บทที่ 820 – ข้าจะฆ่าเขา
 
 
 
ดวงตาของ ชูเฟิง เปลี่ยนเป็นสีแดงกร่ำ ราวกับเหล็กที่กำลังถูกตี อีกทั้งยังมีบางอย่างไหลออกมาจากดวงตาของเขา มันมีลักษณะคล้ายกับลาวาที่ค่อยๆ ไหลออกมา 
 
 
 
ในเวลาเดียวกันนั้น เสื้อเกราะที่สร้างขึ้นจากเปลวเพลิงสีดำของเขาก็เกิดรอยแตก พร้อมกับลาวาไหลออกมาอย่างช้าๆ 
 
 
 
ไม่เพียงแค่ลักษณะภายนอกเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลงไป ออร่าพลังของ ชูเฟิง ยังพุ่งสูงขึ้นอย่างมหาศาล พลังของเปลวเพลิงสีดำระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ราวกับว่ารูปแบบสังหาร วายุ อัสนี กำลังจะพังทลายลง “เจ้ายอกว่าข้าตัวคนเดียว !! แต่ข้าจะบอกให้พวกเจ้ารู้ไว้ ว่าข้าไม่เคยอยู่เพียงลำพัง !! ในร่างกายของข้ามีราชินีผู้แข็งแกร่งคอยสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับข้าตลอดเวลา !!”
 
 
 
***** ตูมมมม ***** 
 
 
 
ในเวลานั้น ชูเฟิง ก็แทงหอกในมือของเขาออกไป ออร่าพลังสีดำพุ่งออกมาจากหอกอย่างรวดเร็ว มันพุ่งตรงไปยัง โอว เล่ย พร้อมกับที่ร่างของเขาระเบิดออก 
 
 
 
งูสายฟ้าแผ่กระจายออกมาในอากาศจำนวนมาก เมื่องูสายฟ้าเหล่านั้นหายตัวไป ออร่าพลังของ โอว เล่ย ก็หายไปอย่างสมบูรณ์เช่นเดียวกัน 
 
 
 
***** ครืนนนน ***** 
 
 
 
ในช่วงเวลานั้น รูปแบบสังหาร วายุ อัสนี ก็พังทลายลงไปครึ่งหนึ่ง ความรู้สึกที่ไม่สามารถทำลายมันได้ก็จางหายไปเช่นเดียวกัน 
 
 
 
***** ฝุ่บ ***** 
 
 
 
ชูเฟิง ขว้างหอกขึ้นไป มันพึ่งออกไปราวกับดาวตกสีดำกลับหัว ขึ้นไปยังอากาศ พร้อมกับเปล่งแสงออกมาอน่างรุนแรง 
 
 
 
หลังจากนั้น ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น พร้อมกับรูปแบบสังหาร วายุ อัสนี พังทลายลง ในเวลานี้ มันชัดเจนแล้วว่า รูปแบบสังหารที่ โอว เฟิง และ โอว เล่ย ใช้พลังชีวิตแลกมานั้น ถูกทำลายโดยน้ำมือของ ชูเฟิง “บ้าเอ๊ย !!”
 
 
 
โอว เฟิง สบถออกมาในทันที ตั้งแต่ โอว เล่ย ถูก ชูเฟิง สังหารไปนั้น เขาก็ไม่สามารถแสดงพลังของรูปแบบสังหารออกมาได้เต็มที่ มันจึงถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย “ตาแก่ !! ดูเหมือนว่า รูปแบบสังหาร วายุ อัสนี ที่เจ้าใช้พลังชีวิตแลกมานั้น จะไม่พอที่จะลากข้าไปพร้อมกับเจ้า !!””ฮ่าๆๆๆ…..”
 
 
 
หลังจากนั้น ชูเฟิง ก็ชี้ปลายหอกที่ โอว เฟิง พร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง ด้วยความเยาะเย้ย 
 
 
 
มันเป็นเรื่องที่สมควรเยาะเย้ยอย่างมาก เพราะผู้เชี่ยวชาญขั้นจ้าวสงครามระดับเจ็ดสองคน ไม่สามารถรับมือกับเด็กหนุ่มที่มีพลังเพียงขั้นจ้าวสงครามระดับสามได้ และแม้แต่รูปแบบสังหารที่พวกเขาแลกชีวิตเพื่อสร้างมันขึ้นมาก็พังทลายลงอย่างง่ายดาย การบ่มเพาะพลังหลายสิบปีของพวกเขาช่างเปล่าประโยชน์อย่างมาก 
 
 
 
เพราะในท้ายที่สุดแล้วนั้น พวกเขาก็ได้พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาได้พ่ายแพ้ให้กับ ชูเฟิง อย่างชัดเจนต่อหน้าทุกๆ คน “สารเลว !! เจ้ามันผยองเกินไปแล้ว ข้าจะฆ่าเจ้า !!”
 
 
 
ร่างกายของ โอว เฟิง สั่นสะท้านด้วยความโกรธ เขากระโจนออกไปราวกับเสือร้าย หมายที่จะขย้ำ ชูเฟิง และปิดฉากการต่อสู้ครั้งสุดท้าย “ลาก่อน!!”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ยิ่มอย่างเหยียดหยันออกมา พร้อมกับที่เขาปล่อยแสงสีดำออกมาจากหอก พุ่งทะลุร่างของ โอว เฟิง ไป และในท้ายที่สุด โอว เฟิง ก็ได้จากโลกนี้ไปอย่างแท้จริง 
 
 
 
ในเวลานั้น รูปแบบสังหาร วายุ-อัสนี ก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือไว้เพียงความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ ไม่ใช่เพียงแค่ตระกูลจื่อเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบ แม้แต่ทั่วทั้งหุบเขาดอกไม้ก็ยังได้รับความเสียหาย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิดนั้น ทุกอย่างตกอยู่ภายใต้ความเงียบสงบ เพราะทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเพราะ เพราะพลังของ ชูเฟิง นั้นมันแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาจะสามารถจินตนาการออกมาได้ “วิ่ง !!”
 
 
 
ในเวลานั้น เสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ดังขึ้นมา พร้อมกับที่คนของตระกูลจื่อ วิ่งแตกออกไปโดยไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะหันกลับมามอง ราวกับมดที่อยู่บนกะทะร้อน 
 
 
 
หลังจากที่เห็นพลังของ ชูเฟิง นั้น พวกเขาก็รู้แล้วว่า พวกเขาไม่อาจต่อกรกับ ชูเฟิง ได้ สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้ ก็คือหนีออกไปให้ไกลที่สุด “วันนี้ จะไม่มีคนของตระกูลจื่อ ออกไปได้อย่างปลอดภัย !!”
 
 
 
ในเวลานั้น ชูเฟิง ได้ทำลายโอกาสของพวกเขาจนหมดสิ้น เพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้น อำนาจพลังวิญญาณสีม่วงจำนวนมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว มันรวดเร็วยิ่งกว่ารูปแบบสังหาร วายุ อัสนี และปิดล้อมหุบเขาดอกไม้ เพื่อขังคนของตระกูลจื่อเอาไว้ในนั้น 
 
 
 
***** ตูมมมม ***** 
 
 
 
ในเวลาเดียวกันนั้น ชูเฟิง เพียงสะบัดหอกออกไป คนของตระกูลจื่อก็ล้มตายไปนับร้อย พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะร้องออกมาแม้แต่นิดเดียว ก่อนที่ร่างกายของพวกเขาจะสลายกลายเป็นขี้เถ้า “ตาย !! ผู้ใดกล้าขวางข้า มันต้องตาย !!”
 
 
 
ชูเฟิง วาดหอกออกไปในแนวนอน พลันท้องฟ้ากลับวุ่นวาย ผืนแผ่นดินกลับสั่นไหว คนของจระกูลจื่ออีกกว่าร้อยคนก็กลายเป็นฝุ่นผงอย่างรวดเร็ว “โหดเหี้ยมมาก !! ดูเหมือนว่า ชูเฟิง จะกวาดล้างตระกูลจื่อแล้ว !!”เหล่าผู้สังเกตการร์ต่างหวาดกลัวต่อเหตุการณ์ตรงหน้า และพวกเขาก็พบว่า ชูเฟิง โจมตีเพียงแต่คนของตระกูลจื่อเท่านั้น ผู้อื่นไม่ได้อันตรายแต่อย่างใด “ทำเขาทำเช่นนี้ !? สิ่งใดกัน ที่ทำให้ ชูเฟิง จงเกลียดจงชังตระกูลจื่อ จนต้องทำถึงขนาดนี้ !?”
 
 
 
เมื่อเห็นความตั้งใจของ ชูเฟิง ที่จะกวาดล้างตระกูลจื่อ หลายๆ คนก็เริ่มคาดเดาสิ่งที่ทำให้เขาทำเช่นนั้น แต่ไม่มีผู้ใดกล้าที่ตะโกนถาม ชูเฟิง ออกไปตรงๆ เพราะหลังจากที่พวกเขาเห็นพลังของ ชูเฟิง แล้วนั้น พวกเขาก็หวาดกลัว ชูเฟิง อย่างมาก ความหวาดกลัวนั้นได้กัดกินหัวใจของพวกเขาอย่างรวดเร็ว “ชูเฟิง พอได้แล้ว !! อย่าฆ่าพวกเขาอีกเลย !! ปล่อยให้พวกเขาได้มีโอกาสใช้ชีวิตอีกครั้ง !! ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นญาติของ จื่อหลิง !!”
 
 
 
ในเวลานั้น พ่อแม่ของ จื่อหลิง ก็ลอยตัวขึ้นไปในอากาศ และคุกเข่าต่อหน้า ชูเฟิง เพื่อร้องขอชีวิตให้กับคนของตระกูลจื่อ “ชูเฟิง ได้โปรด เพื่อประโยชน์ของ หลิงเอ๋อ ละเว้นชีวิตของพวกเราด้วย !!”
 
 
 
ในเวลานั้น ก็มีอีกหลายคนคุกเข่าลงต่อหน้าของ ชูเฟิง และร้องขอชีวิตออกมา 
 
 
 
ชูเฟิง ไม่รู้จักคนเหล่านี้ แต่ตั้งแต่แรกนั้น พวกเขาก็อยู่ข้าง จื่อหลิง มาตลอด แต่ว่านางไม่ได้ชอบพวกเขา จึงทำให้นางไม่ได้ความช่วยเหลือมากนักภายในตระกูลจื่อ “ฮึ่ม !!”
 
 
 
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้คนนั้น ชูเฟิง เพียงสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา และกวาดสายตามองไปยังเหล่าผู้คน พร้อมกับกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ความรักของข้าที่มีต่อ จื่อหลิง เป็นเรื่องจริง แต่ตระกูลจื่อกลับพรากนางไปจากข้า อีกทั้งพ่อแม่ของ จื่อหลิง ยังใช้ชีวิตของข้าบังคับให้นางแต่งานกับ มู่หรง ซุน !!””พวกเขาทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อประโยชน์ของพวกเขาเอง พวกเขารับประโยชน์บนความทุกข์ของผู้อื่น !!””ทุกๆ คนลองบอกข้าหน่อย ว่าพวกเขาสมควรตายหรือไม่ !?”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : สม . . . . . 
 
 
 
B : สมน้ำหน้า รีบฆ่าพวกมันซะเถอะ!!! โทษของความใจอ่อนมันร้ายแรงนะ เมื่อเราปล่อยต่อไปมันก็จะได้ใจ หรืออาจนำภัยมาสู่ตัว เด็ดขาดไว้แม้ใครรังเกียจก็ช่าง สำหรับความใจอ่อนเราต้องมองอีกฝ่ายให้ออกว่าสมควรจะให้มีชีวิตต่อหรือไม่ คนเห็นแก่ตัว รักตัวกลัวตาย แม่งไม่สมควรให้มีชีวิตอยู่!!! 
 
 
 
C : มืงนี้มีความแค้นไรกับตระกูลหรือเปล่า ?!!