บทที่ 1028 – ความยุติธรรม
 
 
 
หลังจากที่เดินทางวิ่งเข้าไปในฝูงชนชูเฟิงก็พบว่าในใจกลางของพื้นที่ว่างเปล่านั้นได้ปรากฏฉากฉากหนึ่งซึ่งทำให้เขานั้นรู้สึกโกรธขึ้นเล็กน้อย 
 
 
 
นั่นเพราะเขาพบว่ามีบุคคลที่มีพลังถึงระดับ 3 เจ้าเเห่งสงครามได้ทำการต่อสู้กับสตรีผู้หนึ่งที่เขาเคยพบเห็นอยู่เเละด้วยพลังระดับ3เจ้าเเห่งสงครามของเขาจึงได้เปรียบการต่อสู้เเละใช้จังหวะนั้นฉีกกระชากกระโปรง ของหญิงสาว นาม เฉิน หง อยู่จนทำให้ทุกคนเริ่มที่จะเห็นชุดใต้กระโปรงทีละเล็กละน้อย 
 
 
 
ในขณะที่กระโปรงเริ่มที่จะฉีกขาดนั้นเขาก็เริ่มที่จะใช้โอกาสนั้นสัมผัสทีละเล็กละน้อยจนถึงขั้นลูปไล้ตามร่างกายในทันที เขาได้ใช้ประโยชน์จากการต่อสู้ครั้งนี้ล่วงเกินกับ เฉิน หง 
 
 
 
เฉินหง ใช้พละกำลังทั้งหมดต่อต้านชายหนุ่มคนนั้นในทันที ถึงเเม้ว่าเธอเริ่มที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดเเต่มันก็ไร้ประโยชน์ นั่นเป็นเพราะการบ่มเพาะพลังของฝ่ายตรงข้ามนั้นอยู่ระดับที่เหนือกว่าเธอช่องว่างระหว่างพลังนั้นจึงทำให้เธอค่อนข้างเสียเปรียบ 
 
 
 
ชายคนนั้นเริ่มมอง เฉิน หงเหมือนลูกเเกะตัวน้อยๆ ความหิวกระหายของเขาเปรียบดั่งเช่นหมาป่าที่หิวกระหาย นั่นเป็นเพราะว่าเธอนั้นไม่มีความเเข็งเเกร่งพอที่จะต้านทานเขาได้ 
 
 
 
เเต่สิ่งที่ทำให้ชูเฟิงรู้สึกโกรธไม่ใช่เพียงเเค่นั้น นั่นเป็นเพราะที่นั่นไม่มีใครเรียกร้องหรือออกความเห็นช่วยเธอหรือให้หยุดการล่วงเกินของเขาในตอนกวางวันเเสกๆเช่นนี้เลยสักคน หลายคนเริ่มที่จะมองหน้ากันด้วยความกระตือรือร้นด้วยใบหน้ารื่นรมย์เเละเป็นสุขทั่วไปหน้าพวกเขา 
 
 
 
ดวงตาของพวกเขาเหล่านั้นสว่างวาบไปด้วยตัณหา เพียงเเค่การมองของพวกเขาก็บ่งบอกได้ถึงสายตาที่พวกเขามองได้เลยว่า พวกเขานั้นคล้ายสนับสนุนให้ชายคนนั้นรีบ ฉีกกระชากกระโปรงของ เฉิน หง ออกโดยเร็วนั่นเป็นเพราะพวกเขาต่างจะได้เห็นเเละสัมผัสด้วยการมองเรือนร่างที่สวยราวกับหยกนั่นได้เต็มตา 
 
 
 
หลังจากที่ยืนสังเกตุดูพฤติกรรมเช่นนี้ไม่ต้องบ่งบอกเลยว่าเขาจะต้องมาจากดินเเดนสงครามศักดิ์สิทธิ์อย่างเเน่นอนถึงกล้าที่จะทำเช่นนี้ นั่นเป็นเพราะว่าคนจากทะเลภาคใต้ นั้นไม่ได้เต็มใจที่จะช่วยนางเลย เเม้เต่พี่ชายของ เฉิน หง ก็ไม่ได้มีถ้าทีที่จะช่วยเเละยืนอยู่ในฝูงชน 
 
 
 
ถึงเเม้ว่าเขาจะเเสดงออกด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดมากบนหน้าของเขา เขาทำได้เพียงขบฟันของเขาเเน่นด้วยความโกรธเเละกำกำปั้นของเขาเพียงเท่านั้น เขาที่เป็นถึงระดับ 4 เจ้าเเห่งสงครามกลับไม่สามารถปราบปรามคนที่อยู่ในระดับ 3เจ้าเเห่งสงครามได้ เเม้เเต่จะช่วยเขาก็ยังคงไม่กระทำการช่วยเหลือ ที่เขาทำตอนนี้เพียงเเค่ยืนดูเสรีภาพของน้องสาวของตัวเองถูกช่วงชิงไปเเละทำให้อับอายต่อหน้าฝูงชน “พี่ชาย หลี่ เล่ย เกิดสิ่งใดขึ้นกันเเน่?”
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้พุ่งตัวออกไปช่วย เขาเพียงเเค่หันไปถาม หลี่ เล่ย ถึงเหตุการณ์ตรงหน้านี้ “ผู้ชายที่ต่อสู้อยู่กับ เฉิน หง อยู่นั่นชื่อว่า ฮั้น ฉี มันเป็นเพราะว่าภูมิหลังของตระกูลของเขานั้นเเข็งเเกร่งเเละมีคุณสมบัติที่จะทำเช่นนั้นได้ในหุบเขาไม้ครามตอนใต้ นั่นเป็นเพราะหนึ่งในผู้อาวุโสของตระกูลของเขาได้รับการเเต่งตั้งเป็นผู้นำของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ อาจกล่าวได้ว่าสถานะของเขาในหุบเขาไม้ครามตอนใต้นั้นเป็นรองเพียงเเค่ ผู้นำเท่านั้น “”ถึงเเม้ว่า ฮั้น ฉี จะเป็นเพียงเเค่ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ เเต่ว่าเขาก็ยังคงได้รับอิทธิพลของตระกูลมาเล็กน้อย นั่นจึงทำให้ไม่มีใครในหุบเขาไม้ครามตอนใต้กล้าที่จะกระทำกับเขา” “ก่อนหน้านี้ เฉิน หลาง ที่ไม่ทราบถึงตัวตนของ ฮั้น ฉี ได้ตั้งใจวิ่งเข้าไปหาเรื่องเเละเริ่มทะเลาะกันเขาจึงได้เริ่มที่จะเตรียมโจมตีทันที” “เเต่หลังจาก ฮั้น ฉี ประกาศศักดิ์ดาของตัวเอง จนบอกให้ เฉิน หลาง คุกเข่าเเละยอมรับความผิดในการกระทำของเขา ถึงเเม้ว่า เฉิน หลาง จะเผด็จการที่สุดในทะเลภาคใต้ เเต่เขาก็ไม่กล้าที่จะขัดขำสั่งของ ฮั้น ฉีหลังจากทราบถึงตัวตน เขาจึงได้เริ่มที่จะคุกเข่าเเละยอมรับความผิดพลาดของเขา” “เเต่ในเวลานั้น เฉิน หง ก็ได้ปรากฏตัวถูกเวลา เธอจึงชี้มือไปที่ ฮั้น ฉี เเละถกเถียงกับเขา จนทำให้เสื้อของเขาขาด อย่างไรก็ตามหลายคนรู้ว่า ฮั้น ฉี นั้นเป็นคนไร้ยางอายเพียงใด เขาได้ใช้ข้ออ้างที่ว่า เฉิน หง ได้กระทำจนเสื้อของเขาขาดเเละตอนนั้นเองเขาจึงตัดสินใจเเก้เเค้นโดยใช้วิธีการที่เธอนั้นทำกับชุดของเขาเเละทำการฉีกเสื้อผ้าของเฉิน หง เเละกระทำการเช่นเดียวกันกับเธอ” “ถึงเเม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้น เพียงเเต่ว่าการกระทำของเขาที่กระทำในขณะนี้นั้นไม่ใช่เพียงเเค่ฉีกเสื้อผ้าของนางเพื่อเอาคืน เฉิน หง ? เพียงเเต่หลังจากมองดู นี้เป็นการกระทำที่ล่วงเกินในที่สาธารณะชัดๆ ปัจจุบันนี้เขากำลังจะลงมือเพลิดเพลินไปกับเรือนร่างของ เฉิน หง” 
 
 
 
เฉิน หง เป็นเช่นเดียวกับ เฉิน หลาง ที่ชอบใช้ความเเข็งเเกร่งของตนเองรังเเกผู้อื่น นั่นจึงทำให้คนอื่นในทะเลภาคใต้นั้นเกลียดเธอหลังจากที่ทุกคนจากทะเลภาคใต้รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น การเเสดงออกของพวกเขานั้นล้วนสุขเอมไปกับการกระทำเช่นนี้ “เธอก็สมควรที่จะโดนอยู่เเล้ว นั่นเป็นเพราะเธอได้ไปกับทำหลายต่อหลายสิ่งจนทำให้คนจากทะเลภาคใต้เกลียดเธอการที่เธอจะโดนคนของหุบเขาไม้ครามกระทำเช่นนี้บ้าง ข้าไม่แปลกใจเลยที่จะไร้คนช่วย” “น้องชาย ชูเฟิง ข้ารู้ว่าคำขอร้องของข้าเห็นเเก่ตัวเกินไป เเต่ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยหยุดสิ่งที่ ฮั้น ฉี ทำก่อนที่เฉิน หง จะเสียมลฑินไปทั้งกายเเละใจ”
 
 
 
หลี่ เล่ย ร้องขอด้วยความจริงใจ “ท่านไม่คิดว่าเรื่องนี้จะง่ายอย่างงั้นหรือ เพียงเเค่ไปฟ้องร้องต่อผู้อาวุโสให้พวกเขาจัดการให้ทุกอย่างก็น่าจะจบเเล้ว”
 
 
 
ชูเฟิงกล่าว “เห้อความจริงข้าก็ได้ไปฟ้องร้องต่อพวกเขาถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้เเล้ว เพียงเเต่ว่าหลังจากพวกเขาเห็นการกระทำนี้ ผู้อาวุโสหลายคนกลับไม่ได้ทำสิ่งใด พวกเขาจงใจปิดหูปิดตาเเละทำเป็นมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น”
 
 
 
หลี่ เล่ย กล่าว “ข้าคิดไว้อยู่เเล้วว่าผู้อาวุโสพวกนั้นต้องไม่สนใจจะช่วยอย่างเเน่นอน นั่นเป็นเพราะตระกูลของ ฮั้น ฉี ของเขาในหุบเขาไม้ครามตอนใต้นั้น ไม่ได้อ่อนเเอเลย เเละ ข้ารู้สึกว่าเพียงเเค่พวกเขาสุญเสียไป 1-2 คน ก็ไม่ได้ต่างกันมันไม่สามารถที่จะทำให้พวกเขาเดือดร้อนได้อยู่ดีท่านคิดว่างั้นไม๊หละ”
 
 
 
ชูเฟิงยิ้มขณะที่เขาถามไปยัง หลี่ เล่ย “นี่…อะ.. น้องชายชูเฟิง เจ้ากำลังจะกล่าวสิ่งใดกันเเน่ ข้ารู้สึกงงเเล้วนะ” “ข้าเพียงเเค่คิดว่าตั้งเเต่ที่คนอื่นปฏิเสธจะช่วยเหลือเธอนั้นรู้ว่าท่านที่มาจากทะเลภาคใต้นั้นเต็มใจที่จะช่วยเหลือเธอเเละเเทรกเเซงการกระทำตอนนี้ ข้าไม่คิดว่า ฮั้น ฉี นั้นจะเต็มใจให้อภัยท่านที่ขัดขวางความสุขของเขาหรอก ถ้าเกิดว่าเป็นดั่งที่ท่านพูดจริง เเค่เขาพึ่งพาความเเข็งเเกร่งของตระกูลเขา มันก็สามารถที่สังหารท่านให้หายไป” “อ๊ะ…ข้าลืมเรื่องนั้นไปได้อย่างไร การกระทำของข้าไม่ต่างกับการเอาชีวิตไปทิ้ง ขอบใจน้องชายชูเฟิง มากที่เจ้าเป็นห่วงข้า”หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ชูเฟิงกล่าว หลี่ เล่ย ก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาในทันที เขาไม่เพียงเเต่เสียใจที่ไม่อาจช่วยเหลือเหตุการณ์ตรงหน้าได้ เขาทำได้เพียงเเต่ยกฝ่ามือของเขาตบไปที่หน้าของตัวเองเพื่อเตือนสติ 
 
 
 
เมื่อเห็นว่า หลี่ เล่ย ยังคงตบหน้าตัวเองซ้ำไปซ้ำมาจนเเก้มของเขาเเดงขึ้น จู่ๆชูเฟิงก็คว้าเเขนของ หลี่ เล่ย ที่กำลังจะตบไปที่หน้าของเขาอีกทีเเละบอกให้หยุดลง 
 
 
 
ชูเฟิงรู้ว่า หลี่ เล่ย ไม่ได้จงใจที่จะนำภัยมาสู่ตัวเขาเอง เพียงเเต่ว่าเขาเต็มใจที่จะไปช่วยผู้อื่น เมื่อเทียบกับคนอื่นๆในทะเลภาคใต้เเล้วนั้น เขาค่อนข้างมีคุณธรรมอยู่เล็กน้อย ดังนั้นเมื่อพูดถึงการช่วย เฉิน หง เเล้วเเน่นอนว่าเขาสามารถจัดการ ฮั้น ฉี ได้อย่างง่ายดาย หากชูเฟิงก้าวเข้าไปเเละช่วยเธอนั่นก็เหมือนการตบหน้าเเละหักหน้าของ ฮั้น ฉี เเน่นอนว่าเขายังไม่รู้ดีถึงตัวตนของตระกูลของ ฮั้น ฉี ดังนั้นนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขายังไม่ได้ไปช่วย เฉิน หง 
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้ตำหนิ หลี่ เล่ย เเม้เเต้น้อยถึงเเม้ว่าเขาจะคว้ามือเเละหยุดเขาให้เลิกตบหน้าตัวเองก็ตาม”
 
 
 
พี่ชาย หลี่ เล่ย กฏของโลกก็เป็นเช่นนี้ ความยุติธรรมนั้นใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ยึดมั่นกันได้ง่ายๆเเละมันใช่ว่าจะถูกต้องเสมอไป บางครั้งมันก็สามารถทำให้เราสูญเสียเลือด เสียเนื้อจนสามารถทำให้เราดับสลายได้เช่นเดียวกัน” “ถึงเเม้จะเป็นเช่นนั้นเเต่ท่านก็เเตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อย นั่นเพราะพวกเขาเลือกที่ยืน ดู เฉิน หง โดนย่ำยีจนอับอาย เป็นเพราะว่าท่านไม่อาจทนเห็นคนผู้หนึ่งที่กำลังจะสูญเสียทั้งกายทั้งจิตใจได้ นี่คือความเเตกต่างที่ข้ามองท่านต่างจากคนอื่นๆ”
 
 
 
ชูเฟิงกล่าวออกไปในขณะที่เขากล่าวเขาก็ได้กวาดสายตาไปมองหลายคนจากทะเลภาคใต้ 
 
 
 
ถึงเเม้ว่าใบหน้าของหลายคนนั้นจะเต็มไปด้วยความโกรธ เเต่หลายคนก็เป็นเหมือนกับ เฉิน หลาง ที่ทำได้เพียงกำหมดเเน่นเเละเก็บความโกรธเเค้นเอาไว้ ไม่มีเเม้เเต่คนเดียวที่กล้าจะเเสดงตัวหรืออกมาห้ามปราม 
 
 
 
หลังจากที่ได้ยินคำกล่าวของชูเฟิง หลี่ เล่ย ก็เพียงเเค่ลดศรีษะของเขาเเละก้มหน้าลง ถึงเเม้ว่าคำพูดที่ชูเฟิงกล่าวมาจะไม่ได้เจาะจงถึงเขา เเต่ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้เเตกต่างมากไปกว่าคนจากทะเลภาคใต้ 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะ การกระทำของเขา ไม่ได้ต่างไปจากคนพวกนั้นเลย เป็นเพราะว่าเขาได้ไปข้อร้องให้ชูเฟิงช่วยเหลือเเทนที่จะเป็นตัวเขาเองที่จะไปช่วยเอง? นั่นไม่ใช่หมายความว่าเขานั้นก็กลัวตายลึกๆอย่างงั้นหรือ 
 
 
 
ตอนนี้ หลี่ เล่ย รู้สึกโกรธเกลียดตัวเองเล็กน้อยเขารู้สึกว่าถึงเเม้ว่าจิตใจของเขาอยากจะช่วยเเต่การกระทำของเขาเเตกต่างจากคำพูดเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงคิดว่าตัวเขานั้นก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าพวกคนที่ชูเฟิงกล่าวถึงเลย 
 
 
 
อย่างไรก็ตามชูเฟิงก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับการเเสดงออกของ หลี่ เล่ย ตอนนี้ เขาเพียงเเค่เดินตรงไปยังด้าน หลังของ เฉิน หลาง เเละยกขาของเขาถีบไปที่ เฉิน หลาง จนกระเด็นไปนอนกับพื้นดิน “บ้าเอ้ย ใครกันใครกล้าถีบข้า มันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่เเล้วหรืออย่างไร?”
 
 
 
เฉิน หลาง เต็มไปด้วยโทสะ นั่นเป็นเพราะเขาถูกถีบออกมาจนหน้าลงไปจูบกับพื้นทำให้ความโกรธของเขาประทุเดือนพล่าน เขาคิดว่ามันจะต้องเป็นใครบางคนจากทะเลภาคใต้อย่างเเน่นอนที่เตะเขา ดังนั้นเขาจึงหันไปมองรอบๆ ในขณะที่หันไปมองไปเขาก็สบถคำด่าทอออกมาตลอด “จ…จ..เจ้า?” 
 
 
 
เเต่เมื่อเขามองไปยังคนที่เบื้องหลังของเขาใบหน้าของเขาล้วนซีดเผือกเขารีบกลืนน้ำลายก่อนที่จะตระโกนด่าออกไปอีกทีโดยเร็วใบหน้าของเขาที่ตอนเเรกโกรธเกรี้ยวในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความกลัว 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นในคืนที่ผ่านมาถึงเเม้ว่าเขาจะรู้สึกเกลียดชังชูเฟิงจากก้นบึ้งของหัวใจของเขาเเต่ลึกๆเเล้วเขาก็หวาดกลัวเช่นเดียวกัน นั่นคือเหตุผลที่ตอนนี้เขาทำกิริยาเเสดงออกด้วยความกลัวเช่นนี้ 
 
 
 
P’Film ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ขนาดน้องมัน มันยังไม่ช่วย แล้ว ชูเฟิง เป็นใคร ก่อนที่ ชูเฟิง จะจัดการกับ ฮั้น ฉี คนที่สมควรโดนก็คือ ไอระยำ เฉิน หลางนี่แหละ!!!