Chapter 14 Chapter 14 – Old Steel (4) Official Yang turned to face Jungwu for a moment before he motioned his hands for Jungwu to continue
บทที่ 14 - เหล็กกล้าเก่า (4) เจ้าหน้าที่หยางหันไปเผชิญหน้ากับจุงวู่สักครู่ก่อนที่เขาจะมอบมือให้ Jungwu เพื่อดำเนินการต่อ
“Is the responsibility for maintaining Han River Railway with the City, or with Korail?” “Why are you asking that question?” “That picture right there
"เป็นความรับผิดชอบในการบำรุงรักษารถไฟแม่น้ำฮันกับเมืองหรือกับ Korail?" "ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้?" "ภาพนั้นตรงนั้น
” Jungwu pointed at the slide where the Han River Railway was zoomed in on a specific location
"แจจุงชี้ไปที่ภาพนิ่งที่รถไฟแม่น้ำฮันถูกซูมเข้าไปในสถานที่เฉพาะเจาะจง
“I was just wondering who would be responsible for wiping off pigeon poo if it were to fall on the rail
"ฉันแค่สงสัยว่าใครจะต้องรับผิดชอบในการเช็ดนกพิราบปูถ้ามันจะตกบนราง
” Perhaps due to asking such a laymen question, many of the participants in the room began to grin
"บางทีอาจเป็นเพราะถามคำถามฆราวาสดังกล่าวผู้เข้าร่วมจำนวนมากในห้องเริ่มยิ้มขึ้น
Boyoung turned around in shock and stared at him, but before she could complain demanding to know what he was up to, Jungwu lifted up his hands to tell her to calm down
บอยอยหันกลับตกใจและจ้องมองเขา แต่ก่อนที่เธอจะร้องเรียนว่าต้องการจะรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ Jungwu ยกมือขึ้นเพื่อบอกให้เธอสงบสติอารมณ์
“Mmm…Uh…I don’t see anything like a Pigeon poo anywhere
"อืม ... อืม ... ฉันไม่เห็นอะไรเหมือนพิรุกปูที่ใดก็ได้
” “There is
"" มีอยู่
” “Where?” Jungwu watched the illusion of the atomic star formations floating in the air gather into a bundle and form a constellation which resembled a pigeon
"ที่ไหน?" Jungwu เฝ้าดูภาพลวงตาของการก่อตัวของดาวอังคารลอยตัวไปในอากาศรวบรวมเป็นกลุ่มและสร้างกลุ่มดาวคล้ายกับนกพิราบ
He resumed speaking
เขากลับมาพูด
“That flapping atom… I mean if I look at that portion where there is a dent from a high level of corrosion, I can deduce what happened
"อะตอมที่กระพือปีก ... ฉันหมายความว่าถ้าฉันมองไปที่ส่วนที่มีรอยบุ๋มจากระดับการกัดกร่อนสูงฉันสามารถสรุปได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
It’s pigeon poo that pierced through even Yujin Chemical’s paint
เป็น Poo นกพิราบที่เจาะผ่านแม้สีของ Yujin Chemical
” Jungwu walked up towards the screen and pointed at a spot
"Jungwu เดินขึ้นไปที่หน้าจอและชี้ไปที่จุด
Official Yang discovered a very faint fingernail-sized dent at the corner of the screen and asked Jungwu with a quizzical look
เจ้าหน้าที่หยางได้ค้นพบรอยบุ๋มขนาดเล็บที่เลือนหายไปที่มุมของหน้าจอและถาม Jungwu ด้วยรูปลักษณ์แปลก ๆ
“How did you notice it?” “It’s a guess grounded in Chemistry
"คุณสังเกตเห็นได้อย่างไร?" "มันเป็นเรื่องที่คาดเดาได้ในทางเคมี
I am a Chemist
ฉันเป็นนักเคมี
” Official Yang must have accepted his explanation for now because he answered Jungwu’s original question
"อย่างเป็นทางการ Yang ต้องยอมรับคำอธิบายของเขาตอนนี้เพราะเขาตอบคำถามเดิมของ Jungwu
“The portion where the subway trains pass are maintained by Korail
"ส่วนที่รถไฟฟ้าใต้ดินผ่านได้รับการบำรุงรักษาโดย Korail
There are too many electrical lines running above the rails that are off limits to most people
มีสายไฟฟ้าจำนวนมากวิ่งอยู่เหนือรางรถไฟที่มีข้อ จำกัด สำหรับคนส่วนใหญ่
The City of Seoul only provides monetary support
เมืองแห่งโซลให้การสนับสนุนทางการเงินเท่านั้น
But what is the purpose of asking this question?” “That is unless it rains, no one can clean up that poo
แต่มีจุดประสงค์ในการถามคำถามนี้อย่างไร? "" ถ้าฝนตกไม่มีใครสามารถทำความสะอาดปูได้
Even if you put a powerful paint over it, it can’t suppress Steel’s inherent nature
แม้ว่าคุณจะใส่สีที่มีประสิทธิภาพเหนือมันก็ไม่สามารถปราบปรามธรรมชาติโดยธรรมชาติของเหล็ก
” “Inherent nature?” “It’s undying love and desire to bond with Oxygen
"ธรรมชาติที่สืบทอด?" "มันเป็นความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุดและความปรารถนาที่จะผูกมัดกับออกซิเจน
A love not even paint can eliminate
ความรักที่ไม่มีแม้แต่สีสามารถกำจัดได้
” Several people in the room snickered when Jungwu began to anthropomorphize the nature of atoms as if he was telling them a fairy tale
"หลายคนที่อยู่ในห้อง snickered เมื่อ Jungwu เริ่ม anthropomorphize ลักษณะของอะตอมเช่นถ้าเขาบอกพวกเขาเรื่องเทพนิยาย
Jaegil was one of them
Jaegil เป็นหนึ่งในพวกเขา
“What a humorous young man
"สิ่งที่ชายหนุ่มอารมณ์ขัน
” Since Jungwu said something negative about Yujin Chemical’s paint, Jaegil picked up the mic right away
"ตั้งแต่ Jungwu พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสีของ Yujin Chemical Jaegil ก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมาทันที
“Pigeon poo? Do you really think we can’t prepare ahead of time for such things? The dents around the size of the one you see on the screen are already accounted for, so we apply three layers
"Pigeon Poo?
” “There are places with three layers, but there are also places with less
"มีที่ที่มีสามชั้น แต่ก็มีสถานที่ที่มีน้อย
” “How can you be so sure?” “I’ve seen it
"" คุณจะมั่นใจได้อย่างไร? "" ฉันเคยเห็นมันแล้ว
” Jungwu recalled the yellowish green surface of the steel he had seen this morning as he continued with his explanations
"Jungwu นึกถึงพื้นผิวสีเขียวสีเหลืองของเหล็กที่เขาได้เห็นเมื่อเช้านี้ขณะที่เขายังคงอธิบายต่อไป
“The place where the bolt is meeting the steel
"สถานที่ที่สลักเกลียวกำลังพบกับเหล็ก
The place where the nail meets the frame, there is no paint there at all
สถานที่ที่เล็บตรงกรอบไม่มีสีใดเลย
” “Isn’t it impossible to put paint there anyway?” “Of course
"" มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใส่สีที่นั่นหรือ? "" แน่นอน
That’s why it’s inevitable that there are holes in Yujin Chemical’s Total Care solution
นั่นเป็นเหตุผลที่สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้คือมีช่องโหว่ในโซลูชัน Total Care ของ Yujin Chemical
Are bolts not a part of the bridge structure?” Jaegil scoffed
สลักเกลียวไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างสะพานหรือไม่ "Jaegil เยาะเย้ย
“We have spent over a day investigating just the rivets and the bolts alone
"เราใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันในการตรวจสอบเฉพาะหมุดย้ำและสลักเกลียวเพียงลำพัง
How can you possibly know anything about them when you have never seen it in detail?” “I saw them in passing
คุณจะรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาได้อย่างไรเมื่อคุณไม่เคยเห็นมันในรายละเอียด "" ฉันเห็นพวกเขาผ่านไป
” “Liar
"" โกหก "
” Jungwu started to feel a little stuck as he looked at someone who didn’t want to accept anything he had to say
"Jungwu เริ่มรู้สึกไม่ค่อยติดขณะที่เขามองไปที่คนที่ไม่ต้องการยอมรับสิ่งที่เขาต้องพูด
‘How do I solve this problem?’ Jungwu was thinking carefully about how to approach the issue when his eyes focused in on Jaegil’s chin
'ฉันจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?' Jungwu กำลังคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหานี้เมื่อดวงตาของเขาจดจ่ออยู่กับคางของ Jaegil
Perhaps due to being able to see the various constellations of randomly mixed chemical compounds overlaid with reality, Jungwu was able to instinctively read what was on his chin
บางทีอาจเป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นกลุ่มของสารเคมีผสมแบบสุ่มผสมผสานกับความเป็นจริง Jungwu สามารถอ่านสิ่งที่อยู่บนคางของเขาได้โดยสัญชาตญาณ
“I suppose you drank too much last night
"ฉันคิดว่าคุณดื่มมากเกินไปเมื่อคืนนี้
” “What?” Jaegil’s expression changed to that of disbelief
"" อะไร "การแสดงออกของ Jaegil เปลี่ยนไปเป็นความไม่เชื่อ
Jungwu answered right away
Jungwu ตอบทันที
“You have a bit of vomit on your chin
"คุณมีอาการอาเจียนอยู่ที่คางของคุณ
” Jaegil hurriedly wiped his chin, then gave Jungwu a withering look
"Jaegil รีบขยับคางแล้วให้ Jungwu โกรธมอง
“Why are you saying such baseless accusations, friend?” “I can see a mixture of Ethyl Alcohol and Bisabolene
"ทำไมคุณถึงพูดเรื่องข้อกล่าวหาที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เพื่อน?" "ฉันเห็นส่วนผสมของแอลกอฮอล์เอธิลและบิซิโลโบเน่
The aroma seems very high class
กลิ่นหอมน่าดูมาก
You must have had something expensive
คุณต้องมีบางอย่างที่มีราคาแพง
” Jaegil gave Jungwu a menacing look
"Jaegil ให้ Jungwu ดูน่ากลัว
“This is a joke, right?” “It’s not a joke
"นี่เป็นเรื่องตลกใช่ไหม?" "ไม่ใช่เรื่องตลกหรอก
Wait… Citric Acid and Ascorbic Acid is there too
รอสักครู่ ... กรดซิตริกและกรดแอสคอร์บิกมีอยู่เช่นกัน
Wow, Sour
ว้าวเปรี้ยว
You had Orange or Lemon with your drink? A fruit with high proof alcohol
คุณมีส้มหรือมะนาวกับเครื่องดื่มของคุณหรือไม่?
You’ll ruin your stomach like that
คุณจะทำลายกระเพาะอาหารของคุณแบบนั้น
” Jaegil was starting to look shocked
Jaegil เริ่มตกใจมาก
Even if someone could randomly guess the fact that he had had a drink, it was impossible to pick out the exact components down to the molecules like that
แม้ว่าใครบางคนอาจคาดเดาได้ว่าเขามีเครื่องดื่มอยู่แล้ว แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกส่วนประกอบที่แน่นอนลงไปที่โมเลกุลเช่นนี้
The way Jungwu spoke was as if he could see individual molecules with his naked eye; an impossible feat
วิธี Jungwu พูดได้ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นโมเลกุลของแต่ละบุคคลได้ด้วยตาเปล่าของเขา
Therefore Jungwu’s speech must have been made possible due to his confidence in his knowledge of Chemistry
ดังนั้นคำพูดของ Jungwu ต้องเป็นไปได้เนื่องจากความมั่นใจในความรู้ด้านเคมีของเขา
“Are you looking down on me?” “No, not at all
"คุณกำลังมองหาฉันหรือเปล่า?" "ไม่ไม่เลย
I’m just worried for you
ฉันแค่เป็นห่วงคุณ
” Jaegil was starting to become angry, and he began to shout at Jungwu
"Jaegil เริ่มที่จะโกรธและเขาก็เริ่มตะโกนที่ Jungwu
“How can you possibly know all that?” “Well
"คุณจะรู้ได้อย่างไร?" "ดี
I guess it’s the same way I knew what happened at the Han River Railway when I passed by after the Superstructure collapsed onto the rails this morning
ฉันคิดว่ามันเป็นแบบเดียวกับที่ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ขบวนรถไฟแม่น้ำฮันตอนที่ฉันผ่านไปหลังจากที่โครงสร้างแบบพิเศษถูกยุบลงบนรางเมื่อเช้านี้
Are you aware that when two metals of different elements are in contact for extended periods of time, they form rust?” “You think I wouldn’t know what Galvanic Corrosion is?!” “So you do know
คุณรู้หรือไม่ว่าเมื่อโลหะสองธาตุที่แตกต่างกันติดต่อกันเป็นระยะเวลานานพวกมันกลายเป็นสนิม? "" คุณคิดว่าฉันไม่รู้หรอกว่า Galvanic Corrosion คืออะไร? "" คุณรู้ไหม
” “That’s common knowledge!” Jaegil became increasingly irritated the longer this conversation dragged on and asked in anger “So what? How can you possibly prove that a perfectly intact nail has formed rust with a passing eye witness testimony?” “Some bolts seemed to have a subtle difference in composition
"" นั่นเป็นความรู้ทั่วไป! "Jaegil เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นอีกต่อไปการสนทนานี้ลากและถามด้วยความโกรธ" ดังนั้นอะไร?
A rough estimate of the difference in electrical potential would be about 0
ประมาณการคร่าวๆของความแตกต่างในศักยภาพไฟฟ้าจะเป็นประมาณ 0
1 volts
1 โวลต์
If it were to progress steadily, it would probably last a few more decades
หากมีความคืบหน้าอย่างต่อเนื่องอาจใช้เวลาอีกหลายทศวรรษ
But in strong winds and thunderstorms…” “Don’t try to be funny
แต่ในลมแรงและพายุฝนฟ้าคะนอง ... "" อย่าพยายามตลก
” “I don’t have a talent for comedy, how unexpected
"" ฉันไม่มีพรสวรรค์ในเรื่องตลกเลยล่ะ
When I make a bad joke, my mother would sometimes throw her ladle at me
เมื่อฉันทำเรื่องตลกไม่ดีแม่ของฉันบางครั้งจะโยนตะกร้าใส่ฉัน
I even have a scar from when I was younger when I got hit in the wrong place
ฉันยังมีรอยแผลเป็นตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเด็กอยู่ตอนที่ฉันโดนถูกผิด
” Jungwu lowered his head to show the back of his head, and Jaegil who managed to keep his anger more or less contained until this point became bright red in the face
"Jungwu ก้มศีรษะขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นด้านหลังศีรษะของเขาและ Jaegil ก็พยายามทำให้ความโกรธของเขามีมากหรือน้อยจนจุดนี้กลายเป็นสีแดงสดที่หน้า
