บทที่ 746 – ผู้หญิงจิตใจอ่อนไหว
 
 
 
นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงทั่วทั้งทะเลตะวันออก ที่แม้กระทั้งท่านหญิง เพียวเมี้ยวและแม่นางฉิวซุ่ย จากผาคนรัก ที่มักจะเป็นกลางยังให้ความช่วยเหลือเขา เพราะอาจารย์ที่ลึกลับของเขา ดังนั้นตระกูลของเขาคงไม่ใช่ธรรมดาๆ 
 
 
 
ในแง่ความแข็งแกร่ง เขาก็ยังด้อยกว่า หวู่ฉิง ดังนั้นเขาควรที่จะกลัว 
 
 
 
ด้านพื้นหลังเอง เขาก็ยังด้อยกว่า หวู่ฉิง ดังนั้น เขาไม่มีทางเลยที่จะไม่หวาดกลัว 
 
 
 
การที่เขาเอ่ยถึงตระกูลมาข่มขู่ ชูเฟิง มันไม่ได้ผลแล้วตอนนี้ เพราะเขาก็รู้ดีว่าตระกูลของเขาเองก็อาจจะได้รับผลกระทบเพราะการกระทำงี่เง่าของเขา 
 
 
 
ตอนนี้ หวาง หลง รู้สึกเสียใจอย่างขีดสุดดั่งวาระสุดท้ายกำลังมาเยือน เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่น้อยว่าคนที่เขาดูถูก จะเป็นคนที่น่าหวาดกลัวขนาดนี้ ปัจจุบัน มีคนรุ่นเยาว์มากมายในทะเลตะวันออก ที่ต่างหวาดกลัวชายที่ชื่อว่า หวู่ฉิง 
 
 
 
เขาเสียใจอย่างมาก มากจนลำไส้ของเขาปั่นป่วนเพราะความเสียใจ หากเขารู้ล่วงหน้าว่า ชูเฟิง คือ หวู่ฉิง แม้มีใครจะมาบีบคอสั่งเขา เขาก็ไม่กล้าที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับชูเฟิง เพราะเขาไม่มีปัญญาพอที่จะทำเช่นนั้นได้ “ชูเฟิง เจ้าคือ หวู่ฉิง งั้นหรอ ?!”
 
 
 
ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่แค่ หวาง หลงที่ตกใจ เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์ของชูเฟิง ในปัจจุบัน หลาน ยี่ เองก็ตกใจเหมือนๆกัน เพราะนางจำได้อย่างดี ถึงรูปลักษณ์ของชูเฟิงที่ปรากฏ 
 
 
 
เมื่อเห็น หลาน ยี่ ตกตะลึง ชูเฟิงตอนนั้นได้แต่ ยิ้มเบาๆและกล่าว”อาวุโส หลาน ยี่ เราเคยได้พบกันเมื่อตอนอยู่ที่ยอดเขาแห่งสายหมอก””สวรรค์!!! เขาคืออัจฉริยะที่มีชื่อเสียงของทะเลตะวันออก ที่สามารถเอาชนะสามยอดอัจฉริยะของหมู่เกาะประหาร และเป็นคนที่จะมาล้ม มู่หรง ซุน หวู่ฉิง คนนั้นนะหรอ?!!!””ทำไมเขาถึงมาที่นี้ ?!!”
 
 
 
หลังจากที่ยืนยันตัวตนของชูเฟิงได้ พวกเขาเกือบจะทุกคนตกละลึงอย่างมาก เพราะพวกเขาเคยได้ยินชื่อเสียงของชูเฟิง ว่าเขานั้นเป็นรุ่นเยาว์ที่ยืนอยู่จุดสูงสุด และทรงอิทธิพลดั่งขุมอำนาจใหญ่ 
 
 
 
พวกเขาตอนนี้ รู้สึกเข่าอ่อนและตัวสั่นระรัว เนื่องจากคนที่พวกเขาคิดจะฆ่านั้น ไม่ใช่กระจอกๆอย่างที่พวกเขาคิด พวกเขาได้ตระหนักถึงความโง่เขลาของตน และสิ่งที่จะตามมาเพราะการกระทำของพวกเขา 
 
 
 
ขณะนั้น ไม่ใช่แค่ หวาง หลง ที่รู้สึกเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แม้แต่ หวาง เยว่ , หลาน หยานจื่อ และคนอื่นๆเอง ก็รู้สึกแบบเดียวกัน 
 
 
 
ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็ไม่คิดว่าคนที่พวกเขาดูถูก จะเป็นคนที่ใครๆต่างก็เกรงกลัว พวกเขาคิดแค่ว่า ชูเฟิงแค่เป็นคนที่ยโสได้เพราะแค่ได้รับการปกป้องจาก ไต้กู๋ แต่จริงๆแล้วเขากับเป็นคนที่มีชื่อเสียงทั่วทั้งทะเลตะวันออก นั้นก็คือ หวู่ฉิง ที่ใครๆต่างไม่อยากมีเรื่องด้วย 
 
 
 
หากเปรียบเทียบกับความประหลาดใจและความหวาดกลัวของคนอื่นๆ ทางด้านซูรู่และพรรคพวก ต่างแปลกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน เพราะพวกเขาเคยได้ยิน วีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของ หวู่ฉิง มาไม่น้อย และพวกเขาก็ล้วนแต่ให้ความเลื่อมไส เมื่อพวกเขารู้ว่า ชูเฟิง คือคนคนนั้น มีหรือพวกเขาจะไม่ยิ้มออกมา 
 
 
 
พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า หวู่ฉิงที่พวกเขาชื่นชมนั้นจะคือชูเฟิงคนที่ใกล้ชิดกับพวกเขา “พี่ชาย หวู่ชิง นี้เป็นการเข้าใจผิด มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!!” “เราเคยพบกันบนยอดเขาสายหมอกตอนนั้นไง ดังนั้นท่านคงจำข้าได้ ข้าหวาง หลง ไง””จริงๆท่านไม่น่าปกปิดตัวตนไว้ หากข้ารู้ว่าเป็นท่าน มีหรือข้าจะกล้าทำแบบนี้ ?”
 
 
 
ในตอนนั้น หวาง หลง ละทิ้งท่าทียโสโอหังและความห้าวหาญก่อนหน้านี้ไปจนหมด และเขายังเลียแข้งเลียขา ชูเฟิงแทน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ที่ได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของหวาง หลง มีหรือจะไม่รู้เหตุผลในการกระทำของเขา จากนั้นชูเฟิงก็พูดไปว่า”
 
 
 
แน่นอน ข้ารู้จักเจ้า และ รู้ว่าเจ้ามันเป็นคนยังไง ตอนนั้นเจ้าวางยา หลาน ยี่ และเตรียมจะชิงความบริสุทธิ์ของนางในป่าลึก เจ้าคงไม่ได้ลืมมันไปหรอกนะ””หวาง หลงเป็นเจ้าหรอ!!!”
 
 
 
หลังจากได้ยินคำพูดของ ชูเฟิง หลาน ยี่ ดูเปลี่ยนไปทันที ความโกรธของนางล้นออกมาจากร่าง พร้อมกับ จิตสังหาร ใบหน้าของนางหน้าปรากฏคำว่า”
 
 
 
มึงตาย!!!”
 
 
 
อย่างเห็นได้ชัด 
 
 
 
แม้ว่า หลาน ยี่ จะไร้สติตอนนั้น แต่นางก็ยังพอจำช่วงเวลานั้นได้ ว่านางถูกวางยา และเสื้อผ้าของนางถูกถอดออกโดยใครบางคน นางเกือบจะเสียตัว หากไม่ได้ใครบางคนช่วยไว้ และนั้นจึงทำให้นางรอดพ้นจากหายนะมา 
 
 
 
ในขณะที่มึนงง นางยังจำได้ว่าร่างกายนางตอนนั้นอยู่ในความทรมาน และมีความต้องการ นางก็ได้ถามว่าใครเป็นผู้ที่มาช่วยนาง 
 
 
 
ในต้องนั้นนางตกอยู่ในความต้องการที่รุนแรง และหากนางไม่รีบทำเรื่องอย่างว่านางจะต้องตาย แต่คนที่ช่วยนางไว้กับเลือกหนทางอื่นแทนจะชิงเอาความบริสุทธิ์ นางจึงรู้สึกขอบคุณคนๆนั้นอย่างมาก เพราะคุณธรรมของเขาทำให้นางรักษาสิ่งที่สำคัญของนางเอาไว้ได้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม นางไม่คิดเลยว่า คนที่ทำชั่วๆกับนางจะเป็น หวาง หลง และคนที่ช่วยนางไว้คือ ชูเฟิง 
 
 
 
ในตอนแรก นางยังรู้สึกสงสาร หวาง หลง หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้น เพราะเขาเป็นศิษย์ของสำนักที่อยู่กับนางมานานหลายปี แต่ ณ ตอนนี้ นางแทบจะเข้าไปฆ่าหวาง หลง และฉีกร่างของเขาเป็นหมื่นๆชิ้น 
 
 
 
หวาง หลง ตกตะลึง เมื่อ หลาน ยี่ ถามขึ้น แต่ตอนนี้ เขาไม่อาจหาคำพูดอะไรมาปฏิเสธชูเฟิงได้ ไม่เพียงแต่เขาไม่สนใจหลาน ยี่ เขายังมีไหวพริบ และหันไปพูดกับชูเฟิงว่า”
 
 
 
ถูกต้อง ข้าวางยา หลาน ยี่ ฤทธิ์ยานั้นรุนแรงอย่างมาก ตั้งแต่ท่านช่วยนางเอาไว้ และการที่นางรอดมาได้ แสดงว่าท่านสองคนคงมีอะไรกันแล้วใช่ไม๊ ?””พี่ชาย หวู่ฉิง เมื่อท่านได้ทำเรื่องอย่างว่ากับ หลาน ยี่ ท่านก็น่าจะยินดี ไม่ต้องพูดถึงความสุขจากเรือนร่างของนาง นางนั้นยังบริสุทธิ์อีกด้วย อีกทั้ง หลาน ยี่ ยังมีตำแหน่งสูงส่ง เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของ ตระกูล หลาน””และการที่ท่านสามารถทำแบบนี้ได้ นั้นนับเป็นวาสนาของท่าน ข้านั้นตั้งใจไว้ให้มันเป็นแบบนี้แต่แรก นี้มันนับว่าข้าได้เป็นคนช่วยท่าน ดังนั้นท่านน่าจะขอบคุณข้า และปล่อยข้าไปสักครั้ง””หวาง หลง เจ้ามันคนไร้ยางอาย!!!”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น หลาน ยี่ กัดฟันด้วยความโกรธ ตอนแรก นางคิดว่า หวาง หลงจะทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบและยอมรับในการกระทำอย่างลูกผู้ชาย ซึ่งนางไม่คิดเลยว่าเพื่อเอาตัวรอดแล้วเขาไม่เพียงไม่ยอมรับ เขายังเรียกร้องความดีความชอบอีกด้วย 
 
 
 
ในความเป็นจริงแม้แต่ ชูเฟิง ก็ไม่รู้จะพูดยังไง หวาง หลง พูดออกมาเหมือนเขาเป็นคนผิด ซึ่งมันทำให้ชูเฟิงรู้สึกว่า หวาง หลงนั้นเป็นคนที่น่ารังเกียจและไร้ยางอาย 
 
 
 
** หมับบ ** จู่ๆ ชูเฟิง ก็คว้าคอเสื้อของ หวาง หลง และเริ่มอัดเขาเหมือนกระสอบทราย จากนั้นก็โยนหวาง หลง ไปที่หน้า หลาน ยี่ และพูด”
 
 
 
อาวุโส หลาน ยี่ เชิญท่านจัดการ””ศิษย์น้อง หลาน ยี่ เมตตาด้วย ศิษน้องหลาน ยี่ เมตตาด้วย ยังไงพวกเราก็อยู่ด้วยกันมานานหลายปี ข้านั้นคอยช่วยเหลือเจ้ามาตลอด และที่ข้าทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าข้า รัก เจ้า ดังนั้นโปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ได้โปรดให้โอกาสข้าอีกสักครั้ง ข้าขอร้องล่ะ”
 
 
 
หลังจากหวาง หลงกระแทกพื้น เขาก็ไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง เขารีบรุกขึ้นและผยุงตัวขึ้นไปเกาะขา หลาน ยี่ พร้อมกับขอร้อง เพื่อที่จะเอาตัวรอด เขาจึงไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ต่อให้ทิ้งศักดิ์ศรีก็ตาม “เจ้า . . . . . . .”
 
 
 
และเมื่อนางเห็น หวาง หลง ยอมทำแบบนั้น แม้ว่านางจะโกรธแต่นางก็เป็นคนใจอ่อน ดังนั้นนางจึงเกิดความลังเล เพราะในตลอดเวลาที่อยู่ในสำนักสี่คาบสมุทร หวาง หลง คอยดูแลนางเป็นอย่างดี และคอยเอาอกเอาใจนางทุกอย่าง 
 
 
 
* ปึ้งง * เมื่อ หลาน ยี่ เกิดความลังเล ชูเฟิงก็ดิ่งลงมาจากอากาศ และเหยียบ หวาง หลง จมดิน ในเวลาเดียวกัน เขาก็กระชากผมของหวาง หลง พร้อมกับกล่าวกับ หลาน ยี่”
 
 
 
หากท่านไม่ทำ ข้าจะช่วยท่านทำเอง “ไม่!!!”
 
 
 
หลาน ยี่ ยึดมือของนางออกไปขวาง เพื่อปกป้อง หวาง หลง เมื่อสัมผัสได้ถึงความกระหายเลือดของชูเฟิง 
 
 
 
ชูเฟิง รู้สึกอึ้งอย่างมาก ในการกระทำของ หลาน ยี่ แต่เขาก็ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจพร้อมกับกล่าว”
 
 
 
ผู้หญิงนี้จิตใจอ่อนไหวชะมัด!!!”
 
 
 
หลังจากชูเฟิงพูด เขาก็พลักมือของหลาน ยี่ ออกไป และใช้แขนเขาฟันลงดัง ** ซึบ ** เลือดนั้นลอยฟุ้งไปในอากาศ พร้อมกับ หัวของ หวาง หลง ที่ถูกฟันโดย ชูเฟิง
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////////////////A : โหดสัสรัสเซีย!!!
 
 
 
B : ผู้หญิงก็แบบนี้ระหว้า ใจอ่อน โลเล อ่อนไหว คนนั้นก็ดี คนนี้ก็ชอบ คนนั้นมีตัง คนโน้นรถสวย คนนี้โครตรวย ใช่สิ ค . . . . กูมันเล็ก!!!
 
 
 
C : มืง พูดถึง หลาน ยี่ หรือ นิสัยแฟนมืง แต่จริงๆ แฟนมืงไม่ผิดนะ ผิดที่มืงล้วนๆ ที่คอฯเล็ก!!!
 
 
 
A : อ่อ!!! นึกว่าไอนั้น!!! บ้าจริง วันไหนนิยายเรื่องนี้ โดนสั่งปิด เพราะใช้คำไม่เหมาะสมนี้งามหน้าเลย!!!