Chapter 1 Chapter 1: The details surrounding our first meeting I had first met him on the way home from college, relieved after tossing my nearly-overdue report into the medical department drop box
บทที่ 1 บทที่ 1: รายละเอียดรอบการพบกันครั้งแรกของเราครั้งแรกที่ฉันได้พบเขาระหว่างเดินทางกลับจากโรงเรียนโล่งใจหลังจากที่ได้ส่งรายงานที่เกือบจะสิ้นพระชนม์ของฉันลงในกล่องแบบเลื่อนลงของแผนกการแพทย์
 I was thinking about how to spend the long holiday weekend while waiting for a connecting train at the station platform
ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีการใช้จ่ายวันหยุดยาวในช่วงสุดสัปดาห์ขณะรอรถไฟเชื่อมต่อที่สถานี
 It was dusk
เวลาค่ำแล้ว
 The hour of fiery orange had passed
ชั่วโมงของส้มสีแดงลั่นได้ผ่านพ้นไปแล้ว
 Remnants of the setting sun could still be seen reluctantly fringing the clouds, but the wide expanse of sky was already tinged a pale blue, hinting at the arrival of night
ส่วนที่เหลือของดวงอาทิตย์ที่ยังคงเหลืออยู่อาจยังคงถูกมองเห็นได้โดยไม่เต็มใจ แต่ทำให้ท้องฟ้ากว้างขึ้นได้
 There was something about this time of the day that I liked
มีบางอย่างเกี่ยวกับช่วงเวลาของวันที่ฉันชอบ
 I gazed absentmindedly at the autumn sky’s smooth gradient of colors that looked like a thin curtain had been spread across it: a violet so faint, it seemed transparent all the way to outer space, blended with a rich blue tanzanite, and then to an inky navy blue
ฉันจ้องมองอย่างไม่เจตนาในการไล่โทนสีเรียบของฤดูใบไม้ร่วงที่ดูเหมือนจะเป็นผ้าม่านบาง ๆ ที่แผ่กระจายไปทั่ว: ม่วงที่จาง ๆ มันดูโปร่งใสไปไกลถึงพื้นที่รอบนอกผสมกับ tanzanite สีฟ้าอันอุดมไปด้วย 
 Amidst all this, the first star of the evening stood out brightly, as if someone had pricked a pin into the sky
ท่ามกลางดาวฤกษ์ดวงแรกของตอนเย็นนั้นมีความสว่างสดใสราวกับว่ามีคนยิงธนูขึ้นไปบนท้องฟ้า
 Feeling a chilly breeze brush against my cheek, I glanced at an electronic billboard
รู้สึกหนาวเหน็บพาดแก้มฉันเหลือบไปที่ป้ายอิเล็กทรอนิกส์
 An express train was scheduled to pass by before my connecting train, but that left scarcely enough time to pull a book out of my bag
รถไฟด่วนถูกกำหนดให้ผ่านก่อนรถไฟเชื่อมต่อของฉัน แต่ที่เหลือแทบจะไม่พอเวลาที่จะดึงหนังสือออกจากกระเป๋าของฉัน
 A klaxon blared loudly, cutting through the darkness
กระเจี๊ยบขวางเสียงดังและตัดผ่านความมืด
 I adjusted my bag and stepped back behind the raised Braille tiles
ฉันปรับกระเป๋าของฉันและก้าวถอยหลังไปหลังกระเบื้องเบรลล์ที่ยกขึ้น
 It was then that I suddenly realized a man was standing next to me
ตอนนั้นเองที่ฉันนึกขึ้นได้ว่าชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างฉัน
 This unsettled me to no end because, until that point, I thought I was the only person on the platform
เรื่องนี้ทำให้ผมไม่ต้องจบจนกว่าจะถึงจุดนั้นผมคิดว่าผมเป็นเพียงคนเดียวบนเวที
 That’s how silent it was
นั่นเป็นวิธีที่เงียบ
 The man had completely blended in with the serenity of dusk
ชายคนนั้นผสมผสานเข้ากับความเงียบสงบของค่ำ
 Both hands thrust casually into the pockets of a light Chesterfield coat, he stood firmly between the eroded white line and the Braille tiles, like an isolated signpost standing lonesomely on a deserted country road
ทั้งสองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเชสเตอร์ฟิลด์เบา ๆ เขายืนอยู่อย่างมั่นคงระหว่างเส้นสีขาวกัดเซาะและกระเบื้องเบรลล์เช่นป้ายบอกทางที่โดดเดี่ยวยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนถนนในชนบทที่ถูกทอดทิ้ง
 I felt sweat ooze in my palms
ฉันรู้สึกว่าเหงื่อหลั่งในฝ่ามือของฉัน
 In retrospect it seems absurd, but at the time I had an intense premonition that he was about to dive onto the tracks
ในการหวนกลับดูเหมือนว่าไร้สาระ แต่ในขณะที่ฉันมีความวิตกกังวลรุนแรงว่าเขากำลังจะดำน้ำบนรางรถไฟ
 The man’s shadow cast by the dim fluorescent lighting stretched eerily long on the platform floor
เงาของชายผู้หล่อด้วยแสงฟลูออเรสเซนต์ที่ขึงอยู่บนพื้นเวทียาวนาน
 Even his soft, uncertain silhouette felt unbearably ominous
แม้แต่ภาพเงาที่นุ่มและไม่แน่นอนของเขาก็เป็นลางไม่ดีเหลือเกิน
 A chill ran down my spine: this station lacked a guardrail
มีอาการหวัดวิ่งลงกระดูกสันหลังของฉัน: สถานีนี้ขาดรั้ว
 The shrill klaxon permeated my skull
กระเจี๊ยบเข่าทะลุกระโหลกของฉัน
 Its sound passed through my brain’s sagittal suture, the dura mater, then jostled the soft parenchyma
เสียงของมันผ่านการเย็บสมองของฉันสมองเยื่อหุ้มลำไส้แล้วกระแทกอ่อนช้อยอ่อน
 From within the darkness a light approached, glaring like a cat’s eye
จากภายในความมืดแสงเข้าหาจ้องมองเหมือนตาของแมว
 The express train had arrived
รถไฟด่วนเดินทางถึงแล้ว
 In the middle of my field of view, I could have sworn he was taking another step forward
ในช่วงกลางของมุมมองของฉันฉันสามารถได้สาบานว่าเขากำลังก้าวไปข้างหน้า
 I instinctively yelled out and grabbed his arm
ฉันสัญชาตญาณตะโกนออกมาและคว้าแขนของเขา
 The man turned to face me, the roar of the express train filling in the background
ชายคนนั้นหันมาเผชิญหน้ากับฉันเสียงกระหึ่มของรถไฟด่วนที่เต็มไปด้วยเบื้องหลัง
 His silhouette flashed intermittently as the train’s light sped through the tunnel
ภาพเงาของเขากระพริบเป็นจังหวะเมื่อไฟของรถไฟเร่งผ่านอุโมงค์
 Once the train was gone, I looked at his face and was taken aback
เมื่อรถไฟไปแล้วผมก็มองไปที่ใบหน้าของเขาและรู้สึกหดหู่ใจ
 Judging from his facial features, it was abundantly clear he was not Asian
การตัดสินจากใบหน้าของเขามันชัดเจนว่าเขาไม่ใช่ชาวเอเชีย
 Until that moment his face had been hidden by the darkness, but now, lit by the fluorescent lamps, it was in full view
จนถึงขณะนั้นใบหน้าของเขาถูกซ่อนไว้ในความมืด แต่ตอนนี้แสงจากหลอดฟลูออเรสเซนต์อยู่ในมุมมองเต็มรูปแบบ
 He seemed quite young, possibly in his late teens to early twenties
เขาดูอ่อนเยาว์อาจจะอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลายจนถึงวัยยี่สิบต้น ๆ
 However, taking into account his well-worn clothes, I guessed he was actually a little older, probably at least a few years my senior
อย่างไรก็ตามโดยคำนึงถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่ได้ดีของเขาฉันเดาว่าเขาอายุน้อยกว่าเล็กน้อยซึ่งอาจจะเป็นอย่างน้อยสองสามปีที่ผ่านมา
