บทที่ 1114 – ประกาศพันธมิตร
 
 
 
“ศิษย์พี่ทั้งสอง หากพวกท่านมีความรักต่อ ไป่ รู่วเฉิน พวกเราคงต้องแข่งกันสักหน่อย แต่ข้าเชื่อว่าแม่นาง ไป่ รู่วเฉิน ย่อมไม่ใช่คนโง่อย่างแน่นอน !!”
 
 
 
หยวน ชิง กล่าวพลาง กางพัดออกมา และโบกมันช้าๆ บริเวณหน้าอกของเขา มันทำให้เขาดูสง่างามมากยิ่งขึ้น แงะดูเหมือนว่าเขากำลังวางแผนบางอย่าง เพื่อที่จะได้ความรักจาก ไป่ รู่วเฉิน 
 
 
 
หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้นั้น เขาได้กลายเป็นวีรบุรุษในสายตาของทึกคน ดังนั้น เขาจึงไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ถึงได้มีท่าทีที่หยิ่งผยองเช่นนี้ 
 
 
 
หลังจากที่ได้ยินคำกล่าวของ หยวน ชิง นั้น เจียง ห่าว และ หวัง หยาน ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพียงแค่ยิ่มออกมาเท่านั้น มีเพียงพวกเขาทั้งสองคนเท่านั้น ที่รู้ว่ารอยยิ้มนี้หมายความว่าสิ่งใด “อ๊ะ !! นั่นใครกัน !? ถึงได้ยืนอย่างใกล้ชิดกับแม่นาง ไป่ รู่วเฉิน เช่นนี้ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ใบหน้าของ หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ก็เปลี่ยนแปลงไปในทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขากลับถูกแทนที่ด้วยความโกรธอย่างชัดเจน 
 
 
 
เมื่อ หยวน ชิง มองไปนั้น ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปในทันที เพราะในขณะนั้น ได้มีชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ข้างกาย ไป่ รู่วเฉิน 
 
 
 
ชายหนุ่มผู้นี้มีการบ่มเพาะพลังเพียงขั้นราชันย์สงครามระดับหนึ่ง เขากำลังสนทนากับ ไป่ รู่วเฉิน อย่างสนิทสนม และดูจากการแต่งกายนั้น เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าของนิกายสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่มากจากขุมพลังอื่น “นั่นมันเขา !!!”
 
 
 
เมื่อระบุตัวตนของชายผู้นั้นได้ ใบหน้าของ หยวน ชิง ยิ่งแสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจน จนมันแทบจะเปลี่ยนเป็นจิตสังหารทีละน้อย เพราะชายหนุ่มผู้นั้นคือคนที่ทำให้เขาต้องอับอาย และเป็นบุคคลที่เขาเกลียดอย่างมาก นั่นคือ ชูเฟิง 
 
 
 
นับตั้งเรื่องที่เกิดขึ้นนั้น มันยิ่งทำให้ หยวน ชิง เกลียด ชูเฟิง เข้ากระดูกดำของเขา และยิ่งเมื่อเห็น ไป่ รู่วเฉิน กำลังสนทนากับ ชูเฟิง อย่าสนุกสนานเช่นนี้ ความเกลียดชังในหัวใจของเขายิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น และในเวลาเดียวกันนั้น ความอิจฉาก็ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของเขาเช่นกัน และนั่นยิ่งทำให้เขาอยากฉีก ชูเฟิง ออกเป็นชิ้นๆ 
 
 
 
เพราะตั้งแต่แรกที่เขาเห็น ไป่ รู่วเฉิน นั้น เขาก็ตัดสินใจแล้วว่า เขาจะทำให้ ไป่ รู่วเฉิน กลายเป็นภรรยาในอนาคตของเขา และเมื่อมีคนเขาไปสนิทสนมกับว่าที่ภรรยาของเขาเช่นนี้ มันจึงทำให้เขาโกรธอย่างมาก “ศิษย์น้อง หยวน ชิง เจ้ารู้จักเด็กเหลือขอนั่นหรือ !?”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำอุทานของ หยวน ชิง นั้น ทั้ง หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ก็กล่าวถามออกมาพร้อมกัน ในความเป็นจริงนั้น ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั่น แม้แต่ศิษย์คนอื่นๆ ต่างเงี่ยหูฟังคำตอบของ หยวน ชิง และแม้แต่ ฮวาง เจิน เองก็จ้องมองมาที่ หยวน ชิง เช่นกัน “หึ !! เจ้านั่นชื่อ ชูเฟิง มันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าขยะของหุบเขาไม้ครามใต้ !!”
 
