I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

A Naive Short-tempered Girl ตอนที่ 5 โฮสน์คนนั้นจริงๆแล้วเป็นหัวหน้ายากูซ่าเหรอ

| A Naive Short-tempered Girl | 846 | 2340 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป
หยู่โอวเทียนเป็นหัวหน้าของแก๊งค์หยู่หลงที่แข็งแกร่งที่สุดในญี่ปุ่น ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักกนไปทั่วญี่ปุ่น รัฐบาลและภาคธรุกิจก็ไม่กล้าที่แตะเขาแม้แต่ปลายเท้า พวกเขากลัวเขาเหมือนดินไหวในญี่ปุ่น
เขาเป็นคนโหดร้ายและลงมือกับผู้คนอย่างโหดเหี้ยมกับคนที่ถ่ายภาพของเขา คนที่กล้าทำร้ายเขาผลที่ตามมาก็มีแต่ความตายด้วยการทรมานอย่างเจ็บปวด สำหรับเขาผู้หญิงเป็นของเล่นชิ้นเดียวแล้วก็ทิ้ง หากตั้งท้องเด็กจะต้องถูกกำจัดด้วยการทำแท้ง แต่ก็มีผู้หญิงมากมายที่บินเข้าหาเขาเหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
ตอนนี้โหล่เหยาเหยากำลัง “พลีกาย” ของเธอ ออะ…อะ…เธอโง่ถึงขนาดเข้าใจผิดคิดว่าจักรพรรดิแห่งโลกใต้ดินเป็นโฮสต์ได้ยังไงกัน? นี่เธอกำลังขุดหลุมฝังศพของตัวเองรึไงกัน?
หยู่โอวเทียนตบหน้าลูกน้องแล้วมองด้วยสายตาที่แทบจะแทงเขาให้ทะลุ ไม่นานเขาก็ยืนต่อหน้าลูกน้องแล้วตบเขาอีก……
“หยู…”
ไม่ต้องรอให้ลูกน้องจะยืนขึ้นหยู่โอวเทียนก็เดินมาอยู่ตรงหน้าเขา….
โถ้ สวรรค์
หยู่โอวเทียนกำลังดูแลลูกน้องของเขาอยู่…….. มันโหดร้ายมากเหยาเหยากลัวเมื่อได้เห็นฉากนี้
**
วันรุ่งขึ้นที่มหาวิทยาลัยของประเทศญี่ปุ่น….
“เฮ้ยมาดูนี่เร็วมา นี่มันนักเรียนแลกเปลี่ยนจากจีนนี่ น่าอายจริงๆทำให้จีนขายหน้า”
“ใช่”
เมื่อเดินไปรอบวิทยาเขต โหลเหยาเหยาช่วยไม่ได้ที่จะเงยหน้าดูคนที่พูดเรื่องของเธอแล้วเดินก้มหัวไปข้างหน้า แม้ตอนนี้เธอจะในสภาพที่ดูไม่ได้ แต่เมื่อเทียบกับความตายนี่ก็ดีกว่ามาก
ตอนที่เธออยู่บาร์โฮสต์ ตอนที่หยู่โอวเทียนออกไปจากห้องเธอก็แอบหนีมาทางหน้าต่างได้ จากระเบียงชั้นสองทั้งร่างกายของเธอมีแต่ความรู้สึกผิดอยู่รอบตัว
เธอกำลังคิดถึงเคราะห์ร้ายแต่โชคดีที่ชายคนหนึ่งที่เธอเห็นหน้าไม่ชัดเอาชุดสูทมาให้เพื่อปกปิดร่างกาย เธอจึงรีบตรงกลับมาที่โรงเรียนทันที
เพราะผู้ชายนิสัยดีคนนั้นเดินเร็วเกินไปเธอจึงไม่ได้เห็นหน้าเขาชัด และไม่ได้มีเวลาที่จะขอบคุณเขา ถ้าหากชะตาได้พานพบกันอีก เมื่อนั้นถึงเวลานั้นเธอจะขอบคุณเขา
เขากำลังเดินไปอย่างรวดเร็ว เพื่อไปที่หน้าหอพักนักเรียนหญิง
“เหยาเหยา” เด็กสาวคนหนึ่งรอเธออยู่ตรงหน้าหอเธอคนนั้นก็คือเสี่ยวหมิน เมื่อเห็นเหยาเหยาเธอก็รีบพุ่งเข้าไปหาทันที “เธอโอเคไหม โฮสต์พวกนั้นพาตัวฉันไป เพราะแบบนั้น…”
“เสี่ยวหมินอย่าโทษตัวเองเลย ฉันสบายดี” เอพูดตัดหน้าเสี่ยวหมิน แล้วพยายาฝืนแสดงรอยยิ้มออกมาให้ดีที่สุด
“เธอเป็นยังไงบ้าง? เจ้าคนพวกนั้นมันพาตัวฉันไป…”
“เหยาจัง” ก่อนที่เสี่ยวหมินจะทำอะไร สาวน้อยชาวญี่ปุ่นก็มาพูดตัดหน้าพวกเขาไปก่อน
เอเห็นชายหญิงคู่หนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก เดินกุมมือกันแล้วยิ้ม ตอนที่เอหันหน้าไปหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เย็นชา หน้าของเอบอกให้รู้ว่าเธอเกลียดมาก….
ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments