ลมในฤดูใบไม้ผลิพัดมา ทำให้ต้นพอพในพื้นที่ว่างข้างนอกเมืองวูซานเปลี่ยนเป็นสีเขียว ในพื้นที่ว่าง กลุ่มเด็กๆกำลังฝึกร่างกายอย่างขยันขันแข็ง การทดสอบเลือดมังกรผ่านไปเกือบจะถึงปีแล้ว และ’เลนลี’ตอนนี้ก็อายุแปดปี ผ่านการฝึกฝนมาในช่วงเวลาหนึ่ง ‘ฮิลแมน’พบว่ามีเพียง’เลนลี’เท่านั้นที่ได้ฝึกฝนหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างชัดเจนตลอดเวลา
“ดีมาก เลนลี ทนไว้ ทนไว้”
‘ฮิลแมน’ให้กำลังใจข้างๆ ตอนนี้ ‘เลนลี’สวมแค่กางเกง ท่อนบนของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ และร่างกายของเขาที่นอนอยู่บนพื้นเกร็งตรึงเหมือนธนูที่กำลังง้าง
มือของเขาที่ตรงหมือนดังต้นไม้กดอย่างหนักลงไปบนพื้น ในขนาดส่วนที่เหลือของร่างกายที่ปราศจากการเคลื่อนไหว เขาใช้มือและปลายนิ้วเท้าช่วยตัวเขาเองในท่าดันพื้น ทั้งร่างกายของเขาตรึงไปหมด
การฝึกออกกำลังด้วยการเกร็งไม่ขยับมันเป็นการฝึกที่พื้นฐาน และยังเป็นการฝึกร่างกายที่มีประสิทธิภาพมาก ถ้าผู้คนสามารถถึงระดับที่สามารถรักษาท่าทางได้เป็นชั่วโมง จะทำให้ร่างกายคนนั้น ไม่จำเป็นต้องกลัวกับดาบธรรมดา หรือดาบโค้ง
ติ๋ง ติ๋ง
เม็ดเหงือหลายเม็ดไหลผ่านลงมาจากหน้าผากของ’เลนลี’ เหงือไหลเข้าไปในตาซ้ายของ’เลนลี’ และเขาเกิดความรู้สึกแสบอย่างช่วยไม่ได้
“ลีย์ นี้สุดยอดจริงๆ อายุแค่แปดขวบ แต่เขาก็สามารถออกกำลังกายด้วยท่าเกร็งไม่ขยับได้เทียบเท่ากับเด็กอายุสิบสามปี”
เด็กๆจำนวนหนึ่งที่ได้ยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้วกำลังนอนเหยียดยาวคุยกันอยู่บนพื้น ขณะที่มอง’เลนลี’
“ลีย์ ทนต่อไป ทนต่อไปเพื่อพวกเรา เอาชนะพวกเด็กสิบสามขวบให้ได้”
‘แฮดลี’ตะโกนข้างๆ
“ใช่แล้ว ทนไว้ ลีย์”
เด็กคนอื่นเริ่มพูดด้วยทำนองเสียงระดับเดียวกัน เช่นกัน
‘เลนลี’เป็นคนดีสุดๆต่อเด็กคนอื่นถึงแม้ว่า’เลนลี’จะเป็นเด็กที่มาจากบ้านขุนนาง แต่เขาก็ใจดีสุดๆต่อเด็กที่มาจากบ้านธรรมดาๆ และมักช่วยพวกเขาฝึกร่างกายด้วยเช่นกัน
“ต้องทนให้ไว้ ต้องทนให้ไว้”
‘เลนลี’พูดกับตัวเองอยู่เสมอ
ในส่วนที่ซ่อนไว้ลึกอยู่ข้างในใจของ’เลนลี’ คำที่พ่อของเขาพูดเมื่อปีที่แล้วยังคงก้องอยู่เสมอ
“เลนลี พวกเราเป็นครอบครัวของนักรบเลือดมังกร เป็นเหมือนกับสมาชิกพรรคนักรบเลือดมังกร ลูกได้เปรียบ และก็เสียเปรียบด้วยเช่นกัน ข้อได้เปรียบเกิน ถึงแม้ความเข้มข้นในเลือดมังกรที่อยู่ในเส้นเลือดของลูกจะไม่เข้มถึงระดับที่เพียงพอ แต่ร่างกายของลูกก็จะแข็งแกร่งมากกว่าเด็กธรรมดาทั่วไป มันค่อนข้างที่จะยากมากถ้าคนอื่นสามารถกลายเป็นนักรบระดับหกผ่านจากการฝึกร่างกายอย่างเดียว แต่สำหรับลูก มันจะสามารถทำได้ง่ายกว่า”
“แต่อย่างไรก็แล้วแต่ ข้อเสียของลูกก็คือนี้ละ ทายาทของพรรคเลือดมังกรไม่สามารถที่จะฝึกกำลังภายในแบบวิธีการฝึกคนทั่วไปได้ นี้เป็นเพราะว่าเลือดในเส้นเลือดของเราจะเหมาะกับการฝึกโดยหลักการที่บอกไว้ใน “คำภีร์ความลับเลือดมังกร” มันจะขัดแยงกับวิธีการฝึกกำลังภายในของทุกๆแบบ ส่วนที่โชคร้ายคือ คนที่มีความเข้มข้นของเลือดมังกรถึงขั้นเท่านั้น ถึงสามารถที่จะฝึกเทคนิคที่ระบุไว้ใน “คำภีร์ความลับเลือดมังกร” ได้ ดังนั้นลูกจะไม่มีวันที่จะสามารถใช้กำลังภายในได้”
“ถึงแม้ในทฤษภีจะบอกว่าคนธรรมดาก็สามารถฝึกร่างกายจนถึงระดับหกได้ด้วยเช่นกัน แต่ว่ามันเป็นแค่ในทฤษฎี ในการปฏิบัติ ผู้ที่สามารถทำได้สำเร็จมีจำนวนน้อยมากๆ แต่สำหรับพวกเรา มันจะแตกต่างกัน ถึงแม้ว่าขนาดของเลือดมังกรในเส้นเลือดของเราจะต่ำ แต่เลเวลเริ่มต้นของเราจะสูงกว่าคนอื่น แค่จากการฝึกเพียงอย่างเดียว เราสามารถกลายเป็นนักรบคลาสหก ปู่ของลูกใช้แค่การฝึกฝนอย่างเดียว ก็สามารถกลายเป็นนักรบระดับเจ็ดได้!”
‘เลนลี’จำคำที่พ่อของเขาพูดได้อย่างชัดเจน
เขาเตือนตัวเองด้วยความไม่พอใจ
“ที่ผมแข็งแรงกว่าคนอื่นตอนนี้ แต่ต่อไปผมก็คงไม่สามารถฝึกกำลังภายในได้ ทางเดียวที่ผมมีอยู่ตอนนี้ก็คือต้องออกให้หนักขึ้น และหนักขึ้นอีก ขนาดปู่สุดเก่งยังสามารถเป็นนักรบระดับเจ็ดได้ ดังนั้น ผมต้อง ต้องเป็นนักรบระดับแปด หรือ นักรบระดับเก้าให้ได้”
นักรบระดับแปด!
นักรบระดับเก้าสามารถจัดได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีพลังมากในประเทศของเฟนเลีย นักรบระดับแปดถึงแม้ว่าจะไม่สามารถ่วยทำให้ตระกูลบารุ๊คกลับมารุ่งเรืองแบบเก่าได้ แต่มันจะสามารถเพิ่มสถานะปัจจุบันของตระกูลได้มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว
“ต้องอดทนให้ได้”
‘เลนลี’ขบฟัน
ในเวลานี้ กล้ามเนื้อของเขารู้สึกเหมือนเขากำลังถูกมดมากมายนับไม่ถ้วนกัด ทั้งตัวของเขากำลังสั่นไปหมด และกล้ามเนื้อทุกๆส่วนบนร่างกายของเขาสั่น ทุกๆครั้งที่สั่นสามารถมองเห็นได้จากภายนอก
ผ่านไปอีกช่วงยาวๆ ในที่สุด..
ตุ้บ!
‘เลนลี’ เหนื่อยอ่อนและล้มลงไปยังพื้น
“มันรู้สึกอัศจรรย์จริงๆ”
นอนแบนราบบนพื้น ทั้งตัวของเขาผ่อนคลายทั้งหมดผ่อนกาย ‘เลนลี’รู้สึกได้ดีถึงความชาทั้งตัวว่าเป็นยังไง กล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายหลังจากที่กระทำการฝึกฝน ก็โตขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้การโตจะไม่สามารถสังเกตได้เห็นจากการออกกำลังกายแค่หนึ่งหรือสองครั้ง แต่หลังจากผ่านไปช่วงเวลานาน ผลจากการกระทำก็ออกมาให้เห็นแล้ว
‘ฮิลแมล’ เข้าไปหาใกล้ๆ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
จากนั้น หน้าของ’ฮิลแมน’เริ่มเยือกเย็นขึ้น ขณะที่เขาหันไปมองเด็กสิบสี่และสิบห้าขวบ
“พวกคุณทั้งหมดต้องทนให้ได้มากกว่านี้ เลนลีอายุแค่แปดขวบเท่านั้น ส่วนพวกคุณทั้งหมดใกล้จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว อย่าให้เด็กแปดขวบเซงหน้าพวกคุณไปละ”
……………….
หลังจากออกกำลังกายช่วงเช้าเสร็จ ‘เลนลี’อวยพรกลุ่มเพื่อนของเขา และไปยังคฤหาดพรรคบารุ๊ค ถ้าคนแปลกหน้ามาเห็นเขา เด็กอายุแปดขวบ ‘เลนลี’ คงจะคิดว่าต้องอายุสักประมาณ สิบเอ็ดถึงสิบสองปี และไม่คิดว่าเป็นเด็กอายุแค่แปดขวบ
ทายาทของบารุ๊คแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นอย่างมาก
“พี่ชาย!”
ขณะเห็น’เลนลี’ หน้าตาสุขภาพดีของ’วาร์’ตอนพุ่งเข้าหา
“พอแล้ว วาร์ตอน ทั้งตัวของพี่เต็มไปด้วยเหงือ ให้พี่ล้างตัวเองก่อน”
‘เลนลี’ดันหน้า’วาร์ตอน’ และหัวเราะ
‘วาร์ตอน’ส่งเสียงฮืม
“หนูรู้นะหลังจากพี่อาบนน้ำ พี่ก็จะไปเรียนกับพ่อ”
เมื่อเป็นส่วนหนึ่งของบ้านขุนนาง การศึกษาของ’เลนลี’เริ่มตั้งแต่ยังเล็กๆ พรรคบารุ๊คที่มีอายุยาวนานมาห้าพันปีมีความเข้มงวดในเรื่องการศึกษามากกว่า ครอบครัวราชวงศ์ของราชอาณาจักรจำนวนมากที่เป็น
“พอแล้ว วาร์ตอน พี่จะเล่นกับน้องตอนบ่ายๆละกัน”
‘เลนลี’หัวเราะ
‘วาร์ตอน’เป็นเพียงแค่เด็ก ขณะที่’เลนลี’เป็นผู้ใหญ่มากกว่า
หลังจากอาบน้ำ และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อที่สะเอด ‘เลนลี’เข้าไปที่เรียน ในขณะนี้พ่อของเขา ‘ฮ็อก’ บารุ๊คกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะ หลังของเขายืดตรง ตรงหน้าของ’ฮ็อก’มีหนังสือหนาๆ สามเล่ม
“พ่อฮะ”
‘เลนลี’ก้มตัวลงด้วยความเคารพ
‘ฮ็อก’ พยักหน้าด้วยท่าทีเฉยเมย และ’เลนลี’รีบเดินเข้าไปข้างๆเขา
“เมื่อวาน พ่อได้อธิบายเรื่องประวัติศาสตร์ของประเทศในทวีปยูแลนให้ลูกฟัง ไหนลูกลองบอกมาสิ”
‘ฮ็อก’พูดด้วยเสียงเยือกเย็น
นี้คือตัวต้นที่แท้จริงของ’ฮ็อก’
เหตุการณ์ที่เขากอด’เลนลี’ที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเขาเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ยากมาก ทัศนคติที่’ฮ็อก’มีกับ’เลนลี’สามารถสรุปได้แค่คำหนึ่งคำ “เข้มงวด” ในทุกสิ่งสุดอย่าง ‘ฮ็อก’ต้องทำให้ทุกอย่างเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบ เขาจะไม่ให้’เลนลี’ทำสิ่งใดผิดเลยแม้แต่เล็กน้อย
“ได้ครับ พ่อ”
‘เลนลี’พูดอย่างใจเย็น
“ในทวีปยูแลน มันพื้นที่อันตรายอยู่สามที่ ที่แรกคือเทือกเขาที่ชื่อว่า “เทือกเขาสัตว์เวท” ที่ๆสอง เทือกเขาชื่อว่า “เทือกเขาตะวันทอแสง” และมีป่าอยู่ที่หนึ่ง คือ “ป่าแห่งความมืด” ขนาดของทั้งสามที่ที่อันตรายนี้ ใหญ่มากจนวัดไม่ได้ เทือกเขาสัตว์เวทเป็นทางยาวไปทั้งทวีปตั้งแต่เหนือจรดใต้ ปกคลุมมากกว่าหมื่นกิโลเมตร ภายในมีสัตว์เวทนับไม่ต้อง และมีสัตว์เวทระดับเซียนอยู่ซึ่งมีพลังที่สามารถทำลายได้แม้แต่สวรรค์ หรือทำลายล้างพื้นแผ่นดิน เป็นเพราะเทือกเขาสัตว์เวท ทวีปยูแลนแบ่งออกเป็นหลายๆพื้นที่”
“ทางตะวันออก ของเทือกเขาสัตว์เวท มีราชอาณาจักรทั้งหมด 12เมือง และมีท่านดยุค ทั้งหมด32คน ภายในราชอาณาจักรและที่พักของดยุค แบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆ อย่างแรกคือ ลัทธิแสง โดยมีอาณาจักรเฟนเลียเป็นเมืองแม่ปกครองทั้งหมด อย่างที่สองคือ กลุ่มรัตติกาล โดยมีเมืองไฮริเป็นเมืองแม่ปกครองทั้งหมด สองสหพันธ์เป็นศัตรูต่อกัน และมีการต่อสู้กันอยู่บ่อยๆ เพราะด้านหนึ่งก็ควบคุมโดยวิหารแสงสว่าง อีกด้านก็เป็นของ ลัทธิเงารัตติกาล”
“ทางตะวันตกของเทือกเขาสัตว์เวท มีสี่จักรพรรดิ หกราชอาณาจักรใหญ่ และมีท่านดยุคนับไม่ถ้วน สี่อาณาจักรจะเป็นยิ่งใหญ่มาก และไม่ได้ถูกชักจูงโดย ลัทธิแสง หรือกลุ่มรัติกาล ในสี่จักรพรรดินี้ โดยกฏของจักรพรรดิ์เหล่านี้จะเป็นที่เด็ดขาด ซึ่งที่ใดที่หนึ่งในทั้งสี่จักรพรรดินี้เทียบเท่ากับกับลัทธิแสง”
“ทั้งสี่จักรพรรดิ คือ ตรงใจกลางจักรพรรดิยูแลน ทางตอนใต้คือ จักรพรรดิไรยิน ทางตะวันออกคือ จักรพรรดิหลัวอี้ และทางจักรพรรดิโอไบรเอ็น”
หลังจากการพูดทั้งหมดนี้ในครั้งเดียว ‘เลนลี’ให้ตัวเองพักสักเล็กน้อย
“แค่นี้หรอ?”
‘ฮ็อก’หน้าบึ้ง
‘เลนลี’กำลังจะพูดต่อ แต่ถูก’ฮ็อก’ขัดก่อน
“ให้พ่อถามลูกก่อน ภายในลัทธิแสงของเรา มีราชอาณาจักรและท่านดยุคทั้งหมดกี่เมืองและกี่คน”
“ภายในลัทธิแสง มีหกราชอาณาจักร และ สิบห้า… สิบเจ็ด…”
จู่ๆ’เลนลี’ก็ขมวดคิ้ว
ในลัทธิแสงท่านดยุคมีทั้งหมดกี่คน? ความทรงจำของ’เลนลี’สับสนเล็กน้อย เขาไม่แน่ใจว่ามีทั้งหมดสิบห้า หรือสิบเจ็บ เขาไม่สามารถระบุได้
“ฮืม”
หน้าของเขานิ่งและเกรี้ยวกราด ‘ฮ็อก’ดึงไม้เรียวออกมา และ’เลนลี’ยืนมือออกมาอย่างเชื่อฟัง
เขาหรี่ตาลง พร้อมทั้งเสียง เวี๊ยบ ‘ฮ็อก’หวดไปที่มือของ’เลนลี’ด้วยไม้นั้น เส้นสีแดงเกิดขึ้นทันทีบนมือของเลนลี แต่’เลนลี’แค่กักฟันเฉยๆ ไม่ได้ทำเสียงใดๆ
“เลนลี ลูกต้องจำให้ได้ พวกเราปัจจุบันอยู่ในลัทธิแสง ลูกต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับลัทธิแสง”
‘ฮ็อก’จ้องมองไปที่ลูกชายอย่างเยือกเย็น
“ในทวีปยูแลนทั้งหมด มีสาระสำคัญอยู่ที่ สี่จักรพรรดิและลัทธิทั้งสอง”
‘เลนลี’พยักหน้า
ถึงแม้คำพูดพ่อของเขาจะธรรมดา แต่ว่า’เลนลี’เข้าใจความหมายที่อยู่เล็กๆดี
“ตั้งแต่ทางเหนือไปจนสุด ลัทธิแสงแบ่งชายแดนกับ จักรพรรดิโอไบรเอ็น ขนาดทางตอนใต้ไปจนจบ กลุ่มรัติกาลติดกับจักรพรรดิยูแลน ซึ่งอยู่ภายใต้คำแนะนำของลัทธิแสง ความสามัคคีของพวกเราลัทธิแสงไม่ได้ต่ำต้อยไปกว่าจักรพรรดิใดๆ”
ฟังคำพูดที่พ่อพูด ‘เลนลี’เห็นด้วย
เมื่อวาน ‘เลนลี’ได้อ่านหนังสือมาหลายเล่ม เป็นที่ชัดเจนว่าลัทธิแสงสามารถเปรียบได้เป็น “ศูนย์รวมแห่งวัตนธรรม” สำหรับเมืองทวีปยูแลนทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน ในเรื่องของพลังทางด้านเศรษฐกิจ ก็สามารถเทียบได้กับจักรพรรดิยูแลน ทำให้เศรษฐกิจทั้งสองมีอำนาจเป็นลักษณะเด่น ในโลกแห่งนี้
บอกให้เพิ่มขึ้นคือ ได้รับการสนับสนุนของวิหารแสงสว่าง
วิหารแสงสว่างมีพลังอำนาจมากอย่างเห็นได้ชัด
“วันนี้เราจะมาเรียนศิลปะ”
‘ฮ็อก’พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“การเป็นลูกหลานของครอบครัวสูงศักดิ ลูกต้องจำเป็นต้องเข้าใจถึงความลึกซึ้งของศิลปะอย่างแท้จริง ศิลปะทำให้ตระกูลขุนนางมีออร่าที่น่าดึงดูด”
‘ฮ็อก’ดึงหนังสือที่มีความหนาเท่ากำปั้นออกมา และเปิดมันโดยทันที
“ในปี 3578 ตามปฏิทินยูแลน แกรนมาสเตอร์แกะสลักหิน ฟรุคก์ ได้ถือกำเนิด….”
‘ฮอก’สอนอย่างหนักแน่นอยู่ข้างๆ’เลนลี’ ขณะที่’เลนลี’พยายามอย่างหนักที่จะจดจำมัน เขาอยากเป็นอย่างที่พ่อของเขาได้คาดหวังไว้
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป