แหวนสีดำกลิ้งไปข้างหน้าเรื่อยๆ และหยุดลงที่ทางข้างหน้าประตูเดินอย่างแม่นยำ
เมื่อ’เลนลี’ก้าวไปข้างหน้าสามก้าว ถึงประตูทางเดิน เขาเริ่มหยุดนิ่งโดยทันที เพราะเขารู้สึกอย่างเห็นได้ชัดว่าเขาเหยียบลงไปบนอะไรบางอย่างที่แข็งๆ
“ตอนที่สำรวจที่พื้นไม่เห็นแม้แต่หินสักก้อน นี้ต้องมาจากการหักของชั้นวางรูป”
คิดถึงเรื่องการพังของชั้นวางรูป ‘เลนลี’อดรู้สึกโกรธไม่ได้ และเขากระทืบไปแรงๆที่ชิ้นสวนไม้ที่แตกหักข้างใต้เท้าของเขา
ตามความคิดของ’เลนลี’ ถ้ามันเป็นชิ้นส่วนที่หักของไม้ มันควรจะแตกเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ แต่ในความเป็นจริง
“โว้ว มันแข็ง ใต้เท้าผมมีอะไรกันนิ”
‘เลนลี’รู้สึกว่ามีของบางอย่างข้างใต้เท้าของเขาที่ทนทานอย่างผิดปกติ และเขาก้าวไปข้างๆโดยรวดเร็วเพื่อที่จะดูมันใกล้ๆ
เขาเห็นวัตถุสีดำเงาในรูปร่างแหวน วางไว้อย่างสงบบนพื้น มันถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนาเป็นชั้นๆ และมันไม่ได้ถูกสังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย
“โอ้ แหวน?”
‘เลนลี’ทำตามเหมือนดังโจร เขาหยิบแหวนขึ้นอย่างดีใจ จากนั้นก็ใช้แขนเสื้อที่เปื้อนไปด้วยปุ่นเช็ดอย่างขมัดเขม้นที่แหวนสีดำ หลังจากนั้นทำให้’เลนลี’รู้ว่าของสิ่งนี้มีลักษณะคล้ายอะไร
แหวนสีดำอันนี้สร้างมาจากวัตถุดิบที่ทำมาจากทั้งไม้และหิน ในตัวแหวน มีอะไรบางอย่างแกะสลักอย่างหยาบๆดูไม่ออกว่าเป็นอะไรเช่นกัน
“หนอนดิน?”
‘เลนลี’ดูรูปแกะสลักบนแหวนอย่างสงสัย
ในแวบแรก ‘เลนลี’รู้สึกว่าสิ่งที่แกะสลักบนแหวนนี้ดูเหมือนเป็นหนอนดิน เลนลี’หัวเราะให้ตัวเอง
“เทคนิคการแกะสลักของแหวนนี้แย่สุดๆไปเลย ผมมันใจว่าแม้แต่นักแกะสลักทั่วๆไปก็สามารถทำมันให้ดีกว่านี้ได้ โอ้ เสียเวลาจริงๆ แหวนสีดำนี้ไม่มีแม้แต่เพชรสักเม็ด อย่างหวังเลยว่าจะมีเมจิกคริสตัลที่มีราคาแพง”
แหวนส่วนใหญ่ถูกตกแต่งด้วยเพชรหรือไม่ก็เมจิกคริสตัล โชคร้าย แหวนสีดำนี้ดูเหมือนว่าถูกสร้างมาจากวัตถุดิบที่มาจากทั้งไม้และหิน ไม่มีแม้แต่เงาของอัญมนีที่สามารถมองเห็นได้ แน่นอน มันเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์
แต่ในบางเหตุผล ขณะที่เห็นแหวนนี้ ‘เลนลี’รู้สึกทันทีว่าเขารู้สึกชอบมัน เขาสงสัยว่าทั้งหมดเป็นเพราะว่านี้คือสิ่งเดียวที่เขาค้นพบและพยายามอย่างหนักในการค้นหาในคฤหาด
“หือ แหวนวงนี้ดูหนามากๆ คงจะใส่ในนิ้วของผมไม่ได้แน่นอน ผมจะผูกมันเข้าไว้กับเส้นไหม และแหวนที่คอของผม”
ตาของ’เลนลี’ส่อประกาย ยังไงมันก็เป็นแค่มือของเด็กอายุแปดขวบ ‘เลนลี’ ซึ่งมีขนาดเล็กกว่ามือของผู้ใหญ่ ซึ่งมันไม่มีทางที่เขาจะสามารถใส่แหวนบนนิ้วของเขาได้
“ตอนนี้ ผมควรตั้งชื่ออะไรให้แหวนดีน้า? แหวนหนอนดิน? ไม่มีทาง มันฟังดูแย่จริงๆ”
‘เลนลี’พึมพำชั่วขณะ หลังจากนั้นตาของเขาเป็นประกาย
“ฮ่าๆ บางทีสิ่งที่ขดตัวอยู่อาจจะเป็นมังกรก็ได้? มังกรพันรอบๆแหวน งั้นก็เรียกมันว่า ดราก้อนริง ละกัน”
ถึงแม้ว่าข้างใน ‘เลนลี’จะรู้สึกเหมือนกับว่ารูปแกะสลักนี้ดูเหมือนหนอนดิน แต่เขาก็ยังคงที่จะตั้งชื่อมันว่า
“ดราก้อนริง”
“ดราก้อนริง”
ยกมันขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิด แหวนที่ไม่ได้ตกแต่งอะไร ‘เลนลี’รู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
“เอ๋ เดี๋ยวกอน โอ้แย่แล้ว เวลาฝึกใกล้มาถึงแล้ว”
‘เลนลี’จำได้อย่างรวดเร็ว เขามองที่เสื้อสกปรกๆอย่างอดไม่ได้ ปกคลุมไปด้วยฝุ่นและรอยเปื้อน เขาช่างดูเหมือนขอทานจริงๆ
“โอ้ ไม่นะ”
‘เลนลี’ไม่มีเวลาพอสำหรับคิด เขารีบวิ่งออกไปนอกพื้นที่โบราณ พุ่งตรงไปยังห้องทำความสะอาด
เสียงของน้ำพุ่งใส่
‘เลนลี’ตักน้ำใส่ตัวของเขา ผิวของเขาสว่าง และแข็งแรง และมัดกล้ามที่เริ่มพัฒนาขึ้น นี้เป็นผลมาจากการฝึกของ’เลนลี’ ภายใต้น้ำที่พุ่งเข้าใส่ ฝุ่นต่างๆถูกล้างไปอย่างรวดเร็ว
ใช้เวลาเพียงนิดเดียวเท่าที่จะเป็นไปได้ ‘เลนลี’ทำความสะอาดตัวของเขาได้อย่างสะอาด หลังจากนั้นก็รีบใส่ชุดฝึกฝน
“เชือก เชือก”
‘เลนลี’รีบหาเลือกที่เขาสามารถแขวนดราก้อนริงได้ ทันใดนั้น ‘เลนลี’จ้องไปยังผ้าเช็ดตัวเก่าที่พังแล้ว ตาของเขาเป็นประกาย และเขารีบดึงเส้นด้ายที่อยู่ภายในผ้าเช็ดตัวออกมา
ถึงแม้ว่าผ้าเช็ดตัวจะเป็นสิ่งธรรมดา แต่มันก็ยืดหยุดมากและทนทาน เชือกที่ทำก็มีความยืดหยุดมากอีกด้วย เขารีบผูกมันเข้ากับดราก้อนริง หลังจากสร้อยคอที่เขาทำขึ้นก็ถูกใส่อย่างรวดเร็ว
“ผมต้องสายแน่ๆเลย นี้เป็นครั้งแรกที่ผมไปสาย”
‘เลนลี’รีบออกไปเหมือนกับเปลวไฟ ขณะที่เขาวิ่ง เขาเก็บดราก้อนริงไปในเสื้อของเขา รู้สึกถึงความเท่ห์ของแหวนที่อยู่ในหน้าอกของเขา เขารู้สึกมีความสุขอย่างอดไม่ได้ สิ่งที่แลกเปลี่ยนสำหรับการไปสาย เขาได้แหวนดราก้อนริง
‘เลนลี’รู้สึกมีความสุข
