บทที่ 747 – หาเหตุผลเพื่อฆ่า
 
 
 
เลือดกระเด็นฟุ้งทั่วอากาศ หัวของ หวาง หลง ถูกแยกออกจากร่าง ล่วงหล่นสู่พื้น 
 
 
 
เมื่อเห็นฉากนั้น ทุกคนอึ้งจนพูดไม่ออก แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า ชูเฟิง ยังไงก็คงไม่ปล่อย หวาง หลง แต่พวกเขาไม่คิดว่าชูเฟิงจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ เขาฆ่าคนได้โดยไม่แม้แต่จะฉุกคิดเลยแม้แต่น้อย 
 
 
 
และเมื่อยิ่งเห็นหัวคนที่ ชูเฟิง ตัดกลิ้งไปตามพื้น หลาน ยี่ ถึงกับขมวดคิ้ว อ้าปากเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่นางก็หยุดเอาไว้ สุดท้าย นางก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพราะนางเองก็คิดว่า หวาง หลง สมควรโดน 
 
 
 
* ปัง ปัง ปัง * ตอนนั้น ชูเฟิง ก็ซัดฝ่ามือออกไป สามครั้งจนเกิดเสียงระเบิดที่มาพร้อมกับเสียงร้องของ หวาง เยว่ และ ศิษย์อีกสองคนจากสำนักสี่คาบสมุทร ที่กลายเป็นละอองเลือดสีแดงสด
 
 
 
หลังจาก ชูเฟิง ฆ่า 3 คนแล้ว เขาก็ลงมือ สังหารคนที่เหลืออย่างบ้าคลั่ง ขณะที่พวกเขาพยายามวิ่งหนีแต่ก็ไม่มีใครรอดมือเขาไปได้ ท้ายสุด ก็เหลือเพียง หลาน หยานจือ เท่านั้น ทั้งหมดล้วนแต่ถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของ เจ้าปีศาจที่ชื่อชูเฟิง 
 
 
 
ในเวลานั้น หลาน หยานจื่อ ยืนนิ่งด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า ใบหน้านางซีดขาว ด้วยความหวาดกลัว ร่างของนางสั่นสะท้าน เมื่อได้เห็นชูเฟิงฆ่า หวาง เยว่ ได้ในพริบตา ดังนั้นการที่ ชูเฟิงจะฆ่านางจึงทำได้ง่าย แค่เพียงพลิกฝ่ามือ 
 
 
 
ในขณะนั้น หลาน หยานจื่อ รู้สึกหวาดวิตก ความกล้าของนางสูญสิ้นเหลือเพียงความตกใจที่แทนเข้ามา นางรู้สึกว่าคงหนีหายนะไปไม่พ้น และต้องถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม นางประหลาดใจอย่างมาก เมื่อชูเฟิง ไม่ได้ลงมือฆ่า นางในทันที ตอนนั้นเขาหันไปมองที่ หลาน ยี่ และกล่าว”
 
 
 
อาวุโส หลาน ยี่ จะให้ข้าจัดการหรือท่านจะเป็นคนจัดการเอง””ชูเฟิ . . . ไม่สิ หวู่ชิง””หวู่ฉิง ถือว่าเห็นแก่หน้าข้า ได้โปรดให้โอกาส หยานจื่อ สักครั้ง ข้าขอร้องล่ะ อย่าฆ่านางเลย แม้ว่านางจะทำผิด แต่นางก็ยังเป็นน้องของข้า ได้โปรดไว้ชีวิตนางด้วย”
 
 
 
หลาน ยี่ แสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการให้ ชูเฟิง ฆ่าน้องสาว เพราะนางคิดว่า ชูเฟิงนั้นแค้นเคืองการกระทำของ หยานจื่อ ก่อนหน้านี้ ดังนั้นนางจึงขอร้องเพื่อ หลาน หยานจื่อ “อาวุโส หลาน ยี่ ท่านนี้โง่จริงๆ นางทำกับท่านขนาดนั้น ท่านยังขอร้องให้ไว้ชีวิตนางงั้นหรอ ?””ท่านไม่รู้จริงๆหรอ ว่าทำไมท่านถึงถูก หวาง หลง วางยาได้””จำสิ่งที่ข้าเตือนท่านก่อนหน้านี้ได้ไม๊ ? ข้าบอกว่าอย่าได้กินของจากใครง่ายๆ และข้าย้ำแล้วย้ำเล่าว่าให้ท่านระวังตัวอย่าได้ชะล่าใจ แม้แต่คนใกล้ๆตัวท่านเอง”
 
 
 
ชูเฟิงถามขึ้น 
 
 
 
เมื่อนางได้ยินคำพูดนั้น หลาน ยี่ ก็หดดวงตาลง ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของหน้าก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด นางเหมือนจะนึกอะไรได้ หลังจากนั้นนางก็ชี้นิ้วไปที่หน้าของ หลาน หยานจื่อ และกล่าว”
 
 
 
