ตอนที่แล้วตอนต่อไปชัดเจนว่านักดาบที่สวมชุดสีเขียวชื่อ’ดิลอน’ ขณะที่ชายชุดสีเทาชื่อ’รูดี้’
มังกรทมิฬใต้ชายชุดสีเทาหายใจออกมาเป็นก้อนไฟขนาดใหญ่สีดำ ล้อมรอบชายชุดสีเขียวและหมุนวนอย่างรวดเร็วคล้ายควัน ทันใดนั้น ตาของชายชุดเขียวส่องประกายด้วยแสงสีเขียวที่ดุดัน และทั้งร่างกายของเขารอบด้านปกป้องด้วยออร่าสีเขียว ป้องกันไฟที่จะมาทำร้ายเขาแม้เพียงเล็กน้อย ในขณะเดียวกัน เสียงกิ้งของดาบสามารถได้ยิน
เสียงกิ้งที่ดังมาก ยิ่งกว่า และใสแจ๋วยิ่งกว่าเสียงคำรามของมังกร ครอบคลุมทั้งสวรรค์ และพื้นดิน
ชายชุดสีเขียวยืนดาบของเขาออกมา ทันใดนั้น ดาบขนาดใหญ่ ที่มีใบดาบที่ไม่แน่ ยืดออกมายาวประมาณสิบเมตร และฟันไปในอากาศ การโจมตีอย่างดุดันไปที่ชายชุดเทา ชายชุดเทามองอย่างเยือกเย็นที่แสงวาวของดาบ ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย เขาแค่พึมพำคาถาเวทอย่างไม่หยุดหย่อน
“นี้คือใบดาบหรือนี้ ? ใบดาบขนาดใหญ่?”
ขณะที่วิ่งไปที่โกดัง ‘เลนลี’ก็ยังคงมองด้วยการหันหัวไปข้างหลัง
“ชายชุดสีเทาจะกันมันอย่างไร? ใช้มังกรทมิฬ?”
“แคล็ซ”
มังกรทมิฬไม่ได้กันอะไรเลย และยอมให้ใบดาบขนาดใหญ่ชนอย่างจังที่ร่างของชายชุดเทา ชุดเทาของชายหนุ่มระเบิดกระจายไปทั่วทิศทางอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากสำเร็จแล้ว ชุดเกราะป้องกันส่องสว่างออกมา ที่อยู่ข้างในเปิดเผยมาให้เห็น ชุดเกราะต่อสู้มีแสงสว่างไสวออกมามาก มันเหมือนทะลุเข้าไปในตา ราวกับมันสร้างมาจากเพชร
ใบดาบชนกับชุดเกราะต่อสู้ไม่ได้ทำร้ายอะไรชายชุดสีเทาเลย
“มันเป็นไปได้อย่างไร?”
‘เลนลี’กลัวอย่างสุดขีดจริงๆ
ขณะที่เขากำลังวิ่ง จู่ๆเขาก็สะดุดกับก้อนหิน และล้มลงไปชนกับพื้น ทำให้เขาไม่ได้ดูไปชั่วขณะ แต่หลังจากนั้น’เลนลี’ก็ยังคงดูการต่อสู้ในท้องฟ้าตะวันออกต่อ
“เกราะนั้นคืออะไรกันแน่?
มันเป็นไปได้อย่างไรที่พลังป้องกันของมันจะเยอะได้ขนาดนี้?
“เลนลี รีบเข้า หยุดฝันกลางวัน”
เมื่อเห็น’เลนลี’ ‘ฮ็อก’อดไม่ได้ที่จะคำรามออกมาอย่างคันเคือง
“ครับพ่อ”
‘เลนลี’ตกใจตื่น เขาลุกโดยทันทีด้วยเท้าของเขา และเริ่มวิ่งไปที่ห้องเก็บของอีกครั้ง
“ครืน ครืน..”
ทันใดนั้นเสียงน่ากลัวสามารถได้ยินจากท้องฟ้า ตามด้วยเสียงแหลมและดังที่น่ากลัวที่ทำให้เมืองวูซานทั้งเมืองตกใจสุดขีด ‘เลนลี’อดไม่ดี่จะหันหัวไปที่ทอ้งฟ้าทางตะวันออกเพื่อดูอีกครั้ง แค่เพียบวูบแรกทำให้’เลนลี’ตกตะลึงอีกครั้ง
ท้องฟ้าตะวันออกเต็มไปด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ลอยอยู่ทั่วอย่างหนาแน่น แค่เพียงอันหนึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับบ้านหลังหนึ่ง
หินที่มีขนาดใหญ่เท่าบ้านทุกอันล้อมรอบไปด้วยแสงที่เปล่งออกมา เป็นสีเหลืองดำ พวกมันลอยผ่านอากาศด้วยความเร็วที่น่าตกใจ มันพุ่งโจมตีใส่ชายชุดสีเขียวราวกับเป็นดาวตก
หินทุกๆอันหนักสิบล้านปอนด์ ก้อนหินแต่ละอันนี้ หนักกว่าและมีขนาดใหญ่กว่าอย่างวัดอย่างมากจนไม่อาจวัดได้ถ้าเปรียบเทียบกับก้อนหินที่ใช้สำหรับเครื่องยิงหิน ที่ใช้ในสงคราม
แม้แต่กำแพงเมืองก็ไม่สามารถทนต่อก้อนหินทรงพลังนี้ได้
แค่ก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนเดียวก็มีกำลังมาก แต่ขณะนี้ ท้องฟ้าทั้งหมดเต็มไปด้วยก้อนหิน เคลื่อนที่แนวโค้งไปยังชายชุดสีเขียว ทุกคนในเมืองวูซานตกตะลึงในภาพที่เห็น
“แคล็ช!”
ก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนแรกโจมตีไปยังชายชุดเขียว สีเขียวจำนวนมากปกคลุมร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในทันที เปลี่ยนเขาให้กายเป็นดวงอาทิตย์สีเขียว รังสี สีเขียวแผ่พุ่งออกมาในทุกๆทิศทาง
ก้อนหินนับไม่ถ้วนเบนเข้าหาชายชุดเขียว เหมือนกับเม็ดฝนตอนช่วงฤดูฝน
ในชั่วพริบตา ดูเหมือนราวกับเขาได้ถูกล้อมรอบโดยก้อนหินเหล่านั่นจนหมด แสงสีเขียวสามารถเห็นเพียงแค่รอยแตกเล็กๆ ผ่านรอยแตกเล็กๆในกำแพงก้อนหิน
แตกละเอียด!
ด้วยเสียงแตกที่เหมือนกับสายฟ้าฟาด ก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่าเริ่มระเบิด ขณะที่ก้อนหินเริ่มแตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กๆด้วยพลังปรานที่รุนแรง แต่ละอันและทุกๆก้อน จากเดิมที่มีขนาดเท่าบ้าน แตกกระจาเยป็นชิ้นเล็กๆ และพุ่งออกไปในทุกๆทิศทาง
ก้อนหินที่อยู่ห่างร้อยเมตรบนอากาศ กำลังเริ่มต้นด้วยการถูกสะท้อนออกไปด้วยพลังปราณ ชิ้นส่วนเล็กน้อยถูกสะท้อนออกมาด้วยพลังที่น่ากลัวในที่ที่ห่างไกลมาก
“โอ้ ไม่นะ”
หน้าของ’ฮ็อก’ซีดเผือก ‘ฮิลแมน’ ผู้ที่ยังอยู่บนถนนเมืองวูซาน เห็นสิ่งนี้และหน้าก็เขาก็กลายซีดขาวด้วยเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดเข้าใจ….
ความหายนะกำลังตกลงมายังเมืองวูซาน
หินจำนวนนับไม่ถ้วน ก้อนกลมๆที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางตั้งแต่สองเมตรไปจนถึงขนาดคน ตกลงมาในทุกๆทิศทาง ไม่มีความสอดคล้องหรือมีรูปแบบ ก้อนหินแต่ละก้อนแตกเป็นสิบ เผลอๆอาจจะเป็นร้อย ของแต่ละชิ้น และบางทีเกือบยี่สิบเปอร์เซ็นของสิ่งเหล่านี้พุ่งมาใส่ที่เมืองวูซาน
“เร็วเข้า เข้าไปข้างใน เร็ว!”
‘ฮ็อก’ร้อนใจมาก เขาคำรามด้วยความโกรธ
ในตอนนี้ ‘เลนลี’ยังเหลืออีกสิบเมตรห่างออกจากโกดัง ฟังพ่อของเขาคำรามด้วยความโกรธ ‘เลนลี’วิ่งอย่างไม่สนใจอะไรไปที่โกดังด้วยความเร็วสูงสุด ขณะที่เขาวิ่ง เขาสามารถได้ยินเสียง แคล็ช แคล็ช แคล็ช ครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงของหินจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงยังเมืองวูซานได้เริ่มขึ้น
มันเหมือนกับเกิดแผ่นดินไหว ภาพของหายนะที่แท้จริง
“วู้บ”
ก้อนหินที่น้ำหนักอย่างต่ำก็ร้อยปอนด์ถูกยิงมาที่บริเวณข้างหลังของ’เลนลี’ มาชนกับที่พื้นที่ไม่ห่างจากเท้าของเขามากนัก สร้างหลุมขนาดใหญ่ ‘เลนลี’รู้สึกเม็ดเหงือเย็นๆไหลผ่านหลังของเขา ถ้าแค่วิธีที่ก้อนหินตกลงมาเปลี่ยนไปกันเล็กน้อย ชีวิตเล็กๆของเขาคงจบสิ้น
แคล็ช แคล็ช แคล็ช แคล็ช
เสียงของก้อนหินนอย่างจังที่บ้านเรือนทำให้บ้านเรือนแตกออกสามารถได้ยินได้ เสียงของก้อนหินชนกับพื้นดิน เสียงของก้อนหินชนกับต้นไม้ เสียงของผู้คนโหยหวนอย่างเจ็บปวด เสียงทุกๆเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่หยุดยั้ง เหมือนเสียงดนตรีแห่งความหายนะได้ถูกบรรเลงขึ้น
“วืดด”
หินขนาดใหญ่พุ่งลงมาอย่างแรงตรงหน้า’เลนลี’ บังคับให้เขาต้องกระโดดถอยหลังอย่างรวดเร็ว
แต่ถ้าเขาต้องกระโดดหลบเล่นนี้ ทำอย่างไรเขาถึงสามารถเข้าไปหลบในโกดังได้ละ
“นายน้อยเลนลี รีบเข้า”
ชายหนุ่มออกมาจากภายในโกดัง ซึ่งคือลุง’ไฮริ’ พ่อบ้าน ร่างกายของเขาตอนนี้ครอบคลุมด้วยปรานสีแดง และเขาวิ่งตรงมายัง’เลนลี’
“พี่ชาย รีบเข้า”
ที่ประตูของโกดัง เด็กอายุสี่ขวบ ‘วาร์ตอน’ยืนร้องไห้ขณะที่เขาตะโกนไปที่’เลนลี’
“วาร์ตอน เข้าไปข้างในเดียวนี้”
‘เลนลี’คำรามกลับด้วยความโกรธ
“วูบบบ”
หินขนาดใหญ่มีเส้นผาศูนย์กลางเกือบสิงเมตร ลอยมาทางพวกเขาจากที่ห่างไกล ตรงมายังโกดัง ‘เลนลี’รู้ได้ทันทีว่าเมื่อก้อนหินก้อนใหญ่นี้ปะทะที่โกดัง ‘วาร์ตอน’อาจจะบาดเจ็บหนัก หรือบางทีอาจจะตายก็ได้
“เร็วเข้า วาร์ตอน เข้าไปข้างใน”
ตาของ’เลนลี’เบิกโตและกลายเป็นสีแดงก่ำ และเขาโหยหวนด้วยความโกรธ ขณะที่เขาวิ่งไปที่โกดังอย่างเร็วที่สุด
เขาไม่สนใจฝนอุกาบาตอะไรทั้งนั้น ไม่แม้แต่พยายามหลบมัน เขาวิ่งตรงไปยังโกดังในเส้นทางตรง
‘ไฮริ’หันหน้าไปยัง’เลนลี’ และไม่สามารถเห็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่พุ่งลงมายังโกดัง แต่’เลนลี’เห็นทุกอย่างชัดเจน เมื่อก้อนหินตกและพังห้องๆนี้ ‘วาร์ตอน’ตัวเล็กๆจะสามารถมีชีวิตรอดได้อย่างไร