ในช่วงเวลารวดเร็ว ‘เลนลี’รีบออกจากคฤหาดพรรคบารุ๊ค จากนั้นรีบวิ่งไปยังลานว่างที่สำหรับฝึกทางตะวันออกของเมืองวูซาน ในเวลานี้ คนธรรมดาส่วนใหญ่ได้กลับบ้านเป็นที่เรียบร้อย ทำให้ถนนดูว่างเปล่า แต่การที่พวกเขาเห็น’เลนลี’วิ่งมา เขาสามารถเดาเหตุผลได้
“นายน้อย เลนลี ระวังด้วยครับ อย่าทำร้ายตัวเองเลย”
“หัวหน้าฮิลแมนเป็นคนที่เข้มงวดมาก ผมกลัวว่านายน้อยเลนลีจะถูกลงโทษ”
……
ความใจดีที่พรรคบารุ๊คแสดงกับคนทั่วไปเป็นสาเหตุให้คนเหล่านี้เต็มไปด้วยรักและปราถนาดีกับ’เลนลี’
“ลุงฮิวแมนจะลงโทษผมยังไงนะ”
ถึงแม้เขาจะรีบวิ่งไปข้างหน้า ‘เลนลี’ก็ยังคงคิดถึงในเรื่องนี้ ในตอนนี้ ไม่มีเวลาแม้แต่จะคุยหรือแสดงความเคารพเหล่าบรรดาลุงย่าที่อยู่ใกล้ๆ ในเวลาไม่นาน ‘เลนลี’มาถึงลานฝึกที่เมืองเลนลี
ในเวลานี้ แถวทั้งสามแถวได้ตั้งแถวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ‘ฮิวแมน’กำลังพูดอยู่ แต่ขณะที่ได้ยินเสียงเท้าของ’เลนลี’ แววตาเยือกเย็นจับจ้องมายังเขาอย่างช่วยไม่ได้
‘เลนลี’วิ่งไปยังกลุ่มที่ตัวเองฝึก หลังจากยืนต่อจากกลุ่มของตัวเอง เขารออย่างกำวลใจในเรื่องที่’ฮิลแมน’กำลังจะบอก
“การฝึกวันนี้สำหรับคุณการฝึกจะเพิ่มเป็นสองเท่า กลับไปยังทีมคุณได้”
‘ฮิลแมน’พูดอย่างสงบ
“ครับท่าน”
‘เลนลี’ยกหน้าสูง และพูดในเสียงที่ชัดเจน
เด็กที่อยู่ข้างๆอดแลบลิ้นออกมาไม่ได้ เขาก็มาสายแค่ช่วงเวลาไม่นาน แต่ก็ถูกลงโทษด้วยการฝึกสองเท่าเช่นกัน วันนี้’เลนลี’คงไม่มีเวลาที่จะกลับบ้านไปกินข้าวเย็น
ขณะที่’เลนลี’เริ่มที่จะวิ่งในท่วงทาปกติในทีมของเขา ทันใดนั้น
ตุ้บ! พื้นทั้งหมดดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย แต่ด้วยความสม่ำเสมอ มันดูเหมือนเป็นสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ ที่กำลังเดินบนพื้นดิน เป็นสาเหตุให้พื้นสั่นไหวในทุกๆก้าว
“ทางตะวันออก มันมาจากทางตะวันออก”
‘เลนลี’เห็นความแตกต่างอย่างรวดเร็วในทางนั้น
ไม่ใช่แค่’เลนลี’ ‘ฮิวแมน’ ‘โรเจอร์’ และ’ลอร์รี่’ก็หันไปทางตะวันออก สีหน้าของพวกเขาเริ่มหนักแน่นขึ้น แรงสั่นสะเทือนค่อยๆหนักขึ้นและชัดเจนขึ้น เด็กทั้งหมดสามารถรับรู้ได้ถึงแรงสันสะเทือนที่มาจากสิ่งมีชีวิตรูปร่างขนาดใหญ่ข้างหน้าพวกเขา
ในทุกๆก้าวเหมือนดังฟ้าผ่า แรงสันสะเทือนเหมือนสั่นไปยังข้างในหัวใจของ’เลนลี’ในทุกๆก้าว
สัตว์ประหลาดรูปร่างยักที่เป็นสาเหตุให้เกิดเหตุการณ์นี้เป็นตัวอะไร?
‘เลนลี’เบิกตาขึ้น และจ้องไปยังทางตะวันออก
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป