Chapter 5 I Wonder if There was Any Chapter 5   「The people from Senette family has responsibility to make children」   Captain Judius Erullala (forgotten) told me
บทที่ 5 ฉันสงสัยว่ามีบทใดบ้าง 5 「คนในตระกูล Senette มีหน้าที่รับผิดชอบในการทำให้เด็ก ๆ 」กัปตันจูดิอุส Erullala (ลืม) บอกฉัน
 Also
ด้วย
 Child making! What the!   「If it wasn’t child-making, you guys wouldn’t have been born right? 」   My eyes opened wide when I saw the plumes falling from somewhere near the Captain’s ears
การทำเด็ก! 
   —— Child-making!!   He mentioned it twice!! Face was ridiculously radiating like it was as pale as snow, how beautiful!!   ……… Relax Salirosa
- เด็กทำ! 
 Imagining this and that, that associates with child-making is making my face turn red, also this is a different situation, it’s true that the inki is making my breath heavy yet making me feel refreshed, e~to, it’s making me just nod my head willingly
จินตนาการนี้และที่ร่วมกับการทำเด็กทำให้ใบหน้าของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดงนอกจากนี้ยังเป็นสถานการณ์ที่แตกต่างกันเป็นความจริงที่ inki จะทำให้ลมหายใจของฉันหนักยังทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น e ~ ไปก็ทำให้ฉันเพียงพยักหน้า 
 That’s because, it’s seducing, the inki is, absorbing it (sucking), clearly, sorry, it’s not rising
นั่นเป็นเพราะมันล่อลวง Inki คือการดูดซับมัน (ดูด) อย่างชัดเจนขอโทษมันไม่ได้เพิ่มขึ้น
 ……
......
 then be it ne~ 
แล้วมันจะเป็นเน ~
 I’m not a child anymore~
ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไป ~
 Well even though there’s really no reason to make a child, sometimes people just want to do it right!   But now is not the right time to do it, Captain! And I don’t think even there is in the future, Captaaaaain!   However, the Captain isn’t moving away from me
ดีแม้ว่าจะไม่มีเหตุผลที่จะทำให้เด็กบางครั้งก็แค่อยากจะทำอย่างถูกต้อง! 
 On the other hand, the Captain let go of his hand that was grasping my wrist and moved to caressing my disheveled hair
ในทางกลับกันกัปตันปล่อยมือของเขาที่คว้าข้อมือของฉันและขยับตัวไปกอดรัดผมไว้
 His eyes looking at me were scary
ดวงตาของเขามองฉันน่ากลัว
 It was like a predator set eyes on its prey…
มันเหมือนกับดวงตาของเหยื่อผู้ล่า ...
 If not it was like a strict professor looking at the mistakes of his pupils
ถ้าไม่ใช่ก็เหมือนอาจารย์ที่ดูเคร่งครัดในความผิดพลาดของลูกศิษย์
   「You know that if you don’t properly get use to absorbing the inki, it’ll be dangerous」 「Y, Yes! I’m sorry!」   I can’t say anything other than to apologise
「คุณรู้ว่าถ้าคุณไม่ได้รับการใช้อย่างถูกต้องในการดูดซับ Inki, มันจะเป็นอันตราย」「 Y ใช่! 
   「There’s no helping it
「ไม่มีอะไรช่วยอะไร
 Get up」   And the professor, I mean Captain helped me raised my body up, crap (that was rude) , he gently lift me up and placed something soft like a pillow on the back of my body
ลุกขึ้น」และศาสตราจารย์ผมหมายถึงกัปตันช่วยฉันยกร่างกายของฉันขึ้นอึ (ที่หยาบคาย) เขาค่อยๆยกฉันขึ้นและวางสิ่งที่อ่อนนุ่มเช่นหมอนที่ด้านหลังของร่างกายของฉัน
 —— and then, right now
- แล้วตอนนี้
 The Captain after fastening his boots, he put his long legs on the bed and faced his body in front of me
กัปตันหลังจากใส่รองเท้าบู๊ตของเขาแล้วเขาก็วางขายาวไว้บนเตียงและหันหน้าไปทางร่างของเขาต่อหน้าผม
 I dodged the Captain’s advances and tried to get out of the bed but I was pulled and embraced by his long arms with well-trained muscles that was emitting some tempting aura
ฉันหลบความก้าวหน้าของกัปตันและพยายามที่จะลุกออกจากเตียง แต่ฉันถูกดึงและกอดแขนยาวของเขาด้วยกล้ามเนื้อที่ผ่านการฝึกอบรมมาอย่างดีซึ่งเปล่งประกายกลิ่นอายที่น่าสนใจบางอย่าง
 The upper part of his body is still persistently sticking to me
ส่วนบนของร่างกายของฉันยังคงติดอยู่กับฉันอยู่เรื่อย ๆ
 It’s cramped
มันคับแคบ
 The bed too is cramped (thinking about it, it hurts)
เตียงก็คับแคบ (คิดเกี่ยวกับมันเจ็บ)
   「If this continues, the bad feeling will just also continue to prolong and we won’t be able to proceed」 「………
「ถ้าเรื่องนี้ยังคงเกิดขึ้นความรู้สึกไม่ดีก็จะยังคงยืดเยื้อและเราจะไม่สามารถดำเนินการต่อได้」「 .........
」 「Listen, don’t tell this to anybody
」」ฟังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร
 Not even your sister」   And then Captain, removed the plumes that were still fluttering and took out another little one, it was also a fluffy one
ไม่ได้เป็นน้องสาวของคุณ」แล้วกัปตันเอาขนนกที่ยังคงกระพือปีกและหยิบมันออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ มันก็เป็นปุยปุย
   「…………!!」   I think my eyes saw something
「 ............ !! 」ฉันคิดว่าตาฉันเห็นอะไร
 This person, when I tried to touch it, he immediately stopped me and I thought that it’s just alright to touch it since it’s just one but—— thinking about it, he was sweating non-stop and the sweat is kind of white colored
คนนี้เมื่อฉันพยายามที่จะสัมผัสมันทันทีเขาหยุดฉันและฉันคิดว่ามันเป็นเพียงที่ดีที่จะสัมผัสมันเพราะมันเป็นเพียงหนึ่ง แต่ - ความคิดเกี่ยวกับมันเขาก็เหงื่อไม่หยุดยั้งและเหงื่อเป็นชนิดของสีขาว
   「Open your lips」 「Ha? Waaa—— waaaa, gah…
「เปิดริมฝีปากของคุณ」「 Ha? 
」   I ate it
"   ฉันกินมัน
 The plume
ขนนก
 He continued to push the plumes on my mouth with his fingers and then his other hand moved to my nape and stroked it
เขายังคงผลักดัน plumes บนปากของฉันด้วยมือของเขาแล้วมืออื่น ๆ ของเขาย้ายไปที่ nape ของฉันและ stroked มัน
 What this, it’s fishy
สิ่งนี้มันคาว
 Ah, while I was in my thoughts, he let go of his fingers from my lips
อาในขณะที่ฉันอยู่ในความคิดของฉันเขาปล่อยให้ไปจากนิ้วมือของเขาจากริมฝีปากของฉัน
 I’m glad
ฉันดีใจ
 Finally he let go of his hard fingers
ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือจากนิ้วมือขวาของเขา
 But, etto, there were still some plumes left sticking at the back of my teeth and on my tongue, suddenly, his face looked ecstatic—— again!! His going to do it again!!   ……
แต่ etto ยังคงมีขนนกเหลือติดที่ด้านหลังของฟันและบนลิ้นของฉันก็ใบหน้าของเขาดูสง่างาม - อีกครั้ง !! 
 Captain’s tongue tried to enter my lips again
ลิ้นของกัปตันพยายามจะเข้าสู่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง
 I don’t know if he’s looking for the plumes or my tongue inside my mouth
ฉันไม่ทราบว่าเขากำลังมองหาขนนกหรือลิ้นของฉันอยู่ในปากของฉัน
 His hand that was holding my nape suddenly moved to hold my face
มือของเขาที่กอดหน้ากากของฉันก็ขยับจับหน้าฉัน
 Tsu~ tsu, my saliva is…
Tsu ~ tsu, น้ำลายของฉันคือ ...
 Ah
อา
 He drank it
เขาดื่มมัน
   「……」 「Nn, this is good」   It’s not—— good at all!! You can’t just drink it!! It’s not like I was hungry to be fed with the plumes!! He wiped the tears on the corner of my eye and looked straight at me, he stroked my trembling lips with his fingers——it, it tickles
「 ...... 」「 Nn นี่เป็นเรื่องที่ดี」มันไม่ดีเลย! 
 —— and with his hands that was stroking my cheeks, the Captain nodded in satisfaction
- และด้วยมือที่แกว่งแก้มของฉันกัปตันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
   「Here, this time, it should have been easy to take control of the inki but 」 「You’re, you’re not going to, take it right?」   Even I muttered something rude from my mouth, the Captain didn’t mind it
「ครั้งนี้มันน่าจะเป็นเรื่องง่ายที่จะควบคุม Inki ได้ แต่」「คุณไม่ใช่คุณจะไม่ถูกต้องใช่มั้ย? 」แม้ฉันพึมพำบางอย่างหยาบคายจากปากกัปตันก็ไม่ได้ 
   「Ah
「อา
 It should have melted together, the inki and the plumes
มันควรจะละลายไปด้วยกัน inki และขนนก
 I also should have control over with the mana any time right now」 「……」   Ah, so that’s the reason for the plumes
ฉันควรควบคุม mana ได้ตลอดเวลา」「 ...... 」เพราะฉะนั้นนั่นคือเหตุผลที่ทำให้ขนนก
 Though I don’t know why keep repeating the words 「it should have」
แม้ว่าฉันไม่ทราบว่าทำไมให้ทำซ้ำคำ「ควรมี」
 By the way, the hands that was moved to my cheeks just stayed as it is continually stroking my cheeks
โดยวิธีการที่มือที่ถูกย้ายไปที่แก้มของฉันเพียงแค่อยู่ในขณะที่มันเป็นอย่างต่อเนื่อง stroking แก้มของฉัน
 I wonder how long will he keep on doing this
ฉันสงสัยว่าเขาจะทำอย่างนี้มานานแค่ไหน
 Ah, his hands stopped
อ้ามือของเขาหยุดลง
   「Salirosa, you should touch me to confirm that it’s already under control
「 Salirosa คุณควรจะแตะฉันเพื่อยืนยันว่ามันอยู่ภายใต้การควบคุมแล้ว
 Forgive me」(TL: No, No Captain, instead we are thankful and if only you could have ehem continue all the way) 「No………
ให้อภัยฉัน」 (TL: ไม่ครับกัปตัน แต่เรารู้สึกขอบคุณและถ้าคุณทำได้แค่เอ๊ะ) 「ไม่ใช่ .........
no, don’t」   ――don’t be sorry!! To the man named Judius Erullala, I looked straight at him
ไม่, อย่า - อย่าเสียใจ! 
 His hair was flattering softly together with the plumes, his eyelashes shadowing his blue eyes that was looking down were melancholic
ผมของเขาเป็นที่ประจบสยองเกล้าพร้อมกับขนนกขนตาของเขาเงาตาสีฟ้าของเขาที่ถูกมองลงมาเป็นเศร้า
 I think that the corners of his cheeks were turning red
ฉันคิดว่ามุมของแก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
 I can’t believe that, that Captain has this side of him
ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากัปตันคนนี้มีด้านนี้
 However, that person is the same person that is in front of me
แต่คนที่เป็นคนเดียวกันกับที่อยู่ข้างหน้าฉัน
   「……I think there is no man that is able to resist to do it right?」   And then he glanced at me while smiling
「 ...... ฉันคิดว่าไม่มีผู้ชายคนใดที่สามารถต่อต้านการทำอย่างถูกต้องได้」แล้วเขาก็เหลือบมองฉันขณะยิ้ม
 S, So bright
S สดใสมาก
 (TL: ま、まぶしいなぁ, Ma, Mabushi) That, I can’t look my eyes away even it’s so bright
Ma, Mabushi) ฉันไม่สามารถมองสายตาของฉันออกไปแม้ว่ามันจะสดใส
 Don’t make my heart skip a beat
อย่าทำให้ใจฉันเหินห่าง
 There is nothing to protect this thin chest of mine
ไม่มีอะไรที่จะปกป้องหน้าอกบางของฉันได้
 I might not stop myself from wanting to eat the inkiyou’ll be releasing from now on…
ฉันอาจจะไม่หยุดยั้งตัวเองจากการที่อยากกินอะไรที่คุณจะปล่อยออกจากนี้ไป ...
! However, the Captain continued talking
! 
   「Forgive me for making you feel uncomfortable
ให้อภัยฉันเพราะทำให้คุณรู้สึกอึดอัด
 Just that, it made happy
เพียงแค่นั้นก็ทำให้มีความสุข
 I thought that I was finally able to express how I felt, I wasn’t able to stop myself……」   ——Na? Then for a moment, something played on my mind
ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็สามารถแสดงความรู้สึกของฉันได้ฉันไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ ...... 」 - ใช่ไหม? 
   「……Y, Your feelings?　Is it?」   I reflexively asked back while something was playing on my head and, un, he cutely nod
「 ...... Y, ความรู้สึกของคุณ? 
 Stop tilting your neck! Stop blushing! You look good on it!   「Ah
หยุดเอียงคอ! 
 I’m happy you finally knew of my love
ฉันมีความสุขในที่สุดคุณก็รู้ถึงความรักของฉัน
」 「…………Ah」   Glad? ——Love?   The Captain’s words continue to play on my mind, like a lamp that’s fading the flame on it, when we were supposedly facing death together
」「 ............ Ah 」ดีใจไหม? 
   Words inside the fortress
คำภายในป้อมปราการ
 『So I won’t be able to assist your sister』 『Don’t get in the way of the of the soldiers, just stay still and be obedient』 『Don’t just eat and go to work
「ดังนั้นฉันจะไม่สามารถช่วยน้องสาวของคุณ」「อย่าเข้าทางทหาร แต่จงหยุดนิ่งและเชื่อฟัง」อย่ากินและไปทำงาน
 You used to always take my bread』 『You don’t look good on bright colors
คุณเคยทานขนมปังบ่อยๆ」「คุณไม่ดูดีกับสีสันสดใส
 You’re making the food go bad』   Words during the battle
คุณทำอาหารไปไม่ดี」คำระหว่างการสู้รบ
 『WITHDRAW RIGHT NOW! YOU’RE IN WAY! CAN’T YOU HEAR ME, DON’T GET IN MY WAY!! 』 『PEOPLE LIKE YOU WON’T BE OF ANY USE IN HERE ANYWAY!』 『ATLEAST STAY HERE AND DON’T MOVE!』 『RETURN TO THE FORTRESS! DON’T GET IN THE WAY!』   The word 「Don’t get in the way」kept on repeating
「ยกเลิกแล้ว! 
 Those blue eyes as cold as the night was staring
ดวงตาสีฟ้าเย็นชายามค่ำคืนจ้องมอง
   Un……
Un ......
 Where is the love on that?
ความรักอยู่ที่ไหน?