บทที่ 772 – ข้าจะกินเจ้า!!!
 
 
 
ในท้องฟ้า ณ ตอนนั้น เปลวเพลิงสีดำทมิฬได้พวยพุ่งขึ้นไป โอบรอบร่างกายของนาง ด่างวาระสุดท้าย จากนั้นมันก็หายไปพร้อมกับความน่ากลัวของออร่ามหาศาล เหลือเพียง ความรู้สึกที่อาลัยอาวร จากนั้นร่างของนางก็พลันเลือนหายไปในอากาศ 
 
 
 
หลังจากที่เปลวเพลิงสีดำหายไปอย่างสมบูรณ์ ชูเฟิง ก็ไม่สามารถสัมผัสถึงต้านต้านได้ ราวกับว่านางหายไปจากโลกนี้ 
 
 
 
ที่ยืนอยู่ในอากาศ มีแค่ มู่หรง ซุน, หย่า เฟย, มู่หรง ว่าน และ อสูรวิญญาณ ที่อยู่ในระดับ 7 จ้าวแห่งสงครามอีก สอง ตน 
 
 
 
ภายในใจของ ชูเฟิง ตอนนั้น รู้สึกว่างเปล่า ราวกับว่าหัวใจเขามันแตกสลายราวกับเศษฝุ่น นี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกสิ้นหวัง 
 
 
 
เขาที่ได้ทำสัญญากับต้านต้าน แต่ในปัจจุบันเขากับไม่สามารถสัมผัสถึงนางได้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของการเชื่อมโยง เขารู้ได้ทันทีว่ามันเป็นเพราะอะไร 
 
 
 
ความเจ็บปวดภายในจิตใจที่สุดแสนจะพรรณนา เขาเจ็บปวดจนเกินจะทนไหว แม้แต่ร่างกายของเขายังสั่นเทา ไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะเดินต่อไป ราวกับว่าเขาได้ตายไปแล้ว “แม้แต่ชีวิตของข้ารับใช้ยังไม่มีปัญญาช่วย น่าเศร้าที่เจ้าเลือกรับใช้ เจ้านายสวะอย่างมัน”
 
 
 
มู่หรง ซุน ฉีกยิ้มบนใบหน้าของเขา รอยยิ้มนั้นดูมีความสุขอย่างมาก เพราะช่วงเวลานั้นเขาได้สะสรางความโกรธแค้นมันจึงทำให้เขาแสนจะสบายใจ แต่นั้น ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับความแค้นของเขา “เฟย เอ๋อ, ว่าน เอ๋อ ไปล้างแค้นให้ ฉาน เฟิง โทษฐานที่มันทำให้เขาพิการ”
 
 
 
มู่หรง ซุน สั่ง “อืม”
 
 
 
มู่หรง ว่าน ไม่ลังเลแม้แต้น้อย นางรีบเดินตรงเข้าไปหา ชูเฟิง เพราะ ชูเฟิง ที่ไร้ซึ่งต้านต้าน นางจึงไม่รู้กลัวเขาอีกต่อไป 
 
 
 
โดยเฉพาะ ชูเฟิง ที่มีอาการแบบนี้ ราวกับว่าเขาสูญเสียคนสำคัญ ดั่งปลาที่หลุดขึ้นมาจากน้ำเฝ้ารอวันตาย ซึ่งเขายังคงยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น “เจ้านี้มันน่าขยะแขยงซะมัด! ข้าบอกเจ้าตั้งกี่ครั้งว่าอย่ามาเรียกข้าว่า เฟย เอ๋อ”
 
 
 
แต่จู่ๆ หย่า เฟย ก็แสดงท่าทีไม่พอใจใส่ มู่หรง ซุน “เฟย เอ๋อ ไม่ช้าก็เร็วเจ้าก็ต้องเป็นของข้า ทำไมเจ้าถึงไม่เข้าใจสักที”
 
 
 
มู่หรง ซุน ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้โกรธนาง แต่เป็นความคับข้องใจที่ปรากฏอยู่ภายในดวงตา “อนาคตมันก็ไม่แน่ว่าข้าจะได้แต่งงานกับเจ้า ยังไงที่แน่ๆ ข้ายังไม่ใช่ของเจ้า ดังนั้น อย่ามาเรียกข้า เฟย เอ๋อ”
 
 
 
จากนั้น หย่า เฟย ก็หันไปมอง ชูเฟิง พร้อมกับรอยยิ้มและกล่าว”
 
 
 
หวู่ชิง เจ้าคงทรมานมากสินะ . . . . . ข้ายินดีที่จะช่วยเจ้าให้ไปสบายนะ”
 
 
 
หลังจากพูดเสร็จ หย่า เฟย ก็โดดไปข้างหน้า ก่อนมาถึงหน้า ชูเฟิง พร้อมกับหยุดอยู่ตรงนั้นและหันไปเยาะเย้ยมู่หรง ว่าน ขณะที่จับมีดและกล่าว”
 
 
 
อะไร ?! อย่าบอกว่าเจ้าทำไม่ลง””ไม่ว่ามันจะเป็นใครหน้าไหน ข้าก็จะไม่เมตตากับผู้ที่กล้าตั้งตัวเป็นศัตรูของหมู่เกาะประหาร”
 
 
 
มู่หรง ว่าน กล่าวออกไปและขณะที่นางพูด นางก็ยกมีดในมือ แทงเข้าไปที่หน้าอกของ ชูเฟิง * ฉึก * ขณะนั้นมีเลือดจำนวนมากไหลล้นออกมา “เจ้า . . . . .”
 
 
 
ในตอนที่ มู่หรง ว่าน แทง ชูเฟิง นางกับแสดงความหวาดกลัวออกมา จนนางต้องก้าวถอยหลังไป 
 
 
 
เมื่อนางแทงมีดลงไป ไม่เพียงแต่ ชูเฟิงจะไม่ส่งเสียงร้องออกมา แต่เขายังไม่มีปฏิกิริยาใดๆด้วยซ้ำ ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่น้อย เพราะในตอนนี้เขาความถูกความเสียใจบดบังทุกสิ่งอย่าง “นี้เจ้าคงไม่เรียกมันว่าเป็นการทรมานหรอกนะ ถอยไป!!”
 
 
 
หย่า เฟย มอง มู่หรง ว่าน ด้วยสายตาที่เหยียดหยัน จากนั้นก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย ขณะที่พูดว่า”
 
 
 
หวู่ชิง ข้าแน่ใจว่าเจ้าคงไม่ลิมความเจ็บปวดครั้งที่ข้าเคยจับเจ้าไว้ จำได้หรือเปล่าว่าข้าทรมานเจ้ายังไง”
 
 
 
ชูเฟิงยังคงเมินเฉยกับคำพูดของหย่า เฟย ราวกับว่าเขาไม่ได้ยิน 
 
 
 
เห็นแบบนั้น หย่า เฟยก็ขมวดคิ้วลง พร้อมกับก้มลงไปใกล้ๆเขา ขณะที่ตวาดใส่”
 
 
 
เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะกลัว ไอภาพลวงตาบ้านั้น แล้วไม่กล้าทำอะไรเจ้าใช่ไม๊ ? ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ไว้ ว่าข้าไม่เคยกลัวใครหน้าไหน ตราบใดที่คนๆนั้นมันทำให้ข้าโกรธ มันต้องตาย!!!”
 
 
 
หลังจากพูดจบ หย่า เฟย ก็หงายฝ่ามือขึ้น จากนั้น ยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ไม่สมบูรณ์ก็ปรากฏในมือนาง มืออาวุธมาอยู่ในมือ หย่า เฟย ไม่รอช้า รีบใช้มันฟันเฉือนไปที่ชูเฟิง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆเหมือนกับเขาตอนนี้ไร้ซึ่งความรู้สึกที่เจ็บปวด “เจ้ายังทนได้ใช่ไม๊ ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะทนได้อีกนานแค่ไหน”
 
 
 
หย่า เฟย โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เพราะชูเฟิงไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา มันยิ่งทำให้นางโกรธ นางใช้อาวุธในมือนางกระหน่ำฟันเข้าไปที่ร่างของ ชูเฟิง 
 
 
 
ทุกครั้งที่มันพาดผ่าน กล้ามเนื้อของเขาก็ปริออกแม้แต่เส้นเอ็นยังถูกตัด แผลบางแห่งยังเห็นถึงกระดูก ในที่สุด นางก็ใช้มันแทงทะลุร่างของ ชูเฟิง 
 
 
 
หลังจากนั้น ร่างของชูเฟิงก็เปียกชุ่ม ไปด้วยเลือด เสื้อผ้าเขาขาดหวิ้นเป็นรูราวกับตะแกรง “เจ้านี้มันน่าชื่นชมจริงๆ โดนไปขนาดนี้กับไม่ร้องออกมาสักแอะ ข้าจะรอดูสิว่า เมื่อเจ้าตาย เจ้ายังจะนิ่งเฉยได้แบบนี้อีกไม๊”
 
 
 
หย่า เฟย กัดฟันด้วยความโกรธ นางเกลียด ชูเฟิง เป็นอย่างมากเพราะเขาเป็นคนแรกที่ทำให้นางต้องขายหน้า แล้วความแค้นมันก็ค่อยๆสั่งสมมาเรื่อยมาเป็นเวลานาน และในวันนี้นางได้มีโอกาส ทรมาน ชูเฟิง นางจึงกระเหือดกระหายอย่างมาก 
 
 
 
แต่เมื่อนางทรมานเขา ชูเฟิงกับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ แม้ว่านางจะทรมานเขาวิธีใดก็ตาม ดังนั้นมันจึงทำให้ความโกรธของนางไม่อาจระบายออกไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ นางจึงอยากที่จะเอาชีวิตของ ชูเฟิง “ช้าก่อน . . . .”
 
