Chapter 14 Isolation (1) Yu-ye couldn’t hear the clear woman’s voice after it saved him on the snowy day
บทที่ 14 การแยก (1) คุณไม่ได้ยินเสียงของผู้หญิงที่ชัดเจนหลังจากที่มันช่วยเขาในวันที่หิมะตก
 It went back to how it was before, a cluster of murmurs and unrecognizable words
มันย้อนกลับไปดูว่ามันเป็นมาอย่างไร, กลุ่มของคำพึมพำและคำที่ไม่สามารถจดจำได้
 However, the voice became smaller than before
แต่เสียงก็เล็กลงกว่าก่อน
 Yu-ye had tried, for a little while, to understand and piece together what the voices were saying, but gave up after two months
คุณเคยพยายามสักครู่เพื่อทำความเข้าใจและรวบรวมเอาไว้ว่าเสียงดังกล่าวกำลังพูดอะไรอยู่ แต่ให้ขึ้นหลังจากสองเดือน
 Maybe the voices lost all their strength trying to save him from the snow
บางทีเสียงที่สูญเสียความแข็งแรงของพวกเขาทั้งหมดพยายามที่จะช่วยเขาจากหิมะ
 It must have yelled with everything it had, because with each passing day, the voices grew smaller and smaller until it was too tiny to hear
มันต้องตะโกนทุกอย่างที่มันมีเพราะทุกๆวันเสียงก็เล็กลงและเล็กลงจนกระทั่งมันเล็กเกินไปที่จะได้ยิน
 After the day in the snow storm, Yu-ye returned to his everyday life
หลังจากวันที่พายุหิมะ Yu-ye กลับเข้ามาในชีวิตประจำวันของเขา
 It had been a full year of living in independence
มันเป็นปีที่เต็มไปด้วยความเป็นอิสระ
 To everyone’s surprise, his school life didn’t change
เพื่อความประหลาดใจของทุกคนชีวิตในโรงเรียนของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป
 He was still seen as the unapproachable, emotionless kid who never bothered to get closer to his classmates
เขายังคงถูกมองว่าเป็นเด็กที่ไม่สามารถเอื้ออำนวยและไม่มีอารมณ์ที่ไม่เคยใส่ใจกับเพื่อนร่วมชั้น
 He was alone when he ate, when he was in class, and when he went home, but it seemed to suit him well
เขาอยู่ตามลำพังเมื่อเขากินตอนที่เขาอยู่ในชั้นเรียนและตอนที่เขากลับบ้าน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเหมาะกับเขา
 He never approached others first and was never embarrassed to stay alone
เขาไม่เคยเข้าหาคนอื่นก่อนและไม่เคยอายที่จะอยู่คนเดียว
 Yu-ye’s unchanging behavior worried Yunhwa, Yu-ye’s past homeroom teacher, and the townspeople
พฤติกรรมที่ไม่เปลี่ยนแปลงของ Yu-ye ก็เป็นห่วง Yunhwa, Yu-ye เป็นครูประจำชั้นที่ผ่านมาและชาวกรุง
 He was supposed to be at the age where he cared about friends and relationships with other people
เขาควรจะอยู่ในวัยที่เขาดูแลเกี่ยวกับเพื่อนและความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ
 However, his attitude was uncaring and detached from the world as if he was a boy who was going through puberty
อย่างไรก็ตามทัศนคติของเขาไม่แยแสและแยกออกจากโลกราวกับว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายที่กำลังเข้าสู่วัยหนุ่มสาว
 The people that cared about Yu-ye were scared that he might experience some sense of exclusion at school and turn his back against the world, bringing himself to ruin
คนที่ใส่ใจเกี่ยวกับ Yu-ye กลัวว่าเขาอาจจะรู้สึกถึงการยกเว้นที่โรงเรียนและหันหลังให้กับโลกพาตัวเองไปทำลาย
 Contrary to everyone’s worries, Yu-ye was doing fine
ตรงกันข้ามกับความกังวลของทุกคน Yu-ye ทำดี
 It almost brought Yunhwa to question her own life seeing Yu-ye adapt so well
เกือบจะทำให้ Yunhwa ตั้งคำถามกับชีวิตของตัวเองว่า Yu-ye ปรับตัวได้ดี
 Yunhwa always believed that interpersonal relationships came from one’s personality, looks and other personal aspects
ยุนหวาเชื่อเสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลมาจากบุคลิกภาพลักษณะและด้านอื่น ๆ ของบุคคล
 Usually, looks came first, then came wealth, then personality
มักดูมาก่อนแล้วความมั่งคั่งมาแล้วบุคลิกภาพ
 However, when she looked at Yu-ye, those beliefs felt useless
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอมองไปที่ Yu-ye ความเชื่อเหล่านั้นก็ไร้ประโยชน์
 Yu-ye was far from becoming a socialite
Yu-ye ห่างไกลจากการเป็นสังคม
 His looks, other than his deep, mesmerizing eyes, were below average
รูปลักษณ์ของเขานอกเหนือจากสายตาที่ลึกและน่าหลงใหลของเขาต่ำกว่าค่าเฉลี่ย
 How was it that everyone he met seemed to be interested in him? It was as if Yu-ye possessed the power to draw people in
ทุกคนที่เขาพบก็เป็นห่วงเขามากแค่ไหน? 
