สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ที่ทำสาเหตุให้แผ่นดินไหวในที่สุดก็ปรากฏตัว
 
ขณะที่มองไปยังสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่นี้  ‘เลนลี’ และเด็กที่เหลือทั้งหมดหวาดกลัวอย่างมาก  การตอบสนองของ’ฮิลแมน’  ‘โรเจอร์’  และ’ลอร์รี่’  เป็นไปอย่างรวดเร็ว  พวกเขารีบมายืนหน้ากลุ่มอขงเด็กๆ  และจ้องมองอย่างระมัดระวังไปที่สัตว์ประหลาดขนาดยัก
 

 
“สัตว์เวทนี้มีระดับ 7  มังกรลมกรด!”
 
หน้าของ’ฮิลแมน’บูดเบี้ยว ขณะที่’ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’ ที่อยู่ข้างๆเขาขาเริ่มอ่อนแรง
 

 
“มันญะ ญะ ใหญ่มาก  หรือนี้คือสัตว์เวทในตำนาน?”
 
‘เลนลี’อยู่ในภวังค์ไปเรียบร้อยแล้ว
 
ตั้งแต่เขาเกิดมา  สัตว์ตัวใหญ่ที่สุดที่’เลนลี’เคยเห็นคือ  ม้าสงครามซึ่งเคยผ่านหน้าเมืองวูซานเป็นบางครั้ง  สัตว์เหล่านั้นเป็นม้าที่มีกำลังมาก  สูง 1.8 เมตร  แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าสัตว์ขนาดยักนี้  พวกนี้ดูเหมือนไม่มีอะมากกว่าเด็กน้อยตรงหน้าของสัตว์ประหลาดขนาดยักนี้  ข้อแตกต่างนี้น่าประหลาดใจอย่างชัดเจน
 
สัตว์ขนาดยักนี้ ขนาดตัวสูงประมาณบ้านสองชั้น  และความยาวไม่ต่ำกว่า  ยี่สิบเมตรหรือสามสิบเมตรแน่นอน
 
สัตว์เวท มังกรลมกรด
 
ทั้งตัวของมังกรลมกรดปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดงไฟขนาดใหญ่  แต่ละเกล็ดมีแสงสะท้อนแวววับสีทองออกมาอย่างเยือกเย็น  แค่เพียงเกล็ดอย่างเดียวก็สามารถทำให้ทุกคนตกอยู่ในภวังค์ความกลัวได้แล้ว
 
เกล็ดมังกรลมกรดสี่อันที่ขาสุดแสนยาวทำให้น่ากลัวยิ่งขึ้นในความแข็งแรง  ผู้ชายที่เติบโตเต็มที่สองคนที่กางแขนถึงจะสามารถปกคลุมความกว้างของมันได้  มังกรลมกรดที่ตัวทั้งหมดเป็นสีแดงสด  ความดุร้ายที่คาดไม่ถึง กรงเล็บสีดำที่เหมือนกับความตาย
 
ความสูงของมังกรลมกรด  เกล็ดที่ปกคลุมหางที่มีขนาดเกินครึ่งของตัว  มันเหมือนกับการหวด  มันเลื่อนไปมาในพื้น  ทุกครั้งเหมือนตีไปยังพื้น  มีเสียงตุ้บดังๆที่สามารถได้ยินออกมาจากข้างใต้
 

 
“ก๊าซซ”
 
ด้วยเสียงคำรามเบาๆจากช่องคอ  ไอน้ำสีขาวออกมาจากจมูกของมังกรลมกรด  ส่งกลิ่นเหม็นคล้ายๆกำมะถัน  ดวงตาที่เหมือนกับเพชร  มีขนาดที่คล้ายๆกับโคมไฟ  ซึ่งเป็นสีแดงที่แปลกประหลาดด้วยเหมือนกัน  หัวขนาดใหญ่ของ’เลนลี’หันไปที่’เลนลี’และหมู่เด็กๆ  มันคือแววตาที่เยือกเย็นและน่ากลัวไปยังเด็กๆทุกคน  ทำให้ท่าทางของทุกคนแข็งนิ่ง
 

 
“ทัชชทัช”
 
ปากของมังกรลมกรดที่ยืดออกมา  เผยให้เห็นอะไรแถวสองแถวทั้งสอง  ที่ดูเหมือนกับฟัน  แต่ละฟันสีขาวงาช้าง  และขนาดของมันทำให้หัวใจของทุกๆคนหวาดกลัว  ไม่มีใครกล้าตั้งคำถามว่ามันจะคมเท่าไร
 
เลนลีรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาหลุดเต้นไปแล้ว  ตอนนี้ เสียงทุกอย่างรอบหัวดูเหมือนจางหายไป
 

 
“น่ากลัวมากๆ  จะมีใครกันที่สามารถจัดการสัตว์ประหลาดขนาดยักนี้ได้”
 
‘เลนลี’รู้สึกกลัวอย่างหนักมากๆ
 
แค่จากการมองสัตว์เวทขนาดใหญ่นี้  ‘เลนลี’รู้สึกถึงพลังที่ไม่สามารถต้านทานได้  ‘เลนลี’เชื่อว่าแค่เพียงหางขนาดใหญ่ที่ฟาดไป  สามารถทำให้บ้านที่สร้างมาจากหินที่แข็งแรงที่สุดในเมืองวูซาน สามารถพังทลายได้อย่างง่ายดาย
 

 
“นี้คือเมืองวซานหรอ?”
 
ทันใดนั้น  น้ำเสียงเยือกเย็นออกจากข้างบนมังกรลมกรด
 
เด็กที่กำลังกลัวมองไปยังข้างบนอย่างประหลาดใจ  ด้วยขณะตัวของมังกรลมกรดที่ใหญ่  เกล็ดสีดำที่สุดแสนน่ากลัว  ชายปริศนาที่สวมชุดคลุมสีม่วงที่กำลังนั่งคล้ายๆท่าขัดสมาธิ  มังกรลมกรดมีขนาดใหญ่มากๆ  และหลังของมันกว้างใหญ่สุดๆ  ซึ่งมันมีพื้นที่มากพอที่จะทำให้ใครก็ได้สามารถ ยืน นั่ง หรือแม้แต่กลิ้งไปมา
 
“ลอร์ดเมกัส  นี้เป็นเมืองวูซานจริงๆ  มีอะไรให้พวกเราสามารถช่วยท่านเมกัสได้บ้างครับ”
 
เสียงของ’ฮิวแมน’เปล่งออกมา
 
ขณะได้ฟังคำพูดของ’ฮิวแมน’  ทุกคนดูเหมือนมีที่ยึดเหนี่ยวอีกครั้ง  และฟื้นคืนจากภวังความกลัว  แต่ทุกคนที่อยู่ในนี้   ซึ่งมี’โรเจอร์’กับ’ลอร์รี่’ด้วย ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงอะไรสักเล็กน้อย  ทั้งหมดยืนข้างหลัง’ฮิวแมน’  และสายตาทีกลัวต่อมังกรลมกรดทีสุ่ดแสนน่ากลัว  และชายปริศนา’เมกัส’ทีสวมผ้าคลุมสีม่วง
 

 
“เมืองวูซาน  ดูเหมือนว่าผมไม่ได้หลงทาง”
 
ชายชุดม่วงพูดด้วยเสียงต่ำ
 
และหลังจากนั้นชายปริศนาชุดคลุมสีม่วงไม่ได้พูดอะไรอีก  หลังจากจ้องมองไปที่’เลนลี’ และกลุ่มที่เหลือด้วยสายตาเยือกเย็น  มังกรลมกรดเริ่มเดินไปข้างหน้า  มีควันสีขาวสองอันปรากฏตัวที่จมูก  ขณะที่มองมังกรลมกรดเดินไปยังทางที่อยู่ของเมืองวูซาน  สีหน้าของ’ฮิวแมน’เปลี่ยนแปลง
 

 
“ทุกคน  อยู่ที่นี้”
 
หลังจากเขาพูดเสร็จ ‘ฮิวแมน’รีบไล่ตามมังกรลมกรดที่จากไป
 

 
“ลุงลอร์รี่  มันคืออะไร  สัตว์เวทตัวนั้นคือสัตว์เวทหรอครับ”
 
