Chapter 5 Chapter 5: 1991 A Late Night #3 TL: emptycube / ED: Raigeh   “Haa… Haa…”   After eating, he kept walking around the living room
บทที่ 5 บทที่ 5: 1991 A Late Night # 3 TL: emptycube / ED: Raigeh "Haa ... Haa ... " หลังจากรับประทานอาหารเขาก็เดินไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่น
 He could feel that his body was gradually understanding the sensation of ‘walking’
เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังค่อยๆเข้าใจความรู้สึกของ 'เดิน'
 However, he had yet to feel a sense of unity in his body
อย่างไรก็ตามเขายังไม่รู้สึกถึงความสามัคคีในร่างกายของเขา
 Although it was possible to move his arm as soon as he thought about moving it, there seemed to be a ‘delay’ in the process of thinking about moving his leg and actually moving it
แม้ว่ามันจะเป็นไปได้ที่จะขยับแขนของเขาทันทีที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าจะมี "ความล่าช้า" ในกระบวนการคิดถึงการย้ายขาของเขาและย้ายมันไปจริง
 If there was no problem with his body, then he could assume that a mental factor was restraining his body
ถ้าไม่มีปัญหากับร่างกายของเขาแล้วเขาก็อาจสันนิษฐานได้ว่าปัจจัยทางจิตกำลังยับยั้งร่างกายของเขา
 What could he do, except keep walking? His mother held a towel in her hand and was busy wiping Young Suk’s sweat anxiously
เขาจะทำอะไรได้บ้างยกเว้นเดิน? 
   “Sorry
“ขอโทษ
 Now and in the past, I keep troubling you
เดี๋ยวนี้และในอดีตดิฉันให้หนักใจ
” “It’s okay
" "ไม่เป็นไร
 Don’t say things like that, since I’m not used to them
อย่าพูดแบบนี้เพราะฉันไม่คุ้นเคยกับมัน
”   Seeing his mother reply while feigning ignorance, Young Suk grinned
"เห็นแม่ตอบขณะที่แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ Young Suk ยิ้ม
 The training continued even after dinner
การฝึกอบรมยังคงหลังอาหารค่ำ
 His father, who must have gotten an earful when he said he was leaving work early, followed Young Suk around and took care of him since 6 p
พ่อของเขาต้องมีรายได้เมื่อเขาบอกว่าเขาออกจากงานเร็วตาม Young Suk ไปและดูแลเขาตั้งแต่ 6 p
m
ม.
 At 8 p
ที่ 8 p
m
ม.
, Young Suk quickly showered and collapsed on his bed, almost fainting
, Young Suk อาบน้ำได้อย่างรวดเร็วและทรุดตัวลงบนเตียงของเขาเกือบเป็นลม
   ***   “Hmm, as expected, there’s no problem
*** "อืมมมมคาดหวังว่าจะไม่มีปัญหา
”   When Saturday came around, Young Suk and his parents, who arrived at the hospital, showed expressions of relief when they heard Young Ae’s words
เมื่อวันเสาร์มาถึงหนุ่มซุคและพ่อแม่ของเขาที่มาถึงโรงพยาบาลแสดงความรู้สึกโล่งอกเมื่อได้ยินคำพูดของ Young Ae
 It felt like he had taken all the tests the hospital could offer
รู้สึกว่าเขาได้ทำการทดสอบทั้งหมดที่โรงพยาบาลเสนอ
 Young Ae persistently worried about Young Suk’s health and spent 4-5 hours conducting tests on him
Young Ae กังวลอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับสุขภาพของ Young Suk และใช้เวลาประมาณ 4-5 ชั่วโมงในการทำข้อสอบกับเขา
   “How’s walking?”   Young Ae asked as she looked at Young Suk
"เดินได้อย่างไร?" Young Ae ถามขณะที่มอง Young Suk
 Young Ae’s skin was had become dull and dry after spending the entire day treating outpatients as the hospital was inevitably crowded on Saturdays
ผิวของ Young Ae ได้กลายเป็นหมองคล้ำและแห้งแล้งหลังจากใช้เวลาตลอดทั้งวันเพื่อรักษาผู้ป่วยนอกเนื่องจากโรงพยาบาลก็ต้องแออัดในวันเสาร์
 Although Young Suk was exhausted as well, he smiled brightly at her as he replied,   “I can walk fine without much trouble
ถึงแม้ว่าหนุ่มซุ๊คก็เหนื่อยล้าแล้วก็ตามเขาก็ยิ้มให้เธออย่างสดใสเมื่อเขาตอบว่า "ฉันสามารถเดินได้ดีโดยไม่มีปัญหาอะไร
 If you ignore the sense of a delay, it’s fine
หากคุณไม่สนใจความรู้สึกล่าช้าก็ดี
” “…?”   Young Ae felt that Young Suk’s speech was strangely out of place
"" ... ? "Young Ae รู้สึกว่าสุนทรพจน์ของ Young Suk แปลกประหลาดออกไปจากที่อื่น
 It was the same for his expression
มันเหมือนกันสำหรับการแสดงออกของเขา
 It wasn’t the bright smile characteristic of a child’s
ไม่ใช่ลักษณะที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเด็ก
 As the amount of affection and attention she gave Young Suk was no less than Young Suk’s parents, she could easily discern the change in Young Suk
เมื่อความรักและความสนใจที่เธอให้กับ Young Suk ไม่น้อยกว่าพ่อแม่ของ Young Suk เธอสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของ Young Suk ได้อย่างง่ายดาย
 When she secretly glanced at Yi Hyun Woo and Han Min Ji, who were her friends since college, they tried their best to avoid her gaze
เมื่อเธอแอบมองไปที่ Yi Hyun Woo และ Han Min Ji ซึ่งเป็นเพื่อนของเธอตั้งแต่เรียนที่วิทยาลัยพวกเขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้เธอจ้องมอง
   ‘What’s going on…’   After deciding to interrogate them later, Young Ae met Young Suk’s gaze again and said,   “Really? Still, come once a week
'เกิดอะไรขึ้น ... ' หลังจากตัดสินใจที่จะซักถามพวกเขาในภายหลัง Young Ae ได้พบกับ Young Suk อีกครั้งและกล่าวว่า "จริงเหรอ? 
 You’re going to start going to school after your entrance ceremony so you just need to come when you end early
คุณจะเริ่มไปโรงเรียนหลังจากพิธีเข้ารับตำแหน่งของคุณดังนั้นคุณจำเป็นต้องมาเมื่อตอนจบ
 Since it’s close, you should be able to come alone
ตั้งแต่ใกล้คุณควรจะสามารถมาคนเดียวได้
”   Like his mother, she was an aunty who worried a lot, both in the past and now
"เหมือนแม่ของเขาเธอเป็นป้าที่ห่วงเป็นอย่างมากทั้งในอดีตและปัจจุบัน
   “Ah, right
"อ่า
 I have to give you a gift for entering school
ฉันต้องให้ของขวัญแก่คุณในการเข้าโรงเรียน
”   Fumbling, Young Ae took out a large box from under her desk and said,   “Open it
"เอ่อหยิบเอากล่องขนาดใหญ่มาจากใต้โต๊ะของเธอแล้วพูดว่า" เปิดเถอะ
”   Young Suk glanced at his parents before opening the box
"Young Suk เหลือบมองพ่อแม่ของเขาก่อนที่จะเปิดกล่อง
