ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1184 – โต้แย้งด้วยเรื่องเท็จ
ในตอนนั่น ไป๋ รู่วเฉิน , หลง เฉินยี่ และเกือบจะทุกคน ต่างจะมองจ้องไปที่ ชูเฟิง ขณะที่รอฟัง สิ่งที่ ชูเฟิง จุดประเด็นขึ้น ด้วยความอยากรู้ “ในเมื่อทุกคนอยากรู้ ข้าก็จะไม่ปิดบัง” “เรื่องมันก็ไม่มีอะไรมาก ทุกคนก็ต่างก็น่าจะรู้ดี ว่าอัจฉริยะในตำนาน อย่างท่าน ชิง ฉวนเทียน มีหรือที่ หยวน ชิง จะเทียบได้ เขาไม่ใช่อัจฉริยะที่มากด้วยพรสวรรค์ แต่เขาเป็นแค่ ขยะ” “เขาไม่ใช่เพียงขยะ เขายังเป็นคนที่ต่ำช้า หน้าด้าน ไร้ยางอาย” “เรื่องที่เขาเป็นคนปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลก็เป็นเรื่องหลอกลวง เรื่องที่เขาได้รับธงผู้บัญชาก็หลอกลวง เกียรติยศที่เขาได้มา มันเป็นการฉกฉวยมาจากผู้อื่น” “เขามันจอมลวงโลก แล้วมีหรอที่เขาจะกล้ามาสู้กับข้า ?! เขาไม่ได้มีความสามารถอย่างที่พวกเจ้าคาดหวัง แล้วเขานะหรอจะกล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับการประลองชี้เป็นชี้ตาย ?!”
ชูเฟิง ยิ่งพูดเสียงของเขาก็เริ่มดังยิ่งขึ้น เสียงนั่นดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า กระแทกเข้าไปภายในจิตใจของทุกคน “อะไรนะ ?! เกียรติยศของหยวน ชิง ไม่เป็นความจริงหรือนี่ เขาไม่ได้ปลุกเข็มนิรันดร์ นำซ้ำยังไม่ได้เป็นคนค้นพบธงผู้บัญชา” “นี้มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไม ชูเฟิง ถึงบอกว่า หยวน ชิง ไปฉกฉวยเกียรติยศมาจากผู้อื่น หรือว่า หยวน ชิง จะหลอกลวงทุกคนจริงๆ ดังนั่นเขาถึงไม่กล้ารับคำท้า ?!””งั้น หากหยวน ชิง ไม่ใช่คนที่ทำ แล้วคนที่มีความสามารถมากแบบนั่น เป็นใครกันล่ะ ?!”
ได้ฟังสิ่งที่ ชูเฟิง พูดพวกเขาก็เริ่มหาข้อสังเกตุ ทันใดนั่นผู้คนก็ไม่อาจสงบได้ พวกเขามีท่าทางและสีหน้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เพราะพวกเขารู้ว่า หยวน ชิง กลัวความแข็งแกร่งของ ชูเฟิง เขาจึงไม่กล้ารับคำท้า
ดังนั่น อาจเป็นความจริงที่ว่า หยวน ชิง นั่นหลอกลวงทุกคน หากเขาทำเช่นนั่น หมายความว่าทุกเรื่องที่เขาบอกนั่นเป็นแค่คำโกหก นั่นแสดงว่าเขาช่างเป็นคนต่ำช้า ไร้ยางอาย “ชูเฟิง คำพูดเจ้าก็แค่การภายลม แม้เขาจะไม่รับคำท้า แต่เราก็จะไม่ยอม ให้เจ้าใส่ร้าย ศิษย์พี่ หยวน ชิง ไปมากกว่านี้”
ในเวลานั่น ศิษย์ของวิหารหมู่ดาวนักล่า พูดออกหน้าปกป้อง หยวน ชิง เพราะพวกเขาไม่เคยสงสัย หยวน ชิง และไม่เชื่อคำพูดของ ชูเฟิง พวกเขาคิดว่า ชูเฟิง ใช้โอกาสนี้ โจมตี หยวน ชิง ซึ่งคนที่ไร้ยางอาย เป็น ชูเฟิง หาใช่ หยวน ชิง ไม่ “ชูเฟิง เจ้าอยากกินอะไรก็ได้ที่เจ้าอยากจะกิน แต่เจ้าไม่อาจจะพูดอะไรได้ตามใจชอบ หากเจ้ายังกล้าพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ มันเท่ากับว่า เจ้าใส่ร้ายทำลายเกียรติยศของผู้อื่น แล้วเจ้าอย่ามาโทษ ว่าอาวุโสอย่างข้า ไร้มารยาทกับเจ้า”
ในความเป็นจริง ไม่ใช่แค่ศิษย์ของวิหารหมู่ดาวนักล่า แม้แต่ อาวุโสก็เช่นเดียวกัน ยิ่งโดยเฉพาะอาวุโสกึ่งจักรพรรดิ รีบออกปากพูด ว่า ชูเฟิง พูดจาใส่ร้าย พวกเขา
มันทำให้พวกเขารีบทะยานขึ้นฟ้า พร้อมกับทำสีหน้าดุดัน ไม่ใช่แค่เสียงที่ดังสนั่น แม้แต่ กลิ่นอายคุกคามที่น่ากลัวยังพุ่งตรงมาที่ ชูเฟิง โดยบอกว่า ชูเฟิง นั่นพูดจาว่าร้าย หยวน ชิง “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~”
เห็นแบบนั่น ชูเฟิง ไม่เพียงแต่จะไม่กลัว เขายังหัวเราะออกมาดังลั่น
เขายิ้มแบบขยะแขยง พร้อมกับ ขมวดคิ้วลง ลักษณะของเขาที่สงบนิ่งทำให้เขาดูสง่าผ่าเผย ขณะที่มองจ้อง เหล่าอาวุโสวิหารหมู่ดาวนักล่า “ท่านบอกว่าข้าใส่ร้าย หยวน ชิง เพื่อทำลายเกียรติของเขา งั้นข้าขอถามหน่อย ว่าพวกท่านเห็น หยวน ชิง ปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลด้วยตาท่านเองหรือเปล่า แล้วมีใครเคยเห็น ธงผู้บัญชาการของหยวน ชิง ด้วยตามาแล้วบ้าง ท่านเคยเห็นหรือเปล่า ?!””นี้. . . “”ไม่มีใครเคยมองลึกไปถึงก้นสระนิรันดร์ ตอนที่เข็มนิรันดร์บรรพกาลถูกปลุกขึ้น แต่เรา เห็นว่า หยวน ชิง อยู่ในสถานที่พบ ธงผู้บัญชา” “เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเราอาวุโสขอรับรอง ว่า หยวน ชิง จากวิหารหมู่ดาวนักล่า พูดความจริงทุกประการ” “ดังนั่น ชูเฟิง เจ้าไม่ควรมาพูดจาว่าร้าย หยวน ชิง ไม่งั้นพวกเราจะไม่เกรงใจ”
อาวุโสหมู่ดาวนักล่ากล่าวด้วยความโกรธ “ดี พวกท่านคงมั่นใจมากสินะ ขนาดตัวหยวน ชิง ยังไม่กล้ารับรอง งั้นข้ามีคำถาม อยากจะถาม หยวน ชิงสักหน่อย” “หยวน ชิง ตั้งแต่ที่เจ้าได้รับธงผู้บัญชา เท่าที่ข้ารู้มา เจ้ายังไม่ได้นำมันไปขึ้นรางวัลใช่หรือไม่ ?!” “แล้วถ้าหากเจ้ายังไม่ขึ้นรางวัล ดังนั่นแน่นอนว่าธงผู้บัญชายังคงอยู่กับตัวเจ้า เจ้ากล้านำมันออกมาหรือเปล่า ?!”
ชูเฟิง ถาม หยวน ชิง “ตั้งแต่ที่หยวน ชิง ได้รับธงผู้บัญชา ดูเหมือนจะไม่มีเคยได้เห็นธงผู้บัญชาของเขา แล้วเขาก็ยังไม่ได้นำไปขึ้นรางวัล กับอาวุโสที่รับผิดชอบ”
พวกเขาเริ่มสังเกตุและวิเคราห์จากสิ่งที่ ชูเฟิง กล่าว ทำให้หลายคนเริ่มเชื่อมโยงเหตุการณ์ พวกเขานั่นไม่เคยมีใครได้เห็นธงผู้บัญชาของ หยวน ชิง ดังนั่นมันจึงเริ่มทำให้ทุกคนสงสัย หยวน ชิง แล้วท้ายสุดจำนวนคนที่ตั้งคำถาม ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “หยวน ชิง เจ้านำธงผู้บัญชาออกมาแสดงให้มันเห็น จะทำให้มันพูดอะไรไม่ออก!!!”
อาวุโสหมู่ดาวนักล่ากล่าวเสียงดัง “อาวุโส ขะ . ขะ . . ข้า”
หยวน ชิง ถูก ชูเฟิง บีบให้จนหนทาง ในตอนนั่นสีหน้าของเขาซีดเผือด เหงื่อไหลอาบท่วมตัว ร่างกายสั่นสะท้าน หัวใจเต้นเร็วจนแทบจะทะลักออกมา
แต่ในที่สุด เขาก็ต้องกัดฟันแน่น และกล่าวว่า”
ธง . . .ธง ธงผู้บัญชา ธงผู้บัญชาข้ามันหายไปแล้ว” “ว่าไงนะ ?! ธงผู้บัญชาหายไปงั้นหรอ ?!”
ได้ยินคำพูดนั่น ไม่ต้องพูดถึงสาวก แม้แต่ อาวุโสวิหารหมู่ดาวนักล่า ต่างก็มีท่าทางเปลี่ยนไป
พวกเขารับรองด้วยเกียรติ เลือกเชื่อมั่นในตัวหยวน ชิง แต่นี้หยวน ชิง กับไม่สามารถนำธงผู้บัญชาออกมาแสดงได้ นี้มันเท่ากับว่าพวกเขาได้ตบใบหน้าตัวเองอย่างจัง “อาวุโส ข้า หยวน ชิง ทำผิดต่อท่าน นับตั้งแต่วันที่ธงผู้บัญชาหายไป ข้านั่นน่าจะบอกท่านให้เร็วกว่านี้ ข้าไม่ควรปิดบัง ขอให้อาวุโสโปรดลงโทษด้วย!”
หยวน ชิง พูดแต่งเรื่องด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “หายไปงั้นหรอ ?! ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้หายไป แต่เจ้าไม่มีมันแต่แรก ไม่ใช่แค่เจ้าจะไม่มีธงผู้บัญชา เจ้ายังไม่เคยเห็นมันด้วยซ้ำ”
ชูเฟิง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่าพูดจาพล่อยๆ ตอนนี้เจ้าอยากจะพูดอะไรก็ได้ ชูเฟิง ข้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้ เจ้าอิจฉาข้าใช่ไม๊ ?! ถึงได้จ้องหาเรื่องข้า “ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดข้า ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราลงไปในสระนิรันดร์บรรพกาลด้วยกัน เพราะข้าเป็นคนปลุกเข็มนิรันดร์ได้ แทนที่จะเป็นเจ้า “นับแต่วันนั่นเจ้าก็เกิดความอาฆาตแค้น และรอถึงวันที่จะชำระแค้น แล้ววันนี้เจ้าก็ได้โอกาส เล่นงานข้า ใช่หรือเปล่า ?!” “แต่ข้าบอกเจ้าไว้เลยว่าเจ้าทำพลาดมหันต์ สายตาของอาวุโสหุบเขาไม้ครามนั่นเฉียบแหลม เพียงแค่คำพูดของเจ้าไม่อาจตบตาพวกเขาได้ ดังนั่น เจ้าจึงไม่สามารถใส่ร้ายข้า แล้วในที่สุดเจ้าก็หาวิธีอื่นได้ . . .เมื่อรู้ว่าข้าทำธงหาย เพื่อที่จะทำให้ข้ากลายเป็นตัวตลก เพราะความอิจฉาของเจ้า”
หยวน ชิง พูดหูดับตับไหม้ เมื่อเขาถูกชูเฟิงต้อนให้จนมุม เขาไม่อาจควบคุมอารมณ์เอาไว้ได้ จนความโกรธปะทุขึ้นในใจ แต่เขานับว่ามีไหวพริบมาก เขาไม่เพียงแต่หาทางอธิบายให้ตัวเองรอด เขายังใส่ร้าย ชูเฟิง แทนได้ “อิจฉาเจ้า ข้านะหรออิจฉาเจ้า!!! ฮ่าๆๆ!!! หยวน ชิง เจ้าช่างหลงตัวเองยิ่งนัก นี่หรือว่าเจ้าไม่เคยก้มมองดูตัวเอง ดูตัวเจ้าตอนนี้สิ มีอะไรที่ข้า ชูเฟิง จะต้องไปอิจฉา ?!””ถ้าเจ้าบอกว่า ธงผู้บัญชาหายไป ไหนเจ้าลองบอกมาสิ ว่ามันหายไปที่ไหน ?!”
ชูเฟิง ไม่สนคำพูด หยวน ชิง เพราะมันอยู่ในแผนที่เขาวางไว้แต่แรก เขาไม่เพียงไม่โกรธ เขายังยิ้มออกมาอย่างชื่นมื่น ราวกับทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : แถจนไหล่แหกแล้วไอสัส!!!
B : ใครจะไปเชื่อมันว่ะ ถ้าเป็นคนที่พอมีสมองก็คงคิดได้
C : พวกสาวกกับอาวุโสวิหารหมู่ดาวนักล่าไง หลับหูหลับตาเชื่อมัน
B : ไม่เชื่อก็ไม่ได้อ่ะดิ ถ้ายอมรับความจริงมันก็จะกระทบกับวิหารหมู่ดาวนักล่าเต็มๆ ที่รวมหัวหลอกทุกคน