‘เลนลี’เป็นคนแรกที่ถาม
 
‘ลอร์รี่’กลั้วคอ  แววตาที่สุดแสนกลัวยังคงอยู่ในตาของเขา  แต่เขาก็ยังคงพยักหน้า
 

 
“ใช่แล้ว มันคือสัตว์เวทนั่นละ  แต่มันมีพละกำลังมากตัวหนึ่งเลย  เป็นสัตว์เวทระดับเจ็ด  มังกรลมกรด”
 
 
“มังกรลมกรด?”
 
‘เลนลี’จดจำคำนี้  แกะสลักไปในใจของเขาอย่างไม่มีวันลืม
 
ขนาดตัวที่ใหญ่ของมังกรลมกรด  เกล็ดที่แข็งเกร่ง  กรงเล็บแหลมคม  และหางที่ทรงพลัง ที่เหมาะกับสิ่งที่น่ากลัวสุดๆ  ‘เลนลี’เชื่อว่า  แค่มังกรลมกรดตัวเดียวก็สามารถทำลายล้างเมืองวูซานให้ราบเป็นหน้ากองได้แล้ว
 

 
“พลังป้องกันสำหรับเกล็ดของมังกรลมกรดนั่นน่าใจหาย  และพลังโจมตีก็น่ากลัวด้วยเช่นกัน และก็ยัง มีความเชี่ยวชาญในเวททำร้ายล้างเวทไฟ”
 
หัวใจของ’ลอร์รี่’เต็มไปด้วยความกลัวขณะที่เขาอธิบายไปยังเลนลีและคนอื่นๆ
 

 
  “ถ้าอยู่ต่อหน้าสัตว์เวทที่น่ากลัวอย่างเช่น  มังกรลมกรดตัวนี้  ถึงแม้จะเป็นกองที่มีขนาดทหารเป็นพันๆคนก็สามารถถูกกวาดล้างได้ง่ายดาย  นอกจากจะมีนักรบ หรือนักเวท  ระดับเจ็ดหรือแปดจำนวนมาก ที่สามารถรวมกำลังกันจัดการกับเกล็ดของมังกรลมกรดได้”
 
หัวใจของ’เลนลี’สันสะท้าน
 
ถึงแม้จะมีทหารเป็นพันคนก็สามารถถูกกวาดล้างได้?
 

 
“แต่ยังไงก็ตาม  สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่มังกรลมกรด  แตคือชายปริศนาชุดสีม่วง”
 
‘ลอร์รี่’หายใจอย่างมั่นคงไปสองเฮือกใหญ่  เพื่อทำให้หัวใจที่ปั่นป่วนของเขาสงบลง
 
ข้างๆเขา  ‘โรเจอร์’พยักหน้าเช่นกัน
 

 
  “ใช่แล้ว  ในการที่จะกำราบมังกรลมกรด  ผู้นั้นต้องบังคับให้มังกรลมกรดยอมที่จะเป็นข้ารับใช้  หรือพูดอีกคำก็คือ    ชายชุดสีม่วงนั้นมีพลังมากกว่ามังกรลมกรด  ตัดสินจากชุดที่เขาใส่  เขาควรเป็นเมกัส”
 
 
“อย่างต่ำที่สุดก็เมกัสระดับเจ็ด  บางทีอาจเป็นถึงเมกัสระดับแปด”
 
หมัดของ’โรเจอร์’สั่นอย่างช่วยไม่ได้เช่นกัน
 

 
  “ผมไม่เคยนึกถึงเลยว่าบุคคลที่สำคัญขนาดนี้จะมายังหมู่บ้านของเรา”
 
‘ลอร์รี่’ก็กลัวเช่นเดียวกับที่’โรเจอร์’และ’ลอร์รี่’กลัวข้างในจิตใจ
 
มังกรลมกรด  สัตว์เวทระดับเจ็ด  และ’เมกัส’ปริศนาที่มีพลังจนทำให้มังกรลมกรดดูตัวเล็กลงไปได้  นี้เพียงพอต่อการสร้างหายนะได้อย่างแน่นอน
 

 
“เมกัสที่มีพลังมากกว่ามังกรดลมกรด?”
 
‘เลนลี’รู้สึกว่านี้ยากที่จะเชื่อได้
 
ร่างกายใหญ่โตของมังกรลมกด  เกรดที่แข็งเกร็ง  กรงเล็บที่แหล่มคม  และหางที่ทรงพลัง  ทั้งหมดนี้สามารถทำให้มนุษย์ที่อยู่ในรูป’เมกัส’ดูตัวเล็กลงไปมากๆ
 

 
“ก๊าซซซซซซซ”
 
ทันใดนั้น  เสียงโกรธดังก้องท่ามกลางเมืองวูซาน
 

 
“แย่แล้ว”
 
‘ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’ยังคงอยู่ในภวัง  ‘เลนลี’และพวกเด็กคนอื่นเริ่มรู้สึกกำวลใจเช่นกัน  มังกรลมกรดคำรามโกรธมาจากลุง’ฮิวแมน’  หรือว่า  เมืองวูซาน?  ไม่มีใครสามารถรู้ได้
 

 
“ทุกคนอยู่ที่นี้”
 
‘ลอร์รี่’และ’โรเจอ’ ถึงแม้ว่าจะกลัว แต่ก็ยังคงวิ่งไปใจกลางเมือง
 
‘เลนลี’ขบฟัน
 

 
“ลุงฮิวแมน”
 
‘เลนลี’กำลังใจเกี่ยวกับลุง’ฮิวแมน’  และประชากรเมืองวูซานด้วยเช่นกัน   เขาวิ่งไปในทางนั้น  ในชั่วขณะนี้ ‘ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’กำลังกลัวในการทำลายล้างของมังกรลมกรด และไม่ได้สังเกตุเห็น’เลนลี’ที่กำลังตามมาข้างหลังพวกเขา
 
แต่สักพักชั่วขณะหนึ่ง  พวกเขาก็มาถึงใจกลางเมือง  ‘ฮิวแมน’ยืนอยู่ไกลๆ  จ้องมอง
 

 
“ทำไมพวกคุณถึงมา?”
 
‘ฮิลแมน’ตำหนิด้วยเสียงดุดัน
 
แต่ขณะที่เห็น’เลนลี’ ตามมาข้างหลัง’ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’  คิ้วของ’ฮิวแมน’ขมวดมากขึ้น
 

 
“เลนลี  ที่นี้มันอันตรายมากๆ  รีบกลับไปซะ”
 
ในตอนนี้’ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’สามารถสังเกตเห็น’เลนลี’ที่ตามพวกเขามา
 

 
“เลนลีทำไมถึง…”
 
‘ลอร์รี่’และ’โรเจอร์’ไม่รู้จะพูดอะไร
 

 
“ลุงฮิวแมน  ผมจะไม่กลับไปแน่”
 
‘เลนลี’ไม่มีความต้องการที่จะกลับไป
 
‘ฮิลแมน’ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้  เขารู้ถึงความหัวแข็งของ’เลนลี’  และรู้ว่ามันยากมากที่จะบังคับให้เขาเปลี่ยนใจ
 

 
  “ก็ได้  ยืนข้างหลังผมไว้  และอย่าไปไกลมาก  ขณะที่ยืนข้างหลังผม  ผมมั่นใจว่าผมจะสามารถปกป้องคุณได้”
 
 
“ขอบคุณครับ  ลุงฮิลแมน  ผมจะไม่วิ่งไปไหนแน่นอนครับ”
 
‘เลนลี’พูดอย่างสุขใจ
 
ในช่วงเวลานี้  กลุ่มของ’ฮิลแมน’อยู่ไกลห่างประมาณร้อยเมตรนับจากมังกรลมกรด  พวกเขามองอย่างเงียบๆกับเหตุการณ์ที่อยู่กลางเมืองที่เปิดเผย  ตรงหน้าของมังกรลมกรดขนาดใหญ่  มีกลุ่มคนวัยหนุ่มสาวที่สามารถเห็นได้  ผู้ชายสีคน  ผู้หญิงสามคน
 
ที่มา: