I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

A Naive Short-tempered Girl ตอนที่ 8 สองปีหลังจากนั้นที่บริษัทของเขา

| A Naive Short-tempered Girl | 828 | 2340 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป
สองปีหลังจากนั้นกลุ่มบริษัทโบเซนกรุ๊ป….
“เหยาเหยา ลิฟท์นี้มีแต่ผู้บริหารบริษัทเท่านั้นที่อนุญาตให้ขึ้นได้ เธออย่าสะเพร่าเด็ดขาดเข้าใจไหม?”
“ได้คะผู้จัดการจาง” สาวน้อยที่แต่งกายเรียบร้อยในเครื่องแบบพนักงานกดลิฟท์คือเหยาเหยา ยิ้มส่งผู้จัดการแผนกของเธอออกไป
หลังจากที่เธอจบมัธยมในญี่ปุ่น เธอก็กลับไปที่ประเทศจีนสมัครเป็นพนักงานกดลิฟท์ตามหนังสือพิมพ์ ที่จ่ายเงินเดือนห้าหมื่นหยวน ซึ่งเป็นบริษัทใหญ่ในจีนบริษัทโบเซนที่ใจกว้างจ่ายเงินมากขนาดนั้น แต่โชคร้าย…
.
เมื่อเทียบกับกลุ่มบริษัทเฟิงนั้นให้เงินที่ดีกว่ามาก แต่โชคร้าย…
เธอไม่อยากไปหาบริษัทของแฟนเก่าเพื่อที่จะอยู่ใกล้เขา
สองปีก่อนหลังจากที่เธอเลิกกันกับเฟิงเฉินยี่พ่อของเขาก็บอกให้เขากลับไปที่ประเทสจีนเพื่อสานต่อธรุกิจของครอบครัว ตั้งแต่นั้นมาทั้งสองคนก็ไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลย นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอเพราะว่าเธอไม่อยากจะเจอคนเจ้าชู้แบบนี้อีกต่อไป
“ฮะ..จริงงานนี้ไม่ใช่งานง่ายๆ”แม้ว่างานนี่จะไม่เหนื่อย แต่งานนี้ต้องมุ่งเน้นความสนใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เธอควรจะจำหน้าของพวกเขาให้ได้ แล้วกดปุ่มไปที่แผนกของพวกเขาอย่าให้พลาด เหยาเหยาแทบจะไม่รู้จักผู้บริหารเลยงานมันจึงค่อนข้างท้าทาย
แต่ดูจากเวลาในตอนนี้…”ควรจะไม่มีใครมาทำงานในตอนนี้ใช่ไหม? ถ้าใครมาทำงานในตอนนี้ต้องกล้ามากๆเพราะตอนนี้มันสายมากแล้ว
แต่เวลานี้…….”ติ้ง ติ้ง” เสียงลิฟท์กำลังเคลื่อนไหว “นี่มันก็สิบโมงแล้วยังมีใครเข้ามาทำงานอีกเหรอ? ใครกันนะ? คนๆนั้นต้องกล้ามากแน่ๆที่มาทำงานสายแบบนี้”
*
รถโรลส์รอยซ์แฟนท่อมคันหนึ่งกำลังเคลื่อนตัวช้าๆ ไปที่ประตูกลุ่มบริษัทโบเซน ตอนนี้มีคนมากมายยืนเข้าแถวประจำตำแน่งต้อนรับคนที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้ เมื่อรถหยุดลงทุกคนก็พร้อมใจกันก้มหัวแทบจะหยุดลมหายใจเหมือนต้อนรับคนที่สำคัญมาก
ประตูรถเปิดออกเหมือนชายคนหนึ่งสวมชุดสูทสีดำกับเน็คไทลงมาจากรถ ร่ายกายของเขามีกลิ่นอายที่โดดเด่นปกคลุมอยู่บรรยากาศรอบๆตัวนั้นก็ให้ความรู้สึกที่กดดัน
“ท่านประธานหยู” ทุกคนเรีบกเขาแล้วก้มหัวลงเก้าสิบองศาทำความเคารพ
หยู่โอวเทียนและคนติดตามเดินตรงเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่ของบริษัทโบเซนแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าลิฟท์ กลุ่มคนที่พากันมาต้อนรับเขาก็พากันเงยหน้าขึ้นมา
“หูย…ประธานหยู่ช่างมีกลิ่นอายกดดันที่แข็งแกร่งโผล่ออกมานี่ทำให้ฉันกลัวแทบตาย” ใครคนหนึ่งพูดออกมาคนอื่นๆก็เห็นด้วยอย่างเป็นธรรมชาติ……..
**
บนชั้นแรกในลิฟท์เหยาเหยาเห็นชายสี่คนกับหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาในลิฟท์…..
“ยังมีผู้ชายที่ดูดีแบบนี้เหลืออยู่บนโลกด้วยเหรอ? ผู้หญิงนั้นเองก็สวยมาก คนที่ยืนอยู่ข้างหน้านี่มีบรรยากาศล้อมรอบที่ต่างออกไปเหมือนเป็นเวทีให้พวกเขาที่เป็นนักแสดงมาแสดง มีชายคนหนึ่งที่ดูเด่นออกมา แต่ยังไงก็ตาม…”
หืม…..ทำไเธอดูคุ้นหน้าเขามาก่อนเธอเคยเจอเขาหรือไม่? เมื่อตอนที่เหยาเหยาจะเอามือไปแตะปุ่ม สีหน้าของเหยาเหยาก็เปลี่ยนเป็นกังวล
เสร็จกัน…..
ในความทรงจำของเธอ เธอไม่เคยเห็นพวกเขาในแผนผังของบริษัทเธอควรจะทำยังไง? นี่เป็นวันแรกที่เธอทำงาน เธอไม่อยากจะโดนดุเหงื่อของเธอไหลออกเต็มหน้าผาก เธกดปุ่มลืมมือสั่น เธอได้แต่หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่เธอคิด
“หวังว่าหลังจากวันนี้พวกเราจะทำงานอย่างมีความสุขหรือไม่?” ขณะที่ลิฟท์เคลื่อนตัวอย่างช้าๆหลงฉีก็พูดออกมา แล้วยิ้มไปทางหยู่โอวเทียน
“ยังไงก็เถอะ”
“ไม่ว่าเรื่องอะไรนายก็จะตัดสินใจได้ง่ายเหมือนสวรรค์บนดิน?หรือว่า…”
“กิ้งก่อง”ลิฟท์หยุดลงแล้ว หลงฉีคิด “ทำไมพวกเรามาถึงเร็วนักละ?”
คนที่อยู่ข้างในลิฟท์ก็มองไปที่หน้าจอแสดงตัวเลขในลิฟท์
ชั้นที่สี่สิบสอง ทำไมลิฟท์ถึงมาหยุดที่ชั้นสี่สิบสองละ?
ตอนนี้ใบหน้าของหยู่โอวเทียนโกรธอย่างมาก
หลงฉีโกรธแล้วตะโกนออกไป “นี่แม่สาวกดลิฟท์ทำไมพวกเราถึงมาหยุดที่ชั้นที่สี่สิบสองละ?”
ฉันทำผิดงั้นเหรอ์ พวกเขาไม่ได้อยู่ชั้นที่สี่สิบสองเหรอ? แย่แล้ว “ขอโทษคะ วันนี้ฉันเพิ่งมาทำงานวันแรก
“ขอโทษคะ.ฉันขอโทษคะ” เธอก้มหัวขอโทษใบหน้าที่ดูดีของหยู่โอวเทียนสว่างขึ้นมาทันทีเมื่อจ้องมองมา……
ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments