื่นของส้ม
 Nuttel, who was raised in the mountains, was surprised to see fish combined with salad like this, but to begin with, this was her first time eating a salad this delicious
Nuttel ผู้ซึ่งได้รับการเลี้ยงดูจากภูเขารู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นปลาที่ผสมกับสลัดเช่นนี้ แต่สำหรับการเริ่มต้นด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอทานสลัดนี้อร่อย
 Tuna salad At that moment, Nuttel’s heart sank
สลัดทูน่าในขณะนั้นหัวใจของ Nuttel ทรุดตัวลง
 This was obviously the first time she had ever experienced such a great feast
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
 She wouldn’t be able to taste such splendid food once she finally started working at the mansion
เธอจะไม่สามารถลิ้มรสอาหารที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้ในที่สุดเมื่อเธอเริ่มทำงานที่คฤหาสน์
 Perhaps Takumi-san wanted to spoil her, but wasn’t this an enormous burden for him…? She suddenly fell the magnitude of her blunder weighing heavily on her mind, and she couldn’t move her fork, even though the meal was so delicious
บางทีทาคูมิอยากจะทำให้เธอเสียหาย แต่นี่ไม่ใช่ภาระอันมหาศาลสำหรับเขา ... ? 
 「Nya? What’s wrong?」 Nyaachi looked worriedly at Nuttel, who had stopped moving her fork
「 Nya? 
 When Nyaachi took a closer look, she saw that Nuttel looked like she was about to start crying
เมื่อ Nyaachi มองใกล้เธอเห็นว่า Nuttel ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะเริ่มร้องไห้
 「Uhm, did it not suit your taste?」 Nuttel abruptly looked up at their questions
「 Uhm ไม่เหมาะกับรสนิยมของคุณหรือเปล่า」 Nuttel เงยหน้าขึ้นมองคำถามของพวกเขา
 「Ah! That’s not it at all! Rather, this is actually the first time in my life that I have had this kind of wonderful cooking
「 Ah! 
 That’s… that’s why, when I thought about making Takumi-san work so hard to make this, I felt really guilty…」 Takumi was just about to respond when Nyaachi stepped in front of him, confusion written all over her face, and spoke to Nuttel
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อคิดถึงการทำให้ทาคูมิทำงานอย่างหนักเพื่อทำเช่นนี้ฉันรู้สึกผิดจริงๆ ... 」 Takumi เพิ่งจะตอบเมื่อ Nyaachi ก้าวเข้ามาข้างหน้าเขาความสับสนที่เขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอและพูดคุยกับ 
 「Hm? This is what Takumi usually makes for dinner, you kny~ow? But, since Nuttel-chan is here, he made the hamburger steak a bit more thoroughly, I think? Right, hubby?」 Takumi just nodded silently to show his agreement, which made Nuttel drop her mouth open in surprise
「หืม? 
 As for Takumi, he had just paid extra attention to the color of the steaks, and he had taken this rare opportunity to use different ingredients, like the tofu and pickled bonito in oil
ส่วนทาคูมิเขาให้ความสนใจเป็นพิเศษกับสีสเต็กและเขาได้ใช้โอกาสที่แตกต่างกันเช่นเต้าหู้และกระเทียมดองในน้ำมัน
 However, other than that, this was roughly the same as the “boarding meal out of leftovers” that he made every day
อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากนี้แล้วเรื่องนี้ก็เหมือนกับ "อาหารกินอาหารที่เหลือ" ที่เขาทำทุกวัน
 In order to alleviate Nuttel’s worries, Takumi continued explaining
เพื่อที่จะบรรเทาความกังวลของ Nuttel, Takumi อธิบายต่อไป
 「Hey, didn’t I say before that this place was a coffee shop during the day? As a result, we always have leftover ingredients, so our evening dinner is usually made with those leftovers
「เดี๋ยวก่อนฉันไม่เคยพูดมาก่อนว่าสถานที่นี้เป็นร้านกาแฟในระหว่างวัน? 
 To tell you the truth, that sauce for the hamburger steak over there is just a boiled down brown stew that I served in the afternoon for our lunch menu
บอกได้เลยว่าซอสสำหรับสเต็กแฮมเบอร์เกอร์นั้นมีแค่ต้มยำกุ้งสีน้ำตาลที่เสิร์ฟในช่วงบ่ายสำหรับเมนูอาหารกลางวันของเรา
」 「Eh? Is this really stew?」 How many times had she been surprised today? Nuttel cut the hamburger steak covered in sauce, which she had yet to touch, and brought it to her mouth
」「เอ๊ะ? 
 Unlike the part without the sauce, which simply had a delicious, strong, meaty flavor, the gentle and mild flavor of this properly cooked, rich brown stew combined with the overflowing juices of the hamburger steak and made the food so delicious that her body trembled with delight
ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่ไม่มีซอสซึ่งมีรสชาติอร่อยและรสชาติอ่อนโยนและอ่อนโยนของสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ที่สุกและสุกนี้ทำให้อาหารอร่อยมากจนร่างกายของเธอสั่นเทา 
 「Even after eating it, I still can’t believe it… Really… Is this really leftover stew?」 Takumi answered Nuttel, who had finally cheered up, with a smile
「แม้กินมันแล้วฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ... จริงๆแล้ว ... นี่เป็นสตูว์ที่เหลือจริงๆหรือเปล่า? 」ทาคูมิตอบอ่อนนุชเทลซึ่งในที่สุดก็มีเสียงเชียร์ขึ้นด้วยรอยยิ้ม
 「Yeah, that’s right
"ใช่ถูกต้อง
 It’s really a dish made from leftovers, so this isn’t much to brag about, right?」 「As long as it’s delicious, anything is fine nya~! Nuttel-chan, too, be happy if it’s delicious nya~!」 Nyaachi stared at Nuttel, her cat ears twitching
มันเป็นจานที่ทำมาจากของเหลือใช้นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะคุยโวใช่มั้ย? 」「ตราบเท่าที่มันอร่อยอร่อยแล้วล่ะ nya ~! 
Nuttel couldn’t help but giggle when she saw Nyaachi’s big, round eyes
Nuttel ไม่สามารถช่วยได้ แต่หัวเราะคิกคักเมื่อเธอเห็นดวงตากลมใหญ่ของ Nyaachi
 「That’s right
"ถูกตัอง
 Since I’m eating such a delicious meal, I should enjoy it properly
ตั้งแต่ฉันทานอาหารอร่อย ๆ ฉันก็ควรจะสนุกกับมันอย่างถูกต้อง
 Thank you very, very much
ขอบคุณมาก ๆ
」 「It’s an honor for a chef to hear that
」「เป็นเกียรติสำหรับพ่อครัวที่ได้รับฟัง
 There’s still a lot more, so please do eat
ยังมีอีกเยอะมากดังนั้นโปรดกิน
」 「That’s right
" "ถูกตัอง
 Even the bread is delicious, you kn~yow!」 As soon as she said that, Nyaachi scooped up the remaining sauce on the iron plate with some bread and tossed it into her mouth
แม้แต่ขนมปังก็แสนอร่อยคุณก็จะเค้ก ~ yow! 」ทันทีที่เธอบอกว่า Nyaachi ตักซอสที่เหลืออยู่บนจานเหล็กด้วยขนมปังและโยนลงในปากของเธอ
 Nuttel thought that it was impolite, but despite that, after looking at Nyaachi’s smiling, happily chewing face… she followed suit
Nuttel คิดว่าไม่สุภาพ แต่อย่างไรก็ตามหลังจากมองไปที่รอยยิ้มของ Nyaachi แล้วเคี้ยวอย่างมีความสุข ...
‘Yep, this is delicious, too!’Nuttel became engrossed and reached out for the bread, the salad, and, of course, the hamburger steak
'อ๋อนี่อร่อยมาก!' Nuttel ก็หมกมุ่นอยู่และเอื้อมมือออกไปหาขนมปังสลัดและแน่นอนสเต็กแฮมเบอร์เกอร์
 Nuttel finished her dinner so cleanly that not even a single drop of sauce remained
Nuttel เสร็จอาหารเย็นของเธอเพื่อให้สะอาดที่ไม่แม้แต่หยดเดียวของซอสยังคงอยู่
 She still couldn’t believe that this was a “boarding meal from leftovers
เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่านี่เป็น "มื้ออาหารกลางวันจากอาหารเหลือ"
” She concluded, therefore, that Takumi-san was a first class chef
"เธอสรุปได้ว่าทาคูมิเป็นพ่อครัวชั้นหนึ่ง
 She wanted to work hard to become a chef like Takumi, too, someday…Nuttel promised herself that the least she could do was wash the dishes later to show her gratitude
เธออยากทำงานหนักเพื่อเป็นเชฟเหมือนกับทาคูมิเช่นนั้นสักวันหนึ่ง ... Nuttel สัญญากับตัวเองว่าอย่างน้อยที่สุดที่เธอสามารถทำได้ก็คือล้างจานในภายหลังเพื่อแสดงความกตัญญู
 ◇ ◇ ◇ The next morning, Nuttel got on the first train and headed towards the station she was originally supposed to go to
◇◇◇เช้าวันรุ่งขึ้น Nuttel ขึ้นรถไฟขบวนแรกและมุ่งหน้าไปยังสถานีที่เธอควรจะไป
 Just like yesterday, she sat in the Third Class coach on an unreserved seat, carrying a paper box in her hands
