Chapter 3 Chapter 3
บทที่ 3 บทที่ 3
 Moon Village   The following year, Grandmother decided to move
มูนวิลเลจในปีต่อไปย่าตัดสินใจย้าย
 It was too big of a house for her and her grandson to live together
มันใหญ่เกินไปสำหรับบ้านและหลานชายของเธอที่จะอยู่ด้วยกัน
 More than anything else, that was the house of Yu-ye’s father, the man who never bothered to show up even when his child was born
ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดนั่นคือบ้านของพ่อของ Yu-ye คนที่ไม่เคยใส่ใจที่จะแสดงขึ้นแม้ในขณะที่ลูกของเขาเกิดมา
 She also sold the house for the money too
เธอขายบ้านด้วยเงินด้วย
 The new house she found was on the corner of the city in a place called the Moon Village
บ้านหลังใหม่ที่เธอค้นพบนั้นอยู่ที่มุมหนึ่งของเมืองในสถานที่ที่เรียกว่ามูนวิลเลจ
 Just like the name, the village was the closest town to the moon
เช่นเดียวกับชื่อหมู่บ้านเป็นเมืองที่ใกล้ที่สุดกับดวงจันทร์
 Thanks to its location, the view from the house was great
ขอบคุณจากที่ตั้งของมันมุมมองจากบ้านได้ดี
 But to get to the house, she had to climb a steep hill
แต่เพื่อไปบ้านเธอต้องปีนขึ้นเนินเขาสูงชัน
 The steepness which was overbearing to a 7-year-old boy and his Grandmother, who was near the end of her life
ความสูงชันซึ่งครอบงำเด็กชายวัย 7 ขวบและคุณยายซึ่งใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของชีวิต
   Grandmother took the boy’s hand anyway and settled in to the highest house of the Moon Village
ยายเอามือเด็กชายแล้วและตั้งรกรากอยู่ในบ้านที่สูงที่สุดของหมู่บ้านดวงจันทร์
 She had nothing to lose since she had been living in similar situations all her life
เธอไม่มีอะไรจะต้องสูญเสียไปตั้งแต่เธอยังมีชีวิตอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
 Also, she thought it was best for her parentless grandson to get used to living in such conditions
นอกจากนี้เธอคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับหลานชายแม่ของเธอที่จะได้ใช้ในการอาศัยอยู่ในเงื่อนไขดังกล่าว
 Although it sounded a bit harsh, through Grandmother’s eyes that was the truth of the world
ถึงแม้มันจะฟังดูแย่ ๆ แต่ตาของยายก็เป็นความจริงของโลก
 Evermore, the thought of her grandson in an orphanage after her death, gave her the confidence in her final decisions
ความคิดของหลานชายของเธอในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหลังจากการตายของเธอทำให้เธอมั่นใจในการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของเธอ
   Their household only consisted of a few items: some blankets and clothes, the must-have electronically heated winter blanket, and a few other necessities
ครัวเรือนของพวกเขาประกอบด้วยเพียงไม่กี่รายการ: ผ้าห่มและเสื้อผ้าบางอย่างต้องมีผ้าห่มฤดูหนาวอุ่นอิเล็กทรอนิกส์และความจำเป็นอื่น ๆ อีกไม่กี่
 They used a single truck to move their belongings
พวกเขาใช้รถบรรทุกเดียวเพื่อเคลื่อนย้ายสิ่งของของพวกเขา
 To their surprise, the neighbors gave them a warm welcome
พวกเขาประหลาดใจที่เพื่อนบ้านได้ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น
 Moon Village was considered a poor town, therefore, the Grandmother thought they would be too busy with their own lives to be mindful of others
มูนวิลเลจถือเป็นเมืองที่น่าสงสารดังนั้นคุณย่าจึงคิดว่าพวกเขาจะยุ่งกับชีวิตของตนเองมากเกินไปที่จะต้องใส่ใจกับคนอื่น
 However, they all came together to greet the newcomers
อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดมาร่วมกันเพื่อทักทายผู้มาใหม่
   Most residents at the Moon Village were seniors
ผู้พักอาศัยส่วนใหญ่ที่หมู่บ้านมูนวิลเลจเป็นผู้สูงอายุ
 They brought little gifts such as cups or dishes as an effort to get along with a new senior friend and her young, adorable grandson
พวกเขานำของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นถ้วยหรือจานเป็นความพยายามที่จะได้รับพร้อมกับเพื่อนอาวุโสใหม่และหนุ่มหลานชายที่น่ารักของเธอ
 However, the grandmother seemed far from happy
อย่างไรก็ตามย่าดูเหมือนจะห่างไกลจากความสุข
   After their address had changed, the 7-year-old life of Yu-ye also started anew in a new town
หลังจากที่ที่อยู่ของพวกเขาเปลี่ยนไปชีวิตวัย 7 ขวบของ Yu-ye ก็เริ่มขึ้นใหม่ในเมืองใหม่
 The routines at home were the same: get up for breakfast, eat the breakfast Grandmother prepared, finish the dishes and watch TV with her until they eat lunch
การปฏิบัติประจำที่บ้านเหมือนกัน: ลุกขึ้นรับประทานอาหารเช้าทานอาหารเช้าคุณยายเตรียมอาหารและดูทีวีกับพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะกินอาหารกลางวัน
 But now, after lunch, he often followed his Grandmother to her small get-together with seniors living in similar conditions
แต่ตอนนี้หลังจากทานอาหารกลางวันเขามักจะตามคุณยายของเขาเพื่อไปพบปะกับผู้อาวุโสที่อาศัยอยู่ในสภาพใกล้เคียงกัน
 On the days he didn’t, he stayed on the front porch playing with dirt and soil until Grandmother came back to have dinner together
ในวันที่เขาไม่ได้เขาอยู่บนระเบียงด้านหน้าเล่นกับสิ่งสกปรกและดินจนกว่าคุณยายกลับมารับประทานอาหารเย็นด้วยกัน
 He liked following his Grandmother to meet her friends more than playing alone on the porch
เขาชอบตามคุณยายของเขาเพื่อพบปะเพื่อนฝูงของเธอมากกว่าที่จะได้เล่นตามลำพังที่ระเบียง
 It was less boring than playing alone, and it was always interesting to hear other adults talk with each other, even though he only understood half of their conversations
มันน่าเบื่อน้อยกว่าการเล่นเพียงอย่างเดียวและมันก็น่าสนใจที่ได้ฟังผู้ใหญ่คนอื่น ๆ คุยกันถึงแม้ว่าเขาจะเข้าใจบทสนทนาเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
 Also, when he sat there with a sparkle in his eye, some of his Grandmother’s friends would stroke his hair and give him a jawbreaker as a treat
นอกจากนี้เมื่อเขานั่งด้วยประกายไฟในดวงตาของเขาเพื่อน ๆ ของคุณยายของเขาก็จะเช็ดเส้นผมของเขาและให้เขาเป็นคนที่มีอาการปากเปื้อน
 To Yu-ye, the huge jawbreakers filled his mouth in size but also with the sweetness he rarely had growing up with his Grandmother
ถึงขนาดวุ้นขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยปากของเขา แต่ยังมีความหวานที่เขาไม่ค่อยได้เติบโตขึ้นพร้อมกับยายของเขา
 He thought Grandmother’s friends were nice, but to his surprise, his Grandmother was always busy bad mouthing whoever came that day on the way back home
เขาคิดว่าเพื่อนของคุณยายเป็นคนดี แต่ก็ทำให้เขาแปลกใจยายของเขายุ่งอยู่กับการพูดไม่ดีตลอดเวลาที่เดินทางกลับบ้าน
 She would say something along the lines of ‘this bitch is a blabber mouth, that bitch got no manners, the other bitch is a backstabber…’ Yu-ye thought it weird, but never asked questions
เธอจะพูดอะไรบางอย่างตาม "สุนัขตัวเมียตัวนี้เป็นปากของปากหมาตัวเมียตัวนั้นไม่มีมารยาทตัวเมียตัวอื่นเป็นตัวแบ็คกราวด์ ... " คุณคิดว่ามันแปลก แต่ไม่เคยถามคำถาม
 The daily routine continued, and Yu-ye started to talk less and less
กิจวัตรประจำวันยังคงดำเนินต่อไปและ Yu-ye เริ่มคุยน้อยลง
 The Grandmother didn’t worry as he was always a quiet child, but it was a serious problem
คุณยายไม่ต้องกังวลเพราะเขาเป็นเด็กที่เงียบ ๆ แต่มันก็เป็นปัญหาร้ายแรง
   The only family he had was his old Grandmother, but she always blamed others, insulted them, and feared them, which gave Yu-ye the impression that it was not safe
ครอบครัวเดียวที่เขาเคยเป็นคุณย่าของเขา แต่เธอมักตำหนิคนอื่นดูหมิ่นเขาและกลัวพวกเขาซึ่งทำให้ยูยองรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย
 Yu-ye continued to sink deep into his own head
ยู - เจ้ายังคงจมลงลึกเข้าไปในศีรษะของตัวเอง
 The man who saved Yu-ye from the depths of abandonment was a Grandpa living in the same village
คนที่ช่วยชีวิตพวกท่านจากการถูกทอดทิ้งนั้นเป็นปู่ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
   He worked picking up bits and pieces of trash in the nearby buildings and shopping districts, and was recognized with his enormous burn scar over his body
เขาทำงานเก็บขยะและชิ้นส่วนของถังขยะไว้ในอาคารใกล้เคียงและย่านช้อปปิ้งและได้รับการยอมรับจากแผลไฟไหม้ขนาดใหญ่ทั่วร่างกายของเขา
 Because of its grotesqueness, he only wore long sleeves even in the blazing hot summer
เพราะความพิศวงของเขาเขาสวมเสื้อแขนยาวได้แม้ในช่วงฤดูร้อนที่ร้อนจัด
 But his efforts were turned to dust as the villagers kept their distance from him
แต่ความพยายามของเขากลายเป็นฝุ่นละอองเนื่องจากชาวบ้านเก็บห่างจากเขา
 The scars of the burn were too big even for the long sleeves to cover
รอยแผลเป็นจากการเผาไหม้ใหญ่จนเกินไปแม้จะเป็นเสื้อแขนยาวก็ตาม
   Regardless, Yu-ye kept a close bond with the Grandpa
ไม่ว่าคุณจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณปู่
 Not because he wasn’t scared of Grandpa’s exterior, but because he missed the touch, scent and bond of people
ไม่ใช่เพราะเขาไม่กลัวการภายนอกของปู่ แต่เพราะเขาพลาดสัมผัสกลิ่นและความผูกพันของผู้คน
 There were countless people in the world, but the only people he knew all his life was the mother who left him and his grandmother
มีคนนับไม่ถ้วนในโลก แต่คนเดียวที่เขารู้ตลอดชีวิตของเขาคือแม่ที่ทิ้งเขาไว้และยายของเขา
 To Yu-ye, people were still strange and most of all, a thing to be missed
คนอื่น ๆ ยังคงแปลกและสำคัญที่สุดสิ่งหนึ่งที่ควรพลาด
  And this day was no exception
และวันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น
 Yu-ye, seeing the Grandpa pull the handcart, forcing his way up the tough mountain, was delighted as he ran towards him with a spring in each step
Yu-เจ้าเห็นคุณปู่ดึงรถเข็นขนาดเล็กบังคับทางของเขาขึ้นภูเขาที่ยากก็ยินดีขณะที่เขาวิ่งไปหาเขาพร้อมกับฤดูใบไม้ผลิในแต่ละขั้นตอน
 He stopped only to bow
เขาหยุดเพียงเพื่อจะน้อม
   “Handcart Grandpa!!”   “Oh, why it’s my Yu-ye isn’t it?”   “Grandpa, I’ll help you push the cart!!”   With the Grandpa greeting him happily, Yu-ye became excited
"โอ้ทำไมฉันถึงไม่เป็นอย่างนั้นหรอ?" "คุณปู่ฉันจะช่วยคุณผลักดันรถเข็น !!" ด้วยคุณปู่ทักทายเขาอย่างมีความสุข Yu-ye เริ่มรู้สึกตื่นเต้น
 And with a childish grin, he moved to the back of the cart to help push it uphill
และยิ้มให้กับเด็ก ๆ เขาเดินไปที่ด้านหลังของรถเข็นเพื่อช่วยดันขึ้นเนิน
 What good was a 7-year old pushing the cart? But Grandpa still praised his warm heart
อะไรคือสิ่งที่ดีคือ 7 ปีผลักดันรถเข็น? 
 With a light smile, Grandpa gripped the cart tightly and continued to push up the hill
ด้วยยิ้มอ่อนยิ้มแกรนจับรถไว้แน่นและยังดันเนินเขาขึ้น
 Pushing and pulling, they soon arrived at the Grandpa’s house
ผลักดันและดึงพวกเขาเร็ว ๆ นี้มาถึงบ้านของปู่
 The cart was empty after selling what was inside, but his age made it hard for him to push even an empty cart
รถเข็นว่างเปล่าหลังจากขายสิ่งที่อยู่ภายใน แต่อายุของเขาทำให้มันยากสำหรับเขาที่จะผลักดันแม้กระทั่งรถเข็นที่ว่างเปล่า
 Yu-ye also gave all his strength, sweating puddles in the late summer weather
ยูยะยังให้พลังทั้งหมดของเขาและทำให้เป็นกำมะถันในช่วงฤดูร้อน
   “You wait here a bit and Grandpa will be right back with the water
"คุณรออยู่ที่นี่สักหน่อยและปู่จะกลับมาพร้อมกับน้ำ
”   “Okay”   The Grandpa went into the kitchen and pulled out a lukewarm water that had been sitting outside of the fridge
"" เอาล่ะ "ปู่เข้าไปในห้องครัวและดึงน้ำอุ่นที่นั่งอยู่นอกตู้เย็น
 Afraid that Yu-ye will get a stomachache, he mixed in a bit of sugar in the water to help digest as he handed it to the boy
กลัวว่านายจะปวดท้องเขาผสมน้ำตาลในน้ำเพื่อช่วยย่อยเมื่อเขามอบมันให้แก่เด็กชาย
 Thirsty Yu-ye loved its sweetness and drank without a moment of pause
คุณกระหายน้ำ Yu-ye ชอบหวานและดื่มโดยไม่หยุดนิ่ง
   “Yu-ye, does this place sometimes get a bit suffocating?”   Grandpa examined his heart, while Yu-ye shook his head
"Yu-ye, สถานที่แห่งนี้บางครั้งอาจมีอาการหายใจไม่ออกหรือไม่?" ปู่ตรวจหัวใจของเขาขณะที่ Yu-ye ส่ายหัว
   “No, it doesn’t
"ไม่มันไม่ได้
”   To Yu-ye’s response, grandpa stroked his mustache in thought
"การตอบสนองของ Yu-ye คุณปู่ตวัดหนวดของเขาในความคิด
 Then, Yu-ye carefully asked
จากนั้นพวกคุณก็ถามอย่างรอบคอบ
   “What exactly does suffocating mean?”   To the unexpected question, the Grandpa furrowed his brows in thought
"อะไรคือสิ่งที่สำลักหมายถึง?" คำถามที่ไม่คาดคิดคุณปู่เหลาคิ้วของเขาในความคิด
 His face was old, wrinkly and horribly scarred by a burn, which would remind anyone of tangled worms wriggling together, but Yu-ye waited patiently in silence
หน้าตาของเขาชุ่มชื่นและสยดสยองด้วยการเผาไหม้ซึ่งจะเตือนทุกคนที่มีหนอนยุ่งเหยิงอยู่ด้วยกัน แต่ยู - เยรออยู่อย่างเงียบ ๆ
   “Hm… How would I explain…Oh yes! It is that feeling when even in the coldest of winter your insides are flaming hot and craving for some icy cold water to quench its fire
"อืม ... ฉันจะอธิบายได้อย่างไร ... โอ้ใช่! 
”   “…I don’t follow you very well…”   “Oh that’s okay! You don’t have to know that right now
"" ... ฉันไม่ได้ทำตามคุณเป็นอย่างดี ... "" โอ้โอเค! 
 It was just old me thinking out of line
มันเป็นเพียงเก่าฉันคิดออกจากบรรทัด
”   Too upset, Yu-ye pouted in sadness as the Grandpa quickly waved his hands in embarrassment trying to make Yu-ye forget what was said
"อารมณ์เสียมาก Yu- เจ้าโกรธในความเศร้าเป็นปู่ได้อย่างรวดเร็วโบกมือของเขาในความลำบากใจที่พยายามทำให้ Yu - ye ลืมสิ่งที่ถูกกล่าว
 When Yu-ye didn’t feel any better, he rummaged his pockets frantically to find a piece of chocolate
เมื่อ Yu-ye ไม่รู้สึกดีขึ้นเขาก็ค้นหากระเป๋าของเขาอย่างบ้าคลั่งเพื่อหาช็อคโกแลต
 It had melted into a strange shape because of the summer heat but was still safe to eat
มันละลายเข้ารูปแปลกเพราะความร้อนในช่วงฤดูร้อน แต่ก็ยังปลอดภัยที่จะกิน
   “Hee-hee! Thank you, Grandpa! It looks delicious!”   The Grandpa smiled in sadness as Yu-ye hurriedly popped the chocolate in his mouth
"ฮิฮิ! 
 Watching Yu-ye, the Grandpa realized that the boy only gave a true, happy smile when he received chocolate
เฝ้าดู Yu-ye ปู่รู้ว่าเด็กคนนั้นให้รอยยิ้มที่แท้จริงและมีความสุขเมื่อได้รับช็อกโกแลต
 Troubled, Grandpa stroked Yu-ye’s hair as he spoke
ป้าแกรนด์ลูบเส้นผมของนายยูซิ่งตามที่เขาพูด
   “When little Yu-ye grows up and understands what the feeling of suffocation is, try this trick grandpa tells you”   “What is it?”   Being excited, Yu-ye stared with a glint in his eye as the Grandpa breathed deeply in and out
ลองดูเคล็ดลับคุณปู่บอกคุณว่า "" มันคืออะไร? "ความตื่นเต้น Yu-ye จ้องมองด้วยแวบหนึ่งในสายตาของเขาขณะที่คุณปู่เป่าลมหายใจเข้ามาลึก ๆ และเมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกว่าตัวเองหดหู่ 
 The Grandpa repeated the breathing technique and it seemed to have a rhythmic pattern, but Yu-ye lacked observational skills to catch what was different
นายย้ำเทคนิคการหายใจและดูเหมือนจะมีรูปแบบเป็นจังหวะ แต่ Yu-ye ขาดทักษะในการสังเกตการณ์เพื่อจับภาพสิ่งที่แตกต่างออกไป
   “Aw…Grandpa, I know how to breathe…”   “This is no regular way to breathe
"อ่า ... ปู่ฉันรู้วิธีหายใจ ... " "นี่ไม่ใช่วิธีปกติที่จะหายใจ
 You must do it as Grandpa taught you
คุณต้องทำตามที่ปู่คุณสอน
 It may be hard at first, but with practice, your body will get stronger
อาจเป็นเรื่องยากในตอนแรก แต่ด้วยการออกกำลังกายร่างกายของคุณจะแข็งแรงขึ้น
 So, come on, put some back into it!”   With the Grandpa’s explanation, Yu-ye’s eyes started to sparkle with curiosity once again
งั้นกลับมาใส่มันลงบ้าง! "ด้วยคำอธิบายของคุณปู่ดวงตาของยูยองเริ่มจางลงด้วยความอยากรู้อีกครั้ง
 Yu-ye thought that maybe his breathing technique will help relieve the loneliness and boredom of playing alone on the porch sometimes
Yu-ye คิดว่าบางทีเทคนิคการหายใจของเขาจะช่วยบรรเทาความเหงาและความเบื่อหน่ายในการเล่นเพียงอย่างเดียวบนระเบียงได้บางครั้ง
 With Yu-ye fired up, the Grandpa passionately taught Yu-ye as if it was his last few days on Earth
เมื่อคุณยุบคุณยายขึ้นคุณปู่ก็ได้สอน Yu-ye อย่างหนักราวกับว่าเป็นวันสุดท้ายของเขาในโลก
 The haphazardness of the breathing technique wasn’t one that could be learned by children, but Yu-ye showed unusual talent
ความบังเอิญของเทคนิคการหายใจไม่ใช่สิ่งที่เด็ก ๆ สามารถเรียนรู้ได้ แต่ Yu-ye มีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา
 He completely absorbed the technique
เขาดูดกลืนเทคนิคนี้อย่างสมบูรณ์
 Yu-ye and Handcart Grandpa continued to get together until he passed away that winter
Yu-ye และ Handcart Grandpa เดินทางต่อไปจนกว่าเขาจะผ่านไปในฤดูหนาว