Chapter 8   “The Rainlands”  by Haruka Asahi:  Chapter 8 That night the clouds finally dispersed
บทที่ 8 "Rainlands" ของ Haruka Asahi: Chapter 8 ในคืนนั้นเมฆค่อยๆกระจายตัวไป
 When I went outside and sat among some rocks, I was greeted by a full moon shining brilliantly in the sky
เมื่อฉันออกไปข้างนอกและนั่งอยู่ท่ามกลางก้อนหินบางฉันได้รับการต้อนรับโดยพระจันทร์เต็มดวงที่ส่องสว่างในท้องฟ้า
 Of all the places I’d been to in my life, I’d never seen the moon this bright, this large
จากทุกสถานที่ที่ฉันเคยไปในชีวิตของฉันฉันไม่เคยเห็นดวงจันทร์นี้สดใสนี้มีขนาดใหญ่
 In contrast to the cave’s interior, the wind outside was damp and chilly
ในทางตรงกันข้ามกับภายในของถ้ำลมด้านนอกชื้นและหนาวเย็น
  I looked around just as a strong gust blew and found a few others like me who had come outside to watch the moon
ฉันมองไปรอบ ๆ ขณะที่ลมแรงกระโชกพัดและพบว่ามีคนอื่นอีกหลายคนเช่นฉันที่ได้ออกไปข้างนอกเพื่อเฝ้าดวงจันทร์
 There was a shadow of two people huddled together, perhaps lovers
มีเงาของคนสองคนกอดกันบางทีคนรัก
 Far away, separated from everyone else, another person stood motionless looking up at the sky as if lost in thought
ไกลออกไปแยกออกจากคนอื่นคนอื่นยืนนิ่งมองขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับสูญหาย
 I heard the soft voice of someone singing
ฉันได้ยินเสียงเบา ๆ ของใครบางคนร้องเพลง
 As I listened carefully, I had the realization that I’d never heard anyone singing inside the cave before
ขณะที่ฟังอย่างรอบคอบฉันได้ตระหนักว่าฉันไม่เคยได้ยินใครร้องเพลงในถ้ำมาก่อน
 Maybe to these people singing was something only to be done outside on clear days
อาจจะทำให้คนเหล่านี้ร้องเพลงเป็นเพียงบางสิ่งบางอย่างที่ต้องทำนอกเวลาในวันที่อากาศแจ่มใส
 It was a simple song with a monotonous rhythm, yet possessed a certain solemnity
เป็นเพลงง่ายๆที่มีจังหวะน่าเบื่อ แต่ยังมีความรุนแรงบางอย่าง
 It may have actually not been a song, but rather a type of prayer
มันอาจจะไม่ได้เป็นเพลงจริงๆ แต่เป็นบทสวดมนต์
 I wondered if those boys would survive
ฉันสงสัยว่าถ้าพวกเด็กผู้ชายเหล่านั้นจะอยู่รอด
 It terrified me to think about that
มันทำให้ฉันกลัวที่จะคิดถึงเรื่องนี้
 If they didn’t survive, would I ever be able to forgive the people living here, not to mention myself? Gazing at my hand set aglow by the moonlight, I remembered Yakt’s warm hand
ถ้าพวกเขาไม่รอดฉันจะสามารถยกโทษให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้หรือไม่? 
 Some part of me knew that sensation well
บางส่วนของฉันรู้ความรู้สึกนี้ได้ดี
 One day when I was young, I had led my younger brother by the hand through a dark forest
อยู่มาวันหนึ่งเมื่อฉันยังเด็กฉันได้นำน้องชายของฉันไปมือที่ผ่านป่ามืด
 The soil in my native village was surprisingly poor given the amount of rainfall there
ดินในหมู่บ้านพื้นเมืองของฉันเป็นที่น่าสงสารอย่างไม่น่าเชื่อเนื่องจากปริมาณน้ำฝนที่นั่น
 When the crops were bad, children went out to the mountains to search for mushrooms and other edible plants
เมื่อพืชไม่ดีเด็ก ๆ ก็ออกไปที่ภูเขาเพื่อค้นหาเห็ดและพืชที่กินได้
 Wolves would sometimes appear deep in the forest that teemed with poisonous snakes and insects
หมาป่าบางครั้งจะปรากฏลึกเข้าไปในป่าที่เต็มไปด้วยงูพิษและแมลง
 Unfortunately, the part of the forest closest to the village had already been tapped dry of anything edible, so if one aimed to find food they had no choice but to set foot in the deep forest
แต่น่าเสียดายที่ส่วนหนึ่งของป่าใกล้กับหมู่บ้านได้รับการเคาะแห้งของสิ่งที่กินได้ดังนั้นหากมีวัตถุประสงค์เพื่อหาอาหารที่พวกเขาไม่มีทางเลือก แต่ที่จะตั้งเท้าในป่าลึก
 The dense, dark woods were frightening, but fear of starvation surpassed any dangers that might lurk there
ป่ามืดหนาทึบน่ากลัว แต่ความหวาดกลัวของความอดอยากเหนือกว่าอันตรายใด ๆ ที่อาจแฝงตัวอยู่ที่นั่น
 Eventually my brother and I got lost somewhere deep in the forest
ในที่สุดพี่ชายของฉันและฉันได้สูญเสียที่ไหนสักแห่งที่ลึกเข้าไปในป่า
 We had been traveling on an indistinct animal trail, doing our best to mark the path by breaking off branches and placing rocks strategically
เราได้เดินทางไปตามเส้นทางสัตว์ที่มองไม่ชัดทำอย่างดีที่สุดเพื่อทำเครื่องหมายเส้นทางโดยตัดกิ่งและวางหินอย่างมีกลยุทธ์
 But when we realized it, we’d completely lost track of these landmarks
แต่เมื่อเราตระหนักว่าเราจะไม่สามารถติดตามสถานที่เหล่านี้ได้
 Soon night fell
คืนนี้ก็ลดลง
 Thinking back, I now know we should have just stayed in one place until morning came and wait for the adults to find us
คิดย้อนกลับไปตอนนี้ฉันรู้ว่าเราควรจะอยู่ในที่เดียวจนกระทั่งเช้ามาถึงและรอให้ผู้ใหญ่ไปหาเรา
 But at the time, driven by fear, we just kept walking blindly as we held hands, some part of me hoping that if we continued on a straight path we would eventually reach a familiar place
แต่ในขณะที่เรากำลังงุนงงกับความกลัวเราก็ยังคงเดินตามคนตาบอดขณะที่เราจับมือบางส่วนของฉันหวังว่าถ้าเราเดินตรงไปเรื่อย ๆ เราก็จะไปถึงสถานที่ที่คุ้นเคย
 I walked a long, long time through the pitch black forest as I pulled along my exhausted, complaining brother
ฉันเดินเป็นเวลานานผ่านป่าสีดำในขณะที่ฉันดึงตามพี่ชายของฉันเหนื่อยและบ่น
 As we walked, my brother got a scrape on his knee from falling too many times and was practically dragging his leg along
ขณะที่เราเดินพี่ชายของฉันได้รับการขูดที่เข่าของเขาจากการล้มหลายครั้งมากและถูกลากจริงขาของเขาพร้อม
 I guess the reason he kept on, teary-eyed the entire time, was because he was too afraid to stop in the middle of the gloomy forest
ฉันเดาเหตุผลที่เขาเก็บไว้ตลอดเวลา, น้ำตา - ตาตลอดเวลาเพราะเขากลัวที่จะหยุดอยู่ตรงกลางของป่ามืดครึ้ม
 I lacked sufficient energy to carry him on my back
ฉันขาดพลังงานเพียงพอที่จะนำเขาไปทางด้านหลัง
 So I just continued walking slowly, gripping his small hand tightly
ฉันก็เดินช้า ๆ จับมือเล็ก ๆ ของเขาอย่างแน่นหนา
 In the end, we miraculously managed to make it back to the village safely
ในตอนท้ายเราได้จัดการอย่างปาฏิหาริย์เพื่อให้กลับเข้าไปในหมู่บ้านได้อย่างปลอดภัย
 But after all that, my brother suddenly died several months later from starvation caused by the massive flood
แต่หลังจากนั้นทั้งหมดพี่ชายของฉันก็ตายไปหลายเดือนหลังจากความอดอยากที่เกิดจากน้ำท่วมใหญ่
 I remembered my brother’s tiny hand, which I’d held the entire time in that eerily dark forest; it just like Yakt’s: slim, bony, and very warm
ฉันจำได้ว่ามือเล็ก ๆ ของพี่ชายของฉันซึ่งฉันได้ถือครองอยู่ตลอดเวลาในป่ามืดที่มืดมิด 
 Lost in thought, a shadow suddenly entered my field of vision
หายไปในความคิดเงาก็เข้าเขตวิสัยทัศน์ของฉัน
 I raised my head to see the same young girl standing there
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเห็นหญิงสาวคนเดียวกันที่ยืนอยู่ที่นั่น
 “Did something happen?” She ignored my question, unmoving with her eyes on me
"เกิดอะไรขึ้น?" เธอไม่สนใจคำถามของฉันไม่ไหวติงกับสายตาของฉัน
 There was something urgent in those amber eyes, almost like she was pleading with me
มีบางอย่างที่เร่งด่วนในดวงตาสีอำพันเหล่านี้เกือบจะเหมือนกับที่เธอกำลังอ้อนวอนกับฉัน
 Gazing back at the girl in the moonlight, I realized she had become much thinner since I’d last seen her
จ้องมองไปที่เด็กหญิงในแสงจันทร์ฉันตระหนักว่าเธอกลายเป็นคนผอมลงตั้งแต่ฉันเห็นเธอครั้งสุดท้าย
 This girl, who had laughed so cheerfully on that clear-skyed afternoon, had begin to show signs of despondency right around the time those two boys’ fasting started
เด็กผู้หญิงคนนี้ที่หัวเราะอย่างร่าเริงในบ่ายท้องฟ้าที่ชัดเจนได้เริ่มแสดงให้เห็นถึงความสับสนวุ่นวายในช่วงเวลาที่เริ่มอดอาหารของเด็กชายสองคน
 She might be one of their relatives
เธออาจจะเป็นญาติของพวกเขา
 Did she know about what I had tried to do? Or perhaps she thought that an outsider like me, not bound by local laws, would be able to help–that it would require someone like me with broad knowledge of many different cultures to convince the people here to change their ways
เธอรู้หรือไม่ว่าฉันพยายามทำอะไร? 
 Or was she expecting me to escape with the boys from these lands? In the end, she said nothing
หรือเธอคาดหวังให้ฉันหนีไปกับพวกเด็กผู้ชายจากดินแดนเหล่านี้? 
 After a long time passed, she simply turned her back on me and walked away
หลังจากผ่านไปนานเธอก็หันหลังให้กับฉันและเดินออกไป
 As I watched her skinny, yet beautiful form disappear into the cave, it occurred to me that I had absolutely no idea what to say to her
ขณะที่ฉันเฝ้าดูรูปผอมผอมสวยของเธอหายไปในถ้ำมันเกิดขึ้นกับฉันว่าฉันไม่คิดว่าจะพูดอะไรกับเธอ
 … In the afternoon, several days later, the boys were at last released from their dark cells
... ในตอนบ่ายหลายวันต่อมาพวกเด็กผู้ชายได้ออกจากห้องมืดของพวกเขาแล้ว
 On the morning of that day, a tension hung in the air as people cast glances towards the tunnel which lead deep into the cave, whispering anxiously amongst themselves
ในตอนเช้าของวันนั้นความตึงเครียดแขวนอยู่ในอากาศขณะที่ผู้คนหันไปทางอุโมงค์ซึ่งเดินเข้าไปในถ้ำลึกกระซิบด้วยความห่วงใยท่ามกลางตัวเอง
 This included even the older folk and the women who always came to pester me for more stories, as if this was not the time for such things
รวมทั้งชนชาติที่มีอายุมากกว่าและผู้หญิงที่มักจะมาหาฉันเพื่อข่มขวัญเรื่องอื่น ๆ ราวกับว่านี่ไม่ใช่เวลาสำหรับสิ่งนั้น
 Cheers suddenly burst out from somewhere in the tunnel
ไชโยก็ระเบิดออกมาจากที่ไหนสักแห่งในอุโมงค์
 The two boys came into view, wrapped in blankets and carried on the shoulders of men
เด็กชายสองคนนั้นเข้ามาในมุมมองห่อด้วยผ้าห่มและถืออยู่บนไหล่ของผู้ชาย
 The moment I beheld that sight my heart shrivelled up
ช่วงเวลาที่ฉันเห็นสายตาที่หัวใจของฉันหดหายขึ้น
 Their limp bodies looked like corpses
ร่างกายอ่อนล้าของพวกเขาดูเหมือนศพ
 However when a group of people ran up and embraced the boys’ gaunt bodies, I clearly saw both of their hands move ever so slightly, as if trying to return the embrace
อย่างไรก็ตามเมื่อมีกลุ่มคนวิ่งขึ้นมาและกอดร่างผอมแห้งของชายหนุ่มผมก็เห็นได้ชัดว่าทั้งสองมือของพวกเขาเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ เล็กน้อยราวกับพยายามที่จะกลับมาโอบกอด
 The boys had survived
เด็กผู้ชายเหล่านั้นรอดชีวิตได้
 From a distance I watched as the others offered words of gratitude and patted the shoulders of the boys and the family members holding their loved ones
จากระยะไกลฉันเฝ้าดูขณะที่คนอื่น ๆ เสนอคำขอบคุณและตบไหล่ของเด็กชายและสมาชิกในครอบครัวที่ถือครองคนที่คุณรัก
 I saw tears faintly gleaming in the eyes of the celebrating crowd
ฉันเห็นน้ำตาที่ส่องประกายระยิบระยับในสายตาของผู้คนที่เฉลิมฉลอง
 There were even some whose faces crumbled up, unable to hold back their joy
มีบางคนที่มีใบหน้า crumbled ขึ้นไม่สามารถระงับความสุขของพวกเขา
 Not a single person had wished for the boys’ death
ไม่ใช่คนเดียวที่อยากให้เด็ก ๆ เสียชีวิต
 I took some consolation in knowing that
ฉันรู้สึกปลื้มใจที่ได้รู้ว่า
 Nobody had sent them to those cells to kill them
ไม่มีใครส่งพวกเขาไปยังเซลล์เหล่านั้นเพื่อฆ่าพวกเขา
 They just had been unable to oppose the custom handed down generation after generation
พวกเขาไม่สามารถคัดค้านประเพณีที่สืบทอดได้จากรุ่นหลัง ๆ
 Surely it would be difficult for the boys to swallow any food after fasting for that many days
แน่นอนว่าเด็กผู้ชายจะกลืนอาหารหลังอดอาหารเป็นเวลาหลายวัน
 Women rushed to help them, carrying bowls filled with something like honey
ผู้หญิงวิ่งไปช่วยพวกเขาถือโบลิ่งเต็มไปด้วยบางอย่างเช่นน้ำผึ้ง
 I saw that young girl again, standing alone a distance from the crowd
ฉันเห็นหญิงสาวคนนี้อีกครั้งยืนอยู่คนเดียวห่างจากฝูงชน
 She glared towards the overjoyed crowd
เธอจ้องมองไปที่ฝูงชนที่มีความสุข
 The hatred of her people’s ancient custom most definitely surpassed mine
ความเกลียดชังของประเพณีเก่าแก่ของคนเรามากเกินกว่าเหตุร้าย
 I sensed that she alone was cut off from the crowd’s rejoicing
ฉันรู้สึกว่าเธอคนเดียวถูกตัดออกจากความสุขของฝูงชน
 The man carrying Yakt’s small body walked to the center of the room and laid it down upon a carpet spread on the ground
คนที่บรรทุกร่างเล็กของ Yakt เดินไปกลางห้องและวางมันลงบนพรมปูพื้นดิน
 When an elderly woman nudged the young girl, the tension on her face visibly relaxed and she began to hesitantly approach the two boys
เมื่อหญิงชราคนหนึ่งชักชวนเด็กสาวความตึงเครียดบนใบหน้าของเธอผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัดและเธอเริ่มลังเลที่จะไปหาชายสองคน
 She crouched down and gripped Yakt’s hand cautiously
เธอก้มตัวลงและจับมือของ Yakt อย่างระมัดระวัง
 Even in the dim lights, I could see his hand twitch in surprise
แม้ในแสงสลัวที่ฉันได้เห็นมือของเขาชักด้วยความประหลาดใจ
 The young girl’s face distorted and she began to sob uncontrollably
ใบหน้าของเด็กสาวเบี้ยวและเธอเริ่มร้องไห้อย่างไม่สามารถควบคุมได้
 While squeezing the girl’s hand in return, Yakt glanced at me for an instant
ขณะที่บีบมือของหญิงสาวกลับ Yakt เหลือบมองฉันสักครู่
 There was something peaceful in the boy’s expression
มีบางอย่างที่เงียบสงบในการแสดงออกของเด็กผู้ชาย
 I was truly relieved to not see even a hint of hatred in his eyes
ฉันรู้สึกโล่งใจจริงๆที่ไม่เห็นแม้แต่ความเกลียดชังในสายตาของเขา
 I couldn’t help wondering whether Yakt had eaten the scrap of food I’d left for him that day
ฉันไม่อาจสงสัยว่า Yakt ได้กินเศษอาหารที่ฉันทิ้งไว้ให้เขาในวันนั้นหรือไม่
 But ultimately that didn’t matter to me because he’d come back alive
แต่ในที่สุดก็ไม่สำคัญสำหรับฉันเพราะเขาจะกลับมามีชีวิตชีวา
 It would take some time until the boys could move around on their own
มันต้องใช้เวลาพอสมควรจนกว่าเด็ก ๆ จะย้ายตัวเองได้
 I left the room as the boys’ family members were busily attending to their needs
ฉันออกจากห้องในขณะที่สมาชิกในครอบครัวของเด็กชายกำลังยุ่งอยู่กับความต้องการของพวกเขา
 Today was the one day when I was certain there would be no need for stories of exotic lands
วันนี้เป็นวันหนึ่งที่ฉันมั่นใจว่าไม่มีความจำเป็นในเรื่องของดินแดนแปลกใหม่
 I should leave this place soon
ฉันควรจะออกจากที่นี่เร็ว ๆ นี้
 As I thought about that, I felt a massive weight finally lifted from my shoulders and walked briskly down the hallway
ขณะที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันรู้สึกว่าน้ำหนักตัวมากขึ้นยกขึ้นจากไหล่ของฉันและเดินอย่างรวดเร็วลงทางเดิน
 But I overheard people talking in one of the smaller rooms that I passed by
แต่ฉันได้ยินเสียงคนพูดในห้องเล็ก ๆ ที่ฉันเดินผ่าน
 “You know, I really thought Yakt was not going to make it
"คุณรู้ไหมผมคิดว่า Yakt จะไม่ทำมัน
” “Yeah, I’m really surprised that those two…” I was shocked to hear this
"" ใช่ฉันรู้สึกประหลาดใจจริงๆที่ทั้งสองคนนี้ ... "ฉันรู้สึกตกใจที่ได้ยินเรื่องนี้
 Apparently the first person speaking had meant he was worried that Yakt wouldn’t make it out alive and was glad he survived
เห็นได้ชัดว่าการพูดครั้งแรกทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงว่า Yakt จะไม่ทำให้มันมีชีวิตชีวาและดีใจที่เขารอดมาได้
 However, I detected an uncomfortable pause until the second person spoke, a man I wasn’t familiar with
อย่างไรก็ตามฉันได้สังเกตเห็นการหยุดพักชั่วคราวที่ไม่สะดวกจนกว่าคนที่สองพูดฉันเป็นคนที่ฉันไม่ค่อยคุ้นเคย
 Hoping to shake off the bad feeling in my chest, I quickly left that place behind
หวังจะหลุดพ้นความรู้สึกไม่ดีในหน้าอกของฉันฉันรีบทิ้งที่อยู่ข้างหลัง