   “Oh my god…”   Young Suk was surprised at the various colored items
"โอ้พระเจ้าของฉัน ... " Young Suk รู้สึกประหลาดใจที่รายการสีต่างๆ
 There were two rackets from Wilson Co
มีสองไม้จาก Wilson Co
 and a pair of Nike tennis shoes inside
และคู่ของรองเท้าเทนนิส Nike ภายใน
 There was also a tennis bag to put them in
นอกจากนี้ยังมีถุงผ้าใบใส่ไว้ด้วย
 It was a gift set
มันเป็นชุดของขวัญ
   “Since I was still nervous about having you use adult gear, I bought you ones for juniors
"ตั้งแต่ผมยังกังวลเกี่ยวกับการที่คุณใช้อุปกรณ์สำหรับผู้ใหญ่ผมซื้อให้คุณสำหรับรุ่นจูเนียร์
 Since you’re going to grow quickly, I only bought one pair of shoes
ตั้งแต่คุณเติบโตได้อย่างรวดเร็วฉันซื้อรองเท้าคู่เดียวเท่านั้น
”   Young Ae, who began talking quickly in a nonchalant manner, cleared her throat, seemingly embarrassed
"Young Ae ที่เริ่มพูดได้อย่างรวดเร็วด้วยท่าทางไม่ไหวติงทำให้ลำคอของเธอดูอึดอัด
 She was embarrassed about being so nosy in front of his parents, who were her friends
เธอรู้สึกอายที่จะจมูกตัวเองต่อหน้าพ่อแม่ซึ่งเป็นเพื่อนของเธอ
   “Oh, wow
"โอ้ว้าว
 You bought such pretty ones~!” “Thanks
คุณซื้อของสวย ๆ ~! "" ขอบคุณ
”   Hyun Wu and Min Ji each said a word of thanks and Young Suk did so as well
"Hyun Wu และ Min Ji แต่ละคนกล่าวคำขอบคุณและ Young Suk ก็ทำเช่นกัน
   “Thank you
"ขอขอบคุณ
 I’ll use it well!!”   Young Suk couldn’t stop smiling even after he said his farewells and left the hospital
ฉันจะใช้มันได้ดี! "Young Suk ไม่สามารถยิ้มได้แม้กระทั่งหลังจากที่เค้าลาออกจากโรงพยาบาล
   “You’re that happy?”   When his mother asked, he replied in a gentle voice,   “Besides you and dad, she’s the one who cares about me the most
"คุณมีความสุข?" เมื่อแม่ถามเขาตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "นอกจากคุณและพ่อเธอเป็นคนที่ใส่ใจฉันมากที่สุด
” “Yeah
"" ใช่
 That girl strangely adored you since you were born
เด็กผู้หญิงคนนั้นแปลกประหลาดที่คุณรักตั้งแต่เกิดมา
”   Perhaps it was because he received an overflowing amount of love on his way back, hugging a bundle of presents, but he was happy
บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขาได้รับความรักมากมายในระหว่างทางกลับมากอดของขวัญมากมาย แต่เขามีความสุข
     ***   The day of the entrance ceremony arrived
*** วันที่เข้าพิธีถึง
 Before this day, Young Suk had constantly walked and walked
ก่อนหน้านี้ Young Suk เดินและเดินอย่างต่อเนื่อง
 That was all he could do
นั่นคือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้
 Also, the day the entrance ceremony quickly arrived
นอกจากนี้ในวันที่เข้าพิธีได้อย่างรวดเร็ว
   “Where’s Young Suk?”   Young Ae, who had made precious time to congratulate Young Suk, badgered Han Min Ji and Yi Hyun Wu
"Young Suk อยู่ที่ไหน?" Young Ae ที่มีช่วงเวลาอันมีค่าในการแสดงความยินดีกับ Young Suk ได้ข่มขู่ Han Min Ji และ Yi Hyun Wu
   “Haa, this girl
"Haa, เธอคนนี้
 People might think he’s your son
