Chapter 40 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 40 – Sudden Thunderclap   The sound of a sharp arrow breaking through the air had never sounded so despairing
บทที่ 40 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไท่หยวนบทที่ 40 - ทันเดอร์ทันเดอร์เสียงของลูกธนูที่แหลมคมทะลุผ่านอากาศไม่เคยฟังดูสิ้นหวัง
 That arrow split light with its afterimages, chasing the wind and catching lightning
ลูกศรแบ่งแสงกับ afterimages ของไล่ลมและจับฟ้าผ่า
 At a speed the physical eye had no way of seeing, it directly shot towards Meng Fuyao! “Boom!” At the same time, from the first palace gate suddenly exploded a tremendous sound, followed by the noise of shouting that surged over like the tide
ด้วยความเร็วที่ดวงตาทางกายภาพไม่สามารถมองเห็นได้โดยตรงมันก็ยิงตรงไปยัง Meng Fuyao! 
 The leading general was wearing black armor and a yellow cloth, and his two streaks of eyebrows so long they connected together – it was precisely Fang Minghe
นายพลชั้นนำสวมชุดเกราะสีดำและผ้าสีเหลืองและคิ้วยาวสองเส้นของเขาซึ่งเชื่อมต่อกันเป็นฝอย Minghe
 Qi Xunyi’s joy changed his face color, loudly shouting, “Minghe, you’ve come!” Fang Minghe loudly laughed, that sound injected with some inner strength to travel over from far away
ความสุขของ Qi Xunyi เปลี่ยนสีใบหน้าของเขาและตะโกนเสียงดังว่า "Minghe มาแล้ว!" Fang Minghe หัวเราะเสียงดังที่ฉีดเข้าไปด้วยแรงใจที่จะเดินทางไปไกลจากที่ไกล ๆ
 “Congratulations Your Highness for succeeding!” Hearing these words Qi Xunyi was instead startled, but before he had time to say anything, Fang Minghe had already flourished his sleeve while smiling, “On the road here, we’ve killed to our satisfaction!” The very last third palace gate was almost a li away, yet even when separated by such a far distance, one could still smell the fresh blood of the soldiers’ iron armors, and the heaven-rushing killing intent that had strode over human heads to travel here! It could be imagined that just then, when Fang Minghe’s great army thought that Prince Qi had succeeded and charged through the palace gates to murder a path into the imperial city, how many corpses were strewn, how many human heads had fallen to the ground, how many blazes of fire had started, and how many lives wept! Fang Minghe emanated vigorous spirit, looking forward to the beautiful future of himself becoming a senior official that followed the new Emperor
"ได้ยินคำพูดเหล่านี้ Qi Xunyi ตกใจมาก ๆ แต่ก่อนที่เขาจะมีเวลาพูดอะไร Fang Minghe ได้เฟื่องฟุ้งแขนแล้วขณะที่ยิ้ม" บนถนนที่นี่เราได้ฆ่าเพื่อความพึงพอใจของเรา! 
 He did not notice Prince Qi’s face changing, nor the Yuan Zhaoxu beside him who was smiling while shaking his head
เขาไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้า Prince Qi เปลี่ยนหรือ Yuan Zhaoxu ข้างๆเขาที่ยิ้มขณะที่สั่นศีรษะ
 But Yuan Zhaoxu’s eyes were not on the great army in front surging into the city
แต่สายตาของ Yuan Zhaoxu ไม่ได้อยู่ในกองทัพที่ยิ่งใหญ่ด้านหน้าพุ่งเข้ามาในเมือง
 He was watching that arrow that he had shot at Meng Fuyao
เขากำลังเฝ้าดูลูกศรที่เขายิงไว้ที่ Meng Fuyao
 The arrow arrived! In the air it whistled as it flew, however right before it neared Meng Fuyao in mid-air, it suddenly changed a direction
ลูกศรมาถึงแล้ว! 
 With a “pa ta” sound the arrowhead strangely dropped down, and the arrow body collided with Meng Fuyao’s horse
เสียง "pa ta" เสียงลูกศรหลุดลงมาและลูกศรชนกับม้าของเม้งฟู่เจวี่
 The steed felt pain, madly neighing as it reared up, then chaotically galloped and jumped as if it were crazy, sprinting forwards all the way
steed รู้สึกเจ็บปวดอย่างบ้าคลั่งขณะที่มันเติบโตขึ้นมาอย่างราบเรียบแล้ววิ่งขึ้นและกระโดดราวกับว่ามันบ้าคลั่งไปข้างหน้าตลอดทาง
 Meng Fuyao was jolted so hard that her body couldn’t help but jerk up and down, and she clenched her teeth and tightly gripped the reins to not let herself be thrashed off the horse
เม้งฟู่เจะได้เขย่าอย่างรุนแรงจนร่างกายของเธอไม่สามารถช่วยได้ แต่กระตุกขึ้นและลงและเธอกอดฟันและจับที่บังเหียนให้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกแทงจากม้า
 The violent galloping shook her until her whole body’s bones felt like they were going to fall to pieces
การควบรวมรุนแรงสั่นสะเทือนจนกระดูกทั้งตัวของเธอรู้สึกว่าพวกเขากำลังจะร่วงหล่นลงไป
 Biting her lip, Fuyao struggled to tie the reins around her wrist, then exerted great effort to turn back her head on the horse, looking back at Yuan Zhaoxu
กัดปากของเธอ Fuyao พยายามที่จะผูกบังเหียนรอบข้อมือของเธอแล้วความพยายามอย่างยิ่งใหญ่ที่จะหันหลังให้หัวของเธอบนหลังม้ามองไปที่ Yuan Zhaoxu
 When she turned her head back, her scattered black hair flung out into a stretch of ink-colored brocade, covering over half of her face
เมื่อเธอหันศีรษะของเธอกลับมาผมสีดำกระจัดกระจายของเธอพรวดพราดออกเป็นส่วนของผ้าสีหมึกครอบคลุมมากกว่าครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเธอ
 In between those silk thread strands shone out her eyes, complex and their meaning unclear
ระหว่างเส้นไหมด้ายเหล่านี้ส่องตาของเธอซับซ้อนและความหมายไม่ชัดเจน
 That gaze was like a bridge, in a blink passing across the chaotic human tide
การจ้องมองนั้นเป็นเหมือนสะพานที่พุ่งกระพริบผ่านคลื่นมนุษย์ที่วุ่นวาย
 As if crossing a heavenly chasm, it tread over the river of forgetfulness, and directly arrived at the other side
ราวกับข้ามช่องแคบสวรรค์มันไหลผ่านแม่น้ำแห่งความหลงลืมและตรงไปถึงอีกฟากหนึ่ง
 Before her was the roiling tide of iron armor; behind her was the pursuing guards of Prince Qi; all the while, there was the still faintly smiling Yuan Zhaoxu
ก่อนที่เธอจะเป็นเกราะเหล็กเกรอะ; 
 His robes fluttered as he stood still where he was
อาภรณ์ของพระองค์กระพือในขณะที่เขายืนนิ่งอยู่ที่ที่เขาอยู่
 In a lift of his eyes he received the complicated stare of Meng Fuyao, and his lips moved slightly
ในสายตาของเขาเขาได้รับการจ้องมองที่ซับซ้อนของ Meng Fuyao และริมฝีปากของเขาย้ายเล็กน้อย
 A strand of sound transmission entered her ears, belonging to that person’s calm voice that would not change even in the face of Mount Tai collapsing
สายการส่งผ่านเสียงเข้ามาในหูของเธอซึ่งเป็นเสียงสงบของคนคนนั้นที่จะไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่กับใบหน้าของ Mount Tai ยุบ
 “Careful
“ระวัง
” Fuyao’s heart thumped, after which she felt another jolt underneath her
"หัวใจของ Fuyao กระเซ็นขึ้นหลังจากที่เธอรู้สึกเขย่าอีกข้างใต้เธอ
 After falling to the ground, that arrow just then actually bounced up again, extremely precisely hitting the flank of the horse yet again
หลังจากล้มลงกับพื้นลูกศรนั้นก็กระเด็นขึ้นมาอีกครั้งอย่างแม่นยำมาก ๆ การกดปุ่มด้านข้างของม้าอีกครั้ง
 The steed angrily neighed, raising its hooves and bringing Meng Fuyao with it as it sprinted out like lightning
ตัวแสบโกรธขึ้นด้วยการยกกีดขวางและนำเม้งฟุยหยางออกมาขณะที่วิ่งออกมาเหมือนสายฟ้า
 With her body like it was in the middle of ocean waves, Fuyao couldn’t control her rising and falling, and was carried by the horse directly rushing towards the second gate
กับร่างกายของเธอเหมือนมันอยู่ตรงกลางของคลื่นทะเล Fuyao ไม่สามารถควบคุมเธอขึ้นและลงและถูกดำเนินการโดยม้าโดยตรงวิ่งไปทางประตูที่สอง
 When she saw the gate in front half opened due to Fang Minghe’s charge into the palace, saw the thousands of completely armored, strictly lined up soldiers, and saw Pei Yuan holding a sword guarding in front of the palace gates, a bit of a dismal emotion spontaneously arose in her heart – hey, how is it possible to charge out like this? Striving to look back at Yuan Zhaoxu, even she didn’t realize that her eyes contained a strand of rarely seen misery
เมื่อเธอเห็นประตูที่ด้านหน้าครึ่งเปิดเนื่องจากค่าใช้จ่ายของฝาง Minghe เข้าไปในพระราชวังเห็นพันของชุดเกราะอย่างสมบูรณ์เรียงรายอย่างเคร่งครัดทหารและเห็น Pei หยวนถือดาบเฝ้าที่ด้านหน้าของประตูพระราชวังบิตของหดหู่ 
 Yuan Zhaoxu raised his eyes and calmly watching her
Yuan Zhaoxu เงยหน้าขึ้นและจ้องมองเธออย่างสงบ
 Because the always strong and courageous Meng Fuyao, in an instant of danger, had revealed this kind of emotion in her eyes, his heartstring quivered
เพราะความแข็งแกร่งและความกล้าหาญ Meng Fuyao ในทันทีอันตรายได้เปิดเผยความรู้สึกแบบนี้ในสายตาของเธอหัวใจของเขาสั่น
 His smile lessened by a couple degrees, yet his eyes seemed to have some more tender gentleness
รอยยิ้มของเขาลดน้อยลงด้วยองศาคู่ แต่สายตาของเขาดูเหมือนจะอ่อนโยนมากขึ้น
 What she is afraid of, is not death … The steed charged forwards
สิ่งที่เธอกลัวคือไม่ใช่ความตาย ...
 Behind, Prince Qi waved his hand and the guards were about to chase, when Yuan Zhaoxu lightly said, “Prince, the Crown Prince looks like he has not escaped through the palace gates, you should intensify your search of the imperial city
ด้านหลังเจ้าชาย Qi โบกมือและยามกำลังจะไล่ล่าเมื่อหยวนเจียงซูพูดเบา ๆ ว่า "เจ้าชายสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารดูเหมือนว่าเขาไม่ได้หนีออกจากประตูพระราชวังคุณควรเพิ่มการค้นหาของเมืองอิมพีเรียล
 The people here need not be all stuck here
คนที่นี่ไม่จำเป็นต้องติดอยู่ที่นี่เลย
” Qi Xunyi’s face color was ashen, and he vacillated for a while
"สีหน้าของ Qi Xunyi เป็นสีส้มและเขาก็รยาง ๆ อยู่พักหนึ่ง
 Yuan Zhaoxu then said, “You personally bringing people to search for the Crown Prince is more appropriate, as for here … this subordinate can help you share the burden
หยวน Zhaoxu แล้วกล่าวว่า "คุณเองนำคนที่จะค้นหาสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมงกุฎมีความเหมาะสมมากขึ้นเช่นที่นี่ ... ผู้ใต้บังคับบัญชานี้จะช่วยให้คุณแบ่งปันภาระ
” Qi Xunyi gave him a glance, feeling that this person was not that trustworthy either
Qi Xunyi มองเขาอย่างรวดเร็วและรู้สึกว่าคน ๆ นี้ไม่น่าเชื่อถือ
 However right now Fang Minghe needed to marshal the troops, the Yan and Pei families needed to guard the gates, and there was no one else he could use
อย่างไรก็ตามตอนนี้ฝางมินหลี่จำเป็นต้องจัดให้มีกองกำลังพวกยันและเป่ยจำเป็นต้องเฝ้าประตูรั้วและไม่มีใครสามารถใช้
 When he thought about his own troop strength that was mostly here right now, and the area after area that one person was unable to completely comb through, he immediately agreed
เมื่อเขานึกถึงกองทหารของตัวเองซึ่งส่วนใหญ่อยู่ที่นี่ตอนนี้และพื้นที่หลังจากที่คน ๆ หนึ่งไม่สามารถหวีได้อย่างสมบูรณ์เขาก็เห็นด้วยทันที
 Personally going to search the palace, he also hurriedly sent a signal to let Fang Minghe dispatch a unit of men to obstruct all the roads that led to the large guard base
โดยส่วนตัวแล้วจะไปค้นหาพระราชวังเขารีบส่งสัญญาณให้ฝางมิงฮีส่งหน่วยคนเพื่อขัดขวางทุกเส้นทางที่นำไปสู่ฐานยามขนาดใหญ่
 “Then, it will be up to you Sir
"แล้วมันจะขึ้นอยู่กับคุณเซอร์
 This pair of suspicious man and woman, please be sure of capturing them
คู่ของชายและหญิงที่น่าสงสัยนี้โปรดแน่ใจว่าได้จับตัวพวกเขา
” Yuan Zhaoxu gave a laugh, replying, “Rest assured!” Qi Xunyi left
หยวนเจิ้งซุยหัวเราะและตอบว่า "ขอมั่นใจ!" ฉีซุนยีออกไป
 Yuan Zhaoxu suddenly lifted his head, giving a smile towards the gate tower, then waved his hand to bring the guards to “chase” Meng Fuyao
หยวนเจียงซูก็ยกศีรษะของเขาขึ้นทำให้ยิ้มไปที่หอประตูแล้วโบกมือให้มือเพื่อนำทัพไป "ไล่ล่า" เม้งฟู่เจว
 On a horse in front, Yun Hen’s whole body was crouched low on the horse’s back, continuously deflecting the flying arrows in front to protect Meng Fuyao
ม้าตัวหนึ่งอยู่ข้างหน้าร่างของเหวินยุ้นก็ห้อยต่ำลงบนหลังม้าอย่างต่อเนื่องหันเหความสนใจไปที่ลูกศรบินเพื่อปกป้อง Meng Fuyao
 However when he saw the gradually nearing troops in the half-opened gate gap, and that tightly blocking guards of the second palace gate, he also couldn’t help but give out an almost forlorn sigh inside his heart
