บทที่ 793 – บทเรียน
 
 
 
“บัดซบ เจ้ากล้าตบหน้าข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!”
 
 
 
หลังจากโดนตบเข้าไปที่หน้า ความโกรธของหยา เฟย และ มู่หรง ว่าน ก็พุ่งขึ้นสุงจนเห็นได้จากแววตา พวกนางกัดฟันแน่น นั่นเป็นเพราะพวกนาง นั้นเติบโตมาจากสภาพแวดล้อมที่ราวกับเป็นเจ้าหญิงและไม่มีใครเคยทำเช่นนี้ต่อพวกนาง “ข้าตบเจ้าแล้วจะทำไม”
 
 
 
หลังพูดจบ ต้านต้านก็ยกมือ และตบไปที่หน้าทั้ง 2 อีกครั้ง “ยัย ชั่ว ฆ่าเราซะ ถ้าเจ้ากล้าปู่ของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”
 
 
 
หยา เฟยนั้นไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากขู่ “เห้ ถ้าข้าฆ่าเจ้าไปมันก็ง่ายไปน่ะสิ ยังไงปู่ของเจ้าก็ไม่ปล่อยพวกเราไปอยู่ดี แม้ว่าเราจะปล่อยเจ้าไป ไม่ว่ายังไงเป้าหมายของเจ้าไม่ใช่หวู่ฉิงอย่างนั้นหรือ””อี หนูทั้ง 2 วันนี้ข้าจะให้บทเรียนกับเจ้า”
 
 
 
ต้านต้าน พูดขึ้น “อ้าาาา”
 
 
 
ในตอนนั้น ทั้ง 2 ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าการทรมานของต้านต้านจะไม่มีเลือดไหลออกมาแต่นั่นก็เจ็บปวดอย่างมาก 
 
 
 
อย่างไรก็ตามทั้ง 2 นั้นถูกเลี้ยงดูมาราวกับองค์หญิง ดังนั้นมีหรือที่จะทนการทรมานได้ จึงได้แต่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 
 
 
 
ในตอนนั้น รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าต้านต้าน นางไม่เคยลืมวิธีที่ทั้ง 2 เคยทรมานชูเฟิง และหากเปรียบเทียบกับความเจ็บปวดทั้ง 2 ที่ได้รับในตอนนี้กับความแค้นของชูเฟิง นับว่าห่างกันมากนัก 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะเกลียดทั้ง 2 แต่ชูเฟิงก็มีภารกิจที่สำคัญที่ต้องทำ ในตอนนั้นเขาปล่อยให้ต้านต้านเล่นสนุกไป และหันหลังกลับเพื่อเปิดรูปแบบมารประทานพร 
 
 
 
หลังจากนั้นรูปแบบก็ได้ถูกเปิดอย่างสมบูรณ์แล้ว มันก็ต้องใช้เวลาในการทำงาน 
 
 
 
โชคดีที่ศิลานั้นมีพลังเพียงพอต่อการเปิดใช้งานรูปแบบ หลังจากชูเฟิงวางรูปแบบเปิดการใช้งานเขาก็ไม่ได้สนใจ ขั้นตอนการทำงานของมัน เขาหันหลังกลับไปทางที่ต้านต้านกำลังเล่นสนุกอยู่ “ต้านต้าน พอได้แล้ว ตาข้าบ้าง,”
 
 
 
ชูเฟิงพูดขึ้นอย่างใจเย็น และในตอนนั้นก็มีมีดที่เกิดจากพลังระดับเจ้าสงครามปรากฏขึ้นบนมือของเขา “ฮี่ฮี่ ที่ข้าทำไปมันก็แค่เรียกน้ำย่อย จานหลักของพวกเจ้ากำลังจะมาแล้ว.”
 
 
 
ต้านต้าน ยืนขึ้น และนางใช้พลังของนางสะกดพลังของทั้ง 2 เอาไว้ เมื่อทั้ง 2 ไร้พลังก็เป็นได้แค่ปลาที่อยู่บนเขียง รอคอยที่จะถูกชูเฟิงเชือด “หวู่ฉิง รีบฆ่าข้าซะ ข้าไม่เกรงกลัวเจ้าหรอก ถ้าเจ้าเป็นลูกผู้ชายก็ฆ่าข้าสิ””แม้ข้าจะต้องตาย ข้าจะไม่ร้องขอชีวิตจากเจ้าเด็ดขาด ถ้าเจ้าจะทรมานข้าล่ะก็ ข้าก็ไม่กลัวหรอกไม่ว่าอย่างไรในสายตาของข้าเจ้าก็คือขยะเท่านั้น”
 
 
 
ในตอนนั้นหยา เฟย ตะโกนใส่ชูเฟิงอย่างบ้าคลั่ง และด่าทอเขาอย่างหนัก เห็นได้ว่านางนั้นยอมรับความตายแล้ว 
 
 
 
ในตอนแรกนั้นชูเฟิงต้องการให้ทั้ง 2 ได้ชิมรสชาดยาของตนเอง และทรมานทั้ง 2 จนตาย 
 
 
 
มันเป็นเพราะพวกนางนั้นเป็นปัญหาหนักมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หยา เฟย ถ้าปล่อยนางไปย่อมเป็นปัญหากับเขาในอนาคต 
 
 
 
และเมื่อเห็นว่าพวกนางไม่เกรงกลัวต่อความตายและการทรมาน ชูเฟิงก็รู้สึกว่าการฆ่าพวกนางมันก็เป็นทางเลือกที่ดีเพราะการทรมานของเขานั้น ดูแล้วจะไม่เหมาะ เพราะทั้ง 2 นั้นเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย พูดตามตรงแล้วชูเฟิงไม่รู้จะทำอย่างไรดี 
 
 
 
ในตอนนั้นชูเฟิงไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีที่ เขาคิดว่าทั้ง 2 นั้นเป็นผู้หญิงและการทำเช่นนั้นมันไม่น่าจะดีพอ “ดูเหมือนว่าพวกเจ้าทั้ง 2 นั้นไม่เกรงกลัวแม้กระทั่งความตายอย่างนั้นสินะ.”
 
 
 
ต้านต้านรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นเช่นนั้น นางรีบกระซิบหาชูเฟิงว่า”
 
 
 
ชูเฟิง บางครั้งสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของสตรีนั้นไม่ใช่ชีวิต แต่เป็นอีกสิ่งหนึ่ง ถ้าเจ้าต้องการให้พวกนางทรมานเสียยิ่งกว่าตาย และให้พวกนางสูญเสียความรู้สึกที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ เจ้าก็ต้องทำเช่นนั้น ข้ารู้ว่า เจ้ารู้ว่านั่นคืออะไร””จะดีหรอ…!!!”
 
 
 
ชูเฟิงนั้นไม่ได้โง่ เขาเข้าใจที่ต้านต้าน พูด ในตอนนั้นเขาลังเล เพราะในตอนนี้นั้น เขามีคู่หมั้นอยู่แล้วและการเลือกทางนี้นั้นมันจะดีหรือ “ชูเฟิง อย่าปอดแหกไปหน่อยเลย เจ้าต้องทำให้พวกนางได้รับรู้ถึงบทเรียนที่ควรได้รับ และการทรมานอย่างสุดซึ้งและทำให้พวกนางรู้สึกว่าตายเสียดีกว่ามีชีวิตอยู่”
 
 
 
ต้านต้าน พูดขึ้น “ฮ่าฮ่า เจ้ากลัวอย่างนั้นหรือ เจ้าไม่กล้าฆ่าพวกข้าอย่างนั้นหรือ เจ้าก็เป็นได้แค่ขยะนั่นแหละนะ”
 
 
 
ในตอนนั้น หยา เฟย ก็หัวเราะ และเยาะเย้ยชูเฟิง 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นความโกรธของชูเฟิงก็พุ่งปรี๊ด เขาไม่ลังเลอะไรแล้ว เขาจับไปที่กระโปรงของ หยา เฟย และดึงมัน หลังจากนั้นก็เกิดเสียงแคว้ก กระโปรงสีชมพูที่หรูหราของหยา เฟย ก็ขาดหวิ้น 
 
 
 
เมื่อมองที่หยา เฟย ตอนนี้แม้ว่าเขาจะเกลียดนางแต่เขาก็ต้องหวั่นไหว เขายอมรับว่าหยา เฟยนั้นไม่เพียงมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ แต่นางยังมีร่างกายที่สุดจะพรรณนาอีกด้วย “กรีดดดดดด!”
 
 
 
หยา เฟย ไม่คิดว่าชูเฟิงจะฉีกกระโปรงนาง ทำให้ร่างกายของเธอนั้นใกล้จะเปลือยเปล่า ชุดที่คลุมตัวนางนั้น ค่อยๆถูกฉีกออก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส ของนางกลายเป็นความหวาดกลัว นาง รีบหันไปทางชูเฟิงและตะโกนใส่เขาว่า”
 
 
 
เจ้าจะทำอะไร” “ข้าจะทำอะไรอย่างนั้นหรือ เดี๋ยวข้าจะแสดงให้เจ้าดูเองว่าข้าจะทำอะไร”
 
 
 
ชูเฟิงไม่รอช้ารีบถอดกางเกงเขาลง และยิ้มด้วยความสะใจ 
 
 
 
ในตอนนั้น ไม่เพียงหยา เฟย แม้แต่ มู่หรง ว่าน นั้นก็เต็มไปด้วยความกลัวที่หนาวจับใจ 
 
 
 
ทั้งคู่รู้ทันทีว่าชูเฟิงจะทำอะไร มันเป็นสิ่งที่ทั้ง 2 ไม่เคยคิดว่าชูเฟิงนั้นจะทำ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ไหนบอกไม่ค้าง!!!! ไม่ค้างพ่อมืงสิ!!! 
 
 
 
B : ใจเย็นๆงานใกล้เสร็จละ เพราะเราเห็นคนแปลที่รับงานแปลตอนหน้า นั่งทำงานอยู่ดีๆ ก็ลุกพรึบเข้าห้องน้ำ แล้วก็หายไปพักใหญ่ สงสัยจะท้องเสีย!!! รอแปป เด๋วเขาออกมาปั่นให้ 
 
 
 
C : กูว่ามัน ไม่ได้ท้องเสียหรอก !!! 
 
 
 
A : เห้อ ใช่ไม่ได้ ใช่ไม่ได้!!!