Chapter 4 GrandS Chapter 4 Chapter 3 1991 a late night #2 TL: Xceed02/ ED: Raigeh     “…And that’s what happened
บทที่ 4 แกรนด์บทที่ 4 บทที่ 3 1991 ตอนดึกที่ 2 TL: Xceed02 / ED: Raigeh "... แล้วก็เกิดอะไรขึ้น
” Young Suk explained in a very heavy and adult like manner
"Young Suk อธิบายในลักษณะที่หนักและผู้ใหญ่เช่นเดียวกับ
 While he was still confused by his current situation, he didn’t want to bury the truth in his chest
ขณะที่เขายังคงสับสนกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขาเขาไม่อยากฝังความจริงไว้ที่อกของเขา
 Rather, he wanted to tell his parents so that he could organize the series of phenomena that happened to him
แต่เขาต้องการบอกพ่อแม่ของเขาเพื่อให้เขาสามารถจัดระเบียบชุดของปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา
 He thought that doing this was the only way
เขาคิดว่าการทำเช่นนี้เป็นวิธีเดียวเท่านั้น
 “What!?” His parents were shocked
"อะไรกัน?" พ่อแม่ของเขาตกใจ
‘What is he saying……’Thirty-two? Disabled? Wheelchair tennis? National team coach?It was a series of impossible stories
'เขาพูดอะไร ...... ' สามสิบสอง? 
 However, it was hard to call all of the stories products of imagination
อย่างไรก็ตามมันยากที่จะเรียกเรื่องราวทั้งหมดของผลิตภัณฑ์จินตนาการ
 It was even more absurd to say that a seven-year-old kid was able to think of all of this in his head
มันยิ่งไร้เหตุผลมากที่จะบอกได้ว่าเด็กวัย 7 ขวบสามารถคิดถึงเรื่องนี้ได้ทั้งหมดในหัวของเขา
 “Prosecutor Han Min JI and attorney Yi Hyun Wu
"อัยการฮันมินจิและอัยการ Yi Hyun Wu
 You two passed the lawyer graduation exam in the same year, while you were a campus couple at your college, and got married as soon as you finished training
คุณสองคนผ่านการสอบวัดระดับความสำเร็จของทนายความในปีเดียวกันขณะที่คุณเป็นคู่ของมหาวิทยาลัยที่วิทยาลัยของคุณและแต่งงานกันเมื่อจบการฝึก
” The unexpected story caught Young Suk’s parents off guard
"เรื่องที่ไม่คาดฝันจับพ่อแม่ของ Young Suk ออกจากยาม
 “We aren’t lawyers yet, but… campus couple? Where did you hear a word like that?” Young Suk let out a bitter laugh
"เรายังไม่ได้เป็นทนายความ แต่ ... คู่ของมหาวิทยาลัย? 
How wouldn’t he know? Because of him, their bright future was dragged through the mud
เขาจะรู้ได้อย่างไร? 
 ” Especially mo…ther… no
"โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉัน ... มี ... ไม่มี
 Mom, because of me, you quit your job as a prosecutor so that you could take care of me for the rest of my life…… How could I forget that……?” Young Suk’s tears dropped on the table
แม่เพราะฉันคุณเลิกงานของคุณเป็นพนักงานอัยการเพื่อที่คุณจะได้ดูแลฉันตลอดชีวิตที่เหลือ ... ฉันจะลืมได้ยังไง? "น้ำตา Young Suk หล่นลงบนโต๊ะ
Even Young Suk’s mother, who was hurriedly grabbing tissues to wipe his tears, started to tear up
แม้แต่แม่ของ Young Suk ที่รีบคว้าเนื้อเยื่อเพื่อเช็ดน้ำตาก็เริ่มฉีกขาด
 Right now, it wasn’t important whether Young Suk’s story was true or not
ตอนนี้เรื่องสำคัญของ Young Suk ไม่ได้เป็นความจริงหรือไม่
 Her baby, that still hasn’t even lost it’s baby fat, was making such a hurt face while crying, and that pierced her heart deeply
ลูกน้อยของเธอที่ยังไม่ได้สูญเสียแม้แต่ทารกไขมันของเธอได้ทำเช่นใบหน้าเจ็บในขณะที่ร้องไห้และที่เจาะหัวใจของเธอลึก
 Suddenly, she opened her eyes and asked Young Suk
ทันใดนั้นเธอเปิดตาและถาม Young Suk
 “Why? Why was your leg hurt? Who killed you?” Hatred burned in her eyes as she asked those questions
"ทำไม? 
 ” I remember it was a traffic accident
"ฉันจำได้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์
 What caused the accident to happen, was something you never told me
สิ่งที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุเกิดขึ้นคือสิ่งที่คุณไม่เคยบอกฉัน
 The person who killed me… I don’t know
คนที่ฆ่าฉัน ... ฉันไม่รู้
” Young Suk’s parents couldn’t utter any response to his answer
พ่อแม่ของ Young Suk ไม่สามารถตอบสนองต่อคำตอบของเขาได้
 Full of confusion, neither Young Suk or his parents could say anything
เต็มไปด้วยความสับสน Young Suk หรือพ่อแม่ของเขาไม่สามารถพูดอะไรได้
 After being lost in thought for 5 minutes
หลังจากหายไปในความคิดเป็นเวลา 5 นาที
 Young Suk’s father opened his mouth
พ่อของ Young Suk เปิดปาก
 “… Let’s talk more after we eat
"... พูดคุยกันมากขึ้นหลังจากที่เรากิน
 Whatever happened before, right now you’re still a kid who’s barely seven
สิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อนตอนนี้คุณยังเป็นเด็กที่เพิ่งจะอายุเจ็ดขวบ
 Since you finished a competition lets eat
เมื่อคุณเสร็จสิ้นการแข่งขันแล้วจะกินได้
” His dad said quietly
พ่อของเขาพูดอย่างเงียบ ๆ
Young Suk quietly took his spoon and contemplated
Young Suk ค่อยๆหยิบช้อนขึ้นและครุ่นคิด
 His dad was right
พ่อของเขาถูกต้อง
It was a really small competition but it was still a competition
เป็นการแข่งขันที่มีขนาดเล็ก แต่ก็ยังเป็นคู่แข่งอยู่
 Just from that, his body felt like jelly, but he cried, walked, and even explained… Young Suk started to fall asleep whether he wanted to or not
เพียงแค่นั้นร่างกายของเขารู้สึกเหมือนวุ้น แต่เขาร้องไห้เดินและอธิบายได้ว่า ... Young Suk เริ่มหลับไปไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่
Young Suk’s mom grabbed a hot towel and started to caringly wipe Young Suk’s body which he failed to wash
แม่ของ Young Suk คว้าผ้าเช็ดตัวร้อนๆและเริ่มเอาแต่ใจตัว Young Suk ที่เขาล้มเหลวในการล้าง
 He was her precious son
เขาเป็นลูกชายที่มีค่าของเธอ
In her eyes, his small hands and feet were adorable
ในสายตาเธอมือและเท้าเล็ก ๆ ของเขาก็น่ารัก
His chubby and red cheeks were loveable
แก้มสีน้ำตาลอ้วนและแดงน่ารัก
However, starting today, something changed
อย่างไรก็ตามในวันนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป
She was with her son, who was sleeping in front of her eyes as always, but today he was especially precious
เธออยู่กับลูกชายของเธอที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างหน้าดวงตาของเธอเช่นเคย แต่วันนี้เขาก็มีค่าเป็นพิเศษ
 Almost as if she had lost him once and got him back That night Han Min JI and Yi Hyun Wu talked until dawn
ราวกับว่าเธอได้สูญเสียเขาไปหนึ่งครั้งและพาเขากลับมาคืนนั้นฮานมินจิและอีฮยอนวูคุยกันจนกระทั่งรุ่งอรุณ
They debated about how they should react to Young Suk’s story
พวกเขาถกเถียงกันถึงวิธีการตอบสนองต่อเรื่องราวของ Young Suk
 * * * “Uggh……” Pain started to flood Young Suk’s body as soon as he woke up
* * * "Uggh ...... " ความเจ็บปวดเริ่มท่วมร่างของ Young Suk ทันทีที่ตื่นขึ้นมา