 
 
หยวน ชิง กล่าวออกมาอย่างเย็นชา เขาไม่ต้องการอธิบายมากเกี่ยวกับ ชูเฟิง 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ต่างรู้สึกว่า หยวน ชิง มีความแค้นบางอย่างต่อ ชูเฟิง ดังนั้น พวกเขาจึงกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ศิษย์น้อง หยวน ชิง ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีเรื่องบาดหมางกับ ชูเฟิง อยู่ หลังจากที่เข้าสู่หุบเขาไม้คราม พวกเราศิษย์พี่จะช่วยเจ้าแก้แค้นให้เอง !!””ไม่มีอะไร เจ้านั่นไม่คู่ควรกับความโกรธแค้นของข้าแม้แต่น้อย ในตอนนั้น มันได้เข้าไปยังสระนิรันดร์บรรพกาลเขตใต้พร้อมกับข้า ข้าสามารถปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลได้ แต่เจ้านั่นกลับหลงทางอยู่ภายในส่วนลึกของสระนิรันดร์บรรพกาล มันไม่มีค่าพอที่จะทำให้ข้าสนใจด้วยซ้ำ !!”
 
 
 
หยวน ชิง กล่าวออกมาอย่างเย็นชา “เจ้านั่นมันหลงอยู่ในสระนิรันดร์บรรพกาลจริงรึ !? ถ้าเช่นนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับสวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นก่อนที่พวกเขาจะกล่าวออกมาด้วยความสับสน”
 
 
 
แล้วเหตุใดสวะเช่นนั้นถึงได้มาพร้อมกับแม่นาง ไป่ รู่วเฉิน เช่นนี้ !? มันไม่ได้เป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้เช่นนั้นหรือ !? ถึงได้มาพร้อมกับนิกายสวรรค์แบบนี้ !?”
 
 
 
ในขณะนั้น อาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามตะวันออก ก็กล่าวออกมาด้วยความเย็นชาว่า”
 
 
 
ดูเหมือนว่าวันนี้หุบเขาไม้ครามใต้ และนิกายสวรรค์จะแปลกไป !?”
 
 
 
หลังจากที่เขากล่าวออกมานั้น เจาก็หันกลับไปมองบนเรือรบ เช่นเดียวกับที่สายตาของทุกๆ คนกำลังจับจ้องไป ในเวลานั้น บนเรืาอรบได้มีร่างของคนหลายคนปรากฏอยู่ พวกเขาคือเหล่าผู้อาวุโสทั้งหมด และสองคนในนั้นต่างก็เป็นที่รู้จักดี นั่นคือ ประมุขนิกายสวรรค์ โจว จื่อเซียน และอาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามใต้ ฉีคง ไจ้ฉิง “ทำไมพวกเขาทั้งสองถึงมาด้วยกันเช่นนี้ !?”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ไม่ต้องกล่าวถึงศิษย์อย่าง หยวน ชิง แม้แต่อาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามเหนือ และตะวันตก พร้อมกับประมุขของวิหารกลุ่มดาวนักล่าต่างสับสนในทันที 
 
 
 
ในความเป็นจริงนั้น ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้น แต่ทุกๆ คนก็กำลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าของพวกเขาอย่างมาก 
 
 
 
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความสับสนของทุกๆ คนเช่นนี้ ดูเหมือนว่าประมุขนิกายสวรรค์จะคาดการณ์เอาไว้แล้ว เพราะเขาไม่ได้ตกใจแม้แต่นิดเดียว เขายกมือขึ้นคาราวะต่อทุกๆ คน พร้อมกับ กล่าวออกมาด้วยเสียงดังว่า”
 
 
 
ในเมื่อประมุขทุกๆ ท่านอยู่กันที่นี่แล้วนั้น ข้าจะขอประกาศอะไรสักหน่อย !!””นิกายสวรรค์ของข้า ได้เป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้นับตั้งแต่วันนี้ พวกเราจะอยู่ และตายไปด้วยกัน และข้าก็หวังว่าประมุขทุกๆ ท่านจะเมตตาพวกเรา !!”
 
 
 
คำกล่าวของประมุขนิกายสวรรค์นั้นเป็นคำที่เรียบง่าย แต่มันกลับดังก้องอยู่ในหูของทุกๆ คนอย่างชัดเจน เพราะนิกายสวรรค์เป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้เช่นนี้ ย่อมเป็นข่าวใหญ่อย่างแท้จริง 
 
 
 
เพราะนิกายสวรรค์ และหุบเขาไม้ครามใต้ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ไม่เคยข้องเกี่ยวใดๆ กันแม้แต่น้อย แต่ในเวลานี้พวกเขากลับเข้าเป็นพันธมิตรกัน อีกทั้งประมุขนิกายสวรรค์ยังประกาศออกมาต่อหน้าฝูงชนทั้งหมดว่า พวกเขาจะอยู่ และตายไปพร้อมกัน มันทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงอย่างมาก “นิกายสวรรค์เป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้ !? หุบเขาไม้ครามใต้ทำได้ยังไง !? พวกเขาใช้วิธีใดกัน หรือว่ามันเป็นเพียงโชคลาภของพวกเขาเท่านั้น !?”
 
 
 
เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แล้วนั้น ผู้ที่มีความรู้สึกที่ซับซ้อนมากที่สุดไม่ใช่หุบเขาไม้ครามสามสาขา หรือวิหารกลุ่มดาวนักล่า แต่เป็นตำหนักเมฆาอัสนีบาต 
 
 
 
ในก่อนหน้านี้ ตำหนักเมฆาอัสนีบาตได้เข้าเป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้ และร่วมเดินทางไปยังสระนิรันดร์บรรพกาลพร้อมกัน แต่หลังจากที่หุบเขาไม้ความใต้มีเรื่องบาดหมางกับวิหารกลุ่มดาวนักล่านั้น ตำหนักเมฆาอัสนีบาตจึงตัดขาดความสัมพันธ์ของพวกเขาในทันที 
 
 
 
นับตั้งแต่นั้นมา ตำหนักเมฆาอัสนีบาตได้ประกาศไม่ให้ศิษย์ของพวกเขาเข้าสู่สระนิรันดร์บรรพกาลพร้อมกับศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้ และประกาศออกมาว่าพวกเขาจะไม่ติดต่อใดๆ กับหุบเขาไม้ครามใต้ เหตุผลที่พวกเขาทำเช่นนี้ เพราะประมุขของตำหนักเมฆาอัสนีบาตต้องการได้รับความเอ็นดูจากวิหารกลุ่มดาวนักล่า 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการกระทำของพวกเขาเช่นนี้จะทำให้ขุมพลังอื่นๆ ดูถูกเหยียดหยามพวกเขา และพวกเขาเองก็เสียใจอย่างมาก ที่ตัดความสัมพันธ์กับหุบเขาไม้ครามใต้ แต่มันก็ทำให้วิหารกลุ่มดาวนักล่าให้ความเอ็นดูพวกเขา แต่ในตอนนี้ หุบเขาไม้ครามใต้กลับได้เป็นพันธมิตรกับนิกายสวรรค์ ที่เป็นขุมพลังระดับหนึ่งเช่นนี้ มันจึงทำให้พวกเขาอดเสียดายไม่ได้ 
 
 
 
แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่านิกายสวรรค์เป็นขุมพลังอันดับสุดท้ายในขุมพลังระดับหนึ่ง แต่ถึงอย่างไร การที่ขุมพลังระดับสองได้เป็นพันธมิตรกับขุมพลังระดับหนึ่งเช่นนี้ มันก็เหมือนกับเป็นการรับประกันว่า ในขุมพลังระดับสองจะไม่มีขุมพลังไหนกล้ารุกรานพวกเขา “หลังจากผ่านมาหลายปี ในที่สุดนิกายสวรรค์ และหุบเขาไม้ครามใต้ก็ได้กลับมาเป็นพันธมิตรกันอีกครั้ง นี่มันเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก ขอแสดงความยินดีกับท่านประมุขนิกายและท่านอาจารย์ใหญ่ด้วย !!”
 
 
 
ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงของชายชราดังขึ้นมาอย่างกึกก้อง เมื่อทุกคนหันกลับไปมองนั่น พวกเขาก็รู้สึกเลื่อมใสในทันที เพราะในขณะนั้น ได้ปรากฏร่างของผู้เฒ่าจากหุบเขาไม้ครามกำลังก้าวออกมาบนเวที 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : มีบทแค่นี้ พี่เฟิงลาพักร้อนหรือเปล่าว่ะ ?! 
 
 
 
B : ใกล้จะปีใหม่ เห็นว่าขอเวลาพักล่วงหน้า จากนั่นจะกลับมาทำงานหนักเหมือนเดิม