ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ”
เสียงการชนที่เกิดในหมู่บ้านวูซานมีต่อไปอีกนาน แต่ในช่วงเวลาสั้นๆหลังจากนั้น ไม่มีก้อนหินตกลงมาจากฟ้าอีก ก้อนหินทุกก้อนถูกทำลายล้างโดยสิ้นซากด้วย นักดาบชุดเขียว แต่ตอนนี้ ไม่มีใครในเมืองวูซานที่จะมีพลังเหลือพอที่จะให้ความสนใจกับการต่อสู้ของพวกเขา
“ลอร์ดฮ็อก เมืองวูซานอยู่ในสภาพบาดเจ็บหนัก หลังจากนี้— ลอร์ดฮ็อก? เกิดอะไรขึ้น?”
‘ฮิลแมน’รีบเข้ามาในคฤหาด ขณะที่เขากำลังจะเริ่มรายงานสถานการณ์ของเมือง เขาเห็น’ฮ็อก’ยืนอยู่ที่นั่นอย่างตกตะลึง ไม่มีเสียงอะไรแม้แต่เล็กน้อย
ร่างกายของ’ฮ็อก’สั่นกลัว หลังจากนั้นเขาก็สามารถคืนสู่สภาพร่างกายและจิตใจแบบปกติได้
“เลนลี”
‘ฮ็อก’พุ่งไปยังคฤหาดอย่างรุนแรนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ เห็นดังนี้ ‘ฮิลแมน’เดาออกว่าอะไรได้เกิดขึ้น และตาม’ฮ็อก’ไปอย่างรวดเร็ว
“เสียงปะทะเข้าอย่างแรง!”
ก่อนที่’ฮ็อก’ได้มาถึง เศษสิ่งต่างๆที่ปกคลุม ‘ไฮริ’ ‘เลนลี’ และ’วาร์ตอน’ ได้ถูกระเบิดให้กระจายออก
หัวหน้าพ่อบ้าน’ไฮริ’ยืนขึ้นจากข้างในเศษชิ้นส่วนต่างๆนี้
“ลุงไฮริ นี้มันเกิดอะไรขึ้น?”
เสียงของ’ฮ็อก’สั่น ในขณะเดียวกัน เขาจ้องไปยังร่างที่นอนคว่ำอยู่ อย่างแรกสุดที่เขาเห็นคือ ‘เลนลี’ หัวเต็มไปด้วยเลือด ภาพนองเลือดเหมือนเจาะเข้าไปในตาของ’ฮ็อก’ เขารู้สึกหัวของเขาเริ่มรู้สึกเลอะๆเลือนๆ และร่างกายของเขาเอียงไปเอียงมา เกือบจะตกลงไปข้างลาง
จนถึงขณะนี้ ร่างกายของ’เลนลี’ยังคงยกขึ้นจากพื้น ขณะที่เขาได้ใช้หมัดของเขาในท่าดันพื้น เพื่อที่จะไม่ให้ตกลงไปยัง’วาร์ตอน’
“พ่อครับ”
เสียงเด็กหนุ่มออกมาจากข้างใต้
‘วาร์ตอน’ค่อยๆคลานออกมาจากข้างใต้ของ’เลนลี’ ร่างของเขาเล็กนิดเดียว เขาถูกปกป้องด้วย’เลนลี’ทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่น้อย
“พี่ชาย พี่ชาย เกิดอะรึข้น?”
‘วาร์ตอน’ดึงร่างของพี่ชาย
“เลนลี เลนลี”
เสียงของ’ฮ็อก’สั่น
พ่อบ้าน’ไฮรี’พูดขณะที่เดินไปข้างๆ
“ผมยังคงช้าไปเล็ก มีชิ้นส่วนหนึ่งตกลงมา ที่ผมจะเข้าไปกัน แต่ก่อนหน้านั้นมันตกไปใส่นายน้อยที่หัว ถึงยังไงผมก็เอว่าการโจมตีนี้ไม่ได้หนักหนามากอะไร”
“ผม..ผมไม่เป็นไร”
เสียงแหบๆต่ำๆ ‘เลนลี’บังคับตัวเขาให้ยกหัวขึ้นและจ้องไปยัง’ฮ็อก’ และพยายามยิ้มเล็กน้อย
ในตอนนี้ จากการเห็น’เลนลี’ยิ้ม น้ำตาของ’ฮ็อก’ไหลออกมา
‘เลนลี’ยืดตัวของเขา และนั่งลง ชุดของเขาเต็มไปด้วยเลือด เช่นเดียวกับหน้าและผมของเขา เมื่อหินโมตีใส่เขา มันเป็นสาเหตุให้เลือดจำนวนมากหายไป ในขณะนี้ ‘เลนลี’รู้สึกหน้ามืดเล็กน้อย แต่ยังคงจ้องไปยังพ่อของเขา ‘เลนลี’พูดด้วยเสียงอ่อนๆ ต่ำๆ
“พ่อครับ พ่อกำลังร้องไห้”
“พ่อ .. พ่อไม่เป็นไร”
รอยยิ้มที่น่าตื่นเต้นปรากฏบนหน้าของ’ฮ็อก’
“วาร์ตอน? ทำไมน้องถึงไปที่ประตูตอนนั้น?”
‘เลนลี’ลูบหัวน้องของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ
‘วาร์ตอน’รู้ว่าเขาได้ทำผิดไปเช่นกัน ก้มหัว และพูดว่า
“พี่ชาย ผมขอโทษ”
พ่อบ้าน’ไฮริ’ เดินไปข้างๆและพูดว่า
“มันเป็นความผิดของผมเอง หายนะมาอย่างเร็วเกิดไป และทันทีที่ผมได้พาวาร์ตอนไปในโกดัง ผมเห็นนายน้อยเลนลีอยู่ในอันตราย ผมจึงรีบไปข้างหน้าเพื่อช่วยเขา ผมไม่ได้คิดว่านี้จะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว หินขนาดใหญ่ได้ตรงมายังโกดัง มันเป็นความผิดของผมเอง”
“ครืนนน”
ทันใดนั้น แรงสันสะเทือนสร้างความตกใจอย่างมากให้กลับพื้นดิน
หน้าของทุกคนแสดงท่าทีที่เปลี่ยนไปขณะที่เขาจ้องไปยังท้องฟ้าตะวันออก ร่างขนาดใหญ่ได้ลอยอยู่บนฟ้า สูงกว่าสิบเมตร มัดกล้ามหนาแน่น ด้วยสีหน้าไร้ความปราณีปรากฏบนหน้าของมัน
ทั้งร่างกายกลายเป็นสีเหลืองดิน ในขณะนี้ ร่างดินขนาดยักเข้ามาในการต่อสู้กับนักดาบชุดคลุมสีเขียว และพวกเขาแลกเปลี่ยนการต่อสู้สร้างเสียงที่เหมือน สายฟ้าฟาดหรือเสียงฟ้าร้อง
เสียงการต่อสู้อย่างเดียวสามารถบ่งบอกได้ถึงหลักฐานที่ว่ายักดินมีพลังเพียงไร ทุกๆการโจมตีหนึ่งครั่งมีพลังมากกว่าการใช้ก้อนหินขนาดใหญ่นับไม่ถ้วนทั้งหมดในการโจมตีก่อนหน้านี้
‘เลนลี’จ้องมองการต่อสู้อย่างสะพรึงกลัว
“ยักดินตัวนี้ ต้องถูกร่ายโดยเวทของเมกัสชุดคลุมเทา”
‘เลนลี’สามารถสรุปเหตุการณ์ได้อย่างง่ายดาย ยังไงก็ตาม เมกัสชุดเทาก็เป็นเมกัสที่ทรงพลัง
“เลนลี ลูกรู้สึกอย่างไรบ้าง?”
‘ฮ็อก’พูดอย่างกำวล
‘เลนลี’พยายามยิ้มออกมา
“ผมไม่เป็นไร มันแค่เฉียวๆ ที่หัว เท่านั้นเอง ผมเสียเลือดไปนิดหนึ่ง”
“นายน้อยเลนลี นายน้อยจริงๆแล้วเสียเลือดไปมากนะครับ ถ้านายน้อยเสียเลือดมากเกินไป นายน้อยอาจตายได้นะครับ”
พ่อบ้าน’ไฮริ’รีบเอาผ้าก็อช ออกมาจากโกดังและพันรอบๆหัวที่บาดเจ็บของ’เลนลี’
‘ฮ็อก’มองที่’เลนลี’ใกล้ๆ
“ลุงไฮริ อาการบาดเจ็บของเขาเป็นอย่างไร?”
ลุง’ไฮริ’ยิ้มให้’ฮ็อก’
“ไม่แย่เท่าไรครับ เลนลีมีร่างกายที่ทนทานอย่างมาก และเขาไม่ได้เป็นลมเลย ไม่จำเป็นที่จะต้องกำวลใจมากในเรื่องนี้ ในวันที่จะถึงนี้ เขาคงต้องกินอาหารมากๆเพื่อชดเชยเลือดที่เสียไป และเขาคงจะดีขึ้นเอง”
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ทำให้’ฮ็อก’แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่เขากำวลใจมาตลอดได้
หลังจากนัน เมื่อเขาเห็น’เลนลี’วิ่งเข้าไปปกป้อง’วาร์ตอน’ ‘ฮ็อก’กลัวอย่างสุดขีด เขาเกรงกลัวว่าลูกของเขาจะต้องตาย ในเหตุการณ์นั้น
หลังจากหายใจลึกๆ ‘ฮ็อก’มองไปยัง’ฮิลแมน’
“เอ่อ ฮิลแมน คุณกำลังพูดว่าเมืองวูซานกำลังอยู่ในสภาพบาดเจ็บอย่างนัก มันอยู่ในสภาพแย่อย่างไรหรอ?”
“ผมไม่สามารถบอกได้แม่นยำนักว่าสภาพมันแย่อย่างไร”
‘ฮิลแมน’พูด หน้าของเขาเข้มขึง
“แต่จากที่ผมสามารถเห็นได้ มีผู้คนจำนวนมากตาย และหลายคนบาดเจ็บ หรือแม้แต่พิการ ภัยพิบัติครั้งนี้มาอย่างรวดเร็วเกินไป ถึงแม้ผมจะตะโกนบอกทุกคนให้หลบซ่อน หลายคนไม่มีโอกาสในการปกป้องตัวเขาเองในห้องใต้ดินของพวกเขา”
“มันมาอย่างรวดเร็วจริงๆ”
‘ฮ็อก’หันหน้าจ้องไปยังท้องฟ้าทางตะวันออก
นักสู้ระดับเซียนมีความแตกต่างอย่างมากกับผู้คนในเมืองวูซาน นักสู้ระดับเซียนสามารถทำลายเมืองได้ด้วยการสะบัดมือ ฝนก้อนหินเมื่อก่อนหน้านี้ และการทำลายของชายชุดเขียวของก้อนหินที่ปล่อยออกมา ไม่มีอะไรมากไปกว่าการเริ่มต้นของเหล่านักสู้ทั้งสอง
แต่ถึงแม้ผลกระทบข้างเคียงจะเป็นแค่การเริ่มต้น การทดสอบการโจมตี ก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดหายนะร้ายแรงในเมืองวูซาน
“คาถาเวทดินในตำนานระดับสิบ คาถาต้องห้าม – ธาตุดิน “ผู้ปกป้องโลกา” พลังของ ผู้ปกป้องโลกา มีความน่ากลัวอย่างมากๆ มันสามารถจัดได้ว่าเป็นเวทที่มีพลังโจมตีมากที่สุดก็ได้สำหรับเมกัสธาตุดิน”
จ้องไปยัง ยักดิน หน้าของ’ฮ็อก’เริ่มเยือกเย็น ขณะที่เขาพูด
‘ฮ็อก’คือสมาชิกของพรรคเลือดมังกร ถึงแม้ว่าพรรคนักรบเลือดมังกรได้ตกอยู่ในช่วงลำบาก แต่ช่วงเวลาห้าพันปีที่ครอบครัวของเขาได้บันทึกเอกสารสำคัญไว้ มันมีข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเวทที่มีพลังโจมตีมาก ซึ่งใช้ในบุคคลที่ทรงพลังมากในประวัติศาสตร์ เป็นธรรมดาที่’ฮ็อก’สามารถบอกว่าเกิดอะไรขึ้นจากการมอง
“การร่ายเวทระดับสิบ…”
‘เลนลี’หายใจลึกๆ
‘เลนลี’ต้องการอย่างมากว่าสักวันหนึ่งเขาจะขี่มังกรทมิฬ และใช้เวทราวกับวันสิ้นโลก เวทระดับสิบ เป็นธรรมดาที่เขาจะคิดไปยังเรื่องการทดสอบเวท และเหตุการณ์การรับสมัคร
“การทดสอบถูกจัดขึ้นในฤดูใบไม้ร่วงในเมืองหลวง ยังคงมีเวลาเหลือครึ่งปี….”
ข้างในหัวใจลึกๆ ‘เลนลี’รออย่างกระตือรือร้น ในการทดสอบความสามารถทางเวท ในครึ่งปีหลังจากนี้
“ฮิลแมน ตามผมมาตลอดสอบสถานะการของผู้อยู่อาศัยในเมืองวูซานสักครู่” ฮ็อกพูด และจากนั้นมองไปยังไฮริ “ลุงไฮริ หลังจากสองนักสู้ระดับเซียนแยก พาเลนลีกลับบ้านเปลี่ยนชุดและให้เขาพักให้ได้นะ”
“ได้ครับ ลอร์ด”
‘ไฮริ’พยักหน้า
‘ฮ็อก’หันกลับไปยัง’เลนลี’ ผู้ซึ่งกำลังมองอย่างดีใจ กับการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นของสองนักสู้ระดับเซียน ขณะที่เขาหัวเราะ เขาพูดว่า
“โอ้ เลนลี เด็กดื้อ ถึงแม้ว่าคุณจะบาดเจ็บ แต่คุณก็ยังคงดูการต่อสู้ของนักสู้ระดับเซียน โชคดีที่เมกัสระดับเซียนได้ใช้ ผู้ปกป้องโลกา การต่อสู้นี้กำลังจะจบลงในเวลาไม่ช้านี้”
ขณะที่สนใจเพียงแค่การต่อสู้ที่น่าประหลาดใจที่เกิดขึ้นในที่ที่ห่างไกล ‘เลนลี’ไม่ได้สังเกตุที่บริเวณอกของเขาเลย..
ตั้งแต่ที่หัวของเขาบาดเจ็บ สิ่งที่เรียกว่า ดราก้อนริง ที่เขาใส่ไว้ข้างในเสื้อได้เปื้อนไปด้วยเลือด แต่เลือดบนดราก้อนริงดูเหมือนว่าได้หายไปแล้ว เหมือนกับน้ำเข้าไปในทะเลขนาดใหญ่สุดลูกหูลูกตา ขณะที่วัตถุประหลาดสีดำค่อยๆดูดมันไปทั้งหมด
หลังจากนั้น ดราก้อนริงค่อยๆเริ่มส่งแสงอ่อนๆ แสงสลั่วๆ
แต่ตอนนี้มันถูกใส่ไว้ข้างใต้เสื้อของเขา ไม่มีใครสามารถที่จะสังเกตุเห็นแสงอ่อนๆที่ออกมาจากพื้นผิวของดราก้อนริงได้
——
ปล. วันนี้แถวบ้านฟ้าครึมๆ ฝนจะตก เลยต้องยกเลิกโปรแกรมไปเที่ยว เลยมีเวลามานั่งแปลให้ วันนี้เลยเบิ้ลให้อีกเป็นสองตอน ^^
ที่มา: