Chapter 4 It Became Strange Huh
บทที่ 4 มันกลายเป็นคนแปลกหน้า
 Chapter 4 We’re in Meriland’s bed laying down, it’s cramped enough for two people to lay down where one’s arm could fall off
บทที่ 4 เราอยู่ในเตียง Meriland วางลงก็คับพอสำหรับคนสองคนที่จะวางแขนของคุณอาจตกออก
 It’s cramped here
มันคับแคบที่นี่
 It’s too cramped for a man with a huge body build! Too cramped! Plus the bed was making gigigi sound, it was like on the verge of collapsing
มันแคบเกินไปสำหรับคนที่มีร่างกายขนาดใหญ่สร้าง! 
 I’m freaking out already! I’m scared in many ways!   「C, C, Ca, Captain」 「Hmm」   Captain Judius stopped his action and glanced at me with his blue eyes,  he moved closer and the tip his nose almost touching me, I was staring at the purple fog that was spreading
ฉันกำลังคลั่งไคล้อยู่แล้ว! 
 My eyes  has the same back color as my hair that was trimmed just below my chin
ดวงตาของฉันมีสีกลับเช่นเดียวกับผมของฉันที่ถูกตัดเพียงใต้คางของฉัน
 And that eye that was intently staring at me as myself is reflecting on his eyes is extremely embarrassing……!   「T, The inki is already enough!!」   I did my best to raise my voice
และสายตาที่จ้องมองที่ฉันอย่างที่ตัวฉันสะท้อนอยู่บนดวงตาของเขาเป็นเรื่องน่าอายอย่างมาก ...... ! 
 I’m laying on that bed unable to move by the way
ฉันกำลังนอนบนเตียงที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้
   「Since I’ve already taken Captain’s inki, you should already leave!!」 「……What the heck are you saying, stupid」   I am! I really am stupid!   That’s because after the inki has been taken (sucked), everything should have calmed down
「ตั้งแต่ที่ฉันได้เอา inki ของกัปตันแล้วคุณควรจะออกไปแล้ว !! 」「 ...... คุณพูดอะไรไม่งั้นเหรอ」ฉัน! 
 After the harsh war, those soldiers who came back  barely clinging to life, after fighting, it was Meriland who takes it out of them
หลังจากสงครามที่รุนแรงเหล่าทหารที่กลับมาแทบยึดติดกับชีวิตหลังจากการสู้รบแล้วมันคือ Meriland ที่ใช้มันออกไป
 And Captain who was the same, right now, I should have already taken (sucked) it!? But you’re clearly returning! That should’ve been enough already and the next one isn’t my responsibility anymore!!   I was screaming those internally towards the Captain———— he wasn’t aware though, but I breathed a sigh of relief after his face moved away
กัปตันคนเดิมเหมือนกันตอนนี้ฉันควรจะเอามันไปแล้วเหรอ? 
   「Ah……」   Not good
「อ้า ...... 」ไม่ดี
 It’s appearing again
มันปรากฏอีกครั้ง
   I don’t know if he’s getting horn or whatsoever but the Captain’s inki is continually emitting from him, it was already turning in a dense fog
ฉันไม่ทราบว่าเขาจะได้รับแตรหรืออะไร แต่ inki กัปตันเป็นอย่างต่อเนื่องเปล่งออกมาจากเขาก็มีอยู่แล้วเปลี่ยนในหมอกหนาทึบ
 I’m going to have that tasty thick inki once more which making my whole body tremble—— that superb inki ——there’s still more
ฉันจะมี inki หนาอร่อยอีกครั้งซึ่งทำให้ร่างกายของฉันทั้งตัวสั่น - ที่ยอดเยี่ยม inki - มีมากขึ้น
 I’m still sucking it—— upff…     「Oweeeeee……」 「Salirose? You, haven’t you already had enough 」   Captain asked me while stroking my cheeks with his hands
ฉันยังคงดูดมัน - อัปยศ ... 「 Oweeeeee ...... 」「 Salirose? 
   「There’s no helping it then」 「……」   His words were cold yet his touches were gentle and kind, it was like I’m drowning in a fuzzy feeling, this is bad, I’m getting drunk
「ไม่ได้ช่วยอะไรหรอ」「 ...... 」คำพูดของเขาหนาว แต่ท่าทางอ่อนโยนและร่าเริงมันเหมือนกับว่าฉันจมน้ำตายในความรู้สึกเลือน ๆ ไม่ดีฉันเมา
 That’s because…
นั่นเป็นเพราะ ...
 Even for Meriland there is a limit on how much one can suck
แม้แต่ Meriland ก็มีข้อ จำกัด ว่าใครสามารถดูดได้
 Knowing that, we try to divide it and save the excess by sharing it to our familiars……
รู้ว่าเราพยายามที่จะแบ่งมันและบันทึกส่วนที่เกินโดยการแบ่งปันให้กับครอบครัวของเรา ......
 I can’t take anymore of that, of course, I’m already at my limit that I already wanted to stop but—— I can’t do it
ฉันไม่สามารถใช้เวลาอีกต่อไปของที่แน่นอนฉันอยู่ที่ขีด จำกัด ของฉันว่าฉันอยากจะหยุด แต่ - ฉันไม่สามารถทำมัน
 That’s because without even saying it, I’m starving
เพราะไม่มีแม้แต่พูดแบบนั้นฉันก็หิวโหย
 And even though my consciousness is getting fuzzy, the Captain just whispers to me 「It’s fine」, it made me happy!!   「It’s alright, just a little more」   It seems like he did not notice my internal screaming, but the Captain whispered…
และแม้ว่าสติของฉันจะเลือนกัปตันก็กระซิบกับฉัน「สบายดี」ทำให้ฉันมีความสุข! 
 My ear, a~h, not my ear—— something as soft as a feather is stroking my ear
หูของฉัน ~ h ไม่หูของฉัน - บางสิ่งบางอย่างเป็นนุ่มเป็นขนเป็น stroking หูของฉัน
 I was staring at his buttons which looked like it’ll unfasten anytime now
ฉันจ้องมองที่ปุ่มของเขาซึ่งดูเหมือนว่าจะปลดปล่อยได้ทุกเมื่อ
 The Captain’s face was getting ecstatic, there were feathers
ใบหน้าของกัปตันเริ่มดีขึ้นมีขนอยู่
 (TL: This feather is like a tool that reacts on inki) And then it flew off like a bird, pa~ that was
(TL: ขนนี้เป็นเหมือนเครื่องมือที่ตอบสนองต่อ inki) แล้วมันก็บินเหมือนนกตัวหนึ่ง ~ นั่นแหละ
 That, it opened!!   「Haaaa, ha, haaaahaaaa, nnnnnn」   Did you come!?   For some reason I felt down, I tried to get my body up—— ah, I’m getting dizzy…
ที่มันเปิด! 
 That’s not it, ah, but I’m dizzy—— I stretched out my arms and held the Captain’s arm that was embracing my body
ไม่งั้นอ่า แต่ฉันวิงเวียน - ฉันเหยียดแขนออกและจับแขนกัปตันที่กอดร่างกายไว้
 Un, its thick! His muscles are hard! Anyways!   「Stop moving it!」 「It’s not like I can stop it」   His blue eyes suddenly glared at me
อูหนา! 
   「You just need to get use to it」   He then moved slightly
「คุณเพียงแค่ต้องใช้มัน」จากนั้นเขาก็ขยับเล็กน้อย
 The bird was not flapping as it did before, still, paa~ , it’s picking its pace
นกไม่กระพือปีกอย่างที่เคยเป็นมาก่อน, ยังคง, paa ~, ก็เลือกก้าว
 While looking at it, I remembered something…
ในขณะที่มองไปที่มันฉันจำได้บางอย่าง ...
 It looked like something… like a plume
มันเหมือนอะไร ... เหมือนขนนก
 My younger brother has a bird with feathers like that…
น้องชายของฉันมีนกที่มีขนอย่างนี้ ...
 But before I can fully remember it, the inki that was emitting before are fading already, as well as my body felt lighter and refreshed, the memory I was about to remember also disappeared
แต่ก่อนที่ฉันจะสามารถจำได้อย่างเต็มที่ inki ที่ถูกปล่อยออกมาก่อนจะจางหายไปแล้วเช่นเดียวกับร่างกายของฉันรู้สึกเบาและสดชื่นหน่วยความจำที่ฉันกำลังจะจดจำก็หายไป
   「A, A~re……?」 「You guys’ familiar works the same right」   Every time the Captain  moves his neck on each side, feathers are fluttering
「 A, A ~ re ...... ? 」「พวกคุณคุ้นเคยกับการทำงานแบบเดียวกัน」ทุกครั้งที่กัปตันขยับคอทั้งสองข้างขนจะกระพือปีก
 I was knitting my eyebrows
ฉันถักผมไว้
   「Still, no matter how much I take, I can’t change it into mana
「ยังไม่ว่าฉันจะทำอะไรมากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นมานะได้
 It changes into some kind of power but…
เปลี่ยนเป็นพลังงานบางอย่าง แต่ ...
 after absorbing it, it just disappear like that」 「……」   What a convenient plume
หลังจากดูดซับมันมันก็หายไปอย่างนั้น」「 ...... 」สิ่งที่น่าขนลุก
 I want one
ฉันต้องการหนึ่ง
 I wonder if he’ll give it to me
ฉันสงสัยว่าเขาจะให้ฉันหรือเปล่า
 Please somehow do it
กรุณาทำอย่างนั้นบ้าง
 I was moving my arms
ฉันกำลังขยับแขนของฉัน
 It’s not like I was trying to take it! I want it though! However, the Captain noticed I was trying to touch it and he suddenly grabbed my wrist to stop me
ไม่ใช่ว่าฉันกำลังพยายามที่จะเอามัน! 
   Mmm
อืมมม
   We were staring at each other
เราจ้องมองกันและกัน
 Those shaking blue eyes was staring intently at me
ดวงตาสีฟ้าสั่นกำลังจ้องเขม็งไปที่ฉัน
   「……」 「……」   A~re…
「 ...... 」「 ...... 」อีกครั้ง ...
 This is…
นี่คือ…
isn’t this bad
ไม่เลวร้ายนี้
 Somehow, the plume on captain started to move faster, but it was a fluffy movement
อย่างใดขนนกกับกัปตันเริ่มเคลื่อนที่เร็วขึ้น แต่มันก็เป็นขบวนการที่นุ่มนวล
 Something is…
มีอะไรบางอย่าง ...
!   「Salirose」 「Wa, wa…
! 
 A, A~re…?」   The strength in Captain’s hands that was grabbing my wrist was suddenly pushed towards my body—— since I’m just a weak witch, I don’t have enough strength to prevent myself from falling! I fell again on my back because of the large body that leaned on me
A, A ~ re ... ? 」ความแรงของมือกัปตันที่คว้าข้อมือของฉันถูกดันไปทางร่างกายของฉันโดยฉับพลัน - เพราะฉันเป็นแม่มดที่อ่อนแอฉันไม่มีกำลังพอที่จะป้องกันตัวเองจากการล้ม! 
 The hand that was grasping my wrist is held down on the bed sheet while the other hand was tightly around is held against my waist
มือที่คว้าข้อมือของฉันถูกจับลงบนผ้าปูที่นอนในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งแน่นอยู่รอบ ๆ กับเอวของฉัน
 The white plumes were scattering again——I’m thankful though that the inki is emitting once more—— but the Captain is also moving closer again
ขนนกสีขาวกระเจิงอีกครั้ง - ฉันรู้สึกขอบคุณ แต่ที่ inki จะเปล่งประกายอีกครั้งหนึ่ง - แต่กัปตันกำลังเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง
   Hiiiiiiiiii! As I thought! I’m already full! Ah, the plume is scattering! -Te, as long as I cover my mouth, it should be fine! —— it’s not!!   「N……」   I was shaking my head, it’s coming to my lips
Hiiiiiiiiii! 
 Captain’s tongue licked my lips, I shut my lips tight
ลิ้นของกัปตัน licked ริมฝีปากของฉันฉันปิดริมฝีปากของฉันแน่น
 As if trying to invade the inside, I can’t stop it
ราวกับพยายามบุกเข้ามาข้างในฉันไม่สามารถหยุดมันได้
 As he licked my upper lips, I let out a strange moan
ขณะที่เขาเลียริมฝีปากบนของฉันฉันปล่อยออกมาแปลก ๆ คราง
 As soon as he found an opening, my lips as opened and my tongue was clasped and was sucked
ทันทีที่เขาพบช่องปากริมฝีปากของฉันเปิดออกและลิ้นของฉันคลึงแน่นและถูกดูด
 My mind is getting fuzzy
ใจของฉันกำลังเลือนลาง
 Hot
ร้อน
 It’s hot, Captain
ร้อนกัปตัน
   Our tongue was making a kuchukuchu noise while entangling together, making my consciousness melt
ลิ้นของเราทำให้เกิดเสียงรบกวนจาก kuchukuchu ในขณะที่พันกันทำให้สติของฉันหลอมละลาย
 I was breathing heavily, like Miell’s cries…
ฉันหายใจหนักเหมือนเสียงร้องของ Miell ...
 I was letting out strange moans
ฉันปล่อยให้ออกมาแปลก ๆ moans
 The plumes flattering blocks the light from the sun, and the shadows looked like they were dancing in the corner of my eyes
นกเงือกที่ประจบส่องแสงจากดวงอาทิตย์และเงาก็ดูเหมือนพวกเขากำลังเต้นอยู่ในมุมของดวงตาของฉัน
 They way we are touching each others lips, somehow, it felt immoral…
พวกเขากำลังสัมผัสกับริมฝีปากของกันและกันอย่างใดก็รู้สึกผิดศีลธรรม ...
It felt that my chest is tight, it hurts
รู้สึกว่าหน้าอกของฉันคับมันเจ็บ
 It felt like it’s being squeezed, the pain is getting murky
รู้สึกเหมือนกำลังบีบความเจ็บปวดเริ่มมืดมัว
   I wonder if I let the weight down on me (I’ll die)  that was above me, it’s heavy, his body is large yet it’s hot
ฉันสงสัยว่าฉันจะให้น้ำหนักลงกับฉัน (ฉันจะตาย) ที่อยู่เหนือฉันมันหนักร่างกายของเขามีขนาดใหญ่ แต่ก็ร้อน
 But, the feeling of letting the body go, somehow, it might feel comfortable…
แต่ความรู้สึกของการปล่อยให้ร่างกายไปอย่างใดมันอาจจะรู้สึกสะดวกสบาย ...
   「……Nn、C、Captain……」   Since I somehow let out my voice, he parted with my lips, I breathed out heavily and talked in intervals
「 ...... Nn, C, กัปตัน ...... 」เพราะผมปล่อยเสียงออกมาอย่างไม่เป็นทางการเขาแยกทางกับริมฝีปากของฉันฉันหายใจออกมาอย่างหนักและคุยกันเป็นระยะ ๆ
   「Bo, my body, you’re, going, to, crush it……!!」 「I see」   Captain raised his face and then flashed a smile at me
「 Bo, ร่างกายของฉัน, คุณไป, ไป, บดมัน ...... !! 」「ฉันเห็น」กัปตันยกใบหน้าของเขาแล้วประกายรอยยิ้มที่ฉัน
 Why is it
ทำไมมันถึงเกิดขึ้น
 The reddening on the corner of his eyes, somehow it’s kind of enchanting—— it’s seducing……
สีแดงที่มุมดวงตาของเขามันเป็นเสน่ห์ที่น่าหลงใหล
me? Also, his luscious lips was wet—— it’s wet alright, and somewhat reddish! E, E, E, it’s erotic to look at!   「Tasty」 「……
ผม? 
I, I, w, what, do, you, mean…?」 「Ah……」   Fluff, fluffy fluff, the plumes were fluttering, and he then laughed
ฉัน, ฉัน, w, สิ่งที่คุณทำ, หมายถึง ... ? 」「 Ah ...... 」ปุยปุยปุยขนนกกำลังกระพือปีกและเขาก็หัวเราะ
   「Your inki is delicious」 「………」   My
「 Inki ของคุณอร่อย」「 ......... 」ฉัน
 Inki is
Inki คือ
 Delicious?   …
อร่อย? 
Ma, it’s true that Senette Witches’ emits inki
แม่มันเป็นความจริงที่ Senette Witches ปล่อยออกมา
 But the blood that’s flowing in him is definitely of that a human
แต่เลือดที่ไหลเข้ามาในตัวมันเป็นเรื่องที่มนุษย์เป็นจริง
 But as far as I know, you see, we aren’t familiar with each other, and it was never mentioned before
แต่เท่าที่ฉันรู้คุณเห็นเราไม่คุ้นเคยกับกันและกันและไม่เคยกล่าวมาก่อน
 Also, wait a minute
รอสักครู่
 Wait, a minute
เดี๋ยวก่อน
 E~to…… Why did the Captain mentions about my inki being delicious? He tasted it from me right? I ate it for me, but he also ate from mine right? Did I made a mistake!?   I was frozen in bed as I was staring at the Captain
ทำไมกัปตันถึงพูดถึงความอร่อยของฉัน? 
 His face looks good with the plumes fluttering
ใบหน้าของเขาดูดีกับขนนกกระพือปีก
   Salirose Senette, nineteen years old
Salirose Senette อายุสิบเก้าปี
 Might be an untouched woman, but she’s experience different sweet moments
อาจเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครแตะต้อง แต่เธอก็มีช่วงเวลาที่ต่างกัน