“นายน้อยเลนลี”
เห็น’เลนลี’ทำอย่างนั้น ‘ไฮริ’อดรู้สึกช็อคไม่ได้
ก้อนหินอีกสามก้อนตกลงมาใกล้ๆ’เลนลี’ เคลื่อนที่เหมือนกับเสือดำ ‘เลนลี’พุ่งไปข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆ เขาจ้องมองไปที่’วาร์ตอน’อย่างเดียวเท่านั้น ในที่สุดเขาก็เข้าไปในโกดัง ‘ไฮริ’หันมองรอบๆ ในตอนนี้เขาตระหนักได้ถึงหินนาดใหญ่สองเมตรที่ตกลงมายังโกดัง หน้าของเขาซีดเผือก
“นอนลง”
‘เลนลี’คำรามอย่างโกรธ หน้าของเขาดุร้าย
‘วาร์ตอน’ไม่เคยเห็นพ่อของเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน และกลัวอย่างมาก เขารีบนอนลง ตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา เขามองไปที่’เลนลี’ และพึมพำ
“พี่ชาย…”
แต่ด้วยการพุ่งเข้ากอด ‘เลนลี’จับวาร์ตอนลงพื้น และใช้ร่างกายของเขาเองปกป้อง
แทบจะโดยทันที
“แคล็ชชช”
เสียงของก้อนหินชนเข้าสู่โกดัง ก้อนหินขนาดใหญ่ได้ชนเข้าอย่างจังที่หลังคาของโกดังด้วยพลังที่น่ากลัว ถึงแม้ว่าหลังคาทำจากก้อนหินของโกดังจะแข็งแรง
แต่เมื่อถูกชนอย่างแรงด้วยหินขนาดใหญ่ มันก็สามารถแตกออกได้ แม้แต่พื้นของโกดังยังแตกออกโดยแรงสั่นสะเทือนจากการชน
“นายน้อย..”
ตาของพ่อบ้าน’ไฮริ’กลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว พลังปรานในร่างกายของเขาระเบิดออกมา และเหมือนกับก้อนแสงสีแดง เขาวิ่งเข้าไปหาพวกเขา ใช้ร่างกายของเขาเป็นที่ป้องกัน
เขาใช้มือสองข้างของเขาดันหลังคาที่ร่วงตกลงมาเช่นกัน ที่มันกำลังตกลงมาที่ร่างของ’เลนลี’ ‘ไฮริ’และหลังคาที่พลังทลายตกลงมา’เลนลี’แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน
“ครืน ครืน”
ในชั่วพริบตา ‘วาร์ตอน’ ‘เลนลี’ และ’ไฮริ’ ทั้งหมดติดกับดัก และถูกกดลงภายใต้เศษชิ้นส่วนต่างๆที่ตกลงมา
‘ฮ็อก’อยู่ในลานคฤหาด ใช้ดาบขนาดใหญ่ สะท้อนก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่า แต่เมื่อเขาหันหน้าไปที่’เลนลี’ เขาเห็น’เลนลี’ยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อปกป้อง’วาร์ตอน’ และจากนั้น พ่อบ้าน’ไฮริ’พุ่งไปที่พวกเขา เพื่อพวกป้องพวกเขาทั้งหมด ใจของเขาว่างเปล่าในทันที
โกดังถล่มลง และเศษชิ้นส่วนต่างๆหลุดออกมา
“เลนลี”
ตาของ’ฮ็อก’กลายเป็นสีแดง
ตอนนี้ ไม่มีทางที่’ฮ็อก’จะบอกได้ว่า ‘ไฮริ’สามารถที่จะเคลื่อนตัวของเขาไปที่’เลนลี’ทันเวลาหรือหินจะตกลงไปยัง’เลนลี’ก่อน
ที่มา: