บทที่ 771 – หัวใจที่แตกสลาย
 
 
 
เพลิงสีดำลุกโชนขึ้นไปบนท้องฟ้า และด้วยพลังของมันนั้นทำให้เกิดความรู้สึกน่าเกรงขามอย่างมาก 
 
 
 
เมื่อพลังนั้นระเบิดออกมา 20 อสูรวิญญาณของ มู่ หรงซุน ก็ไม่สามารถที่จะต้านไว้ได้ พวกมันหันไปพูดกับ มู่ หรงซุนว่า,”
 
 
 
นายท่าน ช่วยข้าด้วย””เจ้าพวกสวะ!”
 
 
 
เมื่อเขาเห็นเช่นนั้น มู่ หรงซุน ก็หน้าเขียวปั้ด อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดจะช่วยอสูรวิญญาณของเขาที่ทำตามคำสั่งของเขาเลย 
 
 
 
*ตู้ม* ในที่สุด เสียงระเบิดก็ดังขึ้น ต้านต้าน ได้โจมตีครั้งสุดท้าย ปิดฉาก อสูรทั้ง 2 ตัว “นี่ คืออสูรวิญญาณจากพิภพอสูรฟ้าอย่างนั้นสินะ มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ นางที่มีระดับแค่ 2 เจ้าแห่งสงคราม ยังระดับถึงขนาดนี้ถ้านางระดับ 6 เจ้าแห่งสงคราม จะขนาดไหนกัน”
 
 
 
หยา เฟย และ มู่หรง ว่านนั้น ตกใจอย่างมาก พวกนางนั้นไม่สามารถเอาชนะต้านต้านได้ เพราะแม้แต่ อสูรวิญญาณระดับ 6 เจ้าแห่งสงครามก็ไม่สามารถเอาชนะต้านต้านได้ ซึ่งทำให้พวกนางกลัวอย่างมาก “ท่านพี่ รีบฆ่านางซะ อสูรวิญญาณเช่นนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่.”
 
 
 
มู่หรง ว่าน พูดขึ้น พวกนางและชูเฟิงนั้นเป็นศัตรูกัน ถ้าเขาและต้านต้านไม่ถูกกำจัดไปตอนนี้ ย่อมเป็นปัญหาในอนาคต 
 
 
 
แม้ว่านางจะไม่ชอบ ฉาน เฟิง และ หยา เฟย แต่ก็ยังไม่เท่าชูเฟิง นางจึงต้องการให้เขาหายๆไป เพื่อความปลอดภัยของหมู่เกาะประหาร “แม่นาง ข้าต้องขอชื่นชมด้วยจริงๆ เจ้านั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก””แต่ก็เหมือนที่ข้าพูด เจ้านั้นเลือกนายผิดคนแล้ว ไม่ว่าถ้าจะแข็งแกร่งเพียงใด ชะตาของเจ้าก็ต้องตายที่นี่””ข้าจะให้โอกาสอีกครั้ง ข้าให้เจ้าตัดสินใจใหม่ ว่าเจ้าจะเลือกติดตามเจ้าขยะหรือข้า”
 
 
 
มู่ หรงซุน พูด 
 
 
 
เหตุผลที่เขาทำเช่นนั้นเพราะรูปร่างหน้าตาของนางนั้นงดงามมาก และยังรวมไปถึงพลังของนางที่ ทำให้เขาหลงไหลหนักขึ้นไปอีก “ฮ่าฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจาก มู่หรงซุนพูด ต้านต้าน ก็หัวเราะเสียงดังลั่น “เจ้าหัวเราะอะไร”
 
 
 
มู่หรง ซุน ขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นท่าทางของต้านต้าน ใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวจนน่าเกลียด “ช่างโง่เขลา ยิ่งนัก เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมอสูรวิญญาณที่เจ้าทำสัญญาด้วยจึงมีแค่อสูรวิญญาณจากพิภพปีศาจ”
 
 
 
ต้านต้าน ยิ้มแล้ว พูดออกมา “ทำไมอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
มู่หรง ซุนถาม. “มันเป็นเพราะว่า เจ้านั้นไม่ดีพอที่จะได้รับพลังจากอสูรวิญญาณพิภพอสูรฟ้ายังไงล่ะ””ไม่ใช่เพียง อสูรฟ้าเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึง อสูรวิญญาณจากพิภพศักดิสิทธิ์ นางฟ้า หรือมาร เจ้าก็ไม่มีค่าพอที่จะได้ผูกพันธะ เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเจ้านั้นเป็นขยะยังไงล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
 
 
 
คำพูดของนางนั้นราวกับหอกทิ่มไปที่ใจของ มู่หรง ซุน และมันก็เหมือนการตบหน้าเขาจังจัง 
 
 
 
ในตอนนั้นเขาโกรธมาก เพราะไม่เพียงถูกปฏิเสธ แต่ยังถูกเย้ยกลับมาอีกด้วย ที่นางพูดก็หมายความว่าเขานั้นด้อยกว่าชูเฟิง 
 
 
 
ดังนั้น มู่หรง ซุนจึงเรียก อสูรวิญญาณมาอีก 2 ตัว แต่ 2 ตัวนี้นั้นต่างจากเมื่อครู่มันมีระดับถึง 7 เจ้าแห่งสงคราม 
 
 
 
หลังจากได้เห็นอสูรวิญญาณทั้ง 2 ชูเฟิงก็ต้องขมวดคิ้วแน่น จากที่เขาคอยสังเกตดู แม้ว่าต้านต้าน จะเอาชนะ อสูรระดับ 6 เจ้าสงคราม 20 ตัวได้ แต่มันก็สร้างภาระให้นางอย่างมาก 
 
 
 
ดังนั้นไม่ว่า พลังของต้านต้านจะแข็งแกร่งเพียงใด ชูเฟิงรู้ดีว่านางนั้นมีระดับเพียง 2 เจ้าแห่งสงคราม นั่นทำให้นางไม่น่าจะเอาชนะ เจ้า 2 ตัวนั้นได้ 
 
 
 
ต้านต้าน ก็ดูเหมือนคิดเช่นนั้น แต่นางก็ไม่ได้แสดงท่าทางใดๆ ออกมา นางส่งข้อความมาหาชูเฟิงว่า”
 
 
 
ชูเฟิง ฟังให้ดีดี ตายเพียง 1 ยังดีกว่าตายทั้งคู่”
 
 
 
“ตอนนี้ได้เวลาแล้ว หนีเร็วเข้า ข้ามีวิธีที่จะถ่วงเวลาพวกมันได้อยู่ เจ้าจำไว้ ต้องวิ่งเท่านั้น มิเช่นนั้น ข้าจะโทษเจ้าที่ทำให้การกระทำของข้าเสียเปล่า””จำไว้ว่า หลังจากข้าได้ใช้วิชานี้ เจ้าต้องหนีไปให้ได้ ก่อนที่พวกมันจะฆ่าเจ้า””ในอนาคต เจ้าต้องสอนให้พวกมันรู้ถึงโทษถานที่พวกมันจะข้าเจ้าซะ แม้จะต้องทำลายภูมิภาคทะเลตะวันออกก็ตาม””จงจดจำความอ่อนแอครั้งนี้เอาไว้และแข็งแกร่งขึ้น.”
 
 
 
เมื่อได้ยินต้านต้าน พูดชูเฟิง รู้สึกเจ็บปวดมาก เขาได้ข้อมูลบางอย่างและข้อมูลนั้นมาจากนาง มันคือวิธีในการปลดผนึกอสูรวิญญาณอีกตัวในตัวเขา “ฆ่า ฆ่า ฆ่า มัน. . เดี๋ยวก่อนอย่าปล่อยให้นางตายได้ง่ายๆ เจ้าต้องสั่งสอนให้นางรู้สึกถึงโทษฐานที่กล้ามาอวดดีกับข้า.”
 
 
 
หลังจาก ปล่อยอสูรวิญญาณออกมา มู่หรง ซุน ก็สั่งการมันทันที 
 
 
 
แต่ในตอนนั้นต้านต้านก็ได้กระทำบางอย่าง นางหันไปมองอสูรวิญญาณทั้ง 2 และยิ้มอย่างหยิ่งยโส 
 
 
 
มันเป็นเพราะว่านางนั้น รู้ดีว่าพวกนี้นั้นแข็งแกร่งกว่านาง แต่ มันก็ยังไม่ดีพอที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของนาง 
 
 
 
ถ้าความสามารถที่แท้จริงของนางไม่ถูกผนึกไว้ แม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาคทะเลตะวันออกก็ยังไม่เหมาะจะมาเป็นคู่ต่อสู้ของนาง “ต้านต้าน!”
 
 
 
ในตอนนั้นชูเฟิง ก็ตะโกนขึ้นมา 
 
 
 
เมื่อนางเห็นว่าชูเฟิง ยังไม่หนีนางก็โกรธจัดและตะโกนใส่ชูเฟิงว่า”บัดซบ อย่าให้ข้าตายโดยเสียเปล่า รีบไปซะอย่าปล่อยให้นางรอนาน รีบหนีไปซะ””บัดซบ เจ้ายังมีหลายอย่างที่ต้องทำอยู่ เจ้าจะมาตายที่นี่ไม่ได้ ไปซะ!!!”
 
 
 
หลังจากพูดจบ ไฟสีดำที่รุนแรงไร้สิ้นสุดก็ระเบิดออกมาจากตัวต้านต้าน และแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
เปลวไฟนั้นพุ่งขึ้นสูงไปยังท้องฟ้าผ่านเมฆสีขาว และพุ่งลงมากลายเป็นกำแพงราวกับแบ่งโลกเป็น2ส่วนโดยแบ่ง ทางพวกมู่หรง ซุน และชูเฟิงไว้”ไม่—”
 
 
 
ในตอนนั้นชูเฟิงก็ตะโกนออกมาเสียดัง เขารู้ว่าต้านต้าน จะทำอะไร นางต้องการใช้ตัวเองเป็นเครื่องสังเวยเพื่อสร้างโอกาสให้ชูเฟิงได้หนี “อย่าให้ข้าตายเปล่า รีบหนีเร็วเข้า”
 
 
 
ในตอนนั้นก็มีเสียงต้านต้านดังขึ้นในหูของชูเฟิงง 
 
 
 
ชูเฟิงกำหมัดแน่น เขารู้สึกโกรธและเกลียดมาก เขาโกรธและเกลียดตัวเองที่ไร้พลังที่ไม่สามารถปกป้องได้แม้กระทั่งอสูรวิญาณของเขา 
 
 
 
แต่ในตอนนั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าเขายังดื้อรั้นอยู่มันจะทำให้การเสียสละของต้านต้านนั้นสูญเปล่า 
 
 
 
จนสุดท้าย เข้าทำได้แค่เก็บความหรือสึกเจ็บปวดและความรู้สึกโกรธและเกลียดชังนี้ไว้ และหันหลังเตรียมตัวจากไป 
 
 
 
*ตู้ม ตู้ม ตู้ม* แต่ก่อนที่ชูเฟิงจะได้หนีไปก็เกิดเสียงดังขึ้น กำแพงสีดำที่ต้านต้านสร้างไว้เริ่มที่จะแตกสลายแล้ว 
 
 
 
ในตอนนั้นชูเฟิง ก็หยุดวิ่งและหันหลังไปดู ดวงตาของเขาหดตัวลงและร่างกายของเขานั้นไร้เรี่ยวแรงทันทีพร้อมๆกับหัวใจของเขาที่แหลกเป็นชิ้นๆ 
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////A : ต้านต้าน!!!!!
 
 
 
B : เรียกทำบ้าไร นางยังไม่ตาย!!! 
 
 
 
A : ระเบิด ตูมตาม แบบนั้นยังรอดไปได้อีกอ่อ ?!! 
 
 
 
C : นางเคลื่อนย้ายตัวเองไปที่อื่น จริงๆก็อยู่ในร่าง ชูเฟิงนั้นแหละ แค่ตัดการเชื่อมต่อชั่วคราวไม่ให้พี่เฟิงสัมผัสนางได้
 
 
 
A : แล้วนางทำแบบนั้นทำไมอ่ะ ?!!!
 
 
 
B : ต้านต้านคิดว่า ใช้วิธีนี้แล้วสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จะทำงาน แต่นางคิดผิด เพราะความโกรธ ความเกียจชัง ความแค้น เท่านั้นทีเป็นตัวกระตุ้น หากมีความเสียใจ เศร้า ผิดหวัง ท้อแท้ เข้ามาปะปน สายฟ้าก็จะไม่ตื่น มันก็ง่ายๆแบบนี้ จึงๆทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับพี่เฟิง นั้นแหละที่เป็นตัวกำหนดอารมณ์ตัวเอง ตอนนี้ยอมมันไปก่อน เพราะถ้าไม่ยอมหนี ยังมี เก้านิรันดร์อีก3คนรอซ้ำอีก ชูเฟิง ต้องไปหาที่พึ่งพิง นั้นคือ ประมุของค์ก่อนของ พรรคมาร 
 
 
 
A : ประมุข ตายแล้วไม่ใช่อ่อ!!!
 
 
 
B : ยังมีมรดกเว้ยยยยยยย!!!! ไม่ได้ยินที่ ชุน หวูเล่าให้ฟังไง ของสุดยอดที่เกาะประหารมันต้องการจริงๆ แค่ชีวิตชูเฟิงมันไม่ได้สนตั้งแต่แรก ไม่งั้นมันไม่ยกกองทัพจากหมู่เกาะประหารมาหรอก จากนี้แหละ สงครามจะเริ่มขึ้น