Chapter 10 Chapter 10 –   If You Want it Done Well, Do it Yourself Yet another test, he should’ve known
บทที่ 10 บทที่ 10 - ถ้าคุณต้องการมันทำดีทำมันเองการทดสอบอื่นเขาควรได้รู้จัก
 This Immortal pellet wasn’t too amazing and this Fried egg Cooking Skill wasn’t easy to learn either
เม็ดอมตะนี้ไม่น่าแปลกใจมากนักและเทคนิคการทำอาหารผัดไข่นี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้
 Gu Zheng somewhat understood the device spirit’s reasoning
Gu Zheng เข้าใจถึงเหตุผลของจิตวิญญาณของอุปกรณ์
 If he wanted to receive benefits from it, it wouldn’t be so easy
ถ้าเขาต้องการได้รับประโยชน์จากมันก็จะไม่ง่ายดังนั้น
 Just the test for opening the Great Desolate Space left him half dead
เพียงแค่การทดสอบการเปิดช่องว่างที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ทำให้เขาเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง
 If he knew in advance that he would’ve received another test, he definitely wouldn’t have agreed to this additional reward
ถ้าเขารู้ล่วงหน้าว่าเขาจะได้รับการทดสอบอีกครั้งเขาก็คงจะไม่เห็นด้วยกับรางวัลเพิ่มเติมนี้
 He couldn’t reject the test, which basically didn’t give Gu Zheng any choice but to participate
เขาไม่สามารถปฏิเสธการทดสอบซึ่งโดยทั่วไปไม่ได้ให้ Gu Zheng ทางเลือกใด ๆ แต่จะเข้าร่วม
 It gave him a little bit of comfort that this time his life wasn’t on the line, however that punishment of suffering a hundred strokes from a whip? Would he have to whip himself? “Flogging is a punishment that has been used for a long time in the Great Desolate
มันทำให้เขารู้สึกสบายใจสักนิดเวลานี้ชีวิตของเขาไม่ได้อยู่บนเส้น แต่การลงโทษความทุกข์ทรมานจากแส้แสร้งเป็นร้อย? 
 I’ll give you a taste what it feels like to be whipped by an Immortal whip!” “No…way!” Gu Zheng suddenly screamed
ฉันจะให้คุณลิ้มรสความรู้สึกที่ได้รับการตีด้วยแส้แสร้ง! "" ไม่ ... ทาง! "Gu Zheng ก็กรีดร้อง
 When the spirit device spoke of sampling he had a bad feeling, unfortunately it didn’t wait for him to say “don’t try”! He felt a burst of pain from his behind that felt like dozens of blades cutting into his behind at once
เมื่ออุปกรณ์วิญญาณพูดถึงการสุ่มตัวอย่างเขามีความรู้สึกไม่ดีโชคไม่ดีที่มันไม่ได้รอให้เขาพูดว่า "อย่าพยายาม"! 
 Gu Zheng bent over from the pain, with cold sweat exuding from his forehead
Gu Zheng ก้มลงมาจากความเจ็บปวดด้วยเหงื่อเย็นที่ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา
 “You bastard!” Gu Zheng couldn’t help but curse
"คุณไอ้!" Gu Zheng ไม่สามารถช่วยได้ แต่เป็นการสาปแช่ง
 It was an awful feeling and felt as if a knife was cutting into his flesh
มันรู้สึกแย่มาก ๆ และรู้สึกราวกับมีดตัดเข้าไปในเนื้อของเขา
 In fact, it felt like more than one knife, but more like dozens of knives
ในความเป็นจริงมันมีความรู้สึกเหมือนมีดมากกว่าหนึ่งเล่ม แต่เหมือนมีดหลายสิบ
 Think about it, from just one hit it felt like dozens of knives cutting him
คิดถึงแค่เพียงหนึ่งครั้งก็รู้สึกเหมือนมีดหลายสิบใบที่ตัดเขา
 Not to mention that the punishment included one hundred of these strikes
ไม่พูดถึงว่าการลงโทษรวมหนึ่งร้อยของการนัดหยุดงานเหล่านี้
 He couldn’t imagine what he would be like if he was whipped one hundred times
เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะเป็นแบบไหนถ้าเขาถูกตีหนึ่งร้อยครั้ง
 Gu Zheng once again felt that if he was whipped a hundred times, he might as well just have died
Gu Zheng รู้สึกอีกครั้งว่าถ้าเขาถูกวิปปิ้งเป็นร้อย ๆ ครั้งเขาก็อาจตายได้เช่นกัน
 No matter how Gu Zheng cursed, the spirit device didn’t respond
ไม่ว่า Gu Zheng จะถูกสาปแช่งอุปกรณ์วิญญาณยังไม่ตอบสนอง
 He could only return to his bedroom, and lie down on his stomach to rest
เขาสามารถกลับไปที่ห้องนอนของเขาและนอนลงบนท้องของเขาเพื่อพักผ่อน
 He still felt the burning pain and didn’t dare to lie face up or sit down
เขายังคงรู้สึกเจ็บปวดและไม่กล้านอนหงายหน้าหรือนั่งลง
 While lying on his stomach, Gu Zheng began to consider this time’s test
ขณะที่นอนอยู่บนท้องของเขา Gu Zheng เริ่มพิจารณาการทดสอบในครั้งนี้
 Fifteen days was not a lot of time
สิบห้าวันไม่ได้เป็นจำนวนมาก
 However, Gu Zheng can accept it
อย่างไรก็ตาม Gu Zheng สามารถยอมรับได้
 He didn’t like remaining in one place for too long, nor did he like to stay with one job for too long
เขาไม่ชอบอยู่ในที่แห่งนี้เป็นเวลานานเกินไปและไม่ชอบอยู่ด้วยกันนานเกินไป
 Otherwise, he wouldn’t have chosen to work as a food critic
มิฉะนั้นเขาจะไม่เลือกทำงานเป็นนักวิจารณ์อาหาร
 Although his cooking skill was less than his father’s, with his father’s influence, being a general chef at a hotel was no problem
แม้ว่าทักษะการปรุงอาหารของเขาจะน้อยกว่าพ่อของเขา แต่อิทธิพลของบิดาของเขาคือการเป็นเชฟทั่วไปที่โรงแรมก็ไม่มีปัญหา
 A chef’s income was much higher then one of a gourmet food critic
รายได้ของเชฟสูงกว่าหนึ่งในนักวิจารณ์อาหารรสเลิศ
 However since the job of a chef was too restricting, while a gourmet food critic had more freedom, he chose to be a food critic in the end
อย่างไรก็ตามเนื่องจากงานของพ่อครัวถูก จำกัด มากเกินไปขณะที่นักวิจารณ์ด้านอาหารรสเลิศมีอิสรภาพมากขึ้นเขาเลือกที่จะเป็นนักวิจารณ์อาหารในตอนท้าย
 Fifteen days was an acceptable amount of time, however, how would he find a place in that amount of time
สิบห้าวันเป็นจำนวนที่ยอมรับได้ของเวลา แต่อย่างไรเขาจะหาสถานที่ในจำนวนเวลาที่
 Was it even possible to sustain a stand on the main street? Just directly selling omelettes? He wasn’t scared that other people wouldn’t buy it
คงเป็นไปได้ไหมที่จะยืนบนถนนสายหลัก? 
 In fact, perhaps even the city management uncle’s would quickly become his most faithful clients, and chase after him daily
ในความเป็นจริงบางทีแม้แต่ลุงของเมืองก็จะกลายเป็นลูกค้าที่สัตย์ซื่อที่สุดของเขาและไล่ติดตามเขาทุกวัน
 He couldn’t sell it on the main street
เขาไม่สามารถขายมันได้บนถนนสายหลัก
 What about opening a shop? That was even more impossible
สิ่งที่เกี่ยวกับการเปิดร้านค้า? 
 What kind of shop would only sell fried eggs
ร้านไหนที่ขายไข่ดาวเท่านั้น
 Besides, Gu Zheng had no idea how to open a show, and he didn’t like to be restricted
นอกจากนี้ Gu Zheng ยังไม่มีความคิดที่จะเปิดการแสดงและเขาไม่ชอบถูก จำกัด
 Furthermore, he didn’t have any funds to open a shop
นอกจากนี้เขายังไม่มีเงินทุนในการเปิดร้าน
 The moment he thought about money, Gu Zheng’s eyelids once again twitched
ช่วงเวลาที่เขาคิดถึงเรื่องเงินตาของ Gu Zheng ขดอีกครั้ง
 In order to complete the test from earlier, he had been forced to spend a lot of money
เพื่อให้การทดสอบเสร็จสมบูรณ์ก่อนหน้านี้เขาถูกบังคับให้ใช้เงินเป็นจำนวนมาก
 With the price of the honey, sorghum rice, and wild ginseng he hadn’t used up too much, however with everything else combined, he had spent somewhere around 5,000 RMB
ด้วยราคาของน้ำผึ้งข้าวข้าวฟ่างและโสมป่าที่เขาไม่ได้ใช้มากเกินไป แต่ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างอื่นเขาใช้เวลาประมาณ 5,000 RMB
 Luckily, he still had a case of water, as well as decent amount of sesame oil remaining
โชคดีที่เขายังมีน้ำและน้ำมันงาเหลืออยู่พอสมควร
 Even so, the cost for making that mean should be around 5,000 RMB
อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายสำหรับการทำเฉลี่ยนั้นควรอยู่ที่ประมาณ 5,000 RMB
 Gu Zheng’s monthly income was only 5,000 – 6,000 RMB, so this was far from a small sum of money
รายได้ต่อเดือนของ Gu Zheng อยู่ที่ 5,000 - 6,000 หยวนต่อเดือนดังนั้นจึงอยู่ห่างจากเงินจำนวนเล็กน้อย
 For creating the fried eggs, he didn’t know how much money he would have to spend
สำหรับการสร้างไข่ทอดเขาไม่ทราบว่าเขาจะต้องใช้เงินเท่าไร
 The ingredients were limited to second-class
ส่วนผสมถูก จำกัด ให้เป็นชั้นสอง
 Essentially, he couldn’t use any ingredients below second-class quality
โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่สามารถใช้ส่วนผสมใด ๆ ที่มีคุณภาพต่ำกว่าได้
 With his water, the thought of having to use his 18 dollar imported mineral water to clean plates, Gu Zheng really couldn’t help but feel vexed
ด้วยน้ำของเขาคิดว่าต้องใช้น้ำแร่ที่นำเข้า 18 เหรียญเพื่อทำความสะอาดจาน Gu Zheng จริงๆไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกวิตก
 He had water, he also had oil
เขามีน้ำเขาก็มีน้ำมัน
 The sesame oil was perfect for fried eggs, but where would he find eggs? Not mentioning other eggs, just using the most common eggs, they had to reach the God of Gluttony’s requirements
น้ำมันงาเหมาะสำหรับไข่ดาว แต่เขาหาไข่ที่ไหน? 
 These eggs must be from a chicken that wasn’t  agriculturally farmed or impacted by any form of pollution
ไข่เหล่านี้ต้องมาจากไก่ที่ไม่ได้ทำการเกษตรหรือได้รับผลกระทบจากมลภาวะใด ๆ
 For these types of eggs, not talking about the price, even finding them would be difficult
สำหรับไข่ประเภทนี้ไม่ได้พูดถึงราคาแม้แต่การหาพวกเขาก็เป็นเรื่องยาก
 That’s how stringent the God of Gluttony’s standard was
นั่นคือวิธีการที่เข้มงวดของพระเจ้าแห่งความตะกละของมาตรฐานคือ
 He feared that if the hen even ate a small bit of feed, it would directly affect the egg’s quality
เขากลัวว่าถ้าไก่กินอาหารเล็กน้อยก็จะส่งผลต่อคุณภาพของไข่โดยตรง
 Gu Zheng could remember that silkie, first of all it had grown up on the mountain
Gu Zheng จำได้ว่าเน็คกี้แรกขึ้นมาบนภูเขา
 Second, it had eaten some second-class ingredients, in the end it only reached second class
ประการที่สองมันได้กินส่วนผสมชั้นสองแล้วในตอนท้ายก็ถึงระดับที่สองเท่านั้น
 After thinking to this point, Gu Zheng once again cursed the spirit device
หลังจากคิดถึงจุดนี้ Gu Zheng อีกครั้งได้แช่งอุปกรณ์วิญญาณ
 Unfortunately, he couldn’t touch the spirit device, he felt like beating it up
โชคไม่ดีที่เขาไม่สามารถสัมผัสอุปกรณ์วิญญาณได้เขารู้สึกเหมือนกำลังเต้นขึ้น
 If only he could interact with the device
ถ้าเพียง แต่เขาสามารถโต้ตอบกับอุปกรณ์ได้
 After cursing for half an hour, he felt that his behind no longer hurt as badly
หลังจากแช่งเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงเขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ทำร้ายอีกต่อไป
 Gu Zheng struggled to get up, and cursed ruthlessly
Gu Zheng พยายามดิ้นลุกขึ้นและสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยม
 However, he couldn’t ignore this test
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถละเลยการทดสอบนี้ได้
 The spirit device had allowed him to taste what the punishment, something called flogging
อุปกรณ์วิญญาณช่วยให้เขาลิ้มรสการลงโทษสิ่งที่เรียกว่าการลุกโชติช่วง
 He definitely didn’t want to experience such a thing for a second time
แน่นอนเขาไม่ต้องการที่จะได้สัมผัสกับสิ่งนั้นเป็นครั้งที่สอง
 Gu Zheng took out his phone and began to call: “Wang Zong, this is Gu Zheng
Gu Zheng ดึงโทรศัพท์ออกและเริ่มเรียกว่า "วังซุงนี่คือ Gu Zheng"
 Right, right, it’s me who wrote that article for you
ใช่ฉันเป็นผู้เขียนบทความนั้นให้คุณ
 I wanted to ask you something, hey…” The person he called was a manager of an agricultural villa
ฉันอยากจะขอให้คุณบางสิ่งบางอย่างเฮ้ย ... "คนที่เขาเรียกว่าเป็นผู้จัดการของวิลล่าทางการเกษตร
 That villa’s owner had primitive agricultural
เจ้าของบ้านพักดังกล่าวมีการเกษตรแบบดั้งเดิม
 It was completely green, with no pollution
มันเป็นสีเขียวอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีมลภาวะ
 The food was all planted and cultivated by themselves, there was once a time where they invited Gu Zheng to write an article about them, they even offered Gu Zheng additional payment
อาหารถูกปลูกเองและปลูกเองมีบางครั้งที่พวกเขาเชิญ Gu Zheng เพื่อเขียนบทความเกี่ยวกับพวกเขาพวกเขาได้เสนอการชำระเงินเพิ่มเติม Gu Zheng
 (T/N: *cough* that sounds kinda like bribery >
(T / N: * ไอ * ฟังดูคล้ายกับการให้สินบน)
>) Gu Zheng didn’t want the bribe, but he still did wholeheartedly write about their ingredients
>) Gu Zheng ไม่ต้องการสินบน แต่เขาก็ยังเขียนเรื่องส่วนผสมของพวกเขาอย่างจริงใจ
 The ingredients were decent, however the cooking skills were so-so
ส่วนผสมได้ดี แต่ทักษะการทำอาหารเป็นแบบนี้
 He evaluated according to what the people’s opinions would be
เขาประเมินตามความเห็นของประชาชน
 This kind of assessment towards the agricultural villa was as if saying it might as well not exist
การประเมินแบบนี้ต่อวิลล่าเกษตรก็เหมือนกับการบอกว่าอาจไม่มีอยู่จริง
 Obviously, they didn’t have any good impressions towards Gu Zheng
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีการแสดงผลที่ดีกับ Gu Zheng
 “Boss, I’m Gu Zheng
"เจ้านายฉัน Gu Zheng
 That Gu Zheng? Last time’s articles…” During the second phone call, fifteen seconds didn’t pass before the other side had hung up
ว่า Gu Zheng? 
 This was chef of a large hotel and the large hotel’s had a relatively large channels to acquire stock
นี่คือพ่อครัวของโรงแรมขนาดใหญ่และโรงแรมขนาดใหญ่มีช่องทางที่ค่อนข้างใหญ่เพื่อซื้อหุ้น
 He had only wanted to casually ask, however, in the end, after the other party  learned of his identity, they directly hung up
เขาต้องการเพียงอย่างไม่เป็นทางการถาม แต่ในท้ายที่สุดหลังจากที่บุคคลอื่นได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวตนของเขาพวกเขาแขวนคอขึ้น
 Gu Zheng held some suspicions
Gu Zheng มีข้อสงสัยบางประการ
 He didn’t remember offending the boss, he also seemed to have written positively about them so why did he hang up? He knew that he had written decent comments about them, their food was also decent
เขาจำไม่ได้ว่าทำผิดเจ้านายเขายังดูเหมือนจะเขียนเชิงบวกเกี่ยวกับพวกเขาดังนั้นทำไมเขาถึงวางสาย? 
 However, he had added a single final sentence
อย่างไรก็ตามเขาได้เพิ่มประโยคสุดท้ายเพียงครั้งเดียว
 When they were talking about their dishes, he thought they were being too prideful
เมื่อพวกเขาพูดถึงอาหารของพวกเขาเขาคิดว่าพวกเขามีความภาคภูมิใจมากเกินไป
 As the saying goes, culturally, a first ranked officer was not lacking compared to second ranked officer
ในฐานะที่เป็นคำพูดไปวัฒนธรรมเป็นอันดับแรกเจ้าหน้าที่ไม่ขาดเมื่อเทียบกับเจ้าหน้าที่อันดับที่สอง
 One’s conduct as a chef should be equivalent as well
พฤติกรรมของพ่อครัวควรเป็นเช่นเดียวกัน
 However, due to that sentence, they hated him at the moment
อย่างไรก็ตามเนื่องจากประโยคนั้นพวกเขาเกลียดเขาในขณะนั้น
 They thought that he was too wordy
พวกเขาคิดว่าเขาเป็นคนเก่งเกินไป
 “Zhu Zong…” “Old Zhao…” “Captain Guo…” After calling several times, there was only one positive response
"จู้ Zong ... " "เก่า Zhao ... " "กัปตัน Guo ... " หลังจากโทรหลายครั้งมีเพียงหนึ่งคำตอบในเชิงบวก
 However, he didn’t know who he was, in fact, he asked if he was unemployed as whether or not he was looking for work
อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเขาถามว่าเขาตกงานหรือไม่ว่าเขากำลังหางานทำ
 “My popularity is so bad? this shouldn’t be possible!” Holding the phone, Gu Zheng was quite confused
"ความนิยมของฉันแย่มาก? 
 Typically he didn’t accept other’s bribes and only wrote his honest opinions
โดยปกติเขาไม่ยอมรับสินบนของคนอื่นและเขียนความคิดเห็นที่ซื่อสัตย์เท่านั้น
 Although he received less royalties, he held a clear conscience
แม้ว่าเขาจะได้รับค่าลิขสิทธิ์น้อยกว่า แต่เขาก็มีจิตสำนึกที่ชัดเจน
 However, he didn’t know that because of these additional comments didn’t make the businesses happy
อย่างไรก็ตามเขาไม่ทราบว่าเนื่องจากความคิดเห็นเพิ่มเติมเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ธุรกิจมีความสุข
 They had wanted to be praised, thus, he ended up offending quite a few people
พวกเขาต้องการที่จะได้รับการยกย่องดังนั้นเขาจึงจบลงด้วยการรุกรานของคนจำนวนมาก
 However with both magazines and online sites, the food reviews can’t be blindly positive
อย่างไรก็ตามทั้งนิตยสารและเว็บไซต์ออนไลน์ความคิดเห็นเกี่ยวกับอาหารไม่สามารถเป็นบวกได้
 There were always differences
มีความแตกต่างอยู่เสมอ
 Gu Zheng’s controversy is precisely this kind of subtle difference
ข้อโต้แย้งของ Gu Zheng คือความแตกต่างที่ลึกซึ้งนี้
 He was quite law abiding, people also wouldn’t think that he had been bought out,so Gu Zheng’s manuscript would be published from time to time
เขาค่อนข้างปฏิบัติตามกฎหมายผู้คนก็ไม่คิดว่าเขาถูกซื้อออกมาดังนั้นต้นฉบับของ Gu Zheng จะตีพิมพ์เป็นครั้งคราว
 “Lala, I’m a spinach, veggie, veggie, veggie, veggie…” Gu Zheng’s phone suddenly sounded
"ลาลาฉันเป็นผักขม, ผัก, ผัก, ผัก, ผัก ... " โทรศัพท์ Gu Zheng ก็เป่า
 He had used this ringtone for several years
เขาเคยใช้ริงโทนนี้เป็นเวลาหลายปีแล้ว
 Wang Tao had told Gu Zheng before that he ate only good food, even his cellphone ringtone had food
วังเต้าเคยบอก Gu Zheng ก่อนว่าเขากินอาหารที่อร่อยเพียงอย่างเดียวแม้ริงโทนของโทรศัพท์มือถือของเขาก็มีอาหาร
 He quickly picked up the food, however Gu Zheng’s face immediately revealed disappointment
เขารีบหยิบอาหารขึ้นมา แต่ใบหน้า Gu Zheng ก็แสดงความผิดหวังทันที
 He had that that the people he had called before had replied to him
เขารู้ว่าคนที่เขาเรียกมาก่อนได้ตอบเขา
 However, he hadn’t thought that it would be his old classmate, Hu Yue Yue’s phone
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขาโทรศัพท์ของ Hu Yue Yue
 “Gifted Gu, have you been busy recently?” Hu Yue Yue was a classmate from University, she was a masculine woman
"Gifted Gu คุณยุ่งอยู่แล้วเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือไม่?" Hu Yue Yue เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนจากมหาวิทยาลัยเธอเป็นผู้หญิงที่เป็นผู้ชาย
 She was always somewhat crazy
เธอค่อนข้างบ้ามาก
 After graduating from university, Gu Zheng rarely contacted his fellow students
หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย Gu Zheng เคยติดต่อกับเพื่อนนักเรียนของเขา
 He was a little introverted, and didn’t like to take the initiative to contact others
เขาเป็นคนเก็บตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ และไม่ชอบที่จะริเริ่มติดต่อผู้อื่น
 Only Hu Yue Yue would call him for nothing
เฉพาะหู Yue Yue จะโทรหาเขาเพื่ออะไร
 “Everything’s alright, what’s up?” Gu Zheng replied to the question
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีมีอะไรเกิดขึ้น?" Gu Zheng ตอบคำถามนี้
 “Gifted Gu the gourmet, what’s going on? You seem dispirited, is it difficult to work so hard in the middle of the afternoon?” Hu Yue Yue joked with a strange voice, then spoke: “I was looking for you to ask where we can eat something delicious
"พรสวรรค์ Gu อาหารรสเลิศสิ่งที่เกิดขึ้น? 
 Also, to inform you that our classmates are gathering the day after tomorrow
นอกจากนี้เพื่อแจ้งให้คุณทราบว่าเพื่อนร่วมชั้นของเรากำลังชุมนุมกันในวันพรุ่งนี้
 You promised me you’d come last time, so you have to come!” Hu Yue Yue was talking about the student meet up
คุณสัญญากับผมว่าคุณมาครั้งสุดท้ายแล้วคุณต้องมา! "Hu Yue Yue กำลังพูดถึงนักเรียนที่มาพบกัน
 After graduating, there were some other university students who had stayed within the city
หลังจากจบการศึกษามีนักศึกษามหาวิทยาลัยอื่น ๆ บางคนที่อยู่ในเมือง
 It was a small number, around twenty people
มันเป็นจำนวนน้อยประมาณยี่สิบคน
 Hu Yue Yue and the others often organized some kind of gathering
Hu Yue Yue และคนอื่น ๆ มักจะจัดให้มีการรวบรวมกัน
 Each time, they would ask Gu Zheng which hotel was good to eat at, and then meet up there
ทุกครั้งที่พวกเขาจะถาม Gu Zheng ว่าโรงแรมไหนที่กินอาหารอร่อยแล้วพบกันที่นั่น
 Gu Zheng had participated a couple of times before, however, he had gradually lost interest
Gu Zheng เคยร่วมงานมาสองสามครั้ง แต่เขาก็ค่อยๆสูญเสียความสนใจ
 Last time, Hu Yue Yue had invited him and he didn’t go
เมื่อครั้งที่ผ่านมา Hu Yue Yue ได้เชิญเขาและเขาไม่ได้ไป
 But, in order to not get entangled with Hu Yue Yue, he promised to attend the next meeting
แต่เพื่อที่จะไม่ได้พัวพันกับหู Yue Yue เขาสัญญาว่าจะเข้าร่วมการประชุมครั้งต่อไป
 It seems he couldn’t dodge it this time
ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาไม่สามารถหลบมันได้
 “Qichuan Road’s Full Moon House should be alright, that place’s honey chicken is decent!” Gu Zheng thought for a moment, then made a sound of agreement
"ดวงจันทร์ฟูลมูนถนน Qichuan Road น่าจะไม่เป็นไรไก่ไก่ที่อร่อยของสถานที่นั้นดี" Gu Zheng คิดสักครู่หนึ่งแล้วทำเสียงตกลงกัน
 He had not eaten enough of the honey chicken earlier
เขาไม่เคยกินไก่น้ำผึ้งมาก่อนมากนัก
 Although he knew someone else’s wouldn’t be nearly delicious, after she mentioned eating, he immediately remembered honey chicken
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าคนอื่นจะไม่อร่อย แต่หลังจากที่เธอพูดถึงการกินเขาก็จำได้ทันทีว่ามีไก่น้ำผึ้ง
 Thus, he recommended a restaurant whose special dish was honey chicken
ดังนั้นเขาแนะนำร้านอาหารที่มีจานพิเศษคือไก่น้ำผึ้ง
 “Alright, Full Moon House
"เอาล่ะบ้านฟูลมูน
 I’ll see you the day after tomorrow at six o’clock, you better show!” Hu Yue Yue quickly hung up the phone
ฉันจะพบคุณในวันพรุ่งนี้ตอนหกโมงเย็นคุณจะแสดงให้ดียิ่งขึ้น! "หู Yue Yue รีบโทรศัพท์ขึ้นมา
 This phone call had reduced Gu Zheng’s bad mood somewhat
โทรศัพท์นี้ลดอารมณ์ที่ไม่ดีของ Gu Zheng ลงบ้าง
 If he wanted it done well, he would just do it himself
ถ้าเขาต้องการให้ทำอย่างดีเขาก็จะทำมันเอง
 So what if others didn’t want to help him, he would just search for it himself
ดังนั้นถ้าคนอื่นไม่อยากช่วยเขาเขาก็จะค้นหาตัวเอง