ตอนที่แล้ว ตอนต่อไปบทที่ 1068 – เข้าสู่สระนิรันดร์บรรพกาล
“เด็กคนนั้น นางคงไม่ใช่เด็กธรรมดาๆ . . .”
เห็น หลังของสาวน้อยที่บินจากไป ความประหลาดใจก็ปรากฏทั่วใบหน้าของอาวุโส กงซุน “ถูกต้อง แม่นางน้อยคนนั้น แม้นางจะอายุยังน้อยแต่ก็สามารถขโมยยาจากผู้เชี่ยวชาญระดับ 9 จ้าวสงคราม นี้ก็นับเป็นเรื่องที่ผิดปกติ แล้วนอกจากนี้นางก็ยังสามารถหายตัวไปโดยที่เราไม่ทันรู้สึกตัว””นางต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ ไม่ต้องถามว่านางเป็นใคร เราก็พอคิดได้ว่านางเป็นบุคคลลึกลับ ดูจากอายุนาง จริงๆน่าจะเพิ่งเริ่มฝึกฝน แต่นี้นางกับสามารถผ่านป่าพิศวงได้ ?!”
จริงๆแล้ว ไม่ใช่แค่อาวุโสกงซุน ที่ตกใจ แม้แต่ หวาง เว่ย และศิษย์คนอื่นๆก็ยังพากันตกใจ นั่นเป็นเพราะว่า พวกเขานึกอะไรบางอย่างออก และตระหนักได้ว่า สาวน้อยที่ดูซุกซุน จริงๆแล้วนางไม่ใช่เด็กสาวธรรมดาๆ “ศิษย์น้อง ชูเฟิง เด็กคนนั่นให้อะไรเจ้า ?!”
หลังจากที่พากันอุทานออกมาด้วยความตกใจและประหลาดใจ หวาง เว่ย และคนอื่นๆ ก็หันหน้าไปมองที่ถุงจักรวาลในมือของ ชูเฟิง เนื่องจากอยากรู้ว่าในนั่นมันมีสิ่งใดอยู่ “ท่านกงซุน ยาของพวกภูติบรรพกาลที่มอบให้เรานั้นมีผลค้างเคียงใดๆหรือเปล่า ?!”
ชูเฟิงไม่ได้ตอบสนองกับคำถามของทุกคน แต่กับหันไปถามท่าน กงซุน “ผลข้างเคียงงั้นหรอ ไม่มีแน่นอน ดีไม่ดียิ่งใช้ก็ยิ่งได้ประโยชน์จากมันมากขึ้น คงไม่น่าจะมีผลข้างเคียงอะไร” “เมื่อสมัยที่ข้ายังเด็ก ข้าก็เคยเป็นศิษย์ของสาขาย่อยของหุบเขาไม้คราม ซึ่งในตอนนั้นบรรดาศิษย์ทั้งหมดได้รับคำสั่งว่าให้มอบยาที่ได้จากภูติให้กับศิษย์คนที่โดดเด่นที่สุด ซึ่งศิษย์คนนั้นก็สามารถผ่านตรงเข้าไปยังส่วนในของสระนิรันดร์บรรพกาล”
อาวุโสกงซุนกล่าว “หากเป็นแบบนั้น ข้าก็วางใจ”
ชูเฟิง ยิ้มเบาๆ หลังจากนั้นเขาก็โยนถุงจักรวาลในมือของเขา ไปให้หวาง เว่ย และพูดว่า”
ศิษย์พี่ หวาง เว่ย นำสิ่งนี้แจกให้ทุกคน คนละ 30 เม็ด” “อะไรนะ ?!”
ได้ยินชูเฟิงพูดแบบนั่น หวาง เว่ย ก็ถึงกับสะดุ้งหยง เมื่อนางตรวจสอบในถุงจักรวาล ที่ชูเฟิงโยนให้ นางก็ถึงกับผงะจนแทบจะหงายท้อง เนื่องจากในถุงจักรวาล เต็มไปด้วย โอสถของพวกภูติบรรพกาลที่มอบให้พวกเขาก่อนหน้านี้ นำซ้ำจำนวนของมันยังมีเป็นพันๆ เม็ด
หลังจากที่ หวาง เว่ย เริ่มที่จะสงบจิตสงบใจได้แล้ว นางก็เริ่มแอบแจกจ่ายโอสถให้กับทุกคน เมื่อบรรดาศิษย์คนอื่นๆได้รับโอสถที่ หวาง เว่ย แจกให้ สีหน้าพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นความดีใจ จากนั่นสายตาพวกเขาก็จ้องไปยัง ชูเฟิง นอกจากนี้ในแววตาของพวกเขายังเต็มไปด้วยความอิจฉาและความชื่นชม
ก่อนหน้านี้ ตอนที่ ชูเฟิง ออกหน้าเพื่อช่วยเหลือเด็กสาว พวกเขาก็รู้สึกสับสนว่าเหตุใดเขาถึงทำเช่นนั่น หลังจาก ที่รู้ทั้งรู้ ว่าอีกฝ่ายเป็นถึง คนของวิหารหมู่ดาวนักล่า
แต่บัดนี้พวกเขาก็เริ่มเข้าใจ และทั้งรู้สึกอิจฉา พร้อมกับความชื่นชม นั่นเป็นเพราะเด็กที่ชูเฟิงช่วยไว้ ต้องคนบุคคลที่พิเศษอย่างมาก
แน่นอน ว่าเป้าหมายที่ ชูเฟิง ช่วยเด็กคนนั้นไว้เป็นเพราะไม่ชอบขี้หน้าพวกวิหารหมู่ดาวนักล่า ถ้าไม่มีกฏของภูติเขาคงโดดถีบหน้าพวกมันแล้วก็เป็นได้ แต่นี้เป็นเพราะเขาได้ช่วยเด็กสาวคนนั้น มันทำให้ ชูเฟิง ได้เจอกับบุคคลสำคัญ
แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหลังเด็กสาวผู้นี้ มีเพียงสวรรค์ที่รู้ว่านางคือใครและมีอะไรซ่อนเอาไว้เบื้องหลัง อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็พอสัมผัสได้ว่ามีอะไรที่นางปิดบังเอาไว้ มันคงเป็นอำนาจที่เหนือร้นยิ่งกว่า วิหารหมู่ดาวนักล่า แล้วพวกเขาก็ได้บังเอิญมีชะตาได้พบกับสาวน้อยคนนั้น
และ ชูเฟิง ก็คือ ผู้มีพระคุณของสาวน้อยคนนั่น แล้วเหตุใดพวกเขาจึงจะไม่อิจฉา
เมื่อเผชิญหน้ากับความอิจฉาริษยา พร้อมๆความชื่นชมจากบรรดาศิษย์คนอื่นๆ ในใจของ ชูเฟิง ตอนนั้น กับคิดเพียงว่า ไม่อาจทนปล่อยเฉย ดูสาวน้อยถูกรังแกได้ ซึ่งเขาไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งไปถึงขั้นนั่น เพราะเขา คือ โลลิค่อน
แม้แต่ตอนนี้ หลังจากที่เขาจะได้รู้ว่า สาวน้อยคนนั้นไม่ธรรมดา แต่ชูเฟิง ก็ไม่มีความคิดใดๆที่จะหวังผลประโยชน์จากนาง นั่นเป็นเพราะเขาทำอะไรก่อนคิดเสมอ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการพยายามช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ ซึ่งเด็กสาวคนนั้นก้ได้ให้ โอสถมาตั้งมากมาย นี้ก็ถือเป็นการตอบแทน ที่เกินกว่าสิ่งที่เขาทำมากมาย
หลังจากที่ หวาง เว่ย แจกโอสถครบแล้ว ก็ยังมีโอสถเหลืออยู่อีกจำนวนไม่น้อย ชูเฟิง ก็เก็บส่วนนึงไว้กับตัวเองและที่เหลือก็มอบให้อาวุโสกงซุน
อาวุโสกงซุน ติดอยู่ที่ระดับ 8 ราชันย์สงครามมานานมาก แต่แล้วก็ยังไม่สามารถทะลวงผ่านขึ้นไประดับ 9 ราชันย์ได้สักที เนื่องจากเป็นเพราะเขาไม่อาจเข้าใจถึงความลึกซึ้งการที่จะขึ้นสู่ระดับ 9 ราชันย์
สระนิรันดร์บรรพกาลเรียกได้ว่าเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการเพาะปลูก มีสิ่งที่ลึกซึ้งมากมายสำหรับผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณ ดังนั่น เมื่ออาวุโสมาสระนิรันดร์บรรพกาล เขาจะได้รับประโยชน์ต่างๆมาก อาจทำให้เขาได้พบข้อมูลสำคัญที่ทำให้ทะลวงผ่านเข้าสู่ระดับ 9 ราชันย์
อาวุโสกงซุนก็พอเข้าใจเรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธน้ำใจของ ชูเฟิง จะมีก็แต่ความซาบซึ้ง ที่เพิ่มเข้ามาภายในจิตใจ เขารู้ดีว่า นี้อาจเป็นการตอบแทน เมื่อตอนที่เขา ออกหน้าปกป้อง ชูเฟิง จากตระกูลฮั่น แล้วบัดนี้เขาก็ได้รู้ดีแล้วว่า เด็กหนุ่มผู้นี้ คุ้มแล้วที่เขายอมเสี่ยงชีวิตเข้าแลก “เปิดแล้ว!!! รูปแบบผนึกของสระนิรันดร์บรรพกาลเปิดแล้ว!!! เราจะได้ลงไปในสระนิรันดร์บรรพกาลแล้ว”
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงของผู้คนตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้น ซึ่งหลายๆคนก็เริ่มส่งเสียงเชียร์
พวกเขาพากันแห่เข้าไปดูใกล้ๆ ตรงทิศทางของสระนิรันดร์บรรพกาล ด้านล่างสระเกิดการกระเพื่อม อย่างต่อเนื่องจนเห็นช่องว่าง เห็นได้ชัดว่ามันคือทางเข้าสู่สระนิรันดร์บรรพกาล รูปแบบผนึกนั่นได้ถูกเปิดออก แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เปิดแค่ปากทางเข้า แต่ยังไม่มีใคร ที่บอกได้ว่า ได้เข้าสู่สระนิรันดร์บรรพกาลอย่างแท้จริง
เมื่อรูปแบบอำนาจถูกเปิด ผู้คนก็พากันวิ่งตรงไปยังทางเข้ายังกับฝูงควายที่บ้าคลั่ง เพราะทั้งนี้ทั้งนั่นพวกเขา ได้รับอนุญาติให้อยู่ฝึกฝนในสระนิรันดร์บรรพกาลได้เพียงแค่ 3 วัน ดังนั่นในเวลาสามวัน พวกเขาจึงไม่ต้องการเสียเวลาเปล่าไปแม้แต่วินาทีเดียว สำหรับพวกเขา เวลานี้ อาจเหมาะสมกับคำว่า เวลาเป็นเงินเป็นทอง
ในสถานการณ์เช่นนี้ ชูเฟิงและคนอื่นๆ ก็รีบเดินเข้ามาในสระนิรันดร์บรรพกาล หลังจากที่เข้ามาในสระแล้ว ชูเฟิง ก็พบว่าในสระนี้มี ขนาดกว้างใหญ่ ไม่ได้ลึกมากนัก หรือน้อยๆ รอบนอกของสระนิรันดร์บรรพไม่ได้ลึกอย่างที่คิด
นอกจากนี้ น้ำที่มองเห็นจากด้านนอกสระนิรันดร์บรรพกาลยังมีสันสีสวยงาม ด้านล่างของสระสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน มันเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต, พืชน้ำ,รวมไปถึงโขดหิน หยกและไข่มุก นานาประการ ยิ่งทำให้ฉากของสระนิรันดร์บรรพกาลดูสวยงาม “สถานที่แห่งนี้ ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก”
แม้ว่า ชูเฟิง และคนอื่นๆ จะเพิ่งเข้ามาได้เพียงขอบสระนิรันดร์ฯ ชูเฟิง ก็สามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณทางธรรมชาติที่แสนจะพิเศษ การรวบรวมสะสมของพลังของธรรมชาติ ส่วนใหญ่มันมักจะตัวก่อเป็นวัตถุลึกลับและบางอย่างที่มีรูปร่างประหลาด อย่างไรก็ตาม ในสถานที่แห่งนี้มีพลังอัดแน่นมากมายมหาศาล ดังนั่น จึงเพียงพอให้ทุกคนสามารถฝึกฝนในที่แห่งนี้ “ศิษย์น้อง ชูเฟิง โอสถนี้สุดยอดจริงๆ หลังจากที่กินเข้าไป ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงพลังพิเศษบางอย่างภายในสระนิรันดร์บรรพกาล เร็วเข้า ลองดูสิ มันน่ามหัศจรรย์มากเลย”
หวาง เว่ย รีบพูดกับ ชูเฟิง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข “ศิษย์พี่ หวาง เว่ย นี้หรือว่าก่อนที่ท่านจะกินมันเข้าไป ท่านไม่สามารถสัมผัสอะไรได้เลยหรอ ?!”
ชูเฟิงถาม “นั่นสินะ ก่อนที่ข้าจะกินโอสถเข้าไป ข้าก็ไม่่รู้สึกถึงอะไรเลย แต่หลังจากที่กินโอสถนี้เข้าไป ข้าก็รู้สึกถึงบางอย่างที่แตกต่าง”
หวาง เว่ย พยักหน้า ดวงตากระพริบแวววาว เหมือนว่านางกำลังใช้ความคิด จากนั้นนางก็ทำท่าทางตกใจ และถาม”
ศิษย์น้อง ชูเฟิง นี้หรือว่าเจ้าสามารถสัมผัสถึงพลังในสถานที่แห่งนี้ได้ โดยไม่ต้องใช้โอสถ!!!”
ReadMGA ////////////////////////////////////////////
A : จินตนาการของกูที่มีต่อสระนิรันดร์บรรพกาล คือ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำอุโมงค์แก้ว!!!
B : ไอ้คนไร้จินตนาการ กูนึกถึงฉากในเมืองบาดาล ที่มีรูให้เดินกับใช้หายใจ!!!
C : มืงเคยไปเมืองบาดาลอ่อ?! ไหนลองบอกกูหน่อยสิ ว่าเป็นยังไง ไอ้ A ยังดูมีจินตนาการมากกว่ามืงเลย!!! จินตนาการของมืง บ้านกูเรียกเพ้อเจ้อ!!!
B : จินตนาการไม่ได้จำกัดแค่สิ่งที่มีอยู่จริง เราสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ตามที่ใจเราอยาก ลองหลับตาอ่านพร้อมกับนึกภาพตามสิ มันงดงามมากจริงๆนะ
C : ให้กูหลับตาอ่าน แล้วกูจะเห็นตัวหนังสือป่ะ ?!
B : เออว่ะ!!!