 His softly flowing hair was a dark color, but in the center of an almost transparently fair-skinned face–which left no room for doubt that he was Caucasian–ran a long, straight nose
เส้นผมที่ไหลนุ่ม ๆ ของเขาเป็นสีเข้ม แต่อยู่ตรงกลางของใบหน้าที่มีผิวกระจ่างใสเกือบจะโปร่งใสซึ่งไม่เหลือความสงสัยใด ๆ เลยว่าเขาเป็นคนผิวขาววิ่งยาวและจมูกตรง
 His almond-shaped eyes possessed a kind of melancholy, and together with thin lips hinted at a certain sensitivity
ดวงตาอัลมอนด์ของเขามีความเศร้าโศกและริมฝีปากบาง ๆ ก็มีความรู้สึกไว
 But it was his beautiful eyes, their amber color nothing like those of a Japanese person, that stood out more than anything else
แต่มันเป็นดวงตาที่สวยงามของเขาสีเหลืองอำพันของพวกเขาเช่นเดียวกับคนญี่ปุ่นที่ยืนออกมากกว่าสิ่งอื่นใด
 Still agitated, I opened my mouth in an attempt to somehow explain my actions
ยังคงตื่นเต้นฉันเปิดปากของฉันด้วยความพยายามอย่างใดอธิบายการกระทำของฉัน
 But I ended up only making a series of meaningless groans, finally closing my mouth without actually saying anything
แต่ฉันก็แค่ทำเป็นชุดของความคร่ำครวญที่ไม่มีความหมายจนปิดปากฉันโดยไม่พูดอะไร
 I felt that straight out declaring, “You looked like you were going to commit suicide,” was extremely rude, and I lacked the linguistic prowess to express that in a more indirect way
ฉันรู้สึกว่าตรงออกประกาศ "คุณดูเหมือนคุณจะฆ่าตัวตาย" เป็นอย่างมากหยาบคายและฉันขาดความกล้าหาญทางภาษาศาสตร์เพื่อแสดงว่าในทางอ้อมมากขึ้น
 But when seeing the awkward expression on my face, the man, whose eyes had been opened wide as if in surprise, suddenly smiled
แต่เมื่อได้เห็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจบนใบหน้าของฉันชายคนนั้นซึ่งตาของเขาเปิดกว้างราวกับแปลกใจก็ยิ้มอย่างฉับพลัน
 “Actually, this island-shaped platform isn’t particularly well suited for committing suicide
"จริงๆแล้วแพลตฟอร์มรูปเกาะนี้ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับการฆ่าตัวตาย
” It was my turn to be astonished when he responded in unexpectedly fluent Japanese
"ตอนนั้นผมต้องประหลาดใจเมื่อเขาตอบอย่างไม่ไยดีภาษาญี่ปุ่นที่ไม่คาดคิด
 “Because of the sharp curves in both directions, even trains just passing through will decelerate
"เนื่องจากเส้นโค้งที่คมชัดทั้งสองทิศทางแม้กระทั่งรถไฟที่เพิ่งผ่านจะชะลอตัว
 There is a lack of decisive force
มีการขาดแรงเด็ดขาด
” There was an odd ring in his voice, a peculiar mixture of penetrating stillness and languid sweetness
"มีเสียงแปลก ๆ ในน้ำเสียงของเขาส่วนผสมพิเศษของความเงียบสงบและความอ่อนหวานที่เฉื่อยชา
 The man cocked his head to one side after I stood silently without answering
ชายคนหนึ่งหันศีรษะไปอีกข้างหนึ่งหลังจากที่ฉันยืนนิ่งอยู่โดยไม่มีการตอบ
 “Did I look like someone trying to commit suicide?” At that point I blushed and apologized, my voice faint
"ฉันดูราวกับว่าใครบางคนพยายามที่จะฆ่าตัวตายหรือ?" เมื่อถึงจุดนี้ฉันก็แดงขึ้นและขอโทษเสียงของฉันจาง ๆ
 In response, the man simply grinned again and said, “No need for that, perhaps my behavior was misleading
ในการตอบสนองคนยิ้มอีกครั้งและกล่าวว่า "ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นบางทีพฤติกรรมของฉันอาจทำให้เข้าใจผิด
” His expression, which I could only describe as a quiet smile, made me even more uncomfortable
"การแสดงออกของเขาซึ่งฉันสามารถอธิบายได้ว่าเป็นรอยยิ้มที่เงียบสงบทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมากขึ้น
 There was a certain nostalgia to his wardrobe: worn-out Chesterfield coat, simple dress shirt with a stand-up collar, pocket watch chain peeking out from a pair of trousers, and aged boots
มีความคิดถึงบางอย่างกับตู้เสื้อผ้าของเขา: เชสเตอร์ฟิลด์เสื้อเชิ๊ตเตอร์เสื้อเชิ้ตเรียบง่ายและคอปกแบบยืนขึ้นห่วงโซ่นาฬิกาพ็อกเก็ตพุ่งออกมาจากกางเกงและรองเท้าบู๊ตวัย
 But, oddly enough, these all seemed to fit him perfectly
แต่แปลกพอทุกเหล่านี้ดูเหมือนจะพอดีกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
 Furthermore, I had the feeling that everything he wore was of considerably high quality
นอกจากนี้ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เขาสวมมีคุณภาพสูงมาก
 Raised in a typical middle-class family, by no means was I well-versed in so-called brand name items
เติบโตขึ้นมาในครอบครัวชนชั้นกลางโดยทั่วไปไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันชำนาญในสิ่งที่เรียกว่ารายการแบรนด์
 But things that are truly well made can be recognized as such in a quick glance, regardless of any prior knowledge–it was then that I first understood this
แต่สิ่งที่ได้รับการสร้างสรรค์ขึ้นอย่างดีจะได้รับการยอมรับในลักษณะดังกล่าวโดยไม่คำนึงถึงความรู้ใด ๆ ก่อนหน้านี้นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเข้าใจเรื่องนี้
 “Your Japanese is quite good,” I said with a stutter
"ภาษาญี่ปุ่นของคุณค่อนข้างดี" ฉันพูดด้วยคำพูดติดอ่าง
 The man’s eyes shined a noble gold color when the lighting was right
ดวงตาของชายคนนั้นส่องประกายทองคำสูงเมื่อแสงสว่างถูกต้อง
 “You must be a foreigner
"คุณต้องเป็นคนต่างชาติ
 Are you here on business?” The man nodded vaguely
คุณอยู่ที่นี่ในธุรกิจหรือไม่? "ชายคนนั้นพยักหน้าคลุมเครือ
 However, I couldn’t tell whether this was in response to him being a foreigner or to working in Japan
อย่างไรก็ตามผมไม่สามารถบอกได้ว่านี่เป็นการตอบสนองต่อการเป็นชาวต่างชาติหรือการทำงานในญี่ปุ่น
 He continued in a low voice, almost mumbling
เขายังคงเสียงต่ำเกือบพึมพำ
 “I’ve come from far away and have been traveling all over
"ฉันมาจากที่ไกลและได้เดินทางไปทั่ว
” “Are you a traveler?” “I guess you could say so
"" คุณเป็นนักเดินทางหรือไม่? "" ฉันเดาว่าคุณสามารถพูดได้
” He answered again in the affirmative with a restrained laugh
"เขาตอบอีกครั้งด้วยคำยับยั้ง
 At that time, I felt a mysterious gravitational pull from this quiet man who seemed to be the very embodiment of that night
ในเวลานั้นฉันรู้สึกว่าแรงโน้มถ่วงลึกลับจากชายคนที่เงียบสงบซึ่งดูเหมือนจะเป็นศูนย์รวมของคืนนั้น
 He was like a greedy, collapsing star: sucking in everything as he pleases, swallowing even light–essentially a black hole