เป็นเจ้าหรอ ที่หักหลังข้า?!!!””นอกจากนาง แล้วจะเป็นใครอีก ? นางได้ร่วมมือกับ หวาง หลง ในตอนนั้น ที่นางหายไปคืนเต็มๆ จริงๆนางนั้นได้ทำข้อตกลงกับ หวาง หลง””พวกเขาวางแผนที่จะทำให้ท่านมาติดกับ และบังเอิญข้าไปได้ยินเข้า ดังนั้น นั่นคือเหตุผลที่ข้าพยายามเตือนท่านในวันต่อมา แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะท่านไม่ฟังคำข้า หากข้าไม่ไปรู้แผนชั่วนี้เข้า ร่างกายของท่านคงแปดเปื้อนไปแล้ว และคนที่ทำร้ายท่านจะไปใครอื่นไม่ได้นอกจากน้องสาวท่านที่ท่านหวงแหนดั่งสมบัติ”
 
 
 
ชูเฟิง พูดทุกอย่างที่ หลาน หยานจื่อ ทำกับ หลาน ยี่ 
 
 
 
เมื่อนางได้ยินเรื่องราวทั้งหมด หลาน ยี่ จึงตระหนักถึงมัน นางไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นได้ ตอนนั้น ชูเฟิง พยายามเตือนนาง แต่นางก็ไม่เข้าใจว่า ชูเฟิง หมายถึงอะไร ตอนนี้นางรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมด และ นางก็เข้าใจว่า ชูเฟิง นั้นพยายามให้นางระมัดระวัง น้องสาว หลาน หยานจื่อ 
 
 
 
แต่ถึงแม้ว่า ชูเฟิง จะพูดความจริง หลาน ยี่ ยังคงรู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ นางตอนนั้นมือสั่นจากความโกรธ นางชี้ไปที่ หลาน หยานจื่อ และถามขณะที่กัดฟัน”
 
 
 
หลานจื่อ เจ้าร่วมมือกับ หวาง หลง และวางแผนชั่วนี้ขึ้นมาหรอ พูดออกมา!!! ว่ามันจริงไม่จริง?!!!”
 
 
 
ในเวลานั้น หลาน หยานจื่อ อยากจะพูดเพื่อปกป้องตัวเอง แต่นางเห็น ชูเฟิง จ้องมองอย่างดุร้าย นางจึงได้แต่ตัวสั่นโดยไม่กล้าเอ่ยคำโกหก นางตอนนั้นรีบคุกเข่าลงที่พื้น พร้อมกับร้องไห้ด้วยความเสียใจ และกล่าว”พี่สาว ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย หวาง หลงเค้าบังคับข้า หากข้าไม่ทำเขาก็จะฆ่าข้า””เจ้า . . . . . .”
 
 
 
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ หลาน หยานจื่อ หลาน ยี่ แทบจะเป็นลมเพราะความโกรธแค้น เพราะคำตอบที่ได้รับนั้นชัดเจนแล้วว่า ที่ชูเฟิงพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง “น้องชาย หวู่ชิง อย่าฆ่านาง”
 
 
 
หลาน ยี่ หลับตาลง ก่อนที่จะพูดคำเหล่านั้น 
 
 
 
หลังจากได้ยินคำพูด หลาน ยี่ หลาน หยานจื่อ ถึงกับใจชื้นขึ้นมา นางคิดไว้แล้วว่าพี่สาวของนางต้องใจอ่อน เพราะนางต้องเห็นแก่ความเป็นพี่เป็นน้อง แต่หลังจากได้ยินคำพูดต่อไปของพี่สาว นางถึงกับพูดอะไรไม่ออก”ให้ข้าเป็นคนลงมือเอง”
 
 
 
จู่ๆ หลาน ยี่ก็เบิกตากว้าง พร้อมกันนางก็ปล่อยจิตสังหารออกมา มือของนางอัดแน่นไปด้วยพลังวิญญาณพุ่งกระแทกใส่ หลาน หยานจื่อ จนระเบิดออกไปชิ้นๆ 
 
 
 
แค่การโจมตีเดียว นางก็ฆ่า หลาน หยานจื่อได้ทันที แน่นอนว่า หลาน หยานจื่อ ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดก่อนที่นางจะตาย
 
 
 
แต่ในใจของหลาน ยี่ นั้นรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ชูเฟิง มองเห็นแว๊บหนึ่ง ว่าตอนที่นางกำลังฆ่า หลาน หยานจื่อ น้ำตานางปลิวผ่านหางตา
 
 
 
แต่ไม่ว่ายังไง มันก็ทำให้ ชูเฟิง รู้สึกพอใจกับการกระทำของ หลาน ยี่ เพราะเขารู้ว่าการตัดสินใจของหลาน ยี่ตอนนี้เป็นหนทางที่ดีที่สุด
 
 
 
หลาน ยี่ ไม่ใช่คนทั่วๆไป แม้ว่านางจะรู้สึกเศร้าโศก นางก็รีบจัดการกับอารมณ์ และกล่าวกับ ชูเฟิง”
 
 
 
