บทที่ 1088 – ข้อตกลงของบรรพบุรุษ
 
 
 
“อาวุโส ฉีคง ท่านจะให้ข้าทำอะไร ?!”
 
 
 
ชูเฟิงถามอย่างสงสัย “ชูเฟิง เจ้ารู้จักท่าน ไป๋หลี่ ซวนคง แล้วใช่ไม๊ ?!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง ตอบคำถามด้วยคำถาม “แน่นอน ท่าน ไป๋หลี่ ซวนคง คือ ปรมาจารย์รุ่นแรกที่ก่อตั้ง หุบเขาไม้ครามใต้ ของเรา” “ตอนนั่น เขาถือเป็นผู้เชียวชาญที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทั้ง หุบเขาไม้คราม ใน หุบเขาไม้คราม สถานะของเขาสูงส่งอย่างมาก แม้แต่ อาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้คราม ยังฟังคำขอของเขา ในการยอมให้สร้างหุบเขาไม้ครามใต้ ขึ้นมา”
 
 
 
ในช่วงสอง สามวันที่ผ่านมา ชูเฟิง ได้รู้เรื่องราวความเป็นมาของหุบเขาไม้ครามใต้ และได้ทราบเรื่อง ปรมาจารย์รุ่นแรก ไป๋หลี่ ซวนคง แน่นอนว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด และยังเป็นอาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามใต้ อาจพูดได้ว่า เขาเป็นเครื่องหมายแห่งความภาคภูมิใจ สิ่งเดียว ของสาวก ตลอด อาจารย์ใหญ่ ในหุบเขาไม้ครามใต้ 
 
 
 
ในช่วงเวลานั่น ไป๋หลี่ ซวนคง คือคนที่ทำให้หุบเขาไม้ครามใต้แข็งแกร่งกว่าอีก 3 ไม้คราม จนพวกนั่นไม่สามารถเทียบได้เลย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจากการตายของเขา หุบเขาไม้ครามใต้ ก็เผชิญกับวิกฤตมหันต์ อำนาจของพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง โดยไร้การปกป้องจากผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่ง หุบเขาไม้ครามใต้ในรุ่นต่อๆมา จึงตกต่ำกว่าที่เคยเป็น จนวันนี้ หุบเขาไม้ครามใต้ ก็ดิ่งลงถึงจุดที่น่าสังเวช อ่อนแอจนที่หัวเราะของทุกๆคน “ชูเฟิง เจ้าเป็นคนที่มีความสามารถและเป็นเด็กฉลาด เจ้าเคยคิดไม๊ว่า คนที่แข็งแกร่งอย่าง ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ ที่เป็นอาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามใต้ ของเรา หลังจากที่เขาตายทำไมถึงไม่ทิ้งมรดกให้รุ่นต่อๆมา มันต้องมีเหตุผลใช่ไม๊ล่ะ ?!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง ถาม “เรียนตามตรง ศิษย์เคยคิดทบทวนเกี่ยวกับคำถามของท่านมาก่อน ก็อย่างที่ว่า อูฐที่หิวตายมันจะไม่เหลืออะไรไว้ให้ม้า ด้วยความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ไป๋หลี่ ก่อนตาย หากเขาทิ้งอะไรไว้ เราก็คงไม่ตกต่ำแบบนี้”
 
 
 
ชูเฟิง แสดงความคิดเห็นของเขาออกไปตรงๆ “ถูกต้อง ปรมาจารย์ไป๋หลี่ จริงๆแล้วมีจุดประสงค์บางอย่าง แม้ว่า การมาตั้งถิ่นฐานที่ภาคใต้ จะทำให้หุบเขาไม้ครามใต้ของเราอ่อนแอ จนเราต้องมีสภาพในปัจจุบันนี้ก็ตาม” “สำหรับเหตุผลที่หุบเขาไม้ครามใต้ ไม่โดนขุดรากถอนโคน เป็นเพราะ ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ ทีมีอำนาจขนาดนั่น กลับไม่ทิ้งมรดกอะไรไว้ให้ลูกหลานที่โดดเด่น ของหุบเขาไม้ครามใต้ แม้เขาจะเลือกอาจารย์ใหญ่คนต่อไปไว้ แต่เขาก็แค่เลือกแบบสุ่มๆ””ข้าเคยได้ยินว่า ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาได้สั่งเสียสหายคนสนิทของเขา ว่า ต่อให้หุบเขาไม้ครามใต้จะตกต่ำลงแค่ไหน ก็อย่าได้ยื่นมือเข้าไปช่วย อย่างไรก้ตาม เขาก็บอกว่า อย่าปล่อยให้หุบเขาไม้ครามใต้พลันพินาศ โดยเฉพาะอาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้คราม เขายิ่งกำชับว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องปล่อยให้หุบเขาไม้ครามใต้อยู่ต่อไป””นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม หลังจากทีเขาตายไป หุบเขาไม้ครามใต้ แม้เราจะตกต่ำแล้วยังรอดพ้นมาได้ นอกจากนี้ เมื่อก่อนยังมีผู้เชี่ยวชาญมากมายคนที่มาเข้าร่วมกับหุบเขาไม้ครามใต้ เพราะชื่อเสียงของปรมาจารย์ ไป๋หลี่ แต่พอเขาตาย คนพวกนั่นก็ทอดทิ้ง จนพวกเรามีสภาพในวันนี้” “ถึงแม้ว่า หุบเขาไม้ครามใต้จะยังอยู่ แต่หากเทียบกับวันที่เคยรุ่งโรจน์ สภาพของหุบเขาไม้ครามใต้ตอนนี้ช่างน่าสังเวช”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “ทำไมท่านปรมาจารย์ ไป๋หลี่ ถึงปล่อยเรื่องมันกลายเป็นเช่นนี้ ?!”
 
 
 
ความสับสนปรากฏเต็มใบหน้าของ ชูเฟิง “ถึงแม้ว่า ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ จะไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ที่หุบเขาไม้ครามใต้ แต่เขาก็ทิ้งบางอย่างเอาไว้ให้”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “อะไรงั้นหรอ ?!”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “เจ้าน่าจะรู้จัก นิกายสวรรค์ ใช่ไม๊ ?!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิงถาม “ศิษย์พอรู้ นิกายสวรรค์ มีสถานะเช่นเดียวกับ วิหารหมู่ดาวนักล่า เป็นสาขาย่อยของหุบเขาไม้คราม ที่ยอดเยี่ยม นอกจากนี้ยังมีข่าวลือว่า นิกายสวรรค์นั่นแข็งแกร่งกว่า วิหารหมู่ดาวนักล่า, และ หุบเขาไม้ครามทั้ง 3 ทิศ”
 
 
 
ชูเฟิง ตอบ “ท่านปรมาจารย์ ไป๋หลี่ เราเป็นสหายกับผู้ก่อตั้ง นิกายสวรรค์ ตอนนั่น ก่อนทีท่าน ไป๋หลี่ จะตาย เขาได้สร้างเจดีย์ไว้ในนิกายสวรรค์ ชื่อของมันคือ เจดีย์ ไม้ครามใต้””เขาทิ้ง เจดีย์ไม้ครามใต้ ไว้เป็นสิ่งเตือนใจ แล้วยังเป็นสัญญาของเขาและผู้ก่อตั้งนิกายสวรรค์ ว่าตราบใดที่คนจากหุบเขาไม้ครามใต้มา แล้วได้รับมรดกไป นิกายสวรรค์จะต้อง เป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้ นอกจากนี้นิกายสวรรค์ต้องสาบานว่าจะอยู่และตายไปพร้อมๆกับ หุบเขาไม้ครามใต้” “ในเวลาเดียวกัน เขายังบอกว่า หากไม่มีใครจากหุบเขาไม้ครามใต้ ได้รับมรดกไป นิกายสวรรค์ ก็อย่าได้ยื่นมือให้ความช่วยเหลือใดๆ”ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “งั้นแสดงว่า ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ ก็คาดการณ์ไว้แล้ว ว่าหุบเขาไม้ครามใต้จะต้องตกต่ำลงอย่างมาก”
 
 
 
ดูเหมือน ชูเฟิง จะเข้าใจอะไรบางอย่าง “ถูกต้อง นั่นคือเหตุผลที่เราบอกว่า ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ คือปราชญ์หยั่งรู้ เมื่อตอนที่เขาสร้างหุบเขาไม้ครามใต้ขึ้นมา เขาก็บอกแล้วว่าเขาทำเพื่อรอคนพิเศษ อัจฉริยะที่สามารถสั่นสะเทือนทั้งดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ อาจกล่าวได้ว่า หุบเขาไม้ครามสร้างขึ้นมาเพื่อคนคนนั่น” “เขาเต็มใจที่จะช่วยคนผู้นั่นทุกอย่าง แต่ไม่เต็มใจที่จะช่วยหุบเขาไม้ครามใต้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่ยอมทิ้งสิ่งใดหรือแม้กระทั่ง ทักษะของเขา ให้กับรุ่นต่อๆมา แต่เขาก็ให้สหายคอยช่วยเหลือหุบเขาไม้ครามใต้ เพื่อให้มันดำรงอยู่ และได้ฝากฝังเรื่องนี้ไว้กับเพื่อนรักของเขา “ความตั้งใจของเขาชัดเจนมาก เขานั่นไม่ต้องการมอบสิ่งใดให้กับหุบเขาไม้ครามใต้ แต่เขาฝากความหวัง ฝากทุกสิ่งทุกอย่างไปที่คนที่จะปรากฏตัวขึ้นในหุบเขาไม้ครามใต้ ในสักวัน” “หลายคน ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมอาจารย์ใหญ่ ไป๋หลี่ ถึงทำเรื่องเช่นนั่น ก่อนหน้านี้ข้าเองก็เป็นคนคนนึงในจำนวนเหล่านั่น ดวงตาข้ามืดบอดมองไม่เห็นความตั้งใจของเขา นำซ้ำยังรู้สึกว่ามันไร้สาระ แต่ในวันนี้ ข้าก็เข้าใจสิ่งที่เขาทำ เพราะในที่สุด ข้าก็เชื่อในคำพูดของเขาที่ทิ้งเอาไว้””เขาบอกว่า จะมีบุคคลที่สามารถส่งผลกระทบต่อดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นที่หุบเขาไม้ครามใต้ นี้คือจุดประสงค์ของการดำรงอยู่ของหุบเขาไม้ครามใต้ ประนึ่ง เมื่อเวลานั่นมาถึง หุบเขาไม้ครามใต้ จะหวนคืนสู่วันที่รุ่งโรจน์อย่างที่ไม่เคยเป็น” “แล้วในที่สุดวันนั่นก็มาถึง คนที่เขาเฝ้ารอคอยมาตลอดก็คือเจ้า ! “ฉีคง ไจ้ชิง มองไปที่ ชูเฟิง ด้วยท่าทางที่ซับซ้อน แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความหวัง ราวกับฝากทุกอย่างไว้กับ ชูเฟิง “อาวุโส ฉีคง ท่านจะข้าไปที่นิกายสวรรค์ นำของฝาก ในเจดีย์ไม้ครามใต้ ออกมา เพื่อทำให้ นิกายสวรรค์ กลายมาเป็นพันธมิตรของเรา สินะ!”
 
 
 
มาถึงจุดนี้ ชูเฟิง ก็เข้าใจ ความต้องการของ ฉีคง ไจ้ชิง “ตอนนี้ วิหารหมู่ดาวนักล่า แข็งแกร่งมาก ต่อให้มีกฏของหุบเขาไม้คราม แต่ หาก หยวน ชิง คิดเล่นงานเจ้า เราก็คงแย่” “แต่หาก นิกายสวรรค์เข้าปกป้องเจ้า สถานการณ์จะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เพราะ อำนาจพลังของนิกายสวรรค์ ในหุบเขาไม้คราม ไม่ได้ด้อยไปกว่า วิหารหมู่ดาวนักล่า”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิงกล่าส “อาวุโส ฉีคง เรื่องราวมันก็ผ่านไปนานหลายปี ท่านจะมั่นใจได้ยังไง ว่าผู้ก่อตั้งนิกายสวรรค์จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับผู้ก่อตั้งของเรา ?!” 
 
 
 
ชูเฟิง รู้สึกกังวลนิดหน่อย หลังจาก เห็นช่องว่างของหุบเขาไม้ครามใต้กับพวกเขา แล้วนิกายสวรรค์ก็รุ่งเรืองจากเมื่อก่อน เขาจึงไม่มั่นใจว่านิกายสวรรค์จะรักษาสัญญา ยอมร่วมเป็นพันธมิตรกับหุบเขาไม้ครามใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเมื่อพวกเขารู้ว่า ชูเฟิง มีความแค้นกับ วิหารหมู่ดาวนักล่า “จริงๆแล้ว ข้าก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ หลังจากที่เรื่องราวมันก็ผ่านไปนานหลายปี” “แต่ยังไงก็ตาม นิกายสวรรค์นั่นแตกต่างจากหุบเขาไม้ครามใต้ของเรา นับตั้งแต่การก่อตั้งนิกายขึ้น พวกเขาใช้วิธีคัดเลือกคนเขามาในนิกายด้วยวิธีพิเศษอย่างมาก คนที่พวกเขาคัดสรรค์ไม่จำเป็นต้องมีการเพาะปลูกที่สูงส่ง แต่พวกเขาเลือกคนจากคุณธรรม และ จริยธรรม””ดังนั่น ในนิกายสวรรค์จึงเต็มไปด้วยคนที่เปี่ยมด้วยคุณธรรม จริยธรรม มากมาย ที่ได้รับการยอมรับจากผู้คน ดังนั่น แม้ว่านิกายจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหุบเขาไม้ครามใต้ของเรา แต่หลังจากที่ ท่าน ไป๋หลี่ตาย ข้าก็มั่นใจว่า อาจารย์ใหญ่ในปัจจุบันของนิกายสวรรค์ยังจำสัญญาระหว่างบรรพบุรุษของพวกเราได้”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “สมแล้วที่พวกเขาเป็นคนที่ปรมาจารย์ ไป๋หลี่ วางใจ”
 
 
 
ชูเฟิงยิ้มอย่างโล่งอก พร้อมกับเลิกคิดมากในเรื่องนี้ 
 
 
 
คำพูดของเขาชัดเจนมาก ว่าความสัมพันธ์ของหุบเขาไม้ครามใต้กับนิกายสวรรค์ นั้นซับซ้อน หาก ชูเฟิง ได้รับมรดกจาก เจดีย์ที่ ไป๋หลี่ สร้างไว้ในนิกายสวรรค์ พวกเขาจะต้องทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้ หากพวกเขาผิดสัญญา นั่นหมายความว่า ปรมาจารย์ไป๋หลี่ เลือกวางใจผิดคน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงนั่นเชื่อมั่นในตัวปรมาจารย์ไป๋หลี่ ไม่น้อย เขารู้สึกว่า ปรมาจารย์ไป๋หลี่ เป็นคนพิเศษ สำหรับ คนอื่นอาจมองว่าเขาเป็น คนประหลาดที่มีความสามารถ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : มรดก ของฝาก จากไป๋หลี่ จะเป็นอะไรน้อ แล้วเวลพี่เฟิงจะอัพขึ้นแค่ไหน หรือไม่ก็ได้วิชาไรเจ๋งๆมา ที่แน่ๆคงได้รับการร่วมมือจากนิกายสวรรค์ ?! 
 
 
 
C : ก็บอกว่าเมียไง!! 
 
 
 
B : ใครจะเชื่อมืงว่ะ!!! 
 
 
 
C : นางชื่อ ไป๋ ลั่วเฉิน เก่งขนาดฝีมือสูสีกับพี่เฟิงเลย ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ ไปกินเกลือที่เป็นตาแป๊ะ