บทที่ 1044 – ถุ้ย ขยะ
 
 
 
“ศิษย์พี่จ้าว เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นขยะ แต่คนที่ชื่อ ชูเฟิง ไม่ใช่คนที่เราจะไปต่อกรด้วย หากเขาร้ายกาจอย่างในข่าวลือจริงๆ แล้วพวกเราจะทำยังไง ?!””ใช่แล้ว ศิษย์พี่จ้าว ท่านไม่ได้บอกหรอว่าเราจะที่นี่เพื่อยากดูหน้า ชูเฟิง และหากมีเรื่องแล้วเขาแข็งแกร่งอย่างข่าวลือ พวกเราจะลำบากนะ””สิ่งที่ท่านทำอยู่ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆของคนทะเลาะกัน แต่มันเป็นการหยามหน้าให้พวกเขาได้รับความอัปยศ หาก ชูเฟิง เป็นคนที่แข็งแกร่งเหมือนกับข่าวลือ พวกเราทั้งสามจะไม่ต้องเจอกับหายนะงั้นหรอ ?!””เหอะ! หายนะงั้นหรอ ใครกันแน่ที่กำลังจะเจอหายนะ ข้าหรอ ?! เหลวไหลสิ้นดี!””ข้าไม่เชื่อว่า ขยะจากทะเลตอนใต้จะมีความสามารถถึงขนาด ทำให้ตระกูลฮั่น ถูกขับไล่””ข้าจะบอกเจ้ารู้ ว่าแต่เดิมปรมาจารย์ก็ไม่ชอบคนตระกูลฮั่นอยู่แล้ว ไม่วันดีคืนดีตระกูลฮั่นก็ต้องถูกขับไล่ ให้ออกจากพฤกษาครามตอนใต้ ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่เกี่ยวกับ ชูเฟิง”
 
 
 
ได้ยินชื่อ ชูเฟิง จ้าว เกิ๋นชัว ก็ทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยการดูถูก เหยียดหยาม “จ้าว เกิ๋นชัว ข้าจะเตือนเจ้าให้เข้าใจอะไรๆ มากขึ้น สิ่งที่ชูเฟิงทำในวันนั้น พวกอาวุโสและศิษย์มากมายต่างได้เห็นกับตา ชูเฟิง นั้นคืออัจฉริยะที่ยอดเยี่ยม ความสามารถของเขานั้นเหนือกว่า เจ้า และ ข้ามาก ท่านปรมาจารย์ก็ยังชื่นชมในตัวเขา และเขาก็เป็นความหวังของพฤกษาครามตอนใต้ สิ่งที่เจ้ากำลังทำนั้นเท่ากับการขุดหลุมฝังตัวเอง”
 
 
 
สตรีนางนึงในกลุ่มคนทั้ง 18 เตือนเขาอีกครั้ง “อัจฉริยะที่ยอดเยี่ยม ?! บ้าบอสิ้นดี เจ้าบอกว่าเขามีความสามารถ หากเจ้าเห็นด้วยตาตัวเองข้าจจะไม่เถียง บอกสิว่าเจ้าเห็นมากับตา ?!””ถ้า ชูเฟิง แข็งแกร่งจริงๆอย่างข่าวลือ จนถึงตอนนี้เขาควรจะโผล่หัวออกมาขัดขวาง ที่ข้าทำให้คนจากทะเลตอนใต้ต้องอับอาย แล้วนี่เขาไปหมุดหัวอยู่ไหน ?!”
 
 
 
ได้ยินว่า ชูเฟิง มีความสามารถที่สูงส่ง จ้าว เกิ๋นชัว ก็ยิ่งไม่พอใจและโกรธอย่างมาก “เจ้าตามหาข้างั้นหรอ!”
 
 
 
หลังจากที่ จ้าว เกิ๋นชัว พูดจบ จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังของ จ้าว เกิ๋นชัว 
 
 
 
เมื่อ จ้าว เกิ๋นชัว หันกลับไปมอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก สำหรับผู้ชายสองคนที่ตามมาด้วย พวกเขาเกิดความหวาดกลัวจนร่างกายสั่นสะท้าน ด้วยสัญชาตญาณมันทำให้พวกเขาต้องก้าวถอยหลังออกไป 
 
 
 
ในเวลาเดียวกัน ทุกคนที่อยู่รอบๆก็พากันประหลาดใจ เด็กหนุ่มที่มาโผล่ด้านหลังของจ้าว เกิ๋นชัว แต่ก่อนที่เขาจะได้พูด ไม่มีใครสังเกตุเห็นว่าเขานั้นมาตอนไหน “คนๆนี้คือ ชูเฟิง!!!””ชูเฟิง”
 
 
 
เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ หลี่ เล่ยนั้นดีใจอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะห้ามตัวเองไม่ให้เรียกชูเฟิง เพราะเขารู้ว่า คนที่ช่วยให้เขารอดจากวิกฤตได้ มาถึงแล้ว “ชะ . . ชะ . . . ชูเฟิง เขาคือ ชูเฟิง นี้เขาดูเด็กอย่างในข่าวลือจริงๆ อายุเพียงแค่นี้ กับเข้าสู่ระดับ 9 จ้าวแห่งสงครามแล้วงั้นหรอ ?!””ไม่!! เขายังดูเด็กกว่าที่ข้าคิดไว้ซะอีก จริงอย่างในข่าวลือ คนคนนี้อยู่ในระดับ 9 จ้าวแห่งสงคราม เขานั้นครอบครองทักษะลับที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณจากระดับ 9 ให้เข้าสู่ระดับ 1 ราชันย์ ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ!””นอกจากนี้ ยังมีข่าวลือว่า พลังในการต่อสู้ของเด็กคนนี้สูงมาก และเขามีความสามารถที่แหกกฏสวรรค์ แม้แต่ระดับ 3 ราชันย์ก็ไม่ใช่คู่มือเขา””ใช่แล้ว ระดับ 1 ราชันย์ ที่เจอกับ ระดับ 3 ราชันย์ แล้วสามารถเอาชนะผู้ที่มีพลังวิญญาณสูงกว่า มันมีน้อยมาก แม้แต่ในบรรดาศิษย์หลักของพฤกษาครามตอนใต้ แต่ยังไงเรื่องที่ว่ามาก็เป็นแค่ข่าวลือ เรายังไม่รู้ว่ามันจริงหรือเท็จมากน้อยแค่ไหน”
 
 
 
หลังจากที่ระบุตัวตนของ ชูเฟิง สายตาของคนทั้ง 18 ก็เป็นประกาย ในขณะที่พวกเขาวิเคราะห์ ชูเฟิง พวกเขาก็ต่างหันหน้าคุยกัน ไป คุยกัน มา “เจ้าคือ ชูเฟิง ?!”
 
 
 
จ้าว เกิ๋นชัว ถามชูเฟิง “ใช่ ข้าคือ ชูเฟิง เจ้ามีอะไรต้องการจากข้า ?!”
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มเบาๆ แต่แววตาของเขาแสนเย็นยะเยือก 
 
 
 
ความหนาวเย็น ได้เสียดแทงหัวใจไปตลอดกระดูกสันหลัง มันเหมือนกับใบมีดที่ไร้ตัวตน ปักเข้ามาที่หัวใจของ จ้าว เกิ๋นชัว จนเข้าไปถึงส่วนลึกของดวงวิญญาณ 
 
 
 
ในขณะนั้น อาจบอกได้ว่า ความยโสของ จ้าว เกิ๋นชัว ก่อนหน้านี้ได้หายไป ราวกับทุกสิ่งมันถูก ชูเฟิง ทำลาย เขานั้นรู้สึกเหมือนกำลังถูกเหยียดหยาม นับว่าปาฏิหาริย์อย่างมากที่เขาสามารถยืนเบื้องหน้า ชูเฟิง “ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้ต้องการอะไร”
 
 
 
หลังจากที่สงบจิตใจได้ จ้าว เกิ๋นชัว ก็พูดขึ้น แต่มันก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเรียบเรียงถ้อยคำ น้ำเสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตะกุกตะกัก “เกิดอะไรขึ้น ?! ทำไม จ้าว เกิ๋นชัว ถึงกลัวแบบนั้น ?!””คาดไม่ถึงเลย นอกจากตระกูลฮั่น ก็ยังมีคนที่ทำให้ จ้าว เกิ๋นชัว เป็นได้ขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
 
 
 
เห็นปฏิกิริยาของ จ้าว เกิ๋นชัว คนที่ไม่รู้จัก ก็ถึงกับประหลาดใจ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ชูเฟิงยังคงยิ้มเบาๆ และกล่าว”
 
 
 
ในเมื่อเจ้าไม่มี แต่ข้านั้นมี””ศะ . .ศะ . .ศิษย์น้อง ชูเฟิง มีเรื่องอะไร ?!”
 
 
 
ได้ยินแบบนั้น จ้าว เกิ๋นชัว ก็หน้าเขียวขึ้น เสียงของเขาก็เริ่มสั่นระรัว “ข้าขอถามเจ้าหน่อย ว่ามีใครจากทะเลตอนใต้ไปล่วงเกินเจ้า”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “ไม่มี ไม่มี”
 
 
 
จ้าว เกิ๋นชัว ส่ายหัวอย่างรุกลี้ลุกรน “งั้น ข้าขอถามอีกอย่าง ว่ามีใครจากทะเลตอนใต้ไปทำให้เจ้าแค้นเคือง ?!”
 
 
 
ชูเฟิง ถามอีกครั้ง “ไม่ ไม่”
 
 
 
จ้าว เกิ๋นชัว ส่ายหน้าอีกครั้ง ด้วยท่าทางที่น่าดูชม แม้แต่ขาของเขาก็ยังสั่น “หากเป็นแบบนั้น แล้วทำไมคนจากทะเลตอนใต้ของข้าถึงต้องคุกเข่า เจ้าคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ!”
 
 
 
เมื่อกล่าวถึง ชูเฟิง ก็ระเบิดโทสะ พร้อมกับยกแขนฟาดไปที่หน้าดัง ‘ ผั๊วะ ‘ จน จ้าว เกิ๋นชัว กลิ้งไปกับพื้น “อั๊กก~~~~~~”
 
 
 
จู่ๆ ชูเฟิงก็ตบหน้าของจ้าว เกิ๋นชัว โดยที่เขายังตั้งตัวไม่ติด จริงๆเขาก็ต้องการที่จะป้องกัน แต่เขาไม่มีพลังพอที่จะทำได้ มันทำให้เขากลิ้งไปกับพื้นดินหลายสิบตลบ พร้อมกับกระอักเลือดออกมาจากปาก 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะโดนตบ จ้าว เกิ๋นชัว กับไม่โกรธ กลับกันเขากับรู้สึกโล่งใจ นั่นเป็นเพราะ เขารู้สึกว่าที่ตัวเองสมควรโดน และแน่นอนเขามีอำนาจพอที่จะดับลมหายใจของเขา แต่โดนแค่ตบ 
 
 
 
จริงอย่างในข่าวลือ เกี่ยวกับวีรกรรมของ ชูเฟิง ที่เล่ากัน เขานั้นเป็นอัจฉริยะที่เหนือกว่าพวกเขาหลายขุม 
 
 
 
ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะต่อต้าน ชูเฟิง แม้ว่าเขาจะถูกตบหน้าต่อหน้าผู้คน จนคนพวกนี้แทบจำหน้าเดิมเขาไม่ได้ เขาไม่แม้แต่จะกล้าที่จะคับคล่องใจ กลับกันเขารีบเช็ดเลือดที่มุมปาก พร้อมกับยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็กล่าว”
 
 
 
ศิษย์น้อง ชูเฟิง คือว่า . . .” “คุกเข่าลง!!!”
 
 
 
อย่างไรก็ตามใครจะไปนึก ว่าก่อนที่จ้าว เกิ๋นชัว จะได้เปิดปากพูดในสิ่งที่อยากพูด จู่ๆ ชูเฟิงก็ตะโกนด้วยความโกรธ ขณะเดียวกัน เขาก็ปล่อยออร่าออกมาจากร่าง “บูมมมมมม”
 
 
 
เมื่อ ออร่าของ ชูเฟิง ถูกปล่อยออกมา ปฐพีก็ถึงกับสั่นสะท้าน ขนาดต้นไม้ใหญ่รอบๆยังแกว่งไปมา แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังในระดับ 9 จ้าวแห่งสงครามเท่าๆกัน แต่แรงกดดันของ ชูเฟิง นั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้เชี่ยวชาญระดับ 1 ราชันย์แห่งสงคราม “สวรรค์ . . .”
 
 
 
ความรู้สึกที่ปล่อยออกมาจากออร่าของ ชูเฟิง เต็มไปด้วยแรงกดดัน จนทำให้การแสดงออกของทุกคน นิ่งสนิท โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ ผู้ที่มีเสียงอย่างบุคคลทั้ง 18 เช่นเดียวกับศิษย์อีกสองคนที่มากับ จ้าว เกิ๋นชัว พวกเขาอ้าปากค้างด้วยความตะลึง “ปุ๊กก”
 
 
 
จ้าว เกิ๋นชัว นั้นคุกเข่าลงกับพื้น โดยที่ ชูเฟิง ยังไม่ได้ใช้แรงกดดันทำให้เขาคุกเข่า เป็นเขาเองที่คุกเข่า นั้นเป็นเพราะเขารู้สึกได้ว่า ชูเฟิงนั้นน่ากลัวอย่างมาก เขากลัวว่า ชูเฟิง จะฆ่าเขา “ก่อนหน้านี้ เจ้าว่าใครเป็นขยะ ?!”
 
 
 
ชูเฟิงเดินเข้าไปหาเขา และถามอย่างเยือกเย็น “ข้า!!!””ข้าเป็นขยะ ข้ามันขยะ!!!”
 
 
 
จ้าว เกิ๋นชัว ไม่ลังเลและตอบอย่างฉะฉาน “ถุ้ยย!!! เจ้าดูเจ้าตอนนี้สิ ไม่ใช่ขยะงั้นหรอ ?!”
 
 
 
เห็น จ้าว เกิ๋นชัว หวาดกลัวจนตัวสั่น ใบหน้าซีดเผือดและชุ่มไปด้วยเหงื่อ ชูเฟิง ก็ตะโกนด่า “ไปซะ แล้วนับจากวันนี้หากเจ้ากล้าโผล่หัวมาที่นี้ และ เหยียดหยามคนจากทะเลตอนใต้ของข้า ข้าจะไม่เพียงแต่จะหักแขน หักขา แต่ข้ายังจะเอาชีวิตของเจ้า!!!”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : จบแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย!!! 
 
 
 
B : อยากให้ถึงตอนที่พี่เฟิงไปประกาศศักดิ์ดาที่ หุบเขาไม้ครามล่ะ เรื่องรูปแบบมิติเอาไว้ก่อน! 
 
 
 
A : แต่ถ้าไป ป่าไผ่ใบไม้ร่วง อาจได้เจอกับอาวุโสคนนั้น แล้วได้ของดีๆมาก็ได้! 
 
 
 
B : น่าจะเป็นแบบนั้น แต่คนแต่งเรื่องนี้ดำเนินเรื่องไม่นานหรอก เด๋วก็คงถึง 
 
 
 
C : ไม่นานบ้าอะไร กว่าจะช่วยจื่อหลิง ปาเข้าไป 500 – 600 ตอน!