“You mother…” Jaegil who had been confident and aloof until now began to swear, and as a response, Professor Kang who was off to the side covered his mouth to try and stifle his laughter
"คุณแม่ ... " Jaegil ที่เคยมั่นใจและห่างเหินจนบัดนี้ก็เริ่มสบถและเมื่อตอบสนองศาสตราจารย์คังที่ออกไปข้างๆก็ปิดปากเขาเพื่อพยายามยับยั้งเสียงหัวเราะของเขา
‘This should be enough
'นี่ควรจะเพียงพอ
’ Jungwu saw that the image of Star Constellations had begun to fade and so he concluded by saying “That’s the extent of my comment
'Jungwu เห็นภาพของ Star Constellations เริ่มจางหายไปและเขาสรุปโดยกล่าวว่า "นั่นคือขอบเขตความคิดเห็นของฉัน
Official, May I return to my seat?” “By all means
อย่างเป็นทางการฉันขอกลับไปที่นั่งของฉันได้หรือไม่ "" โดยวิธีการทั้งหมด
” Jungwu’s eyes locked with Boyoung’s worried eyes on his way back
"ดวงตาของจองวูถูกขังอยู่กับสายตาที่บ้องตื้นของ Boyoung ระหว่างเดินทางกลับ
She asked him in a whisper, “Why did you do that?” “Don’t worry
เธอถามเขาด้วยเสียงกระซิบว่า "ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น?" "ไม่ต้องเป็นห่วง
I only told them the truth
ฉันบอกพวกเขาถึงความจริงเท่านั้น
” “That’s not what I mean
"" นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง
” Once Jungwu sat down, Boyoung made an expression showing that she was trying to calm her anxious heart
"เมื่อจองวุนนั่งลงบอยอายก็แสดงออกว่ากำลังพยายามทำให้ใจสงบ
“You, stop!” There was no way Jaegil would let Jungwu go without a fight after everything that happened
"คุณหยุด!" Jaegil จะปล่อยให้ Jungwu ไปโดยไม่มีการต่อสู้หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น
“You’re just going say whatever you want and then leave?” “Please calm down and stay on topic please
"คุณเพิ่งจะพูดอะไรก็ตามที่คุณต้องการและจากไป?" "กรุณาสงบลงและอยู่ในหัวข้อโปรด
” The Director of the Seminar picked up his mic and requested that emotional arguments be kept to a minimum
"ผู้อำนวยการสัมมนาได้หยิบไมโครโฟนขึ้นมาและขอให้มีการถกเถียงทางอารมณ์อย่างน้อย
Jungwu gestured towards Jaegil
Jungwu ไปทาง Jaegil
“There’s no way you would accept anything I have to say, so I have nothing more to add
"ไม่มีทางที่คุณจะยอมรับสิ่งที่ฉันต้องพูดได้ดังนั้นฉันจึงไม่มีอะไรเพิ่มเติมที่จะเพิ่ม
” “What, are you saying you have Mongolian level of hawk eye?* What is your affiliation?” “I am Jungwu Han, Intern at KG Chemicals
"" คุณพูดอะไรคุณมีสายตาชาวมองโกลนะ * ความสัมพันธ์ของคุณคืออะไร? "" ฉัน Jungwu Han, Intern ที่ KG Chemicals
” “I…In…Intern!!” Jaegil shouted loudly when he found out that he had been had by just an intern
"Ja ... In ... Intern !!" Jaegil ตะโกนดังขึ้นเมื่อรู้ว่าเขาเคยเป็นแค่ฝึกงานแล้ว
Jungwu who already didn’t have anything to say shut his mouth when Jaegil responded viciously
Jungwu ที่ไม่มีอะไรจะพูดปิดปากเขาเมื่อ Jaegil ตอบโต้อย่างรุนแรง
Even if he were to explain the exact phenomena taking place, it was useless if it was not understood
แม้ว่าเขาจะต้องอธิบายปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจริง แต่ก็ไม่มีประโยชน์หากยังไม่เข้าใจ
‘Communication is reciprocal
การสื่อสารเป็นสิ่งที่กันและกัน
’ Whatever happened, Jungwu was just satisfied that it didn’t end with Boyoung and KG Chemicals being looked down upon
'สิ่งที่เกิดขึ้น Jungwu พอใจแค่เพียงว่ามันไม่ได้จบลงด้วย Boyoung และ KG Chemicals ที่ถูกมองลงไป
“Stop, stop!” Official Yang raised his hands
"หยุดหยุด!" อย่างเป็นทางการหยางยกมือขึ้น
“Jaegil Yoon, Head of Research Division, please avoid speaking from this point forward
"Jaegil Yoon หัวหน้าแผนกวิจัยโปรดหลีกเลี่ยงจากจุดนี้ไปเรื่อย ๆ
