บทที่ 1102 – โอกาสมาถึง
 
 
 
หลังจากที่ ชูเฟิง ก้าวออกมาจากเจดีย์ป่าครามใต้นั้น เขาก็พบว่า ฉีคง ไจ้ฉิง , ประมุขนิกายสวรรค์ , ไป่ รู่วเฉิน แและ แม่ของ ไป่ รู่วเฉิน ยังคงอยู่ที่ด้านนอก 
 
 
 
หลังจากที่ ฉีคง ไจ้ฉิง และคนอื่นๆ เห็น ชูเฟิง กลับออกมาอย่างปลอดภัยนั้น พวกเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะแม้ว่าการเข่าไปยังเจดีย์ป่าครามใต้จะเป็นเรื่องง่าย แต่การกลับออกมานั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายแม้แต่น้อย “นั่นมัน !!”
 
 
 
เมื่อทุกๆ คนเห็นกุญแจรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณที่อยู่ในมือของ ชูเฟิง พวกเขาต่างตกใจอย่างมาก โดยเฉพาะประมุขนิกายสวรรค์ , ไป่ รู่เฉิน และแม่ของนาง พวกเขาแสดงความตกตะลึงออกมาอย่างชัดเจน ราวกับว่าพวกเขารู้ว่ามันคืออะไร “ท่านอาจารย์ใหญ่ , ท่านประมุขนิกาย , ผู้อาวุโส นี่คือสิ่งที่ข้าพบในชั้นที่สิบ ข้าคิดว่ามันคงจะเป็นมรดกที่ท่านบรรพบุรุษทิ้งเอาไว้ให้ !!”ชูเฟิง กล่าวออกมา พร้อมกับก้าวออกมาด้านหน้า “ชูเฟิง เจ้าพบมันที่ด้านบนหรือ !?”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวออกมาด้วยความสุขบนใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะยังสงสัยอยู่บ้างมแต่หลังจากที่ ชูเฟิง กล่าวออกมาเช่นั้น มันก็เหมือนกับการประกาศเขาได้ไปถึงชั้นบนมาแล้ว “ใช่ !! มันคือสิ่งนี้ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ประมุขนิกายสวรรค์จ้องมองไปที่กุญแจรูปแบบอำนาจพลังวิญยารในมือของ ชูเฟิง ด้วยความสุขบนใบหน้าอย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาแสดงความสุขออกมาไม่น้อยกว่า ฉีคง ไจ้ฉิง แม้แต่น้อย 
 
 
 
หลังจากที่ ประมุขนิกายสวรรค์ กล่าวออกมาเช่นนี้ ฉีคง ไจ้ฉิง ยิ่งแสดงความสุขออกมามากขึ้นอย้างชัดเจน เพราะนี่หมายความว่า ชูเฟิง ได้รับมรดกกลับมาอย่างชัดเจน 
 
 
 
หลายพันปีมาแล้วที่ ไป่หลี่ ซวนคง ได้สร้างเจดีย์ป่าครามใต้เอาไว้ และตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น คนจากหุบเขาป่าครามใต้มากมายได้พยายามเข้าสู่เจดีย์ป่าครามใต้มาตลอด แต่ก็ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ประสบความสำเร็จ 
 
 
 
แต่ในวันนี้ ชูเฟิง สามารถได้รับมรดกจากเจดีย์ป่าครามใต้ได้สำเร็จ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ ฉีคง ไจ้ฉิง จะมีความสุขเช่นนี้ 
 
 
 
ความใฝ่ฝันของบรรพบุรุษของเขาในหลายๆ รุ่น ได้สำเร็จลงในรุ่นของเขา และในตอนนี้ ซือคง ไซฉิง ยังเชื่ออีกว่าทชูเฟิง คือบุคคลที่ ไป่หลี่ ซวนคง เฝ้ารอคอย ที่เป็นความหวังของหุบเขาไม้ครามใต้ของเขา “นี่…..”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ ฉีคง ไจ้ฉิง กำลังมีความสุขอยู่นั้น ประมุขนิกายสวรรค์ก็ขมวดคิ้วขึ้น “ประมุขนิกาย โจว มีสิ่งใดผิดปกติงั้นหรือ !?”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉีคง ไจ้ฉิง ก็รีบกล่าวถามออกมา เพราะกลัวว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด 
 
 
 
เพราะในขณะนี้ ชูเฟิง คือความหวังของหุบเขาป่าครามใต้ ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถรับประกันได้ว่าทจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับ ชูเฟิง เมื่อเขาเข้าไปยังหุบเขาไม้คราม 
 
 
 
ดังนั้น เขาจึงหวังออกมาจาก้นบึ้งหัวใจของเขา ว่าอยากให้นิกายสวรรค์ช่วยปกป้อง ชูเฟิง หากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้เขาเบาใจอย่างมาก “อาจารย์ใหญ่ ฉีคง , สหายน้อย ชูเฟิง ตามข้ามา !!”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบนั้น ประมุขนิกายสวรรค์ก็พุ่งขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว โดยที่ ไป่ รู่วเฉิน และแม่ของนางได้ตามไปติดๆ 
 
 
 
พวกเขาไม่ได้บินลับไปในท้องฟ้า เพียงแค่พวกเขาหยุดยืนอยู่กลางอากาศ และรอคอย ชูเฟิง และ ฉีคง ไจ้ฉิง มาถึง 
 
 
 
หลังจากเห็น ชูเฟิง และ ฉีคง ไจ้ฉิง เข้ามาใกล้ พวกเขาทั้งสามคนก็บินต่อขึ้นไปในท้องฟ้าอีกครั้ง 
 
 
 
ในท้ายที่สุดนั้น ด้วยการนำของประมุขนิกายสวรรค์ ชูเฟิง และ ฉีคง ไจ้ฉิง ก็ได้มาถึงพระราชวังโบราณที่งดงาม 
 
 
 
พระราชวังนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างละเอียดอ่อน ไม่เพียงแต่มีความงดงามด้านนอกเท่านั้น แต่โดยรอบยังถูกปกคลุมไว้ด้วยรูปแบบอำนาจพลัววิญญาณที่แข็งแกร่ง อีกทั้งนังมีเหล่าผู้อาวุโสจำนวนมากคอยเฝ้าระวัง เห็นได้ชัดว่าพระราชวังหลังนี้เป็นพื้นที่ต้องห้ามของนิกายสวรรค์ 
 
 
 
ในขณะนั้น ประมุขนิกายสวรรค์ได้พา ชูเฟิง และคนอื่นๆ เข้าไปในพระราชวังทันที 
 
 
 
หลังจากเข้ามาภายในนั้น ชูเฟิง ก็พบว่ามันถูกตกแต่งอย่างงดงาม แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขามากที่สุดกลับเป็นรูปปั้นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ภายในพระราชวัง 
 
 
 
รูปปั้นนั่นสูงกว่าร้อยเมตร แต่ที่มันทำให้ ชูเฟิง สนใจอย่างมากนั้น เพราะว่าลักษณะของรูปปั้นนี้เหมือนกับรูปปั้นที่ตั้งอยู่บนชั้นที่สิบของเจดีย์ป่าครามใต้อย่างมาก “นี่คือ……”
 
 
 
เมื่อเห็นรูปปั้นนั้น ความสงสัยก็ปรากฏขึ้นมาในแววตาของ ชูเฟิง ในทันที 
 
 
 
พระราชวังหลังงามนี้ อีกทั้งเมื่อดูจากอายุของมันก็มีมาตั้งแต่ครั้งโบราณ เห็นได้ชัดว่ามันคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของนิกายสวรรค์ แต่กลับนำรูปปั้นของผู้ก่อตั้งหุบเขาไม้ครามใต้มาไว้ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา มันจึงเป็นเรื่องแปลกอย่างมาก “ข้าน้อย โจว จื่อเซียน คาราวะท่านบรรพบุรุษ !!”
 
 
 
ในขณะที่ ชูเฟิง กำลังสงสัยอยู่นั้น ประมุขนิกายสวรรคืก็คุกเข่าลงต่อหน้ารูปปั้น “ข้าน้อย ฉีคง ไจ้ฉิง คาราวะผู้อาวุโส โอวหยาง !!”
 
 
 
ในขณะเดียวกันนั้น ฉีคง ไจ้ฉิง ก็คุกเข่าลงและกล่าวคาราวะออกมา “ผู้อาวุโส ฉีคง ท่านนี่คือใครหรือ !?”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิง ก็เหมือนจะตระหนักได้ถึงบางอย่าง ดังนั้น เขาจึงส่งเสียงทางจิตไปหา ฉีคง ไจ้ฉิง “ท่านนี้คือผู้ก่อตั้งนิกายสวรรค์ และเป็นสหายสนิทของบรรพบุรุษหุบเขาป่าครามใต้ของพวกเรา ดังนั้น พวกเราจึงควรคาราวะท่าน !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวตอบ “ข้าน้อย ชูเฟิง คาราวะผู้อาวุโส โอวหยาง !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูฟิง ก็คาราวะออกมาในทันที แต่เขาไม่ได้คุกเข่าลง เขาเพียงยกมือขึ้นประสานและคาราวะออกมาเท่านั้น แม้ว่าผู้อาวุโส โอวหยาง จะเป็นสหายสนิทของบรรพบุรุษของเขา แต่ก็ไม่ใช่บรรพบุรุษโดยตรงของเขา ดังนั้น ชูเฟิง จึงไม่คุกเข่าลงไป “น่าแปลก !!ทำไมบรรพบุรุษของนิกายสวรรค์ถึงได้เหมือนกับบรรพบุรุษของหุบเขาไม้ครามใต้ของเจ้า !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ต้านต้าน ก็กล่าวออกมา เพราะเห็นว่าบรรพบุรุษของนิกายสวรรค์เหมือนกับ ไป่หลี่ ซวนคง ที่ ชูเฟิง พบในเจดีย์ป่าครามใต้ 
 
 
 
ชูเฟิง เองก็มีข้อแคลงใจในเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้น เขาจึงได้ส่งข้อความทางจิตไปหา ฉีคง ไจ้ฉิง อีกครั้งว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส นิกายสวรรค์มีรูปปั้นของบรรพบุรุษของพวกเขา ทำไมข้าถึงไม่เห็นรูปปั้นของบรรพบุรุษหุบเขาไม้ครามใต้ของพวกเราเลย !?””เรื่องนี้เป็นเพราะว่าท่านบรรพบุรุษุหุบเขาไม้ครามใต้ของเรานั้น ไม่อนุญาตให้ผู้ใดสร้างรูปปั้น หรือรูปเหมือนของท่าน นี่จึงทำให้หุบเขาไม้ครามใต้ของเราไม่มีรูปปั้นของท่าน !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวตอบ “มันเป็นเช่นนี้นี่เอง !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชูเฟิง ก็พยักหน้ารับ แม้ว่าเขาจะยังแคลงใจ แต่เขาก็ไม่อยากจะคิดมากเกินไป เพราะถึงอย่างไร บางเรื่องก็ยากเกินจะอธิบายได้ 
 
 
 
ในขณะนั้น ประมุขนิกายสวรรค์ที่คุกเข่าคาราวะต่อรูปปั้นก็ได้ยืนขึ้น และหันกลับมาที่ ชูเฟิง พร้อมกับกล่าวว่า”
 
 
 
สหายน้อย ชูเฟิง เจ้าได้รับการยอมรับจากกุญแจรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณนี้ใช่ไหม !?”เขากล่าวพร้อมจ้องเขม็งมาที่ ชูเฟิง มันจึงทำให้ ชูเฟิง อึดอัดอยู่ไม่น้อย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง พยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ใช่ !! ข้าได้รับการยอมรับจากมัน มีบางอย่างผิดพลาดเช่นนั้นหรือ !?””ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมจริงๆ !! เจ้าสามารถได้รับการยอมรับจากมันจริงๆ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ประมุขนิกายสวรรค์ก็รู้สึกราวกับยกหินหนักออกจากหัวใจของเขา เขาตรวจสอบ ชูเฟิง อย่างละเอียด ใบหน้าของเขาก็แสดงความสุขออกมาเล็กน้อย 
 
 
 
ในขณะนั้น สายตาที่ ไป่ รู่วเฉิน มองมายัง ชูเฟิง ก็เต็มไปด้วยตกตะลึง แม้แต่แม่ของนางก็มองที่เขาด้วยความซับซ้อนอย่างมาก 
 
 
 
หลังจากผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง ประมุขนิกายสวรรค์ก็หันกลับมามองยัง ฉีคง ไจ้ฉิง และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ท่านอาจารย์ใหญ่ ฉีคง นี่ก็ผ่านมาหลายยุคแล้ว ตอนนี้ข้าคิดว่ามันถึงเวลาที่ข้าจะทำให้ทุกคนได้รู้เสียที !!””ท่านประมุข โจว ท่านหมายความว่าเช่นไรหรือ !?”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวออกมาด้วยความสับสน “มันถึงเวลาที่ทุกคนจะได้รู้ว่า นิกายสวรรค์ และหุบเขาไม้ครามใต้ คือพันธมิตรกัน !!”
 
 
 
ประมุขนิกายสวรรค์กล่าว 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : แหม๋ คงได้โอกาสนี้ จับ ชูเฟิง กับ ไป๋ รู่วเฉิน ดองกันสินะ!!! 
 
 
 
B : งานนี้ไม่ยอม ก็ต้องมีวางยากันมั้งล่ะ ซู รู่ว เคยโดนมาแล้ว งานนี้ พี่เฟิง ได้ฟินอีก!!! 
 
 
 
C : อย่า ว่าแต่พี่เฟิง กูเองก็ฟิน!!!