 
 
ขณะที่หย่าเฟย ยกกระบี่เตรียมที่จะฟัน ชูเฟิง ให้ขาดเป็น 2 ท่อน มู่หรง ซุน ก็ตะโกนเข้ามา จากนั้นเขาก็เดินตรงเข้าพร้อมกับพูดกับหย่า เฟย”
 
 
 
ฆ่าเขาตอนนี้มันก็หมดสนุกสิ ข้าอยากทรมานเขาต่ออีกหน่อย”
 
 
 
แม้ว่า หย่า เฟย รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่นางก็ยังถอยออกไปอยู่ข้างๆ เพราะว่าในเรื่องความซาดิส มู่หรง ซุน นั้นเหนือกว่านาง “หวู่ ชิง ใจเจ้าคงเจ็บปวดมากสิท่า ?! ที่สาวงามขนาดนั้น ตายไปเพราะเจ้า””เท่าที่ข้าดู เจ้าคงชอบนางมาก นั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะว่านางงดงามถึงขนาดนั้น แม้แต่ข้าเองก็ยังชอบนางเลย!!!”
 
 
 
มู่หรง ซุน พูดอย่างไม่แยแส เขาจงใจกระซิบให้ชูเฟิงได้ยินชัดๆ โดยที่เอาปากเข้าไปใกล้ๆหูของ ชูเฟิง”
 
 
 
เจ้ารู้มั้ย จริงๆที่ข้าเห็นนางในครั้งแรก ข้าอยากจะกำราบนาง และทำให้นางกลายมาเป็นสัตว์เลี้ยงใต้หว่างขาของข้า ข้าคงเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะ””อ้า . . . รูปร่างของนางจัดว่ายอดเยี่ยมไร้ที่ติ จนไม่หาคำใดมาเปรียบกับใบหน้าสวยๆของนาง บอกตามตรง ข้าชอบนาง มากกว่า คู่หมั้นของข้า หย่า เฟย ซะอีก””หากข้ามีสาวสวยแบบนั้นมาอยู่ในอ้อมแขน คอยเป็นของเล่นให้ข้า นั้นคงนับเป็นโชคดีของข้าที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ แต่น่าเสียดายที่นางตายไปซะแล้ว””ใช่แล้ว เจ้าเคยได้สัมผัสนางบ้างหรือเปล่า ?! ข้าเดาว่าคงยังไม่เคยสิท่า เหมือนข้าจะเดาถูกด้วย ว่าแล้วสวะอย่างเจ้ามันไม่คู่ควรกับนาง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
 
 
 
ขณะที่เขาพูด รอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฏแขวนอยู่บนใบหน้าของ มู่หรง ซุน นอกจากนี้เขายังทำหน้าอย่างไร้ยางอาย เพื่อต้องการยั่วยุ ชูเฟิง เพื่อให้เขาได้รับความเจ็บปวดภายในจิตใจ “ข้าจะกินเจ้า!!!”
 
 
 
ในตอนนั้น ชูเฟิง ที่เงียบอยู่นาน ก็ตะโกนขึ้น ในเวลาเดียวกัน เขาก็อ้าปากกว้าง เผยให้เห็น ฟันที่สมบูรณ์ มุ่งเข้าใส่มู่หรง ซุน “อ้า ～～～”
 
 
 
ในตอนนั้น มู่หรง ซุนก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ใบหน้าของเขาถูกชูเฟิงกัด ขณะที่ถูกกระชากออกพร้อมกับเนื้อก้อนใหญ่ที่ติดมา 
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////////////////////////C : พี่เฟิง จับแม่งหันหลังเอาตูดมัน โชว์เมียกะน้อง ให้มันไม่มีหน้าอยู่บนโลกใบนี้
 
 
 
A : ดูแต่ละอย่างที่มันคิด ไอนี้สมองของมัน ฮาดคอร์ สุดๆ!!!
 
 
 
B : คนดีๆ ไม่มีใครคิดได้แบบมันหรอก จับหันหลังเอาตูด!!! มืงคิดได้ไง!!! 
 
 
 
C : สะใจนะเว้ย!!! 
 
 
 
A : สะใจมืงคนเดียวอ่ะดิ ขี้ติดไม่คุ้ม!!!