 Maybe that was his god given talent
อาจจะเป็นพระเจ้าของเขาที่ได้รับพรสวรรค์
 The students in his class always tried to include him
นักเรียนในชั้นเรียนของเขาพยายามจะรวมเขาอยู่เสมอ
 Rather than isolating him, they always wanted to befriend him
แทนที่จะแยกตัวเขาออกไปพวกเขาก็อยากจะเป็นเพื่อนสนิทกับเขา
 Occasionally some jealous kids developed a kind of hatred towards him
บางครั้งเด็กที่หึงหวงบางคนได้พัฒนาความเกลียดชังต่อตัวเขา
 However, because Yu-ye never did anything, it always died down quickly
อย่างไรก็ตามเนื่องจากคุณไม่เคยทำอะไรเลยมันก็ตายไปอย่างรวดเร็ว
 The phenomenon around Yu-ye’s school life severed as the time went by
ปรากฏการณ์ที่เกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียนของ Yu-ye ถูกตัดขาดเมื่อเวลาผ่านไป
 At 13, Yu-ye had two girls following him at the end of the year
เมื่ออายุ 13 ขวบ Yu-ye มีสาวสองคนติดตามเขาในช่วงปลายปี
 To Yu-ye, the only companion he had in his life was his grandmother and Yunyoung
สำหรับยูยองเพื่อนคนเดียวที่เขามีในชีวิตคือยายและยูนยอง
 Having to move as a group with anyone other than them was annoying
ต้องย้ายไปเป็นกลุ่มกับใครอื่นนอกจากพวกเขาเป็นที่น่ารำคาญ
 At times, Yu-ye stepped out of his usual character, harshly yelling at the girls to stop following him, but the girls were persistent
บางครั้ง Yu-ye ก้าวออกมาจากตัวละครปกติของเขาและตะโกนใส่สาว ๆ เพื่อหยุดติดตามเขา แต่สาว ๆ ก็ยังยืนหยัดอยู่
 Wherever he went, they went with him
ไม่ว่าเขาไปที่ไหนพวกเขาก็ไปกับเขา
 It was not because they lacked friends
ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่มีเพื่อน
 Rather, the girls were quite popular
แต่ผู้หญิงค่อนข้างเป็นที่นิยม
 One of them had an unbelievably well-developed figure for an elementary schooler, and the other had a cute face
หนึ่งในนั้นมีตัวเลขที่พัฒนาขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับประถมศึกษาและอีกคนหนึ่งมีใบหน้าน่ารัก
 The girls were enough to keep Yu-ye busy, but one more barged in
เด็กผู้หญิงก็เพียงพอที่จะทำให้ยูอิวยุ่งอยู่
 It was his past homeroom teacher, Yunhwa
เป็นครูประจำชั้นที่ผ่านมาของเขายุนหวา
 Yunhwa was a hopeless romantic, always waiting for ‘the one’ to sweep her off her feet
ยุนฮวาเป็นคนโรแมนติกที่สิ้นหวังรอคอย "คนหนึ่ง" ที่จะกวาดเธอออกจากเท้า
 She was always interested in other people’s love affairs, and this weird love-triangle between her students was one to peak her interest
เธอสนใจในเรื่องความรักของคนอื่นเสมอและความรักระหว่างสามเหลี่ยมระหว่างนักเรียนของเธอเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากที่สุด
 Excited to see Yu-ye mingle with other students, she continuously asked him why the girls were following him
ตื่นเต้นที่ได้เห็นยูยะกับนักเรียนคนอื่น ๆ เธอถามเขาอย่างต่อเนื่องว่าเหตุใดสาว ๆ ถึงติดตามเขา
 However, Yu-ye didn’t seem to have the answers, and wasn’t interested in the reason
อย่างไรก็ตามนายยูดูเหมือนไม่ได้คำตอบและไม่สนใจเหตุผล
 Yunhwa quickly changed her target to the two girls
ยุนหวารีบเปลี่ยนเป้าหมายไปให้สาว ๆ สองคน
 She tried to befriend them by appealing her closeness with Yu-ye
เธอพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับพวกเขาโดยการอุทธรณ์ความใกล้ชิดของเธอกับ Yu-ye
 They opened up easily, explaining that they wanted to be friends with him because of his matureness
พวกเขาเปิดออกได้ง่ายอธิบายว่าพวกเขาต้องการเป็นเพื่อนกับเขาเพราะความชุกชุมของเขา
 Digging for more information, Yunhwa was told a past incident with Yu-ye and the class
การขุดหาข้อมูลเพิ่มเติม Yunhwa บอกเหตุการณ์ที่ผ่านมากับ Yu-ye และชั้นเรียน
 Yu-ye’s classmates were all drawn to him at one point
เพื่อนร่วมชั้นของ Yu-ye ต่างมาถึงเขาในตอนหนึ่ง
 All the students tried to get closer to him and approach him to become his friend
นักเรียนทุกคนพยายามจะเข้าใกล้เขาและเข้าใกล้เขาเพื่อให้กลายเป็นเพื่อนของเขา
 However, there were some consequences
อย่างไรก็ตามมีผลกระทบบางอย่าง
 The boys that were at the center of popularity thought of Yu-ye as an eyesore
เด็กผู้ชายที่เป็นจุดศูนย์กลางของความนิยมคิดว่า Yu-ye เป็นสิ่งที่ไม่ดี
 Because Yu-ye never started a fight, everything seemed fine until the impatient boys started to make their move against him
เพราะ Yu-ye ไม่เคยเริ่มการต่อสู้ทุกอย่างดูดีจนเด็กชายที่ใจร้อนเริ่มขยับตัวต่อเขา
 As time went on, the jealousy and hatred towards Yu-ye had built up
เมื่อเวลาผ่านไปความหึงหวงและความเกลียดชังต่อยูยี
 They started to make fun of Yu-ye for the same clothes he wore every day or the same simple lunch he packed to school picnics every time
พวกเขาเริ่มสร้างความสนุกให้กับ Yu-ye สำหรับเสื้อผ้าแบบเดียวกับที่เขาสวมทุกวันหรืออาหารมื้อเที่ยงแบบเดียวกับที่เขาจัดไว้ให้โรงเรียนปิกนิกทุกครั้ง
 Lazy to even respond, Yu-ye didn’t confront them
ขี้เกียจที่จะตอบสนองแม้ Yu-ye ไม่ได้เผชิญหน้ากับพวกเขา
 He didn’t care enough to be provoked, and he either ignored or brushed off every negative comment
เขาไม่สนใจพอที่จะถูกกระตุ้นและเขาละเลยหรือลบล้างทุกความคิดเห็นเชิงลบ
 The boys got worse
เด็กชายแย่มาก
 They yelled, threw his desk upside down, and hid his shoes trying to get a peep out of him, but it failed
พวกเขาตะโกนโยนโต๊ะของเขาคว่ำลงและซ่อนรองเท้าของเขาพยายามที่จะมองลอดออกมาจากเขา แต่มันล้มเหลว
 Yu-ye was unresponsive, and the only ones becoming agitated from the mockery were the boys
Yu-ye ไม่ตอบสนองและคนเดียวที่ถูกปลุกเร้าจากการเยาะเย้ยเป็นเด็กผู้ชาย
 Eventually, one boy lost it and punched Yu-ye
ในที่สุดเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็สูญเสียมันและชกมวยยู - เจ้า
 The boy meant to punch Yu-ye in the chest, but punched his nose instead
เด็กผู้ชายคนนั้นหมายถึงการชก Yu-ye ในหน้าอก แต่ก็เจาะจมูกของเขาแทน
 Yu-ye’s nose started bleeding as the crowded students as well as the perpetrator became shocked
จมูก Yu-ye เริ่มมีเลือดออกขณะที่นักเรียนที่พลุกพล่านและผู้กระทำผิดก็ตกใจ
 The boy who punched him started to ball up his fists getting ready for a fight, but Yu-ye wiped his nose with the sleeve of his shirt and walked over to pat the boy on his shoulders calmly
เด็กผู้ชายที่ชกเขาเริ่มเต้นกำปั้นให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ แต่ยู - เย่ได้เช็ดจมูกของเขาด้วยแขนเสื้อของเขาและเดินผ่านไปเพื่อกอดเด็กชายบนไหล่ของเขาอย่างสงบ
 Then, he passed by him, washed up in the restroom, then came back, simply signaling the end of the fight
จากนั้นเขาก็เดินผ่านเขาล้างในห้องน้ำแล้วก็กลับมาเพียงส่งสัญญาณการสิ้นสุดของการต่อสู้
 Throughout it all, Yu-ye kept his composure with the same emotionless, calm expression
ตลอดเวลาที่ผ่านมา Yu-ye ได้เก็บความสงบไว้ด้วยความรู้สึกสงบ
 The boy who initiated the fight backed down quietly, startled and surprised by Yu-ye’s response
เด็กชายผู้ริเริ่มการสู้รบได้ถอยหลังลงอย่างเงียบ ๆ สะดุ้งตกใจและประหลาดใจโดยคำตอบของ Yu-ye
   To the girls, the response felt mature
เพื่อตอบสนองต่อความรู้สึกของสาว ๆ
 It compelled them to approach Yu-ye even more, but he never held up a conversation long enough for them to get closer
มันบังคับให้พวกเขาเข้าใกล้ Yu-ye มากยิ่งขึ้น แต่เขาไม่เคยคุยกันนานพอที่จะเข้ามาใกล้
 Therefore, as a solution, the girls had decided to stick by him the whole day
ดังนั้นจึงเป็นทางออกที่สาว ๆ ได้ตัดสินใจที่จะติดโดยเขาตลอดทั้งวัน
 Yunhwa understood
ยุนหวาเข้าใจ
 She wanted to love all her students equally without judgment, but she knew, more than anyone, how rambunctious the boys could become
เธอต้องการที่จะรักนักเรียนทุกคนอย่างเท่าเทียมกันโดยไม่มีการพิจารณา แต่เธอก็รู้ได้มากกว่าใครว่าเด็กผู้ชายเหล่านี้สามารถเข้าเรียนได้อย่างไร
 In her 5 years of teaching them, she never had a day go by quietly
ในช่วง 5 ปีที่เธอสอนเขาไม่เคยมีวันไปด้วยความเงียบ
 They were disobedient, loud, and some who already hit puberty even became rebellious
พวกเขาไม่เชื่อฟังเสียงดังและบางคนที่เข้าสู่ยุคกระปรี้กระเปร่าก็กลายเป็นคนกบฏ
 In between the obnoxiousness, Yu-ye stood out
ระหว่างความรังเกียจ Yu-ye ยืนออก
 It must have looked attractive
ต้องดูน่าสนใจ
 Yunhwa understood the girls completely
ยุนหวาเข้าใจสาว ๆ อย่างสมบูรณ์
 Yunhwa explained to the girls that her first love was like Yu-ye
Yunhwa อธิบายกับสาว ๆ ว่าความรักครั้งแรกของเธอเหมือนกับ Yu-ye
 He had a weak exterior, but was strong on the inside
เขามีด้านนอกที่อ่อนแอ แต่ก็แข็งแรงอยู่ข้างใน
 It was the common belief that women fell in love with bad boys
เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่าผู้หญิงตกหลุมรักเด็กผู้ชายที่ไม่ดี
 Given the name ‘bad boy syndrome,’ the media helped to spread the idea across the world, however, she thought this idea was wrong
ได้รับการตั้งชื่อว่า 'เด็กเลวร้าย' สื่อช่วยกระจายความคิดไปทั่วโลกอย่างไรก็ตามเธอคิดว่าแนวคิดนี้ผิดพลาด
 As Yunhwa saw it, it was true to an extent that women were attracted to ‘bad boys’ for genetic reasons
ในฐานะที่ Yunhwa เห็นมันมันเป็นความจริงในขอบเขตที่ผู้หญิงถูกดึงดูดให้ 'เด็กเลว' ด้วยเหตุผลทางพันธุกรรม
 However, in the end, most women she saw were attracted to men who closely share their ideals
อย่างไรก็ตามในที่สุดผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เธอเห็นก็ถูกดึงดูดให้กับผู้ชายที่มีส่วนร่วมในอุดมคติอย่างใกล้ชิด
 It was simple human nature
เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่เรียบง่าย
 “……So… the conclusion is, Yu-ye is a good boy
"...... ดังนั้นข้อสรุปคือ, Yu-ye เป็นเด็กดี
” “Wow… Your thoughts are interesting
"" ว้าว ... ความคิดของคุณน่าสนใจ
 But how is Yu-ye weak on the outside?” Yunhwa, who went as far as to genetics to explain the woman’s attraction to a ‘good boy’ rather than a ‘bad boy,’ was speechless to one of the girls, Hyein
แต่ Yu-ye เป็นคนอ่อนแอที่ข้างนอกได้อย่างไร? "ยุนหวาผู้ซึ่งมุ่งเน้นเรื่องพันธุกรรมเพื่ออธิบายถึงเสน่ห์ของผู้หญิงที่เป็น" เด็กดี "มากกว่าที่จะเป็น" เด็กเลว "ก็ไม่มีใครพูดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ Hyein
 Was Yu-ye weak on the outside and strong on the inside? His personality at school never seemed weak…but sometimes his exterior did seem weak…… It was strangely confusing
Yu - ye อ่อนแอด้านนอกและแข็งแรงอยู่ด้านใน? 
 “The way I see it, Yu-ye is a bad boy
"วิธีการที่ฉันเห็นมัน Yu - ye เป็นเด็กเลว
” “Re
"" Re
really?” Ye-eun, the girl with the well-developed body replied as Yunhwa laughed nervously
จริงเหรอ? "คุณอีอึนสาวที่มีร่างกายที่พัฒนาแล้วตอบว่า Yunhwa หัวเราะอย่างกระวนกระวาย
 In truth, Yunhwa didn’t know either
ในความเป็นจริง Yunhwa ก็ไม่รู้เหมือนกัน
 She couldn’t think of anything to say as Yunhwa herself had never dated anyone
เธอไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูดได้เหมือนที่ Yunhwa ไม่เคยเดทกับใคร
 Her ‘first love’ was her ‘first crush,’ not a boyfriend
ความรักครั้งแรกของเธอคือความรักครั้งแรกไม่ใช่แฟน
 The theories and ideas about love were all from books or magazines she had read
ทฤษฎีและความคิดเกี่ยวกับความรักทั้งหมดมาจากหนังสือหรือนิตยสารที่เธออ่าน
 The girls seemed to doubt her advice and experiences
เด็กผู้หญิงดูเหมือนจะสงสัยคำแนะนำและประสบการณ์ของเธอ
 Yunhwa ran away while saying, “Yu-ye is cold to everyone
ยุนหวาวิ่งหนีไปขณะพูดว่า "นายเย็นชากับทุกคน
 So even if he doesn’t like you, just stick to him!! Okay?” Those words were the only words that rang in their heads
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่ชอบคุณเพียงแค่ติดอยู่กับเขา! 
 The girls also thought that Yu-ye was cold
สาว ๆ ยังคิดว่านายยูเย็น
   In the end, the two successfully got along with Yu-ye
ในตอนท้ายทั้งสองประสบความสำเร็จได้พร้อมกับ Yu-ye
 Yu-ye always ran away, but even when he ran, he was in the school
นายยูมักวิ่งหนีไป แต่แม้ตอนที่เขาวิ่งเขาก็อยู่ในโรงเรียน
 Furthermore, the two girls had followed him even to his house
นอกจากนี้ทั้งสองสาวก็ตามเขาไปจนถึงบ้านของเขา
 They climbed the steep hill every day to bang on his door and beg him to play
พวกเขาปีนขึ้นเนินเขาสูงชันทุกวันเพื่อปังประตูและขอร้องให้เขาเล่น
 Their passion had finally cracked Yu-ye’s hard shell
ความรักของพวกเขาได้ทำลายเปลือกแข็งของ Yu-ye ไปในที่สุด
   However, even when he played with the girls, his everyday patterns did not change
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งตอนที่เขาเล่นกับเด็ก ๆ รูปแบบการใช้ชีวิตประจำวันของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนไป
 It wasn’t because he was used to his everyday routines to change, but rather because he couldn’t follow what the girls did
ไม่ใช่เพราะเขาเคยชินกับกิจวัตรประจำวันของเขาในการเปลี่ยนแปลง แต่เพราะเขาไม่สามารถปฏิบัติตามสิ่งที่เด็กผู้หญิงได้ทำ
 The two girls were far more experienced in hanging out and playing with their fellow classmates as they suggested going to karaoke, the movies, or even the amusement park, but Yu-ye was in no place to do so
เด็กหญิงสองคนนั้นมีประสบการณ์มากขึ้นในการออกไปเที่ยวและเล่นกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนในขณะที่พวกเขาแนะนำไปคาราโอเกะภาพยนตร์หรือแม้แต่สวนสนุก แต่ Yu-ye ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
 Money wasn’t the problem
เงินไม่ใช่ปัญหา
 He had been saving the money from his grandmother and the monthly aid from the government enough to have a small store on his own
เขาได้รับเงินจากคุณยายและช่วยเหลือรายเดือนจากรัฐบาลพอที่จะมีที่เก็บของเล็ก ๆ ด้วยตัวเขาเอง
 However, he had never used his money for ‘fun
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยใช้เงินเพื่อความสนุกสนาน
’ He didn’t know how to use money
เขาไม่ทราบวิธีการใช้เงิน
 If he went to the movies once, it would equal having five meals
ถ้าเขาไปดูหนังครั้งเดียวก็คงจะเท่ากับห้ามื้อ
 Every time he tried to have fun, these thoughts held him back
ทุกครั้งที่เขาพยายามสนุกสนานความคิดเหล่านี้ทำให้เขากลับมา
 How could he spend that much money for fun? To the girls that always had their way, it was a new experience to suppress their wants and yield to Yu-ye’s circumstances
เขาสามารถใช้เงินจำนวนนี้เพื่อความสนุกได้อย่างไร? 
 Their cute looks didn’t get them what they wanted
หน้าตาน่ารักของพวกเขาไม่ได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการ
 Maybe this was what was so intriguing about Yu-ye
บางทีนี่อาจเป็นเรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับ Yu-ye
 Yu-ye and the girls always went to the school library, the public library, or his house to hang out
Yu-ye และสาว ๆ มักจะไปที่ห้องสมุดโรงเรียนห้องสมุดประชาชนหรือบ้านของเขาเพื่อออกไปเที่ยว
 ‘Hang out’ with Yu-ye didn’t mean ‘play
'Hang out' กับ Yu- เจ้าไม่ได้หมายความว่า 'เล่น'
’ It meant reading books or studying
'มันหมายถึงการอ่านหนังสือหรือการศึกษา
 Even when they came over to his house, Yu-ye only had an old TV, a refrigerator and a closet, therefore they only tended his plants in the backyard
แม้กระทั่งเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในบ้านของเขา Yu - you มีเพียงทีวีเก่าตู้เย็นและตู้ดังนั้นพวกเขาเพียง แต่ดูแลพืชของเขาในสนามหลังบ้าน
 It was meek and boring
มันเบาบางและน่าเบื่อ
 The girls would fidget and pout expressing their boredom every day
เด็กผู้หญิงจะรู้สึกไม่สบายใจและเบื่อหน่ายความเบื่อหน่ายของพวกเขาทุกวัน
 But humans proved to be an adaptive species as the girls became accustomed to Yu-ye’s life
แต่มนุษย์พิสูจน์แล้วว่าเป็นสายพันธุ์ที่ปรับตัวได้เมื่อหญิงสาวเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตของ Yu-ye
 They no longer fell asleep in the libraries, and never screamed when a worm popped up from the soil while tending the plants
พวกเขาไม่หลับไปในห้องสมุดอีกต่อไปและไม่เคยกรีดร้องเมื่อหนอนโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินขณะที่พุ่งไปที่ต้นไม้
 Yu-ye never cared if the girls screamed or fell asleep anyway
คุณไม่เคยห่วงใยถ้าสาว ๆ กรีดร้องหรือหลับไป
 Then, the girls found a new positive trait about Yu-ye
จากนั้นสาว ๆ ก็พบลักษณะนิสัยใหม่ ๆ เกี่ยวกับ Yu-ye
 His talent in studying
ความสามารถของเขาในการศึกษา
   His study skills made them grow closer
ทักษะการเรียนของเขาทำให้พวกเขาเติบโตขึ้น
 To be exact, it made the girls and their parents closer to Yu-ye
ทำให้เด็ก ๆ และพ่อแม่ของพวกเขาใกล้ชิดกับ Yu-ye มากขึ้น
 His help in their studies had relieved the worries of the mothers
ความช่วยเหลือของพระองค์ในการศึกษาของพวกเขาได้ปลดเปลื้องความกังวลของมารดา
 The mothers of the girls were worried of their girls
มารดาของสาว ๆ กังวลเรื่องสาว ๆ
 They came home late at night every day and when asked, they only replied that they were studying at the library the whole time
พวกเขากลับมาที่บ้านตอนดึกทุกวันและเมื่อถามพวกเขาตอบว่าพวกเขากำลังเรียนหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดตลอดเวลา
 It was great to hear, but their mothers were skeptical because it was nothing like what they have been doing before
เป็นการดีที่ได้ยิน แต่มารดาของพวกเขาไม่เชื่อเพราะไม่มีอะไรเหมือนกับสิ่งที่พวกเขาเคยทำมาก่อน
 It made them sad to have to doubt their own daughters, but when they looked at their daughters’ behaviors, it was hard to believe that they were studying the whole day
มันทำให้พวกเขาเศร้าที่ต้องสงสัยลูกสาวของตัวเอง แต่เมื่อพวกเขามองไปที่พฤติกรรมของลูกสาวของพวกเขาก็ยากที่จะเชื่อว่าพวกเขากำลังศึกษาทั้งวัน
 They were afraid that they might be hanging with a bad group of friends
พวกเขากลัวว่าพวกเขาอาจจะแขวนอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ไม่ดี
 But as time went on, the mothers began to believe in their daughters
แต่เมื่อเวลาผ่านไปแม่เริ่มเชื่อในลูกสาวของพวกเขา
 Their grades have been skyrocketing ever since they started coming home late
คะแนนของพวกเขาได้รับการพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ นับตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มกลับบ้าน
 Although they never studied at home, it made no sense that their grades would go up if they didn’t study like they have said
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเรียนที่บ้าน แต่ก็ไม่รู้สึกว่าเกรดของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นหากพวกเขาไม่ได้เรียนเหมือนที่พวกเขาได้กล่าว
 However, they were still worried
อย่างไรก็ตามพวกเขายังกังวลอยู่
 They bothered their daughters until they found that it was because of Yu-ye
พวกเขาใส่ใจกับลูกสาวของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะพบว่าเป็นเพราะคุณยุ
 Yu-ye and the two girls had made a sort of a study group in the local library
Yu-ye และทั้งสองสาวได้จัดกลุ่มการศึกษาไว้ในห้องสมุดท้องถิ่น
 The mothers thought it was a joke for elementary schoolers to have a study group, but they held their tongues because of the grade changes in their daughters’ report cards
มารดาคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกสำหรับ schoolers ชั้นประถมศึกษาที่จะมีกลุ่มการศึกษา แต่พวกเขาถือลิ้นของพวกเขาเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเกรดในบัตรรายงานลูกสาวของพวกเขา
 From then on, the mothers brought snacks as an excuse to watch over them and make sure of their purpose
จากนั้นมารดานำขนมเป็นข้ออ้างในการเฝ้าดูพวกเขาและตรวจสอบให้แน่ใจว่าวัตถุประสงค์ของพวกเขา
 Ye-eun and Hyein were annoyed at their mothers for doing so, but Yu-ye was happy
Ye-eun และ Hyein รู้สึกหงุดหงิดที่มารดาของพวกเขาในการทำเช่นนั้น แต่ Yu-ye มีความสุข
 He waited quietly for their mothers to come by, then ate the delicious snacks they brought without hesitation
เขารออย่างเงียบ ๆ สำหรับแม่ของพวกเขาที่จะมาด้วยแล้วกินขนมแสนอร่อยที่พวกเขานำมาโดยไม่ลังเล
 Especially, he loved the handmade cookies, bread, or fried snacks almost obsessing over them
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขารักคุกกี้ขนมปังหรือขนมขบเคี้ยวที่ทำด้วยมือเกือบจะครอบงำพวกเขา
 It was because their mothers were good cooks but also because if it was handmade, it had a different flavor than those that were bought at a store
เป็นเพราะแม่ของพวกเขาเป็นพ่อครัวที่ดี แต่ก็เพราะถ้าทำด้วยมือก็มีรสชาติที่แตกต่างจากของที่ซื้อมาที่ร้าน
 It wasn’t a taste for the mouth, but rather a taste from the heart
มันไม่ได้เป็นรสชาติสำหรับปาก แต่รสชาติจากหัวใจ
 It felt special, cozy and warm
รู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษอบอุ่นและอบอุ่น
   It was a Wednesday evening
มันเป็นช่วงเย็นวันพุธ
 This time, it was Ye-eun’s mother that came by
ครั้งนี้เป็นแม่ของ Ye-eun ที่มาด้วย
 “Oh, you cute little boy! You’re studying at the library today too?” “Hello ma’am
"โอ้คุณเด็กน้อยน่ารัก! 
” “Ohohoho! Aw, hello sweetheart
"" Ohohoho! 
 How are you doing?” “It’s only been two days
คุณทำยังไงบ้าง? "" แค่สองวันเท่านั้น
 I’m well as always
ฉันสบายดีเหมือนเคย
” Yu-ye answered in his usual emotionless manner
"Yu-ye ตอบในลักษณะที่ไม่มีอารมณ์ตามปกติของเขา
 If it were any other kid, she would have nagged that what he said wasn’t a proper way to greet an adult, however, Ye-eun’s mother had on a huge smile
ถ้าเป็นเด็กคนอื่น ๆ เธอคงจะด่าว่าสิ่งที่เขาพูดไม่ใช่หนทางที่เหมาะสมในการทักทายกับผู้ใหญ่อย่างไรก็ตามแม่ของยอึนได้ยิ้มกว้าง
 This was the boy who was raising her daughter’s grade
นี่เป็นเด็กที่กำลังยกระดับชั้นของลูกสาว
 Everything he did was cute, and likable
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำนั้นน่ารักและเป็นที่ชื่นชอบ
 “Hey mom
"เฮ้แม่
 Aw, what…you don’t have anything to eat today?” “I was a little busy today dear
อืม ... วันนี้คุณไม่มีอะไรกินหรอ? "" วันนี้ฉันยุ่งมาก
 Mommy’s sorry
แม่ขอโทษ
 Do you cuties want anything to eat? I can buy you anything you need
คุณอยากกินอะไรไหม? 
” Hyein and Ye-eun looked at each other, then replied with a firm ‘no
"Hyein และ Ye-eun มองไปที่กันและกันแล้วก็ตอบกลับด้วย" ไม่ "
’ They weren’t hungry, but more than that, they wanted to look skinny and eat less in front of the boy they both liked
"พวกเขาไม่หิว แต่ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาต้องการที่จะดูผอมและกินน้อยลงต่อหน้าเด็กผู้ชายที่พวกเขาทั้งสองชอบ
 They were rivals and both weren’t willing to lose
พวกเขาเป็นคู่แข่งและทั้งสองคนก็ไม่เต็มใจที่จะสูญเสีย
 If their mothers knew, they would get mad at the girls but they didn’t care
ถ้าแม่ของพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะโกรธที่เด็กผู้หญิง แต่พวกเขาไม่สนใจ
 Yu-ye failed to notice the girls’ intentions as he thought of the jar of kimchi that was almost empty at his house
Yu-ye ไม่ได้สังเกตเห็นความตั้งใจของเด็กผู้หญิงในขณะที่เขาคิดถึงไส้กิมจิซึ่งแทบจะว่างเปล่าที่บ้านของเขา
 When Ye-eun’s mother asked what he needed, he immediately thought of the kimchi in the fridge
เมื่อแม่ของ Ye-eun ถามว่าเขาต้องการอะไรเขาคิดทันทีว่ามีกิมจิอยู่ในตู้เย็น
 He was becoming an experienced housewife too it seemed
เขาก็กลายเป็นแม่บ้านที่มีประสบการณ์เหมือนกัน
 However, he couldn’t really ask for some kimchi
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถขอกิมจิได้จริงๆ
 Instead, he mentioned another snack that he had been wanting for a while
เขาพูดถึงอาหารว่างอีกชิ้นหนึ่งที่เขาต้องการมาสักพัก
 “I think the tangerines are in season
"ฉันคิดว่าส้มอยู่ในฤดู
 They looked tasty
พวกเขาดูอร่อย
” “Aha! Tangerines! When it’s the beginning of winter, tangerines are indeed the tastiest
"" Aha! 
