บทที่ 1003 – บิดาของชูเฟิง
 
 
 
* ตุบ ตุบ ตุบ * 
 
 
 
หลังจากเสียงนั้นดังขึ้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากส่วนลึกของที่แห่งนี้ เสียงนั้นค่อยๆใกล้เข้ามา พร้อมกับร่างใครบางคนที่ออกมาจากความมืด 
 
 
 
ผู้ชายคนนั้นไม่สูง และตัวก็ไม่ใหญ่ เขาไม่ได้หน้าตาดี โดยรวมอาจพูดได้ว่า บ้านๆ 
 
 
 
แต่คนๆนั้นให้ความรู้สึกที่ต่างไปจากคนอื่นๆ อาจกล่าวได้ว่า เป็นความรู้สึกที่น่ายำเกรงที่ไม่มีใครเหมือน 
 
 
 
แน่นอนว่าความรู้สึกนั้นทำให้คนอื่น มองเขาว่าไม่ ธรรมดา แต่โดยภาพรวม เขาก็เหมือนกับชาวบ้านทั่วไป ไม่ว่าเสื้อผ้าที่เขาใส่ก็เป็นชุดที่เรียบง่าย แต่กลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมา ดูยังไงเขาก็ไม่เหมือนกับคนธรรมดาเลย “ชู ซวนหยวน เจ้า . . . .”
 
 
 
ท่าทางของ ชู คงท่ง เปลี่ยนไปอย่างมาก ดวงตาเขากระสับกระส่าย ความกลัวที่เกินจะบรรยาย เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า”
 
 
 
เป็นไปได้ยังไง ทำไมพลังวิญญาณของเจ้ายังคงเดิม ทั้งที่เจ้าอยู่ที่นี่มานานหลายปี””ชู คงท่ง เจ้าไม่เข้าใจสถาการณ์ในตอนนี้เลยสินะ ตอนนี้ที่เจ้าควรกังวลคือความปลอดภัยของเจ้า ไม่ใช่พลังวิญญาณข้า”
 
 
 
มุมปากของ ชู ซวนหยวน ขยับขึ้น เหมือนกับว่าเขากำลังขบขัน จากนั้น วานรเฒ่า ก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินไปด้านหลัง ชู ซวนหยวน “อะ . . อะ . . อะไร เจ้าคิดจะทำอะไร ข้าก็แค่สำผัสว่าดินแดนต้องห้ามมีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ ดังนั้น สั่งมีคำสั่งให้ข้ามาตรวจสอบ หากเจ้ากล้าทำอะไรข้า เบื้องบนจะไม่ยกโทษให้เจ้า!!!”
 
 
 
ชู คงท่งรู้ว่ามันต้องพูดแบบนี้ เขาต้องการพูดที่จะให้ตัวเองรอด แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะเขาไม่อำนาจพอที่จะมาขู่ ชู ซวนหยวน “เบื้องบนงั้นหรอ จริงๆแล้วข้าก็สงสัยเหมือนกัน ว่า ‘ ใคร ‘ คือเบื้องบนที่ร้อนใจ จนต้องรีบหาทางกำจัดข้า ไหนเจ้าลองบอกข้ามาสิ”
 
 
 
ชู ซวนหยวน เดินเข้าหา ชู คงท่ง พร้อมกับใช้ความคิด ทำให้ ชู คงท่ง ลอยคุกเข่าตรงหน้าเขา “ชู ซวนหยวน อย่าคิดหลอกถามข้า! หากเจ้ากล้าทำร้ายข้า! เจ้าก็จะได้รู้ว่าเจ้าต้องเจอกับผลลัพธ์อะไร”
 
 
 
ความเอ๊ะใจแว๊บเข้ามาในหัวของ ชู คงท่ง ดวงตาของเขายังแข็งกร้าว พร้อมกับเงียบ ถึงแม้ความตายมาอยู่เบื้องหน้า ในเวลานั้น เขาก็เลือกที่จะปิดปากเงียบ “เหอะ ผลลัพธ์ ?! เดี๋ยวข้าจะให้เจ้าได้รู้ว่าผลลัพธ์ของการทำลายสุสานลูกชายข้ามันคืออะไร”
 
 
 
ดวงตาที่เย็นชาแวบเข้ามาที่เขา พร้อมกัน ดวงตาของชู คงท่ง ก็มีเลือดสีแดงปรากฏ จากนั้นเขาก็เริ่มร้องครวญคราง 
 
 
 
ทันใดนั้น เลือดก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขา ท้ายสุดลูกตาเขาก็พลันหายไป “เจ้าเห็นศพลูกชายข้า ดังนั้นเจ้าก็แลกด้วยการมองเห็น”
 
 
 
ชู ซวนหยวน ค่อยๆแบมือออก พร้อมกับก้มมองมาที่ฝ่ามือ ขณะนั้นในฝ่ามือเขา มีลูกตา 2 ดวง ปรากฏ หลังจากที่แบมือมอง ชู ซวนหยวน ก็กำมือบดขยี้ ดวงตาคู่นั้น “อ๊าาาา . . . .”
 
 
 
หลังจากที่ ชู ซวนหยวน ขยี้ดวงตา เสียงร้องของเขาดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด “อาวุโสวานร ข้าคิดจะให้ท่านได้สนุกนานๆ แต่ท่านกับไม่เมตตาเขาเลย ปล่อยให้เขามีลมหายใจไปก่อน”
 
 
 
ชู ซวนหยวน หันไปด้านหลังและหลบออกมาด้านข้าง วานรเฒ่าก็เดินตรงไปโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง มันได้ง้างกรงเล็บที่แหลมคม ฉีกร่างของ ชู คงท่ง 
 
 
 
* ฉึบบ * วานรเฒ่านั้นเลือดเย็นอย่างมาก มันไม่เพียงแต่จะสร้างบาดแผลไว้บนร่างของ ชู คงท่ง แม้แต่กระดูกนั้นก็ยังถูกกัดกิน เนื้อของเขาถูกฉีก จนเห็นอวัยวะภายใน ซึ่งเป็นความเจ็บปวดที่สุด ที่ ชู คงท่ง ไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนมา 
 
 
 
แต่นั้นมันก็แค่การเริ่มต้น วานรเฒ่ายังคงคิดจะทรมานเขาต่อ 
 
 
 
ตอนแรกมันก็แค่เป็นการอุ่นเครื่อง เพราะสิ่งที่วานรเฒ่าจะทำต่อไปมันเสียวไปถึงกระดูกสันหลัง วานรเฒ่านั้นถลกหนัง และ เลาะเอ็นข้อต่อเขาออก เพียงพริบตา สภาพชู คงท่ง ก็ไม่เหลือเคร้าโครงเดิม 
 
 
 
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือช่วงที่เขาโดนทรมานด้วยความเจ็บปวด ชู คงท่ง กับไม่ส่งเสียงร้องออกมา เขาอดทนได้ จนท้ายสุดเขาก็เริ่มหัวเราะ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า . . . วานรเฒ่า เจ้ามันคงแก่มากแล้วจริงๆ แม้แต่วิธีทรมานก็ยังทำได้แค่นี้ แม้เจ้าจะทรมานข้านี่มันก็เป็นเพียงร่างกาย มันไม่ได้ส่งผลใดๆต่อข้าเลย สำหรับความเจ็บปวดเพียงขี้ประติ๋ว ข้า ชู คงท่ง สามารถทนได้ไม่มีปัญหา”
 
 
 
เขาไม่เพียงแต่จะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขายังเยาะเย้ยวานรเฒ่าอีกด้วย “เจ้า . . .”
 
 
 
วานรเฒ่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็จริงสำหรับร่างกายในดินแดนแห่งนี้ มันไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก แม้เขาจะได้รับความเจ็บปวด การทรมานแบบนี้จึงไม่ได้ผลต่อจิตใจเขา 
 
 
 
แต่เขาก็ทำอะไร ชู คงท่ง ไม่ได้ เพราะหากคิดดีๆ ชู คงท่ง ก็เป็นหนึ่งในตระกูล ชู แน่นอน ต้องมีคนที่รู้ ว่าเขามาที่นี่ ดังนั้น วานรเฒ่า จึงไม่กล้าสังหารเขา “โอ้ว เจ้าแน่ใจนะว่ามันก็แค่ร่างกาย ?!”
 
 
 
แต่ขณะนั้น ชู ซวนหยวน ยิ้มเบาๆ พร้อมกับขยับฝ่ามือเล็กน้อย จากนั้นก็มีแสงพุ่งออกไป และทะลวงเข้าไปในร่างของ ชู คงท่ง “อ๊าาา . . .”
 
 
 
ท่าทางของ ชู คงท่ง เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่สามารถทนความเจ็บปวดได้อีกต่อไป จนเขาต้องร้องเสียงดังออกมา 
 
 
 
อักขระเริ่มปรากฏบนร่างกายของเขา และเริ่มมุดเข้าไป ขณะที่พวกมันเข้าไปในร่างของ ชู คงท่ง ตัวของเขาก็เริ่มยุบลง ยุบลง 
 
 
 
ในที่สุดร่างกายเขาก็พลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย ตันเถียนของเขาเปลี่ยนเป็นแสง แสงนั้นลอยอยู่กลางอากาศ มันยังคงส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด แม้จะผ่านไปครึ่งชั่วยามมันก็ไม่หยุดลง 
 
 
 
ร่างของ ชู คงท่งนั้นดับสลาย มีเหลือก็เพียงแต่ ดวงจิต เท่านั้นที่ยังคงอยู่ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ดวงจิตในตอนนี้ของ ชู คงท่ง แตกต่างจากคนทั่วไป ดวงจิตของผู้อื่นนั้นจะมีความสว่างอย่างเห็นได้ชัด แต่ของเขามันหรี่มาก เพราะนั้นหมายความว่าคนอื่นๆยังมีกายหยาบที่สมบูรณ์ แต่ ชู คงท่งนั้นไม่มี 
 
 
 
เขาไม่มีดวงตา ไม่มีผิวหนังตามร่าง ไม่มีเลือด ไม่มีเนื้อ ไม่มีแขน ไม่มีขา จะมีก็แต่แขนล่างของเขาที่เหลืออยุ่ สิ่งที่สำคัญ คือ พลังวิญญาณของเขามันได้ลดลงอย่างรวดเร็ว “ชู ซวนหยวน จะ จะ เจ้าทำอะไรกับข้า ?!”
 
 
 
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทำให้ชู คงท่ง วิตกอย่างมาก 
 
 
 
ชู ซวนหยวน เพียงแค่ยิ้มเบาๆต่อปฏิกิริยานั้น”
 
 
 
หากข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่มาอยู่ในสถานที่แบบนี้ ข้าจะรีบกลับไปหาเจ้านายและขอให้เขาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ””แต่แน่นอน ว่าพวกเขานั้นจะสามารถ รักษาอาการเช่นนี้ ได้หรือเปล่า มันก็อีกเรื่อง””เจ้า . . . . .”
 
 
 
สีหน้าของ ชู คงท่ง เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มันเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และ ความเกลียดชัง แต่เขาก็ไม่กล้าพูดใดๆออกมา 
 
 
 
เขารู้ว่า ชู ซวนหยวน มีความสามารถมากแค่ไหน หากคนๆนี้มีพลังวิญญาณลดลง นั้นยังพอให้เขายอมรับมือได้ แต่นี้ พลังวิญญาณเขายังคงเดิม นำซ้ำยังเป็นพลังวิญญาณที่สุดจะหยั่งถึง ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ในสถานการณ์นี้ การจัดการกับ ชู ซวนหยวน คงเป็นเรื่องที่ยาก 
 
 
 
แม้ว่าจะมีใครบางคนในตระกูลจะสามารถรักษาเขาได้ แต่พวกเขาก็ต้องจ่ายด้วยราคาที่มหาศาล มันอาจจะส่งผลกระทบต่อการเพาะปลูกของพวกเขา ดังนั้น เขาจึงคิดว่าคงไม่มีใครมายอมเสียสละเพื่อช่วยเขา 
 
 
 
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่มีทางเลือก เขาทำได้แค่ ขยับร่างกายได้เล็กน้อย และทำให้เกิดรูปแบบฯ เพื่อที่เขาจะรีบออกไปจากที่นี่ “ใช่แล้ว ชู คงท่ง ฝากบอกคนเหล่านั้นด้วยว่า หากต้องการจะจัดการข้า ก็ให้พวกเขามาด้วยตัวเองถ้าหากพวกเขากล้า. . . .”
 
 
 
ร่างกายของ ชู คงท่งพลันสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำพูดของ ชู ซวนหยวน เขาไม่กล้าที่จะอยู่ต่อไปและรีบเผ่นออกไป 
 
 
 
ReaDMGA