เขาเป็นเหมือนดาวโลภที่หดหาย: ดูดทุกอย่างที่เขาพอใจการกลืนแม้แต่แสง - เป็นหลุมดำ
 Once again, the train signal rang out and a red light flickered at the edge of my vision
อีกครั้งหนึ่งสัญญาณรถไฟดังขึ้นและแสงสีแดงกระพริบที่ขอบของวิสัยทัศน์ของฉัน
 At last my train slowed as it slid into the platform, gradually coming to a halt
ในที่สุดรถไฟของฉันก็ชะลอตัวลงขณะที่มันเลื่อนลงสู่แท่นและค่อยๆหยุดลง
 When the man softly bid me goodbye, I found myself calling out to him
เมื่อชายคนนั้นเสนอฉันเบา ๆ ฉันพบว่าตัวเองโทรหาเขา
 My entire body from head to feet was dominated by an urgent desire to learn more about him
ร่างกายทั้งหมดของฉันจากหัวถึงเท้าถูกครอบงำด้วยความปรารถนาเร่งด่วนที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา
 His amber eyes narrowed in an instant as he stared directly at me
ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาแคบลงในทันทีทันใดขณะที่เขาจ้องมองที่ฉันโดยตรง
 I conveyed hesitantly my interest in him, and said that if he didn’t mind I wanted to exchange contact information–email address, cell phone number, anything
ฉันได้ถ่ายทอดความสนใจของฉันอย่างไม่ลังเลในตัวเขาและบอกว่าถ้าเขาไม่คิดว่าฉันต้องการแลกเปลี่ยนข้อมูลที่ติดต่อที่อยู่อีเมลหมายเลขโทรศัพท์มือถือ
 I thought he might misconstrue me as a homosexual, but he simply cocked his head slightly to the side without any sign of being caught off guard
ฉันคิดว่าเขาอาจเข้าใจผิดฉันเป็นคนรักร่วมเพศ แต่เขาเพียงแค่เอียงศีรษะเล็กน้อยไปด้านข้างโดยไม่ต้องมีสัญญาณของการถูกจับออกยามใด ๆ
 “I don’t have a cell phone,” he said at first, as if declining my offer
"ฉันไม่มีโทรศัพท์มือถือ" เขากล่าวในตอนแรกราวกับปฏิเสธข้อเสนอของฉัน
 But then he muttered the name of a hotel I’d heard of, adding that he planned to stay there for the next few months
แต่แล้วเขาก็พึมพำชื่อของโรงแรมที่ฉันได้ยินมาว่าเขาวางแผนจะอยู่ที่นั่นอีกสักสองสามเดือนข้างหน้า
 “That happens to be right next to the train station near where I live
"ที่เกิดขึ้นจะอยู่ติดกับสถานีรถไฟใกล้กับที่ที่ฉันอาศัยอยู่
” “Then perhaps we will meet again by chance
"" บางทีเราอาจจะได้พบกันอีกครั้งโดยบังเอิญ
 And your name was?” “Joe
และคุณชื่อว่า? "" โจ
 Joe Sasayama
โจซาซายามะ
” “Joe
"โจ
 That’s a nice name
นี่เป็นชื่อที่ดี
 I’ll be sure to remember it
ฉันจะจำได้
” Smiling pleasantly, the man turned around and boarded the train through its open doors
"ยิ้มสบาย ๆ ชายคนนั้นหันกลับมาและขึ้นรถไฟผ่านประตูที่เปิดอยู่
 I just stood there staring at him, my lips loosely parted like those of an idiot
ฉันเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นจ้องมองที่เขาริมฝีปากของฉันแยกอย่างอิสระเหมือนคนงี่เง่า
 By the time I had realized I’d forgotten to ask his name–not to mention get on the train myself–the doors had closed awkwardly and the train had begun moving with a rattle
เมื่อถึงเวลาที่ฉันตระหนักว่าฉันลืมที่จะถามชื่อของเขา - ไม่ต้องเอ่ยถึงตัวเองนั่งรถไฟ - ประตูปิดลงอย่างน่าอึดอัดใจและรถไฟก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยการสั่น