บทที่ 1047 – ทุกคนตกตะลึง
 
 
 
ในหุบเขาไม้ครามตอนใต้นั้น มีพระราชวังหรูหราที่ถูกสร้างขึ้นเอาไว้ ไม่เพียงแต่มันจะมีความงดงามอบ่างมาก แต่มันถูกจัดงานเลี้ยงอย่างยิ่งใหญ่เอาไว้ในขณะนี้ 
 
 
 
แต่เดิมนั้น สถานที่แห่งนี้ถูกจัดเตรียมไว้เพียงงานเลี้ยงต้อนรับศิษย์หลักของตำหนักเมฆาอัสนีบาต แต่ในเวลานี้นั้น สถานที่ที่ควรจะเปี่ยมไปด้วยความสุข กลับเป็นสนามรบของการประจันหน้าของศิษย์จากหุบเขาไม้ครามตอนใต้ และศิษย์จากตำหนักเมฆาอัสนีบาต 
 
 
 
อาหารเลิศรสที่ถูกจัดเตรียมไว้กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น แม้แต่โต๊ะอาหารที่งดงามก็แตกหัก ราวกับว่าได้เกิดการต่อสู้ขึ้นมาแล้วในก่อนหน้านี้ และฝ่ายที่เสียเปรียบในขณะนี้คือศิษย์จากหุบเขาไม้ครามตอนใต้ 
 
 
 
เพราะในขณะนี้ทางฝ่ายของศิษย์จากหุบเขาไม้ครามตอนใต้นั้น มีคนสองคนที่นอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส 
 
 
 
พวกเขาสองคนไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือ จ้าว เกิ๋นซัว และ กง เหลียนเฟิง , จาว เกิ๋นซัว นั้นมีพลังขั้นจ้าวสงครามระดับเก้า และถือว่าเป็นศิษย์ที่โดดเด่นของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ 
 
 
 
แต่น่าอดสูอย่างมาก เพราะพวกเขาสองคนได้พ่ายแพ้ต่อศิษย์เพียงคนเดียวจากตำหนักเมฆาอัสนีบาต ที่มีชื่อว่า ฉี หยวนหัง “ฉี หยวนหัง เจ้าทำอะไร !? เราตอนรับเจ้าในฐานะแขก แต่เจ้ากลับไม่ได้แสดงความขอบคุณออกมา แต่กลับดูถูกท่านปรมาจารย์ของพวกเรา หนำซ้ำยังกล้าโจมตีศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้เช่นนี้ เจ้าติดว่าพวกเราจะไม่กล้าจัดการกับพวกเจ้าที่มาจากตำหนักเมฆาอัสนีบาตเช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามชี้หน้า ฉี หยวนหัง พร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “หึ…….”
 
 
 
เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธนั้น ฉี หยวนหัง เพียง ยิ่มอย่างเหยียดหยามออกมา 
 
 
 
ก่อนจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ดูถูกเช่นนั้นรึ !? พวกเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้าดีกว่า !! ข้าไม่ได้ดูถูกท่านปารมาจารย์ของพวกเจ้า !! ข้าเพียงพูดตามความเป็นจริงออกมาเท่านั้น !!”
 
 
 
ทุกคนต่างรู้ดีว่าศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ที่แข็งแกร่งที่สุดในทุกๆ ปีนั้นมาจากตระกูลฮั่น !! หรือพวกเจ้าจะบอกว่าในหมู่ของพวกเจ้ามีคนที่สามารถเอาชนะคนจากตระกูลฮั่น และกลายเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของหุบเขาไม้ครามตอนใต้เช่นนั้นรึ !? ใครกล้าที่จะบอกเช่นนี้บ้าง !?””เจ้า…….”
 
 
 
เมื่อเผชิญหน้ากับคำกล่าวของ ฉี หยวนหัง นั้น แม้ว่าพวกเขาจะโกรธ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ มันเป็นเพราะคำกล่าวนั้นเป็นเรื่องจริง พวกเขาอ่อนแอกว่าคนจากตระกูลฮั่นอย่างมาก 
 
 
 
ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้น แม้แต่ศิษย์คนอื่นๆ ในหุบเขาไม้ครามตอนใต้นี้ คนจากตระกูลฮั่นมีโอกาสที่จะได้ครองตำแห่งศิษย์ที่แข็งแกร่งมากที่สึดในทุกๆ ปี อาจกล่าวได้ว่าตระกูลฮั่นมีความสำคัญต่อหุบเขาไม้ครามตอนใต้อย่างมาก “หรือว่าพวกเจ้าไม่รู้ว่าตระกูลฮั่นมีความสำคัญต่อหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเจ้ามากที่สุด !! และการที่ข้าบอกว่าการขับไล่ตระกูลฮั่นออกจากหุบเขาไม้ครามถือเป็นความผิดพลาดของที่นี่ มันเป็นเรื่องผิดเช่นนั้นรึ !!””ส่วนที่เจ้ากล่าวหาว่าข้าโจมตีสองคนนี่ก่อนนั้น เพียงเพราะข้าพูดออกมาตามความคิดของข้าเท่านั้น แต่เจ้าบ้าสองคนนี่กลับด่าทอข้า และโจมตีข้าก่อน หากข้าไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ข้าอาจจะตายด้วยน้ำมือของพวกเขาก็ได้ !!””ข้าแค่ป้องกันตัวเท่านั้น อีกอย่าง ที่พวกเขายีงมีชีวิตอยู่ก็เป็นเพราะข้ายั้งมือเอาไว้ ไม่เช่นนั้น ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ข้าสามารถฆ่าพวกเขาเป็นร้อยๆ ครั้งได้อย่างสบายๆ !!””ดีนะที่ข้ามีเมตตา ข้าไม่อยากแตกหักกับพวกเจ้า แต่พวกเจ้ากลับใส่ร้ายข้าเช่นนี้ พวกเจ้าไม่ละอายบ้างหรือ !?”
 
 
 
ไม่เพียงแต่ ฉี หยวนหัง จะไม่รู้สึกผิดนั้น เขากลับรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้อง “ฉี หยวนหัง เจ้ามันจะมากเกินไปแล้ว !!”
 
 
 
คนจากหุบเขาไม้ครามตอนใต้สวนกลับมา “หึ !! หากคิดว่าข้าทำเกินไปล่ะก็ พวกเจ้าก็ไปตามท่านปรมาจารย์ และผู้อาวุโสของพวกเจ้ามา เพื่อให้พวกท่านตอบคำถามของข้า ว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่ !!”
 
 
 
ฉี หยวนหัง กล่าวออกมาอย่างเย็นชา “ถูกต้อง !! หากพวกเจ้าบอกว่าพวกเราไร้เหตุผล พวกเจ้าก็ไปตามผู้อาวุโสมา เพื่อตัดสินว่าใครถูกใครผิด !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ศิษย์จากตำหนักเมฆาอัสนีบาตก็ตะโกนออกมา “เจ้า…… !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ก็โกรธอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าศิษย์ของตำหนักเมฆาอัสนีบาตรู้ดีว่าพวกเขาไม่กล้าที่จะไปตามท่านอาจารย์ใหญ่ เพราะหากพวกเขาทำเช่นนั้น มันจะทำให้พวกเขาเสียหน้าอย่างมาก และทำให้ท่านอาจารย์ใหญ่ต้องเสียหน้าเช่นกัน ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ทำเช่นนั้น “ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ตาม แม้ว่าพวกกเจ้าจะทำร้ายคนของพวกเรา แต่ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นพันธมิตรกัน ตราบใดที่ ฉี หยวนหัง ยอมรับความผิดของเขา ศิษย์น้องของพวกเราสองคนก็จะไม่ถือสาเอาความเรื่องนี้ และปล่อยให้มันผ่านไป !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ชายวัยใกล้สามสิบปีของหุบเขาไม้ครามก็กล่าวออกมา “ศิษย์พี่ สิ่งที่ท่านกล่าวนั้นถูกต้อง ไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็เป็นพันธมิตรกัน แต่ข้าเองก็มีศักดิ์ศรี หากท่านต้องการให้ข้ายอมรับความผิด ท่านคงต้องใช้ความแข็งแกร่งของท่าน หากสามารถเอาชนะข้าได้ อย่าว่าแต่ให้ข้ายอมรับความผิดเลย แม้แต่ให้ข้าคุกเข่าข้สก็ยินดี แต่ข้ากลัวว่าในหมู่พวกเจ้าจะไม่มีใครที่แข็งแกร่งพอเท่านั้น !!”
 
 
 
ฉี หยวนหัง ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา หลังจากกล่าวจบนั้น เขาจงใจกวาดสายตาของเขาไปที่ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ทุกคน เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่แสดงความเกลียดชังของพวกเขาออกมานั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งกว้างมากขึ้น “เจ้าพูดจริงรึ !?”
 
 
 
จู่ๆ ในขณะนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา พร้อมกับมีคนสามคนกำลังบินตรงมายังทุกๆ คน “ชูเฟิง !!”
 
 
 
เมื่อพวกเขาเห็นชายหนุ่มหนึ่งคนจากสามคนนั้น คนของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ก็มีความสุขอย่างมาก แม้ว่า จ้าว เกิ๋นซัว จะเคยมีเรื่องบาดหมางกับ ชูเฟิง ในก่อนหน้านี้มาก่อนก็ตาม แต่ในเวลานี้ ชูเฟิง ก็เปรียบได้กับคนที่ช่วยชีวิตของพวกเขา “โอ้ว !! ข้าก็นึกว่าสองสาวงามนี่ไปไหน ที่แท้ก็ไปตามคนมาช่วยนี่เอง !!”
 
 
 
เมื่อเห็น ชูเฟิง นั้น ฉีหยวนหาง ก็ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน สายตาของเขาเต็มไปด้วยการดูถูกอย่างชัดเจน “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าหากมีใครที่สามารถเอาชนะเจ้าได้ เจ้ายินดีที่จะคุกเข่าลงยอมรับความผิดถูกต้องไหม !!”
 
 
 
ชูเฟิง เดินตรงไปที่ ฉี หยวนหัง พร้อมกล่าวถามออกมาอย่างสงบ “ถูกต้อง ข้าพูดเช่นนั้น แต่อย่าหาว่าข้าดูถูกเจ้า พลังของเจ้าเป็นเพียงขั้นจ้าวสงครามระดับเก้า มันจะดีกว่าหากเจ้าลืมเรื่องที่จะเอาชนะข้า แม้ว่าข้าจะให้เจ้าโจมตีข้าก่อนสิบครั้ง เจ้าก็ไม่อาจทำให้ข้าบาดเจ็บได้ !!”
 
 
 
ฉี หยวนหัง กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ “หึหึ !! จะเอาชนะเจ้าได้หรือไม่มันเป็นเรื่องของข้า แต่เจ้าจะกล้ารับคำท้าของข้าหรือไม่นั้น มันเป็นสิ่งที่เจ้าจะต้องตอบ !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวตอบพลางยิ้มบาง “ทำไมข้าจะไม่กล้า เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าเช่นนั้นรึ !! ตราบใดที่เจ้าเอาชนะข้าได้ ข้าย่อมทำตามที่ข้าได้พูดไป แต่หากเจ้าพ่ายแพ้ให้แก่ข้า เจ้าจะต้องคุกเข่าลง และบอกว่าหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเจ้าอ่อนแอกว่าตำหนักเมฆาอัสนีบาตของพวกเรา !!”
 
 
 
ฉี หยวนหัง ตะโกนออกมาเสียงดัง “เจ้าต้องตาย !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ก็โกรธอย่างมาก ไม่ว่า ฉี หยวนหาง และตำหนักเมฆาอัสนีบาตจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนก็ตาม แต่มันไม่สามารถนำมาเปรียบได้กับหุบเขาไม้ครามตอนใต้ได้ แม้ว่า ฉี หยวนหัง จะทำให้พวกเขาขายหน้าพวกเขาก็สามารถอดทนต่อมันได้ แต่เมื่อมันเป็นความอับอายของหุบเขาไม้ครามตอนใต้เช่นนี้ พวกเขาจึงไม่อาจทนได้อีกต่อไป “หยุด !!”
 
 
 
แต่ก่อนที่คนอื่นๆ จะได้โจมตีออกไปนั้น ชูเฟิง ก็ตะโกนออกมาเสียงดัง มันทำให้คนของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ทั้งหมดนั้นอยู่ในความสงบทันที 
 
 
 
ฉี หยวนหาง และศิษย์คนอื่นๆ ของตำหนักเมฆาอัสนีบาตตกใจอย่างมาก เพราะเพียงแค่ ชูเฟิง ตะโกนออกมาคำเดียวเท่านั้น คนของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ทั้งหมดกลับอยู่ในความสงบ เห็นได้ชัดว่า ชูเฟิง เป็นคนที่พิเศษอย่างมาก อย่างน้อยเขาแกร่งกว่าคนทั้งหมดของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ที่อยู่ที่นี่ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม พวกเขามีความเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของ ฉี หยวนหัง อย่างมาก ดังนั้น พวกเขาจึงไม่กังวลอะไร เพียงแค่นั่งอยู่เงียบๆ เพื่อรอดูความอับอายของ ชูเฟิง “ข้ายอมรับกับข้อตกลง แต่ยังไงข้าก็ต้องเพิ่มรายละเอียดเข้าไปเล็กน้อยในข้อตกลง หากข้าสามารถเอาชนะเจ้าได้ ไม่เพียงแต่เจ้าเท่านั้นที่จะต้องคุกเข่าลง แต่พวกเจ้าทุกคนที่มาจากตำหนักเมฆาอัสนีบาตจะต้องคุกเข่า และหมอบคลานเพื่อยอมรับความผิดของพวกเจ้า !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาขณะที่จ้องมองมายัง ฉี หยวนหัง “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ… น่าสนใจจริงๆ !!”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินคำกล่าวของ ชูเฟิง นั้น ฉี หยวนหัง ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง 
 
 
 
ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แม้แต่ศิษย์ของตำหนักเมฆาอัสนีบาตอีกสามสิบห้าคนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง เสียงหัวเราะของพวกเขาดังสนั่นไปทั่วทั้งพระราชวัง ราวกับว่าเขาได้เจอเรื่องที่ตลกอย่างมากในเวลานี้ “แม้ว่าจ้าจะไม่รู้ว่าเจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากไหน แต่ย้าก็ยอมรับข้อตกลงนี้ และข้าจะรอดูหน้าเจ้าตอนคุกเข่าลง และบอกว่าหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเจ้าอ่อนแอกว่าตำหนักเมฆาอัสนีบาตของข้า !!”แววตาของ ซือ หยวนหาง เต็มไปด้วยความไม่พอใจต่อคำกล่าวของ ชูเฟิง ก่อนที่เขาจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
พวกเราจะเริ่มได้หรือยัง !!””แน่นอน พวกเราเริ่มได้เลย !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ฉี หยวนหัง ก็ยกมือของเขาขึ้นเป็นสัญญาณให้กับคนของตำหนักเมฆาอัสนีบาต และดูเหมือนว่าทุกๆ คนจะเข้าใจความหมายของเขา ดังนั้น พวกเขา ทุกคนจึงถอยห่างออกไปจากเขา 
 
 
 
พวกเขาต่างมองไปที่ ชูเฟิง ด้วยความสงสาร เพราะพวกเขารู้ดีว่า ฉี หยวนหัง ต้องการที่จะมอบบทเรียนราคาแพงให้กับ ชูเฟิง และคนของหุบเขาไม้ครามตอนใต้จะต้องพบกับหายนะเพราะ ชูเฟิง “เข้ามา !! ให้ข้าดูหน่อยสิว่าเจ้ามีความแข็งแกร่งมากเท่ากับความมั่นใจของเจ้าหรือไม่ !!”
 
 
 
หลังจากเห็นทุกๆ คนถอยห่างออกไปแล้วนั้น ฉี หยวนหัง ก็กระดิกนิ้วเรียก ชูเฟิง อย่างดูถูก และรังเกียจ 
 
 
 
***** ฝุ่บ ***** 
 
 
 
หลังจากสิ้นเสียงนั้น ชูเฟิง ก็หายไปจากสายของทุกๆ คน พร้อมกับพระราชวังทั้งหลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง 
 
 
 
เมื่อ ชูเฟิง ปรากฏตัวออกมาอีกครั้งนั้นเขาก็อยู่ต่อหน้าของ ฉี หยวนหัง พร้อมกับกำลังส่งหมัดของเขาตรงไปที่กระเพาะอาหารของ ฉี หยวนหัง “เห้ย…..!!”
 
 
 
ในขณะนั้น แม้แต่ ฉี หยวนหัง ก็ตกตะลึงอย่างมาก ความกลัวได้เข้ามาปกคลุมใบหน้าของเขาแทนที่ความมั่นใจในก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน เขาไม่อาจประมาทได้แม้แต่น้อย เขารวบรวมพลังทั้งหมดเพื่อหลบการโจมตีของ ชูเฟิง 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ย่อมไม่ปล่อยให้เขาทำเช่นนั้นได้ 
 
 
 
ในที่สุดนั้น หมัดของ ชูเฟิง ก็ชกเขาไปที่ ฉี หยวนหาง อย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงดังสนั่น ในขณะที่ร่างของ ฉี หยวนหาง กระเด็นเข้าไปกระแทกกับผนังของพระราชวัง 
 
 
 
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สามารถมองได้ทัน เมื่อพวกเขามารู้อีกทีนั้น ผลแพ้ชนะก็ได้ถูกตัดสินออกมาแล้ว 
 
 
 
ฉี หยวนหัง ไม่ได้อยู่ที่เดิมในตอนแรกที่เขายืนอยู่อีกต่อไป แต่เขาถูกฝังอยู่ในผนังของพระราชวัง พร้อมกับรอยแตกร้าวบนร่างกายของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาตามรอยนั้น อีกทั้งที่มุมปากของเขายังมีเลือดไหลออกมาเช่นกัน สภาพของเขาตอนนี้แทบไม่ต่างอะไรกับคนตายแม้แต่น้อย 
 
 
 
แน่ในขณะนั้น ชูเฟิง กลับยืนอยู่ในจุดที่ ฉี หยวนหาง ยืนอยู่ในก่อนหน้านี้ เสื้อผ้าของเขาไม่มีร่องรอยใดๆ แม้แต่น้อย แต่เขากลับยืนอย่างสงบนิ่ง และความสงบนิ่งเช่นนี้มันก็ทำให้ทุกคนหวาดกลัวอย่างมาก 
 
 
 
ในเวลานั้น ทั่วทั้งพระราชวังกลับเงียบสงบ ทุกคนต่างตกตะลึงเป็นไก่ตาแตก และที่พวกเขาเงียบสงบเช่นนี้ ก็เป็นเพราะความหวาดกลัวที่เข้ามาปกคลุมหัวใจของพวกเขา 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ความมันส์ มันมักจะบังเกิดและจากไปรวดเร็วเสมอๆ!!! 
 
 
 
C : กูเห็นแม่ง ปากดีอยู่ตั้ง 20 ย่อหน้า แต่ไม่ถึง 5 ย่อหน้า แม่งกระเด็นติดกำแพง!!! 
 
 
 
B : ก็กูบอกแล้วคนแต่งดำเนินเรื่องเร็ว 
 
 
 
A : ถ้าเร็ว อย่างงี้ก็ใกล้เข้าระดับ 1 ราชันย์แล้วสินะ งานนี้สายฟ้าตัวใหม่ คงได้ปรากฏขึ้นท้องฟ้าอีกครั้ง โว้ววววๆๆ!!!