ตอนที่แล้วตอนต่อไปห้องของเขามีขนาดเล็กและแคบ มีขนาดประมาณ 20 ตารางเมตร แค่ยืนที่ประตูก็เห็นทุกอย่างในห้องแล้ว
มีเตียงนอนและโต๊ะไม้เก่าๆและหนังสือ 2-3 เล่มวางอยู่บนนั้น หนึ่งในหนังสือพวกนั้นเปิดค้างมองเห็นสัญลักษณ์แปลกในหน้านั้น มีเก้าอี้เก่าๆอีกหนึ่งตัว
ชั้นวางไม้ที่วางอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้อง และมีโถวางอยู่บนนั้น ภายในโถมีเศษวัตถุเวทมนตร์ที่เหลือและอวัยวะของพวกปีศาจอยู่
ยังมีกล่องไม้ที่มีขอบเหล็กตั้งอยู่ที่มุมห้องและถังขยะตั้งอยู่ถัดมา
นอกจากนี้ก็ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อื่นๆอีกแล้ว
สายตาที่สมเพชของเอเลนและเฟนริลส่งมาที่เขา
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักเวทย์ขั้นต้นเหมือนกัน แต่ทั้งคู่มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่ากริมหลายร้อยเท่า ไม่เพียงแต่พวกเขาจะมีเตียงที่ใหญ่ นุ่มและสบายแล้ว การตกแต่งภายในห้องของพวกเขายังดูหรูหรา เหมือนกับพวกใหญ่คนโตในโลกของเขา
บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาต้องการแสดงอำนาจของตัวเองออกมา ทั้งคู่รีบเข้าไปในห้องแล้วขุดคุ้ยข้าวของต่างๆออกมา
ฟูกที่อยู่บนเตียง หนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ เละเทะไม่เป็นระเบียบและน้ำหมึกที่ราดลงบนหนังสือของเขา เสื้อผ้าทั้งหมดในลังไม้ถูกขนออกมาวางที่พื้น
หัวหน้านักเวทย์แอคโซรัส ยืนพิงอยู่ที่ประตูและมองไปที่ชายทั้งสองที่กำลังรื้อห้องของเขา เขามองไปโดยไม่หยุดพวกเขา
กริมยืนอยู่ข้างๆแอคโซรัส มือของเขาถูกกำและแบออกมาเป็นพักๆ ในขณะเดียวกันดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
หลังจากที่พังห้องของเขาเรียบร้อยแล้ว สุนัขทั้งสองตัวของแอคโซรัสได้บอกว่าเสร็จสิ้น ‘การค้นหา’ แล้ว
เขารีบตรงไปที่ลังไม้ที่ถูกคว่ำอยู่ หลังจากที่รื้อกองเสื้อผ้าที่สกปรก กริมอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา
เถาวัลย์ไพธอน หญ้าหนู ดอกบัวสีดำ ดอกไม้เหล็ก หญ้ามอส….
เขาได้เสี่ยงชีวิตมากมายและได้ทำงานสำรวจ วัตถุดิบเวทมนตร์เหล่านี้เป็นวัตถุดิบที่เขาเก็บเกี่ยวมาจากบึงเวทมนตร์ พวกมันทั้งหมดที่หายไป เห็นได้ชัดว่าลูกสมุนของแอคโซรัสทั้งสองคนได้หยิบมันไปขณะทำการ ‘ค้นหา’
แม้ว่าเขาจะรีบวิ่งไปเผชิญหน้ากับพวกมัน เมื่อเขาคิดถึงท่าทางที่น่ารังเกียจของแอคโซรัส กริมตัวสั่นไปทั้งตัว
คนเหล่านี้กำลังใช้ข้ออ้างในการสืบสวนการตายของมูเรทเพื่อปล้นทรัพยากรทั้งหมดของเหล่านักเวทย์ ด้วยสถานะของแอคโซรัส ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับเขา แน่นอนว่าพวกมันคงไม่โง่พอที่จะไปหาเรื่องหนึ่งในคนที่มีพลังมากที่สุดในหอคอย พวกมันกล้าเฉพาะกับคนที่อ่อนแอกว่า อย่างกริม