ข้าควรเรียกเจ้าว่า หวู่ชิง หรือ ชูเฟิง ดีล่ะ ? “จริงๆ ข้าชื่อว่า ชูเฟิง แต่ข้าหวังว่าท่านจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มเบาๆ และเปลี่ยนหน้ากลับเป็นแบบเดิม แม้ว่าลักษณะของเขาจะเหมือนกับ หวู่ฉิง แต่เขาดูเด็กลงกว่ามาก แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือ ความเท่ห์ ที่หว่างคิ้วของเขา
 
 
 
“ถ้าเจ้าใช้ลักษณะที่ปรากฏในตอนนี้ แสดงให้ผู้คนเห็น ตอนที่อยู่ในหุบเขาสายหมอก ข้าว่า ชื่อของ ‘หวู่ชิง’ คงโด่งดังยิ่งขึ้นทั่วทั้งทะเลตะวันตะวันออก”
 
 
 
หลาน ยี่ ยิ้มเบาๆและกล่าวต่ออีกว่า”
 
 
 
เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะเก็บซ่อนทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้โดยไม่ให้เจ้าเดือดร้อน”
 
 
 
“ขอบคุณ อาวุโส หลาน ยี่”
 
 
 
ชูเฟิงยกมือคารวะ
 
 
 
“ถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งที่ต้องขอบคุณ คนนั้นควรจะเป็นข้า”หลาน ยี่ หัวเราะอย่างขมขื่น เมื่อนางนึกถึง หลาน หยานจื่อ นางยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโงเง่าอย่างมาก นางชำเลืองมองไปที่ที่หวาง หลง ตาย ทันใดนั้นใบหน้าของหน้าก็เปลี่ยนไป นางรีบหันไปพูดกับ ชูเฟิง ว่า”น้อง ชูเฟิง ทำไมเลือดของพวกเขาไม่หยุดการก่อตัวล่ะ ?”
 
 
 
“นางพูดถูกล่ะ!! เลือดคนมันจะสามารถไหลเข้าไปในรูปแบบก่อตัวนั้นได้หรอ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี ?”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดของ หลาน ยี่ ใบหน้าของซูรู่และคนอื่นๆ ก็พลันเปลี่ยนไป พวกเขาพบว่าเลือดที่ไหลออกจากร่างของ หวาง หลง และคนที่ตายจำนวนมาก ไหลลงไปพื้นที่ของพระราชวัง แต่มันก็ไม่อาจหยุดการก่อตัวนั้นได้
 
 
 
ในตอนนั้น เลือดจากสัตว์มหึมาลึกลับยังคงไหลต่อไปไม่หยุด จนรูปร่างของการก่อตัวที่พื้นเกือบจะเสร็จสมบูรณ์
 
 
 
ชูเฟิง ขณะที่มองดูมัน อารมณ์เขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เหมือนว่านี้เหมือนกับที่เขาคาดการณ์ไว้ จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มบางๆว่า”
 
 
 
ไม่ต้องตกใจ ข้าคิดแผนไว้แล้ว”
 
 
 
“ชูเฟิง เจ้าหมายถึงอะไร ?!!”
 
 
 
หลาน ยี่ เกิดความสับสนอย่างมากจนแสดงออกมาทางสีหน้า
 
 
 
“ข้าบอกว่าเรื่องนั้นไม่จริงตั้งแต่แรก ตราบใดที่สัตว์มหึมาตาย รูปแบบก่อตัวมันจะเปิดการทำงานทันที และมันก็ไม่อาจจะหยุดได้”
 
 
 
“แล้วถ้านี้ไม่ใช่แท่นบูชาเลือด ทำไมก่อนหน้านี้เจ้าถึงพูดออกมาล่ะ”
 
 
 
หลาน ยี่ ยังคงมึนงง
 
 
 
จากนั้นชูเฟิงก็ฉีกยิ้มออกมาบนใบหน้า เมื่อเขาได้ยินคำถามของ หลาน ยี่ จากนั้นเขาก็ตอบด้วยรอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน”
 
 
 
หากข้าไม่พูดแบบนั้น หวาง หลง และคนอื่นๆจะเข้ามาทำร้ายข้าหรอ และนั้นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าสามารถฆ่าพวกเขาได้!!!”ReaDMGA///////////////////////////////////////////////////A : แผนพี่เฟิงร้ายกาจสุดๆ หลอกควายมาเชือด
 
 
 
C : ฉลาดแต่เรื่องชั่วๆ สมกับเป็นพี่เฟิงเรา
 
 
 
B : แหม๋ กูก็ไม่ชอบว่ะ พระเอกจิตใจดี อันนั้นก็ไม่ทำ อันนี้ก็ทำไม่ได้ มืงคิดจะเป็นมิตรกะคนทั้งโลกเลยไม๊ มิตรแท้เท่านั้นที่พี่เฟิงเกบไว้!!! ไม่งั้นเด๋วโดนตีท้ายครัว
 
 
 
A : นิยายเรื่องนี้สายฆ่าฟัน ฟันและฆ่า ฆ่าและฟัน เลือดท่วมเตียง!!!
 
 
 
B :ท่วมจอ!!!