บทที่ 1007 – ป่าครามใต้พฤกษา
 
 
 
“ไม่ว่าจะเป็น 10 ระดับ 1 ราชันย์สงคราม หรือว่า ร้อย ก็ดาหน้าเข้ามา ข้าชูเฟิงไม่มีกลัวอยู่แล้ว”
 
 
 
ชูเฟิงตะโกนเสียงดัง 
 
 
 
หลังจากสู้กับระดับราชันย์สงคราม ชูเฟิงก็รู้ดีว่าตนนั้นมีพลังมากเพียงใด แม้พลังของเขาจะไม่ได้สูงเท่าเมื่อเขาอยู่ในระดับราชันย์สงคราม แต่มันก็มากพอที่จะเอาชนะระดับ 1 ได้. 
 
 
 
ถ้าเขาใช้เกราะสายฟ้า แม้ระดับ 2 ราชันย์สงครามก็ไม่ใช่เรื่องยาก ดังนั้นแม้ระดับ 1 ราชันย์สงครามจะมาเป็นร้อยคน ชูเฟิงก็สามารถเอาชนะพวกเขาได้ “อะไรนะ ยังไม่มาอีกงั้นหรือ หรือกำลังวางแผนที่จะ ใช้จัดการข้าอยู่ละ หลังจากร่างแสงระดับราชันย์สงครามหายไป ชูเฟิงก็พูดเสียงดังลั่น 
 
 
 
ในตอนนี้นั้น ความกังวลของชูเฟิงลดลงอย่างมาก เพราะรูปแบบนี้นั้นแข็งแกร่งมาก มันไม่ใช่อะไรที่จะทำลายได้ง่ายๆ พูดได้ก็คือหากอีกฝ่ายนั้นต้องการจะฆ่าเขา ก็สามารถทำได้ง่ายๆ 
 
 
 
อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายนั้นไม่ได้คิดจะฆ่าเขา ดูเหมือนว่ามันคิดที่ค่อยๆลองให้พวกมันร่างแสงนั้นรวมตัวกันโจมตีชูเฟิง แม้ว่าพวกร่างแสงนั้น จะมีจิตสังหารและไร้ปราณีอยู่มาก แต่พวกมันก็จะหยุดการโจมตี เมื่อชูเฟิงสามารถรับมือได้ 
 
 
 
เท่าที่ชูเฟิงคิดนั้นดูเหมือนว่าผู้สร้างรูปแบบนั้นไม่ได้จะเล่นอะไรกับเขาแต่เหมือนกับทดสอบเขาอยุ่ 
 
 
 
แม้ว่าชูเฟิงจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงใช้วิธีนี้ในการทดสอบ เขารู้อย่างเดียวว่าเมื่อเขามาที่นี่นั้นทุกอย่างก็ไม่ได้เหมือนที่คุ้นเคยเลย “ฮึ่ม”
 
 
 
ในตอนนั้น รูปแบบผนึกจำนวนมากก็ค่อยๆ กระจายตัวออกไปและหายไปในที่สุด 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นชูเฟิง รีบบินออกจากรัศมีของรูปแบบทันที เขาจะหยุดเมื่อเขารู้สึกว่ามันปลอดภัยแล้ว “ต้องขอบพระคุณอย่างใหญ่หลวงแล้ว ท่านผู้อาวุโส”
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้รีบออกจากที่แห่งนี้ เขาหันกลับไปคารวะตรงรูปแบบนั้นด้วย 
 
 
 
แต่ที่เขาแปลกใจก็คือ แม้ว่าเขาจะคารวะเช่นนั้นอีกฝ่ายก็ไม่ได้แสดงตัวออกมา ราวกับไม่ได้รับรู้อะไรทั้งสิ้น “ฮึ่ม.”
 
 
 
ทางออกของเส้นทางแห่งสวรรค์นั้นเริ่มปิดลงแล้ว ในตอนนี้นั้นมหาสมุทรนั้นเริ่มจะกลับเป็นเช่นเดิมแล้ว ทุกๆอย่างเริ่มกลับเข้าสู่ปกติ 
 
 
 
อย่างไรก็ตามภาพนี้มันก็ยังธรรมดา หากเทียบก็รูปแบบก่อนหน้านี้ “อย่าได้คิดหาคำตอบ ถ้าเขาต้องการให้เจ้ารู้ เขาก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว แต่ที่เขาไม่ได้ออกมาตอนนี้ไม่ได้หมายความว่าอนาคตเขาจะไม่ออกมาพบเจ้า จากที่ข้าคิดรูปแบบนั้นไม่ได้มีไว้สำหรับเจ้า”
 
 
 
ต้านต้านหัวเราะแล้วพูดขึ้น “ข้าไม่ได้คิดเรื่องนั้น ข้ากำลังหาทันไท เชว่ อยู่”
 
 
 
เมื่อชูเฟิง พูดขึ้นเขาก็กังวลอย่างมาก เขากลัวว่านางนั้นจะเผชิญปัญหา “ถ้าเจ้าคิดเรื่องยัยหนูนั้นมันก็ง่ายมาก อย่างแรกคือ นางนั้นเจอปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้ ตอนนี้เส้นทางสวรรค์ได้ปิดลงแล้วนางนั้นไม่มีโอกาสอีกแล้ว.””อีกอย่างคือ นางนั้นได้ผ่านออกมาแล้ว และนางไม่ได้สนใจเจ้าแล้วไปทันที””ไม่ต้องคิดถึงความเป็นไปได้ การรอเจ้าที่นี่มันเป็นเรื่องไร้สาระ “ต้านต้านพูดขึ้น 
 
 
 
ชูเฟิงนั้นเข้าใจที่ต้านต้านพูดทันที เขารู้สึกว่าเส้นทางแห่งสวรรค์นั้นประหลาดมาก อย่างไรก็ตาม เชานั้นอยากจะรู้เรื่องนี้จึงใช้ เนตรสวรรค์สอดส่องมัน “เฮ้ยมีรูปแบบอยู่ตรงนั้นนี่”
 
 
 
ชูเฟิงค้นพบอะไรบางอย่างเหนือทะเลตรงหน้า “นี่มัน…”
 
 
 
หลังจากชูเฟิงเข้ามาเขาก็พูดไม่ออก เพราะรูปแบบนี้นั้นถูกสร้างขึ้นลวกๆ มันเหมือนกับรูปแบบที่ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดฟ้าสร้างขึ้น นอกจากนี้รูปแบบนี้นั้นยังไม่ได้ถูกใช้งานใดๆ 
 
 
 
ด้านบนรูปแบบนั้นมีถ้อยคำขนาดใหญ่ถูกเขียนไว้ว่า”
 
 
 
ยินดีต้อนรับสู่ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งผู้ฝึกยุทธ ถ้าเจ้ามาที่นี่เป็นครั้งแรกเจ้าคงยังไม่คุ้นเคย 500 ไมล์ทางเหนือจากที่นี จะมีอาคารของตระกูลจ้าว แห่งเมืองไหมทองอันงดงามอยู่ พวกเขาจะตอบคำถามท่านแต่จะคิดค่าตอบ.”
 
 
 
รูปแบบนี้นั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อบุคคลเช่นชูเฟิง ที่พึ่งจะมาจาก เส้นทางแห่งสวรรค์อย่างไรก็ตาม เมืองนั้นมันห่างไกลจากทางออกของเส้นทางแห่งสวรรค์ หากไม่สังเกตุดูดีดีก็จะไม่พบรูปแบบนี้ 
 
 
 
หลังจากตรวจดูชัดๆ นอกเหนือจากรูปแบบนี้ชูเฟิงก็ไม่พบอะไร เขาหยุดอยู่สักพัก และเริ่มพุ่งไปที่เมืองไหมทองอันงดงาม ที่รูปแบบนั้นแนะนำ. 
 
 
 
ที่จริงชูเฟิงก็เชื่อเรื่องที่ตั้งของเมืองนั้นอยู่ เขารู้สึกว่าผู้สร้างรูปแบบนั้นดูเหมือนจะหลบซ่อนอะไรบางอย่าง มันถึงวางไว้ที่ที่ยากจะเห็น 
 
 
 
โดยเฉพาะ ที่จะตอบคำถามโดยคิดค่าใช้จ่ายนั้น ชูเฟิงรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรซ่อนอยู่ บางทีอาจจะเป็นกับดัก 
 
 
 
อย่างไรก็ตามตอนนี้นั้น เขายืนอยู่บนมหาสมุทรที่ไร้ขอบเขต เขานั้นทำได้เพียงเดินตามทางที่รูปแบบนั้นบอกเท่านั้น 
 
 
 
ถ้ามันเป็นความจริง เขาอาจะได้เก็บเกี่ยวอะไรบางอย่างจากการเดินทางครั้งนี้ แม้ถ้ารูปแบบนั้นหลอกลวงด้วยความสามารถของเขาแล้วมันก็ไม่อาจเป็นผลอะไรกับเขา 
 
 
 
อย่างไรก็ตามในตอนนี้นั้นเมื่อเขาเดินมาได้สักพัก ก็มีภาพบางอย่างปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา 
 
 
 
มันเปาเกาะที่งดงาม มีต้นไม้แปลกๆมากมาย และท้องฟ้าที่คลอบคลุมเกาะนั้น และต้นไม้ที่ใหญ่และสูงเสียดฟ้า 
 
 
 
แม้จะมีต้นไม้เล็กๆอยู่บ้าง แต่เตี้ยที่สุดก็เป็นร้อยเมตรพวกมันนั้นหนามาก อย่างไรก็ตามความกว้างและความสูงของพวกมันนั้นยากที่จะคิดถึงจริงๆ 
 
 
 
แต่ที่น่าสนใจที่สุดไม่ใช่ต้นไม้ที่สูงเสียดฟ้าแต่เป็นเหล่าสิ่งปลูกสร้างด้านบนยอดของต้นไม้เหล่านั้น 
 
 
 
พวกมันเป็นภาพที่งดงาม พร้อมกับภาพที่หรูหรา ในขณะที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูด สิ่งก่อสร้างเหล่านั้น 
 
 
 
ป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้แบบนี้นี้ใหญ่จนยากที่จะคาดเดา และสิ่งก่อสร้างนี้มีมากจนยากที่จะนับได้ ผู้ค้นที่อยู่ในที่แห่งนี้นนั้น มีมากเช่นกันอาจจะมากกว่า 100 ล้านคน ที่อยู่ในป่าแห่งนี้ 
 
 
 
กว่าร้อยล้านคนที่อาศัยอยู่ในป่านี้นั้น มีการอยู่อาศัยที่กินดีอยู่ดี พวกเขานั้นรวมตัวกันราวกับเป็นประเทศนึง อย่างไรก้ตามที่แห่งนี้นั้นถูกเรียกว่า ป่าครามใต้พฤกษา 
 
 
 
ใจกลางป่าไม้ครามใต้นั้นมีสิ่งก่อสร้างรูปแปดเหลี่ยมขนาดสูงกว่าหลายพันฟุตสร้างขึ้นอยู่มีคนจำนวนมากอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขานั้นล้วนมีระดับที่ไม่ธรรมดา จากการที่ดูจากอายุและระดับพลังแล้ว อาจพูดได้ว่าความสามารถของคนในที่นี้นั้นไม่ธรรมดา 
 
 
 
อย่างไรก็ตามในตอนนั้น ผู้อาวุโสส่วนใหญ่ลุกขึ้นและมองไปที่สิ่งก่อสร้างรูปแบบเหลี่ยม 
 
 
 
ภายในสิ่งก่อสร้างนั้นมี ผู้อาวุโสที่มีผมขาวกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ในใจกลางด้วยท่าทางสง่างาม 
 
 
 
พลังอันยิ่งใหญ่ที่ไหลเวียนอยู่ในสิ่งก่อสร้างนี้นั้นค่อยๆรวมกันเข้าไปที่ชายชราคนนั้น อย่างไรก็ตามในตอนนั้นพลังนั้นราวกับเป็นพลังที่ไหลออกจากชายคนนี้เข้าไปสู่กำแพงรอบๆ 
 
 
 
จนในที่สุดพลังทั้งหมดก็หายไป ชายชราก็ได้ลืมตาขึ้น 
 
 
 
ในตอนนี้มีแสงที่เปี่ยมไปด้วยความยินดีปรากฏขึ้นในสายตาเขา เขาหัวเราะด้วยเสียงต่ำๆว่า”
 
 
 
ดูเหมือนนี่จะเป็นพรจากสวรรค์ข้าไม่เคยคิดเลยว่า บุคคลที่มีความสามารถเช่นนี้ในชีวิตของข้า.”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////