ต่อมา พวกมันเคาะประตูไม้ที่อยู่ถัดจากกริม
การพบเจอกับแมรี่ ไม่ใช่ความลับของคนบางคน เนื่องจากที่เธอไม่ได้แสดงตัวออกมาเป็นเวลานาน พวกเขาจึงใช้โอกาสนี้ดูว่าเธอตายแล้วหรือยัง
แต่เมื่อเอเลนหงุดหงิดมากๆที่ไม่มีใครตอบกลับมา เขากำลังจะพังประตูเข้าไป ทันใดนั้นประตูถูกเปิดออกจากด้านใน
เด็กสาวที่สวมชุดสีแดงยืนอยู่ด้านหน้าพวกเขา
“อืม หัวหน้านักเวทย์แอคโซรัสสิ! ฉันไม่มีเวลามาขอบคุณที่มอบงานชิ้นสุดท้ายให้ฉันหรอกนะ!” เสียงที่นุ่มนวลของหญิงสาวพร้อมที่จะละลายหัวใจของชายทุกคนที่ได้ยิน แต่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้กับความงามของเธอ
เธอมีแขนขาที่เรียวบางและส่วนโค้งเว้าที่สวยงาม ผิวที่ดูเงาเหมือนกับหยก ใบหน้าที่สมบูรณ์และริมฝีปากที่บางสีแดงที่มีรอยยิ้มประดับอยู่ แต่สิ่งที่ดึงดูดพวกเขามากที่สุดคือดวงตาสีแดงเลือด พวกมันเหมือนกับทับทิมสีแดงบริสุทธิ์ 2 เม็ดวางอยู่บนใบหน้าที่งดงามของเธอ เมื่อรวมกันแล้วทำให้เธอดูเหมือนกับนางฟ้า
นอกจากนั้นเธอยังสวมชุดสีแดงที่ขับเน้นความน่ารักและผิวที่ขายเป็นประกายของเธอออกมา
ในหอคอยนี้ เครื่องแบบที่นักเวทย์ขั้นต้นส่วนใหญ่สวมใส่จะเป็นเสื้อคลุมสีเทาหรือสีดำเป็นหลัก แต่ชุดของเด็กสาวคนนี้เป็นชุดเดรสที่มีสีสันสดใส พวกเขาตกตะลึงไปกับความงามของเธอ
ไม่เพียงเท่านั้นยังมีความเย้ายวนที่ทำให้เหล่าบุรุษเพศไม่อาจกลั้นใจไหวยังมีพลังลึกลับที่ดึงดูดพวกเขาให้หวั่นไหวไปในรูปร่างของเด็กสาว ชายทั้งสามมองไปที่แมรี่อย่างหื่นกระหาย
แอคโซรัสแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนแข็งแกร่งซึ่งถูกเลือกโดยท่านจอมเวทย์ เขาควบคุมตนเองได้ดีกว่าคนที่เหลืออีก2คน ขณะที่เอเลนและเฟนริลมีท่าทีหื่นกระหายและหลงเสน่ห์ของหญิงสาวตรงหน้า แอคโซรัสดึงพวกเขาทั้งสองออกมาจาก ‘ความยั่วยวน’ ทางจิตใจ
“เธอเป็นใคร? บอกชื่อของเธอมาเร็วหรือจะ…..” แอคโซรัสเปลี่ยนท่าทีของเขา ก่อนจะถอยหลังและเอามือเก็บเข้าไปในกระเป๋า
แม้ว่าหอคอยนี้จะใหญ่โต แต่นักเวทย์เกือบทุกคนจะรู้จักกันเป็นอย่างดี นั่นเพราะพวกเขามีเพียงแค่ 50 คนเท่านั้นและพวกเขาอาศัยอยาร่วมกันมาหลายปี ดังนั้นมันจึงแปลกที่พวกเขาจะไม่รู้จักนักเวทย์คนนี้
แม้แต่กริม ที่ไม่ค่อยคุยกับคนอื่นเขายังมี ‘เพื่อน’ เป็นคู่หูเลย ไม่ต้องพูดถึงแอคโซรัส เขาต้องกระจายงานต่างๆให้กับนักเวทย์ขั้นต้นทุกสัปดาห์
ต่อให้แอคโซรัสปิดตา เขาก็บอกได้ว่านักเวทย์แต่ละคนเป็นอย่างไร สถานะไหน และเป็นนักเวทย์ขั้นใดในหอคอยนี้
แต่เดี๋ยวก่อนนะ….เธอออกมาจากห้องของแมรี่….
แมรี่เป็นเด็กผู้หญิงที่มาจากเมืองที่ห่างไกล สิ่งที่แอคโซรัสประทับใจมากก็คือความดื้อรั้น ดูไปแล้วเธอเหมือนจะมาจากตระกูลขุนนาง ซึ่งมีความงดงามที่หายากได้ในหมู่นักเวทย์หญิง
น่าเสียดายที่เธอไม่รู้จักสถานะของตนเอง เธอปฏิเสธคำเชิญของแอคโซรัสที่ขอให้เธอมาร่วมเตียงกับเขา ดังนั้นเมื่อมีโอกาสแอคโซรัสจึงส่งแมรี่ให้กับท่านจอมเวทย์เอนเดอร์สันไปใช้ในการทดลอง
อาจจะเป็นไปได้….
ความคิดหนึ่งไหลผ่านหัวของแอคโซรัส เขาลองเปรียบเทียบแมรี่คนเก่ากับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เขาอ้าปากค้าง
“เธอ….เธอคือแมรี่!”
เมื่อได้ยินคำว่า ‘แมรี่’ เด็กสาวที่ขุดเดรสสีแดงแสดงอาการเจ็บปวดออกมา ที่ปากของเธอเริ่มมีเขี้ยวโผล่ออกมาและกระโดดเขากัดคอแอคโซรัสอย่างรวดเร็ว
การกัดเพียงครั้งเดียวเกือบทำให้คอของแอคโซรัสขาดออกจากกัน เนื้อและเลือดสดๆของเขาพุ่งกระชูดออกมาเหมือนน้ำพุ ในไม่ช้าร่างกายของเด็กสาวก็เต็มไปด้วยเลือด
แอคโซรัสล้มลงกระแทกกับพื้น เขาค่อยๆเลื่อนตัวไปที่กำแพงและนั่งพิงกับพื้น ขณะนั้นเขาดึงอุปกรณ์เวทมนตร์ที่มีรูปร่างเหมือนแมงป่องออกมาจากข้างเอวและยิงลำแสงสีแดงใส่เด็กสาวที่ชุดแดง ลำแสงนั่นตรงไปที่หน้าอกของเธอ
ลำแสงที่พุ่งออกมานี้เป็นเวทย์ธาตุไฟที่รุนแรงมาก มันปล่อยความร้อนออกมาเผาไหม้บริเวณหน้าอกของเด็กสาวและไม่ได้หยุดแค่นั้นลำแสงยังทะลุกำแพงที่อยู่ด้านหลังของเธอ
หลังจากที่ใช้งานอุปกรณ์เสร็จแล้ว เขาโยนมันทิ้งไป ต่อมา เขาใช้มือทั้งสองควานหาขวดยาขนาดเล็กที่ข้างในบรรจุของเหลวสีเขียวในกระเป๋าของเขา หลังจากนั้นก็หยิบออกมา เขาดึงจุกขวดออกและเทลงบนแผลที่คอของเขา
แอคโซรัสนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บร้ายแรง แต่เขาก็ไม่ได้ตายทันที ทันใดนั้นบาดแผลที่คอของเขาเริ่มแห้ง ในเวลาเดียวกันเลือดที่บาดแผลไหลออกมาช้าๆและค่อยๆหยุดลง
ชิ้นส่วนของพวกซอมบี้
หลังจากที่ได้เรียนรู้เรื่องโครงสร้างร่างกายของมนุษย์ เมื่อนักเวทย์ขั้นต้นได้รับบาดเจ็บร้ายแรง เขาจะใช้เวทย์ที่ชื่อว่า ‘ซอมบี้ แซก’ ใส่ร่างกายของพวกเขา เมื่อใช้เวทย์ซอมบี้ แซกแล้ว เขาจะเปลี่ยนร่างกายบางส่วนให้กลายเป็นซอมบี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาตายจากอาการบาดเจ็บ
แต่นั่นเป็นเพียงชั่วคราว ปัญหาแรกถูกแก้ไขไป ปัญหาที่สองก็ตามมา เขาต้องหาวิธีจัดการศัตรูที่กำลังมาเยือนเขา
ถ้าให้เลือกระหว่างการมีชีวิตอยู่กับความตาย นักเวทย์ทุกคนเลือกมีชีวิตอยู่ โดยไม่สนว่าพวกเขาต้องเสียอะไรไปบ้างก็ตาม หายนะกำลังเข้ามาหาเขาแล้ว
เมื่อเงาเดินเข้ามาเป็นครั้งที่สอง
อีกมือนึงกำลังจับคอที่ใกล้จะหักของเขา ส่วนอีกมือกำลังถือขวดยาขวดเล็กๆ แอคโซรัสไม่สามารถได้แล้ว เขาทำได้เพียงแค่หันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และสิ่งที่เขาเห็นคือหญิงสาวในชุดเดรสสีแดง ในปากของเธอมีฟันที่แหลมคมและบริเวณหน้าอกของเธอมีรูทะลุ มีเลือดสีม่วงไหลออกมาจากรูที่หน้าอกนั่น….
เลือดสีม่วง?!
เธอยังเป็นมนุษย์อยู่อีกเหรอ?
นี่เป็นความคิดสุดท้ายที่แอคโซรัสนึกออก
เด็กสาวกระโดดไปตรงหน้าเขาอีกครั้งและนั่งคร่องเขาเอาไว้ ก่อนจะยื่นปากมาบริเวณคอของเขา เสียงเลือดของเขาที่ถูกดูดออกไปอย่างรวดเร็ว
เด็กสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการกระทำของเธอ เธอไม่ได้สนใจนักเวทย์อีกสองคนที่เหลือ ชายทั้งสองที่หยิบอุปกรณ์เวทมนตร์ออกมาและเตรียมที่จะใช้มัน แต่เมื่อเห็นเลือดและฉากสยดสยองที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองคนไม่สามารถรวบรวมความกล้าเพื่อใช้อุปกรณ์เวทย์ในมือของพวกเขาได้
ลองคิดกลับไป แม้แต่เวทย์ที่ทรงพลังของแอคโซรัสยังไม่สามารถทำอะไรสัตว์ประหลาดในชุดแดงได้ บางทีเวทมนตร์ของพวกเขาคงไม่สามารถสร้างความเสียหายได้เลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าพวกเขาไปยั่วสัตว์ประหลาดตัวนั้นละ? บางทีมันอาจจะกระโดดเข้ามากินเนื้อสดๆของพวกเขาแทน….
เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาที่ยืนตัวสั่นไม่หยุดอยู่ที่มุมกำแพง เมื่อเด็กสาวหยุดกินเนื้อของหัวหน้านักเวทย์ เธอลุกขึ้นจากร่างของเขาและเดินกลับมาทางทั้งสองคน ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาพร้อมกับกระจกอันเล็กๆ เธอเดินไปเช็ดปากไปอย่างพอใจ
ภายใต้พลังการรักษาที่มหัศจรรย์ รูบนอกของเธอที่มีเลือดสีม่วงเริ่มสมานเข้าด้วยกัน พริบตาเดียวผิวที่เรียบเนียนปรากฏออกมาและไม่มีแม้แต่รอยแผลเป็น
ความสามารถในการฟื้นฟูอะไรเนี่ย! เป็น…เป็นไปได้ไหมที่เธอจะเป็นลูกหลานของตำนานที่เล่าขานกันมา แวมไพร์?
กริมที่มองผ่านช่องเล็กๆของประตู เขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งเพื่อนข้างห้องของเขา ที่ร่ายเวทย์เปลี่ยนตัวเองเป็นแวมไพร์ เขาไม่ได้สงสัยอะไร
แต่การตายของหัวหน้านักเวทย์ แอคโซรัส ทำให้เขารู้สึกมีความสุข
อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ในวันนี้และการตายของนักเวทย์ ไม่ได้เรียกความสนใจของเหล่านักเวทย์คนอื่น แต่เขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง!
ในหัวของกริมคิดอยู่เรื่องเดียว คือ เรื่องที่เกิดขึ้นนี้จะจบลงอย่างไร?
*************************************************
ไปกดติดตามในเพจให้ด้วยนะครับ
เวลามีตอนใหม่จะไปแจ้งในแฟนเพจให้นะครับ