 He didn’t have any strength, and his head was aching
เขาไม่ได้มีความแข็งแรงและศีรษะของเขาก็น่าปวดหัว
 Young Suk forcefully moved his body and started to stretch it
Young Suk ขยับร่างกายของเขาและเริ่มยืดกล้ามเนื้อ
 It was a habit from the past life
มันเป็นนิสัยจากชีวิตที่ผ่านมา
 “Maybe it’s because I’m young, but stretching is really easy
"อาจจะเป็นเพราะฉันยังเด็กอยู่ แต่การยืดตัวทำได้ง่ายมาก
” His muscles stretched without even a hint of complaint
"กล้ามเนื้อของเขายืดออกไปโดยไม่มีคำใบ้
 Young Suk readied his body as he decided to stretch out this lower body
Young Suk พร้อมร่างของเขาขณะที่เขาตัดสินใจที่จะยืดตัวล่างนี้
 “Wow……” The muscles were flexible to the point of giving him goosebumps
"ว้าว ...... " กล้ามเนื้อมีความยืดหยุ่นจนทำให้เกิดอาการหอบหืด
Since his bed was bigger than he was, he could do the splits and other stretches without any problem
ตั้งแต่เตียงของเขาใหญ่กว่าเขาเขาสามารถทำแยกและเหยียดอื่น ๆ โดยไม่มีปัญหาใด ๆ
 Just to be sure, he poked his leg
เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าเขา poked ขาของเขา
 His toes moved on command
นิ้วเท้าของเขาย้ายไปอยู่ในบังคับบัญชา
 After he found out that his body was normal, a feeling tiredness washed over him
หลังจากที่เขาพบว่าร่างกายของเขาเป็นปกติความรู้สึกเหนื่อยล้าล้างเขา
 [Inhale] Young Suk put his legs on the ground after taking a deep breath
[สูดดม] Young Suk ใส่ขาลงบนพื้นหลังหายใจเข้าลึก ๆ
 Everything was fine until now
ทุกอย่างเรียบร้อยดีจนถึงตอนนี้
 Now he only needed to stand
ตอนนี้เขาต้องการยืนเท่านั้น
 [Tremble] The leg that was moving perfectly fine on the bed started to suddenly tremble like a leaf in the wind
[Tremble] ขาที่เคลื่อนไหวได้ดีบนเตียงเริ่มสั่นไหวอย่างใบไม้ในสายลม
 One step at a time
หนึ่งขั้นในเวลา
 He was moving smoother than yesterday so his aim was to get to the living room
เขาเคลื่อนไหวได้นุ่มนวลกว่าเมื่อวานนี้ดังนั้นจุดมุ่งหมายของเขาก็คือไปที่ห้องนั่งเล่น
As soon as he came out of the room he saw his mother busily moving around
ทันทีที่เขาออกมาจากห้องเขาเห็นแม่ยุ่งอยู่กับการเดิน
 There were crutches of all sizes laying all around the room, there was even a babywalker there
มีไม้ค้ำยันทุกขนาดวางอยู่รอบ ๆ ห้องมีแม้กระทั่ง babywalker มี
Young Suk’s mom who had noticed him standing there started to open her mouth vigorously
แม่ของ Young Suk ที่สังเกตเห็นเขายืนอยู่ที่นั่นเริ่มเปิดปากของเธออย่างแรง
 ” Dearest son
"ลูกชายที่รักที่สุด
 To help you with your body, your dear mom readied some things to help
เพื่อช่วยให้คุณกับร่างกายของคุณแม่ที่รักของคุณพร้อมที่จะช่วย
” This time the joke wasn’t funny
"คราวนี้เรื่องตลกไม่ใช่เรื่องตลก
Young Suk softly took a breath and answer
Young Suk ค่อยๆหายใจและตอบ
 “Thank you, mom
"ขอบคุณแม่
”“You know my friend Young Ae? Maybe not?” How could I not know?She was the aunty that was also our family doctor, even after the fact I couldn’t move my lower body
"" คุณรู้จักเพื่อนของฉัน Young Ae? 
She was also one of the three people that ran out to the court when he suddenly collapsed
เธอยังเป็นหนึ่งในสามคนที่วิ่งออกไปที่ศาลเมื่อเขาทรุดตัวลงอย่างกระทันหัน
 ” I know her
" ฉันรู้จักเธอ
 By any chance mom, did you……” Just in case, I was curious if she talked to her friend about my story from yesterday, but I decided to quickly push away my curiosity
แม่มีโอกาสได้ไหม ...... "ในกรณีที่ฉันอยากรู้ว่าเธอพูดคุยกับเพื่อนของเธอเกี่ยวกับเรื่องราวของฉันตั้งแต่เมื่อวาน แต่ฉันตัดสินใจที่จะรีบเร่งความอยากรู้อยากเห็นของฉัน
 Young Suk’s parents possessed talent he would never have, no matter how many times he reincarnates
พ่อแม่ของ Young Suk มีพรสวรรค์ที่เขาไม่เคยมีไม่ว่ากี่ครั้งที่เขากลับกลาย
 The way they think is above the norm
วิธีที่พวกเขาคิดว่าอยู่เหนือบรรทัดฐาน
 In all honesty, the way they think is probably way above even my level
ในความซื่อสัตย์สุจริตทุกวิธีที่พวกเขาคิดว่าน่าจะสูงกว่าระดับของฉัน
 ” I know her
" ฉันรู้จักเธอ
”” Really? Anyway, I consulted with her and she got her assistants to bring all this here
"" จริงเหรอ? 
 Also, she said that she’ll come to see you herself
นอกจากนี้เธอบอกว่าเธอจะมาพบคุณเอง
 She made more of a commotion than me
เธอทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายมากกว่าฉัน
” After that, she went back to her relaxed and chatty self
"หลังจากนั้นเธอก็กลับไปที่ตัวเองผ่อนคลายและพูดคุยของเธอ
 Young Suk could only thank her for her attention
Young Suk จะขอบคุณเธอสำหรับความสนใจของเธอเท่านั้น
 * * * ” There are no problems with your muscles and ligaments
* * * "ไม่มีปัญหากับกล้ามเนื้อและเอ็นของคุณ
” A beautiful lady with a refreshing personality said after massaging Young Suk’s leg
"สุภาพสตรีสวย ๆ ที่มีบุคลิกสดชื่นกล่าวว่าหลังจากนวดขาของ Young Suk
 Mom’s friend Young Ae came, as promised, to diagnose Young Suk
เพื่อนของ Mom, Young Ae มาตามสัญญาว่าจะวินิจฉัย Young Suk
 She ignored mom’s welcome and went straight to the house to look for Young Suk
เธอไม่สนใจการต้อนรับของแม่และเดินตรงไปที่บ้านเพื่อหา Young Suk
Young Suk felt better after seeing her thoroughly checking his leg
Young Suk รู้สึกดีขึ้นหลังจากได้เห็นเธอตรวจสอบที่ขาของเขา
 It was weird seeing his parents as young people, but seeing an acquaintance while she was young was shocking
การได้เห็นพ่อแม่ของเขาในฐานะคนหนุ่มสาวเป็นเรื่องแปลก แต่การได้เห็นคนรู้จักในขณะที่ยังเยาว์วัยก็ตกใจมาก
 ” Why is it hard to walk?” Young Ae asked as she sighed
"ทำไมมันยากที่จะเดิน?" Young Ae ถามขณะที่เธอถอนหายใจ
She quickly concentrated to find out the cause
เธอรีบมุ่งไปหาสาเหตุ
 Her eyes looked like they would light up
ดวงตาของเธอดูเหมือนจะสว่างขึ้น
 It was so like her
มันเหมือนกับเธอ
 Later, even though she was a woman, she used her brilliant mind to get a job as a cardiothoracic surgery professor
ต่อมาแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่เธอก็ใช้ความคิดอันยอดเยี่ยมของเธอเพื่อหางานทำศัลยกรรมทรวงอก
Unfortunately, since Young Suk’s condition wasn’t an illness, there was nothing to find
น่าเสียดายเนื่องจากสภาพของ Young Suk ไม่ใช่อาการเจ็บป่วยจึงไม่มีอะไรที่จะหาได้
 As he rose up, Choi Young Ae opened her mouth
ขณะที่เขาลุกขึ้นชอยยองเอเปิดปากของเธอขึ้น
 ” For now keep working on walking
"ตอนนี้ให้เดินเล่น
 Also, Min JI, call me every day and come to the hospital this Saturday
นอกจากนี้ Min JI โทรหาฉันทุกวันและมาที่โรงพยาบาลในวันเสาร์นี้
 While there doesn’t seem to be any problem, I still need to do more tests
แม้ว่าจะไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ก็ยังต้องทำแบบทดสอบเพิ่มเติม
” She was even more extreme than mom
"เธอยิ่งกว่าคุณแม่มากไปกว่านี้
 ” Since you’re here, you should stay and eat
"ตั้งแต่คุณอยู่ที่นี่คุณควรจะอยู่และกิน
” Mom tried to keep her here, but she said that she was busy and quickly left
"แม่พยายามจะรักษาเธอไว้ที่นี่ แต่เธอบอกว่าเธอกำลังยุ่งอยู่และรีบไป
So the hurricane like visit passed by and the son and mother pair was left
ดังนั้นพายุเฮอร์ริเคนเช่นการเยี่ยมชมผ่านไปและลูกชายและแม่คู่ถูกทิ้งไว้
Young Suk opened his mouth like he suddenly thought of something
Young Suk เปิดปากเหมือนที่คิดอย่างนั้น
 ” What year is it now?”” Ha even though you heard it yesterday…what are you saying? Either way its February 25, 1991
"ปีนี้เป็นปีอะไร?" "ฮาแม้ว่าคุณจะได้ยินเมื่อวานนี้ ... คุณพูดอะไร? 
” Young Suk was in shock…1991……No wonder the clothes and the future were children like
"Young Suk ตกใจ ... 1991 ...... ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสื้อผ้าและอนาคตเป็นอย่างไร
1991… Young Suk couldn’t remember it clearly since it was a memory from such a long time ago, but he was living here
ปีพ. ศ. 2534 ... Young Suk จำไม่ได้อย่างชัดเจนตั้งแต่เป็นช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่เขาอยู่ที่นี่
 ” Come to think of it, where’s dad?” ‘Were there pagers during this time period?’… while thinking of something insignificant like that I asked since I couldn’t see him
"ลองคิดดูสิพ่อของคุณอยู่ตรงไหน?" "ในช่วงเวลานี้มีวิทยุติดตามตัวอยู่หรือไม่?" ในขณะที่คิดถึงอะไรบางอย่างที่ไม่สำคัญเหมือนที่ฉันถามตั้งแต่ฉันไม่สามารถเห็นเขาได้
 ” At work
" ที่ทำงาน
”” Huh, what about you mom?”” Me? I used my vacation to look after you
"" หือคุณแม่เป็นยังไง? "" ฉัน? 
”” Can you do that?”” Why wouldn’t I be able to do that? I have a couple of days off, until your entrance ceremony
"" คุณสามารถทำเช่นนั้นได้หรือไม่ "" ทำไมฉันถึงไม่สามารถทำอย่างนั้นได้? 
” Young Suk was flabbergasted
Young Suk รู้สึกลำบากใจ
She might have a top class job but she was still at the bottom in her workplace
เธออาจจะมีงานระดับชั้นนำ แต่เธอก็ยังอยู่ที่ด้านล่างในที่ทำงานของเธอ
 Can she just use vacation time as she pleases? “…… When’s the entrance ceremony?”” It’s next Monday dear son
เธอสามารถใช้เวลาว่างในวันหยุดได้หรือไม่? 
 Now hurry and stand up so that we can eat
รีบลุกขึ้นยืนเพื่อที่เราจะได้กิน
” The bewildered Young Suk stood up and moved towards the dining table
"Young Suk งุนงงยืนขึ้นและเดินไปที่โต๊ะอาหาร