” “I was passing by the market in front of the 4-way crossroad
"ฉันเดินผ่านตลาดตรงหน้าสี่แยก
 It looked like they were on sale
ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขาย
” “I…Is that so?” Ye-eun’s mother narrowed her eyes and tilted her head in confusion
"" ฉัน ... ใช่มั้ยล่ะ? "แม่ของอี - อึนก็แคบลงและเอียงศีรษะของเธอด้วยความสับสน
 Whenever she talked with Yu-ye, she felt a familiar vibe in an unfamiliar body
เมื่อใดก็ตามที่เธอคุยกับ Yu-ye เธอก็รู้สึกคุ้นเคยในร่างกายที่ไม่คุ้นเคย
 It was as if he was one of her friends, living as a housewife
ราวกับว่าเขาเป็นหนึ่งในเพื่อนของเธอที่อาศัยอยู่ในฐานะแม่บ้าน
 However, she didn’t think any further
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้คิดอะไรอีกต่อไป
 He was raising her daughter’s grades
เขายกลูกสาวของเธอให้คะแนน
 Some tangerines were nothing compared to what he was doing
ส้มเขียวหวานบางส่วนไม่มีอะไรเทียบกับสิ่งที่เขาทำ
 It wasn’t expensive in the slightest, and it only needed a quick run to the grocery truck
มันไม่ได้แพงในที่เล็กที่สุดและมันจำเป็นเพียงอย่างรวดเร็ววิ่งไปที่ร้านขายของชำรถบรรทุก
 (like food trucks but they sell grocery/fruits) The sun was down, but the tangerine truck was still in business
(เช่นรถบรรทุกอาหาร แต่ขายของชำ / ผลไม้) อาทิตย์ตก แต่รถบรรทุกส้มเขียวหวานยังคงอยู่ในธุรกิจ
 Because of its cheap prices, the truck only had a couple boxes of tangerines left from its sales
เนื่องจากราคาถูก ๆ รถบรรทุกมีเพียงกล่องเดียวของส้มที่เหลือจากการขาย
 “Could I get just 10 tangerines?” “I’m sorry ma’am
"ฉันจะได้รับแค่ 10 ส้มหรือไม่?" "ฉันขอโทษครับ
 We only sell them by the box” “Is that so? Then, just give me a box of them
เราขายพวกเขาด้วยกล่องเท่านั้น "" ใช่ไหม? 
” “Thank you so much!” The tangerine truck owner was about to close for the night, but a customer was always welcome
"" ขอบคุณมาก! "เจ้าของรถบรรทุกส้มเขียวหวานกำลังจะปิดทำการในตอนกลางคืน แต่ลูกค้ายินดีต้อนรับเสมอ
 He was about to pack an opened box of tangerines when he heard a young voice from behind
เขากำลังจะเปิดกล่องส้มเขียวหวานเมื่อเขาได้ยินเสียงเล็ก ๆ จากด้านหลัง
 “Can we get the box next to that one? I think those are too yellow
"เราจะได้รับกล่องข้างหนึ่ง? 
 They might go bad faster than the other ones
พวกเขาอาจจะไปไม่ดีเร็วกว่าคนอื่น ๆ
” The tangerine seller thought it was the woman’s son and replied, “Of course you can! Your son is one smart boy
"ผู้ขายส้มเขียวหวานคิดว่ามันเป็นลูกชายของหญิงคนนั้นและตอบว่า" แน่นอนคุณสามารถ! 
” “Ah……Yes he is
"" อ่า ...... ใช่เขาอยู่
” After Ye-eun’s mother swiped her credit card, Yu-ye took the box and lead the way back
"หลังจากที่แม่ของเยซองรูดบัตรเครดิตของเธอยูยองก็เอากล่องแล้วนำทางกลับ
 Watching Yu-ye was like becoming possessed or hypnotized
การดู Yu-ye เป็นเหมือนการครอบงำหรือสะกดจิต
 Ye-eun’s mother thought deeply about why she felt that way but she still couldn’t guess
แม่ของอีทึกคิดอย่างลึกซึ้งว่าทำไมเธอรู้สึกแบบนี้ แต่เธอก็ยังเดาไม่ได้
 When she examined Yu-ye’s face, he had on a small grin that he had never shown her before
เมื่อเธอตรวจสอบใบหน้า Yu-ye เขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่เขาไม่เคยแสดงให้เธอมาก่อน
 “Something feels weirdly off here…” She murmured to herself as she walked with him
"บางสิ่งบางอย่างรู้สึกแปลกประหลาดที่นี่ ... " เธอบ่นกับตัวเองขณะที่เธอเดินกับเขา
 She would never know the reason why Yu-ye picked the other box
เธอคงไม่เคยรู้เหตุผลว่าทำไมคุณถึงเลือกกล่องอื่น
 The box he picked was twice if not three times as much as the first box
กล่องที่เขาเลือกคือกล่องสองครั้งถ้าไม่สามเท่า