Will a representative of Dongho Construction please provide a comment?” There were more structures in the city of Seoul than just the Han River Railway, so the discussion of the seminar moved onto other areas of the city
ตัวแทนของ Dongho Construction จะแสดงความคิดเห็นหรือไม่ "มีโครงสร้างในเมืองของกรุงโซลมากกว่าแค่ขบวนรถไฟในแม่น้ำฮันดังนั้นการอภิปรายเกี่ยวกับการสัมมนาจึงย้ายไปยังพื้นที่อื่นของเมือง
When Jungwu made his way back to his seat, Gitae asked him with a face drained of color
เมื่อ Jungwu เดินกลับไปที่ที่นั่งของเขา Gitae ถามใบหน้าของเขาด้วยสีสัน
“Jungwu Ssi, do you have any idea who you just angered?” “He’s the Head of Research of Yujin Chemicals
"Jungwu Ssi คุณมีความคิดที่คุณเพิ่งโกรธหรือเปล่า?" "เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายวิจัยของ Yujin Chemicals
” “He is a professor who holds massive influence in the community
"" เขาเป็นศาสตราจารย์ที่มีอิทธิพลมหาศาลในชุมชน
Even if he’s a part of a competing company, there is nothing good that can come from creating a bad relationship
แม้ว่าเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของ บริษัท ที่แข่งขัน แต่ก็ไม่มีอะไรที่ดีที่จะมาจากการสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่ดี
” “Is that so?” Jungwu had no plans on accumulating renown among Chemists so he didn’t take it all that seriously
"" เป็นเช่นนั้นเหรอ? "จองวี่ไม่มีแผนการสะสมชื่อเสียงในหมู่นักเคมีดังนั้นเขาจึงไม่เอาทุกอย่างอย่างจริงจัง
Gitae was even more shocked by Jungwu’s lack of response and shook his head
Gitae ตกใจมากยิ่งขึ้นจากการขาดการตอบสนองของ Jungwu และส่ายหน้า
Boyoung stole glances at Jungwu and quickly turned her head when he turned to look at her
Boyoung ขโมยสายตาไปที่ Jungwu และรีบหันศีรษะของเธอเมื่อเขาหันมามองเธอ
The seminar which took place in a conference room of the City hall ended around 2 pm
การสัมมนาที่จัดขึ้นในห้องประชุมศาลากลางจังหวัดสิ้นสุดลงประมาณ 14.00 น
The main topic on everyone’s mouths was that ‘Jaegil Yoon lost his cool during a debate with a KG Chemical’s Intern’
หัวข้อหลักในปากของทุกคนคือการที่ Jaegil Yoon สูญเสียอารมณ์ของเขาในระหว่างการอภิปรายกับ KG Chemical Intern '
“Parachuter ssi
"Parachuter ssi
” Boyoung walked up to Jungwu after packing her bag
"Boyoung เดินขึ้นไปที่ Jungwu หลังจากเก็บกระเป๋าไว้
“Is this why you followed me here?” “I didn’t follow you
"ทำไมคุณตามฉันมาที่นี่?" "ฉันไม่ได้ทำตามคุณ
You brought me here
คุณพาฉันมาที่นี่
” “Same thing
"สิ่งเดียวกัน
” Once Jungwu stood up, Boyoung had to look up because Jungwu was about a head taller
"เมื่อ Jungwu ลุกขึ้น Boyoung ต้องเงยหน้าขึ้นเพราะ Jungwu กำลังสูงขึ้น
“You did it again
"คุณทำมันอีกครั้ง
You’re just like Professor Chun
คุณเหมือนอาจารย์ชุน
I’m so jealous, really
ฉันอิจฉามากจริงๆ
” “Am I really that similar?” “Very
"" ฉันจริงๆที่คล้ายกัน? "" มาก
Do you have any idea how much I wanted to pick up that kind of chemistry laced speech pattern?” As Jungwu continued to hear more and more about Professor Chun, he began to feel a sense of familiarity
คุณมีความคิดหรือไม่ว่าฉันอยากจะหยิบรูปแบบการพูดแบบเคมีขึ้นมาบ้างหรือไม่? "ขณะที่วูซูรุยังคงได้ยินเรื่องศาสตราจารย์ชุนมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาเริ่มรู้สึกคุ้นเคย
‘I’m starting to want to meet him at least once
'ฉันเริ่มอยากพบเขาอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
’ Boyoung hesitated for a moment before she looked away as if gazing at a distant mountain as she said, “I’ll keep in mind that you have protected KG Chemical’s image
"Boyoung ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะมองออกไปราวกับกำลังจ้องมองที่ภูเขาอันไกลโพ้นขณะที่เธอพูดว่า" ฉันจะจำไว้ว่าคุณได้ปกป้องภาพลักษณ์ของ KG Chemical
” Jungwu couldn’t help but grin at her squeamish way of expressing something that resembled a praise
"Jungwu ไม่สามารถช่วยได้ แต่ยิ้มให้กับวิธีที่น่าตื่นเต้นของเธอในการแสดงสิ่งที่คล้ายกับการสรรเสริญ
– “So humiliating
- "อับอายขายหน้า
” Jaegil sighed as he watched two people in the distance converse while laughing
"Jaegil ถอนหายใจขณะที่เขามองดูคนสองคนในระยะไกลสนทนาในขณะที่หัวเราะ
KG Chemicals: A bitter rival company who maintained the number 1 position in the country
KG Chemicals: บริษัท คู่แข่งที่ขมขื่นซึ่งครองอันดับ 1 ในประเทศ
Yujin Chemical had been delegated to second place each time with a minuscule difference, so it was a company he particularly did not want to lose against
Yujin Chemical ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นที่สองในแต่ละครั้งด้วยความแตกต่างเล็กน้อยดังนั้นจึงเป็น บริษัท ที่เขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ต้องการที่จะสูญเสียกับ
But he had embarrassed himself at the seminar today
แต่เขาอายตัวเองในที่ประชุมวันนี้
And on the subject of reinforcement at that, which was Yujin Chemical’s main specialization
และในส่วนของการเสริมกำลังนั่นคือความเชี่ยวชาญหลักของ Yujin Chemical
‘Zzzt’ The cellphone in Jaegil’s pocket rang while he was trying hard to calm his raging heart
'Zzzt' โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าแจ็คเก็ตของแจ็คกิลโห่ร้องในขณะที่เขากำลังพยายามอย่างหนักเพื่อสงบจิตใจที่โกรธ
“Yes, what?” – Sir, we have a problem “What is it?” The person on the phone continued carefully after sensing the irritation in his voice
"ใช่แล้วล่ะ?" - เซอร์เรามีปัญหา "มันคืออะไร?" คนที่โทรศัพท์ยังคงค่อยๆระมัดระวังหลังจากรู้สึกถึงความระคายเคืองในน้ำเสียงของเขา
– Uh…20 minutes ago there was another accident when another part of the bridge fell
- อืม ... เมื่อ 20 นาทีที่ผ่านมาเกิดอุบัติเหตุอีกครั้งเมื่ออีกส่วนหนึ่งของสะพานลดลง
“What?!” Jaegil stood up alarmed
"อะไรกัน?" Jaegil ลุกขึ้นตื่นตระหนก
– There were no injuries, but two cars were damaged under the bridge as they were passing by when it fell
- ไม่มีบาดเจ็บใด ๆ แต่มีรถสองคันเกิดความเสียหายใต้สะพานขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่าน
And now there are articles about it
และตอนนี้มีบทความเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว
“Damn it! After all that…” It was an event that could forever ruin the reputation of Yujin Chemical’s Total Care System
"ประณามมัน!
“What are we supposed to say to Korail now? They already announced that they plan on using the newly developed coating rather than our paint
"สิ่งที่เราควรจะพูดกับ Korail ตอนนี้?
Get the Safety Inspection team right away!” – We also heard something strange
รับทีมตรวจสอบความปลอดภัยได้ทันที! "- เราได้ยินเสียงแปลก ๆ
The Seoul Metro Customer Service center has informed us that a passenger called this morning to warn that this would happen
ศูนย์บริการลูกค้ากรุงโซลเมโทรได้แจ้งให้เราทราบว่ามีผู้โดยสารที่เรียกว่าเช้านี้เพื่อเตือนว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น
The location the passenger pointed out matches the location where the collapse has occurred
ตำแหน่งที่ผู้โดยสารระบุตรงกับตำแหน่งที่เกิดการล่มสลาย
“What do you mean? He predicted the exact location…?” – We took down his contact information… “Give me his number
"คุณหมายถึงอะไร?
