Chapter 42 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 42 – Extortion at the Palace Gates   The second palace gate slowly opened
บทที่ 42 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไทยวนบทที่ 42 - การกรรโชกที่ประตูพระราชวังประตูที่สองของพระราชวังเปิดช้า
 As three experts worked together and snatched this opportunity again, the five hundred soldiers were no longer able to block their way
ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญสามคนทำงานร่วมกันและคว้าโอกาสนี้อีกครั้งทหารห้าร้อยคนไม่สามารถปิดกั้นทางของพวกเขาได้อีกต่อไป
 However, in front of them the first palace gate came into view
อย่างไรก็ตามด้านหน้าประตูแรกประตูพระราชวังได้ปรากฏตัวขึ้น
 At the end of the one hundred or so meters long black stone corridor, the thousands of soldiers guarding in front of the gate awaited in strict formation
ในตอนท้ายของทางเดินหินสีดำยาวหนึ่งร้อยเมตรมีทหารหลายพันคนคอยเฝ้าหน้าประตูรอการก่อตัวที่เข้มงวด
 It was only because the princess had been captured that no one dared to release their arrows
เป็นเพียงเพราะเจ้าหญิงได้ถูกจับว่าไม่มีใครกล้าที่จะปล่อยลูกศรของพวกเขา
 Without the threat of arrow rain, the three people walked over with much more relaxation
โดยไม่ได้รับการคุกคามจากลูกศรฝนทั้งสามเดินผ่านไปด้วยความผ่อนคลายมากขึ้น
 Meng Fuyao’s attitude was even that of going on an idle stroll
ทัศนคติของเม้งฟู่เจ๋อคือการเดินเล่นที่ไม่ได้ใช้งาน
 She carried her whip as she followed behind Zhan Bei Ye, swaggering as she walked
เธอถือแส้ของเธอขณะที่เธอเดินตามหลัง Zhan Bei Ye เดินพล่านขณะที่เธอเดิน
 In actuality, she didn’t really want to walk with such lack of disposition, but because of the fresh blood from the wound on her thigh had congealed and stuck together with her skirt, with every step of hers came a tearing pain
ในความเป็นจริงเธอไม่ได้ต้องการที่จะเดินด้วยการขาดการจัดการดังกล่าว แต่เนื่องจากเลือดสดจากบาดแผลบนต้นขาของเธอได้ congealed และติดอยู่กับกระโปรงของเธอกับขั้นตอนของเธอทุกมาเจ็บฉีกขาด
 Right now was also not the time to take care of her injuries, so Meng Fuyao could only crookedly walk to cover up this fact
ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะต้องดูแลการบาดเจ็บของเธอด้วยดังนั้นเม้งฟู่เจียวจึงเดินไปค่อยๆเดินเพื่อปกปิดความจริงข้อนี้
 Fuyao didn’t notice the strange expression of Prince Zhan
Fuyao ไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดของเจ้าชาย Zhan
 She narrowed her eyes as she looked at the pale-faced Yan Jingchen who was guarding at the gate
เธอแคบลงขณะที่เธอมองไปที่ Yan Jingchen ซึ่งกำลังเฝ้าอยู่ที่ประตู
 Yan Jingchen didn’t look at anyone else, only fixedly staring at her
Yan Jingchen ไม่ได้มองใครสักคนเพียง แต่คงจ้องที่เธอ
 Curling her lip, Meng Fuyao realized that her figure was too fantastic, which was why even if her face was disguised, she still couldn’t fool people who were familiar with her – like Yuan Zhaoxu, like Yan Jingchen
การมัดริมฝีปากของเธอ Meng Fuyao ตระหนักว่าภาพเธอดูน่าอัศจรรย์มาก ๆ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมใบหน้าของเธอถึงปลอมตัวเธอก็ยังไม่สามารถหลอกคนที่คุ้นเคยกับเธอได้เช่น Yuan Zhaoxu เช่น Yan Jingchen
 “Ha luo!”[1] She waved her hand
"ฮ่า ๆ ๆ !" [1] เธอโบกมือให้เธอ
 “Little Duke Yan, I leashed your luxury doggy over for you, how will you thank me?” Yan Jingchen’s face turned even paler by several degrees, in the darkness seeming as if it was smeared with frost
"ลิตเติ้ลดุ๊กแยนฉันเลี้ยงสุนัขสุดยอดของคุณให้กับคุณคุณจะขอบคุณฉันได้อย่างไร?" หน้าของนาย Yan Jingchen เปลี่ยนเป็นสีซีดจางกว่าหลายองศาในความมืดที่ดูเหมือนราวกับว่ามันถูกป้ายด้วยน้ำค้างแข็ง
 The past gentle elegance, was already nowhere to be seen
ความสง่างามอ่อนโยนที่ผ่านมาได้แล้วไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น
 After a while he said, “Release the princess
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดว่า "ปล่อยเจ้าหญิง
” “Sure
"" แน่นอน
” Meng Fuyao nodded
Meng Fuyao พยักหน้า
 “Open the gates
"เปิดประตู
” A moment of stillness
"ช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบ
 A while later Yan Jingchen said, “You stay behind, and I will let them go through
ต่อมา Yan Jingchen กล่าวว่า "คุณอยู่ข้างหลังและฉันจะปล่อยให้พวกเขาผ่านไป
 Or else, I’ll command them to surround and attack
หรือจะสั่งให้ล้อมรอบและโจมตี
” Pei Yuan immediately turned her head, so shocked even her pupils had expanded
Pei Yuan หันหัวของเธอทันทีที่ตกใจแม้กระทั่งนักเรียนของเธอได้ขยายตัว
 Her whole body suddenly began to lightly tremble, as if she had never thought that Yan Jingchen would give this kind of answer
ร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะเทือนเบาราวกับว่าเธอไม่เคยคิดว่า Yan Jingchen จะให้คำตอบแบบนี้
 She trembled into a fallen leaf in the wind, and that leaf helplessly fell down, in an instant brittle and dry
เธอสั่นลงไปในใบไม้ร่วงลงไปในสายลมและใบนั้นก็พังลงในทันทีเปราะและแห้ง
 Meng Fuyao also stared wide-eyed, unable to resist coldly hissing a sound through her teeth
เม้งฟู่เจ๋อยังมองตากว้างไม่สามารถต้านทานเสียงฟ้าร้องได้อย่างเย็นชาผ่านฟันของเธอ
 Truly there was no such thing as most horrifying, only more horrifying
แท้จริงแล้วไม่มีสิ่งใดที่น่ากลัวที่สุดและน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
 The last time they encountered each other, she had already been so shocked by his absurd suggestion that her eyeballs almost popped out
ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเจอกันเธอก็ตกใจกับคำแนะนำที่ไร้สาระของเขาที่ดวงตาของเธอแทบจะโผล่ออกมา
 This time he actually said these kinds of words right in front of Pei Yuan! Zhan Bei Ye had already burst into a great rage, and with a tightening of his fingers Pei Yuan’s bones made ge ge sounds
คราวนี้เขาพูดคำพูดแบบนี้ตรงหน้า Pei Yuan! 
 He screwed up his eyebrows as he glared at Yan Jingchen, saying, “Little white face[2], this Prince doesn’t need woman to sacrifice themselves for me to escape, if you dare to stay her, then I’ll dare to stay your life!” Yun Hen didn’t say anything, only striding forwards a step and protecting the Meng Fuyao behind him
เขาขยับคิ้วขึ้นขณะที่เขาจ้องมองที่ย่านแยนเช็งชิว่า "หน้าขาวนิดหน่อย [2] เจ้าชายคนนี้ไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงเสียสละตัวเองเพื่อหลบหนีถ้าคุณกล้าที่จะอยู่กับเธอแล้วฉันจะกล้า 
 Yan Jingchen’s face color fluctuated, and he swept his gaze across the faces of Zhan Bei Ye and Yun Hen
สีหน้าของ Yan Jingchen ผันผวนและกวาดตามองข้ามใบหน้าของ Zhan Bei Ye และ Yun Hen
 In his eyes quickly leapt up a blazing wildfire that charred his usually cultured expression with some savageness
ในสายตาของเขารีบกระโจนไฟป่าที่ลุกเป็นไฟ
 The torches’ glow eerily danced and combusted, and his face also seemed to distort amidst the burning fire light
แสงระยิบระยับของคบเพลิงเร้าอารมณ์และสยดสยองและใบหน้าของเขาดูเหมือนจะบิดเบี้ยวท่ามกลางแสงไฟที่ลุกไหม้
 After a while, as if he had made up his mind, he silently retreated backwards a step and sliced down his palm towards Zhan Bei Ye! Pei Yuan instantly spit out a mouthful of blood with a cry
หลังจากนั้นครู่หนึ่งราวกับว่าเขาตัดสินใจขึ้นมาเขาถอยหลังไปอย่างเงียบ ๆ และหั่นฝ่ามือลงสู่ Zhan Bei Ye! 
 Zhan Bei Ye’s sleeve flung out with a slap as he angrily said, “Spit then spit, but you’re not allowed to splatter your dirty blood on this Prince’s body!” Behind, the rushing over General Pei furiously roared, “Yan family brat, you!” “Father-in-law! Jingchen is guarding the very last palace gate, this is a matter of great importance, and I do not dare neglect the major situation just because of my personal affairs!” Yan Jingchen didn’t look at General Pei
แขนของ Zhan Bei Ye พังทลายลงขณะที่เขาโกรธพูดว่า "คายแล้วคาย แต่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สาดน้ำเลือดสกปรกของคุณลงบนร่างของเจ้าชายแห่งนี้!" หลังนายพล Pei โหมกระหน่ำโกรธ "Yan family brat 
 On his cheeks blue veins slightly protruded, and his eyes were tinged with blood-colored red
บนแก้มของเขาเส้นเลือดสีฟ้ายื่นออกมาเล็กน้อยและดวงตาของเขาถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงเลือดแดง
 Meng Fuyao saw that Yan Jingchen’s hand gesture was actually pointing towards Zhan Bei Ye and Pei Yuan, leaving herself to the side
Meng Fuyao เห็นท่าทางมือของ Yan Jingchen ชี้ไปทาง Zhan Bei Ye และ Pei Yuan ทิ้งตัวไปทางด้านข้าง
 Fuyao couldn’t help but fold her arms and sneer
Fuyao ไม่สามารถช่วย แต่พับแขนและเยาะเย้ยของเธอ
 Many thousands of sharp blades pointed towards Zhan Bei Ye and Yun Hen
ใบมีคมหลายพันตัวชี้ไปที่ Zhan Bei Ye และ Yun Hen
 Yan Jingchen’s face was pale as he faced Meng Fuyao, saying, “You come here!” Meng Fuyao looked up at the sky, ignoring him
ใบหน้าของ Yan Jingchen ซีดเมื่อเขาเผชิญหน้ากับ Meng Fuyao โดยกล่าวว่า "คุณมาที่นี่!" Meng Fuyao เงยหน้าขึ้นมองฟ้า
 Yan Jingchen sucked in a breath
Yan Jingchen ดูดลมหายใจ
 When he was stationed at the first palace gate today, seeing changes in front and the Crown Prince escaping, he knew that the palace coup was going to be hard-pressed to achieve the expected outcome
เมื่อเขาถูกส่งไปประจำการที่ประตูพระราชวังแห่งแรกในวันนี้เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงหน้าและเจ้าชายหนุ่มหลบหนีเขารู้ว่าการรัฐประหารของพระราชวังจะยากที่จะบรรลุผลที่คาดไว้
 The Yan and Pei family’s beautiful dreams of prestige and fortune were about to go up in smoke, and showing consideration for Pei Yuan right now was already meaningless
ความฝันที่ยิ่งใหญ่ของตระกูล Yan และ Pei ในเรื่องของศักดิ์ศรีและความมั่งคั่งกำลังจะเกิดขึ้นในควันและแสดงให้เห็นถึง Pei Yuan ในขณะนี้ก็ไม่มีความหมายเลย
 Plus the sight of Meng Fuyao and Zhan Bei Ye being all intimate and affectionate in front of him, the depths of his heart were scorched by the flames of jealousy to the point of bursting
พลัสภาพของ Meng Fuyao และ Zhan Bei Ye เป็นทั้งหมดสนิทสนมและเสน่หาในด้านหน้าของเขาลึกของหัวใจของเขาถูกเผาไหม้โดยเปลวไฟของความหึงหวงถึงจุดระเบิด
 With the change in his usual state of mind under his intense rage, he became determined to use this opportunity to leave behind Meng Fuyao
กับการเปลี่ยนแปลงในสภาพจิตใจปกติของเขาภายใต้ความโกรธที่รุนแรงของเขาเขาก็มุ่งมั่นที่จะใช้โอกาสนี้ที่จะทิ้ง Meng Fuyao
 Making her stay behind, even if he had to bind her wings, would still be better than seeing her journey the jianghu with other men, and brightly smile in their embrace
ทำให้เธออยู่ข้างหลังแม้ว่าเขาจะผูกปีกของเธอก็จะดีกว่าเห็นการเดินทางของเธอ jianghu กับคนอื่น ๆ และรอยยิ้มสดใสในอ้อมกอดของพวกเขา
 Yan Jingchen clenched his teeth, spitting out words through the gaps of his teeth
แยนจังคุงจับฟันของเขาคายถ้อยคำผ่านช่องว่างของฟัน
 “You come here! Otherwise even if I risk losing a thousand men, I will still cut them into meat paste!” Meng Fuyao turned her head, giving him a sideways glance
"คุณมาที่นี่! 
 After a while she lightly said, “I’d rather turn into meat paste with them, if only you could stomach it
หลังจากที่เธอเบา ๆ กล่าวว่า "ฉันควรจะเปลี่ยนเป็นวางเนื้อกับพวกเขาถ้าเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถกระเพาะอาหารมัน
” Her tone was lighthearted, yet her words were righteous
น้ำเสียงของเธออุ่นใจ แต่คำพูดของเธอก็เป็นความชอบธรรม
 Yun Hen turned his head, his eyes complicated as he glanced at her
หยุนเหวี่ยงหันศีรษะตาของเขาซับซ้อนขณะที่เขาเหลือบมองเธอ
 The resplendent star light in his pupils became denser
แสงดาวอันเร่าร้อนในหมู่นักเรียนของเขากลายเป็นหนาแน่นมากขึ้น
 Zhan Bei Ye then threw his head back in a loud laugh
Zhan Bei Ye จากนั้นก็โยนหัวของเขากลับมาด้วยเสียงหัวเราะดัง ๆ
 “Good, good woman! — I’ve decided, I’m definitely marrying you!” Meng Fuyao was stunned, what was this person’s mind made of? Did he know where her house was her age this year how good her personality was what her preferences were what her cup sizes were what her shoe size was who her father was what her mother’s surname was? How could he casually throw out this kind of talk, he was joking right? Thinking a little Meng Fuyao decided, this definitely was him joking
"ดีผู้หญิงดี! 
 She didn’t know that the sound of this loud laugh traveled out, reaching the ears of Yuan Zhaoxu at the first palace gate who was currently preparing to leave
เธอไม่รู้ว่าเสียงหัวเราะดังกล่าวเดินทางไปถึงหู Yuan Zhaoxu ที่ประตูพระราชวังแห่งแรกที่กำลังเตรียมที่จะออกไป
 His figure that was about to get on the horse paused, and he lowered his head to say to the Master Yuanbao in his bosom, “Hey, someone wants to fight with me over my woman
ร่างของเขากำลังจะขึ้นม้าก็หยุดชั่วคราวและเขาก็กราบศีรษะลงไปพูดกับนาย Yuanbao ในอกของเขาว่า "เฮ้ใครบางคนอยากต่อสู้กับฉันมากกว่าผู้หญิงของฉัน
” Master Yuanbao’s two claws waved, most likely with the meaning of “fighting over woman huh is it Meng Fuyao huh ok ok quickly give her to him then everyone will be happy ha ha ha ha”
"Master Yuanbao ของสองกรงเล็บโบกมือมักจะมีความหมายของ" การต่อสู้กับผู้หญิงที่เป็นมัน Meng Fuyao huh ตกลง ok ได้อย่างรวดเร็วให้เธอกับเขาแล้วทุกคนจะมีความสุข ha ha ha ha "
 Yuan Zhaoxu raised his eyebrows
Yuan Zhaoxu ยกคิ้วขึ้น
 “You don’t feel that I would have no face at all if it’s like this?” Master Yuanbao continuously made zhi zhi sounds, absolutely exhilarated as it stuck out its chest, then bared the super large buck teeth that it thought were very pretty
"คุณไม่รู้สึกว่าฉันจะไม่มีใบหน้าเลยใช่มั้ยล่ะ?" นายยุนบาวทำเสียง zhi zhi อย่างต่อเนื่องทำให้รู้สึกเบิกบานใจขณะที่มันหลุดออกจากหน้าอกของตัวเองจากนั้นก็ปล่อยฟันผึ้งขนาดใหญ่ที่คิดว่าสวยมาก ๆ
 Yuan Zhaoxu’s beautiful eyebrows rose high up, strangely looking at it
หยวนสวยของ Yuan Zhaoxu ก็ลุกขึ้นสูงดูแปลก ๆ
 After some time he said, “Sorry, I don’t have any interest in you
หลังจากบางครั้งเขาก็กล่าวว่า "ขอโทษฉันไม่ได้มีความสนใจในตัวคุณ
”     Footnotes   Chinese characters that sound like the English “Hello” Derogatory term for a pretty boy
"เชิงอรรถตัวอักษรจีนที่ฟังเหมือนคำว่า" Hello "ภาษาอังกฤษสำหรับเด็กที่น่ารัก