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นกองทหารที่กำลังค่อยๆอยู่ในช่องว่างของประตูที่เปิดครึ่งและการปิดกั้นผู้คุมประตูพระราชวังแห่งที่สองไว้แน่นเขาก็ช่วยไม่ได้ แต่ถอนหายใจทิ้งไว้ในหัวใจของเขา
 … in the end it turned out that the Crown Prince didn’t leave from the palace gates
... ในที่สุดก็ปรากฏว่าเจ้าชายน้อยไม่ได้ออกจากประตูพระราชวัง
 Then, it was him that had brought harm to her
จากนั้นก็เป็นคนที่เคยทำร้ายเธอ
 No matter what, even if he had to risk his life, he still had to protect her
แม้ว่าเขาจะเสี่ยงชีวิตของเขาก็ตาม แต่เขาก็ยังต้องปกป้องเธอ
 Opposite them, General Pei examined the man and woman charging over
ตรงข้ามกับพวกเขาทั่วไป Pei ตรวจสอบชายและหญิงเรียกเก็บเงินมากกว่า
 Such a pair of skinny people, in the middle of the long and vast imperial streets, only seemed like a meager little dot
กลุ่มคนผอมเช่นนี้ในช่วงกลางของถนนอิมพีเรียลอันยาวนานและกว้างใหญ่ดูเหมือนเป็นจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ
 Yet behind himself was thousands upon thousands of soldiers and horses, and seemed as if with only a light wave of his hand, he could have them crushed to death
แต่ข้างหลังตัวเองเป็นพัน ๆ เมื่อทหารและม้าหลายพันคนและดูเหมือนราวกับว่ามีเพียงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเท่านั้นเขาจะทำให้พวกเขาถูกทุบตีจนตาย
 General Pei and Pei Yuan scornfully smiled, but they still didn’t want to be carelessly negligent
นายพล Pei และ Pei Yuan หัวเราะอย่างยิ้มแย้มยิ้ม แต่พวกเขาก็ยังไม่ต้องการที่จะประมาทเลินเล่อ
 Abruptly they waved their hands! “Weng!” Arrows like a torrential rain burst out from the far away second palace gate, transforming into an oppressive stretch of dark cloud
ทันใดนั้นพวกเขาก็โบกมือให้! 
 In mid-air they whistled like bitter ghosts weeping, and in a flash they had traversed the long space, punctured the layers of clouds, and directly pierced towards that lonely man and woman in the corridor
ในช่วงกลางอากาศพวกเขาผิวปากเหมือนผีขมร้องไห้และในทันทีที่พวกเขาได้สำรวจพื้นที่อันยาวนานเจาะชั้นเมฆและเจาะตรงไปยังชายคนนั้นและหญิงที่โดดเดี่ยวในทางเดิน
 The horses miserably neighed, in an instant being shot into honeycombs and neatly falling down dead
ม้าถูกยิงอย่างน่าสังเวชในทันทีที่ถูกยิงเข้าไปในรังผึ้งและล้มลงตายอย่างเรียบร้อย
 With a clear shout Yun Hen leapt up, his body springing out in a half-arc like a flying fish in the air, while his dancing sword was like flowing light that materialized into a circular radiant wall, safely protecting Meng Fuyao in the center
ด้วยเสียงร้องที่ชัดเจน Yun Hen กระโดดขึ้นร่างของเขาผุดขึ้นมาครึ่งโค้งเหมือนปลาบินในอากาศในขณะที่ดาบเต้นของเขาเหมือนแสงที่ไหลเข้ามาในกำแพงที่เปล่งปลั่งเป็นวงกลมปกป้อง Meng Fuyao ในใจกลางได้อย่างปลอดภัย
 That defending sword became a rhythm, transforming himself into a patch of revolving wind – that wind didn’t sweep and didn’t tumble, only surrounding that one person besides him from start to end
ดาบเล่มนี้กลายเป็นจังหวะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นลมหมุน - ลมไม่กวาดและไม่พังทลายรอบ ๆ คนอื่นนอกจากเขาตั้งแต่ต้นจนจบ
 Nowhere was it not present, and nowhere did it not block
ไม่มีที่ไหนเลยมันไม่มีอยู่และไม่มีที่ไหนเลยที่มันไม่ได้ปิดกั้น
 The Yan Lie guarding the third gate and General Pei guarding the second gate were both famous martial experts, their vision extremely good
Yan Lie การเฝ้าประตูที่สามและทั่วไป Pei รักษาประตูที่สองทั้งสองผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงวิสัยทัศน์ของพวกเขาดีมาก
 With one glance they could see that this youth was pushed to desperation and had actually resorted to using the supreme martial sword art Controlling Sword Technique – transform the blade into air, hard like strong iron
ได้อย่างรวดเร็วพวกเขาจะได้เห็นว่าเยาวชนคนนี้ถูกผลักดันไปสู่ความหมดหวังและได้ใช้ยุทธวิธีการใช้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ดาบแห่งการควบคุมอาวุธดาบสุดยอด - เปลี่ยนใบมีดให้เป็นลมแข็งเช่นเหล็กที่แข็งแรง
 The two of them couldn’t help but reveal some amazement, then, a bit of a cold smile on the corners of their lips
ทั้งสองไม่สามารถช่วยได้ แต่เปิดเผยความประหลาดใจบางอย่างจากนั้นรอยยิ้มอันหนาวเย็นที่ริมฝีปากของพวกเขา
 Everyone knew that using true qi to control a sword over an extended period of time was a completely suicidal battle method; at best one’s cultivation would greatly decrease, at worst it would cripple their martial arts and lead to death
ทุกคนรู้ว่าการใช้ชิจริงเพื่อควบคุมดาบในช่วงเวลาที่ยืดยาวเป็นวิธีการต่อสู้ฆ่าตัวตายอย่างสมบูรณ์ 
 Yan Lie’s eyes shone with a thread of scorn – being so desperate, he is courting death! While coldly smiling, he uncaringly turned his head away
ดวงตาของ Yan Lie ส่องลงไปด้วยด้ายที่ดูถูก - หมดหวังไปหมดเขากำลังติดพันกับความตาย! 
 However, the Yun Hen right now had already stopped thinking about anything else
อย่างไรก็ตามทาง Yun Hen ตอนนี้ได้หยุดคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่นแล้ว
 Only one thought was left in his mind, to protect her! She was dragged into this mess by him, so he definitely couldn’t allow her to be shot to death by thousands of troops at this palace gate! The sorrowful wind fiercely howled, and the pale moon dipped
มีเพียงความคิดเดียวที่เหลืออยู่ในใจของเขาเพื่อปกป้องเธอ! 
 Those black arrows shooting over with duo duo duo duo sounds were again deflected flying with duo duo duo duo sounds, piercing out in every direction towards the ash-black skies
ลูกศรสีดำที่ถ่ายด้วยเสียง duo duo duo duo ได้หงายขึ้นอีกครั้งด้วยการขับคู่กับคู่ duo duo duo duo, ทะลุออกไปทุกทิศทุกทางไปยังท้องฟ้าแอชสีดำ
 They burst and scattered the floating clouds in the four directions, bursting out countless painful gaps in the heavens, after which infinite amounts of starlight beamed through those gaps
พวกเขาระเบิดและกระจัดกระจายลอยตัวเมฆในสี่ทิศทางระเบิดออกช่องว่างเจ็บปวดนับไม่ถ้วนในชั้นฟ้าหลังจากที่จำนวนเงินที่อนันต์ของแสงส่องผ่านช่องว่างเหล่านั้น
 Under the starlight the youth’s face was like snow
ภายใต้แสงดาวใบหน้าของหนุ่ม ๆ ก็เหมือนหิมะ
 His white teeth bit on his lips, the lips vibrant like a drop of blood
ฟันขาวของเขาเลียบนริมฝีปากของเขาริมฝีปากมีชีวิตชีวาเช่นหยดเลือด