And have the mobile research center on standby
และมีศูนย์การวิจัยมือถืออยู่ในโหมดสแตนด์บาย
” Jaegil entered the phone number right away and began a call
"Jaegil ป้อนหมายเลขโทรศัพท์ทันทีและเริ่มการโทร
The phone rang, and the call was picked up on the other side
โทรศัพท์ดังขึ้นและสายเรียกเข้าถูกหยิบขึ้นมาอีกด้านหนึ่ง
– Hello? “Ah, pardon me
- สวัสดี?
My name is Jaegil Yoon, the Head of Research of Yujin Chemicals
ฉันชื่อ Jaegil Yoon หัวหน้าแผนกวิจัยของ Yujin Chemicals
” – Um
"- อืม
Why? “Excuse me? What do you mean…?” Jungwu walked up to Jaegil while still speaking into the phone
ทำไม?
“I mean, why did you call me on the phone?” “I heard that you had called earlier to warn about the Han River…” Jaegil froze in the middle of speaking
"ฉันหมายความว่าทำไมคุณโทรหาฉันทางโทรศัพท์?" "ฉันได้ยินมาว่าคุณได้เรียกร้องก่อนหน้านี้เพื่อเตือนเกี่ยวกับแม่น้ำฮัน ... " Jaegil แช่แข็งในระหว่างการพูด
“Y…Y…You!” “You sure have an interesting personality
"Y ... Y ... คุณ!" "คุณแน่ใจว่ามีบุคลิกที่น่าสนใจ
Why would you call instead of just saying it in person? I know we had an awkward interaction during the seminar but…” Jaegil began to suspect that Jungwu, the intern from KG Chemicals, was right about everything and felt like he was about to go mad
ทำไมคุณถึงโทรแทนที่จะพูดด้วยตัวเอง?
“Why did you call me?” Jaegil couldn’t do anything but stare wordlessly with his mouth hanging open
"ทำไมคุณโทรหาฉัน?" Jaegil ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่มองไม่เห็นคำพูดด้วยปากของเขาที่แขวนอยู่
This whole situation was ridiculous, and he already had a grudge against Jungwu, not to mention that it was difficult to believe
สถานการณ์ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องน่าขบขันและเขาก็พอใจกับ Jungwu ไม่ต้องพูดถึงว่ามันยากที่จะเชื่อ
“Oh yeah, how did you get my number anyway?” Jungwu stared quizzically at Jaegil who did not respond
"โอ้ใช่คุณได้หมายเลขเท่าไหร่?" Jungwu จ้องมอง Jaegil ที่ไม่ตอบสนอง
“Parachuter ssi
"Parachuter ssi
” Boyoung walked up to Jungwu from behind
"Boyoung เดินขึ้นไปที่ Jungwu จากด้านหลัง
“Why are you standing around instead of leaving?” “Head Researcher Yoon is calling me
"ทำไมคุณถึงยืนแทนที่จะปล่อย?" หัวหน้านักวิจัยยุนเรียกผม
” Boyoung asked quietly “Calling you? To fight? Should I go help you beat him up?” “No, I don’t think… what? Why would you beat people up?” “I mean, that professor
"Boyoung ถามอย่างเงียบ ๆ " Calling you?
He looks like he has a nasty personality, right?” “He might hear you
เขาดูเหมือนว่าเขามีบุคลิกที่น่ารังเกียจใช่ไหม? "" เขาอาจจะได้ยินคุณ
” Jaegil, who finally snapped out of it, asked Jungwu “You said your name was Jungwu Han?” “Yes
"แจคเกลซึ่งในที่สุดก็หลุดออกมาถามว่า" คุณบอกว่าคุณชื่อจังวุนฮั่น? "" ใช่
” “Come see me
" "มาหาฉัน
”
”