คนอาจคิดว่าเขาเป็นลูกของคุณ
 At this rate, won’t I have my son snatched from me right under my nose?”   Han Min Ji scolded
ในอัตรานี้ฉันจะไม่ได้ลูกชายคว้าฉันไว้ใต้จมูกของฉันได้หรือเปล่า? "ฮันมินซางกล่าว
 To these three, this was their greeting
ทั้งสามคนนี้เป็นคำทักทายของพวกเขา
 Unlike her words, Han Min Ji and Yi Hyun Wu, who knew why Young Ae looked out for Young Suk so much, had Young Ae sit between them
ซึ่งแตกต่างจากคำพูดของเธอ Han Min Ji และ Yi Hyun Wu ผู้ซึ่งรู้ว่าทำไม Young Ae จึงมองไปที่ Young Suk มาก Young Ae ก็นั่งอยู่ระหว่างพวกเขา
   ‘So long…!’   It was definitely long
'นานจัง ... !' มันยาวแน่นอน
 Perhaps the principal thought that these kids with baby fat on their cheeks, who had just entered primar- no, elementary school{1}, would understand his speech or perhaps it was for the crowd of parents in the stands, but his speech continued endlessly
อาจเป็นความคิดหลักที่เด็ก ๆ เหล่านี้มีไขมันเด็กบนแก้มซึ่งเพิ่งเข้าเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษา {1} จะเข้าใจคำพูดของเขาหรือบางทีอาจเป็นเพราะกลุ่มผู้ปกครองที่ยืน แต่คำพูดของเขายังคงสิ้นสุดลง
   Click, click
คลิกคลิก
   Due to the parents who would click their camera shutters as soon as they discovered their kids, Young Suk, felt like he was standing on the tennis court
เนื่องจากพ่อแม่ผู้ปกครองจะคลิกบานประตูหน้าต่างกล้องของพวกเขาทันทีที่พวกเขาพบว่าเด็กของพวกเขา Young Suk รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนสนามเทนนิส
   ‘People took a ton of pictures during the Paralympics too…’   The only differences were that they were currently using film cameras instead of digital cameras and the lousy domestic cars that lined up outside the school gate, which gave Young Suk an endless sense of realism
"คนถ่ายภาพในช่วงพาราลิมปิกเกินไป ... " ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือพวกเขาใช้กล้องถ่ายรูปแทนกล้องดิจิทัลและรถในประเทศที่ไม่ดีที่เรียงรายอยู่นอกประตูโรงเรียนซึ่งทำให้ Young Suk มีความสมจริงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
   “… I wish you all the best of luck
"... ฉันหวังว่าคุณจะโชคดีที่สุด
” “Finally, we will sing the school song
"ในที่สุดเราจะร้องเพลงโรงเรียน
”   As soon as the principal’s speech ended, an upper year girl, who had been waiting, stood on the podium and raised her baton
"เมื่อคำพูดของครูใหญ่จบลงหญิงสาวปีหนึ่งที่รออยู่ยืนบนแท่นและยกกระบองของเธอ
 Music flowed out from the pre-installed speakers and the school song began
เพลงไหลออกมาจากลำโพงที่ติดตั้งไว้และเพลงของโรงเรียนก็เริ่มขึ้น
   ‘Tacky
‘ไม่มีรสนิยมที่ดี
’   He looked at the song in the pamphlet he had received
เขามองไปที่เพลงในแผ่นพับที่เขาได้รับ
 What mountain and what about receiving a righteous energy…? Young Suk simply opened and closed his mouth like a goldfish
อะไรภูเขาและสิ่งที่เกี่ยวกับการได้รับความชอบธรรมพลังงาน ... ? 