เช่นเดียวกับเมื่อวานนี้เธอนั่งอยู่ในโค้ชชั้นสามบนเก้าอี้ที่ไม่มีการเก็บรักษาเอากระดาษไว้ในมือ
Takumi had said 「Eat this in the train for breakfast,」 as he handed it to her
ทาคุมิพูดว่า "กินอาหารเช้าที่รถไฟ" ขณะที่มอบให้กับเธอ
When Nuttel gently opened the paper box, there were two kinds of rolls cut into bite-sized pieces inside
เมื่อ Nuttel ค่อยๆเปิดกล่องกระดาษมีม้วนสองแบบถูกตัดเป็นชิ้นขนาดกัดภายใน
 One was a combination of chopped lechuga, thin slices of cebolla, tomatoes, and crispy bacon wrapped in a tortilla
หนึ่งคือการรวมกันของ lechuga สับชิ้นบาง cebolla มะเขือเทศและเบคอนทอดห่อด้วย tortilla
 This was something she also used to make in her hometown, until she had gotten accustomed to eating this combination, but the balance of the seasoning and the texture of of it amazed her, and she couldn’t help but smile and admire how tasty it was
นี่เป็นสิ่งที่เธอใช้ในการทำในบ้านเกิดของเธอจนกว่าเธอจะเคยชินกับการกินชุดนี้ แต่ความสมดุลของเครื่องปรุงและเนื้อสัมผัสของมันทำให้เธอประหลาดใจและเธอก็ไม่สามารถยิ้มได้และชื่นชมว่าอร่อยแค่ไหน 
 Nuttel picked up the other roll and looked at its contents
Nuttel คว้าม้วนอื่น ๆ และมองไปที่เนื้อหา
 The ingredients inside of this roll were ones that Nuttel had never seen before
ส่วนประกอบภายในม้วนนี้เป็นส่วนผสมที่ Nuttel ไม่เคยเห็นมาก่อน
 The vegetable inside was probably shredded repollo leaves
ภายในผักอาจจะเป็นเศษใบไม้ repollo
 Repollo was similar to lechuga, but had thicker leaves
Repollo คล้ายกับ lechuga แต่มีใบหนาขึ้น
 It was often added in soups and stews, but she had no experience in shredding it and eating it raw
มักจะมีการเพิ่มในซุปและสตูว์ แต่เธอไม่มีประสบการณ์ในการหั่นมันและกินมันดิบ
 In addition, there were also fish flakes, which were used in yesterday’s salad
นอกจากนี้ยังมีเกล็ดปลาที่ใช้ในสลัดเมื่อวานนี้
 It was also her first time seeing the white sauce that was used as a dressing for these ingredients
เป็นครั้งแรกที่เห็นซอสสีขาวที่ใช้เป็นส่วนผสมสำหรับส่วนผสมเหล่านี้
Nuttel put some of the sauce on her fingertip and licked it
Nuttel ใส่ซอสลงบนปลายนิ้วและเลียมัน
 The light taste of egg with a hint of sourness permeated in her mouth
รสชาติที่เบาของไข่ที่มีอาการเบื่อหน่ายแทรกซึมอยู่ในปากของเธอ
 ‘If the sauce is already this good, then surely…’ Nuttel’s expectations rose and, this time, she tossed the whole bite-sized rolled into her mouth
'ถ้าซอสนี้อร่อยแล้วก็ ... ' ความคาดหวังของ Nuttel ก็เพิ่มขึ้นและคราวนี้เธอโยนมันลงไปในปากของเธอ
 The interesting texture of crisp repollo, fish flakes, and the sauce came together in perfect harmony inside her mouth, filling her with bliss
พื้นผิวที่น่าสนใจของ repollo คม, เกล็ดปลาและซอสมารวมกันในความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบภายในปากของเธอเติมเธอด้วยความสุข
 ‘Someday, I’ll save up money and go meet Takumi-san and Nyaachi-san
'สักวันหนึ่งฉันจะประหยัดเงินและไปพบกับทาคูมิและ Nyaachi-san
 When that time comes, I’ll order a lot of delicious food as a “customer of the coffee shop
เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะสั่งอาหารอร่อยมากมายเป็น "ลูกค้าของร้านกาแฟ
” Then, if I get the chance, my cooking…’Nuttel renewed her resolve to work hard in her job as an apprentice chef at the mansion, which started today
"ถ้าฉันมีโอกาสทำอาหารของฉัน ... " Nuttel ตอกย้ำความตั้งใจของเธอที่จะทำงานหนักในฐานะที่เป็นพ่อครัวฝึกหัดที่คฤหาสน์ซึ่งเริ่มขึ้นในวันนี้
 TL note: In case you’re wondering what those isekai ingredients are, the author actually just translated them into Spanish
TL note: ในกรณีที่คุณสงสัยว่าส่วนผสมของ isekai เป็นอย่างไรผู้เขียนจริงๆแปลมาเป็นภาษาสเปนแล้ว