 He swung with the sword, flourished with the sword, blocked with the sword … completely without awareness of himself, that arm had already pained and numbed to the point of losing feeling
เขาเหวี่ยงด้วยดาบที่รุ่งเรืองด้วยดาบถูกปิดกั้นด้วยดาบ ... โดยที่ไม่รู้ตัวเองว่าแขนนั้นปวดร้าวและรู้สึกถึงความสูญเสีย
 The only thing left was instinct and muscle memory
สิ่งเดียวที่เหลือคือสัญชาตญาณและความจำของกล้ามเนื้อ
 His entire consciousness was on Meng Fuyao with no spare capability left to look after himself
จิตสำนึกทั้งหมดของเขาอยู่ที่ Meng Fuyao และไม่มีความสามารถด้านอะไหล่ที่จะดูแลตัวเองได้
 A cold arrow that was forcefully vibrating due to its inner qi diagonally pierced over, slid past his vigorous qi, and with a xiu sound it shot into his shoulder
ลูกธนูเย็น ๆ ที่กำลังสั่นสะเทือนอย่างแรงเนื่องจากมีการเจาะฉีในแนวทแยงมุมไปแล้วเลื่อนผ่านฉีที่แรงและมีเสียงไซอิกยิงเข้าที่ไหล่ของเขา
 It jabbed into his tendons, and he felt a heart-drilling pain with every slight movement
มันแทะเข้าไปในเส้นเอ็นของเขาและเขารู้สึกเจ็บปวดจากการเจาะหัวใจด้วยการเคลื่อนไหวเล็กน้อยทุกครั้ง
 Meng Fuyao, who had been previously suppressed by his qi aura, now quickly looked up
Meng Fuyao ซึ่งเคยถูกระงับโดย qi aura ของเขาตอนนี้รีบเงยหน้าขึ้นมอง
 With this raise of her head, her facial color that was even paler than Yun Hen by a few degrees came into view
ด้วยการยกศีรษะของเธอทำให้ใบหน้าของเธอดูอ่อนเยาว์กว่าไก่เหวี่ยงหยุนหยวนโดยไม่กี่องศา
 The always bright and unyielding eyes shimmered like crystal
ดวงตาที่สุกใสตลอดเวลาและสว่างไสวระยิบระยับเหมือนคริสตัล
 That crystalline shine was illuminated by the moonlight from the broken and scattered clouds, and it seemed like it bloomed out a sky of radiance
เปลวไฟที่ส่องประกายได้รับการส่องสว่างจากแสงจันทร์จากเมฆที่หักและกระจัดกระจายและดูเหมือนว่ามันจะออกดอกลุกลนไปทั่วท้องฟ้า
 The moment Yun Hen lowered his head, he saw that always unrelenting and fearless girl, and her luminously bright eyes filled with tears
คราวที่ยุนเฮลดลงศีรษะของเขาเขาเห็นว่าสาวที่ไม่เข้มงวดและกล้าหาญเสมอและดวงตาสว่างไสวของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
 His heart faintly shook, then pained, as if the cold arrow had pierced there as well
หัวใจของเขาสั่นไหวสั่นและเจ็บปวดราวกับว่าลูกธนูเย็น ๆ ถูกแทงด้วยเช่นกัน
 Biting his teeth, he didn’t look towards Meng Fuyao
กัดฟันของเขาเขาไม่ได้มุ่งไปที่เม้งฟู่เจ๋อ
 He quickly back-slashed and cut off the arrowhead
เขารีบกลับตัดและตัดหัวลูกศร
 His whole shoulder was splattered with fresh blood, yet he seemed completely unaware
ไหล่ทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยเลือดจืด แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้จัก
 In a blink of an eye that revolving wind contained a few hints of blood color, like a moving light red veil that wanted to tightly seal all of the killing and hurt outside of it
ในพริบตาการหมุนเวียนของลมมีคำแนะนำไม่กี่สีเลือดเช่นม่านสีแดงที่เคลื่อนไปมาซึ่งต้องการปิดบังการฆ่าและการบาดเจ็บทั้งหมดที่อยู่ข้างนอก
 However, even though he fought with his whole strength, he could only protect Meng Fuyao from the arrow rain pounding down in front
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะสู้กับพลังทั้งหมดของเขา แต่เขาก็สามารถป้องกัน Meng Fuyao จากลูกธนูที่ร่วงลงมาได้
 There was no longer any way to take into consideration the chasing troops from the back
ไม่มีทางใดที่จะต้องพิจารณากองกำลังไล่จากด้านหลัง
 Glancing behind him amidst frantic preoccupation, the corner of his eye caught that the soldiers behind had already chased over under the command of that man, separated from them by not more than several steps
มุมมองของเขาจับได้ว่าทหารที่อยู่ข้างหลังได้ไล่ล่าภายใต้การบังคับบัญชาของชายคนนั้นซึ่งแยกออกจากพวกเขาโดยไม่เกินขั้นตอนหลายขั้นตอน
 And in front, because their distance had neared, the bow and arrow troops suddenly retreated
และข้างหน้าเพราะระยะห่างของพวกเขาได้ใกล้ชิดแล้วธนูและลูกศรก็ถอยกลับไปอย่างฉับพลัน
 A unit of silk-robed soldiers swiftly advanced, their guns facing forward as they kneeled on the ground
หน่วยทหารที่สวมผ้าไหมเดินหน้าอย่างรวดเร็วปืนของพวกเขาหันหน้าไปข้างหน้าขณะที่คุกเข่าลงบนพื้น
 Shoulder by shoulder the people carried jet-black long muskets, the dark holes of the gun openings coldly aimed towards Yun Hen and Meng Fuyao
ไหล่โดยไหล่คนถือปืนยาวสีดำเจ็ท, หลุมมืดของการเปิดปืนเย็นมุ่งไปทางยุนเหวและเม้ง Fuyao
 Firearm unit
หน่วยอาวุธปืน
 With a sinking of his heart, Yun Hen instinctively lunged over to block in front of Meng Fuyao’s body
ยุนฮุนหล่นลงไปขวางกั้นตรงหน้าร่างของเม้งฟู่เจียงด้วยการจมน้ำตาย
 When nothing else could be done, he could only use flesh and blood to block
เมื่อไม่มีอะไรสามารถทำได้เขาสามารถใช้เนื้อและเลือดเพื่อป้องกัน
 Yun Hen’s heart dimmed, yet he saw Meng Fuyao’s gaze resplendent like the starry sky, radiant and bright, light shining out
หัวใจของยุนเฮ็คจางลง แต่เขาก็ยังมองเห็นจ้องมองของเม้งฟุยเซ่เหมือนท้องฟ้าเต็มไปด้วยความสุกใสสดใสและสว่างจ้า
 In only that instant of his heart darkening, the sky suddenly darkened as well
เพียงช่วงเวลาที่หัวใจของเขามืดลงท้องฟ้ามืดลงเช่นกัน
 Starting, Yun Hen thought his strength had run out and his eyes blurred from almost falling unconscious
เริ่มต้น, Yun Hen คิดว่าพลังของเขาได้หมดและตาของเขาเบลอจากเกือบหมดสติ
 All of a sudden, he heard a low shout above his head, deep and vigorous
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนต่ำเหนือศีรษะลึกและแข็งแรง
 It was as if a peal of thunder had exploded above the Nine Heavens, in a flash arriving above him
มันเหมือนกับว่ามีพายุฟ้าร้องระเบิดขึ้นเหนือสวรรค์เก้าในทันทีที่มาถึงเขา
 The majestic lightning glow and whistling of torrential storms, arrived in that moment! With a raise of his head, Yun Hen sensed a blackness above him
การเรืองแสงฟ้าผ่าตระหง่านและการเป่านกหวีดของพายุที่หายนะมาถึงในขณะนั้น! 
 A bundle of dark cloud slammed down from the top of the buildings like a falling storm
ก้อนเมฆสีดำกระแทกจากด้านบนของตึกเช่นพายุฝนตก
 Thunderous rumbling sounded, and a yell came that was even louder than the thunder
เสียงโหยหวนดังขึ้นและเสียงตะโกนดังมาดังที่ดังกว่าเสียงฟ้าร้อง
 “I’ve come to kill!”
"ฉันมาเพื่อฆ่า!"