   “Cheese!”   After the formal entrance ceremony event ended, Young Suk was pestered by Young Ae and his parents
"Cheese!" หลังจากจบพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการแล้ว Young Suk ก็ถูกคุมขังโดย Young Ae และพ่อกับแม่ของเขา
 Not only his father, but he was lifted and hugged by his mother as their pictures were taken
ไม่ใช่แค่พ่อของเขาเท่านั้น แต่เขาก็ถูกยกขึ้นและกอดแม่ด้วยภาพของพวกเขา
 His picture was taken as he was placed on his father’s shoulders
ภาพของเขาถ่ายเมื่อเขาถูกวางลงบนไหล่ของพ่อ
   ‘Everyone’s full of energy…’   Although it was tiring, happiness poked its way up to Young Suk’s heart too
'ทุกคนเต็มไปด้วยพลัง ... ' ถึงแม้ว่ามันจะเบื่อหน่าย แต่ความสุขก็ได้เข้าสู่หัวใจ Young Suk ด้วย
 Afterwards, they got in the car and ate at a quiet restaurant
หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้ามาในรถและกินอาหารที่ร้านอาหารที่เงียบสงบ
 It was a pleasant day
มันเป็นวันที่น่ารื่นรมย์
   ‘I really did return
ฉันกลับมาจริงๆ
’   ***   Uncaring of Young Suk’s thoughts, time went on impassively day after day
'*** ไม่คำนึงถึงความคิดของ Young Suk เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ
 A horrible boredom came upon him
เบื่อหน่ายน่ากลัวเกิดขึ้นกับเขา
 No, it went beyond simple boredom and sent chills down his spine
ไม่มันเกินความเบื่อง่ายๆและส่งหนาวลงกระดูกสันหลังของเขา
 From the way teachers spoke to children, to the high-pitched voices of children
จากวิธีที่ครูพูดกับเด็กเสียงแหลมของเด็ก
 And how was school? Although he was writing his ABC’s, his mind was in a stupor
และโรงเรียนเป็นอย่างไร? 
 In his past life, he was good at studying so he easily passed the qualification exams, and he even performed well on his college entrance exams that he was accepted into top universities
ในชีวิตที่ผ่านมาเขาเรียนดีเพื่อที่เขาจะได้ผ่านการสอบวัดคุณสมบัติได้อย่างง่ายดายและเขาก็ทำได้ดีในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยว่าเขาเป็นที่ยอมรับในมหาวิทยาลัยชั้นนำ
 Although he didn’t accept since he was concentrating on tennis, he had lived a life that made his parents and himself proud
แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับตั้งแต่เขามุ่งไปที่การเล่นเทนนิส แต่เขาก็มีชีวิตที่ทำให้พ่อแม่ของเขาและตัวเองภูมิใจ
 After deciding to thoroughly set up a life plan on a later date, Young Suk made his way to the hospital
หลังจากตัดสินใจเลือกแผนการใช้ชีวิตในภายหลัง Young Suk ก็เดินทางไปที่โรงพยาบาล
 It was the day he would receive a checkup from his parents’ best friend, Young Ae
วันนี้เขาจะได้รับการตรวจสุขภาพจากเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อแม่คือ Young Ae
 Even though a week had passed since the entrance ceremony, he was always alone on his way to and from school
ถึงแม้ว่าจะมีสัปดาห์ที่ผ่านมาตั้งแต่เข้าพิธีทางเข้า แต่เขาก็อยู่คนเดียวตลอดทางไปและกลับจากโรงเรียน
 He couldn’t bring himself to mingle with others so he went around by himself
เขาไม่สามารถพาตัวเองไปคลานไปกับคนอื่นได้
   “I should go home first before going to the hospital
"ฉันควรจะกลับบ้านก่อนที่จะไปโรงพยาบาล
”   His backpack was quite heavy due being filled with the textbooks and other books
กระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาค่อนข้างหนักเนื่องจากหนังสือตำราและหนังสืออื่น ๆ
 They weren’t just lined notebooks
พวกเขาไม่ได้เรียงรายเพียงโน๊ตบุ๊ค
 The textbooks, which contained study notes split into sections and lines in a specific style and were filled with tacky fonts, were unnecessarily large and heavy
ตำราซึ่งมีบันทึกการศึกษาแบ่งเป็นส่วนและเส้นในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงและเต็มไปด้วยแบบอักษรที่ไม่มีรสนิยมไม่ว่าจะเป็นใหญ่และหนัก
 Since his home was on the way to the hospital from school, Young Suk walked, thinking about dropping off his backpack at home
เนื่องจากบ้านของเขากำลังเดินทางไปโรงพยาบาลจากโรงเรียน Young Suk เดินคิดถึงการทิ้งกระเป๋าเป้สะพายหลังของตัวเองที่บ้าน
   Jjing
Jjing
   “Keuk…”   After he dropped his backpack off at home, passed the security office and left his complex, he staggered due to a sudden migraine
"Keuk ... " หลังจากที่เขาทิ้งกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาที่บ้านผ่านสำนักงานรักษาความปลอดภัยและทิ้งความซับซ้อนของเขาเขาเดินโซเซเนื่องจากอาการไมเกรนอย่างฉับพลัน
   “What’s this…?”   His mood became severely bad and he felt so nauseated that he felt like throwing up
"นี่ล่ะ ... ?" อารมณ์ของเขากลายเป็นเรื่องแย่มากและเขารู้สึกคลื่นไส้มากจนรู้สึกเหมือนกำลังพังขึ้น
 It was the same as the ones he felt the few days following his return after his death(?)
เหมือนกับที่เขารู้สึกไม่กี่วันหลังการกลับมาของเขาหลังจากที่เขาเสียชีวิต (?)
 His mind became tattered as it felt like it was stretched then loosened
ความคิดของเขากลายเป็นรกร้างราวกับว่ามันยืดออกแล้วหลุดออกไป
 Due to it acting up however it wanted, his mind and body quickly became exhausted
เนื่องจากมันแสดงขึ้น แต่ก็ต้องการจิตใจและร่างกายของเขาเริ่มหมดแรง
 A strange phenomenon with unknown origins
เป็นปรากฏการณ์ประหลาดที่มีต้นกำเนิดไม่ทราบ
 His heart thumped and his body felt cold
หัวใจของเขากระพือปีกและร่างกายของเขาก็รู้สึกหนาว
 His mood continued to drop every step he took
อารมณ์ของเขายังลดลงทุกขั้นตอน
 Thinking that he should quickly go to the hospital, Young Suk quickened his pace
คิดว่าเขาควรรีบไปโรงพยาบาล Young Suk เร่งฝีเท้า
 He thought that it would be okay since it was only 10 minutes away
เขาคิดว่ามันจะโอเคเพราะมันเป็นเพียง 10 นาที
   As soon as the crosswalk in the distance entered his sight, his heart began to beat even faster
ทันทีที่ทางข้ามในระยะไกลเข้ามาในสายตาของเขาหัวใจของเขาเริ่มที่จะชนะได้เร็วขึ้น
 He felt a very ominous premonition
เขารู้สึกเป็นลางสังหรณ์เป็นลางไม่ดี
 He felt a strange sense of déjà vu and even became uneasy
เขารู้สึกแปลก ๆ กับเดจาวูและรู้สึกไม่สบายใจ
 However, Young Suk, who seemed to know why he felt this way, didn’t stop his steps and continued stubbornly
อย่างไรก็ตาม Young Suk ซึ่งดูเหมือนจะรู้ว่าทำไมเค้าถึงรู้สึกแบบนี้ไม่ได้หยุดยั้งขั้นบันไดของเขาและยังคงตะแบงอยู่
   “…!!!”   This negative energy reached its peak as soon as a girl came into his sight
"... !!!" พลังงานเชิงลบนี้ถึงจุดสูงสุดเมื่อหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาในสายตาของเขา
 His consciousness became blank and an ominous video played back
สติของเขาว่างเปล่าและวิดีโอที่เป็นลางไม่ดี
 It was a memory that had been locked up by a combination of his own and others’ wills
มันเป็นหน่วยความจำที่ถูกขังโดยการรวมกันของเจตนารมณ์ของตนเองและผู้อื่น
   {1} This is pretty difficult to explain in words, but Koreans used to call elementary school 국민학교, but now it’s 초등학교
{1} นี่เป็นการยากที่จะอธิบายในคำพูด แต่ชาวเกาหลีมักเรียกโรงเรียนประถม국민학교 แต่ตอนนี้มันเป็น초등학교
 Young Suk thought 초등학교 before changing it to 국민학교 to match the times
Young Suk คิดก่อนที่จะเปลี่ยนไปเป็น국민학교เพื่อให้ตรงกับเวลา