บทที่ 1061 – ป่าพิศดาร
 
 
 
ในขณะนั้น บุคคลเก้าคนก็ปรากฏตัวออกมาต่อหน้าของ ฉีคง ไจ้ชิง พวกเขาทั้งเก้าคนสวมชุดคลุมสีดำที่มีผ้าคลุมปิดบังใบหน้าของพวกเขา 
 
 
 
พร้อมกับที่ทั้งเก้าคนนำยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ระดับสูงออกมาตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง และหนึ่งในนั้นได้นำยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ระดับสูงสิบชิ้นออกมาตรวจสอบ 
 
 
 
นี่ย่อมหมายความว่าหนึ่งในเก้าคนนี้จะต้องมีพลังขั้นราชันย์สงคราม เพราะค่าเข้าของราชันย์สงครามนั้น เท่ากับยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ระดับสูงสิบชิ้น “ไม่ดีแน่ !!”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉีคง ไจ้ชิง รีบหันหลังกลับมาและกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
นอกจาก กงซุน ผู้อาวุโสท่านอื่นๆ ให้นำยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ออกมา !!”
 
 
 
เมื่อได้ยิน ฉีคง ไจ้ชิง กล่าวออกมาเช่นั้น เหล่าผู้อาวุโสต่าสะดุ้งเฮือกในทันที แต่พวกเขาก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย พวกรีบนำยอดนุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ออกมา และส่งให้ ฉีคง ไจ้ชิง อย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ในฐานะที่พวกเขาเป็นผู้จัดการอาวุโสนั่น ยอดยุทธภัณฑ์ที่พวกเขามีย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน พวกเขาทั้งหมดมียอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ระดับสูงกันทุกคน 
 
 
 
เมื่อเห็นยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์เหล่านั้น ฉีคง ไจ้ฉิง ได้เลือกออกมาสิบชิ้นที่มีระดับต่ำกว่าชิ่นอื่นๆ และส่งให้ผู้อาวุโส กงซุน ก่อนจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ท่าน กงซุน รีบตาม ชูเฟิง ไปเร็ว ต้องมั่นใจว่าเขาจะปลอดภัยในนั้น !!””ขอรับ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโส กงซุน ก็ไม่รอช้า เขารีบนำยอดยุทธภัณฑ์ทั้งสิบชิ้นไปตรวจสอบทันที แต่ด้วยจำนวนคนที่มากเช่นนี้ ทำให้เขาต้องรอคิวอีกนานกว่านะเขาได้เข้าไป 
 
 
 
ในขณะที่ผู้อาวุโส กงซุน ยังคงต่อแถวอยู่นั้น บุคคลลึกลับทั้งเก้าคนได้ผ่านการตรวจสอบและกำลังจะเข้าไปด้านในแล้ว เมื่อเห็นเช่นนั้น ใบหน้าของ ฉีคง ไจ้ชิง ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดในทันที เขากำหมัดแน่น ก่อนจะตะโกนออกมาว่า “ทุกคนจงฟัง หากผู้ใดก็ตามที่กล้าทำร้ายศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของข้า ด้วยกระดูกผุๆ ของข้าจะทำให้มันผู้นั้นตายอย่างน่าสังเวช !!”
 
 
 
เสียงตะโกนของเขานั้นดังอย่างมาก ทุกคนที่อยู่ภายนอกประตูก็ยังได้ยินเสียงของเขา และบางคนที่เพิ่งก้าวผ่านประตูเข้าก็ยังได้ยินเสียงของเขา 
 
 
 
ในเวลานั้น สายตานับไม่ถ้วนต่างจ้องมองมายังเขา แม้แต่ภูติโบราณเองก็มองมาที่เขาเป็นตาเดียว 
 
 
 
หากเทียบกับคนอื่นๆ แล้วนั้น บุคคลลึกลับทั้งเก้าคนต่างไม่ได้หันมามองที่เขาแม้แต่น้อน แต่หากลองสังเกตุดีๆ นั้น จะพบว่าร่างของพวกเขากำลังสั่นสะท้าน พร้อมกับที่พวกเขาหยุดชะงักชั่วครู่ก่อนจะรีบก้าวเข้าไปในประตู “อาจารย์ใหญ่ ฉีคง ท่านทำเช่นนี้โดยหวังสิ่งใด !?””หรือว่าใครบางคนวางแผนที่จะทำร้ายศิษย์จากหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของท่าน !?””คงจะไม่ใช่ !! ใครมันจะไปกล้าทำเช่นนั้นในอาณาเขตของภูติโบราณ !! เพราะหากทำเช่นนั้นโทษคือตายสถานเดียว !! เท่าที่ข้าคิด ข้าว่าจะต้องเป็นเพราะความขัดแย้งของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ กับปราการอสรพิษดำในก่อนหน้านี้เป็นแน่ !! ด้วยความห่วงใยต่อลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ใหญ่ ฉีคง ท่านถึงได้ทำเช่นนี้ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ทุกคนต่างพูดคุยกันถึงการกระทำของ ฉีคง ไจ้ชิง อย่างรวดเร็ว “ท่านอาจารย์ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นหรือ !?”
 
 
 
หากเทียบกับคนอื่นแล้วนั้น เหล่าผู้จัดการอาวุโสของหุบเขาไม้ครามต่างสับสนอย่างมาก เพราะโดยปกติแล้วนั้น ฉีคง ไจ้ชิง จะเป็นคนที่สุขุมอย่างมาก ซึ่งการกระทำเช่นนี้ของเขานั้น ถือได้ว่าผิดปกติอย่างมาก “ถ้าข้าคิดไม่ผิดล่ะก็ เก้าคนนั้นจะต้องมาจากตระกูลฮั่นแน่นอน !!”ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “ตระกูลฮั่น !! หรือว่าพวกเขาวางแผนที่จะทำอะไรกับลูกศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเรา !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าผู้จัดการอาวุโสต่างขมวดคิ้วแน่น เพราะพวกเขาก็สังเกตเห็นบุคคลเก้าคน ที่ก้าวผ่านประตูไป และมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกับที่ ชูเฟิง และคนอื่นๆ มุ่งหน้าไป “มีเพียงตระกูลฮั่นเท่านั้นที่เชี่ยวชาญด้านการปลอมแปลง และดูจากท่าทีของพวกเขานั้น ข้าว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อฝึกฝน แต่น่าจะมาจัดการกับ ชูเฟิง และคนอื่นๆ ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเรา !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าว “แต่ท่านอาจารย์ใหญ่ ภูติโบราณได้ตั้งกฏเอาไว้อย่างชัดเจน ว่าห้ามทำร้าย หรือฆ่ากันภายในพื้นที่ของพวกเขา หากผู้ใดกล้าขัดขืน พวกเขาจะถูกลงโทษสถานหนัก แม้แต่ตระกูลฮั่นเองก็ย่อมไม่กล้าละเมิดกฏของภูติโบราณอย่างแน่นอน !!”
 
 
 
ผู้จัดการอาวุโสท่านหนึ่งกล่าวแย้งข้อสงสัยของ ฉีคง ไจ้ชิง ออกมา “ไม่หรอก ตระกูลฮั่นนั้นค่อนข้างบ้าระห่ำ ในตอนนั้น ชูเฟิง ได้สร้างความแค้นไว้กับตระกูลฮั่นอย่างมาก เป็นไปได้ว่าพวกนั้นต้องการที่จะจัดการกับ ชูเฟิง และคนอื่นๆ !!”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการอาวุโสส่วนใหญ่ก็กล่าวออกมาด้วสความกังวลเช่นเดียวกับ ฉีคง ไจ้ชิง “มันจะดีต่อทุกคน หากตระกูลฮั่นไม่ทำอะไรที่เกินเลย ไม่เช่นนั้นข้าคงจะต้องลบตระกูลฮั่นออกจากแผนที่ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น แววตาของ ฉีคง ไจ้ชิง จ้องเขม็งไปที่ประตูด้วยความดุดันอย่างรุนแรง 
 
 
 
ในขณะที่ด้านนอกนั้นผู้คนกำลังสนทนากันอย่างดุเดือด ภายในด้านในนั้น ชูเฟิง กำลังมุ่งหน้าออกไปดย่างรวดเร็วอย่างมากพร้อมกับคนอื่นๆ อีกทั้งพื้นที่ของภูติโบราณยังถูกครอบคลุมด้วยรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณแบบพิเศษ ในจึงทำให้ ชูเฟิง ไม่สามารถได้ยินเสียงของ ฉีคง ไจ้ชิง 
 
 
 
ได้ 
 
 
 
ในขณะนั้นพวกเขากำลังมุ่งหน้าเข้าไปในป่าที่เขียวชอุ่ม มันจะไม่ถูกต้องนักที่เรียกว่าป่า ที่เหมาะสมกว่านั้นควรจะเรียกว่าสวนมากกว่า เพราะมันไม่ได้มีเพียงต้นไม้ใหญ่เท่านั้น แน่มันยังมีะชนาๆ ชนิด แม้กระทั่งดอกไม้แปลกตามากมาย 
 
 
 
ชูเฟิง และคนอื่นๆ จะต้องผ่านป่าแห่งนี้ไป เพื่อที่จะเข้าสู่สระบรรพกาลนิรันดร์ แต่ด้วยความยโสของเหล่าภูติโบราณที่ถือว่าพวกเขาอยู่เหนือกว่าผู้อื่นนั้น ภูติโบราณจึงไม่ได้ให้คำแนะนำใดๆ กับ ชูเฟิง และคนอื่นๆ หากต้องการจะผ่านป่านี้ พวกเขาจะต้องค้นหาวิธีด้วยตัวของพวกเขาเอง “ป่านี้แปลกจริงๆ ตั้งแต่ข้าเข้ามาในป่านี้ข้าก็รู้สึกท้อแท้ และอ่อนแรงอย่างมาก แม้แต่จะหายใจยังยากเลย ยิ่งเข้ามาลึกเท่าไหร่ข้าก็ยิ่งอึดอัดมากขึ้นเท่านั้น !!”
 
 
 
ศิษย์คนหนึ่งบ่นออกมา ในขณะที่ใบหน้าของเขาค่อยๆ ซีดลงเรื่อยๆ 
 
 
 
ในความเป็นจริงนั้น ไม่ใช่เพียงแค่เขาเท่านั้นที่มีใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีซีด และอาบชโลมไปด้วยเหงื่อ แต่ศิษย์ของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ทุกๆ คนต่างเป็นเช่นนี้ ราวกับว่าพวกเขากำลังป่วยก็ว่าได้ ตั้งแต่ที่พวกเขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญนั้น พวกเขาก็ไม่สัมผัสความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน “ศิษย์น้อง นี่ไม่ใช่ป่าธรรมดา ป่านี้ถูกปกคลุมไปด้วยรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณแบบพิเศษ ไม่เพียงแต่พืชพวกนี้จะทำร้ายพวกเรา แต่มันยังสะกดพลังของพวกเราเอาไว้ ภายในป่าแห่งนี้อย่าว่าแต่จะบินเลย แม้แต่จะเดินยังเป็นเรื่องยาก !!””นี่เป็นสิ่งที่ภูติโบราณตั้งใจทำไว้ เพราะพวกเขาคิดว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีสิทธิ์เข้าสู่สระบรรพกาลนิรันดร์ แม้ว่าพวกเราจะจ่ายค่าเข้ามาแล้ว แต่พวกเราก็ต้องผ่านการทดสอบของพวกเขาเสียก่อน หากพวกเราสามารถผ่านป่านี้ไปได้ พวกเราก็มีสิทธิ์ที่จะเข้าสู่สระบรรพกาลนิรันดร์ !!”
 
 
 
หวาง เว่ย อธิบายต่อทุกๆ คนออกมา “อะไรนะ !! ทั้งๆ ที่พวกเราก็จ่ายค่าเข้าไปแล้ว แต่นี่พวกนั้นกลับทำให้พวกเราต้องมาลำบากเช่นนี้อีกหรือ มันไม่ต่างอะไรกับการหลอกลวงชัดๆ !!””ป่านี้มันมีขนาดใหญ่มาก จะมีสักกี่คนที่ผ่านไปได้ หากไม่มีสักคนที่สามารถผ่านไปจนถึงสระบรรพกาลได้ นี่ไม่ได้หมายความพวกนั้นได้รับยอดยุทธภัณฑ์ไปฟรีๆ เช่นนั้นหรือ !! จะต้องมีหลายคนแน่ที่คิดว่าถูกหลอกลวงเช่นนี้ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำอธิบายของ หวาง เว่ย นั้น ศิษย์หลายคนก็กล่าวออกมาด้วยความกังวล “จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกต้อง ตราบใดที่สามารถผ่านป่านี้ไปได้ ภูติโบราณก็จะมอบยอดยุทธภัณฑ์กลับมา นี่มันก็เป็นเพียงแค่การทดสอบเท่านั้น !!”
 
 
 
หวาง เว่ย อธิบายอีกครั้ง “ที่จริงข้าชอบวิธีการของพวกเขามากกว่า อย่างแรก พวกเขาใช้ค่าคำที่แพงเช่นนี้ เพื่อลดทอนจำนวนคนลง และต่อด้วยการทดสอบเช่นนี้ เพื่อลดปัญหาภายในนี้สำหรับพวกเขา !!”
 
 
 
เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แล้วนั้น ชูเฟิง พอใจอย่างมากกับวิธีการของภูติโบราณ 
 
 
 
หลังจากที่ได้ยิน ชูเฟิง กล่าวออกมาเช่นนั้น เหล่าศิษย์ที่บ่นออกมาในก่อนหน้านี้ก็เงียบสงบลง ใบหน้าที่แสดงออกถึงความก็เลือนหายไป และถูกแทนที่ด้วยความกังวล 
 
 
 
พวกเขากังวลอย่างมากว่าจะไม่สามารถผ่านป่านี้ไปำด้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นจ่ายค่าเข้าเอง แต่มันก็เป็นภาระของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ของพวกเขา ดังนั้น ในเมื่อพวกเขาได้รับโอกาสมาฟรีๆ เช่นนี้ พวกเขาจึงไม่อยากเสียมันไป “ศิษย์น้อง ชูเฟิง เจ้าไม่รู้สึกกดดันเลยหรือ ทำไมเจ้าถึงได้ดูสมบูรณ์อยู่เช่นนี้ !?”
 
 
 
ในขณะนั้น ศิษย์คนหนึ่งก็มองไปที่ ชูเฟิง ด้วยความตกใจ “สวรรค์ !! ศิษย์น้อง ชูเฟิง เจ้าทำได้ยังไง !?”
 
 
 
ในขณะนั้นศิษย์ทุกคนต่างมองไปที่ ชูเฟิง พร้อมกับตรวจสอบอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นพวกเขาก็ตกใจ และดีอย่างมาก 
 
 
 
พวกเขาตกใจอย่างมาก เพราะ ชูเฟิง ไม่ได้รับแรงกดดันใดๆ จากป่านี้แม้แต่น้อย และสภาพร่างกายของเขาก็สมบูรณ์เช่มเดียวกับที่เขายังไม่ได้เข้ามา และเขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้รับผลใดๆ จากป่านี้ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : มาหาที่ตายแท้ๆ!!! 
 
 
 
B : คงจะเป็นแบบนั้นล่ะ